Γενικά θέματα

Ανατροπές στο γεωπολιτικό «τρίγωνο του διαβόλου»

Δημοσιεύτηκε στις

7 Ιανουαρίου 2017 στις 05:27

από τον

andpik

Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΡΑΜΠ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΗΠΑ, ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΚΙΝΑ

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Με το ιστορικό άνοιγμα που πραγματοποίησε προς την Κίνα του Μάο Τσετούνγκ, το 1972, ο τότε πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ρίτσαρντ Νίξον, έκανε μια κίνηση στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα η οποία στην πορεία αποδείχθηκε καθοριστική: Απομόνωσε οριστικά τον μεγάλο αντίπαλό του, τη Σοβιετική Ένωση, από μια χώρα η οποία -φύσει και θέσει- θα μπορούσε να θεωρηθεί ο φυσικός της σύμμαχος, αποτρέποντας ταυτόχρονα τη συγκρότηση μιας συμμαχίας, η οποία θα μπορούσε πράγματι να βάψει το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη σε χρώμα κόκκινο. Και έτσι, σύμφωνα με τη θεωρία την οποία ασπάζονται πολλοί αναλυτές και ιστορικοί, επιτάχυνε την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και τον θρίαμβο του «υπαρκτού καπιταλισμού», με τις κοσμογονικές εξελίξεις που σημειώθηκαν σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα.

Σήμερα, υπάρχουν σαφέστατες ενδείξεις ότι ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, είναι έτοιμος να πάρει το δικό του μεγάλο ρίσκο πάνω στην ίδια σκακιέρα, με τους ίδιους (σχεδόν) πρωταγωνιστές -την Κίνα και τη Ρωσία. Μόνο που αυτή τη φορά, οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί και ο ρόλος του καλού ανήκει στη Μόσχα και τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ενώ ο κακός της υπόθεσης είναι το Πεκίνο και ο Σι Τζινπίνγκ.

Ανατροπές στο γεωπολιτικό «τρίγωνο του διαβόλου»

Μάλιστα, προκειμένου να μην υπάρχει αμφιβολία για τις προθέσεις του, ο Τραμπ έχει κάνει ήδη κινήσεις σε δύο μέτωπα. Αφενός, φρόντισε να διορίσει τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις: Στο υπουργείο Εξωτερικών τοποθετήθηκε ένας βραβευμένος από τον Πούτιν και ως υπεύθυνοι για την εμπορική πολιτική επελέγησαν άνθρωποι οι οποίοι έχουν πρωταγωνιστήσει στις διαμάχες με την Κίνα τις προηγούμενες δεκαετίες, εκπροσωπώντας τα συμφέροντα των αμερικανικών ομίλων. Αφετέρου, έθεσε υπό αμφισβήτηση την πολιτική της «Μίας Κίνας», που στην πράξη σημαίνει την αναγνώριση της κυριαρχίας του Πεκίνου στην Ταϊβάν -ένα δόγμα, δηλαδή, που υιοθετήθηκε το 1972 και αποτέλεσε το αντίτιμο για την απομόνωση του Κρεμλίνου, ενώ έγινε απολύτως σεβαστό από όλους όσοι βρέθηκαν μετά τον Νίξον στο Οβάλ Γραφείο.

Με την πρώτη ματιά, το σχέδιο Τραμπ μοιάζει να έχει λογική. Διότι εάν την εποχή του Ψυχρού Πολέμου ήταν η ΕΣΣΔ αυτή που αντιπροσώπευε τη νούμερο ένα απειλή για την παγκόσμια αμερικανική ηγεμονία, πλέον σε αυτή τη θέση έχει βρεθεί η ταχύτατα ανερχόμενη Κίνα. Κι αυτό, προφανώς, είναι κάτι οδηγεί τον Τραμπ στο συμπέρασμα πως εάν καταφέρει να προσεταιριστεί τη Ρωσία και, ταυτόχρονα, να τη φέρει απέναντι στους Κινέζους, θα τους οδηγήσει, αργά ή γρήγορα, στη συνθηκολόγηση. «Υπό την ηγεσία του Τραμπ, οι ΗΠΑ θα επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους με τη Ρωσία και θα επιχειρήσουν να περιορίσουν την Κίνα (…) Εάν αυτό επιτύχει, τότε η Κίνα θα βρεθεί υπό πίεση και τότε, το Πεκίνο είναι πιθανό να διαπραγματευτεί, με ενδεχόμενο να εγκαταλείψει τις διεκδικήσεις του στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας ή και να κάνει παραχωρήσεις σε επίπεδο εμπορίου», εξηγούσε σχετικά πρόσφατα, μιλώντας στο δίκτυο της Deutsche Welle, ο Τόμας Γιέγκερ, από τους κορυφαίους σύγχρονους Γερμανούς διπλωματικούς αναλυτές.

Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις δύο περιόδους, γεγονός που ενδεχομένως επιβεβαιώσει τη γνωστή ρήση του Καρλ Μαρξ -ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα.

Μία από αυτές τις διαφορές, για παράδειγμα, είναι ότι ενώ στις αρχές της δεκαετίας του ’70 και μετά την Πολιτιστική Επανάσταση, οι σχέσεις των δύο μητροπόλεων του «υπαρκτού σοσιαλισμού» επιδεινώνονταν διαρκώς, τα τελευταία χρόνια Ρωσία και Κίνα αναπτύσσουν και εμβαθύνουν διαρκώς τις σχέσεις τους σε όλα τα επίπεδα. Επιπλέον, ούτε η Ρωσία ούτε η Κίνα βρίσκονται σήμερα σε τόσο κραυγαλέα θέση αδυναμίας όσο η Κίνα του Μάο, που σπαρασσόταν από τις εσωτερικές έριδες και την ανείπωτη φτώχεια.

Και κάτι τελευταίο -αν και όχι σε σημασία: Εάν η κίνηση Νίξον έφερε τη σφραγίδα του Αμερικανού… Μέτερνιχ, του τότε υπουργού Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ, στις μέρες μας διατυπώνονται σοβαρότατες αμφιβολίες για το εάν και κατά πόσο το επιτελείο του Τραμπ και γενικώς τα κέντρα λήψης αποφάσεων των ΗΠΑ διαθέτουν σαφή στόχευση και ανάλογων ικανοτήτων και εμβέλειας μυαλά…

Ο γρίφος των τριών «γιγάντων»

Ο Τραμπ επιχειρεί να κάνει την αντίστροφη κίνηση από εκείνη του Νίξον, το 1972. Μόνο που είναι γνωστό ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία…

Τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Κίνας -των τριών χωρών που, όχι τυχαία, διαθέτουν τις ισχυρότερες πολεμικές μηχανές- διαπλέκονται σε όλα σχεδόν τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ανταγωνιστικά. Από τη Μέση Ανατολή μέχρι τον Ειρηνικό και από την Αλάσκα μέχρι την Αφρική, οι τρεις ισχυροί προσπαθούν συστηματικά να κατοχυρώσουν και να διευρύνουν τις ζώνες επιρροής τους, είτε απευθείας είτε δι’ αντιπροσώπων. Η συνολική εικόνα μοιάζει κυριολεκτικά με γρίφο. Στη Συρία, είναι γεγονός ότι οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών έδειξαν πως Αμερικανοί και Ρώσοι είναι δυνατόν να συνεννοούνται και, ως ένα βαθμό, να συνεργάζονται, ενώ οι Κινέζοι τηρούν διακριτικά αποστάσεις, καθώς δεν διαθέτουν ισχυρά ερείσματα στην περιοχή. Δεν συμβαίνει το ίδιο, όμως, στην Ουκρανία, τη Βαλτική και την ανατολική Ευρώπη, όπου η ένταση παραμένει σε υψηλά επίπεδα και αυξάνεται διαρκώς. Όσο για τον Ειρηνικό, τα πράγματα είναι ακόμη πιο περίπλοκα. Μέχρι πρόσφατα, Κίνα και Ρωσία έμοιαζαν να έχουν κάνει… σάντουιτς την Ιαπωνία, την ισχυρότερη σύμμαχο των ΗΠΑ στην περιοχή. Εσχάτως, όμως, υπάρχουν ενδείξεις προσέγγισης ανάμεσα σε Τόκιο και Μόσχα, τη στιγμή που η Ουάσιγκτον αυξάνει την πίεση στο Πεκίνο.

Το «κλειδί» της ενέργειας

Η τεχνολογική «επανάσταση» που επέτρεψε στους Αμερικανούς την εκμετάλλευση των σχιστολιθικών κοιτασμάτων (με βαρύτατο κόστος για το περιβάλλον…) πρόκειται πολύ σύντομα να καταστήσει τις ΗΠΑ ενεργειακά αυτόνομες -περιορίζοντας, ταυτόχρονα, το ενδιαφέρον τους για πλήρη έλεγχο της Μέσης Ανατολής ή για συμφωνίες με τη Ρωσία σε αυτόν τον τομέα. Από την άλλη, η Κίνα «διψά» ολοένα περισσότερο για ενέργεια και, με βάση τη συμφωνία η οποία υπογράφηκε την άνοιξη του 2014, η Gazprom θα αναλάβει να καλύψει μεγάλο μέρος των αναγκών της με το σύστημα αγωγών που κατασκευάζεται διαμέσου της Σιβηρίας και θα αρχίσει να λειτουργεί γύρω στο 2019 διασφαλίζοντας, με τη σειρά της, πολύτιμα κεφάλαια για τα κρατικά ταμεία.

Είναι, λοιπόν, προφανές, ότι οι ενεργειακοί δεσμοί ανάμεσα σε Μόσχα και Πεκίνο θα αποτελέσουν ένα από τα σοβαρότερα εμπόδια στην προσπάθεια του Τραμπ να σπάσει τον «άξονα» που δείχνει να δημιουργείται ανάμεσά τους. Και θα το καταφέρει μόνο εάν βάλει στην εξίσωση άλλες χώρες της κεντρικής Ασίας, που είναι ιδιαιτέρως πλούσιες σε κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Μόνο που αυτό δεν θα είναι εύκολο.

Τα τύμπανα του προστατευτισμού

Οι εμπορικές σχέσεις των ΗΠΑ με τη Ρωσία είναι πρακτικά αμελητέες για το μέγεθος της υπερδύναμης, καθώς το 2015 δεν έφτασαν καν τα 25 δισ. δολάρια. Αντιθέτως, η Κίνα είναι από τους σημαντικότερους οικονομικούς εταίρους των Αμερικανών και ενισχύει διαρκώς τη θέση της, με τις συναλλαγές να φτάνουν στο ίδιο έτος τα 600 δισ. Μάλιστα, οι τελευταίοι εμφανίζονται «χρεωμένοι» κατά 365 δισ, κάτι που σημαίνει ότι το μισό εμπορικό τους έλλειμμα προέρχεται από την Κίνα -η οποία, ταυτόχρονα, είναι από τους μεγαλύτερους πιστωτές του αμερικανικού δημοσίου, έχοντας στην κατοχή της κρατικά ομόλογα με αξία που φτάνει τα 1,22 τρισ. δολάρια.

Προφανώς, λοιπόν, κάθε «λάθος» στη σχέση με την Κίνα μπορεί να έχει απρόβλεπτες, αν όχι καταστροφικές, συνέπειες για την Ουάσιγκτον και αυτό είναι κάτι που ασφαλώς γνωρίζουν ο Ντ. Τραμπ και το επιτελείο του, οι οποίοι έχουν δεσμευτεί ότι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να υπερασπίσουν τις θέσεις εργασίας των Αμερικανών και τα προϊόντα που παράγουν στη χώρα τους από την κινεζική «εισβολή». Η απειλή που εκτόξευσε πρόσφατα το αφεντικό της Wanda και πλουσιότερος άνθρωπος στην Κίνα, Γουάνγκ Γιανλίν, υπήρξε ξεκάθαρη: «Έχω επενδύσει πάνω από 10 δισ. δολ. στις ΗΠΑ και απασχολώ περισσότερους από 20.000 ανθρώπους. Εάν υπάρξουν λάθος χειρισμοί, τότε όλοι αυτοί δεν θα έχουν να φάνε», είπε.

Η ισορροπία είναι εξαιρετικά λεπτή.

ΤΟ ΠΑΖΛ
Οι «πρώην» και οι «εκτός»

Η αγωνία του Μπ. Ομπάμα

Στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του, την οποία θα εκφωνήσει την ερχόμενη Τρίτη 10 Ιανουαρίου, ο Μπαράκ Ομπάμα είναι βέβαιο ότι δεν θα παραλείψει να αναφερθεί και στις σχέσεις της χώρας του με τη Ρωσία, οι οποίες έχουν κυριολεκτικά δηλητηριάσει το πολιτικό κλίμα στις ΗΠΑ. Είναι, εξάλλου, γεγονός ότι ο ίδιος επέλεξε εσχάτως να τηρήσει μια ιδιαιτέρως σκληρή στάση, υιοθετώντας τις κατηγορίες για «ρωσικό δάκτυλο» στις προεδρικές εκλογές (κατά της Κλίντον) και προωθώντας κυρώσεις σε βάρος της Μόσχας. Φαίνεται δε ότι αυτή του η στάση μάλλον εξέπληξε τους περισσότερους, μιας και μέχρι σήμερα ο Ομπάμα είχε ακολουθήσει πολιτική σχετικά ήπιων τόνων -αποφεύγοντας όλα τα σενάρια που οδηγούσαν σε κατά μέτωπο αντιπαράθεση με τους Ρώσους και ανεχόμενος, επί της ουσίας, να «αλωνίζουν» στη Συρία και την Ουκρανία. Τι ανάγκασε, λοιπόν, τον Ομπάμα, να κάνει αυτή τη στροφή και μάλιστα στα… στερνά του; Όλα δείχνουν ότι η μεταστροφή αποτυπώνει την αγωνία που επικρατεί σε ένα τμήμα του αμερικανικού κατεστημένου για τους κινδύνους που (εκτιμά ότι) κρύβει το «άνοιγμα» του Τραμπ απέναντι στον Πούτιν, με στόχο την Κίνα. Κι αυτή το οδηγεί σε μια προσπάθεια της τελευταίας στιγμής να ναρκοθετηθεί η «γέφυρα» που χτίζει ο νέος πρόεδρος.

Η Ευρώπη παρακολουθεί…

Στις μεγάλες ανακατατάξεις που μοιάζουν να δρομολουγούνται στις τάξεις των ισχυρών του κόσμου (και όχι μόνο), η Ευρώπη είναι πρακτικά απούσα, ενώ και οι υπόλοιποι μοιάζουν να υπολογίζουν ολοένα λιγότερο τις θέσεις της. Εξάλλου, στα περισσότερα μεγάλα ζητήματα -όπως η οικονομική κρίση, η εξωτερική πολιτική και το προσφυγικό- ουσιαστικά η Ευρώπη δεν διαθέτει ενιαία θέση, ενώ αρκετές χώρες-μέλη κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να διαφοροποιούνται, εξυπηρετώντας τα εθνικά τους συμφέροντα και συγκροτώντας ad hoc συμμαχίες. Ειδικά δε μετά την ψήφο των Βρετανών υπέρ του Brexit, η εικόνα που υπάρχει είναι ότι η Ε.Ε. έχει εγκλωβιστεί σε μια βαθιά και ιστορικών διαστάσεων κρίση, η οποία δεν της επιτρέπει να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στον υπόλοιπο πλανήτη.

Έτσι, μπορεί ο Μπαράκ Ομπάμα να έχρισε την Άγκελα Μέρκελ διάδοχό του στην ηγεσία της… φρουράς του δυτικού μοντέλου δημοκρατίας, όμως η καγκελάριος της Γερμανίας θα πρέπει πρώτα να ξεπεράσει πολλά εμπόδια -τόσο εντός συνόρων όσο και στην Ευρώπη- προτού καταφέρει να ανταποκριθεί σε αυτόν τον ρόλο. Οι εκλογές του Σεπτεμβρίου στη χώρα της και οι αναμετρήσεις που θα έχουν προηγηθεί σε μια σειρά άλλων ευρωπαϊκών κρατών θα κρίνουν πολλά.

Ημερησία

Σχετικά θέματαΓεωπολιτική

andpik

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Η «βαλκανιοποίηση» της Μέσης Ανατολής και οι άμεσες επιπτώσεις στον Ελληνισμό

Δημοσιεύτηκε

4 ημέρες πριν

στις

10 Δεκεμβρίου 2024

από τον

ΧΑΚ

Στις 26/01/24 γράφαμε: Η «βαλκανιοποίηση» της Μέσης Ανατολής προ των πυλών(;). Στο εν λόγω άρθρο εξηγήθηκε ότι: “η απομείωση του «στρατιωτικού αποτυπώματος» των Αμερικανών από την ευρύτερη περιοχή [της Μ. Ανατολής] συμπεριλαμβανομένου και του Αφγανιστάν, δεν γίνεται τυχαία και έχει σχεδιαστεί βάσει της νέας παγκόσμιας Υψηλής Στρατηγικής των ΗΠΑ.”

Εκεί αναφέρθηκε επίσης ότι: “Σε […] σχόλιό μας (19/01/24) το οποίο προηγήθηκε, εξηγήθηκε από πού προέρχεται η ιδέα της «βαλκανιοποίησης» της Μέσης Ανατολής και συσχετίστηκε με το σχέδιο «Oded Yinon» αλλά και ένα δημοσίευμα στο επίσημο περιοδικό των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων υπό τον τίτλο «Blood borders» -δημοσιεύτηκε το 2006- όπου και παρουσιάστηκε ο Χάρτης-1. Πρόκειται ουσιαστικά για προαναγγελία προσπάθειας αλλαγής συνόρων σε μια περιοχή υψηλού ενεργειακού ενδιαφέροντος, στην οποία ούτως ή άλλως ακόμη και ιστορικά διεξάγονται βίαιες συγκρούσεις. Μάλιστα το «Blood borders» και η «βαλκανιοποίηση» της Μέσης Ανατολής ενδέχεται να σχετίζεται με άλλο σχέδιο που εκπονηθεί από την νεοσυντηρητική κυβέρνηση George W. Bush και παρουσιάστηκε μια δεκαετία νωρίτερα, το 1996 υπό τον τίτλο: «A Clean Break: A New Strategy for Securing the Realm». Συντάχθηκε υπό την καθοδήγηση της «Ομάδας εργασίας για μία νέα ισραηλινή στρατηγική για το έτος 2000» για τον τότε ισραηλινό πρωθυπουργό Μπ. Νετανιάχου και πρότεινε ανοικτά την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν (η οποία ήρθε επτά χρόνια αργότερα, το 2003), καθώς επίσης και τον πόλεμο στην Συρία (ξεκίνησε το 2011).”

Εάν οι προβλέψεις που αναλύονται στο από τις 19/01/24 σχόλιό μας επιβεβαιωθούν -και μέχρι στιγμής, αυτό συμβαίνει- τότε: “Εκτός από τη «βαλκανιοποίηση» του Ιράκ, το σχέδιο «Oded Yinon» θα επιφέρει διχοτόμηση στον Λίβανο, την Αίγυπτο και την Συρία”. Η τραγικότερη διαπίστωση όμως από τις τεκτονικές αλλαγές στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή είναι ότι (σύμφωνα με τον Χάρτη-4 που παρατίθεται σε προηγούμενη ανάλυσή μας και την μετατοπισμένη της γραμμής υπεράσπισης των κρίσιμων αμερικανικών συμφερόντων) η πιθανή αποχώρηση των Αμερικανών από την Συρία (ο Ντ. Τραμπ από τον Νοέμβριο του 2024 το άφησε να διαρρεύσει) εκτός του Ιράκ, σημαίνει ότι αμφότερες μένουν εκτός «νυμφώνος» Rimland και ότι η Κύπρος διχοτομείται (βλ. λεπτομέρειες ανάλυσης). Το έναυσμα σε όλα αυτά ήταν τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου 2023 με την επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ (1 και 2)…

Η Κυπριακή Δημοκρατία (χωρίς τα κατεχόμενα και μερικώς αποστρατιωτικοποιημένη) περνάει στον έλεγχο των ΗΠΑ/δυτικών δυνάμενων ενώ μετατρέπεται σε σκληρό σύνορο υπεράσπισης των κρίσιμων αμερικανικών συμφερόντων. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι κινήσεις Χριστοδουλίδη για την σύσφιξη των σχέσεων με τις ΗΠΑ και η πιθανή θεσμοθέτηση “ειδικής σχέσης” της ΚΔ με συγκεκριμένες χώρες του ΝΑΤΟ (ΗΠΑ-Γαλλία και Βρετανία υπό προϋποθέσεις) και όπως άλλωστε υπαινίχθηκε και ο διευθυντής του γραφείου τύπου Χριστοδουλίδη δηλώνοντας: “το να είμαστε όμως σε θέση να ανταποκριθούμε σε επίπεδο απαιτήσεων όσον αφορά πρωτόκολλα εκπαίδευσης, εξοπλισμού, σε επίπεδο ΝΑΤΟ συνεπάγεται σημαντική αναβάθμιση”. Αυτή η “ειδική σχέση” με τις συνακόλουθες αίολες εγγυήσεις ασφαλείας -εφόσον δεν μιλάμε για πλήρη ένταξη στο ΝΑΤΟ– θα αποτελέσει το “χάπι” για την αποδοχή της τουρκοβρετανικής εμπνεύσεως ΔΔΟ -που ήδη δρομολογείται (1 και 2)- η οποία παγιώνει τα διχοτομικά σχέδια και υποβιβάζει την ΚΔ από κυρίαρχο διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος σε δορυφόρο της Τουρκίας…

Χάρτης-2: Ι. Θ. Μάζης, Γεωπολιτική προσέγγιση για ένα Νέο Εθνικό Αμυντικό Δόγμα, Παπαζήσης, 2006, σ.47

Και για να γίνουμε ακόμη πιο σαφείς, αναλυτές επισημαίνουν ότι: “οι θαλάσσιες δυνάμεις προβάλλουν ισχύ στον οριζόντιο άξονα (Χάρτης-2) με την Κρήτη να αποτελεί τον πολεμικό ναύσταθμο που συμπληρώνει Γιβραλτάρ και Μάλτα” ενώ η Κύπρος καθίσταται καίριο σημείο ελέγχου. Το συμπέρασμα για τον Ελληνισμό εν συνόλω είναι ότι: “αποτελεί τον ανασχετικό παράγοντα εναντίον της Τουρκίας, βάση γεωγραφίας και διάταξης δυνάμεων”. Το παρόν βήμα από το 2019 έγραφε σχετικά με το “τόξο Κρήτης-Κύπρου-Κουρδιστάν” το οποίο δημιουργεί μια ενιαία “ομπρέλα/ανάχωμα” στην Τουρκική νέο-οθωμανική επεκτατικότητα.

Η εγκατάσταση του ισραηλινού Iron Dome αρχικά στην Κύπρο, εν συνεχεία στην Κρήτη (μαζί με ραντάρ) καθώς και η de jure ανακήρυξη του Μεγάλου Κουρδιστάν οσονούπω, συναποτελούν τις επιμέρους ψηφίδες του ίδιου σχεδίου το οποίο βάζει τον Ελληνισμό στο μάτι του κυκλώνα των εξελίξεων στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή..

Πηγή: i-epikaira.blogspot.com

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Παγίδα θανάτου στη Γλυφάδα! Δύο συλλήψεις Τούρκων για το μακελειό σε κατάστημα με δύο θύματα

Δημοσιεύτηκε

5 ημέρες πριν

στις

9 Δεκεμβρίου 2024

από τον

ΧΑΚ

Σε προσαγωγές δύο Τούρκων προχώρησε η αστυνομία για το αιματηρό επεισόδιο στην Άνω Γλυφάδα, οι οποίες μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Σύμφωνα με πληροφορίες, πρόκειται για τον εκτελεστή και τον συνεργό του, τους οποίους οι Αρχές κατάφεραν να τους ταυτοποιήσουν μέσα από βιντεοληπτικό υλικό.

Στο πλαίσιο των ερευνών, αναζητούνται δύο ακόμα άτομα. Οι δύο συλληφθέντες, τουρκικής καταγωγής 22 και 26 ετών, ήρθαν στη χώρα μας τον περασμένο καλοκαίρι, ενώ τα θύματα της δολοφονικής ενέδρας δεν έχουν ταυτοποιηθεί μέχρι στιγμής.

Το σημείο της δολοφονίας παραμένει αποκλεισμένο από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, ενώ λίγα μέτρα πιο κάτω στην οδό Τενέδου βρέθηκε ένα όπλο και ένα μπουφάν.

Οι Αρχές περισυνέλλεξαν περισσότερους από 20 κάλυκες στο σημείο.

Το χρονικό του μακελειού
Ήταν λίγα λεπτά μετά τις 10 το πρωί όταν δύο τουλάχιστον ένοπλοι άνδρες μπήκαν σε κατάστημα στην Άνω Γλυφάδα και άνοιξαν πυρ σε 3 άνδρες τουρκικής καταγωγής.

Τα θύματα στην προσπάθεια τους να γλιτώσουν, βγήκαν από το μαγαζί και άρχισαν να τρέχουν. Οι δράστες δεν υπολόγισαν τίποτα, τους ακολούθησαν και αποτελείωσαν το δολοφονικό τους έργο.

Δύο άνδρες τουρκικής καταγωγής έπεσαν νεκροί, ενώ ο τρίτος μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο εσπευσμένα στο νοσοκομείο.

«Εδώ δουλεύαμε και ακούσαμε ξαφνικά μπαμ μπουμ και μετά καταλάβαμε ότι πέσανε πολλές πιστολιές και πήγαμε εκεί. Εγώ είδα αυτόν που ήταν ζωντανός, ήρθε το ασθενοφόρο και τον πήρε. Ένας ζούσε μόνο», είπε αυτόπτης μάρτυρας.

«Φέρων διαμπερές τραύμα στην αριστερή κοιλιακή χώρα από πυροβόλο όπλο. Άμεσα έγιναν εξετάσεις και εισήχθη για χειρουργική επέμβαση. Η κατάστασή του χαρακτηρίζεται σταθερή εκτός κινδύνου», δήλωσε ο Αιμίλιος Βουγιουκλάκης, διοικητής Ασκληπιείου Βούλας.

Όλα αυτά εκτυλίχθηκαν σε έναν πολυσύχναστο δρόμο στη Γλυφάδα, μπροστά σε δεκάδες περαστικούς. Δύο γυναίκες σώθηκαν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Μπήκαν στο φαρμακείο, λίγο πριν ο πιστολέρο σκοτώσει ένα από τα θύματά του.

«Βροχή» οι σφαίρες δίπλα σε νηπιαγωγείο
Οι σκηνές αυτές, εκτυλίχθηκαν σε απόσταση αναπνοής από νηπιαγωγείο της περιοχής. Η παιδαγωγός, λειτουργώντας με απόλυτη ψυχραιμία, ζήτησε από τα μικρά παιδιά να πέσουν στο έδαφος, λέγοντάς τους ότι αυτά που ακούγονταν ήταν πυροτεχνήματα για να μην τα πανικοβάλει.

«Τα παιδιά ξάπλωσαν κάτω να μην τα πάρει καμιά σφαίρα γιατί ήταν μεσοτοιχία με το νηπιαγωγείο.

Δεν υπολογίσανε τίποτα ρίχνανε σε αυτοκίνητα, ρίχνανε στο σουπερμάρκετ, σκοτώσανε μπροστά στην πόρτα και δίπλα ήταν το ταμείο με τις υπαλλήλους», είπε αυτόπτης μάρτυρας.

ΠΗΓΗ: Το Βήμα

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Τελευταίες εξελίξεις από Συρία όπως μεταφέρει το BBC

Δημοσιεύτηκε

6 ημέρες πριν

στις

8 Δεκεμβρίου 2024

από τον

Γιάννης Πεγειώτης

Σύριοι αντάρτες λένε ότι ο πρόεδρος Άσαντ τράπηκε σε φυγή καθώς δηλώνουν ότι κατέλαβαν την πρωτεύουσα Δαμασκό

Περίληψη

Οι ανταρτικές δυνάμεις στη Δαμασκό κηρύσσουν την πρωτεύουσα «ελεύθερη» από τον μακροχρόνιο ηγεμόνα Μπασάρ αλ Άσαντ καθώς οι κυβερνητικές δυνάμεις αποσύρονται

Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Άσαντ έχει φύγει από τη Δαμασκό με αεροπλάνο για άγνωστο προορισμό

Πυροβολισμοί έχουν αναφερθεί στο κέντρο της συριακής πρωτεύουσας Δαμασκού, καθώς οι αντάρτες που αντιτίθενται στην κυριαρχία του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ συνεχίζουν την αστραπιαία επίθεσή τους σε ολόκληρη τη χώρα

Μη επαληθευμένα πλάνα που κοινοποιήθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δείχνουν ότι χιλιάδες κρατούμενοι έχουν απελευθερωθεί από τη διαβόητη φυλακή Saydnaya – όπου οι αντίπαλοι του Άσαντ βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν

Η προέλαση των ανταρτών στη Δαμασκό έρχεται αφότου δήλωσαν ότι είχαν «απελευθερώσει πλήρως» την πόλη Χομς

ελεύθερη»

Ο Μπάιντεν παρακολουθεί τις εξελίξεις στη Συρία

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν παρακολουθεί τα «έκτακτα γεγονότα» στη Συρία, ανακοίνωσε ο Λευκός Οίκος.

Θα σας φέρουμε περισσότερες αντιδράσεις για τις εξελίξεις στη Συρία καθώς τις λαμβάνουμε.

Οι κάτοικοι στη Δαμασκό εξακολουθούν να προσπαθούν να κατανοήσουν τα γεγονότα

Οι κάτοικοι στη Δαμασκό εξακολουθούν να προσπαθούν να κατανοήσουν τα γεγονότα που συνέβησαν στη χώρα τις τελευταίες ώρες.

«Για πρώτη φορά, υπάρχει ένα αληθινό αίσθημα ελευθερίας», μου λέει ένας κάτοικος.

«Είναι ένα συναίσθημα που δεν είχαμε ξαναζήσει και μας εκπλήσσει», λέει.

Του ζητήθηκε να παραμείνει ανώνυμος για λόγους ασφαλείας.

Βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο δείχνουν ορισμένους κατοίκους στο κέντρο της Δαμασκού να πανηγυρίζουν την πτώση της κυβέρνησης του Μπασάρ αλ Άσαντ.

«Οι δρόμοι έξω είναι γεμάτοι γιορτές. Στην κεντρική πλατεία Umayyad, ο κόσμος γιορτάζει με έναν τόσο ειρηνικό τρόπο. Πυροβολούν πυροτεχνήματα. Ναι, ακούμε κάποιους πυροβολισμούς, αλλά είναι κυρίως πυροτεχνήματα», σημειώνει.

“Αυτό που νιώθουμε μοιάζει πραγματικά με αυτό που νιώσαμε κατά τη διάρκεια της επανάστασης όταν ξεκίνησε το 2011. Αυτή είναι η συνέχεια ενός ονείρου που είχε

Σημειώνει ότι όλοι δυσπιστούν ότι όλα αυτά έγιναν χωρίς έντονες μάχες ή δολοφονίες. Ωστόσο, σημειώνει, υπάρχουν ανησυχίες και φόβοι για το μέλλον και το τι επιφυλάσσει.

Ωστόσο, νιώθει ότι σήμερα δεν είναι μέρα για ανησυχία.

«Σήμερα, όλος ο συριακός λαός θα γιορτάσει μόνο. Κανείς δεν θέλει να σκεφτεί το αύριο. Θέλουμε μόνο να γιορτάσουμε τώρα».

Ο πρωθυπουργός «έτοιμος να συνεργαστεί» με την ηγεσία που έχει επιλέξει ο λαός

Ο πρωθυπουργός της Συρίας λέει ότι παραμένει στη Δαμασκό και ότι είναι έτοιμος να βοηθήσει για να κάνει ό,τι είναι καλύτερο για τον λαό.

Σε ομιλία που μεταδόθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Μοχάμεντ Γκάζι αλ Τζαλάλι είπε επίσης ότι η Συρία «μπορεί να είναι μια κανονική χώρα που οικοδομεί καλές σχέσεις με τους γείτονές της και τον κόσμο».

Εκατομμύρια Σύροι που είχαν εκτοπιστεί βίαια έξω από τη χώρα έχουν μπει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να γιορτάσουν το τέλος της μακράς κυριαρχίας του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ στη χώρα στις 8 Δεκεμβρίου.

«Θεέ μου, δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω. Φαντάζομαι τη μέρα που θα γυρίσω πίσω», γράφει η ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα Rima Flihan στη σελίδα της στο Facebook.

Η Συρία γνώρισε τη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση στον κόσμο, σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Η οργάνωση υπολογίζει ότι περίπου 6,6 εκατομμύρια Σύροι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους από το 2011.

«Πόσο μοναχικό είναι αυτό το αίσθημα ευτυχίας όταν είμαστε όλοι διασκορπισμένοι [σε όλο τον κόσμο]», δημοσίευσε ένας χρήστης στο Facebook.

Καθώς συνεχίζονται οι ενημερώσεις μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της 8ης Δεκεμβρίου, πολλοί λένε ότι δεν μπορούν να κοιμηθούν.

«Πώς κοιμάται κανείς, όταν το έθνος του απελευθερώνεται», λέει ένας χρήστης.

Οι περισσότεροι έχουν εκφράσει τη δυσπιστία τους για τον γρήγορο ρυθμό των γεγονότων.

Καθώς οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης έφτασαν στη Δαμασκό, πολλοί χρήστες δημοσίευσαν βίντεο με τους εαυτούς τους να πανηγυρίζουν και να χύνουν δάκρυα χαράς.

Πολλοί πανηγύρισαν ιδιαίτερα όταν κυκλοφόρησαν είδηση ότι οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης κατέλαβαν τη διαβόητη φυλακή Saydnaya κοντά στη Δαμασκό και απελευθέρωσαν δεκάδες χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους που κρατούνταν εκεί. «Αυτή είναι η μέρα που όλοι περιμέναμε», γράφει ένας χρήστης.

«Η Συρία είναι πλέον για τους Σύρους», λέει ένας άλλος.

Η Δαμασκός είναι ασφαλής, λέει ο αρχηγός της αντιπολίτευσης

Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης της Συρίας, Hadi al-Bahra, δήλωσε στον αραβικό ειδησεογραφικό οργανισμό Al-Arabiya ότι το καθεστώς Άσαντ έπεσε και ότι μια «σκοτεινή εποχή στην ιστορία της Συρίας έχει περάσει».

Η Μπαχρά -η οποία ηγείται του Εθνικού Συνασπισμού της Συριακής Επανάστασης και των Δυνάμεων της Αντιπολίτευσης- τόνισε στο κοινό ότι η κατάσταση στη Δαμασκό είναι ασφαλής.

«Στους λαούς μας όλων των αιρέσεων και θρησκειών, εφόσον δεν σηκώνετε τα όπλα εναντίον οποιουδήποτε άλλου πολίτη και όσο μένετε στα σπίτια σας, είστε ασφαλείς», έγραψε στο X.

“Δεν θα υπάρξουν περιπτώσεις εκδίκησης ή αντιποίνων, ούτε παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η αξιοπρέπεια των ανθρώπων θα γίνει σεβαστή και η αξιοπρέπειά τους θα διαφυλαχθεί”.

Οι αντάρτες λένε ότι θα βγουν στην τηλεόραση σύντομα

Η ανταρτική ομάδα HTS πρόκειται να μεταδώσει σύντομα το πρώτο της μήνυμα στο κοινό στη συριακή τηλεόραση.

Η ομάδα δήλωσε νωρίτερα την Κυριακή ότι έπαιρνε τον έλεγχο των κεντρικών γραφείων του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης στη Δαμασκό για να μεταδώσει την ανακοίνωση της νίκης της.

Η επίσημη εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης σταμάτησε μετά την είσοδο των ανταρτών στην πρωτεύουσα.

Ο πρωθυπουργός θα διατηρήσει τον έλεγχο των δημόσιων ιδρυμάτων προς το παρόν, λένε οι αντάρτες

Οι ανταρτικές δυνάμεις έχουν κάνει αρκετές νέες ανακοινώσεις για την κατάσταση στη Συρία, τώρα που ο πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ φαίνεται να έχει εγκαταλείψει τη χώρα.

Ο ηγέτης της ισλαμιστικής μαχητικής οργάνωσης Hayat Tahrir al-Sham (HTS) ανακοίνωσε στο Telegram ότι απαγορεύεται στις στρατιωτικές δυνάμεις στην πόλη να πλησιάζουν «δημόσιους θεσμούς» στη Δαμασκό.

Ο Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζολάνι προσθέτει ότι αυτοί οι θεσμοί «θα παραμείνουν υπό την επίβλεψη του πρώην πρωθυπουργού έως ότου παραδοθούν επίσημα».

Μένει να δούμε πώς συντονίζονται οι ομάδες ανταρτών, λέει ο ειδικός στη Μέση Ανατολή

Νωρίτερα ακούσαμε τη Natasha Hall, ειδικός στη Μέση Ανατολή στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών, η οποία είπε ότι πιστεύει ότι είμαστε μάρτυρες του τέλους του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία.

Όταν ρωτήθηκε ποια είναι η δυναμική μέσα στις δυνάμεις των ανταρτών που φαίνεται ότι έδιωξαν τον Πρόεδρο Άσαντ, ο Χολ είπε ότι η ισλαμιστική ομάδα Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS) ηγήθηκε της επίθεσης και είναι η «πιο πειθαρχημένη και ισχυρή» από όλες τις ομάδες. εμπλεγμένος.

Λέει επίσης ότι φαίνεται να είναι οι πιο ανεξάρτητες από ξένες δυνάμεις, με άλλες ανταρτικές φατρίες να λειτουργούν υπό την επιρροή της Τουρκίας.

«Μένει να δούμε πώς θα πάει ο συντονισμός μεταξύ αυτών των ομάδων, ειδικά των ομάδων που λειτουργούν από Κούρδους στα βορειοανατολικά».

Υπάρχει βαθιά ριζωμένη εχθρότητα μεταξύ του τουρκικού κράτους και των Κούρδων, που είναι ανιθαγενείς.

Οι δυνάμεις των ανταρτών ανακήρυξαν τη Συρία «ελεύθερη», λέγοντας ότι ο «τύραννος» πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ έφυγε.

Είναι το τέλος μιας σκοτεινής εποχής και η αρχή μιας νέας, λέει η HTS στο Telegram.

Άνθρωποι που εκτοπίστηκαν ή φυλακίστηκαν από τη μισό αιώνα βασιλείας του καθεστώτος Άσαντ μπορούν τώρα να επιστρέψουν στα σπίτια τους, λένε οι αντάρτες.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ