Ακολουθήστε μας

Ενεργειακά-Αγωγοί

Αξίζει να μελετηθεί – Οι δυόμισι τουρκικοί πόλεμοι και το τόξο της «Γαλάζιας Πατρίδας»

Δημοσιεύτηκε

στις

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙ Ο Ι. ΜΕΤΑΞΑΣΠΩΣ Η ΑΓΚΥΡΑ ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ ΝΑ ΚΤΥΠΑ ΤΗΝ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ, ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΠΡΟΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΕΙ
Γιάννος Χαραλαμπίδης


· Η ανεξαρτησία του Ερντογάν και η πολιτική του εκκρεμούς

· Το φυσικό αέριο, οι απειλές και οι συμμαχίες
· Πώς η Τουρκία δείχνει τον δρόμο σε μια ελληνική αποτροπή
Η «Γαλάζια Πατρίδα» θα αγκυροβολήσει και στην Κύπρο. Δεν υπάρχει επί τούτου καμιά αμφιβολία. Είναι στο πρόγραμμα της άσκησης. Ο τουρκικός στόλος, αφού εισβάλει στην Κυπριακή ΑΟΖ, μετά θα σταθμεύσει και σε λιμάνια των κατεχομένων για να ανυψώσει το ηθικό των Τουρκοκυπρίων και να σπάσει το δικό μας, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι η δική τους μητέρα πατρίδα είναι πάντα κοντά. Δεν λογαριάζει αποστάσεις. Άλλωστε, η άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα», η μεγαλύτερη διακλαδική, στην ουσία, άσκηση, καθότι σ’ αυτήν δεν θα συμμετάσχουν μόνο ναυτικές, αλλά και αεροπορικές καθώς και χερσαίες αποβατικές δυνάμεις, ξεκινά από τη Μαύρη Θάλασσα, περνά μέσα από το Αιγαίο και καταλήγει στην Ανατολική Μεσόγειο. Τι σημαίνει η άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα»; Είναι απλώς μια άσκηση εντυπωσιασμού, αποτυπώνει κάποιο νέο στρατηγικό δόγμα και πού αποσκοπεί; Μπορεί να αντιμετωπιστεί και πώς;

Το δόγμα και το εκκρεμές

Στα προηγούμενα χρόνια είχαμε το δόγμα της τουρκικής θάλασσας, η οποία εκτείνετο από τη Μαρμαρίδα ώς την Αλεξανδρέττα. Τώρα έχουμε το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», που καλύπτει τις θαλάσσιες περιοχές από τη Μαύρη Θάλασσα ώς την Ανατολική Μεσόγειο διά του Αιγαίου. Απλά πράγματα: Οι Τούρκοι θεωρούν ότι και η θάλασσα είναι πατρίδα και ότι η κυριαρχία τους εκεί είναι εξίσου σημαντική και απολύτως συμπληρωματική της κυριαρχίας τους στην ξηρά και στον αέρα. Εκεί, δηλαδή, στη θάλασσα, υπάρχει ο πλούτος, δηλαδή το φυσικό αέριο. Συνεπώς, η άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα» επιδιώκει:
Πρώτον, να δείξει στον κόσμο όλο το νέο τουρκικό στρατηγικό δόγμα, που είναι συναφές με την ανάδειξη της Τουρκίας σε ανεξάρτητη περιφερειακή δύναμη.
Δεύτερον, να τονώσει το ηθικό των Τούρκων και, αν το εξυψώσει, να εδραιώσει ακόμη περισσότερο το καθεστώς Ερντογάν, ενόψει των εορτασμών των 100 χρόνων του νέου τουρκικού κράτους. Στόχος του Ερντογάν είναι να καταστεί ο νέος Πατέρας των Τούρκων. Τρίτον, να στείλει το μήνυμα προς τις γειτονικές χώρες ότι η Τουρκία είναι το αφεντικό στη θάλασσα. Πρόκειται για προβολή ισχύος. Τέταρτον, να ενισχύσει αυτό που ο Ερντογάν αναφέρει ως ανεξαρτησία. Δηλαδή, θέλει μια χώρα, η οποία να είναι όσο το δυνατόν πιο απεξαρτημένη από τις ΗΠΑ και τη Δύση, δηλαδή το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Γι’ αυτό, και εκτός των άλλων, αναπτύσσει την πολεμική της βιομηχανία, που είναι κλάδος συνδεδεμένος με την οικονομία και την αγορά εργασίας, καθώς και την ανάπτυξη και την τεχνολογία.
Η Τουρκία πλέον κατασκευάζει δικά της πλοία, πυροβόλα κ.λπ., τη στιγμή που η Ελλάδα και η Κύπρος αδυνατούν από δική τους υπαιτιότητα. Η Άγκυρα, στη λογική της απεξάρτησης, υιοθετεί ήδη την πολιτική του εκκρεμούς. Όταν δεν της κάνουν τα χατίρια οι ΗΠΑ, στρέφεται προς τη Μόσχα και αντίστροφα. Μια τέτοια πολιτική είναι ακροβατική. Και ο βαθμός επικινδυνότητας μειώνεται όσο αυξάνεται ο βαθμός της απεξάρτησης, γεγονός που αυξάνει τον δείκτη ανεξαρτησίας, και όσο αυξάνεται η στρατιωτική ισχύς ενός έθνους κράτους, η οποία είναι συνδεδεμένη με τα διάφορα συμφέροντα και την οικονομία, που ήταν πάντα για την Τουρκία η αχίλλειος πτέρνα της. Μέσα σε δύο μήνες οι ΗΠΑ γονάτισαν μαζί με το Ισραήλ την τουρκική οικονομία, με το πρόσχημα της παράδοσης ενός πάστορα.
Βεβαίως, παντού υπάρχουν όρια. Συνεπώς, από την πλευρά τους, οι Αμερικανοί προτιμούν μια πληγωμένη οικονομικά Τουρκία, παρά την πτώση του καθεστώτος και τη δημιουργία χάους. Εάν άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα, σε συμμαχία με εκείνες τις χώρες που απειλούνται από την Άγκυρα είχαν κοινή στρατηγική και πρόταση προς τις ΗΠΑ και την ΕΕ για μια εναλλακτική επιλογή, που θα στηριζόταν ακόμη και σε αυτόν τον τεμαχισμό της Τουρκίας, η κατάσταση θα ήταν διαφορετική.
Επί του παρόντος, όχι μόνον κάτι τέτοιο δεν συντρέχει, αλλά εναγωνίως επιδιώκεται μια συμμαχία αποτροπής, η οποία δεν είναι αξιόπιστη επαρκώς. Εάν ήταν, η Άγκυρα δεν θα αλώνιζε τις θάλασσες ανενόχλητη κάνοντας επίδειξη δυνάμεως. Είναι ανόητο να υποστηρίζει κάποιος τον πόλεμο. Ο πόλεμος, όμως, προκύπτει τότε και μόνον τότε, όταν δεν υπάρχει αποτροπή. Και όταν δεν υπάρχει αποτροπή, αποφεύγεται, όταν ο αδύναμος υποκύπτει στις αξιώσεις του ισχυρού, εφόσον ο ισχυρός ξέρει και αυτός να παίζει καλά τον ρόλο του στο παιχνίδι της ισχύος.
Εάν όχι, τότε η αλαζονεία, και αυτό το είδαμε πολλές φορές στην περίπτωση της Τουρκίας, μπορεί να δίδει την ευκαιρία στον αδύναμο να ξεφεύγει από τη μέγκενη των απειλών. Εάν, δηλαδή, η Άγκυρα κάνει ένα κλικ στο θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων, μπορεί να φέρει τούμπα το Κυπριακό και να ελέγχει το σύνολο της Κύπρου μέσα από τις συνταγματικές δομές τής υπό συζήτηση ομοσπονδιακής λύσης, συνομοσπονδιακού χαρακτήρα.

Καντίλ, Χορμούζ και «τρίγωνο του διαβόλου»

Το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» είναι συναφές ζήτημα με τη στρατηγική της Τουρκίας να αναδειχθεί περιφερειακή δύναμη. Συνεπώς, σχετίζεται με τις Βάσεις που έχει η Άγκυρα πέραν των δικών της εδαφών, στο Κατάρ και στη Σομαλία, που μαζί με τον έλεγχο της Κύπρου συνιστούν το «τρίγωνο του διαβόλου» και σύστημα εξυπηρέτησης των στρατηγικών και άλλων συμφερόντων της.
Εάν δει κάποιος τον χάρτη, τόσο η λογική της «Γαλάζιας Πατρίδας», όσο και του «Τριγώνου του Διαβόλου», είναι σημαντικά για την Τουρκία, προκειμένου να έχει λόγο στις θαλάσσιες οδούς και στον έλεγχο στρατηγικών σημείων όπως το Σουέζ, το Χορμούζ και ο Βόσπορος. Για να συμβεί, όμως, κάτι τέτοιο πρέπει κάποιο κράτος να έχει αξιόπιστες ένοπλες δυνάμεις και δη πολεμικό στόλο.
Οι θαλάσσιες οδοί δεν σχετίζονται μόνο με το εμπόριο, αλλά και με το φυσικό αέριο. Εξ ου και το γεγονός ότι η Τουρκία δεν εισέβαλε στη Συρία μόνο για τη δημιουργία ζώνης ασφαλείας, αλλά επειδή γνωρίζει το αυτονόητο: Από την περιοχή ήταν προγραμματισμένο να περάσουν αγωγοί. Ταυτοχρόνως, θέλει να δώσει τη χαριστική βολή στους Κούρδους και να αλλάξει πλήρως το σκηνικό με τις εξής κινήσεις:
Προώθηση των στρατευμάτων της για την κατάληψη του Καντίλ, όπου βρίσκεται η φωλιά του κουρδικού αντάρτικου, το οποίο θεωρεί ως πηγή τρομοκρατίας. Η Τουρκία, από το Καντίλ, περνά ανατολικώς του Ευφράτη και, αφενός, μπορεί, μέσω της ζώνης ασφαλείας, να αναλαμβάνει στην περιοχή άλλες επιχειρήσεις, όταν κρίνει σκόπιμο, κατεβαίνοντας προς τα νότια, αφετέρου φτάνει πλησίον των πετρελαίων της Μοσούλης.
Από την άλλην, η Κύπρος θεωρείται εκ των πραγμάτων ζωτικής σημασίας και αβύθιστο αεροπλανοφόρο, το οποίο η Άγκυρα είτε θα διατηρήσει ως έχει με την πρόθεση δημιουργίας Ναυτικής Βάσης, παρότι λειτουργεί ως τέτοια η Αμμόχωστος, είτε μέσω μιας ομοσπονδιακής λύσης που θα της κατοχυρώνει: Α) Τον έλεγχο του πολιτειακού συστήματος μέσω συνταγματικών δομών και του δικαιώματος των βέτο για κάθε σημαντικό θέμα, στη λογική της πολιτικής ισότητας.
Η Τουρκία θα έχει βέτο στα εσωτερικά μας μέσω των Τουρκοκυπρίων, αλλά και μέσω της ισχύος της, που σημαίνει Β) Τον γεωστρατηγικό έλεγχο της περιοχής. Αυτό μεταφράζεται ως εξής: Η ασφάλεια της Κύπρου θα ανήκει στην Τουρκία είτε εντός είτε εκτός ΝΑΤΟ και συνεπώς και το φυσικό αέριο θα είναι σε αυτήν εγκλωβισμένο.
Είναι γι’ αυτόν τον λόγο που το Ισραήλ δεν θα ήθελε μια τέτοια εξέλιξη, διότι, όπως εκτιμούν οι Ισραηλινοί, αντί να μιλούν μαζί μας, θα μιλούν για θέματα ενέργειας, και όχι μόνο, με την Άγκυρα. Ακόμη, οι Ισραηλινοί, ενώ σήμερα έχουν μια έξοδο μέσω Κύπρου, λόγω της έλλειψης στρατηγικού βάθος, εάν το σκηνικό αλλάξει με μια ομοσπονδία και η Άγκυρα δεν μεταβάλει την πολιτική της, θα είναι σε αυτήν εγκλωβισμένη.
Η Τουρκία θα αποκτήσει νέα γεωπολιτικά πλεονεκτήματα. Η απειλή της δεν θα μειωθεί, αλλά θα κλιμακωθεί και οι κίνδυνοι κρίσης θα αυξηθούν. Εκτός και αν επέμβουν άλλοι παράγοντες, όπως οι ΗΠΑ, για παράδειγμα.
Αιγαιοποίηση της ΑΟΖ και εκμηδενισμός απόστασης
Είναι πρόδηλον ότι η Τουρκία έχει ήδη αιγαιοποιήσει την ΑΟΖ της Κύπρου. Η Άγκυρα όχι μόνο διεκδικεί το μισό Αιγαίο φτάνοντας ώς την Κρήτη, αλλά σταδιακά επιζητά να ξεπεράσει τον «σκόπελο» της θάλασσας, εκμηδενίζοντας τις αποστάσεις, με την κατασκευή πυραυλικών συστημάτων που θα έχουν τη δυνατότητα να φτάσουν ώς και τα 1000 χιλιόμετρα.
Προσοχή, λοιπόν: Μόνο τους τελευταίους 12 μήνες, η Τουρκία, εκτός των άλλων, έχει ενισχυθεί με 72 πυραυλικά συστήματα BORA, δικής της κατασκευής, με βεληνεκές 240 χιλιόμετρα, με 44 ελικόπτερα τουρκικής κατασκευής Τ-129 ΑΤΑΚ και 75 UAV Bayraktar. Η τουρκική πολεμική βιομηχανία εργάζεται επί του συστήματος BORA, με απώτερο στόχο τα 1000 χιλιόμετρα και, ως εκ τούτου, να μπορεί να κτυπά επί ελληνικού εδάφους (στον ηπειρωτικό χώρο). Γίνεται αντιληπτόν ότι η ανεξαρτησία της Τουρκίας είναι συναφής με την πολεμική της βιομηχανία.
Η άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα»: 1. Δίδει το στίγμα της δημιουργίας ενός τουρκικού τόξου κάτω από την περιφέρεια της Ευρασίας και της καρδιάς της Γης, επί τη βάσει της οποίας οι ΗΠΑ οικοδομούν από τις αρχές του περασμένου αιώνα τις στρατηγικές τους για την κυριαρχία τους στο παγκόσμιο σύστημα.
2. Σε συνδυασμό με την εν εξελίξει στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία, όπου λαμβάνουν μέρος περί τις 80 χιλιάδες, ανεξαρτήτως εάν αυτό ισχύει στην πράξη ή όχι, δημιουργεί την εικόνα ότι η ικανότητά της να διεξάγει δυόμισι πολέμους δεν είναι λόγια.
3. Προσφέρει στην Τουρκία το πλεονέκτημα να έχει αναπτυγμένο τον στρατό σε θέσεις μάχης. Όχι μόνον τον στόλο της, αλλά και τις αεροπορικές και τις χερσαίες δυνάμεις της. Έχει, δηλαδή, πλεονέκτημα και ανά πάσα στιγμή δύναται να δημιουργήσει επεισόδιο ή κρίση. Λογικά, οι δυνάμεις της Ελλάδας και της Κύπρου, σε συνεργασία με το Ισραήλ, θα έπρεπε να παρακολουθούν στενά την κατάσταση.
Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να παρασυρθούμε και, ως εκ τούτου, να μας οδηγήσει η Άγκυρα σε κλιμάκωση της κρίσης και στη δημιουργία νέων τετελεσμένων είτε στη θάλασσα είτε στην ξηρά. Υπάρχει επί του θέματος αυτού η ευφυής στρατηγική του Ιωάννη Μεταξά έναντι των ιταλικών προκλήσεων προτού ξεσπάσει η επίθεση της 28ης Οκτωβρίου.
Ο Μεταξάς, κάτοχος της στρατιωτικής τέχνης και της στρατηγικής, σε καμιά περίπτωση δεν παγιδεύτηκε στις ιταλικές προκλήσεις, ώστε να υπάρχει το πρόσχημα για τη Ρώμη να επιτεθεί. Ακόμη και όταν οι Ιταλοί βύθισαν την «Έλλη», παρέμεινε ψύχραιμος και, ταυτοχρόνως, με όσες δυνάμεις και μέσα είχε, προετοιμαζόταν για την αναπόφευκτη ιταλική εισβολή, γράφοντας το έπος του ’40. Δεν καθόταν με σταυρωμένα τα χέρια.
Πολύ φοβούμαστε ότι η δική μας ηγεσία, στην περίπτωση της Τουρκίας, απλώς εφαρμόζει το ένα σκέλος της στρατηγικής Μεταξά και όχι το δεύτερο. Δεν ακολουθεί τις προκλήσεις, αλλά δεν έχει αξιόπιστη αποτροπή. Και εξηγούμε: Τι θα πράξει η κυπριακή Κυβέρνηση ή το κομματικό σύστημα όταν η Τουρκία θα κατεβάσει εντός ολίγων μηνών τρυπάνι στην Κυπριακή ΑΟΖ; Θα προβεί σε διαμαρτυρία στον ΟΗΕ;
Ποιον ΟΗΕ, αυτόν του οποίου οι εκπρόσωποι χάνουν τα έγγραφα των συνομιλιών; Ας υποθέσουμε ότι κάνουμε το διάβημα. Μύγα τσίμπησε την Τουρκία. Τι θα της κάνει ο ΟΗΕ; Τίποτα! Ωραία, τι θα πρέπει να κάνουμε; Πόλεμο; Αστείο. Και να θέλαμε, δεν μπορούμε. Είμαστε κράτος – νησί, έχουμε «γαλάζια πατρίδα» έντεκα φορές πιο μεγάλη από την ξηρά και δεν έχουμε ναυτικό.
Τι, τέλος πάντων, να πράξουμε; Να λύσουμε το Κυπριακό και να δώσουμε το φυσικό αέριο στην Τουρκία και να μας δώσει ποσοστά; Ήδη, κάποιοι το λένε. Εάν, όμως, υποχωρήσουμε, γιατί η Άγκυρα, με τη λογική που τη διακατέχει, να μη ζητήσει και άλλα; Εκτός και αν στείλουμε το κομματικό σύστημα, που συχνά πυκνά τρώει και πίνει με τον Ακιντζί, να τον πείσει για έλεος.
Και σε αυτό το εγχείρημα, όμως, δεν υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας. Εάν υπήρχαν, δεν θα τον έπειθαν και στη λύση του Κυπριακού; Το κομματικό κατεστημένο όχι μόνο δεν έπεισε τους Τούρκους για λύση, αλλά φέρει ακεραία την ευθύνη για το αδιέξοδο και για το γεγονός ότι εδραιώνεται η διχοτόμηση. Αυτοί κυβερνούσαν με την ομοσπονδιακή εξευμενιστική τους πολιτική. Αυτοί αφόπλισαν την Κύπρο, ειδικώς από την εποχή του Τ. Παπαδόπουλου έως σήμερα, και αυτοί δημιούργησαν τις συνθήκες για την κλιμάκωση της τουρκικής απειλής στην κυπριακή ΑΟΖ.

Τι πράττουμε;

Ερώτημα: Τι πράττουμε; Ο γράφων, τον περασμένο Οκτώβριο, είχε παρουσιάσει ένα μικρό βιβλίο με τίτλο «Τουρκία: Μια αναδυόμενη Θαλάσσια Δύναμη», στο οποίο ανέλυσε την «τουρκική γαλάζια πατρίδα» με στοιχεία και χάρτες. Κυκλοφόρησε, μάλιστα, σε όλη την Ευρώπη και δη στου Συνδέσμους των Μόνιμων Αξιωματικών. Όσο, δε, για την πολιτική ηγεσία της Κύπρου, είναι ως να ρίχνεις αβγά στον τοίχο. Τα ξέρει όλα!
Στο διά ταύτα, λοιπόν: Αντιμετωπίζεται ή όχι η Τουρκία; Εξαρτάται. Εάν υιοθετηθεί μια ρεαλιστική στρατηγική, επί τη βάσει των επιστημονικών εργαλείων της αποτροπής και των συμμαχιών, λαμβάνοντας υπόψη τον Θουκυδίδη και τον Μεταξά, η απάντηση είναι «ναι». Τη λογική της δική μας στρατηγικής την δείχνει η ίδια η Τουρκία.
Αντί, δηλαδή, να φτιάχνει μόνη της τόξο στην περιφέρεια της Ευρασίας, θα πρέπει εμείς, με τον αγωγό EastMed, να είχαμε ήδη φτιάξει ανάλογο, και δη αποτρεπτικό, τόξο, με το Ισραήλ, την Ελλάδα, την Ιταλία, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ προς την Ευρώπη, για την κάλυψη των αναγκών της και τη δημιουργία κοινωνίας οικονομικών και ενεργειακών συμφερόντων, που θα ενισχύσει τη θέση μας διεθνώς. Ακόμη και αν εγκαθιδρυθεί τερματικό, η στρατηγική λογική του τόξου δεν αλλάζει.
Η Τουρκία δεν απειλεί μόνον τα δικά μας συμφέροντα, αλλά και εκείνα των συμμάχων μας. Κάθε τουρκική κίνηση φωνάζει πώς εμείς πρέπει να αντιδράσουμε. Η Άγκυρα παίζει πόκερ με ανοιχτά χαρτιά. Και εμείς, τις περισσότερες φορές, ούτε θέλουμε να ακούμε, ούτε θέλουμε να βλέπουμε. Επί του παρόντος, δεν την γλιτώνουμε, επειδή έχουμε στρατηγική, αλλά επειδή η Τουρκία δεν μας υπολογίζει και τα θέλει όλα και επειδή, στην παρούσα φάση, τα συμφέροντα του Ισραήλ, του πρώτου τη τάξει περιφερειακού ηγεμόνα, είναι σε σύγκρουση με την Άγκυρα, της οποίας τους στρατηγικούς στόχους δεν θέλουν τα Ιεροσόλυμα να δουν να υλοποιούνται. Για πόσο, όμως;

Ελλάδα

«Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος» στην ηλεκτρική ενέργεια

Δημοσιεύτηκε

στις

Χάρη στις τεχνολογικές εφαρμογές του ευέλικτου συνεχούς ρεύματος, η παραγωγή αιολικής και ηλιακής ενέργειας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη μπορεί να μετατραπεί από διακοπτόμενη και ασταθής σε ευέλικτη και αποδοτική καθαρή ενέργεια και στη συνέχεια να φτάσει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Η Κίνα διαθέτει εταιρείες ηλεκτρικού εξοπλισμού με τις πιο προηγμένες τεχνολογίες, προσφέρει ένα πλήρες φάσμα εξειδικευμένων προϊόντων και έχει την πιο ολοκληρωμένη βιομηχανική αλυσίδα

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ της Κίνας Σι Τζινπίνγκ δήλωσε ρητά ότι η χώρα μας θα συνεχίσει να εμβαθύνει τη συνεργασία της με τα κράτη-εταίρους της Πρωτοβουλίας «Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος» για την πράσινη ενέργεια. Η μετάβαση στην καθαρή ενέργεια αποτελεί σημαντικό μέρος του εθνικού σχεδίου ανάκαμψης και ανθεκτικότητας «Ελλάδα 2.0» και έχει καθοριστική σημασία για τη μελλοντική ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας. Η Κίνα αποτελεί τον μεγαλύτερο παραγωγό και καταναλωτή ενέργειας παγκοσμίως, ενώ βρίσκεται στην κορυφή του κόσμου όσον αφορά το μέγεθος ανάπτυξης και χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Ταυτόχρονα, διαθέτει πλούσια εμπειρία στα φωτοβολταϊκά, στην αιολική και την υδροηλεκτρική ενέργεια, καθώς και στη μεταφορά της παραγόμενης ισχύος σε μεγάλες αποστάσεις. Η χώρα μας επιθυμεί να ωθήσει τη διεθνή συνεργασία σε σχετικούς τεχνικούς τομείς, να συμβάλει στη μείωση του κόστους παραγωγής καθαρής ενέργειας σε παγκόσμιο επίπεδο και να στηρίξει τον πράσινο μετασχηματισμό και τη μείωση των ρύπων των διάφορων χωρών.

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ενός διαδρόμου ηλεκτρικής ενέργειας αποτελεί θεμέλιο λίθο για την αναμόρφωση του ενεργειακού τοπίου της Ευρώπης. Η Ευρώπη χαρακτηρίζεται από τη μεγαλύτερη ενεργειακή εξάρτηση από εξωτερικές πηγές στον κόσμο. Για πολλά χρόνια, η μεταφορά φυσικού αερίου από την Ανατολή προς τη Δύση αποτελούσε σημαντικό μέσο κάλυψης του ενεργειακού εφοδιασμού της Ευρώπης. Ωστόσο, η κλιματική αλλαγή και οι παγκόσμιες γεωπολιτικές μεταβολές κατέστησαν ακόμη πιο επείγουσα την ανάγκη για ενεργειακή μετάβαση, με την ευρωπαϊκή ενεργειακή ανεξαρτησία να αποτελεί πλέον προτεραιότητα. Η Νοτιοανατολική Ευρώπη είναι πλούσια σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και χαρακτηρίζεται από χαμηλή ενεργειακή κατανάλωση. Αντίθετα, στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα η ενεργειακή κατανάλωση είναι υψηλή. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, η πρόταση για τη μεταφορά παραγόμενης ισχύος από τον Νότο στον Βορρά, δηλαδή η μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας από τη Νοτιοανατολική Ευρώπη προς το εσωτερικό της ευρωπαϊκής ηπείρου κερδίζει όλο και μεγαλύτερο έδαφος. Στην Κίνα λέμε ότι «αν επιζητείς τον πλούτο, φτιάξε πρώτα έναν δρόμο». Η φράση αυτή εμπεριέχει τη βασική λογική πίσω από την ταχεία ανάπτυξη των υποδομών της Κίνας τις τελευταίες δεκαετίες. Οι μεταφορές αποτελούν το κλειδί για τη μεγάλης κλίμακας μετακίνηση των παραγωγικών συντελεστών σε μεγάλες αποστάσεις. Το ίδιο ισχύει και για τα ενεργειακά ζητήματα. Εάν η Ευρώπη επιθυμεί την ενεργειακή ανεξαρτησία, πρέπει να μεταφέρει τεράστιες ποσότητες ενέργειας σε μεγάλες αποστάσεις. Η υλοποίηση αυτής της στρατηγικής απαιτεί τη δημιουργία ενός διαδρόμου ηλεκτρικής ενέργειας.

Ο Σιάο Τζουντσένγκ. Φωτ. ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η ΕΛΛΑΔΑ αποτελεί σημαντικό κόμβο σε αυτόν τον ευρωπαϊκό διάδρομο της ηλεκτρικής ενέργειας. Χάρη στη μοναδική γεωγραφική της θέση ανάμεσα σε τρεις ηπείρους -την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική-, η χώρα αποτελεί εκ φύσεως σταθμό διαμετακόμισης ενέργειας. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα διαθέτει άφθονες πηγές καθαρής ενέργειας, όπως ηλιακή και αιολική ενέργεια, που προσδίδουν στη χώρα έναν μοναδικό ρόλο με πολλές δυνατότητες στο περιφερειακό ενεργειακό τοπίο.

Η ΣΙΝΟΕΛΛΗΝΙΚΗ συνεργασία στην ηλεκτρική ενέργεια βασίζεται στους συμπληρωματικούς πόρους των δύο χωρών και διαθέτει τεχνολογικά πλεονεκτήματα και ευρείες προοπτικές. Ωστόσο, για να μπορέσει η Ελλάδα να διαδραματίσει στο έπακρο τον ρόλο της στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, πρέπει πρώτα να αντιμετωπιστεί μια σειρά προκλήσεων, ιδιαιτέρως σε τεχνικό επίπεδο. Καθώς η χώρα βρίσκεται σχετικά μακριά από το κέντρο της ευρωπαϊκής ηπείρου, στα παραδοσιακά μέσα μεταφοράς ενέργειας εναλλασσόμενου ρεύματος εμφανίζονται προβλήματα όπως μεγάλες απώλειες ισχύος και περιορισμένες αποστάσεις μεταφοράς. Για τον λόγο αυτό, κατά την ανάπτυξη του ελληνικού δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στις προηγμένες τεχνολογίες μεταφοράς συνεχούς ρεύματος, και ιδιαιτέρως στις τεχνολογίες ευέλικτου συνεχούς ρεύματος και εξαιρετικά υψηλής τάσης, έτσι ώστε να επιτευχθεί αποτελεσματική μεταφορά ενέργειας σε μεγάλες αποστάσεις. Χάρη στις τεχνολογικές εφαρμογές του ευέλικτου συνεχούς ρεύματος, η παραγωγή αιολικής και ηλιακής ενέργειας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη μπορεί να μετατραπεί από διακοπτόμενη και ασταθής σε ευέλικτη και αποδοτική καθαρή ενέργεια και στη συνέχεια να φτάσει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες μέσω ενός δικτύου μεταφοράς συνεχούς ρεύματος εξαιρετικά υψηλής τάσης.

Η ΚΙΝΑ διαθέτει εταιρείες ηλεκτρικού εξοπλισμού με τις πιο προηγμένες τεχνολογίες, προσφέρει ένα πλήρες φάσμα εξειδικευμένων προϊόντων και έχει την πιο ολοκληρωμένη βιομηχανική αλυσίδα στον κόσμο. Η σειρά των κινεζικών αυτών προϊόντων μπορεί να καλύψει πλήρως τις ανάγκες των διάφορων ενεργειακών έργων. Οι χώρες μας αλληλοσυμπληρώνονται σε πόρους και τεχνολογία, δημιουργώντας ευρείες προοπτικές συνεργασίας στον τομέα αυτό.

ΕΙΜΑΙ σίγουρος ότι το μεγάλο έργο του ευρωπαϊκού διαδρόμου της ηλεκτρικής ενέργειας θα προωθήσει τη συνεργασία ανάμεσα στις κινεζικές και τις ελληνικές επιχειρήσεις και θα ωφελήσει τους Ευρωπαίους, συμβάλλοντας περαιτέρω στην ευημερία των λαών μας.

Ναυτεμπορική

Συνέχεια ανάγνωσης

Ενεργειακά-Αγωγοί

Γιατί στην Κίνα οι πυρηνικοί σταθμοί «φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια»

Δημοσιεύτηκε

στις

REUTERS/Mike Blake//File Photo

Οι σταθμοί παραγωγής πυρηνικής ενέργειας στην Κίνα «ξεφυτρώνουν» συνεχώς

Την τελευταία δεκαετία, η χώρα έχει προσθέσει περισσότερα από 34 γιγαβάτ πυρηνικής δυναμικότητας, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των αντιδραστήρων σε 55, ενώ άλλοι 23 είναι υπό κατασκευή.

Για την ιστορία, οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να έχουν τον μεγαλύτερο «στόλο» πυρηνικών εργοστασίων στον κόσμο με 94 αντιδραστήρες.

Οι ΗΠΑ «χρειάστηκαν όμως σχεδόν 40 χρόνια για να αναπτύξουν την ίδια δυνατότητα πυρηνικής ενέργειας, που πέτυχε η Κίνα σε μόλις 10 χρόνια», ανέφερε το αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας, σε σημείωμα που δημοσιεύθηκε την περασμένη Δευτέρα και υπογραμμίζει την ταχεία ανάπτυξη της κινεζικής πυρηνικής ενέργειας.

Στα τέλη του 2023  και μετά από 10 χρόνια εργασιών, η Κίνα έθεσε σε λειτουργία το πρώτο πυρηνικό εργοστάσιο 4ης γενιάς, στον κόσμο. Κατασκευάστηκε στον κόλπο Σιντάο, στην επαρχία Σαντόγκ που τροφοδοτείται από δύο μικρούς υψηλής θερμοκρασίας αερόψυκτους αρθρωτούς αντιδραστήρες (SMR), με ισχύ 210 μεγαβάτ ο καθένας.

Το ιδιαίτερο με τους αντιδραστήρες αυτούς είναι ότι λέγεται ότι είναι ασφαλέστεροι και πιο αποτελεσματικοί από τους συνηθισμένους. Το ραδιενεργό καύσιμο συσκευάζεται σε μπάλες, διαμέτρου 6 εκατοστών και επομένως είναι ελαφρώς μικρότερες από μια μπάλα του τένις. Κάθε αντιδραστήρας περιέχει έως και 430.000 από αυτές τις μπάλες. Μία σφαίρα λέγεται ότι αποδίδει τόση ενέργεια όσο 1,5 τόνος άνθρακα.

Και στο φεγγάρι

Ταυτόχρονα, η Κίνα μαζί με τη Ρωσία εξετάζουν το ενδεχόμενο κατασκευής πυρηνικού σταθμού στη Σελήνη μεταξύ 2033 και 2035. Μια σκέψη που δεν είναι παράλογη.

Είναι γνωστό ότι η Κίνα έχει σχεδιάσει να στείλει αστροναύτες στη Σελήνη πριν από το 2030.

Η Κίνα είναι πάντως ο μεγαλύτερος καταναλωτής πρώτων υλών στον κόσμο και η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στον κόσμο, πίσω από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Μια οικονομία αυτού του μεγέθους χρειάζεται να παράγει τεράστιες ποσότητες ενέργειας για να συνεχίσει και να παρέχει ηλεκτρική ενέργεια στη βιομηχανία της και στους περισσότερους από 1,4 δισεκατομμύρια, κατοίκους της.

Ταυτόχρονα, η πρόκληση είναι μεγάλη, καθώς το Πεκίνο χρειάζεται να μειώσει και τις εκπομπές CO2. Για το λόγο αυτό, η Κίνα έχει ένα σαφές σχέδιο: να γίνει η πρώτη δύναμη  παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, στον κόσμο.

Το σχέδιο αυτό εξελίσσεται με μεγάλη ταχύτητα  και η Κίνα αναμένεται στα επόμενα 10 χρόνια να ξεπεράσει τις ΗΠΑ στην παραγωγή πυρηνικής ενέργειας, σύμφωνα με υπολογισμούς του BloombergNEF και του Ινστιτούτου Ενεργειακής Έρευνας .

Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέχουν περίπου το 30,3% της παγκόσμιας πυρηνικής παραγωγής, αλλά η πρόοδός τους ουσιαστικά έχει σταματήσει, ενώ η Κίνα έχει πολλαπλασιάσει το δυναμικό της. Μόνο εφέτος, τρεις ή τέσσερις νέοι αντιδραστήρες θα προστεθούν στο εθνικό πυρηνικό δυναμικό, που θα ανεβάσουν την ισχύ της Κίνας σε περίπου 60,8 γιγαβάτ, λέει ο Λου Τιεζόνγκ, πρόεδρος της China National Nuclear Corporation, στο πρακτορείο Bloomberg.

Οι πυρηνικοί στόχοι

Η Κίνα ποντάρει στην πυρηνική ενέργεια εδώ και χρόνια, ενώ οι προηγμένες χώρες της Δύσης «περιθωριοποίησαν» την παραγωγή τους και τώρα, που έχουν παγιδευτεί στην ενεργειακή κρίση, δεν έχουν τα εργαλεία για να αναπληρώσουν τον χαμένο χρόνο.

Ταυτόχρονα, οι Κινέζοι είναι πολύ καλοί στο σχεδιασμό και την εκτέλεση αυτού του τύπου πολύπλοκων και ακριβών βιομηχανικών εγκαταστάσεων. Ενώ η Δύση έχει σχεδόν ξεχάσει πώς να κατασκευάσει ένα πυρηνικό εργοστάσιο.

Για παράδειγμα, ο τελευταίος πυρηνικός σταθμός που ξεκίνησε να κατασκευάζεται στη Γηραιά Ήπειρο ήταν το 2005 στη Φινλανδία και τελικά εγκαινιάστηκε το 2021, μετά από χρόνια καθυστερήσεων και υπερβάσεων κόστους.

Οι ειδικοί λένε ότι η ΕΕ και άλλες προηγμένες χώρες έχουν χάσει αυτό που είναι γνωστό ως τεχνογνωσία της παραγωγής συμβατικών πυρηνικών σταθμών. Η αλυσίδα εφοδιασμού για την κατασκευή ενός συμβατικού πυρηνικού εργοστασίου έχει σκουριάσει, δεν υπάρχουν εταιρείες που να παρέχουν υποστήριξη ή το ανθρώπινο κεφάλαιο έτοιμο να το κάνει γρήγορα και αποτελεσματικά.

Στην Κίνα συμβαίνει το αντίθετο. Οι κινεζικές εταιρείες ολοκληρώνουν μάλιστα την ανέγερση αντιδραστήρων και στο εξωτερικό σε σχετικά ελκυστικά χρονικά πλαίσια. Η Κίνα κατασκεύασε με επιτυχία έξι πυρηνικούς αντιδραστήρες στο Πακιστάν, σε λιγότερο από έξι χρόνια τον καθένα.

Πυρηνική βοήθεια και στην Τουρκία

Η Τουρκία υποστηρίζει επίσης ότι είναι κοντά στην επίτευξη συμφωνίας με την Κίνα για την κατασκευή νέου πυρηνικού σταθμού.

Ο υπουργός Ενέργειας Αλπαρσλάν Μπαϊρακτάρ είπε ότι οι συνομιλίες θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν «σε λίγους μήνες», αφού Κινέζοι αξιωματούχοι επισκέφθηκαν πρόσφατα την πιθανή τοποθεσία του μελλοντικού σταθμού ηλεκτροπαραγωγής κοντά στα σύνορα με τη Βουλγαρία και την Ελλάδα. «Είμαστε σε συζητήσεις με μια κινεζική εταιρεία για μεγάλο χρονικό διάστημα», δήλωσε ο Μπαϊρακτάρ.

Ναυτεμπορική

Συνέχεια ανάγνωσης

Ελλάδα

Τι συμβαίνει με τους υδρογονάνθρακες: Η περιπέτεια της Energean, η Κρήτη και η ExxonMobil

Δημοσιεύτηκε

στις

Γραφειοκρατία και δικαστικές προσφυγές προβληματίζουν ExxonMobil, Energean και HELLENiQ ENERGY

Τον Νοέμβριο του 2023 η Διεύθυνση Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας ενέκρινε με απόφαση της τους περιβαλλοντικούς όρους για την πρώτη μετά από δεκαετίες ερευνητική γεώτρηση υδρογονανθράκων στην Ελλάδα.

Ουσιαστικά μετά από 9 ολόκληρα χρόνια από τότε που παραχωρήθηκε η το block «Ιωάννινα» άνοιξε ο δρόμος για την πρώτη γεώτρηση. Εννέα χρόνια κατά τα οποία οι επενδυτές Repsol (αποχώρησε) και η Energean ήρθαν αντιμέτωπες με δικαστικές προσφυγές κατά των σεισμικών ερευνών αλλά και με μπόλικη γραφειοκρατία καθώς και με κυβερνητικές παλινωδίες ως προς τη στήριξη ή μη των ερευνών για υδρογονάνθρακες.

Η περιοχή έχει μισθωθεί από την ελληνικών συμφερόντων Energean, η οποία δραστηριοποιείται στον Πρίνο και φυσικά στα πλούσια σε υδρογονάνθρακες υπεράκτια κοιτάσματα του Ισραήλ κ.α.

Η περιπέτεια της Energean

Βάση του χρονοδιάγραμματος η Energean επρόκειτο να εκκινήσει τις διαδικασίες προετοιμασίας της γεώτρησης, για την οποία έχουν ταχθεί υπέρ όλοι οι τοπικοί φορείς, η περιφέρεια και άλλες αρμόδιες υπηρεσίες.

Και πράγματι ξεκίνησε την αναζήτηση λιμανιού, γεωτρύπανου την αδειοδοτική διαδικασία για το εργοτάξιο κλπ.

Μόλις τον Φεβρουάριο του 2024 ομάδα κατοίκων και άλλων συλλογικών φορέων προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της απόφασης του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, έλαχε καθολικής θετικής γνωμοδότησης!

Το ΣτΕ αποφάσισε να εκδικάσει την υπόθεση τον Οκτώβριο του 2024… Δηλαδή 8 μήνες μετά την προσφυγή και μία επένδυση της τάξης των 35 με 40 εκατ. ευρώ μόνο στη φάση της πρώτης γεώτρησης βρίσκεται στον αέρα…

Ο χρόνος εκδίκασης της προσφυγής και της έκδοσης της απόφασης λειτουργεί αποτρεπτικά για τους επενδυτές, σύμφωνα με πηγές της πετρελαϊκής αγοράς.

Η Κρήτη και η ExxonMobil

Αντίστοιχα προβλήματα είχαν αντιμετωπίσει και πριν από δύο χρόνια η τότε κοινοπραξία των TotalEnergies – ExxonMobil – HELLENiQ ENERGY στα δύο πολλά υποσχόμενα σε κοιτάσματα φυσικού αερίου υπεράκτια blocks της Κρήτης.

Το αποτέλεσμα ήταν τον Απρίλιο του 2022 να αποχωρήσει η γαλλική TotalEnergies μη πιστεύοντας στην ταχύτητα απονομής της Δικαιοσύνης, όπως είχε διαπιστώσει άλλωστε και με τις δικαστικές προσφυγές κατά της απόφασης για τις σεισμικές έρευνες.

Η ExxonMobil πήρε πάνω της τις παραχωρήσεις «Δυτικά της Κρήτης» και «Νοτιοδυτικά της Κρήτης» αναλαμβάνοντας ρόλο operator με εταίρο την HELLENiQ ENERGY τις σεισμικές έρευνες.

Οι δύο εταιρείες βρίσκονται στο στάδιο της λήψης επενδυτικής απόφασης για το αν θα διενεργήσουν ή όχι την πρώτη ερευνητική γεώτρηση στην Κρήτη με εκτιμώμενο χρόνο λήψης της απόφασης από 12 έως 18 μήνες.

Πηγές αναφέρουν στον ΟΤ, ότι υπάρχει προβληματισμός στην κοινοπραξία για το ενδεχόμενο δικαστικής προσφυγής όταν κι εφόσον προχωρήσουν στην απόφαση για γεώτρηση.

Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης

Την άνοιξη του 2022 ο ίδιος ο πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, λίγο μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και την ενεργειακή κρίση ανακοίνωσε την κυβερνητική απόφαση για την επίσπευση του ερευνητικού προγράμματος στα θαλάσσια blocks της Κρήτης και του Ιονίου Πελάγους καθώς και του χερσαίου στα «Ιωάννινα».

Η Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων και Ενεργειακών Πόρων (ΕΔΕΥΕΠ) έτρεξε σε συνεργασία με τις πετρελαϊκές ταχύτατα τις σεισμικές έρευνες.

Όμως, η νέα δικαστική προσφυγή στο χερσαίο μπλοκ στα Ιωάννινα, προβληματίζει. Και κυρίως προβληματίζει ο χρόνος της έκδοσης των αποφάσεων αλλά και η διάρκεια της υπομονής των επενδυτών, όπως τουλάχιστον σημειώνουν στον ΟΤ παράγοντες της πετρελαϊκής αγοράς.

Το «μπλοκ 10»

Πριν από λίγες ημέρες, η κυβέρνηση ανακοίνωσε τη δημιουργία θαλάσσιου πάρκου στην περιοχή του «μπλοκ 10» στο Ιόνιο Πέλαγος στον Κυπαρισσιακό Κόλπο το οποίο έχει μισθωθεί για έρευνες υδρογονανθράκων από την HELLENiQ ENERGY.

Και στο οποίο δαπανήθηκαν μερικά εκατομμύρια ευρώ για σεισμικές έρευνες.

Ουσιαστικά, αν και η κυβέρνηση είχε αποφασίσει την εκμετάλλευση πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων λίγους μήνες μετά υπαναχώρησε και έριξε απαγορευτικό.

Οι αντιδράσεις

Οι πετρελαϊκές που έλαβαν σοβαρά υπόψη τους τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού την άνοιξη του 2022 έρχονται αντιμέτωπες με νέα δεδομένα.

Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν στον ΟΤ πηγές από το χώρο του upstream.

Και το πλέον ανησυχητικό είναι πώς βλέπουν την πρόκληση νέων εμποδίων και νέων αντιδράσεων.

Σήμερα 29 Απριλίου η «Πανελλαδική συνέλευση για την προστασία της Ελληνικής Τάφρου» με ανακοίνωση της προανήγγειλε ουσιαστικά το μπλοκάρισμα των όποιων ερευνών για υδρογονάνθρακες σε Κρήτη και Ιόνιο Πέλαγος: «Μέσα στην δήθεν προστατευόμενη θαλάσσια περιοχή που προβλέπεται στο Ιόνιο, υπάρχει το λεγόμενο «μπλοκ 10» στον Κυπαρισσιακό κόλπο ήδη παραχωρημένο σε πετρελαϊκές εταιρείες για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων», αναφέρει η οργάνωση και συνεχίζει: «Και πως νοείται προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος όταν στην διπλανή από την εξαγγελθείσα προστατευόμενη περιοχή του Ιονίου, στο μπλοκ Νοτιοδυτικά τη Κρήτης, μέχρι προχθές εξαπολύονταν οι ηχητικές βόμβες των τρισδιάστατων σεισμικών ερευνών που διώχνουν ή και θανατώνουν τα θαλάσσια θηλαστικά, ενώ αν προχωρήσουν σε δοκιμαστικές ή παραγωγικές γεωτρήσεις, αύριο θα γειτνιάζει με μία βιομηχανική θαλάσσια ζώνη γεμάτη πλατφόρμες εξόρυξης, αγωγούς μεταφοράς, πλοία εφοδιασμού και πλοιάρια απορρύπανσης που θα προσπαθούν να μαζέψουν τις αναμενόμενες διαρροές πετρελαιοειδών;»

Και τέλος προαναγγέλλει κινητοποιήσεις πάσας μορφής: «Θα πιέσουμε προς πάσα κατεύθυνση για να γίνει το αυτονόητο και ολόκληρη η Ελληνική Τάφρος να μπει σε καθεστώς απολύτου προστασίας, χωρίς ηχητικές βόμβες, τρυπάνια και πλατφόρμες εξόρυξης, χωρίς σόναρ και στρατιωτικές ασκήσεις, χωρίς την ανεξέλεγκτη κυκλοφορία των πλοίων».

Νέοι εταίροι

Οι προαναφερόμενες εξελίξεις και ιδίως η καθυστέρηση στην απονομή Δικαιοσύνης για επενδυτικές αποφάσεις λέγεται στην αγορά πώς προκαλεί κι άλλα εμπόδια.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι πετρελαϊκές που έχουν αναλάβει τις παραχωρήσεις αναζητούν εταίρους για να επενδύσουν από κοινού και να μοιράσουν το κόστος των ερευνών και γεωτρήσεων.

Ωστόσο, οι χρονοβόρες διαδικασίες τρενάρουν τα όποια deals και επί της ουσίας αποθαρρύνουν τις επενδύσεις, λένε στην αγορά.

Πριν από ένα χρόνο είχε ακουστεί και το όνομα του κολοσσού της Chevron ότι ενδιαφερόταν να εισέλθει σε παραχωρήσεις του Ιονίου.

Όλες οι εξελίξεις γύρω από το ελληνικό upstream δείχνουν να έχουν παγώσει και να μην προχωρά καμία νέα επενδυτική κίνηση.

Πηγή: ot.gr

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή