τοῦ Νέστορα Νικηφορίδη
Σχόλιο στήν ἀνάρτηση τῆς 12/3/16, μέ τίτλο «Εμφύλιος στο ΣΥΡΙΖΑ: Οι «53» διαφωνούν στη συμφωνία με την Τουρκία. Εκτιμούν ότι η «επαναπροώθηση» προσβάλλει τη συνταγματική τάξη της Ελλάδας».
Δέν εἶναι ἁπλῶς ἐπικίνδυνοι
αὐτοί οἱ 53 πού ἐκτιμοῦν αὐθαιρέτως, ὅτι η «επαναπροώθηση» μεταναστῶν
καί προσφύγων στή Τουρκία προσβάλλει τήν συνταγματική τάξη της Ελλάδας.
Εἶναι ὑπαρκτός κίνδυνος καί δή ἐντός τῶν τειχῶν. Ἀπόδειξη; Διαβάστε -ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ
κύριοι 53 καί κύριοι δημοσιογράφοι – τί
προβλέπει ἡ Διεθνής Σύμβαση τοῦ 1951 γιά τους πρόσφυγες:
Μόνο ἡ χώρα στήν ὁποία ἔφθασαν
ΑΜΕΣΩΣ ἀπό τήν χώρα ἀπό ὅπου προέρχονται ἔχει ὑποχρέωση νά τούς φροντίσῃ, νά
τούς στεγάσῃ κλπ. Δηλαδή, ἄν ἦλθαν μέ τά
πόδια ἀπό τήν Συρία, ἡ ΤΟΥΡΚΙΑ. Ἄν ἦλθαν μέ τό ἀεροπλάνο ἀπό τό Μαρόκο κλπ. ὡς πρόσφυγες στήν Τουρκία καί ἀπό
ἐκεῖ στήν Ἑλλάδα, πάλι ἡ Τουρκία. Ἄν πᾶνε μέ τό ἀεροπλάνο ἀπό τήν Συρία
στήν Γερμανία, καί ζητήσουν ἄσυλο ἐκεῖ, ὑπεύθυνη γιά χορήγηση ἀσύλου εἶναι ἡ
Γερμανία.
ΚΑΙ ΑΝ ΦΥΓΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
ΜΕ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ ΑΠΟ αὐριανό ΝΑΤΟΪΚΟ ἤ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΘΥΛΑΚΑ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΣΥΡΙΑ, ΚΑΙ ΠΑΝΕ
ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ἤ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ καί ζητήσουν ἄσυλο, ἡ Γαλλία καί ἡ Γεμανία εἶναι ὑποχρεωμένες
νά τούς δώσουν ἄσυλο.
ΠΟΥ ΤΟ ΒΡΗΚΑΝ ὅμως ΟΛΟΙ
ΑΥΤΟΙ ΟΙ 53 καί ἡ κα Σία καί ὁ κ. Τσίπρας, ὅτι εἶναι ὑποχρεωμένες νά τούς δεχθοῦν
τούς πρόσφυγες οἱ χῶρες Σένκγκεν πού οἱ ἴδιοι οἱ πρόσφυγες ἐπιλέγουν στήν Εὐρώπη;
Αὐτό εἶναι ἕνα ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΟ ἰδεολογικό κατασκεύασμα. ΚΑΜΙΑ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, ΟΥΤΕ
Η ΕΛΛΑΔΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΕΧΘΗ. Μόνο ὑποχρεώση γιά προσωρινότατη
περίθαλψη καί φιλοξενία τους ὑπάρχει, ὥστε νά ἐπιστρέψουν στήν ΠΡΩΤΗ χώρα ὅπου ἔφθασαν
ἀπό τήν χώρα ὅπου διώκονται καί κινδυνεύουν.
Μόνη της ἡ Ἑλλάδα, ὑπό μία
ἡγεσία τοῦ 22% τῶν ψηφοφόρων, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΕΝΓΚΕΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΚΑΙ
νομικῶς ἀλλοπρόσαλλη ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ, δημιούργησε τό πρόβλημα, βοηθώντας ἐν ψυχρῶ τήν ΤΟΥΡΚΙΑ πού καί εἶχε ΟΛΟ τό
πρόβλημα, ἀφοῦ μάλιστα τό προκάλεσε ἐνισχύοντας τήν ἐγκληματική ὀργάνωση ΙΣΙΣ.
Καί τώρα, πάνω στόν Ἑλληνικό λαό ΠΟΥ ΧΕΙΡΑΓΩΓΕΙΤΑΙ ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΜΕ κινδυνεύει
νά ξεσπάσῃ ὅλη αὐτή ἡ ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ.
Γιατί ἐθνική προδοσία; Διότι,
εἶναι πρόδηλο ὅτι τήν Σένγκεν τήν ἐκμεταλλεύθηκε ἡ Τουρκία – διά τῆς μή καταγραφῆς τῶν
προσφύγων ἐκεῖ, καί διά τῆς προωθήσεως στήν Ἑλλάδα τόσο προσφύγων ὅσο καί, τῶν made in Turkey ἐπιπρόσθετων «προσφύγων» δηλαδή μεταναστῶν –
γιά νά ἀπαλλαγῆ ἐκείνη ἀπό τό προσφυγικό πρόβλημα, καί νά τό φορτωθῆ ἡ Ἑλλάδα, καί μάλιστα διογκωμένο μέ
μετανάστες.
Πρόθυμα δέ, ἡ κα Σία καί ὁ
Τσίπρας, ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΚΑΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΕΙ ΜΗ ΜΟΝΟΝ
ΣΤΟΝ ΒΑΘΜΟ ΠΟΥ ΤΟ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ (π.χ., ἰδίως, τούς ἐκ Συρίας ὁμοδόξους
μας πού ἐδιώκοντο καί κατεσφάζοντο πρῶτοι ἀπό τό ΤΟΥΡΚΟΚΙΝΗΤΟ ΙΣΙΣ ), ὄχι μόνο δέν προστάτευσαν ὡς πραγματικούς
πρόσφυγες, κατά τό δυνατόν, μέ βοήθεια τῆς Συρίας (καί παρά τίς ὅποιες ἀντιρρήσεις
τῶν λεγομἐνων συμμάχων μας), τούς πολυπληθεῖς διωκόμενους καί κινδυνεύοντες ὁμοεθνεῖς μας ἐκεῖ
(ἑλληνόφωνους καί ἀραβόφωνους), ἀλλά : Ἀποδέχθηκαν καί ἔθεσαν σέ ἐφαρμογή τό ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ, νά περάσουν τούς
πρόσφυγες πού τούς ἀναλογοῦσαν ΝΟΜΙΜΩΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣ, στήν Ἑλλάδα. ΣΧΕΔΙΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ σύμφωνα
μέ τό διεθνές δίκαιο. Καί ἐπί πλέον, ὑποβοήθησαν καί ἐπεξέτειναν τό τουρκικό
σχέδιο, περιλαμβάνοντας τούς ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ στούς πρόσφυγες ἀλλά καί ἐμπλέκοντας
τίς χῶρες τῆς λοιπῆς Εὐρώπης! Τοῦτο δέ, παρά τό ὅτι γνώριζαν ὅτι ἡ Τουρκία
διαμετακομίζει συστηματικά μετανάστες ἀπό διάφορες χῶρες γιά νά τούς φορτώσῃ
στήν Ἑλλάδα, καί εἰ δυνατόν στήν Εὐρώπη.
Ἀκόμη δέ, καί παρά τό ὅτι
γνώριζαν ὅτι οἱ χῶρες Σένγκεν κατοχυρώνονται νομικῶς σέ περίπτωση εἰσόδου ἀλλοδαπῶν
στήν Ε.Ε. διά τῆς Ἑλλάδος καί ἔχουν κάθε δικαίωμα νά τούς ἐπιστρέφουν στήν Ἑλλάδα.
Ἀνεξάρτητα τοῦ ποῦ οἱ ἴδιοι θέλουν νά ἐγκατασταθοῦν.
Χωρίς λοιπόν ἡ κα Σία
καί ὁ κ Τσίπρας, νά ἔχουν ἐξασφαλίσει ἀλλαγές στίς συνθῆκες εἰσδοχῆς ἀλλοδαπῶν
στόν χῶρο Σένγκεν, ἐν γνώσει τους ὅτι μέ βάση τήν διεθνῆ σύμβαση περί προσφύγων τοῦ 1951 μόνη χώρα πού εἶχε ἀνθρωπιστικό
πρόβλημα προσφύγων προερχομένων ἐκ τῆς Βορείας Συρίας καί τοῦ Ἰράκ εἶναι ἡ
Τουρκία, πρόβλημα μάλιστα πού ἡ ἴδια σέ σοβαρό βαθμό δημιούργησε, λειτούργησαν εἴτε
ΩΣΑΝ ὄργανα τοῦ τουρκικοῦ κράτους καί δή στό πλαίσιο ἐπεκτατικῆς, παράνομης
κατά τό διεθνές δίκαιο, σέ βάρος τῆς Ἑλλάδας
καί τῆς Εὐρώπης, πολιτικῆς του, εἴτε ΩΣΑΝ ὄργανα ἑνός σχεδίου ὁρισμένων ἐκ τῶν
δυνάμεων τῆς παγκοσμιοποιήσεως-ἀμερικανοποιήσεως, περί ἐξαφανίσεως τῆς Ἑλλάδος
διά τῆς ἀλλοιώσεως τοῦ πληθυσμικῆς της συνθέσεως.
Σέ ὕπαρξη τέτοιου
σχεδίου, ἀναφέρθηκε δημοσίως ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ἀλλά ἔχουμε τήν γνώμη ὅτι σήμερα ἀποτελεῖ
προεχόντως σχέδιο τῆς Τουρκίας, ἀκόμη καί ἄν υἱοθετήθηκε τυχόν ἀπό ἄλλα κέντρα ἐξουσίας.
Καί στήν μία καί στήν ἄλλη
περίπτωση, πάντως, πρόκειται κατά τήν γνώμη μας ἀναμφίβολα γιά ἐθνική
προδοσία.
Ἄν λυποῦνταν τούς
πρόσφυγες πράγματι, θά μποροῦσαν νά τούς
βοηθήσουν παρεμβαίνοντας μέ σχέδια καί προτάσεις στά ὄργανα τῆς Ε.Ε. καί ἐνισχύοντας
τήν Εὐρωπαϊκή παρουσία καί βοήθεια, στήν νότια Μικρά Ἀσία. Ἐν ἀνάγκη δέ καί φέρνοντας
στήν Ἑλλάδα συγκεκριμένο ἀριθμό ὁρισμένων χιλιάδων ἐξ αὐτῶν τῆς Συρίας, μέ
πρόγραμμα γιά προσωρινή στέγασή τους καί περίθαλψή τους. Ὄχι προξενώντας τήν ἄφιξη στήν Ἑλλάδα ἑκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων
καί μεταναστῶν, μέ τελικό ἀλλά ἀβέβαιο προορισμό τους, ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρωπαϊκῆς
Ἑνώσεως, ἐν ὅσῳ ἰσχύει δικαίωμα τῶν χωρῶν αύτῶν νά μᾶς τούς ἐπιστρέψουν ὅλους ἤ
σχεδόν ὅλους.
Ἐπί πλέον ἔχει ἐνορχηστρωθῆ,
ὅπως ὅλα δείχνουν, ἀπό δημοσιογράφους στά Ἑλληνικά ΜΜΕ, μία ἐκστρατεία ἀβάσιμων
κατά τό διεθνές δίκαιο κατηγοριῶν σέ βάρος χωρῶν τῆς Εὐρώπης πού ἁπλῶς ἀσκοῦν
τά νόμιμα δικαιώματά τους. Τοῦτο, μέ παράλληλη ἐκστρατεία στά ΜΜΕ αὐτά, τῆς πολιτικῆς
καπηλείας τῆς ἀλληλεγγύης πρός τούς πρόσφυγες που ἐπιδεικνύει πραγματικά καί
φιλότιμα, ἀλλά προσωρινά, ὁ χειμαζόμενος
Ἑλληνικός λαος ἀπό τό ὑστέρημά του.
Ἡ ἐκστρατεία αὐτή ἀποτελεῖ αἰσχίστη
χειραγώγηση καί ψευδολογία ὅσον ἀφορᾶ τό ὅτι στήν πραγματικότητα δέν πρόκειται μόνο γιά
πρόσφυγες ἀλλά καί γιά μετανάστες – πιθανότατα
δέ καί τζιχαντιστές, ἀφοῦ μέ τούς βομβαρδισμούς τῆς Ρωσίας στήν Βόρεια Συρία,
πιθανότατα αὐτοί διαφεύγουν στήν Τουρκία πού τούς προωθεῖ περαιτέρω στήν Εὐρώπη.
Οἱ περαιτέρω αὐτονόητες καί ἐθνικῶς ἐπιβεβλημένες πολιτικές
στό μεταναστευτικό περνοῦν ἀπό τήν ἐπαναπροώθηση τῶν μεταναστῶν στήν Τουρκία πού μᾶς τούς κουβάλησε, ἀλλιῶς στίς χῶρες
προελεύσεώς τους, καί ἀπό τήν ἄμεση ἐπιστροφή τῶν προσφύγων στήν χώρα τους ἐφ’ὅσον δέν κινδυνεύουν, ὅπως ἄν σταλοῦν
σέ ἄλλο σημεῖο τῆς χώρας τους. Ἡ παρέμβαση τῶν «53» στόχο ἔχει νά ἐμφανισθῆ ὡς
«κεντρική» καί ὄχι ἀκραία ἡ ἀκολουθούμενη σήμερα πολιτική. Μέ πρῶτο στόχο, τούς
δημοσιογράφους τῶν μεγάλων ΜΜΕ ἀφοῦ δεν εἶναι δυνατόν νά ἔχουν χάσει ὅλοι κάθε ἐπαφή
μέ τήν κοινωνική πραγματικότητα καί τήν πατρίδα μας. Οὕτως ὥστε, νά καταπωθῆ ἀπό
τόν Ἐλληνικό λαό κάθε τί τό ἐθνοπροδοτικό, πού προδήλως ἐπίκειται καί πρόκειται
νά ἀκολουθήσῃ, ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΕΨΕΩΝ ΤΟΥ ΔΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ἤ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ
ΕΠΙΒΛΑΒΕΙΣ γιά ἐμᾶς
ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΣΕΝΓΚΕΝ. Δηλαδή ἡ
εἰσδοχή στήν Ἐλλάδα ἀπό τήν Τουρκία ἄνω τοῦ ἐκατομμυρίου μεταναστῶν καί
προσφύγων, καί ἡ ἐπανεισδοχή στήν Ἐλλάδα ἀπό τίς χῶρες Σένγκεν τῆς Ε.Ε. ἑκατοντάδων
χιλιάδων μεταναστῶν καί προσφύγων.
Ὁ κίνδυνος εἶναι λοιπόν
ἄμεσα ὁρατός τό τουρκικό σχέδιο νά γεμίσῃ ἡ Ἑλλάδα μέ πρόσφυγες ἀλλά καί μουσουλμάνους
μετανάστες, εἰ δυνατόν δέ καί ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, νά συνεχισθῆ ἀκώλυτα, μέ ὀλέθριες συνέπειες
γιά τήν ἴδια τήν ἐθνική μας ἐπιβίωση.
Ἀλλά, ὁ κίνδυνος εἶναι ἄμεσα
ὁρατός τό τουρκικό σχέδιο νά συνεχισθῆ μέ ὀλέθριες συνέπειες ἐν τέλει καί γιά
τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, τῆς ὁποίας ἡ μουσουλμανοποίηση σημαίνει
προλεταιροποίηση, ἐγκατάλειψη τῶν Ἑλληνικῶν,
Ρωμαϊκῶν καί Χριστιανικῶν πολιτισμικῶν ἀξιῶν της καί οὐσιαστική τουρκοποίηση.
Πρόκειται λοιπόν καί γιά πολιτισμική ἐθνική προδοσία.
Κομματικοποίηση ἤ
κομματική ἰδεολογικοποίηση τῆς Εἰσαγγελικῆς ἀρχῆς δέν νοεῖται σέ μία
δημοκρατική καί ἀνεξάρτητη Ἑλλάδα. Οὔτε διακομματική συναίνεση στήν τύφλα.
ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΟΥ 1951 ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
Υπογράφηκε στην Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951
Εναρξη ισχύος: 22 Απριλίου 1954 σύµφωνα µε το άρθρο 43
Κείµενο : Ηνωµένα
Εθνη, Συλλογή Συµβάσεων Νο. 2545, Τόµος 189, Σελ. 137 [όπως κυρώθηκε µε το ν.δ.
3989 της 19/26 Σ/βρίου 1959 : περί κυρώσεως της πολυµερούς Συµβάσεως περί της
Νοµικής Καταστάσεως των Προσφύγων (ΦΕΚ Α’ 201)] Αρθρον µόνον: – Κυρούται και έχει
πλήρη ισχύν Νόµου η εν Γενεύη συναφθείσα τη 28 Ιουλίου 1951 και υπό της Ελλάδος
τη 10 Απριλίου 1952 υπογραφείσα πολυµερής Σύµβασις περί της Νοµικής Καταστάσεως
των Προσφύγων, οµού µετά των παραρτηµάτων αυτής και των προσηρτηµένων αυτή
επιφυλάξεων, ως έπεται το κείµενο εν Αγγλικώ πρωτοτύπω και εν Ελληνική
µεταφράσει. Εν τη Ελλ. Β. Πρεσβεία Ρώµης τη 17 Σεπτεµβρίου 1959
Εθεωρήθη και ετέθη η µεγάλη του Κράτους σφραγίς
Εν Αθήναις τη 19η Σεπτεµβρίου 1959 Σύµβασις Περί Του
Καθεστώτος Των Προσφύγων
ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ
Τα Υψηλά Συµβαλλόµενα Μέρη, Εχοντα υπ’ όψιν ότι ο Χάρτης των
Ηνωµένων Εθνών και η Παγκόσµιος Διακήρυξις των Δικαιωµάτων του Ανθρώπου
εγκριθείσα υπό της Γενικής Συνελεύσεως την 10ην Δεκεµβρίου 1948, επεβεβαίωσαν
την αρχήν ότι δέον όπως οι άνθρωποι απολαύουν των θεµελιωδών δικαιωµάτων και
ελευθεριών άνευ διακρίσεως τινός.
– Εχοντα υπ’ όψιν ότι ο Οργανισµός Ηνωµένων Εθνών έχει
επανειληµµένως εκδηλώσει το ζωηρόν αυτού ενδιαφέρον δια τους Πρόσφυγας και
προσεπάθησεν όπως τους εξασφαλίση την ευρυτέραν δυνατήν άσκησιν των θεµελιωδών
τούτων δικαιωµάτων και ελευθεριών.
– Εχοντα υπ’ όψιν ότι είναι ευκταία τόσον η αναθεώρησις και
κωδικοποίησις των προϋπαρχουσών διεθνών συµφωνιών των αναφεροµένων εις το
Καθεστώς των Προσφύγων όσον και η επέκτασις της εφαρµογής αυτών και της εις
τους πρόσφυγας παρεχοµένης υπό τούτων προστασίας, δια µιας νέας συµφωνίας.
– Εχοντα υπ’ όψιν ότι η παροχή ασύλου δυνατόν να συνεπάγεται
εξαιρετικώς µεγάλην επιβάρυνσιν εις ωρισµένας χώρας και ότι η ικανοποιητική
λύσις προβλήµατος, ούτινος η διεθνής έκτασις και φύσις έχουν αναγνωρισθεί υπό
του Ο.Η.Ε., δεν δύναται κατά συνέπειαν να επιτευχθή άνευ της διεθνούς
συνεργασίας.
– Εκφράζοντα την ευχήν όπως άπαντα τα Κράτη, αναγνωρίζοντα
τον κοινωνικόν και ανθρωπιστικόν χαρακτήρα του προβλήµατος των προσφύγων,
πράξουν πάν ό, τι τοις είναι δυνατόν ίνα το πρόβληµα τούτο µη αποβή αιτία
εντάσεων των διεθνών σχέσεων.- Λαµβάνουσα υπό σηµείωσιν ότι ο Υπατος Αρµοστής
των Ηνωµένων Εθνών δια τους Πρόσφυγας καθήκον έχει να επιτηρή τα της εφαρµογής
των εξασφαλιζουσών την προστασίαν των προσφύγων διεθνών συµβάσεων και 2
αναγνωρίζοντα ότι ο αποτελεσµατικός συντονισµός των δια την λύσιν του
προβλήµατος τούτου ληφθέντων µέτρων θέλει εξαρτηθή εκ της συνεργασίας των
Κρατών µετά του Υπάτου Αρµοστού.
Συνεφώνησαν τα κάτωθι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι
ΓΕΝΙΚΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
“Καθορισµός του
όρου πρόσφυξ”
Αρθρον 1.
– Α. Εν τη εννοία της
παρούσης συµβάσεως ο όρος “πρόσφυξ” εφαρµόζεται επί : 1. Παντός
προσώπου όπερ έχει θεωρηθή πρόσφυξ κατ’ εφαρµογήν των Συµφωνιών της 12ης Μαϊου
1926 και 30ης Ιουνίου 1928, ή των Συµβάσεων της 28ης Οκτωβρίου 1933 και 10ης
Φεβρουαρίου 1938, του Πρωτοκόλλου της 14ης Σεπτεµβρίου 1939 ή κατ’ εφαρµογήν
του Καταστατικού της Διεθνούς Οργανώσεως Προσφύγων.
– Αποφάσεις περί µη αναγνωρίσεως της ιδιότητος του πρόσφυγος
ληφθείσαι υπό της Διεθνούς Οργανώσεως Προσφύγων κατά την διάρκειαν της
λειτουργίας αυτής δεν εµποδίζουν την αναγνώρισιν της ιδιότητος ταύτης εις
πρόσωπα πληρούντα τους υπό του δευτέρου εδαφίου της παρούσης παραγράφου
διαλαµβανόµενους όρους.
2. – Παντός προσώπου όπερ συνεπεία γεγονότων επελθόντων πρό
της 1ης Ιανουαρίου 1951 και δεδικαιολογηµένου φόβου διώξεως λόγω φυλής,
θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων ευρίσκεται
εκτός της χώρας της οποίας έχει την υπηκοότητα και δεν δύναται ή , λόγω του
φόβου τούτου, δεν επιθυµεί να απολαύη της προστασίας της χώρας ταύτης, ή εάν µη
έχον υπηκοότητα τινά και ευρισκόµενον συνεπεία τοιούτων γεγονότων εκτός της
χώρας της προηγούµενης συνήθους αυτού διαµονής, δεν δύναται ή, λόγω του φόβου
τούτου, δεν επιθυµεί να επιστρέψη εις ταύτην. Εν ή περιπτώσει πρόσωπόν τι είναι
υπήκοος πλειόνων χωρών, ο όρος “ής έχει την υπηκοότητα” αναφέρεται
εις µίαν εκάστην των χωρών ών το πρόσωπον τούτο είναι υπήκοος. Δεν θεωρείται
στερούµενον της υπό της χώρας ής έχει την υπηκοότητα παρεχοµένης προστασίας,
πρόσωπον όπερ άνευ αιτίας βασιζοµένης επί δεδικαιολογηµένου φόβου δεν έκαµε
χρήσιν της υφ’ ετέρας των χωρών ών κέκτηται την υπηκοότητα παρεχοµένης
προστασίας.
Β. 1. Εν τη εννοία της παρούσης Συµβάσεως, αι λέξεις
“γεγονότα επελθόντα προ της 1ης Ιανουαρίου 1951” εν άρθρω 1Α
σηµαίνουν είτε α) “γεγονότα επελθόντα προ της 1ης Ιανουαρίου 1951 εν
Ευρώπη” είτε β) “γεγονότα επελθόντα προ της 1ης Ιανουαρίου 1951 εν
Ευρώπη ή αλλαχού”, έκαστον δε των Συµβαλλοµένων Μερών θέλει προβή, κατά
την υπογραφήν, επικύρωσιν ή προσχώρησιν, εις δήλωσιν καθορίζον ποίαν εκ των ως
άνω δύο εννοιών θεωρεί εφαρµοστέαν όσον αφορά τας εκ της παρούσης Συµβάσεως
υποχρεώσεις αυτού.
2. Πάν Συµβαλλόµενο Κράτος αποδεχθέν την εκδοχήν (α) δύναται
ανά πάσαν στιγµήν να επεκτείνη τας υποχρεώσεις αυτού αποδεχόµενον την εκδοχήν
(β) δι’ ανακοινώσεως απευθυνοµένης εις τον Γενικόν Γραµµατέα των Ηνωµένων
Εθνών.
Γ. Η παρούσα Σύµβασις παύει εφαρµοζοµένη επί προσώπων
εµπιπτόντων εις τας διατάξεις της ως άνω παραγρ. Α εις τας κατωτέρω περιπτώσεις
: 3 1. Εαν έκαµον εκ νέου οικειοθελώς χρήσιν της προστασίας της χώρας ης έχουν
την υπηκοότητα, ή 2. εάν µετά την απώλειαν της υπηκοότητος αυτών, οικειοθελώς
επανέκτησαν ταύτην, ή 3. εάν απέκτησαν νέαν υπηκοότητα και απολαύουν της υπό της
χώρας της νέας αυτών υπηκοότητος παρεχοµένης προστασίας, ή 4. εάν επέστρεψαν
οικειοθελώς προς εγκατάστασιν εις την χώραν ή είχον εγκαταλείψει ή εκτός των
συνόρων της οποίας παρέµενον φοβούµενοι διωγµόν, ή 5. εάν δεν δύνανται πλέον να
εξακολουθούν αποποιούµενα την υπό της χώρας της υπηκοότητας αυτών παρεχοµένην
προστασίαν, δεδοµένου ότι έχουν παύσει υφιστάµεναι αι προϋποθέσεις συνεπεία των
οποίων ανεγνωρίσθησαν.
– Σηµειωτέον πάντως ότι αι διατάξεις του παρόντος εδαφίου
δεν εφαρµόζονται εις την περίπτωσιν πρόσφυγος εµπίπτοντος εις την παράγραφον Α
του άρθρου τούτου και δυναµένου να επικαλεσθή επιτακτικούς λόγους αναφεροµένους
εις προγενεστέρας διώξεις, ίνα αρνηθή να απολαύση της υπό της χώρας της
υπηκοότητας αυτού παρεχοµένης προστασίας. 6. Εάν προκειµένου περί προσώπων µη
κεκτηµένων υπηκοότητα τινά δύνανται ταύτα να επιστρέψουν εις την χώραν ένθα
είχον την συνήθη αυτών διαµονήν, δεδοµένου ότι αι προϋποθέσεις συνεπεία των
οποίων ανεγνωρίσθησαν ως Πρόσφυγες, έχουν παύσει υφιστάµεναι. Σηµειωτέον πάντως
ότι αι διατάξεις του παρόντος εδαφίου δεν εφαρµόζονται εις την περίπτωσιν
πρόσφυγος εµπίπτοντος εις την παράγραφον Α του άρθρου τούτου και δυναµένου να
επικαλεσθή επιτακτικούς λόγους αναφεροµένους εις προγενεστέρας διώξεις ίνα
αρνηθή να επιστρέψη εις την χώραν ένθα είχε την συνήθη αυτού διαµονήν. Δ. Η
Σύµβασις αύτη δεν εφαρµόζεται επί προσώπων άτινα απολαύουν σήµερον της
προστασίας ή συνδροµής παρεχοµένης ουχί υπό του Υπατου Αρµοστού των Ηνωµένων
Εθνών.- Οταν η ως άνω προστασία ή συνδροµή παύση παρεχοµένη δι’ οιανδήποτε
αιτίαν
… ……..
Πρόσφυγες παρανόµως διαµένοντες επί του εδάφους της χώρας
της εισδοχής
Αρθρον 31. – Αι
Συµβαλλόµεναι Χώραι δεν θα επιβάλλουν ποινικάς κυρώσεις εις πρόσφυγας λόγω
παρανόµου εισόδου ή διαµονής, εάν ούτοι προερχόµενοι απ’ ευθείας εκ χώρας ένθα
η ζωή ή η ελευθερία αυτών ηπειλείτο, εν τη εννοία του άρθρου 1, εισέρχωνται ή
ευρίσκωνται ήδη επί του εδάφους αυτών άνευ αδείας, υπό την επιφύλαξιν πάντως
ότι ούτοι αφ’ ενός µεν θα παρουσιαστούν αµελλητί εις τας αρχάς αφ’ ετέρου δε θα
δώσουν επαρκείς εξηγήσεις περί της παρανόµου αυτών εισόδου ή διαµονής. 11 2. Αι
Συµβαλλόµεναι Χώραι θα εφαρµόζουν επί των κινήσεων των προσφύγων τούτων µόνον
τα απαραίτητα περιοριστικά µέτρα. Τα περιοριστικά µέτρα θα εφαρµόζωνται µόνον
µέχρις ότου ρυθµισθή το Καθεστώς των επί του εδάφους της χώρας της εισδοχής
ευρισκοµένων προσφύγων ή αποκτήσουν ούτοι άδειαν εισόδου εις ετέραν χώραν. Προς
λήψιν της τοιαύτης αδείας, αι Συµβαλλόµεναι Χώραι θα παράσχουν εις τους
πρόσφυγας λογικάς προθεσµίας ως και άπασας τας αναγκαίας διευκολύνσεις.
Απέλασις
Αρθρον 32.
– 1. Αι Συµβαλλόµεναι
Χώραι δεν θα απελαύνουν πρόσφυγας νοµίµως διαµένοντας επί του εδάφους αυτών,
ειµή µόνον δια λόγους εθνικής ασφαλείας ή δηµοσίας τάξεως.
2. Η απέλασις τοιούτου πρόσφυγος δεν θα πραγµατοποιείται
ειµή µόνον κατόπιν αποφάσεως λαµβανοµένης συµφώνως προς την υπό της νοµοθεσίας
προβλεποµένην διαδικασίαν. – Εφ’ όσον
επιτακτικοί λόγοι εθνικής ασφαλείας δεν αντιτίθενται εις τούτο, οι πρόσφυγες θα
δικαιούνται να προσάγουν αποδείξεις περί της αθωότητος αυτών, να προσφεύγουν
και να παρίστανται προς τούτο ενώπιον αρµοδίων αρχών ή ενός ή πλειόνων προσώπων
ειδικώς εντεταλµένων υπό της αρµοδίας αρχής.
3. Αι Συµβαλλόµεναι
Χώραι θα παράσχουν εις τους ανωτέρω πρόσφυγας λογικάς προθεσµίας προς επιδίωξιν
αδείας κανονικής εισόδου εις ετέραν χώραν. Αι Συµβαλλόµεναι Χώραι δύνανται
να εφαρµόζουν, κατά τας προθεσµίας ταύτας, µέτρα εσωτερικής τάξεως οία ήθελον
κριθή αναγκαία.
Απαγόρευσις απελάσεως ή επαναπροωθήσεως
Αρθρον 33.
– 1. Ουδεµία
Συµβαλλοµένη Χώρα θα απελαύνη ή θα επαναπροωθή, καθ’ οιονδήποτε τρόπον,
Πρόσφυγας, εις τα σύνορα εδαφών ένθα η ζωή ή ελευθερία αυτών απειλούνται δια
λόγους φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών
πεποιθήσεων.
2. Το εκ της παρούσης
διατάξεως απορρέον ευεργέτηµα δεν δύναται πάντως να επικαλήται πρόσφυξ όστις,
δια σοβαράς αιτίας, θεωρείται επικίνδυνος εις την ασφάλειαν της χώρας ένθα
ευρίσκεται ή όστις, έχων τελεσιδίκως καταδικασθή δι’ ιδιατέρως σοβαρόν αδίκηµα,
αποτελεί κίνδυνον δια την Χώραν.
Πολιτογράφησις
Αρθρον 34.
– Αι Συµβαλλόµεναι Χώραι θα διευκολύνουν, εν τώ µέτρω του
δυνατού, την αφοµοίωσιν και πολιτογράφησιν των προσφύγων. Θα προσπαθήσουν,
ειδικώτερον, να επιταχύνουν την διαδικασίαν της πολιτογραφήσεως και να
ελαττώσουν, εν τώ µέτρω του δυνατού, τα δηµοσιονοµικά βάρη της τοιαύτης
διαδικασίας. …….
