Γενικά θέματα
Εθνικοσοσιαλισμός, η οικονομική πλευρά (β)
 |
| Γερμανικό χρηματιστήριο 1933 (Βερολίνο) |
καταλήγει αργά ή γρήγορα στη δικτατορία κάποιας ελίτ – ενώ η χρυσή
μεσότητα είναι πιθανότατα η άμεση Δημοκρατία, σε καθεστώς φιλελεύθερης
μεν, αλλά ελεγχόμενης οικονομίας
η φορολογική νομοθεσία μας είναι και θα παραμείνει να είναι, για όσο
χρονικό διάστημα δεν έχουμε απαλλαγεί από τη δουλεία των τόκων, «απότιση
φόρου τιμής» απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο. Δυστυχώς δεν πρόκειται για
μία εθελοντική θυσία με σκοπό την πραγματοποίηση κοινωφελών έργων, όπως
φανταζόμαστε οι περισσότεροι.
η απαλλαγή μας από τη δουλεία των τόκων των χρημάτων, είναι ο μοναδική
λύση – ο στόχος μίας παγκόσμιας επανάστασης, για την απελευθέρωση της
δημιουργικής εργασίας από τα σφιχτά δεσμά των υπερεθνικών, μεγάλων
δυνάμεων του κεφαλαίου» (G.Feder).
– αν και δυστυχώς ο δεύτερος ήταν ναζί. Αναφερθήκαμε επίσης στα
ευρωπαϊκά σχέδια του τότε γερμανικού καθεστώτος, όπου έγινε η προσπάθεια
εφαρμογής του συγκεκριμένου πολιτεύματος, στην εξέλιξη της γερμανικής
οικονομίας μεταξύ των ετών 1933 και 1939, καθώς επίσης στο πρόγραμμα των
25 σημείων.
ουσιαστικά από έναν άλλο οικονομολόγο, τον G.Feder, ο οποίος είχε
σπουδάσει μηχανικός – ενώ είχε εκδώσει το «Μανιφέστο για την καταπολέμηση της δουλείας των τόκων«. Η στάση του οικονομολόγου ήταν μεν αντικαπιταλιστική, αλλά σε καμία περίπτωση αντισημιτική – ενώ διορίσθηκε γραμματέας του υπουργείου οικονομικών το 1933, μετά την ανάληψη της εξουσίας από το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα.
χρησιμοποιήθηκε αρχικά από το γερμανικό εργατικό κόμμα, το οποίο
απαιτούσε με το νέο του πρόγραμμα (1913), την καταπολέμηση του
βασικότερου «εργαλείου» του χρηματοπιστωτικού συστήματος: του επιτοκίου.
το μεγαλύτερο μέρος των οποίων εξυπηρετούσε τότε (σήμερα δεν είναι
καθόλου διαφορετικά) τους τόκους του χρέους. Οι εννέα βασικές αρχές του
προγράμματος του ήταν οι εξής:
εισοδήματος, στους οποίους είχαν υπολογισθεί ήδη οι τόκοι, η υποχρέωση
καταβολής τόκων έπρεπε να συνδυαστεί με την υποχρέωση επιστροφής τους.
ήταν σε θέση να κερδίσουν τα προς το ζην, θα δικαιούνταν να παίρνουν,
έναντι των τόκων που δεν θα επιτρεπόταν πλέον από τα χρεόγραφα που
διέθεταν, μία σύνταξη εφ όρου ζωής – με την προϋπόθεση της παράδοσης των αξιόγραφων τους στο κράτος.
– αφού υπουργός έγινε ο H.Schacht (ο Feder απολύθηκε το 1934), ο οποίος
δεν ήταν οπαδός της συγκεκριμένης θεωρίας, έχοντας την άποψη ότι, ήταν
ανόητη και επικίνδυνη για το σύστημα.
των ναζί, τα εγκλήματα του Hitler, το ολοκαύτωμα, ο αιματηρός πόλεμος
και όλα όσα τον συνόδευσαν, έχουν «περιθωριοποιήσει» πολλές άλλες
απόψεις – μεταξύ των οποίων αυτές που αφορούν τα πραγματικά αίτια του
αντισημιτισμού. Ειδικότερα, όπως λέγεται, δεν επρόκειτο στην αρχή για ρατσιστικά συναισθήματα, με στόχο τους Εβραίους
– έως εκείνη τη στιγμή τουλάχιστον που «εφευρέθηκε» ο φυλετισμός (Άρια
φυλή), από την εγκληματική ομάδα που κυβερνούσε, με στόχο την κοινωνική
συσπείρωση για τη διεξαγωγή του πολέμου.
– το οποίο δυστυχώς «ενσάρκωναν» οι Εβραίοι τότε, έχοντας στην
ιδιοκτησία τους τα περισσότερα χρήματα, πολλές και μεγάλες γερμανικές
επιχειρήσεις (περί τις 100.000, εκ των οποίων το 1938 είχαν απομείνει
μόλις 40.000, αφού είχαν κατασχεθεί από τους ναζί οι υπόλοιπες, με τη
μέθοδο της «αριοποίησης» τους), ενώ κατείχαν τις σημαντικότερες
διευθυντικές θέσεις στις τράπεζες, καθώς επίσης στα χρηματιστήρια.
– η οποία ακολούθησε αμέσως μετά την αναστολή πληρωμών, εκ μέρους της
ναζιστικής κυβέρνησης της Γερμανίας, το 1933, η οποία την απομόνωσε από
τις αγορές.
(εθνικοποιήσεις εμπορικών, πόσο μάλλον κεντρικών τραπεζών) ή, σήμερα,
να περιορίσει την ελευθερία του (διαχωρισμός επενδυτικών και εμπορικών
τραπεζών, εμπόδια στην ελευθερία κινήσεων του κεφαλαίου, επιβολή υψηλών
φόρων στις χρηματιστηριακές συναλλαγές κλπ).
της Γερμανίας λοιπόν, μη έχοντας τη δυνατότητα να δανεισθεί από το
εξωτερικό, έθεσε στην κυκλοφορία τα «ειδικά γραμμάτια» – τα οποία ήταν
καλυμμένα από την κεντρική τράπεζα και εγγυημένα από το κράτος. Όλα όσα
αφορούσαν τα συγκεκριμένα γραμμάτια διατηρήθηκαν αρχικά κρυφά από τη
δημοσιότητα – έτσι ώστε να μην υπάρχει καθαρή εικόνα, για τις μελλοντικές επενδύσεις της χώρας σε εξοπλιστικά προγράμματα
(τα οποία δεν επιτρεπόταν από τη συνθήκη ειρήνης των Βερσαλλιών που
καθόριζε τις υποχρεώσεις της Γερμανίας, μετά την ήττα της στον 1ο παγκόσμιο πόλεμο).
να δημιουργηθούν ανησυχίες στις αγορές χρήματος, όσον αφορούσε το μάρκο
– με στόχο να αποφευχθεί τυχόν υποτίμηση του, ως εύλογο αποτέλεσμα της
αύξησης της ποσότητας χρήματος, μέσω των παραπάνω γραμματίων. Για να επιτευχθούν και οι δύο στόχοι της κυβέρνησης, ιδρύθηκε μία πλασματική επιχείρηση –
η «Μεταλλουργική Εταιρεία Έρευνας» (Mefo Ε.Π.Ε.), μέτοχοι της οποίας
ήταν τέσσερις γνωστές βιομηχανίες της χώρας: η Siemens, η Krupp, η
Rheinmetall και η Guttehoffnungshuette.
μόνο η δεύτερη υπογραφή, για να μπορέσει να γίνει νομικά εφικτή η
προεξόφληση των ειδικών γραμματίων, εκ μέρους της κεντρικής τράπεζας – η
οποία, με αυτόν τον τρόπο, δημιουργούσε χρήματα
από το πουθενά. Περίπου 11,9 δις μάρκα διατέθηκαν για εξοπλιστικά
προγράμματα, από το 1934 έως το 1938, τα οποία καλύφθηκαν από τα ειδικά
γραμμάτια «Mefo» – το 30% δηλαδή των συνολικών πολεμικών προγραμμάτων ή
περισσότερα από χίλιες φορές τα ίδια κεφάλαια της πλασματικής εταιρείας
(1 εκ. μάρκα). Ουσιαστικά λοιπόν, με 1 εκ. μάρκα δημιουργήθηκαν από το πουθενά και δαπανήθηκαν 11,9 δις – γεγονός που τεκμηριώνει τις εξαιρετικές ικανότητες του τότε προέδρου της κεντρικής τράπεζας.
– με τα οποία πληρώνονταν οι λογαριασμοί που χρωστούσε το κράτος (το
40% εξοφλούταν με μετρητά χρήματα, ενώ για το υπόλοιπο 60% το κράτος
έδινε τα παραπάνω κουπόνια, τα οποία μείωναν, κατά το αντίστοιχο ποσόν,
τις φορολογικές υποχρεώσεις των πολιτών).
ενώθηκε η Γερμανία με την Αυστρία, στις 12 Μαΐου του 1938, μεταβιβάσθηκε
ο αυστριακός χρυσός προς τη γερμανική κεντρική τράπεζα. Εκείνη την
εποχή η Αυστρία είχε στην κατοχή της τριπλάσιες ποσότητες χρυσού από τη Γερμανία
– περί τους 78,3 τόνους, αξίας τότε 8,5 εκ. μάρκων (33,9 εκ. ευρώ).
Μεταβιβάσθηκαν επίσης συναλλαγματικά αποθέματα, αξίας 1,1 εκ. μάρκων
(4,4 εκ. ευρώ), τα οποία ήταν απολύτως αναγκαία, λόγω της αποκοπής της
Γερμανίας από τις διεθνείς αγορές συναλλάγματος – ενώ έκτοτε η Γερμανία
στόχευε πάντοτε το χρυσό των χωρών που κατακτούσε.
κεντρική τράπεζα της Γερμανίας θεωρήθηκε επικίνδυνη από τους τότε
οικονομολόγους της, οι οποίοι φοβούνταν την επανεμφάνιση του πληθωρισμού
– γνωρίζοντας πολύ καλά τις καταστροφικές συνέπειες του, από την
σχετικά πρόσφατη εμπειρία τους (1923). Εν τούτοις, το οικονομικό σύστημα λειτούργησε σωστά και δεν προκλήθηκε αύξηση του πληθωρισμού – παρά το ότι η ανεργία μειωνόταν συνεχώς (σχήμα), οπότε αυξανόταν τα διαθέσιμα εισοδήματα.
αναφερθούμε στη μεγάλη διαφορά μεταξύ της κεντρικά κατευθυνόμενης
οικονομίας του κομμουνισμού (όπου το κράτος αντικαθιστά πλήρως την
ελεύθερη αγορά, δίνοντας ακριβείς οδηγίες για το ποιό προϊόν και σε
ποιές ποσότητες οφείλει να παραχθεί), με την ελεγχόμενη οικονομία του
εθνικοσοσιαλισμού – στον οποίο η ελεύθερη αγορά δεν υποκαθίσταται, αλλά ελέγχεται αυστηρά από το κράτος.
Βέβαια και τα δύο συστήματα είναι αντίθετα στην οικονομία της ελεύθερης
αγοράς – όπου όμως ο εθνικοσοσιαλισμός την αποδέχεται, ως αναγκαίο
κακό.
ποσότητας χρήματος από την κεντρική τράπεζα, ο κρατικός έλεγχος της
αγοράς, όσον αφορά τις τιμές των προϊόντων και τα επιτρεπόμενα ποσοστά
εμπορικού κέρδους, εκ μέρους των υπεύθυνων «επιθεωρητών» της χώρας,
λειτούργησε εξαιρετικά αποτελεσματικά – εξουδετερώνοντας τις βασικές αρχές της ελεύθερης αγοράς, αφού οι τιμές καταναλωτή, παρά την μεγαλύτερη ρευστότητα, αυξάνονταν μόλις κατά 1% ετήσια.
νομίσματος οφειλόταν στην καταναγκαστική πολιτική που ακολουθήθηκε και
όχι στις δυνάμεις της ελεύθερης οικονομίας, οι διεθνείς αγορές δεν
εμπιστεύονταν το μάρκο – με αποτέλεσμα να μην γίνεται κανενός είδους επένδυση στη Γερμανία, από ξένους επενδυτές.
– παρά τις προσπάθειες της να διατηρήσει σταθερό τόσο το νόμισμα, όσο
και την οικονομία της. Η ενοχοποίηση των Εβραίων εδώ ήταν αναμενόμενη,
ανεξάρτητα από τους υπόλοιπους παράγοντες (ναζιστικές ρατσιστικές
πεποιθήσεις κλπ.) – επειδή θεωρούταν ότι, ήταν οι κύριοι «εκπρόσωποι»
των διεθνών κεφαλαίων.
κατακτητικοί πόλεμοι της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας είχαν παράλληλα
στόχο την απόκτηση συναλλαγματικών αποθεμάτων – ενδεχομένως δε τον έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος, το οποίο θεωρούταν εχθρικό για τη χώρα.
Κατά τους ίδιους, η ναζιστική κυβέρνηση χρησιμοποίησε στην αρχή μη
σοβαρούς τρόπους χρηματοδότησης του ετήσιου κρατικού προϋπολογισμού.
ηγέτες των ναζί, προπαγανδίζοντας, υπερηφανεύονταν ότι τοποθετούσαν τα
θεμέλια μίας μεγάλης αυτοκρατορίας – όταν στην πραγματικότητα δεν ήξεραν
πως θα πλήρωναν τους λογαριασμούς της επόμενης ημέρας«.
αποτελούσε ένα σημαντικότατο εργαλείο, για τη χρηματοδότηση της
εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας. Στα πλαίσια αυτά, όταν ο υπουργός
οικονομικών ανέλαβε τη διοίκηση της κεντρικής τράπεζας το 1938,
παράλληλα με τον έλεγχο του παραδοσιακά ισχυρού δημόσιου τραπεζικού
τομέα (ακόμη και σήμερα, οι περισσότερες τράπεζες στη Γερμανία είναι κρατικές), εξασφάλισε την πρόσβαση του στη διεύθυνση μίας σειράς από ιδιωτικές τράπεζες.
προσπάθησαν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους – αναγκάσθηκαν όμως να
υποταχθούν το 1942/43, μετά από ένα νομοσχέδιο που ψηφίσθηκε από την
κυβέρνηση. Στο τέλος βέβαια του πολέμου, το μεγαλύτερο μέρος των περιουσιακών στοιχείων των τραπεζών (ενεργητικό) αποτελούταν από ομόλογα, καθώς επίσης από διάφορες απαιτήσεις απέναντι στο δημόσιο – προφανώς, μηδενικής τότε αξίας.
καθεστώς αντιπαθούσε τις ελεύθερες αγορές, θέλοντας όμως ταυτόχρονα να
εκμεταλλεύεται τα αδιαφιλονίκητα πλεονεκτήματα τους – έχοντας τη άποψη ότι, δεν μπορούσαν να αντικατασταθούν από κάποιο αποτελεσματικότερο σύστημα.
Η θέση αυτή φαίνεται καθαρά από τον τρόπο αντιμετώπισης των
χρηματιστηρίων – τα οποία ήταν «ύποπτα» για τους εθνικοσοσιαλιστές.
απέρριπταν για ιδεολογικούς λόγους – αφού πίστευαν ότι τα χρήματα δεν
έπρεπε να παράγουν χρήματα, ότι ο τόκος ήταν συνώνυμος με τη δουλεία,
πως έπρεπε να υπάρχει μόνο η πραγματική οικονομία, καθώς επίσης ότι, τα μοναδικά έντιμα χρήματα, ήταν αυτά που κερδίζονταν με την εργασία. Από
την άλλη πλευρά, οι περισσότεροι συμμετέχοντες στις χρηματιστηριακές
συναλλαγές ήταν Εβραίοι – τους οποίους αντιμετώπιζε εχθρικά, ρατσιστικά
καλύτερα το ναζιστικό καθεστώς.
Αυτό ακριβώς επελέγη, ενώ εφαρμόσθηκε ο ίδιος τρόπος ελέγχου τους, με
αυτόν που εφαρμοζόταν στην ελεύθερη αγορά – αυστηρός και μεθοδικός.
– κάτι που όμως μείωσε σημαντικά την ελκυστικότητα των μετοχών των
εισηγμένων επιχειρήσεων, ενώ σχεδόν μηδενίσθηκαν οι αιτήσεις εισαγωγής
νέων εταιρειών. Παρά το ότι λοιπόν η οικονομία αναπτύχθηκε κατά 50%
μεταξύ των ετών 1933 και 1938, τα κεφάλαια των εισηγμένων επιχειρήσεων
δεν αυξήθηκαν – ενώ ο αριθμός τους μειώθηκε.
επιχειρήσεις στη Γερμανία – ενώ το 1941 είχαν απομείνει μόλις 5.000
(χωρίς να συμπεριλαμβάνεται η Αυστρία και οι καινούργιες περιοχές που
κατακτήθηκαν). Μειώθηκαν επίσης οι εκδόσεις ομολόγων από τις
επιχειρήσεις – από 3,4 δις μάρκα το 1933, στα 2,9 δις μάρκα το 1938.
Αντίθετα, αυξήθηκαν οι εκδόσεις δημοσίων ομολόγων από την κυβέρνηση – στα 24,1 δις μάρκα το 1938, από 10,8 δις μάρκα το 1933.
εθνικοσοσιαλιστών, με στόχο την αυτάρκεια, η εξάρτηση της οικονομίας από
το εξωτερικό, στην αρχή του πολέμου, ήταν σημαντική – αν και στον τομέα των τροφίμων, η αυτάρκεια έφτασε στα επίπεδα του 83%. Σε
εκείνους τους τομείς όμως, οι οποίοι ήταν απαραίτητοι για τους
επεκτατικούς πολέμους (πετρέλαιο, σίδηρος, μέταλλα, ρουχισμός κλπ.),
υπήρχαν αρκετά προβλήματα – τα οποία δεν έγιναν αισθητά έως τις αρχές
του 1942, επειδή η χώρα είχε συγκεντρώσει αρκετά αποθέματα (Πίνακας Ι).
| Προϊόν |
Εξάρτηση
|
| Σιδηρομεταλλεύματα |
75%
|
| Χαλκός |
70%
|
| Πετρελαιοειδή |
65%
|
| Καουτσούκ |
85%
|
| Λίπη και έλαια (τρόφιμα) |
50%
|
διεξήγαγαν αστραπιαίους πολέμους μικρής διάρκειας όπως, για παράδειγμα,
εναντίον της Γαλλίας και της Πολωνίας – έτσι ώστε να προλαβαίνουν να
ανεφοδιάζονται. Όταν αργότερα η διεξαγωγή αστραπιαίων εισβολών έγινε αδύνατη, η Γερμανία έχασε τον πόλεμο.
Στο διάγραμμα που ακολουθεί φαίνεται η, σημαντικότατη εκείνη την εποχή,
παραγωγή χάλυβα, των τότε μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
της τάξης του 12% του ΑΕΠ της χώρας – ενώ αυξήθηκε στο 19% το 1941,
χωρίς να μειωθεί σημαντικά η υπόλοιπη παραγωγή. Αυτό σημαίνει ότι, ο λαός δεν αντιμετώπισε αρχικά προβλήματα, όσον αφορά την κατανάλωση – αφού η «πολιτική παραγωγή» μειώθηκε μόλις κατά 5%.
Επίσης δεν αυξήθηκε σημαντικά ο χρόνος εργασίας των πολιτών στη
βιομηχανία – ο οποίος, από 47,8 ώρες την εβδομάδα το 1939, έφτασε μόλις
στις 49,1 ώρες το 1943.
οικονομία του πολέμου, κατά τη διάρκεια των πρώτων ετών, ήταν χαοτική –
ενώ διορθώθηκε μετά το 1940, όπου οι πολιτικές βιομηχανίες (Mercedes κλπ.), οι οποίες μετατράπηκαν σε βιομηχανίες παραγωγής εξοπλισμού, ανέλαβαν παράλληλα την οργάνωση της όλης διαδικασίας.
Άλλαξαν όμως όλα το Δεκέμβριο του 1941, όπου οι Η.Π.Α. μπήκαν στον
πόλεμο – με αποτέλεσμα να είναι αδύνατον να ανταπεξέλθει με τον
απαιτούμενο εξοπλισμό η βιομηχανία της χώρας.
– ενώ οι υπόλοιπες δαπάνες της πολιτικής οικονομίας δεν ξεπέρασαν τα
185 δις μάρκα. Το συνολικό κόστος πάντως, ύψους περί τα 695 δις μάρκα,
ήταν σχεδόν εξαπλάσιο του ΑΕΠ της χώρας το 1938.
5% από φόρους, ενώ τα υπόλοιπα καλύφθηκαν από τα κέρδη των κρατικών
επιχειρήσεων (σιδηρόδρομοι, ταχυδρομεία, κεντρική τράπεζα), από τις εγκληματικές ληστείες των κατεχομένων κρατών, καθώς επίσης από τη σύναψη δανείων ύψους 350 δις μάρκων.
κόστους (το 70% του πολεμικού) καλύφθηκε από το δανεισμό – ενώ, σε
αντίθεση με τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, αυξήθηκαν οι φόροι. Ήδη από το
Σεπτέμβριο του 1939 νομοθετήθηκε 50% αύξηση φόρων στους μισθούς, στα εισοδήματα και στα κέρδη των επιχειρήσεων, ως «επιδότηση πολέμου»
– καθώς επίσης μία αύξηση 20% στα ποτά και στον καπνό. Η φορολόγηση
αυτή έμεινε σταθερή κατά τη διάρκεια του πολέμου, με μοναδική εξαίρεση
τη φορολογία των κερδών των επιχειρήσεων – ενώ το κόστος του πολέμου
σχεδιαζόταν να επιβαρύνει τους «εχθρούς».
τριπλάσιο του ΑΕΠ του 1938) επετεύχθη αθόρυβα – μέσω των τραπεζών και
των ασφαλιστικών εταιρειών, οι οποίες αγόραζαν ομόλογα του δημοσίου.
Ειδικότερα, επειδή οι καταναλωτικές δαπάνες του πληθυσμού είχαν μειωθεί σημαντικά, οι αποταμιεύσεις των Γερμανών κατέληγαν στις τράπεζες – όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα, αφού οι καταθέσεις παραμένουν το αγαπημένο «αποταμιευτικό εργαλείο» των πολιτών της χώρας.
– αφού, στην περίπτωση της Γερμανίας, χρηματοδοτήθηκε μόνο από τους
πολίτες ένα χρέος της τάξης του 300% του ΑΕΠ της. Εάν κατανοήσει κανείς
δε ότι, στο παράδειγμα της Ελλάδας σήμερα, αναζητείται η κάλυψη ενός
χρηματοδοτικού κενού ύψους περί τα 10 δις €, ενώ έχουν «αποδράσει»
καταθέσεις άνω των 100 δις €, θα καταλάβει το μέγεθος της ανοησίας (οι
καταθέσεις δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τα δάνεια που παρέχουν οι
τράπεζες – ανάλυση).
– προϋποθέσεις που δεν υπάρχουν σήμερα στην πατρίδα μας, ενώ η
εμπιστοσύνη δεν θα αποκατασταθεί (ο φόβος φυσικά απορρίπτεται), εάν δεν
τιμωρηθούν όλοι όσοι οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία, μέσα από τη
διαφθορά και τη διαπλοκή τους.
γερμανικές τράπεζες μεταφέρονταν στα ταμεία του κράτους, με στόχο τη
χρηματοδότηση του πολέμου – εν αγνοία φυσικά των καταθετών. Η προπαγάνδα
του καθεστώτος, το οποίο παρότρυνε τους πολίτες να αποταμιεύουν, βοήθησε αρκετά – οπότε ο πόλεμος, σε τελική ανάλυση, χρηματοδοτήθηκε στο μεγαλύτερο μέρος του από τον ιδιωτικό τομέα.
αποτέλεσμα να αυξηθεί πολύ η ποσότητα χρήματος, όπως ακριβώς συνέβη και
στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο – ενώ απέναντι στην ποσότητα αυτή δεν υπήρχε
η ανάλογη παραγωγή αγαθών (όπως παρατηρείται σήμερα στην Ιαπωνία, στις Η.Π.Α. κλπ.).
ποσότητα χρήματος αυξήθηκε από τα 86 μάρκα το 1932 στα 812 μάρκα τον
Απρίλιο του 1945 – γεγονός που σημαίνει ότι, ο πληθωρισμός ήταν πλέον
εκτός ελέγχου. Η αληθινή αξία των χρημάτων όμως ήταν έως το 1944 φανερή μόνο στη μαύρη αγορά
– αφού οι τιμές των προϊόντων στην κανονική οικονομία διατηρούταν σε
λογικά επίπεδα, λόγω των κρατικών ελέγχων και των αυστηρών ποινών, για
τυχόν παραβάσεις.
Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν είναι άλλος από το χρηματοπιστωτικό τέρας, με
τίμημα το ολοκαύτωμα των απλών Εβραίων πολιτών, καθώς επίσης τη σφαγή
εκατομμυρίων άλλων ανθρώπων.
καλύτερα πολιτεύματα που «εφηύρε» ποτέ ο άνθρωπος, όταν υποχρεώθηκε να
δημιουργήσει τις κοινωνίες – χωρίς τις οποίες δεν θα μπορούσε να επιβιώσει στην άγρια Φύση,
πόσο μάλλον να καλυτερεύσει την ποιότητα της ζωής του. Εν τούτοις,
αποτελώντας μία μορφή κοινωνικής οργάνωσης, όπως πολλές άλλες, δεν έχει
μόνο προτερήματα, αλλά και ελαττώματα.
και δεν ενώνει τους ανθρώπους, αφού στηρίζεται στο σεβασμό, στην αποδοχή
καλύτερα των απόψεων της πλειοψηφίας – γεγονός που σημαίνει ότι η μειοψηφία, η οποία πολύ συχνά έχει ποσοστά υψηλότερα του 50%, είναι υποχρεωμένη να υποτάσσεται στην πλειοψηφία
(η οποία έχει ποσοστά χαμηλότερα του 50%, πάντοτε επί του κοινωνικού
συνόλου). Για παράδειγμα, στην Ελλάδα, το εκλογικό ποσοστό του κόμματος
που κυβερνάει δεν υπερβαίνει το 30% – οπότε η πλειοψηφία, το υπόλοιπο
70% δηλαδή, είναι εκ τον πραγμάτων μειοψηφία.
φιλελεύθερης ή σοσιαλδημοκρατικής οικονομίας, προσβάλλεται με την πάροδο
του χρόνου από μία πολύ σοβαρή ασθένεια: από το «πελατειακό κράτος», το οποίο ουσιαστικά διορίζει και δεν ψηφίζει δημοκρατικά την εκάστοτε κυβέρνηση.
Η «δικτατορία του πελατειακού κράτους», εν προκειμένω, παρομοιάζεται με
μία γάγγραινα, η οποία μολύνει αργά ή γρήγορα ολόκληρο το κοινωνικό
σώμα – με αποτέλεσμα να το οδηγεί σε έναν επώδυνο θάνατο, με τη
διαδικασία της σήψης.
η οποία διορίζει με τη σειρά της την εκάστοτε κυβέρνηση, ελέγχοντας τα
ΜΜΕ και χρηματοδοτώντας τις προεκλογικές εκστρατείες και των δύο
κομμάτων εξουσίας. Χωρίζει λοιπόν και αυτή τις κοινωνίες οδηγώντας τες, μετά από απανωτές χρηματοπιστωτικές εκρήξεις, στην απόλυτη καταστροφή.
σήμερα (αύξηση 31% μέσα σε δύο μόλις χρόνια), τα 30 εκ. αμερικανών που
αντιμετώπισαν την αναγκαστική έξωση από τις κατοικίες τους, μετά το
ξέσπασμα της κρίσης, τα 50 εκ. αμερικανών που ζουν με κουπόνια διατροφής, οι 20.000 άστεγοι στην Ελλάδα, η εκρηκτική άνοδος της ακροδεξιάς σε ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη, καθώς επίσης πολλά άλλα επί μέρους γεγονότα, τεκμηριώνουν αναμφίβολα ότι, θα είμαστε σύντομα αντιμέτωποι με ριζικές εξελίξεις.
και ενώνουν τις κοινωνίες, το πετυχαίνουν δυστυχώς με καταναγκαστικά,
με βίαια, με αστυνομικά και, πολύ συχνά, με εγκληματικά μέτρα –
καθώς επίσης με απάνθρωπα βασανιστήρια ή με πειθαναγκασμούς. Ειδικά όσον
αφορά τα κομμουνιστικά καθεστώτα και την κεντρική κατεύθυνση της
οικονομίας, την οποία επιβάλλουν, φαίνεται ότι εξασφαλίζουν απλά και
μόνο την επιβίωση – έχοντας πλήρη αδυναμία να εκμεταλλευθούν σωστά τα
ατομικά και συλλογικά πλεονεκτήματα των ανθρώπων, ενώ χαρακτηρίζονται
επίσης ως «δικτατορία της (κομματικής) ελίτ».
με τις τράπεζες στο περιθώριο. Εν τούτοις, η συγκεκριμένη μορφή
οργάνωσης απαιτεί συνειδητούς πολίτες, οι οποίοι οφείλουν να συμμετέχουν
ενεργά στα πολιτικά δρώμενα – κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο να
επιτευχθεί.
– επειδή είναι αδύνατον να διατηρήσει μακροπρόθεσμα την ασφάλεια, τη
δικαιοσύνη, την ελευθερία, το βιοτικό επίπεδο και την κοινωνική συνοχή. Η
όλη διαδικασία δε είναι σήμερα σε εξέλιξη στις Η.Π.Α., στην Ιαπωνία και
στην Ευρώπη – όπου το μαύρο πέπλο του φασισμού πλανάται ήδη στο σκοτεινό ουρανό της Δύσης, αναγγέλλοντας την «τέλεια καταιγίδα» που φαίνεται στον ορίζοντα, στην άκρη του τούνελ.
είναι ένας σύγχρονος οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με
μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου – όπου και
δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά για αρκετά χρόνια, με ιδιόκτητες
επιχειρήσεις.
Εξουσίας”, το οποίο αναφέρεται στο φορολογικό μηχανισμό της Γερμανίας,
ενώ έχει εκδώσει τρία βιβλία αναφορικά με την παγκόσμια
χρηματοπιστωτική κρίση, με τον τίτλο “Η κρίση των κρίσεων”.
και αναλύσεις επί του αντικειμένου του (μακροοικονομία), επί διεθνούς
επιπέδου, οι οποίες φιλοξενούνται τακτικά σε ημερήσιες εφημερίδες,
περιοδικά και ηλεκτρονικές ιστοσελίδες.
http://www.analyst.gr/2013/10/19/3348/
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Γενικά θέματα
Γιάννος Χαραλαμπίδης στη Σημερινή: Μήλον της Έριδος η Κύπρος για την ασφάλεια Τουρκίας – Ισραήλ
Τα «Ταϊφούν» περιπολούν για την ασφάλεια του Ισραήλ και αναχαιτίζουν πυραύλους του Ιράν από τον τουρκικό εναέριο χώρο στην περιοχή της Αλεξανδρέττας και στη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ
Η Μέση Ανατολή είναι στις φλόγες και, μετά την επίθεση των Ιρανών με βαλλιστικούς πυραύλους σε βάρος του Ισραήλ, ξεκίνησε επίθεση των Ισραηλινών στον Βόρειο Λίβανο, ενώ αναμένονται και τα αντίποινα σε βάρος της Τεχεράνης.
Γράφει ο Γιάννος Χαραλαμπίδης
Τα «Ταϊφούν» περιπολούν για την ασφάλεια του Ισραήλ και αναχαιτίζουν πυραύλους του Ιράν από τον τουρκικό εναέριο χώρο στην περιοχή της Αλεξανδρέττας και στη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ
Τουρκία και Ακρωτήρι
Η Τουρκία επιχαίρει από την κατατριβή του Ισραήλ και του Ιράν. Μπορεί μεν ο Ερντογάν να χαρακτηρίζει τον Νετανιάχου ως εγκληματία πολέμου, αλλά συνεργάζεται με τους Βρετανούς και δη με τα μαχητικά «Ταϊφούν», που επιχειρούν από τις Βάσεις Ακρωτηρίου και:
1) Περιπολούν από τον κόλπο της Αλεξανδρέττας εντός του τουρκικού εναέριου χώρου, με την άδεια της Άγκυρας, προς τη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ, καθώς και προς το Ιράκ. 2) Συμμετέχουν στις αναχαιτίσεις των ιρανικών πυραύλων και drones στις επιθέσεις, που δέχεται το Ισραήλ από το Ιράν και συλλέγουν πληροφορίες. 3) Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει για τη συνεργασία των Βάσεων με τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις όταν ενεργούν τα «Ταϊφούν» είτε για επιτήρηση είτε για να προστατεύσουν με οποιονδήποτε τρόπο το Ισραήλ. Ή για να στραφούν σε βάρος της Χεζμπολάχ.
Τόσο οι Βάσεις Ακρωτηρίου όσο και του Αγίου Νικολάου είναι στρατηγικής σημασίας, διότι από τις μεν πρώτες, εκτός των άλλων, ενεργούν ακόμη τα θρυλικά κατασκοπευτικά U2 ως συμπληρωματικά των δορυφόρων, στις δε δεύτερες υπάρχει το Έχελον ως κέντρο συλλογής και επεξεργασίας πληροφοριών. Εκ των πραγμάτων, η Κύπρος, λόγω Βάσεων, τελεί υπό καθεστώς απειλής. Χωρίς να διαθέτει αξιόπιστη εναέρια αποτροπή, αφού οι ρωσικοί TOR-M1 και BUK μερικώς μπορούν να επιχειρήσουν. Ακόμη και αν στραφούν για ν’ αποκρούσουν την ιρανική απειλή ή αυτήν της Χεσμπολάχ, δεν θα μπορούν να καλύπτουν την όποια τουρκική επί της οποίας είναι προσαρμοσμένα τα συστήματα αυτά. Λόγω του κενού που υπάρχει στην αεράμυνα είχε κλείσει η αγορά του αντιαεροπορικού συστήματος BARAK με πυραύλους 35, 70 και 150 χιλιομέτρων. Η κυπριακή Κυβέρνηση αγόρασε το BARAK με πυραύλους των 70 χιλιομέτρων. Με τον πόλεμο στη Γάζα και στον Λίβανο, η παράδοση του συστήματος δεν είναι βέβαιο εάν θα καθυστερήσει ή όχι. Ούτως ή άλλως, η Κυπριακή Δημοκρατία μετά την άρση του εμπάργκο στο στρατιωτικό υλικό από τις ΗΠΑ θα ήταν δυνατό να ζητήσει ακόμη και «Πάτριοτ» ή άλλα σχετικά οπλικά συστήματα αεράμυνας από ευρωπαϊκά κράτη. Επί του παρόντος, τόσο η αεράμυνα των Βάσεων όσο και της Κύπρου ολόκληρης στηρίζεται στον πολεμικό στόλο των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, που βρίσκονται στ’ ανοιχτά της Κύπρου. Ως εκ τούτου, θα ήταν μέγα πλήγμα εάν επέτρεπαν ή στη Χεζμπολάχ ή στο Ιράν να κτυπήσει τις Βρετανικές Βάσεις. Εκ των πραγμάτων, η Κύπρος λόγω Βάσεων καλύπτεται, όπως είχαμε ήδη γράψει από την αρχή της κρίσης, κάτω από την Ατσάλινη Αεράμυνα των ΗΠΑ.
Το μήλον της Έριδος
Η Τουρκία δεν είναι άμεσα εμπλεκόμενη στις συγκρούσεις στη Γάζα και στον Λίβανο, όμως υπάρχει μια πολεμική ρητορική που εγείρει το εξής ερώτημα: Μπορεί ή όχι η Τουρκία να κτυπήσει το Ισραήλ, όπως αρχικά απειλούσε ο Τούρκος Πρόεδρος, ο οποίος, όμως, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, εμφανίζεται ως να τελεί υπό την απειλή του «σιωνιστικού επεκτατισμού», όπως ισχυρίζεται;
Σε αυτό το παιχνίδι, η Κύπρος καθίσταται γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό μήλον της Έριδος, αφού:
1) Αποτελεί το νότιο τμήμα της νήσου, τη μοναδική έξοδο, που διαθέτει το Ισραήλ, λόγω της έλλειψης στρατηγικού βάθους, που είναι περικυκλωμένο από τους Άραβες και την Τουρκία. Άρα ο άξονας προς τη Σούδα μέσω Κύπρου είναι ζωτικός χώρος όχι μόνο για το Ισραήλ, αλλά και για τις ΗΠΑ και τους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους τους. Απόδειξη τούτου συνιστά η συγκέντρωση του 6ου στόλου ως αποτέλεσμα της κρίσης στη Μέση Ανατολή.
2) Αποτελεί ασπίδα και εμφανίζεται ως το αβύθιστο για την Τουρκία αεροπλανοφόρο, καθώς και αναπόσπαστο τμήμα της «Γαλάζιας Πατρίδας».
3) Αποτελεί ασπίδα για την Τουρκία από επιθέσεις που θα ήταν δυνατό να δεχτεί μέσω Κύπρου, εξ ου και η άρνησή της να δεχθεί την παρουσία ελληνικού στρατού και οι διαμαρτυρίες για την όποια στρατιωτική συνεργασία της Κύπρου με το Ισραήλ. Είναι όμως και για το Ισραήλ ασπίδα.
Γιατί;
Διότι, ουδόλως θα ήθελε το Ισραήλ:
Α) Να πέσει η Κύπρος στον πλήρη έλεγχο της Τουρκίας και δη μέσω μιας ομοσπονδιακής ή συνομοσπονδιακής λύσης, με τον πλήρη γεωπολιτικό έλεγχο του νησιού από την Άγκυρα.
Β) Να εγκατασταθούν στην Κύπρο τουρκικά πυραυλικά συστήματα, που θα στοχεύουν το Ισραήλ.
Τα πλεονεκτήματα του Ισραήλ
Το ερώτημα εάν μπορεί να κτυπήσει και να κάνει πόλεμο η Τουρκία με το Ισραήλ απαντάται ως εξής: Η Άγκυρα έχει τη δυνατότητα: 1) Να διενεργήσει επίθεση με την αεροπορία της ή με τη συσσώρευση στόλου. 2) Να κτυπήσει με πυραύλους και δη «Ταϊφούν» με βεληνεκές της τάξης των 600 χιλιομέτρων, όταν αυτά θα είναι επιχειρησιακά διαθέσιμα (αυτά εισήλθαν ήδη σε γραμμή παραγωγής από τον Μάιο του 2023 ).
Όμως η οποιαδήποτε τουρκική επίθεση: Α) Βρίσκεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, που θέτουν υπό την προστασία τους και τον 6ο Στόλο το Ισραήλ, οπότε δεν θα επιτρέψουν στην Τουρκία μια τέτοια δράση. Β) Οτιδήποτε διενεργηθεί από αέρος, είτε είναι από μαχητικά είτε από πυραυλικά συστήματα, θα ήταν δυνατό να αντιμετωπιστεί επιτυχώς από το Ισραήλ είτε με τους arrow και με το “iron dome” είτε με τα πλοία των συμμαχικών δυνάμεων και δη των ΗΠΑ, καθώς και με την ισραηλινή αεροπορία, η οποία υπερτερεί της τουρκικής.
Πύραυλοι και Τεχνητή Νοημοσύνη
Από την άλλη πλευρά το Ισραήλ υπερέχει στην αεροπορία και στα πυραυλικά συστήματα. Στην αεροπορία, εκτός των F-15 και F-16, διαθέτει και τα F-35, οπότε μπορεί να δράσει αναλόγως και με βάθος πυρός. Συν του ότι: i) Τα ισραηλινά F-35 είναι τα μόνα των οποίων οι υπολογιστές και λοιπά συστήματα δεν βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο των ΗΠΑ. ii) Η Τουρκία έχει πρόβλημα με την αεράμυνά της επί του παρόντος. Εξ ου και η αγορά των S-400, χωρίς όμως να παρέχει πλήρη κάλυψη, καθώς και η απόφαση που λήφθηκε στις 6.8.2024 για την κατασκευή του τουρκικού “iron dome”. iii) Το Ισραήλ διαθέτει αριθμό επιθετικών πυραύλων μέσου και μακρούς βεληνεκούς, από τους LORA με βεληνεκές 280 χιλιόμετρα ώς τους Jericho – 3 (Ιεριχώ) με βεληνεκές μεταξύ των 4,800 χλμ και 6,500 χιλιομέτρων. iv) Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει ότι το Ισραήλ υπερέχει στους τομείς του κυβερνοχώρου και της Τεχνητής Νοημοσύνης (πάσης φύσεως drones).
Ζώνες ασφαλείας και περιφερειακές δυνάμεις
Υπό αυτές τις συνθήκες και λαμβανομένου υπόψη ότι οι δυο χώρες δεν έχουν σύνορα, το πλεονέκτημα ανήκει στο Ισραήλ. Και όχι στην Τουρκία, η οποία στηρίζει τόσο τη Χαμάς όσο και τη Χεζμπολάχ, διότι θέλει την κατατριβή του Ισραήλ. Η Άγκυρα βολεύεται από το οπλοστάσιο και δη τους πυραύλους της Χεζμπολάχ, των οποίων το βεληνεκές καλύπτει και την Κύπρο. Εξ ου και οι απειλές του μ. Χασάν Νασράλα, ότι η Κύπρος ήταν εν δυνάμει στόχος λόγω των στρατιωτικών της σχέσεων με το Ισραήλ. Ήταν μια απειλή «made in Turkey», στη λογική του “proxy war”. Η εξουδετέρωση του οπλοστασίου της Χεσμπολάχ από το Ισραήλ είναι προς όφελος της Κύπρου, αλλά όχι προς όφελος του Ιράν και της Τουρκίας, η οποία δεν θέλει την εδραίωση του Ισραήλ στην περιοχή και την εξάλειψη των τρομοκρατικών απειλών. Δεν θα ήθελε να δει ούτε τον τερματισμό της σύγκρουσης μεταξύ Ιράν και Ισραήλ, διότι η κατατριβή των δυο χωρών, που συνιστούν περιφερειακές δυνάμεις, είναι για ευνόητους λόγους προς όφελος της Άγκυρας, η οποία εδραιώνεται και στην περιοχή της Συρίας, χωρίς ταυτοχρόνως να επιθυμεί τη δημιουργία ζώνης ασφαλείας στον Βόρειο Λίβανο. Πώς όμως θα ασκήσει κριτική στο Ισραήλ, όταν κατέχει την Κύπρο και όταν έχει ήδη υπό κατοχή τμήμα της Συρίας στη λογική της ζώνης ασφαλείας;
Οι θαλάσσιες οδοί…
Η Τουρκία ελέγχει την περιοχή από τη Μαρμαρίδα ώς την Αλεξανδρέττα στην πρακτική της τουρκικής λίμνης ως τμήμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» με μια σειρά από ναυτικές και αεροπορικές Βάσεις στα παράλιά της (Ντάλαμα, Μερσίνα, Άδανα, κ.λπ) και την Κύπρο ως αβύθιστο αεροπλανοφόρο. Η Καρπασία και η Αμμόχωστος έχουν ιδιαίτερη σημασία για τις θαλάσσιες οδούς και δη εκείνες προς την Αλεξανδρέττα, που προτού καταλήξουν εκεί αποκλίνουν προς Ισραήλ, Λίβανο και Συρία. Η Τουρκία θα ήθελε να έχει πρόσβαση στη θάλασσα και μέσω Συρίας, ενώ, ταυτοχρόνως, ουδόλως θα επιθυμούσε τη ζώνη ασφαλείας του Ισραήλ, διότι διευρύνει τον έλεγχο παράλιων περιοχών και ενισχύει τον έλεγχο της θαλάσσιας οδού προς την Αλεξανδρέττα. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο Ερντογάν εμφανίζεται ως να είναι απειλούμενος από το Ισραήλ, λόγω της εισόδου του στον Λίβανο. Η Τουρκία επιδιώκει τον έλεγχο των θαλασσίων οδών από και προς το Σουέζ και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι επεκτείνει τη λεγόμενη ΑΟΖ του ψευδοκράτους προς τις νότιες θάλασσες, καθώς και προς τη γραμμή Κρήτη, Κάρπαθος και Ρόδος, όπου βρίσκονται οι πύλες του Αιγαίου.
Ο χάρτης δείχνει τα θαλάσσια δρομολόγια από το Σουέζ προς διάφορες κατευθύνσεις στην Ανατολική Μεσόγειο είτε προς Κύπρο είτε προς Αιγαίο είτε προς άλλες χώρες της περιοχής και δη προς την Αλεξανδρέττα. Η Τουρκία στοχεύει στον πλήρη έλεγχο των οδών αυτών. Θεωρεί την Κύπρο δεδομένη και σημαντικό τον έλεγχο των πυλών του Αιγαίου, όπως και της Κύπρου καθώς και της Καρπασίας. Πολύ, δε, θα ήθελε η Τουρκία να βγει μέσω Συρίας στη θάλασσα. Καθόλου δεν επιθυμούσε τη δημιουργία κουρδικής περιοχής με πρόσβαση στη θάλασσα. Στην παρούσα φάση η Άγκυρα δεν θα ήθελε να δει την ενίσχυση του Ισραήλ στην περιοχή και δη μέσω της αύξησης ενός παράλιου τμήματος του Λιβάνου, που θα εμπίπτει σε αυτό που ονομάζει ζώνη ασφαλείας με βάθος ώς 50 χιλιόμετρα.
Ο χάρτης αποτυπώνει τη νέα διάταξη των ναυτικών αμερικανικών δυνάμεων και των λοιπών συμμαχικών στην περιοχή του Περσικού Κόλπου, στα στενά του Ορμούζ, στην Ερυθρά θάλασσα και στην Ανατολική Μεσόγειο. Εκ των πραγμάτων, οι Βρετανικές Βάσεις είναι εν δυνάμει στόχος για το Ιράν και τη Χεζμπολάχ. Και, λόγω των κενών της κυπριακής αεράμυνας, ο στόλος των ΗΠΑ είναι αυτός που προσφέρει ατσάλινο θόλο για την αναχαίτιση ενδεχόμενης επίθεσης είτε με πυραύλους είτε με drones.
Ο χάρτης αυτός αποτυπώνει τη ζώνη ασφαλείας που επιδιώκει να δημιουργήσει στον Λίβανο για να περιορίσει την απειλή της Χεζμπολάχ. Πρόκειται για τα όρια που τελούν κάτω από τον έλεγχο της UNIFIL, η οποία, όμως, αδυνατεί να βάλει χαλινάρι στη Χεζμπολάχ. Οι εντολές της UNIFIL από το Συμβούλιο Ασφαλείας έχουν, μεταξύ άλλων, ως στόχο να βοηθήσουν: α) στην κατάπαυση του πυρός, στην επιστροφή των Λιβανέζων στα σπίτια τους που είχαν αναγκαστεί να φύγουν λόγω εχθροπραξιών και β) τον νόμιμο στρατό του Λιβάνου να ανακτήσει τον έλεγχο της κατάστασης μετά την αποχώρηση των Ισραηλινών και όχι να επιτρέπει την κυριαρχία της Χεζμπολάχ.
Οι δυο φωτογραφίες, ημερομηνίας 2/10/2024 από το flightradar24, απεικονίζουν πώς ο Ερντογάν, ενώ από τη μια πυροβολεί φραστικά το Ισραήλ, στην πράξη κάνει πλάτες στις Βρετανικές Βάσεις, που βρίσκονται στην Κύπρο, των οποίων τα αεροσκάφη (Eurofighter Typhoon) αναλαμβάνουν την ασφάλεια της περιοχής, επιχειρώντας από τον τουρκικό εναέριο χώρο για την αναχαίτιση ιρανικών πυραύλων. Μάλιστα, η δεύτερη δείχνει πώς βρετανικό αεροσκάφος ανεφοδιασμού (KC2 Voyager) βρίσκεται εντός του τουρκικού εναέριου χώρου. Για ποιο λόγο άραγε;
*Δρ των Διεθνών Σχέσεων
ΠΗΓΗ: Σημερινή
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Γενικά θέματα
Reuters: Το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για χτυπήμα σε Ευρώπη και ΗΠΑ! Η αποτροπή χτυπήματος στην Ελλάδα
Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters.
Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.
Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο σε ένα αναλυτικό ρεπορτάζ περιγράφει το πώς το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για πλήγματα σε Ευρώπη και ΗΠΑ.
Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.
Υπήρχε μάλιστα η πληροφορία ότι οι δύο άνδρες θα πληρώνονταν με 16.000 ευρώ για κάθε νεκρό, γι’ αυτό και σχεδίαζαν μαζικό χτύπημα.
«Καθώς η σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ εντείνεται, η Τεχεράνη ταράζει τη Δύση με ένα κύμα απόπειρων χτυπημάτων και απαγωγών εναντίον στόχων στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες», αναφέρει το Reuters.
Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της έχουν αναφέρει μια απότομη αύξηση τέτοιων συνωμοσιών που συνδέονται με την Ισλαμική Δημοκρατία. Από το 2020, υπήρξαν τουλάχιστον 33 απόπειρες δολοφονίας ή απαγωγής στη Δύση, στις οποίες οι τοπικές ή ισραηλινές αρχές ισχυρίζονται ότι συνδέεται με το Ιράν, διαπίστωσε το Reuters εξετάζοντας δικαστικά έγγραφα και επίσημες ανακοινώσεις.
Μεταξύ των πρόσφατων φερόμενων στόχων: ένα κτίριο που στεγάζει ένα εβραϊκό κέντρο και ένα εστιατόριο kosher στο κέντρο της Αθήνας. Από το κρησφύγετό του στο Ιράν, ένας Πακιστανός ονόματι Σαγιέντ Φαχάρ Αμπάς στρατολόγησε έναν παλιό γνώριμο που ζούσε στην Ελλάδα και τον οδήγησε να επιτεθεί στον χώρο, ισχυρίζονται οι ερευνητές σε έγγραφα που υποβλήθηκαν στις δικαστικές αρχές της υπόθεσης και τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του Reuters. Ο Αμπάς είπε στην επαφή του ότι εργαζόταν για μια ομάδα που θα πλήρωνε περίπου 15.000 ευρώ ανά φόνο.
Σε μια ανταλλαγή WhatsApp τον Ιανουάριο του 2023 που περιγράφεται λεπτομερώς στα έγγραφα, οι δύο άνδρες συζήτησαν εάν θα χρησιμοποιήσουν εκρηκτικά ή εμπρησμό στην επίθεση. Ο Αμπάς τόνισε την ανάγκη παροχής αποδείξεων για απώλειες μετά το πλήγμα. «Υπάρχουν μυστικές υπηρεσίες», είπε, χωρίς να κατονομάσει. «Κάντε τη δουλειά με τρόπο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο».
Τα έγγραφα που δεν είχαν αναφερθεί προηγουμένως περιλαμβάνουν εκατοντάδες σελίδες αποδεικτικών στοιχείων που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της προανακριτικής έρευνας στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων καταθέσεων μαρτύρων, αστυνομικών καταθέσεων και λεπτομερειών μηνυμάτων WhatsApp.
Οι ελληνικές αρχές συνέλαβαν τον Σιέντ Ιρτάζα Χάιντερ και έναν άλλο Πακιστανό πέρυσι, λέγοντας ότι η αστυνομία βοήθησε στην εξάρθρωση ενός τρομοκρατικού δικτύου που κατευθυνόταν από το εξωτερικό και είχε σκοπό να προκαλέσει «ανθρώπινη απώλεια». Οι δύο άνδρες αντιμετωπίζουν κατηγορίες για τρομοκρατία. Αρνούνται τις κατηγορίες.
Ο Χάιντερ, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος από την προφυλάκιση αυτή την άνοιξη με περιορισμούς, λέει ότι είναι αθώος. Σε συνέντευξή του, ο 28χρονος είπε στο Reuters ότι έστειλε στον Αμπάς εικόνες του κτιρίου αλλά εμπόδισε σκόπιμα να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε επίθεση, ελπίζοντας να πληρωθεί χωρίς να βλάψει κανέναν.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Γενικά θέματα
Analysis: How Iran’s Ballistic Missiles Strike Israel?
The U.S. traced the launch location to a valley south of the Iranian city of Shiraz.
Eran has launched its largest-ever attack on Israel, firing 180 ballistic missiles
These missiles travelled more than 1000 Miles from this Valley to reach Israel most populated city and military sights.
Fattah-2, the successor to the Fattah-1, It was used for the first time and is one of Iran’s advanced missile systems.
This missile is equipped with a —inside it is the warhead—which detaches and allows the missile to maneuver and glide at speeds between Mach 5 and 10.
The missile has a range of around 1,500 km, only slightly more than its predecessor, the Fattah-1.
What sets it apart from other ballistic missiles is its ability to accelerate outside the Earth’s atmosphere, while its aerodynamic control surfaces enable steering to evades the famous Arrow Missiles Defense system made by Israel.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
-
Εξωτερική Πολιτική2 ημέρες πρινΣτο επίκεντρο η ελληνοαμερικανική συνεργασία σε συνάντηση του Μητσοτάκη με Αμερικανούς γερουσιαστές στα Χανιά
-
Ιράν2 ημέρες πρινKίνηση υψηλού ρίσκου του Ισραήλ! Δεν αποκλείει χτύπημα στα πυρηνικά του Ιράν ο Νετανιάχου – Πότε θα χτυπήσει;
-
Αναλύσεις2 ημέρες πρινQuo vadis κύριε Γεραπετρίτη;
-
Video17 ώρες πρινLive: Άλλη μια νύχτα τρόμου στη Βηρυτό! Εν αναμονή ισραηλινής επίθεσης το Ιράν
-
Γενικά θέματα2 ημέρες πρινΜία νέα αρχή για το «Γεωπολιτικό»
-
Αστυνομία2 ημέρες πρινΑποκάλυψη! Ειδικό λογικό ισραηλινής κατασκευής για μαζική αναγνώριση προσώπων αποκτά η ΕΛ.ΑΣ.
-
Video1 ημέρα πρινΝετανιάχου σε Μακρόν: Ντροπή σου
-
Video1 ημέρα πρινΓιώργος Αϋφαντής: Στείλτε Patriot στην Κύπρο!