Ακολουθήστε μας

Πολιτική

Το παγκόσμιο συμφέρον, το συμφέρον τον αγορών και το συμφέρον της χώρας

Δημοσιεύτηκε στις

Ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης (Eurokinissi)

Μήπως αυτή η στρατηγική υπηρετεί τα συμφέροντα μιας μικρής ελίτ και τις προσωπικές φιλοδοξίες του Πρωθυπουργού για πλαισίωση του ιερατείου του Νταβός;

Χάρης Τοπαλίδης

Ήταν τελείως φυσικό, σε μια κοινωνία αποπροσανατολισμένη και προς ώρας γονατισμένη από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της φτωχοποίησης, του κορπορατισμού και της συρρίκνωσης της δημόσιας σφαίρας επικοινωνίας και γοητευμένης ταυτόχρονα από τις σειρήνες του life-style, να συμβεί και αυτό: Ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης της να τοποθετηθεί στη Γ.Σ. του ΟΗΕ ότι: «το παγκόσμιο συμφέρον διαπερνά το μεμονωμένο συμφέρον των κρατών» και ταυτόχρονα να βραβευθεί στη ΝΥ από τον Α. Μπουρλά με το βραβείο «Global citizen 2024».

Σε ποίες συνθήκες της χώρας ή έστω της τρέχουσας διεθνούς συγκυρίας ανταποκρίνεται αυτή η στάση και η δραστηριότητα του πρώτου πολίτη της στο ανώτατο forum της διεθνούς σκηνής για την ετήσια παρουσίαση της πολιτικής και των θέσεων των κρατών στο διεθνές στερέωμα και τι υποδηλώνει για την ανταπόκρισή του ως Πρωθυπουργού σε αυτές;

Είναι σαφές ότι ο νεολογισμός του Πρωθυπουργού «παγκόσμιο συμφέρον» χρησιμοποιείται ως πολιτική έννοια και όχι ως κάτι ευρύτερο (π.χ. οικουμενικό συμφέρον που εμπλέκει ηθικές και αξιακές θεωρήσεις οικουμενικού χαρακτήρα). Οι πολιτικές οντότητες όμως που δραστηριοποιούνται στην παγκόσμια σκηνή, είναι τα κράτη τα οποία έχουν διαφορετικά και πολλές φορές αντιτιθέμενα συμφέροντα, όπως δείχνει η αιματοβαμμένη πορεία της Ιστορίας. Πώς είναι λοιπόν δυνατό να συγκεραστούν τα επιμέρους εθνικά συμφέροντα σε ένα παγκόσμιο συμφέρον; Πως, με ποιες διαδικασίες θα γίνει επιτέλους ο συγκερασμός – μετά από τόσους αιώνες Ιστορίας – και με ποιά παγκόσμια ιεραρχική οργάνωση θα ασκηθεί η πολιτική του παγκοσμίου συμφέροντος; Ή μήπως ο νεολογισμός του Πρωθυπουργού διαπνέεται απλά από μια ρομαντική και ιδεαλιστική προσέγγιση άλλων εποχών στο παγκόσμιο γίγνεσθαι που θεωρεί τον κοσμοπολιτισμό ως προϋπόθεση για την παγκόσμια ειρήνη και ευημερία και δεν μπορεί να κατηγορηθεί παρά μόνο για έλλειψη ρεαλισμού; Ή μήπως οι διεθνείς συνθήκες χαρακτηρίζονται σήμερα από μια ισορροπία στις διεθνείς σχέσεις, σταθερότητα στους διεθνείς συσχετισμούς, ευημερία στη διεθνή οικονομία και πνεύμα συνεργασίας στις διακρατικές σχέσεις που επιτρέπουν την πρωτοποριακά ρηξικέλευθη έστω προσέγγιση του παγκοσμίου συμφέροντος; Ή τέλος, μήπως παρά τη διεθνή και μάλιστα πολεμική αναταραχή που εξελίσσεται σήμερα γύρω της, η χώρα την οποία εκπροσωπεί, η Ελλάδα, απολαμβάνει υπό την ηγεσία του μια περίοδο δυναμισμού και σταθερότητας, έχοντας αντιμετωπίσει με επιτυχία τα χρόνια ζητήματα ανάπτυξης και τα προβλήματα εθνικής κυριαρχίας με τους γείτονές της και θέλει να αναβαθμίσει τη διεθνή της θέση εξάγοντας και προωθώντας την διεθνή αυτοπεποίθηση και τον κοσμοπολιτισμό που έχουν κατακτήσει οι πολίτες της;

Η προφανής ασυμβατότητα όλων των προηγούμενων ερωτημάτων, που θα μπορούσε να θέσει ένας καλόπιστος παρατηρητής, με τη ζέουσα πραγματικότητα που ζούμε σήμερα αποκαλύπτει για πρώτη φορά τόσο ξεκάθαρα την πολιτική και ιδεολογική στράτευση και στόχευση της κυβέρνησης της ΝΔ και ταυτόχρονα ξεσκεπάζει τις αιτίες των κύριων παθογενειών της αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ).

Η υπονόμευση της δημοκρατίας και της εθνικής κυριαρχίας

Η παγκόσμια διακυβέρνηση με τη δημιουργία μιας υπερεθνικής δομής διακυβέρνησης συνιστά από τη δεκαετία του 1970 τον απώτατο διακηρυγμένο στόχο των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων της αγοράς. Με βάση το πρόταγμα τους, της μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας και της ανεξαρτησίας από τις πολιτικές αποφάσεις, μια υπερεθνική δομή διακυβέρνησης εξασφαλίζει την αυτορρυθμιζόμενη λειτουργία των αγορών σε παγκόσμια κλίμακα σε ένα τέτοιο πλαίσιο.

Το επίπεδο της ρυθμιστικής εξουσίας που είναι ωστόσο δυνατό να θεσμοθετηθεί σε μια τέτοια κλίμακα, είναι μηδαμινό έως ελάχιστο, γιατί μια τέτοια δομή εξουσίας δεν θα διέθετε δημοκρατική νομιμοποίηση και η αντιπροσωπευτικότητά της θα εξαντλούνταν στον υφιστάμενο ηγεμονικό συσχετισμό μεταξύ αναπτυγμένων – αναπτυσσόμενων χωρών (Βορρά-Νότου).

Όπως έχει τεκμηριώσει εμφατικά ο Γερμανός φιλόσοφος J. Habermas, μια πολιτική ρυθμιστική υπερεθνική δομή δεν είναι εφικτή χωρίς τη διαμεσολάβηση μακροπρόθεσμων κοινωνικών και πολιτιστικών διεργασιών σύγκλισης ανάμεσα στα κράτη, που προϋποθέτουν άλλες πολιτικές από αυτές της πολεμικής σύγκρουσης και της μονοπολικής διάρθρωσης της παγκόσμιας ισχύος, που κυριαρχούν σήμερα.

Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, και καθώς οι πρόνοιες της δημοκρατίας και οι εγγυήσεις του κράτους Δικαίου είναι κατακτήσεις των λαών σε εθνική κλίμακα, η σύσταση μιας πολιτικής ρυθμιστικής υπερεθνικής δομής ομοσπονδιακού τύπου συνιστά κατάφωρη παραβίαση των αρχών της δημοκρατικής λειτουργίας και της εθνικής κυριαρχίας. Προοιωνίζεται περαιτέρω μια κοινωνία τεράστιων κοινωνικών ανισοτήτων, χωρίς συλλογικά δικαιώματα.

Τα συμφέροντα της χώρας

Τι σημαίνει, στο πλαίσιο αυτό, η τοποθέτηση του πρωθυπουργού στον ΟΗΕ και η βράβευσή του από το Atlantic Council ένα think tank των ΗΠΑ στενά συνδεδεμένο με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (Νταβός);

Είναι κατ’ αρχήν σαφές ότι ως παγκόσμιο συμφέρον εννοείται το συμφέρον της Δύσης. Επομένως, συμμερίζεται απολύτως την πολεμική ανάγκη το συμφέρον της Δύσης να καταστεί παγκόσμιο συμφέρον. Κατά δεύτερο λόγο, και καθώς τα εθνικά συμφέροντα δεν μπορούν να συγκεραστούν σε ένα παγκόσμιο, όπως ρητά αναγνωρίζει, το υπερεθνικό συμφέρον που επικαλείται είναι το συμφέρον των αγορών, που «διαπερνά τα εθνικά συμφέροντα», στο οποίο στρατεύεται. Τοποθετείται δηλαδή, ως εάν η στράτευση της χώρας στο Δυτικό στρατόπεδο και στα συμφέροντα των αγορών συνιστά τη θεμελιώδη πολιτική της χώρας για την ανάπτυξη και την ασφάλειά της στο νέο διεθνές περιβάλλον. Επιχειρείται δηλαδή ένα άλμα στη θέση της χώρας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας και στον διεθνή της προσανατολισμό, καθώς ταυτίζει τα συμφέροντά της αποκλειστικά με αυτά των αναπτυγμένων κεφαλαιοκρατικά χωρών του Βορρά. Εδώ εγείρονται τα ερωτήματα: (α) μήπως υπάρχουν εγγυήσεις για υποστήριξη από τις τελευταίες στα πεδία της ανάπτυξης και της ασφάλειας, που, παρά το γεγονός ότι αντιβαίνουν στην πρόσφατη εμπειρία μας, έχουν δοθεί αλλά δεν τις γνωρίζουμε; (β) μήπως έχει μειωθεί, χωρίς να ομολογείται, τόσο η ισχύς της χώρας ώστε να είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει εκούσια ή ακούσια τις προτεραιότητες του Βορρά (καμία άλλη χώρα του Ευρωπαϊκού Νότου δεν έχει υιοθετήσει τόσο εμφατικά την Ατζέντα του) ακόμη και αν αντίκεινται στα σαφώς διαφορετικής φύσης συμφέροντα της χώρας; (γ) καθώς η χώρα κάθε άλλο παρά παρουσιάζει συγκριτικό πλεονέκτημα σε κεφάλαια και χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, (το τραπεζικό της σύστημα δεν έχει καν ακόμη αποκτήσει την αυτονομία του από τα κεφάλαια των φορολογουμένων) πως εξηγείται η ταύτισή της με τα συμφέροντα των αυτορρυθμιζόμενων αγορών; (δ) ή μήπως αυτή η στρατηγική υπηρετεί τα συμφέροντα μιας μικρής ελίτ και τις προσωπικές φιλοδοξίες του Πρωθυπουργού για πλαισίωση του ιερατείου του Νταβός;

Ποια είναι όμως αυτή η Ατζέντα, σε τι αποσκοπεί και πως συνδέεται με τον φορέα της επιβράβευσης του Πρωθυπουργού στη Νέα Υόρκη; Πρόκειται για τη νεοφιλελεύθερη Ατζέντα της ψηφιακής και πράσινης μετάβασης, όπως έχει σχεδιαστεί από το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ, για την παγκόσμια προώθηση της μονοπολικής ηγεμονίας τους στην εποχή που ανοίγεται μπροστά μας και διαδέχεται τον φιλελευθερισμό. Η Ατζέντα αυτή, αναδιαρθρώνοντας ριζικά τις σχέσεις κεφαλαίου εργασίας υπέρ του κεφαλαίου και τις σχέσεις Βορρά Νότου υπέρ του Βορρά, έχει διχάσει τις ΗΠΑ, αλλά είναι κυρίαρχη στα ΜΜΕ και στις τρέχουσες πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης.  Πώς αυτό; κύριος φορέας της προώθησής της στην Ευρώπη, με γόνιμα όπως φαίνεται αποτελέσματα, είναι το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, στενά συνδεδεμένο με το Atlantic Council από το οποίο και εκπορεύθηκε, σε αναγνώριση των υπηρεσιών του Πρωθυπουργού, και η βράβευση του, ως παγκόσμιου Πολίτη το 2024.

Το καταληκτικό ερώτημα που εγείρεται είναι: πως είναι δυνατόν σήμερα, και η κυβέρνηση της ΝΔ και η αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) να αναγνωρίζουν τον ίδιο μέντορα της πολιτικής τους; Η ταύτιση με το  Πρόγραμμα του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ προβάλλεται από μεν τη νεοφιλελεύθερη ΝΔ, ως τεκμήριο της προσχώρησής της στη νέα λεωφόρο της προόδου από δε την Αριστερά/Κεντροαριστερά, ως ανταπόκρισή της στην Ατζέντα της νέας Μέκκας του σοσιαλισμού και της προοδευτικότητας.

Υπηρετεί αυτή η Ατζέντα τα συμφέροντα της χώρας; Την απάντηση πρέπει να την αναζητήσουμε στην εκλογική καταβαράθρωση του πολιτικού συστήματος, στη διαρκώς συρρικνούμενη απήχηση της κυβέρνησης και στην καχεξία της Αντιπολίτευσης αλλά και στην τεράστια άνοδο της Ακροδεξιάς.

Πηγή: Έθνος

Ο Σταύρος Καλεντερίδης, ξεκίνησε τις σπουδές του στην Αθήνα, σπουδάζοντας Πολιτική Επιστήμη στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έπειτα από τέσσερα χρόνια συμμετοχής στα φοιτητικά όργανα συνδιοίκησης της σχολής του και σε διάφορες οργανώσεις νέων, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό. Στη Βοστόνη των Η.Π.Α. ολοκλήρωσε δύο μεταπτυχιακά προγράμματα, στις Διεθνείς Σχέσεις (Αμερικανική εξωτερική πολιτική) και στην Επικοινωνία (Πολιτική Επικοινωνία), ενώ παράλληλα εργάστηκε στο Ελληνικό Προξενείο της Βοστόνης, στη σχολή του ως βοηθός έρευνας και σε δύο πολιτικές καμπάνιες Αμερικανών πολιτικών (Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικάνων). Μετά από τρία χρόνια στις Η.Π.Α., άκουσε το κάλεσμα της πατρίδας του και επέστρεψε πίσω με μεγάλο πόθο για προσφορά στην Ελλάδα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος δύο κοινωφελών οργανισμών, του δέλτα – πολιτική επανάσταση (πολιτικός οργανισμός) και της Λεοντίδας (ίδρυμα προώθησης θεμάτων ιστορίας, πολιτισμού και δημοκρατίας). Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ασχολείται με διάφορα εγχειρήματα πολιτικής διπλωματίας και δημοκρατίας, γράφει πολιτικά άρθρα, σχολιάζει την επικαιρότητα και συνεχίζει την προσωπική του μελέτη στην ιστορία και την πολιτική φιλοσοφία.

Πολιτική

Μαυρίδης: Ανάγκη για δίκαιο τραπεζικό σύστημα χωρίς καταχρηστικές χρεώσεις

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Την ανάγκη για ολοκλήρωση Πανευρωπαϊκού Σχεδίου Εγγύησης των Καταθέσεων καθώς και της προστασίας των δανειοληπτών από τις καταχρηστικές πρακτικές των τραπεζών, τόνισε ο Ευρωβουλευτής Κώστας Μαυρίδης (ΔΗΚΟ – S&D) σε παρέμβασή του ενώπιον της Προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, κ. Κριστίν Λαγκάρντ, και της αρμόδιας Επιτρόπου στην ΕΕ, κ. Αλμπουκέρκι, σε συζήτηση με θέμα την «Έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για το 2024», στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο.

Στην παρέμβασή του ο κ. Μαυρίδης, ανέφερε ότι στην ανάληψη των καθηκόντων της κ. Λαγκάρντ ως Προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ήταν ο ίδιος εισηγητής της συγκεκριμένης Έκθεσης κι εξέφρασε την ευαρέσκειά του για την σταθερότητα στην ευρωζώνη. Ωστόσο, όπως εξήγησε, δύο σημαντικά ζητήματα παραμένουν και καταδεικνύουν την έλλειψη δίκαιου ανταγωνισμού στο τραπεζικό σύστημα, αναφέροντας πρώτα την ανάγκη για ολοκλήρωση ενός Πανευρωπαϊκού Σχεδίου Εγγύησης των Καταθέσεων (EDIS) και τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι: «Δεν έχουμε ακόμα ένα πανευρωπαϊκό σχέδιο εγγύησης των τραπεζικών καταθέσεων και δυστυχώς αυτό το βάρος πέφτει στα κράτη-μέλη και ήδη αναφέρθηκε η περίπτωση (κουρέματος των καταθέσεων) της Κύπρου. Αυτό αντανακλάται και στα εγχώρια επιτόκια και στην οικονομία.»

Στη συνέχεια, ο Κύπριος Ευρωβουλευτής αναφέρθηκε στις συσσωρευμένες χρεώσεις εξαιτίας των καταχρηστικών (παράνομων) πρακτικών και όρων σε τραπεζικές συμβάσεις εις βάρος των καταναλωτών και ιδίως των δανειοληπτών, τονίζοντας ότι η ΕΚΤ μπορεί να διαδραματίσει ενεργότερο και πιο αποτελεσματικό ρόλο για ένα δικαιότερο τραπεζικό σύστημα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Απόψεις

Μελέτης Μελετόπουλος: Σαμαράς, η ἐνδεδειγμένη λύση στό σημερινό ἀδιέξοδο

Μία ἑνωτική πρωτοβουλία τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ θά ἔχει τεράστια ἀνταπόκριση, ἀπό τίς παρυφές τῆς κεντροαριστερᾶς μέχρι τήν παραδοσιακή δεξιά καί θά δώσει τήν λύση στό ἐπικίνδυνο παρατεινόμενο πολιτικό ἀδιέξοδο.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γράφει ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος, Διδάκτωρ Οικονομικῶν καί Κοινωνικῶν Ἐπιστημῶν Πανεπιστημίου Γενεύης

Τό κενό ἐκπροσώπησης της εὐρύτερης Κεντροδεξιᾶς ἔχει ὀδηγήσει σέ μείζονα πολιτική ἀποσταθεροποίηση. Γιά πρώτη φορά στήν νέωτερη πολιτική ἱστορία τῆς χώρας, τό ἄλλοτε κυρίαρχο κόμμα τῆς ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ἔχει συρρικνωθεί σέ μεσαῖο κόμμα, ἐνῷ περίπου τὸ ἥμισυ τῶν κεντροδεξιῶν ψηφοφόρων ἔχει διαρρεύσει σέ μικρομεσαῖα κόμματα μέ πατριωτικό-δημοκρατικό πρόσημο, πού ἐπιχειροῦν νά ἐκφράσουν ἰδεολογικά τόν ἄστεγο πλέον μέσο κεντροδεξιό ψηφοφόρο ἀλλά ἀδυνατοῦν νά ὑπερβοῦν τό ὅριο κινήματος διαμαρτυρίας. Παράλληλα, μεγάλο μέρος τῶν παραδοσιακῶν ψηφοφόρων τῆς κεντροδεξιᾶς παράταξης ἀπεῖχε ἀπό τήν τελευταία ἐκλογική ἀναμέτρηση. Διότι ἡ μεγάλη μᾶζα τῶν ἄλλοτε ψηφοφόρων τῆς ΝΔ ἔχει ἀποστασιοποιηθεῖ ἀπό τήν πολυπολιτισμική-ἀντινατιβιστική-«πολιτικῶς ὀρθή»-καί στήν πραγματικότητα κεντροαριστερή κυβέρνηση Μητσοτάκη, πού στελεχώνεται σέ κρίσιμες θέσεις ἀπό πρόσωπα τοῦ κλίματος Σημίτη.

Ὁ κατακερματισμός τοῦ εὐρύτερου κεντροδεξιοῦ χώρου δέν εἶναι ἀπλῆ ὑπόθεση, διότι ὁ χῶρος αὐτός εἶναι ὁ μόνος πού παραμένει σχετικά συγκροτημένος ἐν μέσῳ γενικευμένης πολιτικῆς ἀποσύνθεσης. Εἶναι ἐξ ἄλλου, ὑπό τίς σημερινές συνθῆκες, ὁ μόνος χῶρος πού μπορεῖ νά ἀναδείξει βιώσιμη κυβερνητική λύση. Ἑπομένως, ἐπείγει ἡ ἀνασύνταξη αὐτοῦ τοῦ χώρου στίς παραδοσιακές του συντεταγμένες καί ἡ ἐπιστροφή του στό στῖγμα πού ἐκπροσωπεῖ τόν μέσο ψηφοφόρο του ἀλλά καί τήν πλειοψηφία τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Ὤστε νά ἐπαναπατρισθοῦν καί νά συσπειρωθοῦν οἱ μεγάλες μᾶζες τῆς Κεντροδεξιᾶς σέ ἕνα ἑνιαῖο σχῆμα. Μόνον μία ἑνιαία κεντροδεξιά μπορεῖ αὐτήν τήν στιγμή νά παράξει λύση στό ἑλληνικό πρόβλημα και στήν ἀκυβερνησία πού ἀναδύεται, μέ τήν κατάρρευση τῆς λαϊκῆς ἀποδοχῆς τοῦ παρόντος κυβερνητικοῦ σχήματος.

Τό πρόσωπο πού εἶναι σέ θέση νά ἀναλάβει αὐτό τό ἔργο ὑπάρχει καί εἶναι ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς. Τόσο ἡ πολιτική του τόλμη (ἀνέτρεψε γιά λόγους ἀρχῆς τήν κυβέρνηση τοῦ μή δεξιοῦ Κ. Μητσοτάκη τό 1993 καί διεκδίκησε μέ ἐπιτυχία τήν ἡγεσία τῆς ΝΔ σέ πεῖσμα κάθε πρόβλεψης τό 2009), ὅσο καί ἡ σταθερή καί ἔμπρακτα ἀποδεδειγμένη πίστη του στίς πατριωτικές, δημοκρατικές καί ἐθνικές ἀξίες, τοῦ προσδίδουν τήν ἀξιοπιστία πού ἀπαιτεῖται ὤστε νά κατευθύνει τήν ἀποπροσανατολισμένη κεντροδεξιά στήν φυσική ἰδεολογική καί πολιτική της κοίτη. Τό γεγονός ὅτι ἔχει ἤδη διατελέσει πρωθυπουργός, καί μάλιστα σέ ἐξαιρετικά δύσκολες περιστάσεις, τοῦ προσδίδει χαρακτῆρα ἐθνικοῦ ἡγέτη χωρίς τρέχουσες πολιτικές σκοπιμότητες, μέ μόνη του μέριμνα τήν ὑστεροφημία μέσῳ τῆς προσφορᾶς στήν Πατρίδα.

Τό 1951, μετά ἀπό μία φοβερή δεκαετία πολέμων καί καταστροφῶν, ἡ ἑλληνική κοινωνία βρῆκε τήν λύση στήν συγκρότηση ἑνός ἑνιαίου καί ἰσχυροῦ σχήματος, τοῦ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ, ὑπό τήν ἡγεσία τοῦ στρατάρχη Παπάγου. Μέ τόν ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ στοιχήθηκαν ὅλες οἱ προσωπικότητες τῆς ἐποχῆς (Κανελλόπουλος, Μαρκεζίνης, Τσουδερός, Καραμανλῆς, Στεφανόπουλος, Παπαληγούρας, κλπ.), ἐνῷ τό φθαρμένο Λαϊκό κόμμα ἐξαερώθηκε. Ὁ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ κατέκτησε μέ ποσοστό 49% τήν ἐξουσία στίς ἐκλογές τοῦ 1952. Ἡ νίκη τοῦ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ δρομολόγησε μία δωδεκαετία θεαματικῆς ἐθνικῆς ἀνασύνταξης, οἰκονομικῆς ἀνάπτυξης καί πολιτικῆς σταθερότητας.

Σήμερα, ἡ χώρα διανύει, ψυχικά διχασμένη, μεγάλη δοκιμασία, ἐσωτερική καί ἐξωτερική. Κάθε ἐποχή ζητᾶ τίς δικιές της λύσεις, ἀλλά ἡ ἱστορία ὑποδεικνύει τήν μέθοδο. Μία ἑνωτική πρωτοβουλία τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ θά ἔχει τεράστια ἀνταπόκριση, ἀπό τίς παρυφές τῆς κεντροαριστερᾶς μέχρι τήν παραδοσιακή δεξιά καί θά δώσει τήν λύση στό ἐπικίνδυνο παρατεινόμενο πολιτικό ἀδιέξοδο.

ΠΗΓΗ: ΕΣΤΙΑ

Συνέχεια ανάγνωσης

Πολιτική

Μήνυση συγγενών των θυμάτων των Τεμπών κατά του εφέτη ανακριτή για παραλείψεις

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Μήνυση εις βάρος του εφέτη ανακριτή και τυχόν άλλων εμπλεκομένων, καταγγέλλοντας ότι «χιλιάδες αρχεία δεν συμπεριλήφθηκαν στη δικογραφία», κατέθεσαν η Μαρία Καρυστιανού και συγγενείς θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών, οι οποίοι σήμερα, Πέμπτη, βρέθηκαν στο Δικαστικό Μέγαρο Λάρισας.

Σε δηλώσεις της, η κ. Καρυστιανού ανέφερε ότι «πριν από λίγες ημέρες μάθαμε ότι 649.000 αρχεία, ηχητικά και βίντεο -από την 28η Φεβρουαρίου και 1η Μαρτίου του 2023- που κατασχέθηκαν, παραδόθηκαν στον ανακριτή, αλλά δεν περιλαμβάνονται στην δικογραφία».

«Καταλαβαίνετε; Μετά από δύο χρόνια καθόμαστε και ασχολούμαστε με αμφιβόλου γνησιότητας βίντεο που εμφανίζονται ξαφνικά, όταν βίντεο από τις δύο επίμαχες ημέρες βρίσκονται στα χέρια του ανακριτή από την αρχή. Επί δύο χρόνια, καταλαβαίνετε λοιπόν το μέγεθος της συγκάλυψης και της κοροϊδίας από την πλευρά του ανακριτή» πρόσθεσε.

Η κ. Καρυστιανού έστρεψε τα πυρά της και κατά του Αρείου Πάγου, υποστηρίζοντας πως «αντί να γίνει σεισμός με τα όσα αποκαλύφθηκαν δόθηκε στον ανακριτή θερμή στήριξη».

Συνάντηση με τον ειδικό εφέτη ανακριτή

Νωρίτερα, σύμφωνα με την ΕΡΤ, οι συγγενείς των θυμάτων της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών μαζί με τους συνηγόρους είχαν συνάντηση με τον ειδικό εφέτη ανακριτή, προκειμένου να ενημερωθούν για τις εξελίξεις στην υπόθεση, μετά και τα νέα βίντεο που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Διεθνή6 λεπτά πριν

Pakistan Proves its Role as a State-Sponsor of International Terrorism by Hosting Hamas Members in PoJK

On February 5, Pakistan hosted key members of the Hamas terror outfit in Pakistan Occupied Jammu and Kashmir’s (PoJK) Rawalakote...

Διεθνή21 λεπτά πριν

Ριάντ, ο πιθανός τόπος συνάντησης Τραμπ-Πούτιν! Το Κίεβο υπό πίεση για συμμετοχή στις διαπραγματεύσεις

Κρίσιμες εξελίξεις αναμένονται το προσεχές διάστημα στο ζήτημα της ουκρανικής κρίσης

Αναλύσεις3 ώρες πριν

Αναλύοντας τις επιλογές Τραμπ και τις καταιγιστικές εξελίξεις που προκαλούν

Στρατηγικοί προσανατολισμοί, ηγεμονικές δυνάμεις και περιφέρειες, σ΄ένα πολυπολικό διεθνές σύστημα. Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος Σημείωση. Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε...

Πολιτική3 ώρες πριν

Μαυρίδης: Ανάγκη για δίκαιο τραπεζικό σύστημα χωρίς καταχρηστικές χρεώσεις

Την ανάγκη για ολοκλήρωση Πανευρωπαϊκού Σχεδίου Εγγύησης των Καταθέσεων καθώς και της προστασίας των δανειοληπτών από τις καταχρηστικές πρακτικές των...

Απόψεις4 ώρες πριν

Μελέτης Μελετόπουλος: Σαμαράς, η ἐνδεδειγμένη λύση στό σημερινό ἀδιέξοδο

Μία ἑνωτική πρωτοβουλία τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ θά ἔχει τεράστια ἀνταπόκριση, ἀπό τίς παρυφές τῆς κεντροαριστερᾶς μέχρι τήν παραδοσιακή δεξιά καί...

Δημοφιλή