Γενικά θέματα
Ακροσφαλής διπλωματία
Πρόκειται για μία παραλλαγή της
θεωρίας των παιγνίων, όπου δεν μπορεί να αποκλεισθεί η ακραία μετωπική
σύγκρουση της Ελλάδας με τη Γερμανία – με άγνωστες συνέπειες για τις δύο
χώρες, για το ευρώ, για την ευρωζώνη και για τον πλανήτη.
«Στα παίγνια μη συνεργασίας, όπως αυτό στην Ευρώπη σήμερα, δεν υπάρχουν δεσμευτικές συμφωνίες – οι
παίχτες μπορούν να λένε ότι θέλουν, ενώ δεν υπάρχει εκείνος ο
εξωτερικός φορέας που θα τους αναγκάσει να κάνουν ότι έχουν υποσχεθεί. Εκτός εάν πρόκειται για ένα στημένο παιχνίδι» (Ι. Ιωάννου)
Άρθρο
Το «παιχνίδι της δειλίας» (chicken game, «παιχνίδι με τη φωτιά»), είναι ένα από τα προβλήματα, από τις αντιπαραθέσεις καλύτερα, με τις οποίες ασχολείται η θεωρία των παιγνίων – ενώ στη βιβλιογραφία είναι γνωστό ως «ακροσφαλής διπλωματία» ή σαν μία παραλλαγή του παιχνιδιού «γεράκι και περιστέρι».
Πρόκειται για ένα σενάριο, για μία «πρόβα υπερβολικού θάρρους», κατά το οποίο δύο αγωνιστικά αυτοκίνητα ευρίσκονται σε πορεία σύγκρουσης, κατευθυνόμενα το ένα επάνω στο άλλο, με πλήρη ταχύτητα –
με τελικό αποτέλεσμα όποιος οδηγός στρίψει κάποια στιγμή, για να
αποφύγει το θάνατο, να θεωρείται πως τεκμηριώνει το φόβο και τη δειλία
του, οπότε χάνει το παιχνίδι.
Εάν όμως κανένας οδηγός δεν χάσει το θάρρος του και δεν στρίψει το αυτοκίνητο του, αποδεικνύει μεν ότι δεν είναι δειλός, περνώντας με επιτυχία την πρόβα, αλλά δεν έχει καμία προσωπική ωφέλεια – αφού, συγκρουόμενος με τον «αντίπαλο» του, χάνει τη ζωή του.
Στην επιστημονική του μορφή, πρόκειται για το μοντέλο ενός παιχνιδιού δύο ατόμων με δύο στρατηγικές
(αποφυγή, παραμονή) – όπου η «εξόφληση» του, η «πληρωμή της αμοιβής του
νικητή» σε μονάδες χρησιμότητας, μοιάζει με τον πίνακα που ακολουθεί:
.
| Οδηγός (β) | |||
| Αποφυγή σύγκρουσης | Συνέχιση πορείας | ||
| Αποφυγή σύγκρουσης | 4/4 | 2/6 | |
| Οδηγός (α) | |||
| Συνέχιση πορείας | 6/2 | 0/0 |
.
Τη μεγαλύτερη δυνατή ωφέλεια (6) την έχει εκείνος ο οδηγός που
συνεχίζει να οδηγεί ψύχραιμα εναντίον του άλλου, ο οποίος δειλιάζει και
στρίβει για να αποφύγει τη σύγκρουση – έχοντας μεν ηττηθεί στο παιχνίδι, αλλά παραμένοντας ζωντανός, οπότε η ωφέλεια του είναι 2 μονάδες.
Εάν στρίψουν και οι δύο, τότε η ωφέλεια είναι τέσσερις μονάδες –
επειδή κανένας δεν έχασε την τιμή και την υπόληψη του (το «πρόσωπο»
του), ενώ παρέμεινε ζωντανός.
Το παιχνίδι έχει τρία σημεία «ισορροπίας του Nash» (από το όνομα του μαθηματικού J. Nash) – ένα κεντρικό σημείο της μαθηματικής θεωρίας των παιγνίων, το οποίο περιγράφει, σε παιχνίδια μη συνεργασίας, το συνδυασμό στρατηγικών, όπου ο κάθε παίκτης επιλέγει ακριβώς μία στρατηγική, με βάση την οποία κανένας από τους συμμετέχοντες δεν μπορεί να αποφύγει τη δική του στρατηγική.
Σε ένα τέτοιο «σημείο ισορροπίας» ο εκάστοτε παίκτης συμφωνεί με τη στρατηγική που επέλεξε και εκ των υστέρων, με την έννοια ότι δεν θα την άλλαζε ακόμη και αν γνώριζε το αποτέλεσμα – γεγονός που σημαίνει ότι, οι στρατηγικές όλων ήταν οι καλύτερες δυνατές.
Τα δύο σημεία «ισορροπίας του Nash» προέρχονται από τις καθαρές
στρατηγικές (αποφυγή σύγκρουσης/συνέχιση πορείας του οδηγού α – συνέχιση
πορείας/αποφυγή σύγκρουσης του οδηγού β), ενώ το τρίτο από τις μικτές
στρατηγικές – όπου και οι δύο παίκτες συνεχίζουν την πορεία τους, με πιθανότητα 50%.
.
Όταν το παιχνίδι διεξάγεται στην πραγματική ζωή, τότε οι παίκτες έχουν περισσότερες από δύο επιλογές (στρατηγικές) –
με την έννοια ότι, δεν αποφασίζουν μόνο εάν συγκρουστούν ή εάν
αποφύγουν τη σύγκρουση αλλά, μεταξύ άλλων, σε ποιά χρονική στιγμή θα
στρίψει ο καθένας το τιμόνι.
Υπάρχει επί πλέον η πιθανότητα να στρίψουν την ίδια στιγμή, προς την
ίδια κατεύθυνση, οπότε να συγκρουστούν χωρίς να το έχουν προγραμματίσει –
καθώς επίσης να διεξάγουν
διαπραγματεύσεις ή να χρησιμοποιήσουν άλλα μέσα (ΜΜΕ κλπ.), με στόχο να
επηρεάσουν τη συμπεριφορά του αντιπάλου τους, πριν ακόμη ξεκινήσει το παιχνίδι.
Για παράδειγμα, να χρησιμοποιήσουν διάφορα τεχνάσματα, για να πείσουν τον άλλο ότι δεν θα αλλάξουν σε καμία περίπτωση οι ίδιοι πορεία,
δεν θα χάσουν το θάρρος τους ή/και δεν κινδυνεύουν να πεθάνουν από τη
σύγκρουση – κάτι που μάλλον διαπιστώνεται σήμερα, από τις κινήσεις της
Γερμανίας.
αξιόπιστη «αυτοδέσμευση»: όπου ο ένας από τους δύο παίκτες παρουσιάζει
με τέτοιον τρόπο τα πράγματα, ώστε να πεισθεί ο αντίπαλος του πως δεν θα έχει καμία ωφέλεια, εάν αποφύγει τη σύγκρουση – επομένως, ότι δεν θα στρίψει το τιμόνι την τελευταία στιγμή.
Ολοκληρώνοντας, το μη ορθολογικό παιχνίδι, το ονομαζόμενο «παιχνίδι
του τρελού ή του μεθυσμένου», μπορεί να έχει επίσης σημαντικά
πλεονεκτήματα – όπου, για παράδειγμα, ο ένας από τους δύο παίκτες πίνει
πολύ πριν από το ξεκίνημα του αγώνα, έτσι ώστε να πείσει τον αντίπαλο του πως δεν θα συμπεριφερθεί λογικά αποφεύγοντας τη σύγκρουση, επειδή θα είναι μεθυσμένος.
Πρόκειται για μία στρατηγική που ακολουθείται πολύ συχνά στην
πολιτική, όπου η μία από τις δύο συγκρουόμενες «παρατάξεις» προσπαθεί να
αποδείξει στην άλλη είτε ότι δεν καταλαβαίνει το ρίσκο των ενεργειών της, είτε ότι δεν έχει τίποτα να χάσει – οπότε της είναι αδιάφορη η σύγκρουση.
Μία από τις παραλλαγές στην πολιτική είναι η «ακροσφαλής διπλωματία» (Brinkmanship), όπου ο αντίπαλος παρουσιάζεται αποφασισμένος να φτάσει στα άκρα, παίρνοντας κάθε ρίσκο – έτσι ώστε να υποχρεώσει τον αντίπαλο του να συνθηκολογήσει.
Ο όρος υιοθετήθηκε κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου των Η.Π.Α. με τη Σοβιετική Ένωση, όπου οι αμερικανοί παρουσιάζονταν πρόθυμοι να πάρουν το ρίσκο ενός πυρηνικού πολέμου, εάν οι Ρώσοι δεν σταματούσαν να επεκτείνονται
– με συνεντεύξεις σε περιοδικά και εφημερίδες, όπου επιβεβαίωναν την
αποφασιστικότητα τους. Για παράδειγμα η κατωτέρω αναφορά, στο περιοδικό
Life (Dulles) το 1956:
«Η ικανότητα να ρισκάρεις να φτάσεις στα όρια ενός πολέμου, χωρίς τελικά να οδηγηθείς σε πόλεμο, είναι μία απαραίτητη τέχνη….Εάν φοβάται κανείς να φτάσει στο χείλος του γκρεμού, τότε έχει χάσει το παιχνίδι«.
Περαιτέρω, στη θεωρία των παιγνίων η «ακροσφαλής διπλωματία», την
οποία καλείται να χρησιμοποιήσει ενδεχομένως σήμερα η ελληνική
κυβέρνηση, ανήκει στην κατηγορία των «στρατηγικών κινήσεων» και επομένως στην υποκατηγορία «απειλή» – με το παρακάτω σχεδιάγραμμα να αναφέρεται στη στρατηγική των Η.Π.Α. εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης.
.
Στο σχεδιάγραμμα το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: η μη διεξαγωγή
πυρηνικού πολέμου. Επάνω γραμμή: είτε με την υιοθέτηση της «ακροσφαλούς
διπλωματίας», η οποία θα οδηγούσε σε υποχώρηση τη Σοβιετική Ένωση
(επάνω), οπότε σε μη πυρηνικό πόλεμο, είτε με διεύρυνση της ακροσφαλούς
διπλωματίας (κάτω), με αύξηση του ρίσκου. Κάτω γραμμή: καμία απειλή και κανένας πυρηνικός πόλεμος.
.
Ολοκληρώνοντας, όλα τα παραπάνω είναι στρατηγικές με μεγάλο ρίσκο,
επειδή μπορούν να προκαλέσουν σημαντικές ζημίες και στους δύο
συμμετέχοντες – κυρίως λόγω των λαθών που είναι δυνατόν να συμβούν, κενών απειλών, παρανοήσεων κοκ. Πόσο μάλλον όταν τυχόν χαθεί ο έλεγχος της κατάστασης, με αποτέλεσμα να μην αποφεύγεται η καταστροφή.
.
Εάν θεωρήσουμε ότι και οι δύο πλευρές χρησιμοποιούν τις διάφορες
παραλλαγές της θεωρίας των παιγνίων, στη μεταξύ τους σύγκρουση, η ελληνική κυβέρνηση ξεκίνησε με πάρα πολλά λάθη, καθώς επίσης με τεράστιους συμβιβασμούς – κυρίως όμως με ένα μεγάλο μειονέκτημα:
”την παραίτηση της από την απαίτηση διαγραφής (ή παγώματος) ενός μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους της χώρας, χωρίς
την οποία αφενός μεν δεν μπορεί να εφαρμοσθεί το πρόγραμμα της
κυβέρνησης, αφετέρου είναι αδύνατον να ξεφύγει η Ελλάδα από την παγίδα, επιτυγχάνοντας ανάπτυξη”.
Από την άλλη πλευρά, θεωρούμε σχεδόν βέβαιη την επιμονή της Γερμανίας στις ιδιωτικοποιήσεις, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι θα συμφωνήσει με τη χαλάρωση των μέτρων λιτότητας –
αφού ο βασικός σκοπός της είναι η λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής
περιουσίας των Ελλήνων, με έμμεσο στόχο την αποπληρωμή του δημοσίου
χρέους.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα ήταν ασφαλώς καταστροφικό για την Ελλάδα, ειδικά σε μία εποχή που έχουν καταρρεύσει οι τιμές όλων των περιουσιακών της στοιχείων – οπότε θα πρέπει να αποφευχθεί με κάθε θυσία.
Η δυσκολία της Ελλάδας, η οποία διευκολύνει τη χρήση της «ακροσφαλούς διπλωματίας» εκ μέρους της Γερμανίας, είναι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές της, καθώς επίσης η μηδενική σχεδόν ρευστότητα των τραπεζών – με βάση την οποία μπορεί εύκολα να εκβιαστεί σε συμβιβασμούς, οι οποίοι θα καταστήσουν σκλάβους χρέους τους Έλληνες, για τα επόμενα εκατό χρόνια.
.
.
Αυτός ήταν πιθανότατα ο λόγος της άτακτης υποχώρησης του υπουργού οικονομικών στην πρώτη συνάντηση του «Euro Group» – όπου ευτυχώς αντέδρασε ο πρωθυπουργός, υποχρεώνοντας τον τελικά να αποσύρει τη συμφωνία του, η οποία ήταν συνώνυμη με μία ήττα κατά κράτος.
.
«Μερικοί υποστηρίζουν, πως σε μια συμφωνία, πρέπει κι εσύ να υποχωρήσεις. Κατ’ αρχήν ανάμεσα σε καταπιεστή και καταπιεζόμενο δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός, όπως ακριβώς ανάμεσα στον σκλάβο και στον κατακτητή, λύση είναι μόνο η Λευτεριά.
Αλλά κι αν δεχτούμε αυτό τον παραλογισμό, ήδη οι
παραχωρήσεις που έκαναν οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις με την
ανεργία, τη λιτότητα, τη φτώχεια, τους αυτόχειρες, ξεπερνούν κάθε όριο
υποχώρησης«.
.
Επομένως, δεν είναι απίθανη μία ακόμη υπαναχώρηση της κυβέρνησης, αφού το μέτωπο του πολέμου έχει σκληρύνει σε μεγάλο βαθμό – ενώ δεν είναι απίθανο να υπάρχει ένα δεύτερο σχέδιο, στο συρτάρι του πρωθυπουργού (άρθρο). Εάν παραμείνει τώρα κανείς στη θεωρία των παιγνίων, οι παραλλαγές και κατά τα ξένα ΜΜΕ είναι οι παρακάτω:
.
(α) Η Ελλάδα αποφεύγει τη σύγκρουση, στρίβοντας το τιμόνι:
Σε μία τέτοια περίπτωση, η κυβέρνηση θα συμφωνούσε με την επέκταση του
υφιστάμενου προγράμματος βοηθείας, υποσχόμενη ότι θα τηρήσει όλα όσα
απαιτούνται από τη Γερμανία – με αντάλλαγμα τη χρηματοδότηση της
(γέφυρα), καθώς επίσης τη διεξαγωγή συζητήσεων για την αναδιάρθρωση του
δημοσίου χρέους (δεύτερη επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, με περίοδο
χάριτος, με ρήτρα ΑΕΠ κοκ.). Οι πιθανότητες υπολογίζονται στο 30%, με
κριτήριο τις αποφάσεις της Παρασκευής.
(β) Η Ελλάδα επιλέγει τη ρήξη, υποσχόμενη μόνο τις μεταρρυθμίσεις που η ίδια θεωρεί σωστές
(καταπολέμηση φοροδιαφυγής, λαθρεμπορίου, υποδείξεις ΟΟΣΑ κοκ.): Εάν
τότε η Γερμανία το αποδεχθεί, αποφεύγοντας τη σύγκρουση πρώτη, τότε θα
θεωρηθεί ότι έληξε το μνημόνιο – ενώ θα προσφερθεί στην Ελλάδα μία
χρηματοδότηση μερικών μηνών, έτσι ώστε να συμφωνηθούν τα επόμενα βήματα.
Οι πιθανότητες τοποθετούνται στο 10%, εάν πράγματι η Γερμανία έχει ένα
«σχέδιο Β».
(γ) Ελλάδα και Γερμανία αποφεύγουν τη σύγκρουση:
Αυτό θα σήμαινε ότι έχουν βρεθεί κάποιες λύσεις, μετά από παρασκηνιακές
συζητήσεις, οι οποίες θα επέτρεπαν και στις δύο χώρες να διατηρήσουν τα
προσχήματα – το «πρόσωπο» τους. Το υφιστάμενο μνημόνιο διευκολύνεται,
μετονομαζόμενο σε συμφωνία, οι «θεσμοί» ελέγχουν τη δημοσιονομική πορεία
της χώρας και η επόμενη δόση πληρώνεται στα τέλη Απριλίου. Σε μία
τέτοια περίπτωση τα ουσιώδη προβλήματα παραμένουν άλυτα, ενώ αναβάλλεται
η σύγκρουση για αργότερα – με πιθανότητα εδώ της τάξης του 50%.
(δ) Ελλάδα και Γερμανία συγκρούονται μετωπικά, επιμένοντας στις θέσεις τους: Θα επρόκειτο για τη διακοπή των διαπραγματεύσεων χωρίς αποτέλεσμα, οπότε η Ελλάδα θα διακινδύνευε τη στάση πληρωμών εντός του Μαρτίου – ενώ παράλληλα η ΕΚΤ
θα σταματούσε την παροχή ρευστότητας προς τις ελληνικές τράπεζες,
προκαλώντας τραπεζικές επιθέσεις (αν και η κυβέρνηση μάλλον θα
προλάβαινε να επιβάλλει ελέγχους στη διακίνηση κεφαλαίων, περιορισμούς
στις αναλήψεις κλπ.).
.
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να θεωρηθεί
πιθανότατα ως μία «ανεξέλεγκτη χρεοκοπία», με ανυπολόγιστες συνέπειες
για την Ελλάδα, για την Ευρωζώνη, για το ευρώ, καθώς επίσης για το
παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα – με τις πιθανότητες να τοποθετούνται στο 10%.
.
Η ελληνική κυβέρνηση, λόγω του ότι ήταν ανέκαθεν στην αντιπολίτευση, δεν έχει εφαρμόσει ποτέ στην πράξη αυτά που θεωρεί σωστά – όσον αφορά τη διαχείριση του κράτους, την αντιμετώπιση της κρίσης κοκ.
Ταυτόχρονα, έχει «προσλάβει» στελέχη, προσφέροντας τους υπουργικές θέσεις, με επίσης θεωρητικές γνώσεις – τις οποίες καλούνται σήμερα να δρομολογήσουν πρακτικά, ευρισκόμενα στην εκτελεστική εξουσία, αν και δεν το περίμεναν ποτέ.
Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει με τη Γερμανία, η οποία δεν
είναι μόνο ισχυρότερη οικονομικά και πολιτικά από την Ελλάδα,
διαθέτοντας αρκετούς συμμάχους μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωζώνης,
αλλά και σε πρακτικό επίπεδο – αφού διαθέτει μία έμπειρη κυβέρνηση, η
οποία είναι ψύχραιμη, ξέρει ακριβώς τι θέλει και πώς θα το επιτύχει.
Το μοναδικό ίσως μειονέκτημα της Γερμανίας, είναι η τυχόν χρήση της παραλλαγής της θεωρίας των παιγνίων, με την ονομασία «το παιχνίδι του τρελού» εκ μέρους της Ελλάδας – οπότε 
φοβάται, τρέμει καλύτερα στην ιδέα μίας μετωπικής σύγκρουσης, με συνέπειες που αδυνατεί να προσμετρήσει.
Αυτό που μπορούμε πάντως και πρέπει να κάνουμε όλοι εμείς, είναι να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας, γνωρίζοντας πως τίποτα δεν θα μπορούσε να προκαλέσει τη συντέλεια του κόσμου
– ευχόμενοι και ελπίζοντας πως η κυβέρνηση θα επιλέξει το καλύτερο
δυνατόν για την πατρίδα μας, χωρίς να φοβηθεί και χωρίς να μας
καταδικάσει σε σκλάβους χρέους, με ανύπαρκτη εθνική κυριαρχία.
.
Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος είναι ένας σύγχρονος οικονομολόγος,
πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο
του Αμβούργου – όπου και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά για αρκετά
χρόνια, με ιδιόκτητες επιχειρήσεις σε όλες τις πόλεις της Γερμανίας.
Έχει εκδώσει τρία βιβλία αναφορικά με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική
κρίση, ενώ έχει δημοσιεύσει πάνω από 5.000 αναλύσεις σε ηλεκτρονικά και
έντυπα μέσα, με κέντρο βάρους την εθνική και διεθνή μακροοικονομία,
καθώς επίσης το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Για το πλήρες βιογραφικό σημείωμα του συγγραφέα, πατήστε εδώ.
( e-mail: viliardos@analyst.gr )
Ειδικότητα: Mάκρο-οικονομικά / Πολιτική Οικονομία
.
© Copyright 2015 — Analyst.gr. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναδημοσίευση / αναπαραγωγή περιεχομένων του παρόντος website με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς προηγούμενη έγγραφη άδεια των εκδοτών.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Γενικά θέματα
Δυσοίωνα μηνύματα για τη λειψυδρία! Αντιμέτωποι με δυσμενείς καταστάσεις – Συναγερμός για να προστατευθούν ζωές
Η κλιματική αλλαγή καθιστά πιο ακανόνιστο τον κύκλο του νερού, προειδοποίησε ο ΟΗΕ.
Νερό: Έκθεση του ΟΗΕ εκπέμπει SOS για την ξηρασία παγκοσμίως λόγω της κλιματικής αλλαγής αλλά και άλλων σημαντικών παραγόντων.
Αυτή τη στιγμή 3,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν ανεπαρκή πρόσβαση στο νερό τουλάχιστον ένα μήνα το χρόνο και ο αριθμός τους αναμένεται ότι μέχρι το 2050 θα έχει ξεπεράσει τα 5 δισεκατομμύρια
Οι έντονες ξηρασίες και οι ακραίες πλημμύρες, που όσο περνάει ο καιρός γίνονται και περισσότερες, αποτελούν μια «πρόγευση» των επερχόμενων εξελίξεων, καθώς η κλιματική αλλαγή καθιστά πιο ακανόνιστο τον κύκλο του νερού, προειδοποίησε ο ΟΗΕ.
Τα ποτάμια κατέγραψαν πέρυσι ένα επίπεδο ξηρασίας άνευ προηγουμένου εδώ και 33 χρόνια, σύμφωνα με νέα έκθεση του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού (ΠΜΟ, WMO, OMM), μια υπηρεσία του ΟΗΕ.
«Στο πλαίσιο της κλιματικής αλλαγής, το νερό μας δίνει μια πρόγευση των επερχόμενων εξελίξεων», εκφράζει την ανησυχία της σε ανακοίνωση η γενική γραμματέας του ΠΜΟ Σελέστ Σάουλο. «Τα σημάδια συναγερμού πολλαπλασιάζονται: παρακολουθούμε ένα παροξυσμό ακραίων βροχοπτώσεων, πλημμυρών και ξηρασιών, που επιβαρύνουν πολύ τις ζωές, τα οικοσυστήματα και τις οικονομίες», παρατηρεί.
Αντιμέτωποι με δυσμενείς καταστάσεις
Καθώς η χρονιά 2023 ήταν η πιο ζεστή που έχει καταγραφεί ποτέ, οι αυξημένες θερμοκρασίες και η γενικευμένη εξασθένηση των βροχοπτώσεων συνέβαλαν σε παρατεταμένες ξηρασίες.
Οι πλημμύρες ωστόσο πολλαπλασιάστηκαν: τα ακραία υδρολογικά φαινόμενα ευνοήθηκαν όχι μόνο από φυσικούς κλιματικούς παράγοντες, κυρίως τη μετάβαση από τις συνθήκες Λα Νίνια σε ένα επεισόδιο Ελ Νίνιο στα μέσα του 2023, αλλά επίσης από την ανθρώπινης προέλευσης κλιματική αλλαγή, αναφέρει ο ΠΜΟ.
«Η άνοδος της θερμοκρασίας επιτάχυνε τον υδρολογικό κύκλο, ο οποίος έγινε επίσης πιο ακανόνιστος και λιγότερο προβλέψιμος», εξηγεί η Σάουλο.
Οι συνέπειες είναι πολλαπλές: «Μια πιο ζεστή ατμόσφαιρα που μπορεί να περιέχει περισσότερη υγρασία, η άνοδος της θερμοκρασίας του κλίματος αυξάνει τον κίνδυνο ισχυρών βροχοπτώσεων» ενώ «παραλλήλως η επιτάχυνση της εξάτμισης και της ξήρανσης των εδαφών επιδεινώνει τις ξηρασίες».
Κατά συνέπεια, «βρισκόμαστε αντιμέτωποι με όλο και πιο δύσκολες καταστάσεις, όπου το νερό είναι είτε υπερβολικά άφθονο είτε ανεπαρκές».
Αυτή τη στιγμή 3,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν ανεπαρκή πρόσβαση στο νερό τουλάχιστον ένα μήνα το χρόνο και ο αριθμός τους αναμένεται ότι μέχρι το 2050 θα έχει ξεπεράσει τα 5 δισεκατομμύρια, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Η έκθεση δείχνει ότι τα ύδατα περίπου του 50% των ποταμών του πλανήτη ήταν πέρυσι λιγότερα από το κανονικό.
Οι παγετώνες βρίσκονται επίσης στη γραμμή του μετώπου της ανόδου της θερμοκρασίας του κλίματος: σύμφωνα με προκαταρκτικά δεδομένα για την περίοδο από το Σεπτέμβριο 2022 ως τον Αύγουστο 2023, έχασαν πάνω από 600 γιγατόνους νερού, απώλεια που είναι η χειρότερη σε 50 χρόνια παρατηρήσεων.
«Το λιώσιμο των πάγων και των παγετώνων απειλεί τη μακροπρόθεσμη υδροδοτική ασφάλεια εκατομμυρίων ανθρώπων. Εντούτοις δεν λαμβάνουμε τα επείγοντα μέτρα που επιβάλλονται», κρούει τον κώδωνα του κινδύνου η γενική γραμματέας του ΠΜΟ.
Συναγερμός για να προστατευθούν ζωές
Ο οργανισμός ζητάει να κηρυχθεί από νωρίς συναγερμός για όλους ώστε να προστατευθούν οι ζωές και τα μέσα επιβίωσης που συνδέονται με το νερό και καλεί να βελτιωθούν οι γνώσεις και ο διαμοιρασμός των δεδομένων για τις πηγές νερού.
«Δεν μπορούμε να διαχειριστούμε ένα πρόβλημα, αν δεν μετρήσουμε την έκτασή του», υπογραμμίζει η Σάουλο.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Γενικά θέματα
Γιάννος Χαραλαμπίδης στη Σημερινή: Μήλον της Έριδος η Κύπρος για την ασφάλεια Τουρκίας – Ισραήλ
Τα «Ταϊφούν» περιπολούν για την ασφάλεια του Ισραήλ και αναχαιτίζουν πυραύλους του Ιράν από τον τουρκικό εναέριο χώρο στην περιοχή της Αλεξανδρέττας και στη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ
Η Μέση Ανατολή είναι στις φλόγες και, μετά την επίθεση των Ιρανών με βαλλιστικούς πυραύλους σε βάρος του Ισραήλ, ξεκίνησε επίθεση των Ισραηλινών στον Βόρειο Λίβανο, ενώ αναμένονται και τα αντίποινα σε βάρος της Τεχεράνης.
Γράφει ο Γιάννος Χαραλαμπίδης
Τα «Ταϊφούν» περιπολούν για την ασφάλεια του Ισραήλ και αναχαιτίζουν πυραύλους του Ιράν από τον τουρκικό εναέριο χώρο στην περιοχή της Αλεξανδρέττας και στη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ
Τουρκία και Ακρωτήρι
Η Τουρκία επιχαίρει από την κατατριβή του Ισραήλ και του Ιράν. Μπορεί μεν ο Ερντογάν να χαρακτηρίζει τον Νετανιάχου ως εγκληματία πολέμου, αλλά συνεργάζεται με τους Βρετανούς και δη με τα μαχητικά «Ταϊφούν», που επιχειρούν από τις Βάσεις Ακρωτηρίου και:
1) Περιπολούν από τον κόλπο της Αλεξανδρέττας εντός του τουρκικού εναέριου χώρου, με την άδεια της Άγκυρας, προς τη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ, καθώς και προς το Ιράκ. 2) Συμμετέχουν στις αναχαιτίσεις των ιρανικών πυραύλων και drones στις επιθέσεις, που δέχεται το Ισραήλ από το Ιράν και συλλέγουν πληροφορίες. 3) Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει για τη συνεργασία των Βάσεων με τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις όταν ενεργούν τα «Ταϊφούν» είτε για επιτήρηση είτε για να προστατεύσουν με οποιονδήποτε τρόπο το Ισραήλ. Ή για να στραφούν σε βάρος της Χεζμπολάχ.
Τόσο οι Βάσεις Ακρωτηρίου όσο και του Αγίου Νικολάου είναι στρατηγικής σημασίας, διότι από τις μεν πρώτες, εκτός των άλλων, ενεργούν ακόμη τα θρυλικά κατασκοπευτικά U2 ως συμπληρωματικά των δορυφόρων, στις δε δεύτερες υπάρχει το Έχελον ως κέντρο συλλογής και επεξεργασίας πληροφοριών. Εκ των πραγμάτων, η Κύπρος, λόγω Βάσεων, τελεί υπό καθεστώς απειλής. Χωρίς να διαθέτει αξιόπιστη εναέρια αποτροπή, αφού οι ρωσικοί TOR-M1 και BUK μερικώς μπορούν να επιχειρήσουν. Ακόμη και αν στραφούν για ν’ αποκρούσουν την ιρανική απειλή ή αυτήν της Χεσμπολάχ, δεν θα μπορούν να καλύπτουν την όποια τουρκική επί της οποίας είναι προσαρμοσμένα τα συστήματα αυτά. Λόγω του κενού που υπάρχει στην αεράμυνα είχε κλείσει η αγορά του αντιαεροπορικού συστήματος BARAK με πυραύλους 35, 70 και 150 χιλιομέτρων. Η κυπριακή Κυβέρνηση αγόρασε το BARAK με πυραύλους των 70 χιλιομέτρων. Με τον πόλεμο στη Γάζα και στον Λίβανο, η παράδοση του συστήματος δεν είναι βέβαιο εάν θα καθυστερήσει ή όχι. Ούτως ή άλλως, η Κυπριακή Δημοκρατία μετά την άρση του εμπάργκο στο στρατιωτικό υλικό από τις ΗΠΑ θα ήταν δυνατό να ζητήσει ακόμη και «Πάτριοτ» ή άλλα σχετικά οπλικά συστήματα αεράμυνας από ευρωπαϊκά κράτη. Επί του παρόντος, τόσο η αεράμυνα των Βάσεων όσο και της Κύπρου ολόκληρης στηρίζεται στον πολεμικό στόλο των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, που βρίσκονται στ’ ανοιχτά της Κύπρου. Ως εκ τούτου, θα ήταν μέγα πλήγμα εάν επέτρεπαν ή στη Χεζμπολάχ ή στο Ιράν να κτυπήσει τις Βρετανικές Βάσεις. Εκ των πραγμάτων, η Κύπρος λόγω Βάσεων καλύπτεται, όπως είχαμε ήδη γράψει από την αρχή της κρίσης, κάτω από την Ατσάλινη Αεράμυνα των ΗΠΑ.
Το μήλον της Έριδος
Η Τουρκία δεν είναι άμεσα εμπλεκόμενη στις συγκρούσεις στη Γάζα και στον Λίβανο, όμως υπάρχει μια πολεμική ρητορική που εγείρει το εξής ερώτημα: Μπορεί ή όχι η Τουρκία να κτυπήσει το Ισραήλ, όπως αρχικά απειλούσε ο Τούρκος Πρόεδρος, ο οποίος, όμως, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, εμφανίζεται ως να τελεί υπό την απειλή του «σιωνιστικού επεκτατισμού», όπως ισχυρίζεται;
Σε αυτό το παιχνίδι, η Κύπρος καθίσταται γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό μήλον της Έριδος, αφού:
1) Αποτελεί το νότιο τμήμα της νήσου, τη μοναδική έξοδο, που διαθέτει το Ισραήλ, λόγω της έλλειψης στρατηγικού βάθους, που είναι περικυκλωμένο από τους Άραβες και την Τουρκία. Άρα ο άξονας προς τη Σούδα μέσω Κύπρου είναι ζωτικός χώρος όχι μόνο για το Ισραήλ, αλλά και για τις ΗΠΑ και τους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους τους. Απόδειξη τούτου συνιστά η συγκέντρωση του 6ου στόλου ως αποτέλεσμα της κρίσης στη Μέση Ανατολή.
2) Αποτελεί ασπίδα και εμφανίζεται ως το αβύθιστο για την Τουρκία αεροπλανοφόρο, καθώς και αναπόσπαστο τμήμα της «Γαλάζιας Πατρίδας».
3) Αποτελεί ασπίδα για την Τουρκία από επιθέσεις που θα ήταν δυνατό να δεχτεί μέσω Κύπρου, εξ ου και η άρνησή της να δεχθεί την παρουσία ελληνικού στρατού και οι διαμαρτυρίες για την όποια στρατιωτική συνεργασία της Κύπρου με το Ισραήλ. Είναι όμως και για το Ισραήλ ασπίδα.
Γιατί;
Διότι, ουδόλως θα ήθελε το Ισραήλ:
Α) Να πέσει η Κύπρος στον πλήρη έλεγχο της Τουρκίας και δη μέσω μιας ομοσπονδιακής ή συνομοσπονδιακής λύσης, με τον πλήρη γεωπολιτικό έλεγχο του νησιού από την Άγκυρα.
Β) Να εγκατασταθούν στην Κύπρο τουρκικά πυραυλικά συστήματα, που θα στοχεύουν το Ισραήλ.
Τα πλεονεκτήματα του Ισραήλ
Το ερώτημα εάν μπορεί να κτυπήσει και να κάνει πόλεμο η Τουρκία με το Ισραήλ απαντάται ως εξής: Η Άγκυρα έχει τη δυνατότητα: 1) Να διενεργήσει επίθεση με την αεροπορία της ή με τη συσσώρευση στόλου. 2) Να κτυπήσει με πυραύλους και δη «Ταϊφούν» με βεληνεκές της τάξης των 600 χιλιομέτρων, όταν αυτά θα είναι επιχειρησιακά διαθέσιμα (αυτά εισήλθαν ήδη σε γραμμή παραγωγής από τον Μάιο του 2023 ).
Όμως η οποιαδήποτε τουρκική επίθεση: Α) Βρίσκεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, που θέτουν υπό την προστασία τους και τον 6ο Στόλο το Ισραήλ, οπότε δεν θα επιτρέψουν στην Τουρκία μια τέτοια δράση. Β) Οτιδήποτε διενεργηθεί από αέρος, είτε είναι από μαχητικά είτε από πυραυλικά συστήματα, θα ήταν δυνατό να αντιμετωπιστεί επιτυχώς από το Ισραήλ είτε με τους arrow και με το “iron dome” είτε με τα πλοία των συμμαχικών δυνάμεων και δη των ΗΠΑ, καθώς και με την ισραηλινή αεροπορία, η οποία υπερτερεί της τουρκικής.
Πύραυλοι και Τεχνητή Νοημοσύνη
Από την άλλη πλευρά το Ισραήλ υπερέχει στην αεροπορία και στα πυραυλικά συστήματα. Στην αεροπορία, εκτός των F-15 και F-16, διαθέτει και τα F-35, οπότε μπορεί να δράσει αναλόγως και με βάθος πυρός. Συν του ότι: i) Τα ισραηλινά F-35 είναι τα μόνα των οποίων οι υπολογιστές και λοιπά συστήματα δεν βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο των ΗΠΑ. ii) Η Τουρκία έχει πρόβλημα με την αεράμυνά της επί του παρόντος. Εξ ου και η αγορά των S-400, χωρίς όμως να παρέχει πλήρη κάλυψη, καθώς και η απόφαση που λήφθηκε στις 6.8.2024 για την κατασκευή του τουρκικού “iron dome”. iii) Το Ισραήλ διαθέτει αριθμό επιθετικών πυραύλων μέσου και μακρούς βεληνεκούς, από τους LORA με βεληνεκές 280 χιλιόμετρα ώς τους Jericho – 3 (Ιεριχώ) με βεληνεκές μεταξύ των 4,800 χλμ και 6,500 χιλιομέτρων. iv) Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει ότι το Ισραήλ υπερέχει στους τομείς του κυβερνοχώρου και της Τεχνητής Νοημοσύνης (πάσης φύσεως drones).
Ζώνες ασφαλείας και περιφερειακές δυνάμεις
Υπό αυτές τις συνθήκες και λαμβανομένου υπόψη ότι οι δυο χώρες δεν έχουν σύνορα, το πλεονέκτημα ανήκει στο Ισραήλ. Και όχι στην Τουρκία, η οποία στηρίζει τόσο τη Χαμάς όσο και τη Χεζμπολάχ, διότι θέλει την κατατριβή του Ισραήλ. Η Άγκυρα βολεύεται από το οπλοστάσιο και δη τους πυραύλους της Χεζμπολάχ, των οποίων το βεληνεκές καλύπτει και την Κύπρο. Εξ ου και οι απειλές του μ. Χασάν Νασράλα, ότι η Κύπρος ήταν εν δυνάμει στόχος λόγω των στρατιωτικών της σχέσεων με το Ισραήλ. Ήταν μια απειλή «made in Turkey», στη λογική του “proxy war”. Η εξουδετέρωση του οπλοστασίου της Χεσμπολάχ από το Ισραήλ είναι προς όφελος της Κύπρου, αλλά όχι προς όφελος του Ιράν και της Τουρκίας, η οποία δεν θέλει την εδραίωση του Ισραήλ στην περιοχή και την εξάλειψη των τρομοκρατικών απειλών. Δεν θα ήθελε να δει ούτε τον τερματισμό της σύγκρουσης μεταξύ Ιράν και Ισραήλ, διότι η κατατριβή των δυο χωρών, που συνιστούν περιφερειακές δυνάμεις, είναι για ευνόητους λόγους προς όφελος της Άγκυρας, η οποία εδραιώνεται και στην περιοχή της Συρίας, χωρίς ταυτοχρόνως να επιθυμεί τη δημιουργία ζώνης ασφαλείας στον Βόρειο Λίβανο. Πώς όμως θα ασκήσει κριτική στο Ισραήλ, όταν κατέχει την Κύπρο και όταν έχει ήδη υπό κατοχή τμήμα της Συρίας στη λογική της ζώνης ασφαλείας;
Οι θαλάσσιες οδοί…
Η Τουρκία ελέγχει την περιοχή από τη Μαρμαρίδα ώς την Αλεξανδρέττα στην πρακτική της τουρκικής λίμνης ως τμήμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» με μια σειρά από ναυτικές και αεροπορικές Βάσεις στα παράλιά της (Ντάλαμα, Μερσίνα, Άδανα, κ.λπ) και την Κύπρο ως αβύθιστο αεροπλανοφόρο. Η Καρπασία και η Αμμόχωστος έχουν ιδιαίτερη σημασία για τις θαλάσσιες οδούς και δη εκείνες προς την Αλεξανδρέττα, που προτού καταλήξουν εκεί αποκλίνουν προς Ισραήλ, Λίβανο και Συρία. Η Τουρκία θα ήθελε να έχει πρόσβαση στη θάλασσα και μέσω Συρίας, ενώ, ταυτοχρόνως, ουδόλως θα επιθυμούσε τη ζώνη ασφαλείας του Ισραήλ, διότι διευρύνει τον έλεγχο παράλιων περιοχών και ενισχύει τον έλεγχο της θαλάσσιας οδού προς την Αλεξανδρέττα. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο Ερντογάν εμφανίζεται ως να είναι απειλούμενος από το Ισραήλ, λόγω της εισόδου του στον Λίβανο. Η Τουρκία επιδιώκει τον έλεγχο των θαλασσίων οδών από και προς το Σουέζ και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι επεκτείνει τη λεγόμενη ΑΟΖ του ψευδοκράτους προς τις νότιες θάλασσες, καθώς και προς τη γραμμή Κρήτη, Κάρπαθος και Ρόδος, όπου βρίσκονται οι πύλες του Αιγαίου.
Ο χάρτης δείχνει τα θαλάσσια δρομολόγια από το Σουέζ προς διάφορες κατευθύνσεις στην Ανατολική Μεσόγειο είτε προς Κύπρο είτε προς Αιγαίο είτε προς άλλες χώρες της περιοχής και δη προς την Αλεξανδρέττα. Η Τουρκία στοχεύει στον πλήρη έλεγχο των οδών αυτών. Θεωρεί την Κύπρο δεδομένη και σημαντικό τον έλεγχο των πυλών του Αιγαίου, όπως και της Κύπρου καθώς και της Καρπασίας. Πολύ, δε, θα ήθελε η Τουρκία να βγει μέσω Συρίας στη θάλασσα. Καθόλου δεν επιθυμούσε τη δημιουργία κουρδικής περιοχής με πρόσβαση στη θάλασσα. Στην παρούσα φάση η Άγκυρα δεν θα ήθελε να δει την ενίσχυση του Ισραήλ στην περιοχή και δη μέσω της αύξησης ενός παράλιου τμήματος του Λιβάνου, που θα εμπίπτει σε αυτό που ονομάζει ζώνη ασφαλείας με βάθος ώς 50 χιλιόμετρα.
Ο χάρτης αποτυπώνει τη νέα διάταξη των ναυτικών αμερικανικών δυνάμεων και των λοιπών συμμαχικών στην περιοχή του Περσικού Κόλπου, στα στενά του Ορμούζ, στην Ερυθρά θάλασσα και στην Ανατολική Μεσόγειο. Εκ των πραγμάτων, οι Βρετανικές Βάσεις είναι εν δυνάμει στόχος για το Ιράν και τη Χεζμπολάχ. Και, λόγω των κενών της κυπριακής αεράμυνας, ο στόλος των ΗΠΑ είναι αυτός που προσφέρει ατσάλινο θόλο για την αναχαίτιση ενδεχόμενης επίθεσης είτε με πυραύλους είτε με drones.
Ο χάρτης αυτός αποτυπώνει τη ζώνη ασφαλείας που επιδιώκει να δημιουργήσει στον Λίβανο για να περιορίσει την απειλή της Χεζμπολάχ. Πρόκειται για τα όρια που τελούν κάτω από τον έλεγχο της UNIFIL, η οποία, όμως, αδυνατεί να βάλει χαλινάρι στη Χεζμπολάχ. Οι εντολές της UNIFIL από το Συμβούλιο Ασφαλείας έχουν, μεταξύ άλλων, ως στόχο να βοηθήσουν: α) στην κατάπαυση του πυρός, στην επιστροφή των Λιβανέζων στα σπίτια τους που είχαν αναγκαστεί να φύγουν λόγω εχθροπραξιών και β) τον νόμιμο στρατό του Λιβάνου να ανακτήσει τον έλεγχο της κατάστασης μετά την αποχώρηση των Ισραηλινών και όχι να επιτρέπει την κυριαρχία της Χεζμπολάχ.
Οι δυο φωτογραφίες, ημερομηνίας 2/10/2024 από το flightradar24, απεικονίζουν πώς ο Ερντογάν, ενώ από τη μια πυροβολεί φραστικά το Ισραήλ, στην πράξη κάνει πλάτες στις Βρετανικές Βάσεις, που βρίσκονται στην Κύπρο, των οποίων τα αεροσκάφη (Eurofighter Typhoon) αναλαμβάνουν την ασφάλεια της περιοχής, επιχειρώντας από τον τουρκικό εναέριο χώρο για την αναχαίτιση ιρανικών πυραύλων. Μάλιστα, η δεύτερη δείχνει πώς βρετανικό αεροσκάφος ανεφοδιασμού (KC2 Voyager) βρίσκεται εντός του τουρκικού εναέριου χώρου. Για ποιο λόγο άραγε;
*Δρ των Διεθνών Σχέσεων
ΠΗΓΗ: Σημερινή
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Γενικά θέματα
Reuters: Το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για χτυπήμα σε Ευρώπη και ΗΠΑ! Η αποτροπή χτυπήματος στην Ελλάδα
Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters.
Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.
Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο σε ένα αναλυτικό ρεπορτάζ περιγράφει το πώς το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για πλήγματα σε Ευρώπη και ΗΠΑ.
Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.
Υπήρχε μάλιστα η πληροφορία ότι οι δύο άνδρες θα πληρώνονταν με 16.000 ευρώ για κάθε νεκρό, γι’ αυτό και σχεδίαζαν μαζικό χτύπημα.
«Καθώς η σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ εντείνεται, η Τεχεράνη ταράζει τη Δύση με ένα κύμα απόπειρων χτυπημάτων και απαγωγών εναντίον στόχων στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες», αναφέρει το Reuters.
Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της έχουν αναφέρει μια απότομη αύξηση τέτοιων συνωμοσιών που συνδέονται με την Ισλαμική Δημοκρατία. Από το 2020, υπήρξαν τουλάχιστον 33 απόπειρες δολοφονίας ή απαγωγής στη Δύση, στις οποίες οι τοπικές ή ισραηλινές αρχές ισχυρίζονται ότι συνδέεται με το Ιράν, διαπίστωσε το Reuters εξετάζοντας δικαστικά έγγραφα και επίσημες ανακοινώσεις.
Μεταξύ των πρόσφατων φερόμενων στόχων: ένα κτίριο που στεγάζει ένα εβραϊκό κέντρο και ένα εστιατόριο kosher στο κέντρο της Αθήνας. Από το κρησφύγετό του στο Ιράν, ένας Πακιστανός ονόματι Σαγιέντ Φαχάρ Αμπάς στρατολόγησε έναν παλιό γνώριμο που ζούσε στην Ελλάδα και τον οδήγησε να επιτεθεί στον χώρο, ισχυρίζονται οι ερευνητές σε έγγραφα που υποβλήθηκαν στις δικαστικές αρχές της υπόθεσης και τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του Reuters. Ο Αμπάς είπε στην επαφή του ότι εργαζόταν για μια ομάδα που θα πλήρωνε περίπου 15.000 ευρώ ανά φόνο.
Σε μια ανταλλαγή WhatsApp τον Ιανουάριο του 2023 που περιγράφεται λεπτομερώς στα έγγραφα, οι δύο άνδρες συζήτησαν εάν θα χρησιμοποιήσουν εκρηκτικά ή εμπρησμό στην επίθεση. Ο Αμπάς τόνισε την ανάγκη παροχής αποδείξεων για απώλειες μετά το πλήγμα. «Υπάρχουν μυστικές υπηρεσίες», είπε, χωρίς να κατονομάσει. «Κάντε τη δουλειά με τρόπο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο».
Τα έγγραφα που δεν είχαν αναφερθεί προηγουμένως περιλαμβάνουν εκατοντάδες σελίδες αποδεικτικών στοιχείων που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της προανακριτικής έρευνας στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων καταθέσεων μαρτύρων, αστυνομικών καταθέσεων και λεπτομερειών μηνυμάτων WhatsApp.
Οι ελληνικές αρχές συνέλαβαν τον Σιέντ Ιρτάζα Χάιντερ και έναν άλλο Πακιστανό πέρυσι, λέγοντας ότι η αστυνομία βοήθησε στην εξάρθρωση ενός τρομοκρατικού δικτύου που κατευθυνόταν από το εξωτερικό και είχε σκοπό να προκαλέσει «ανθρώπινη απώλεια». Οι δύο άνδρες αντιμετωπίζουν κατηγορίες για τρομοκρατία. Αρνούνται τις κατηγορίες.
Ο Χάιντερ, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος από την προφυλάκιση αυτή την άνοιξη με περιορισμούς, λέει ότι είναι αθώος. Σε συνέντευξή του, ο 28χρονος είπε στο Reuters ότι έστειλε στον Αμπάς εικόνες του κτιρίου αλλά εμπόδισε σκόπιμα να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε επίθεση, ελπίζοντας να πληρωθεί χωρίς να βλάψει κανέναν.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
-
Ιράν7 ώρες πρινΚόκκινος συναγερμός στο κεντρικό Ισραήλ! Εκτοξεύτηκε βαλλιστικός πύραυλος από την Υεμένη – Αναχαιτίστηκε με επιτυχία λέει ο IDF
-
Video11 ώρες πρινΙσραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή
-
Video13 ώρες πρινΑσταμάτητο το Ισραήλ! Βομβάρδισε Ρωσική βάση στην Συρία
-
Εξωτερική Πολιτική2 ημέρες πρινΣτο επίκεντρο η ελληνοαμερικανική συνεργασία σε συνάντηση του Μητσοτάκη με Αμερικανούς γερουσιαστές στα Χανιά
-
Αναλύσεις2 ημέρες πρινQuo vadis κύριε Γεραπετρίτη;
-
Γενικά θέματα2 ημέρες πρινΜία νέα αρχή για το «Γεωπολιτικό»
-
Ιράν2 ημέρες πρινKίνηση υψηλού ρίσκου του Ισραήλ! Δεν αποκλείει χτύπημα στα πυρηνικά του Ιράν ο Νετανιάχου – Πότε θα χτυπήσει;
-
Video16 ώρες πρινΣάββας Καλεντερίδης: Δείτε ποιοι μας κυβέρνησαν και ποιοι μας κυβερνούν!