Ακολουθήστε μας

Οικονομική Κρίση

Ο Νίτσε και το πορτογαλικό οικονομικό θαύμα στα 485 ευρώ (το μήνα)

Δημοσιεύτηκε

στις

270511_portugaleuro

Μεταφράζουμε το παρόν μήνυμα από το Yahoo, το οποίο υμνεί το
πορτογαλικό θαύμα. Δεν θα κάνουμε πολλά
σχόλια, γιατί ξέρουμε τι μας περιμένει στη Γαλλία. Όπως μου έλεγε ένας Γαλλοαλγερινός
συνάδελφος το 2006, η  παγκοσμιοποίηση θα είναι οι μισθοί της Ινδίας για
όλους και οι τιμές του Μονακό για όλους
 …

Αρχικά σκέφτηκα ότι
αυτό το κείμενο ήταν ειρωνικό (δεν μπορείς να είσαι τόσο μα@@@ας… ακόμα και
στο Yahoo …) αλλά στη
συνέχεια θυμήθηκα τα επτά εκατομμύρια mini-jobs στα 450 ευρώ το μήνα στη Γερμανία και αλλού (30 % των
μισθών λιγότερο από 500 ευρώ στην επαρχία μου στην Ισπανία). Η Ευρώπη γίνεται στρατόπεδο
συγκέντρωσης στο ύπαιθρο όπου είναι καλύτερο να εργάζεσαι …

«Μακριά από τη κορυφή  του ποσοστού ανεργίας στην
Πορτογαλία
  που
το 2013 υπέρβαινε το 17% του
πληθυσμού
. Τα δεδομένα βελτιώνονται για τη
γειτονική χώρα, η οποία,  το Νοέμβριο , και σύμφωνα με στοιχεία για την
ανεργία, το ποσοστό της ανεργίας φέρεται να είναι στο  8,2%. Το χαμηλότερο ποσοστό  από το 2004. Αλλά πώς το κατάφεραν;»
Αλήθεια, πώς τα
κατάφεραν; Άκουσε, Πρόεδρε!
«Κάποιοι
περιγράφουν την ανάκαμψη της Πορτογαλίας ως «το πορτογαλικό θαύμα». Η Πορτογαλία έγινε για πολλούς
ένας καθρέφτης στον οποίο πρέπει να κοιτάξουμε και ένα παράδειγμα που πρέπει να
ακολουθήσουμε στην οικονομική πτυχή του. Η ανάκαμψη είναι ένα σταθερό και γερό γεγονός η οποία,
μήνα μετά από μήνα, παρουσιάζει θετικά αποτελέσματα. Τα τελευταία στοιχεία για την
ανεργία από το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής εκτιμάται ότι ανήλθε στο 8,4% τον
Οκτώβριο και ένα 8,2% αναμένεται το Νοέμβριο».
Το χρέος θα ανέλθει
στο 126% του ΑΕΠ. Όλα είναι καλύτερα!
«Και αυτά  δεν είναι τα μόνα θετικά στοιχεία  για την πορτογαλική οικονομία, ο
πρωθυπουργός ανακοίνωσε πρόσφατα ότι  το ετήσιο έλλειμμα δεν θα υπερβεί το 1,2%, το χρέος
της χώρας προς τα κάτω, από 131% σε 126% του ΑΕΠ και ένα ΑΕΠ που συνεχίζει να
αυξάνεται»
.
Αφού σας εξηγούν χωρίς
να γελάσουν το θαύμα:
«Το μεγάλο ερώτημα
είναι:  πώς
τα κατάφεραν;
 Ορισμένα
από τα μέτρα που ελήφθησαν στόχευαν, όπως στην Ισπανία, να προωθηθεί θεωρητικά
η δημιουργία θέσεων εργασίας. Με
υποτιμημένες τις απολύσεις, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις μειώθηκαν για τρία χρόνια (2011-2014)  ο ελάχιστος μισθός έχει παγώσει  στα 485 ευρώ το μήνα. Επί του παρόντος, είναι580 ευρώ  και είναι ένα από τους υψηλότερους
στην ΕΕ κατά τη διάρκεια της κρίσης».
Με το να μην
πληρώνουμε πλέον τους ανθρώπους μπορούμε πράγματι να τους απασχολίσουμε! Και η αγορά των ακίνητων εκρήγνυται προς άνοδο στη Λισαβόνα, όπως και στη Μαδρίτη ή τη Βαρκελώνη …
«Όλα αυτά τα μέτρα
ήταν προς όφελος της δημιουργίας θέσεων εργασίας.  
Προσπαθώντας να προωθήσουν και προωθώντας
τις προσλήψεις. Με τον ίδιο τρόπο
που η αύξηση του κατώτατου μισθού, όπου είναι δυνατόν, συμβάλλει στην ενθάρρυνση
της κατανάλωσης. Υπό την κυβέρνηση του σοσιαλιστή António Costa, ο οποίος ήρθε στην εξουσία στα
τέλη του 2015, δημιουργήθηκαν περίπου 231.300 θέσεις εργασίας. Τον Νοέμβριο, ο κατάλογος των
ανέργων Πορτογάλων περιείχε μόνο 424 000 ονόματα!».
Προφανώς ο
τουρισμός (πολλοί από τους έφηβους που γνωρίζω φτάνουν στα 300 ευρώ το μήνα
στην επαρχία μου):
«Ο  τομέας που έσυρε την εργασία, όπως αναφέρεται στο  El País,  είναι ο τομέας της εστίασης, που
συνδέεται άμεσα με τον τουρισμό
. Η
Πορτογαλία έχει γίνει ένας από τους αγαπημένους τουριστικούς προορισμούς για το
κλίμα, την εγγύτητα, την τουριστική και πολιτιστική προσφορά και τις τιμές».
Για να μην αναφέρουμε
τον Γάλλο συνταξιούχο που θέλει να πληρώσει λιγότερους φόρους και ψηφίζει Μακρόν!
Αφού
σχετικοποιήσουμε (ο Τύπος MSM
-Main Stream Media- αγαπά να το κάνει αυτό, αλλά
είναι για να αναπηδήσει καλύτερα):
«Αλλά η αλήθεια
είναι ότι για σχεδόν όλα αυτά υπάρχει μια δεύτερη ανάγνωση και  μετά από αυτά τα θετικά στοιχεία, υπάρχει
η πραγματικότητα για την ποιότητα των θέσεων εργασίας που παράγονται και τους μισθούς που πληρώνονται
. Κάτι για το οποίο μιλάμε ξανά και ξανά
κάθε φορά στην Ισπανία, η κυβέρνηση παίρνει θάρρος με τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Ναι, περισσότερες θέσεις εργασίας
και λιγότεροι άνεργοι, αλλά υπό ποιες συνθήκες;».
Μετά, η αλήθεια: ο
μέσος μισθός είναι 646 ευρώ το μήνα.
«Μια μελέτη για τη
κρίση του Παρατηρητηρίου και Κέντρου
Εναλλακτικών για τις Κοινωνικές Σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Κοΐμπρα, στην
οποία
  παραπέμπει
ο  El Mundo,
το  63,3% των συμβάσεων στην
Πορτογαλία από το 2013 είναι προσωρινής ή μερικής απασχόλησης
. Μόνο μια στις τρεις είναι σταθερή. Περαιτέρω, ο μέσος μισθός ήταν περίπου 646
ευρώ ακαθάριστα το μήνα
. Αν και το κόστος ζωής είναι
χαμηλότερο στη γειτονική χώρα από ό, τι εδώ, είναι δύσκολο να τα βγάλεις πέρα
​​με αυτό το ποσό».
Ο τουρισμός φέρεται
να είναι λιγότερο αμειβόμενος  (α ναι;):
«Ένα σημαντικό
γεγονός που πρέπει να θυμάστε είναι ότι σύμφωνα με αυτή τη μελέτη, ο  τουρισμός είναι ο τομέας με τις
χαμηλότερες αμειβόμενες θέσεις εργασίας
 , με μέσο όρο 547 ευρώ το μήνα. Λαμβάνοντας
υπόψη ότι από τις 140.000 θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν το 2017, 55.700
σχετίζονταν με τον τουρισμό, οι προοπτικές δεν είναι τόσο θετικές όσο εκείνες
που παρατηρήθηκαν με τη μείωση του ποσοστού ανεργίας».
Αυτό μας κάνει ένα
μέσο μισθό τριών ευρώ την ώρα, θα ήθελα να γράψω ανά ώρα. Σε αυτή την τιμή, ας ξαναγινόμαστε
 άγριοι άνθρωποι…
Διότι οι νέοι θα
παραμείνουν οι αιώνιοι καταδικασμένοι του ελεύθερου κόσμου:
«Οι  πιο μειονεκτούντες  από την άποψη αυτή  είναι οι νέοι , διότι παρά τους βελτιωμένους
αριθμούς, η Πορτογαλία είναι η τρίτη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση με το υψηλότερο
ποσοστό ανεργίας μεταξύ των νέων. Μόνο
η Ισπανία και η Ιταλία την ξεπερνούν. 25,6% τον Οκτώβριο και 24,3% στα στοιχεία των
προβλέψεων του Νοεμβρίου»
 .
Όσοι δεν έχουν
καταλάβει ακόμα σε τι εξυπηρέτησε η κρίση του 2007-2008 αξίζουν μαθήματα οικονομίας
με 500 ευρώ την ώρα. Ο Παπανδρέου έλαβε 20.000 δολάρια εβδομαδιαία στο Χάρβαρντ
για να εξηγήσει πώς είχε βουλιάξει τη χώρα του με τα φιλαράκια του της Επιτροπής
στις Βρυξέλλες και της Goldman Sachs
(της οποίας η Επιτροπή είναι απλώς ένα υποκατάστημα).
Πρέπει να το
διασκεδάσουν, γιατί ήταν ο Νίτσε που έλεγε κάπου ότι για να κυβερνήσεις καλά τον
κοινό λαό, πρέπει να του κόψεις την όρεξή.
Έτσι, στέκεται
καλύτερα!
Μετάφραση από γαλλικά: Κριστιάν Ακκυριά 

Διαβάστε περισσότερα στο reseauinternational.net/

var _wau = _wau || []; _wau.push([“small”, “wvg1ie6mi5ta”, “m3y”]);
(function() {var s=document.createElement(“script”); s.async=true;s.src=”http://widgets.amung.us/small.js”;
document.getElementsByTagName(“head”)[0].appendChild(s);})();

Οικονομική Κρίση

Ποιος πληρώνει για τη μείωση του χρέους…

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Μπορεί το ελληνικό χρέος τον τελευταίο χρόνο να ξεπέρασε τα 404 δισ. ευρώ από 365 δισ. ευρώ το 2019, αλλά η εξέλιξή του είναι θετική, καθώς ως ποσοστό του ΑΕΠ μειώνεται.

Με βάση τα στοιχεία της Eurostat λοιπόν, το ελληνικό χρέος το 2022 μειώθηκε στο 171,% του ΑΕΠ όχι τόσο λόγω του ισχνού πλεονάσματος 0,1% έναντι προβλέψεων για έλλειμμα -1,6% αλλά λόγω της ισχυρής αύξησης του ΑΕΠ και του ακόμη ισχυρότερου πληθωρισμού.

Όπως είπαμε, το χρέος έχει σημασία ως ποσοστό του ΑΕΠ και όχι ως απόλυτος αριθμός… Είναι διαφορετικό π.χ.  να έχει  χρέος  100 χιλ. ευρώ κάποιος που έχει εισόδημα 100 χιλ. και πληρώνει τόκους 5-6 χιλ. ευρώ το χρόνο και κάποιος άλλος που έχει εισόδημα 10 χιλ. ευρώ και πληρώνει το ίδιο κόστος εξυπηρέτησης… Ο δεύτερος τελεί υπό χρεοκοπία γιατί τα 4-5 χιλιάρικα που του απομένουν δεν φτάνουν για να ζήσει…

Ο πληθωρισμός λοιπόν το 2022 έκλεισε στο 9,6% και το ΑΕΠ παρουσίασε αύξηση 5,9% έναντι αύξησης 8,4% που είχε εμφανίσει το 2021.

Καθώς η μεταβολή του ΑΕΠ υπολογίζεται σε αποπληθωρισμένες τιμές, η μεταβολή του ΑΕΠ και ο πληθωρισμός αθροίζουν μαζί για το 2022 μια μεταβολή 9,6% + 5,9% ίση με 15,5%.

Αυτή είναι περίπου και η μείωση του χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ καθώς το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους είναι στα χέρια των ευρωπαϊκών θεσμών με επιτόκιο περί το 1,5%.

Τουτέστιν ενώ το χρέος αυξήθηκε με 1,5% περίπου, το ΑΕΠ αυξήθηκε με πολλαπλάσιο ρυθμό και ο πληθωρισμός μείωσε την αγοραστική δύναμη στην οικονομία κατά 9,6%…

Όπως οι μη αδαείς  γνωρίζουν όμως στο σύμπαν που ζούμε δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα. Τούτο σημαίνει πως όταν υπάρχει μείωση χρέους κάποιος την πληρώνει.

Ας πάρουμε τα πράγματα την αρχή.

Ο κλασικός και προφανέστερος τρόπος να μειωθεί το δημόσιο χρέος είναι να μειωθούν οι δαπάνες του δημοσίου ή να αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα και  να δημιουργηθεί πλεόνασμα με το οποίο θα αποπληρωθεί μέρος του αυτού…

Τουτέστιν, κάποιος που χρωστάει πρέπει να ξοδεύει λιγότερα για να πληρώνει το χρέος.

Αυτός είναι ο “ορθόδοξος” τρόπος…

Ένας άλλος τρόπος είναι να αυξηθεί το ΑΕΠ ταχύτερα από χρέος οπότε θα περισσέψουν λεφτά για την αποπληρωμή του χωρίς να χρειαστεί να μειωθούν οι δαπάνες. Ένας τρίτος τρόπος είναι η διάβρωση του χρέους μέσω του υψηλού πληθωρισμού.

Στην περίπτωση αυτή οι άνθρωποι δεν υπόκεινται μειώσεις των ονομαστικών μισθών και συντάξεων ή φορολόγηση των καταθέσεων αλλά μείωση της αγοραστικής δύναμης.

Μείωση της αγοραστική δύναμης σημαίνει πως κάποιος που παίρνει μεροκάματο π.χ. 50 ευρώ την ημέρα, με αυτά σήμερα μπορεί να αγοράσει ένα πεντόλιτρο ελαιόλαδο, ενώ το 2019 αγόραζε περίπου 2. Τα στοιχεία αυτά είναι πραγματικά από την αγορά.

Η αύξηση της τιμής του ελαιόλαδου είναι του μεγέθους που περιγράφουμε αλλά ένα σημαντικό μέρος της οφείλεται στην μείωση της παραγωγής στη Μεσόγειο φέτος και το υπόλοιπο στον υψηλό πληθωρισμό που συνεχίζεται απτόητος στα τρόφιμα.

Από τον υψηλό πληθωρισμό του 2022 έχασαν όλοι. Έχασαν οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι καταθέτες και οι περισσότερες οι επιχειρήσεις που δεν κατάφεραν να μετακυλήσουν την αύξηση του κόστους των πρώτων υλών…

Για τη συνέχεια  Capital

 

Συνέχεια ανάγνωσης

Video

Γιώργος Αδαλής: Κάποιοι έχουν βγει για κυνήγι

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γιώργος Αδαλής: Κάποιοι έχουν βγει για κυνήγι

Ο οικονομέτρης – αναλυτής Γιώργος Αδαλής, εξηγεί γιατί τα επιφαινόμενα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα ιδίως της Ευρώπης με αιχμή την Ελβετία και την Γερμανία, έχουν στη κορυφή των ζητημάτων τους το ενεργειακό, την απεξάρτηση από την Ρωσία και την σχέση με τα κεφάλαια και την εμπλοκή με ρωσικές εταιρίες, την ώρα που η πολιτική των επιτοκίων των κεντρικών τραπεζών, δεν φανερώνει διάθεση για ουσιαστικές παρεμβάσεις στις αλυσιδωτές κρίσεις.

Ο Γιώργος Αδαλής, παραθέτει θεατές αλλά και αθέατες πλευρές της κρίσης , διαφοροποιεί την προσέγγιση του για το τι συμβαίνει στις ΗΠΑ και τι στην Ευρώπη, ενώ επιμένει ότι το κρισιακό σπιράλ θα μας συνοδεύει για πολλά χρόνια ακόμη με πολλά μπρός και πίσω .

Συνέχεια ανάγνωσης

Ελλάδα

Το χρονικό από την ένταξη στα μνημόνια έως την έξοδο από την ενισχυμένη εποπτεία

Δημοσιεύτηκε

στις

Το χρονικό της καταστροφής της Ελλάδας από ανεύθυνους (;) πολιτικούς

Του Θάνου Τσίρου
thtsiros@naftemporiki.gr  

Το τέλος της ενισχυμένης εποπτείας είναι γεγονός. Από αύριο, ξεκινά μια νέα περίοδος για την Ελλάδα κατά την οποία η χώρα δεν θα υπόκειται σε τριμηνιαίους ελέγχους από τους θεσμούς όπως συμβαίνει ουσιαστικά από το 2010 μέχρι σήμερα. Αξίζει όμως να θυμηθούμε τα όσα περάσαμε για να φθάσουμε εδώ. 

Η μνημονιακή περιπέτεια της Ελλάδας, αν και τυπικά ξεκίνησε το 2010, είχε τις ρίζες της παλαιότερα, καθώς από το 2008 είχε ξεκινήσει η δραματική επιδείνωση των δεικτών της οικονομίας, με βασικότερους το δημοσιονομικό έλλειμμα, το δημόσιο χρέος και το εξωτερικό έλλειμμα.

2 Σεπτεμβρίου 2009:
Υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης, ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής εξαγγέλλει πρόωρες εκλογές για τις 4 Οκτωβρίου 2009,
τις οποίες κερδίζει το ΠΑΣΟΚ.

EUROKINISSI /ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΛΤΑΣ

20 Οκτωβρίου 2009:

Ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου ανακοινώνει στο ECOFIN ότι το έλλειμμα για το 2009 θα κυμανθεί, ως
ποσοστό του ΑΕΠ, στο 12,5% αντί του 6% που το υπολόγιζε η προηγούμενη κυβέρνηση.

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ

22 Οκτωβρίου 2009:

Ο οίκος Fitch υποβαθμίζει την Ελλάδα από το επίπεδο A στο Α- και ακολούθησε μπαράζ υποβαθμίσεων στο επόμενο διάστημα από όλους τους οίκους.

Μάρτιος 2010:

Επισκεπτόμενος την Αθήνα, ο επίτροπος Όλι Ρεν εύχεται στους Έλληνες «καλό κουράγιο», υπονοώντας το τι θα ακολουθήσει.

23 Απρίλιου 2010:

Ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου, από το ακριτικό Καστελόριζο, ανακοινώνει την
προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης.

2 Μαΐου 2010:

Ανακοινώθηκε το πρώτο από τα μεγάλα πακέτα μέτρων του μνημονίου, ύψους 20 δισ. ευρώ, για το 2010 και 10 δισ.
ευρώ για τα επόμενα χρόνια.

6 Μαΐου 2010: Ψηφίζεται από τη Βουλή το μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ για τα
μέτρα που θα ληφθούν, προκειμένου να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός στήριξης.

8 Μαΐου 2010:

Υπογράφηκε η δανειακή σύμβαση (το πρώτο μνημόνιο) μεταξύ Ελλάδας και κρατών μελών της Ε.Ε. για δάνειο ύψους 80 δισ. ευρώ.

PHASMA/ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Η τρόικα στο Μαξίμου – Τόμσεν – Μαζούχ – Μορς

10 Μαΐου 2010:

Υπογράφηκε η αντίστοιχη σύμβαση μεταξύ Ελλάδας και ΔΝΤ για δάνειο ύψους 30 δισ. ευρώ.

31 Οκτωβρίου 2011:

Ο κ. Παπανδρέου ανακοινώνει την απόφασή του για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τα νέα μέτρα που ζητούν οι δα ειστές. Προκαλούνται ισχυρές αντιδράσεις και ανοίγει ο δρόμος για κυβέρνηση συνεργασίας υπό τον Λουκά Παπαδήμο.

11 Νοεμβρίου 2011:
Ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου, την οποία στηρίζουν ΠΑΚΟΚ, Ν.Δ. και ΛΑΟΣ.

PHASMA/ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

12 Φεβρουαρίου 2012:

Η Βουλή ψήφισε με 199 ΝΑΙ το 2ο μνημόνιο, το οποίο προκαλεί νέες εσωκομματικές τριβές και διαγραφές βουλευτών.

9 Μαρτίου 2012:
Ολοκληρώθηκε το PSI, με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα να φτάνει το 95,7%, να «κουρεύεται» χρέος 106 δισ. ευρώ, αλλά
το τελικό όφελος να είναι μόνο 53 δισ. ευρώ και να μη λύνεται το πρόβλημα του χρέους.

17 Ιουνίου 2012:
Διεξάγονται οι εκλογές οι οποίες οδήγησαν τελικά σε δημιουργία κυβέρνησης συνασπισμού με τη συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Ο Αντώνης Σαμαράς ορκίζεται o πρωθυπουργός.

EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

Φθινόπωρο 2014:
Η τρόικα ζητούσε πρόσθετα μέτρα από την κυβέρνηση, η οποία αρνείτο να τα λάβει και υπήρξε ρήξη.

Ιανουάριος 2015:

Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν άντεξε στις πιέσεις και προσέφυγε στις κάλπες, που ανέδειξαν πρώτο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ, που
σχημάτισε κυβέρνηση με τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Η τρόικα πίεζε για τη λήψη πρόσθετων μέτρων και υπήρξε μεγάλη ρήξη με την ελληνική κυβέρνηση.

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

28 Ιουνίου 2015:

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανακοινώνει την επιβολή capital controls, εξαγγέλλει δημοψήφισμα για την αποδοχή ή μη των προτάσεων μεταρρυθμίσεων στις οποίες κατέληξε το Eurogroup.

5 Ιουλίου 2015:

Πραγματοποιείται δημοψήφισμα, με το 61% να ψηφίζει ΟΧΙ.

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΦΏΤΗΣ ΠΛΈΓΑΣ Γ.

8 Ιουλίου 2015:
Οι ελληνικές αρχές ζητούν πρόγραμμα στήριξης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.

12/13 Ιουλίου 2015:
Σε μια μαραθώνια Σύνοδο Κορυφής που διήρκεσε περισσότερο από 17 ώρες, οι ηγέτες των χωρών της Ευρωζώνης καταλήγουν σε συμφωνία επί της αρχής για ένα νέο πρόγραμμα στήριξης για την Ελλάδα, δηλαδή το τρίτο μνημόνιο.

EPA/OLIVIER HOSLET

20 Αυγούστου 2018:
Λήγει το τρίτο μνημόνιο και η Ελλάδα εξέρχεται της μνημονιακής εποπτείας και εισέρχεται στη «μεταμνημονιακή εποπτεία», η οποία θα διαρκέσει έως σήμερα, 20 Αυγούστου 2022. 

Ναυτεμπορικής

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή