Η Γερμανία, οι Η.Π.Α., οι τοκογλύφοι, οι
κερδοσκόποι τύπου Soros, η ανατολική Ευρώπη, οι Ουκρανοί, οι Τούρκοι, οι
Σαουδάραβες, όλοι μαζί, είναι εναντίον του Ρώσου προέδρου – ενώ
ταυτόχρονα η ελίτ θεωρεί πως η λύση της είναι ο πόλεμος

Εάν διαβάσει κανείς τα άρθρα που δημοσιεύθηκαν στο γερμανικό τύπο, σχετικά με την ομιλία του Ρώσου πρωθυπουργού, ο οποίος παραβρέθηκε στη σύσκεψη ασφαλείας του Μονάχου (άρθρο)
στη θέση του προέδρου Putin, κυριολεκτικά θα εκπλαγεί – αφού
παρουσιάζουν τη Ρωσία ως έναν επικίνδυνο εισβολέα και τρομοκράτη, ως τον κακό λύκο του πλανήτη, ο οποίος πρέπει να απομονωθεί και να διαμελισθεί. Αρκεί φυσικά να ακούσει ο ίδιος την ομιλία (πηγή),
χωρίς να χειραγωγηθεί από τους δημοσιογράφους που φαίνεται πως εκτελούν
συμβόλαια θανάτου, για να διαπιστώσει τη διαστρέβλωση των λόγων του
πρωθυπουργού της Ρωσίας – η οποία είναι άνευ προηγουμένου.

Το ίδιο θα συμπεράνει εάν διαβάσει το πρόσφατο άρθρο του G. Soros (πηγή), σύμφωνα με τον οποίο ο στόχος του κ. Putin στη Συρία δεν είναι ο πόλεμος εναντίον του ισλαμικού κράτους (IS), αλλά η επιτάχυνση της διάλυσης της ΕΕ
– μέσω του πλημμυρίσματος της Ευρώπης με μετανάστες. Κατά τον ίδιο, η
γερμανίδα καγκελάριος διαπραγματεύθηκε με τον Τούρκο πρόεδρο την αποδοχή
εκ μέρους της ΕΕ 200 έως 300 χιλ. μεταναστών – υπό την προϋπόθεση να
εμποδίσει τους υπόλοιπους να εισβάλλουν μέσω της Ελλάδας.

Θεωρεί επίσης πως η Ρωσία
θα χρεοκοπήσει το 2017, επειδή ένα μεγάλο μέρος των δανείων της σε ξένο
συνάλλαγμα θα καταστεί ληξιπρόθεσμο – ενώ προηγουμένως θα έχουν ήδη
ξεσπάσει κοινωνικές αναταραχές στο εσωτερικό της. Η αιτία των εξεγέρσεων θα είναι η μη τήρηση του κοινωνικού συμβολαίου που συνήψε ο κ. Putin με τους Πολίτες της χώρας του – όσον αφορά τη χρηματοοικονομική σταθερότητα και την αύξηση του βιοτικού τους επιπέδου.

Πάντοτε σύμφωνα με τον G. Soros, εάν η Ρωσία δεν καταφέρει να μειώσει
το έλλειμμα του προϋπολογισμού της στο 3% από το 7%, θα προκληθεί ένας
μεγάλος πληθωρισμός, ενώ τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας θα αδειάσουν –
όλα ως αποτέλεσμα των κυρώσεων εκ μέρους της Δύσης, σε συνδυασμό με την
κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου. Ως εκ τούτου, θεωρεί πως η μοναδική δυνατότητα του κ. Putin για να αποφύγει την κατάρρευση είναι η ακόμη πιο γρήγορη διάλυση της ΕΕ – επειδή μία διαιρεμένη Ευρώπη δεν θα μπορούσε να συνεχίσει να επιβάλλει κυρώσεις ή/και θα συνεργαζόταν μαζί του.

Όσον αφορά το μέλλον της ΕΕ και της Ευρωζώνης, ο αμερικανός πιστεύει
πως επειδή βρίσκεται αντιμέτωπη με 5-6 κρίσεις μαζί, η μεταναστευτική
κρίση έχει τη δυναμικότητα να την διαλύσει – ενώ για να επιβιώσει πρέπει
να σταθεί εναντίον της Ρωσίας, χωρίς να υπερεκτιμάει την ISIS, η οποία συνιστά μεν μία απειλή, αλλά όχι τόσο μεγάλη. Οι μαχητές του Ισλάμ απλά βρήκαν την Αχίλλειο πτέρνα του δυτικού πολιτισμού, το φόβο απέναντι στο θάνατο, εκμεταλλευόμενοι τον
– μέσω της χειραγώγησης των νέων μουσουλμάνων, οι οποίοι έχουν πεισθεί
πως δεν υπάρχει καμία εναλλακτική λύση όσον αφορά την αντιμετώπιση των
προβλημάτων τους (ανεργία, διαφθορά, φτώχεια, πείνα, βομβαρδισμοί των
χωρών τους κοκ.), εκτός από την τρομοκρατία.

Σε γενικές γραμμές λοιπόν, η Γερμανία, οι Η.Π.Α., οι τοκογλύφοι, οι
κερδοσκόποι τύπου Soros, η ανατολική Ευρώπη, οι Ουκρανοί, οι Πολωνοί, οι
Τούρκοι, οι Σαουδάραβες κοκ., όλοι μαζί, είναι εναντίον ενός: του
προέδρου Putin. Την ίδια στιγμή είναι γνωστό πως η ελίτ ετοιμάζεται για πόλεμο (άρθρο), αφού δεν βλέπει άλλη λύση στα σημερινά οικονομικά αδιέξοδα που η ίδια έχει δημιουργήσει – ενώ ο μοναδικός ηγέτης που επιδιώκει τις πολιτικές διαπραγματεύσεις είναι ο Ρώσος. Όπως πολύ σωστά διαπίστωσε δε φίλος μας:

.

«Ο
κύκλος της λιτότητας, σήμερα, όπως τον αναλύει η κοινωνιολογία του
πολέμου, έχει όλα τα χαρακτηριστικά της προπολεμικής συγκυρίας – αφθονία αγαθών και αδυναμία κατανάλωσης τους.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση, η παρατεταμένη ύφεση, η ανεργία και οι
κάθε μορφής τοπικοί πόλεμοι για την εξασφάλιση κυρίως της επιρροής των
Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίοι συνετέλεσαν και στην αύξηση των
μεταναστευτικών ρευμάτων, είναι φαινόμενα αντίστοιχων προπολεμικών
συγκυριών των δύο Μεγάλων Παγκοσμίων πολέμων.

Ο ανεξέλεγκτος οικονομικός
ανταγωνισμός από την κατάρρευση ουσιαστικά του κανόνα των σταθερών
συναλλαγματικών ισοτιμιών του Bretton Woods (1971), έχει ενισχύσει την
κερδοσκοπία και τον μερκαντιλισμό
– φέρνοντας την παγκόσμια οικονομία, κυρίως τα διεθνή κεφάλαια, σε
αδιέξοδο. Ο τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος συνεπώς, ως αποτέλεσμα της
αποτυχίας της πολιτικής, όπως όλοι οι πόλεμοι, φαίνεται να δίνει τελικά
τη διέξοδο στο σημερινό αδιέξοδο – εάν δεν πρυτανεύσει η λογική και συνεχιστεί χωρίς νέους κανόνες ο ανταγωνισμός. Εδώ
υπενθυμίζουμε πως ο Αϊνστάιν δεν είχε πει μόνο πως ο τρίτος παγκόσμιος
πόλεμος θα ήταν ο τελευταίος στον πλανήτη – αλλά, επίσης, ότι “Δυο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία. Για το πρώτο έχω αμφιβολία“.

.

Ενδεχομένως βέβαια να αναρωτιούνται ορισμένοι πώς θα μπορούσε να δοθεί το εναρκτήριο λάκτισμα ενός τέτοιου πολέμου
– με την απάντηση να είναι πολύ απλή, αφού αρκεί να σκοτώσει κάποιος
Τούρκος στρατιώτης από αυτούς που εισέβαλλαν στο Χαλέπι έναν Ρώσο, είτε
εκούσια, είτε ακούσια. Η κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, η οποία ήταν
ουσιαστικά δολοφονία αφού δεν επρόκειτο για μαχητικό, δεν έχει ξεχαστεί
καθόλου – οπότε αρκεί μία μικρή σπίθα, για να πυροδοτηθεί μία πυρκαγιά
τεραστίων διαστάσεων, με καταστροφικά επακόλουθα για ολόκληρο τον
πλανήτη.

Δυστυχώς δεν θα μείνει στο περιθώριο ούτε η Ελλάδα, αφού όλοι
γνωρίζουν πως τα πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ που στάλθηκαν στο Αιγαίο δεν
έχουν καμία σχέση με την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών κυμάτων – αλλά αποσκοπούν στο κλείσιμο του «διαύλου» της Ρωσίας από τη Μαύρη Θάλασσα στη Συρία,
ενισχύοντας ταυτόχρονα την Τουρκία. Όσον αφορά τη Μέση Ανατολή, όλοι
πολεμούν έναντι όλων, ενώ η κάθε χώρα επιδιώκει επί πλέον την
εξυπηρέτηση των δικών της συμφερόντων – όπως στο παράδειγμα της
Τουρκίας, στόχος της οποίας είναι οι Κούρδοι κοκ.

Ολοκληρώνοντας, δεν θέλουμε να
τοποθετηθούμε ούτε υπέρ, ούτε εναντίον κανενός από αυτούς που
συμμετέχουν στην πυροδότηση ενός παγκοσμίου πολέμου, αφού δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες – ενώ δεν πρέπει να τρομοκρατείται κανείς.

Επιθυμούμε όμως να τονίσουμε πως το λιγότερο που απαιτείται από μία
χώρα που αντιμετωπίζει μία σειρά δισεπίλυτων οικονομικών προβλημάτων, έχοντας χάσει την εθνική της κυριαρχία και ευρισκόμενη στο επίκεντρο της πολλαπλής σύγκρουσης των μεγάλων δυνάμεων,
όπως η Ελλάδα, είναι η κοινωνική συνοχή και η πολιτική συναίνεση – ενώ
δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε το δικαίωμα της Ρωσίας να μην
υποταχθεί στην ηγεμονία κανενός, ακολουθώντας το δικό της ανεξάρτητο
δρόμο.

.