Η αντιστροφή του brain drain, δηλαδή της εξόδου περίπου 300 χιλιάδων νεαρών, μορφωμένων Ελλήνων τα τελευταία 13 χρόνια από τη χώρα, είναι απαραίτητος όρος για την αναβάθμιση της Ελληνικής οικονομίας και την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας σε οικονομία υψηλής προστιθέμενης αξίας.

Η τάση αυτή θα σήμαινε, πρακτικά, ότι αυτοί οι φιλόδοξοι νέοι Έλληνες θα επιστρέψουν στην Ελλάδα για να εργαστούν και να επιχειρήσουν εδώ. Με τον τρόπο αυτό, θα συμβάλουν στην πρόοδο της χώρας, στη μεγέθυνση της οικονομίας και στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου του Ελληνικού λαού.

Σκεφτείτε λίγο τι προϋποθέτει αυτό. Κατ’ αρχήν, οι δυνητικά επαναπατριζόμενοι μπορεί να χωριστούν σε τρεις κατηγορίες:

• Στους επιστήμονες, οι οποίοι θα γυρίσουν για να απασχοληθούν σε ΑΕΙ, σε ερευνητικά ινστιτούτα ή σε εταιρίες που καινοτομούν και χρειάζονται επιστημονικό προσωπικό για έρευνα και ανάπτυξη νέων προϊόντων.
• Στα στελέχη, που θα επιστρέψουν για να απασχοληθούν στον ιδιωτικό τομέα με μεγάλες αποδοχές και, εξίσου σημαντικό, προοπτικές επαγγελματικής ανέλιξης και αναρρίχησης στην κορυφή της εταιρικής ιεραρχίας.
• Σε όσους έχουν επιχειρηματικό πνεύμα και ανησυχίες και επιθυμούν να ιδρύσουν νεοφυείς εταιρίες στην Ελλάδα με προοπτική τη διεθνή επέκταση και τη συσσώρευση πλούτου.

Και οι 3 παραπάνω κατηγορίες, σήμερα, προσφέρουν μηδενικές προοπτικές για νέους Έλληνες που θα θέλαμε να προσελκύσουμε πίσω στην Ελληνική αγορά εργασίας. Για δύο σημαντικούς λόγους: πρώτον, η Ελλάδα, δυστυχώς, δεν προσφέρει ακόμη επαγγελματικό περιβάλλον και προοπτικές για την προσέλκυση τέτοιων ανθρώπων. Και δεύτερον, όποιος έχει ζήσει και εργαστεί για 10 χρόνια σε χώρες όπως η Γερμανία, η Ολλανδία, η Γαλλία, η Ελβετία ή η Βρετανία είναι σχεδόν αδύνατον να γυρίσει στην Ελλάδα για επαγγελματικούς λόγους. Λόγω νοσταλγίας ή οικογενειακών λόγων, ναι. Για επαγγελματικούς λόγους, όμως, από εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο.

Οι άνθρωποι αυτοί στα χρόνια που είναι στο εξωτερικό έριξαν ρίζες. Συνήθισαν έναν τρόπο ζωής πολύ πιο προηγμένο, ορθολογικό και ήρεμο από της Ελλάδος. Τα παιδιά τους τελείωσαν σχολεία, έκαναν φίλους, απέκτησαν δεύτερη πατρίδα, φοιτούν ή θα φοιτήσουν στα τοπικά πανεπιστήμια, που είναι ασύγκριτα καλύτερα από ό,τι έχει να προσφέρει η Ελλάδα.

Για να πεισθούν να επιστρέψουν στην Ελλάδα, οι προοπτικές εδώ θα πρέπει να πλησιάζουν τις προοπτικές που έχουν μένοντας στο εξωτερικό. Για τους περισσότερους από αυτούς, δεν είναι αρκετό οι συνθήκες στην Ελλάδα να είναι καλύτερες από ό,τι ήταν το καταστροφικό 2015. Πρέπει να είναι συγκρίσιμες με αυτές των χωρών που κατοικούν.

Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι. Και να γιατί.

1. Επιστήμονες

Η συντριπτική πλειοψηφία των διδασκόντων σε Ελληνικά ΑΕΙ σήμερα έχουν κάνει διδακτορικό σε Ελληνικό ΑΕΙ. Δεδομένου ότι τα Ελληνικά ΑΕΙ κατατάσσονται από τη θέση 300 και κάτω στην εγκυρότερη παγκόσμια επιστημονική κατάταξη πανεπιστημίων (Shanghai Ranking), η πρόσληψη καθηγητών που έχουν διδακτορικά από πανεπιστήμια που κατατάσσονται από τη θέση 300 και κάτω στην κατάταξη Shanghai Ranking συνεπάγεται ότι τα Ελληνικά ΑΕΙ πλέουν στην επιστημονική και διδακτική μετριότητα.

Αυτό, πρακτικά, σημαίνει δύο πράγματα:

1. Η πρόσληψη από Ελληνικό ΑΕΙ είναι προοπτική αποτυχίας για τους νέους Έλληνες επιστήμονες που πήραν διδακτορικά από πανεπιστήμια που βρίσκονται στα πρώτα 50 ή 100 του κόσμου. Δηλαδή, ακόμη και εάν ήθελαν, τα Ελληνικά ΑΕΙ είναι αμφίβολο εάν μπορούν να προσλάβουν άριστους Έλληνες καθηγητές, οι οποίοι έχουν προτάσεις από πολύ καλύτερα ΑΕΙ εκτός Ελλάδος, που, επιπλέον, είναι σε θέση να προσφέρουν πολλαπλάσιες αποδοχές και ένα διδακτικό περιβάλλον χωρίς καταλήψεις και βία.
2. Όμως, οι πιθανότητες Ελληνικά ΑΕΙ να θέλουν να προσλάβουν άριστους απόφοιτους κορυφαίων ξένων πανεπιστημίων είναι σχεδόν μηδενικές. Γιατί, ποιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας ή του Πανεπιστημίου Αιγαίου θα ψήφιζε υπέρ της πρόσληψης διδάκτορα του Stanford ή του Imperial και θα έβαζε τον εαυτό του στη θέση να συγκρίνεται το επιστημονικό του έργο με αυτών; Θυμηθείτε ότι προ ετών, το διδακτικό προσωπικό του τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών απέρριψε την πρόσληψη του αστροφυσικού Δημήτρη Νανόπουλου για …. επιστημονικούς λόγους…

Το πλέον αποκαρδιωτικό είναι ότι το πρόβλημα αυτό δε λύνεται. Δε γίνεται να απολυθούν μαζικά καθηγητές ΑΕΙ για να αντικατασταθούν με επιστήμονες υψηλότερων προδιαγραφών, και δε γίνεται οι προσλήψεις αυτές να γίνουν με υπουργική απόφαση.

Θα πάρει μια γενιά για να λυθεί αυτό το πρόβλημα – εάν ήθελε, φυσικά, κάποιος να το λύσει. Όμως, σε καθεστώς κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που ο πολιτικός ορίζοντας αρχίζει από τα 4 χρόνια και καθημερινά μειώνεται, μέχρι την ημέρα των εκλογών, η επίλυση ενός προβλήματος μετά μια γενιά είναι τελείως εκτός του πεδίου ορισμού του ενδιαφέροντος του πολιτικού προσωπικού.

Εξάλλου, η μετριότητα των Ελληνικών ΑΕΙ όχι μόνο δεν ενοχλεί αλλά εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πολιτικών, των ολιγαρχών και των παρατρεχάμενων τους. Θυμάστε την τελευταία φορά που είδατε αρχηγό κόμματος, υπουργό, βουλευτή, «επιχειρηματία», μεγαλοδημοσιογράφο, κλπ, να παρευρίσκεται στην αποφοίτηση του παιδιού του από δημόσιο λύκειο ή Ελληνικό πανεπιστήμιο; Όχι, βέβαια. Μόνο σε ιδιωτικά σχολεία και, απευθείας, σε ξένα πανεπιστήμια φοιτούν τα παιδιά αυτής της κατηγορίας συμπολιτών μας από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 μέχρι και σήμερα. Και όσο επιδεινώνεται η ποιότητα της δημόσιας παιδείας, τόσο εδραιώνεται η κυριαρχία τους στην Ελληνική κοινωνία.

Γιατί, σε μια οικονομία τεχνολογίας και γνώσης, οι σπουδές και οι δεξιότητες είναι ο μοναδικός παράγοντας για την επιτυχία. Και τα παιδιά τους έχουν καλύτερες σπουδές από όλους τους υπόλοιπους. Άρα, γιατί να αλλάξουν τα πράγματα; Για να συγκρουσθούν με τους καθηγητές με διδακτορικά από το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής; Ή με το ΚΚΕ, που θεωρεί τα Ελληνικά ΑΕΙ το τελευταίο κάστρο των ιδεολογικών του ονειρώξεων;

Όσον αφορά στην απασχόληση επιστημόνων σε εταιρίες που απασχολούν επιστημονικό προσωπικό, ποιες άραγε είναι αυτές; Μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Η Ελληνική οικονομία παράγει ελάχιστη βασική έρευνα και δημιουργεί ελάχιστη παραγωγή πρωτότυπων τεχνολογιών. Ως αποτέλεσμα, η ζήτηση των επιχειρήσεων περιορίζεται σε καταρτισμένους χειριστές τεχνολογιών που παράγονται στο εξωτερικό και όχι σε επιστήμονες αιχμής που θα επινοήσουν τεχνολογίες και προϊόντα/υπηρεσίες που θα ανταγωνιστούν στις διεθνείς αγορές τις πιο τεχνολογικά εξελιγμένες εταιρίες. Έτσι, οι Έλληνες επιχειρηματίες, που θα μπορούσαν να απαιτήσουν από την πολιτική τάξη τη βελτίωση της ποιότητας των ΑΕΙ για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους σε υψηλής ποιότητας επιστήμονες, δεν έχουν τέτοια ανάγκη και δεν εκφράζουν τέτοιες απαιτήσεις.

Ακούσατε κανέναν επιχειρηματία τα τελευταία χρόνια να παραπονιέται ότι είναι δύσκολο να εξασφαλίσει υψηλής ποιότητας επιστημονικό προσωπικό για την επιχείρηση του; Όχι βέβαια. Όλα τα παράπονα για ελλείψεις εργαζομένων αφορούν σε εργάτες οικοδομής και σε εργαζόμενους για τη συγκομιδή φράουλας και ντομάτας.

για τη συνέχεια  Liberal

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Πολλοί εξεπλάγησαν με την κατάταξη της Ελλάδας σαν της φτωχότερης εκτός Βουλγαρίας χώρα της Ε.Ε. Τούτο δεν αποτελεί καμιά έκπληξη.

Εδώ και πολλά χρόνια σε αυτή τη στήλη υποστηρίζουμε πως η Ελλάδα ήταν και παραμένει το τελευταίο σοβιετικό καθεστώς στην περιοχή και τη Δύση συνολικότερα.

Τα χαρακτηριστικά “σοβιετοποίησης” της χώρας έχουν να κάνουν το ισχυρό κρατισμό, την κλειστή οικονομία, τον  ελλιπή ανταγωνισμό, τους ολιγάρχες (με δουλειές με το κράτος, μίντια και ομάδες), τα συνδικάτα που συνδιοικούν το δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο κλπ.

Η δημοσιοϋπαλληλική αδιαφορία των αστυνομικών του Α/Τ Αγ. Αναργύρων, στην αναζήτηση προστασίας από την άτυχη γυναίκα που δολοφονήθηκε πριν λίγες μέρες έξω από το αστυνομικό τμήμα, είναι χαρακτηριστικό αυτού του τύπου των οικονομιών χωρίς κίνητρα.

Η κατρακύλα της χώρας ξεκίνησε τη δεκαετία του ’80 όταν πενταπλασιάστηκαν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο. Το χρέος σε λίγα χρόνια εκτινάχθηκε από το 20 στο 100% του ΑΕΠ  και διαλύθηκε ολόκληρος ο παραγωγικός ιστός της Ελλάδας.

Η ανάταξη

Βέβαια, είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια παρατηρείται βελτίωση της εικόνας της ελληνικής οικονομίας.

Από το 2019 και μετά η Ελλάδα αναπτύσσεται ταχύτερα από μέσο όρο της Ε.Ε. Οι εξαγωγές έχουν διπλασιαστεί την τελευταία δεκαετία και πριν λίγες μέρες ο Economist έγραψε πως ο δείκτης επιχειρηματικού περιβάλλοντος Economist Intelligence Unit βελτιώθηκε κατά 28 θέσεις από την 62 στην 34 θέση μεταξύ 82 κρατών.

Τα πρόσφατα οικονομικά στοιχεία επιβεβαιώνουν την θετική αξιολόγηση του Economist.

Το 2023 η Ελλάδα παρουσίασε αύξηση του ΑΕΠ κατά 2% όταν ο μέσος όρος ήταν στο 0,5%. Αυτό σημαίνει πως μετά από πολλά χρόνια η ελληνική οικονομία συγκλίνει προς το μέσο όρο της Ευρώπης. Φυσικά απέχουμε πολύ ακόμη από το επίπεδο που είχαμε φτάσει πριν τη χρεοκοπία του 2010.

Οι εξαγωγές το 2023 δεν έφτασαν το θεαματικό ιστορικό ρεκόρ των 53,7 δισ. Ευρώ του 2022 αλλά τα 49,4 δισ. ευρώ λαμβανομένης υπόψη της αποκλιμάκωσης των τιμών παραμένει  μια καλή επίδοση. Λίγες χώρες έχουν καταφέρει σε μια δεκαετία να διπλασιάσουν σχεδόν τις εξαγωγές τους. Βέβαια ξεκινήσαμε από χαμηλή βάση, αν το καταφέρουμε αυτό και την επόμενη δεκαετία, τότε θα μπορούμε να είμαστε πιο αισιόδοξοι.

Όλα αυτά όμως αφορούν μια  πρώτη επιδερμική ανάγνωση των εξελίξεων.

Η αχίλλειος πτέρνα της θεαματικής βελτίωσης των εξαγωγών είναι η ταυτόχρονη θεαματική αύξηση των εισαγωγών οι οποίες το 2023 έφτασαν 81,8 δισ. έναντι 93,3 δισ. το 2022 και 46,7 δισ. το 2013 μεσούσης της κρίσης.  Παρά τα ισχυρά έσοδα από τον τουρισμό και τις μεταφορές το 2023 το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών ήταν στα 14,1 δισ. έναντι 20,1 δισ. το 2022 και 1,7 δισ. το 2019.

Το έλλειμμα αυτό αποδεικνύει πως η ελληνική οικονομία παρά την αύξηση των εξαγωγών δεν είναι σε θέση ακόμη να υποκαταστήσει τις εισαγωγές με ανταγωνιστικά προϊόντα.

Το 2023 ο Ακαθάριστος Σχηματισμός Παγίου  Κεφαλαίου βελτιώθηκε θεαματικά φτάνοντας τα 37 δισ. ευρώ  έναντι π.χ. 21 δισ. το 2014. Απέχει όμως από τα 60 δισ. Ευρώ του 2008. Με 37 δισ. είμαστε οριακά πάνω από τα 30 δισ. ευρώ τον χρόνο που υπολογίζονται οι αποσβέσεις. Για να προσεγγίσουμε μια σεβαστή  θέση ισχύος στην περιοχή θα πρέπει να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τα 100 δισ. το χρόνο. Αυτό μοιάζει αδύνατο.

Δεν υπάρχει λοιπόν καμία αμφιβολία πως η κατεύθυνση που κινείται η οικονομία μετά το 2019 είναι η σωστή. Αυτό καταδεικνύουν όλες οι πανηγυρικές εκθέσεις και τα δημοσιεύματα.

Το ερώτημα είναι αν η ταχύτητα είναι αυτή που πρέπει;

για τη συνέχεια  CAPITAL

Σχόλιο του χρηστη Stirlitz

Δεν είμαι οικονομολόγος αλλά από όσα βλέπω και ζω καθημερινά στην Ελλάδα έχω την εντύπωση ότι για τη φτώχεια μας

– φταίει το ότι έχουμε μείνει πολύ λίγοι οι Έλληνες και με αυξημένο μέσο όρο ηλικίας, και συνεπώς ποια ανάπτυξη και ποιον οικονομικό δυναμισμό να περιμένει κανείς από μια χώρα συνταξιούχων

– φταίει το ότι τα τελευταία 70 χρόνια δημιουργήσαμε μία υδροκέφαλη χώρα-τερατούργημα που έχει μαζεμένο τον μισό πληθυσμό της στην πρωτεύουσα με αποτέλεσμα η ύπαιθρος να σβήνει και ο πρωτογενής τομέας της οικονομίας να μαραζώνει (γι’ αυτό σήμερα έχουμε φθάσει στην κατάντια να εισάγουμε ακόμα και ντομάτες από το Βέλγιο και πατάτες από την Αίγυπτο, και η αξία του κρέατος που εισάγουμε ετησίως να ξεπερνά την αξία του εισαγόμενου πετρελαίου) ενώ ταυτόχρονα έχουμε υποβαθμίσει μόνοι μας την ποιότητα ζωής μας

– φταίει το ότι η αφρόκρεμα των νέων επιστημόνων μας έχει μεταναστεύσει στο εξωτερικό με αποτέλεσμα η χώρα μας να στερείται πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό που θα μπορούσε να προσφέρει πολλά όχι μόνο στην οικονομία αλλά σε όλους τους τομείς 

– φταίει το ότι μεγάλη μερίδα των δημοσίων υπαλλήλων πληρώνονται χωρίς να παράγουν απολύτως τίποτα και ζουν σε βάρος των συμπατριωτών τους και από τα δανεικά που παίρνει το κράτος μας  

– φταίει η αναξιοκρατία που διαχέεται σε όλα τα επίπεδα, κυρίως στον δημόσιο τομέα, και εμποδίζει το να υπάρξει οποιαδήποτε αλλαγή προς το καλύτερο 

– φταίει η δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας και η βαθιά ριζωμένη πεποίθηση πολλών Ελλήνων πως θα λύσουν το πρόβλημά τους αν «τρουπώσουν» στο δημόσιο 

– φταίνε τα λάθος πρότυπα με τα οποία γαλουχούνται οι νέοι μας, και η γενικότερη νοοτροπία ωχαδερφισμού και ήσσονος προσπάθειας που μας διακατέχει 

– φταίει το ξεχαρβάλωμα της Παιδείας που έχει καταλήξει να παράγει αγράμματους νέους και χωρίς ουσιαστικές δεξιότητες

– φταίει το ότι ο Έλληνας δεν μαθαίνει από μικρός πόσο σημαντικό είναι το να κάνει σωστά τη δουλειά του, όποια κι αν είναι αυτή, και να αντλεί υπερηφάνεια από αυτό που κάνει

– φταίει το ότι δεν κατευθύνουμε τα παιδιά μας στο να ασχοληθούν επαγγελματικά με αυτό που πραγματικά αγαπούν 

– φταίνε η κουτοπονηριά μας και η ξεροκεφαλιά μας που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι είμαστε ο εξυπνότερος λαός του κόσμου και ότι δεν χρειάζεται να διδαχθούμε τίποτα από τους άλλους λαούς

– φταίει το ότι εδώ και 30 χρόνια ξεχάσαμε τελείως τα οφέλη της αποταμίευσης και αφεθήκαμε να πλανηθούμε από τις σειρήνες της αλόγιστης κατανάλωσης και του υπερδανεισμού 

– φταίει το ότι ως καταναλωτές δεν έχουμε μάθει να οργανωνόμαστε, να μποϋκοτάρουμε προϊόντα, και να τιμωρούμε όσους επιχειρούν να αισχροκερδούν σε βάρος μας

– φταίει το ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα έχει συνηθίσει να είναι ασύδοτο και ανεύθυνο, με αποτέλεσμα αντί να λειτουργεί ως μοχλός ανάπτυξης της οικονομίας να λειτουργεί ως λήσταρχος

– φταίει το ότι προτιμάμε πάντα τις εύκολες λύσεις για να βγάλουμε χρήματα (π.χ. να πουλάμε την Ελλάδα κομματάκι-κομματάκι σε ξένους που θέλουν να πάρουν την Golden Visa) και όχι αυτές που θα μας αποφέρουν μακροπρόθεσμο όφελος, θα βάλουν στέρεα θεμέλια στην οικονομία μας και θα μας καταστήσουν αυτάρκεις και ανταγωνιστικούς διεθνώς (σύγχρονες μορφές γεωργίας, βιομηχανία, υψηλή τεχνολογία κ.λπ)

– φταίει η ανάπηρη Δικαιοσύνη που κυριολεκτικά σέρνεται και αποτρέπει την προσέλκυση ξένων επενδύσεων

– φταίει το γεγονός ότι επί τόσες δεκαετίες δεν έχουμε αξιωθεί να φτιάξουμε μια δίκαιη φορολογική νομοθεσία με αποτέλεσμα το κράτος να «γδέρνει» τους μισθωτούς ενώ οι ελεύθεροι επαγγελματίες κάνουν πάρτι φοροδιαφυγής 

– φταίει το ότι ενώ πρακτικά δεν έχουμε δικό μας νόμισμα και η οικονομία μας έχει τα χάλια της εμείς επιτρέπουμε την καθημερινή διαρροή τεράστιου ποσού προς το εξωτερικό από τα εμβάσματα των εκατομμυρίων αλλοδαπών που ζουν στη χώρα μας – και θέλουμε μάλιστα να φέρουμε κι άλλους

– φταίει το γεγονός ότι το κράτος μας δανείζεται από τις αγορές όσα χρήματα θέλει και με όποιο επιτόκιο θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό πουθενά και χωρίς να υπάρχει «οροφή κρατικού χρέους», με αποτέλεσμα να αιμορραγούμε διαρκώς λόγω των δυσβάστακτων τοκοχρεολυσίων που πληρώνουμε και να οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε ντροπιαστικές και επώδυνες χρεοκοπίες 

– φταίει το ότι ως λαός έχουμε φορτωθεί στην πλάτη μας επί δεκαετίες 10 επιχειρηματικές και πολιτικές οικογένειες και τις κουβαλάμε αγόγγυστα επιτρέποντάς τους να παρασιτούν σε βάρος μας και να μας κρατούν καθηλωμένους στην υπανάπτυξη και στην υστέρηση

– φταίει το γεγονός ότι τα φοβικά σύνδρομα έναντι της Τουρκίας που διακατέχουν την ελληνική πολιτική, επιχειρηματική και ακαδημαϊκή ελίτ δεν μας επιτρέπουν να εκμεταλλευτούμε τους πλούσιους ορυκτούς και ενεργειακούς πόρους της πατρίδας μας

– φταίει το ότι οι πολιτικοί μας δεν έχουν απολύτως κανένα όραμα για τη χώρα, δεν έχουν τον νου τους στο πώς θα θεραπεύσουν τις χρόνιες παθογένειες και πώς θα φτιάξουν ένα καλύτερο μέλλον για τους Έλληνες αλλά στο πώς θα πλουτίσουν οι ίδιοι με αρπαχτές.

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Καλημέρα και καλό μήνα! Δεν είναι πρωταπριλιάτικο αστείο… η διαχείριση κρίσεων στην Ελλάδα τείνει να γίνει κακόγουστη φάρσα…

1:00 π.μ.– το γιγαντιαίο 300 μέτρων πλήρως φορτωμένο πλοίο Dalí αποπλέει μετά τα μεσάνυχτα απ’ το λιμάνι της Βαλτιμόρης προς την γέφυρα για να την διασχίσει.

1:23 π.μ. — οι κάμερες δείχνουν ακόμη το πλοιο κανονικά στην πορεία του να περάσει κάτω απ’ τη γέφυρα ενώ αυτοκίνητα κυκλοφορούν πάνω της.

1:24 π.μ.– οι κάμερες δείχνουν τα φώτα του πλοίου να σβήνουν και να ανάβουν πάλι από την γεννήτρια. Το καράβι χάνει τιμόνι. Οι μηχανές σβήνουν. Φουντάρει άγκυρα για να κόψει όσο μπορεί.

1:26 π.μ. — τα φώτα του Dali φαίνεται να σβήνουν και πάλι.

1:26 π.μ. ακόμη οχήματα διασχίζουν την πολυσύχναστη γέφυρα. Αυτή την ώρα το πλοίο, με δύο ειδικευμένους πλοηγούς για την έξοδο απ’ το λιμάνι και τον καπετάνιο στη γέφυρα, εκπέμπει σήμα κινδύνου και ειδοποιεί τις αρχές.

1:27 π.μ — Η μονάδα ασφαλείας μεταφορών του Maryland (Transportation Unit dispatchers) λαμβάνει το σήμα και καλεί σε δευτερόλεπτα, κυριολεκτικά, την τοπική αστυνομία και την τροχαία να σταματήσουν την κυκλοφορία και να εμποδίσουν όλα τα οχήματα να εισέλθουν στη γέφυρα που είναι 2,6 χιλιόμετρα μήκος. “Υπάρχει πλοίο που πλησιάζει χωρίς πηδάλιο!” ακούγεται να λέει στις ηχογραφήσεις ο αρμόδιος υπάλληλος. Ναι εκεί όλα είναι ηχογραφημένα.

1:28 π.μ. — μαύρος καπνός βγαίνει απ’ το πλοιο ενώ χτυπάει τον πυλώνα.

Σε αυτά τα κρίσιμα δύο λεπτά, λιγότερο από δύο λεπτά, η κυκλοφορία έχει διακοπεί. Οι είσοδοι έχουν μπλοκαριστεί απ’ τις Αρχές. Τα τελευταία οχήματα φεύγουν τρέχοντας ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν καταρρεύσει.

Οι διάλογοι των αστυνομικών στα 90 δευτερόλεπτα (από 1:27:53 ως 1:29:51!) στα σχόλια.

Η γέφυρα πέφτει. Οι μόνοι που δεν προλαβαίνουν να απομακρυνθούν είναι 8 εργαζόμενοι των συνεργείων συντήρησης που βρίσκονται στην γέφυρα.

1:40 π.μ. ειδοποιείται η πυροσβεστική.

1:50 π.μ η πυροσβεστική είναι στον τόπο του δυστυχήματος.

6:26 π.μ. . — πρωινή Ενημέρωση τύπου από τον Αρχηγό της πυροσβεστικής ενώ η ακτοφυλακή ψάχνει για τυχόν επιζώντες απ’ το προσωπικό συντήρησης.

Η Αστυνομία, αναφέρουν τα μέσα, είχε 90 δευτερόλεπτα να σταματήσει την κυκλοφορία και να αδειάσει την 2,6 χιλιομέτρων γέφυρα. Οι κάμερες δείχνουν πως τα κατάφερε.

Σε 3 λεπτά ο επιχειρησιακός υπάλληλος επιφυλακής ειδοποίησε χωρίς εγκρίσεις, προϊσταμένους, πολιτικούς, χωρίς τίποτα την αστυνομία. Κι οι αστυνομικοί υπηρεσίας χωρίς να ρωτήσουν κανένα άλλον έκλεισαν κι άδειασαν τη γέφυρα με οποίες δυνάμεις είχαν ήδη κοντά όσο πιο γρήγορα μπορούσαν.

Δεν θέλω καν να φανταστώ τι θα συνέβαινε στην Ελλάδα σε τέτοια περίπτωση πχ στο Ρίο Αντίρριο. Ευτυχώς που η γέφυρα αυτή είναι μάλλον πιο γερή. Ή στον Πειραιά αν χάσει τιμόνι ένα μεγάλο κοντεινεράδικο κοντά σε επιβατηγό μπρος στην μπούκα του λιμανιού.

Σε μια χώρα που η φωτιά κατέβαινε απ’ το βουνό στο Μάτι μισή ώρα και βάλε, όλοι ήταν ανευθυνουπευθυνοι, δεν γνώριζαν τι και πως να κάνουν και έψαχναν τον δήμαρχο στη Μύκονο, την περιφερειάρχη και τον υπουργό.

Που δύο τραίνα κινούνταν σε πορεία σύγκρουσης με πλήρη ταχύτητα και κάνεις δεν παρενέβη από όσους θα μπορούσαν να έχουν εικόνα.

Στη χώρα που το Σάμινα έσκασε στα βράχια, η γεννήτρια δεν λειτούργησε, οι μηχανικοί δεν ενημέρωσαν για το ρήγμα, ούτε ο καπετάνιος το λιμενικό, πρώτα να ρωτήσουν την εταιρεία, ο θάλαμος επιχειρήσεων μάθαινε τα νέα απ’ τα κανάλια και τα κινητά των ναυαγών ενώ το λιμενικό έφτασε αργότερα απ τους ψαράδες.

Πρακτικά σε μια χώρα που κάνεις δεν είναι σε επιφυλακή, δηλαδή υπεύθυνος, ένας άνθρωπος των επιχειρήσεων να αποφασίσει σε δευτερόλεπτα.

Και η όποια απόφαση λαμβάνεται κατόπιν διαβουλεύσεων με τον προϊστάμενο, τον δήμαρχο, τον περιφερειάρχη τον υπουργό, τον πρωθυπουργό.

Που η πολιτική έχει ξεχαρβαλώσει κι ευνουχίσει την διοίκηση.

Που κάνεις δεν θα πει ένα μπράβο σε αυτόν που απέτρεψε την καταστροφή κάνοντας τη δουλειά του, αλλά πιθανότατα θα βρει το

ν μπελά του γιατί διέκοψε την κυκλοφορία των τραίνων ή των δρόμων χωρίς έγκριση.

Στις ΗΠΑ οι άνθρωποι των κρατικών υπηρεσιών που έδρασαν άμεσα κάνοντας το καθήκον τους σύμφωνα με το πρωτόκολλο αντιμετώπισης κινδύνου και την εκπαίδευση τους, αναφέρονται από τα μέσα και τους πολιτικούς ως ήρωες.

Πηγή πληροφοριών ABC

Από το Capital

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.