Το έχουμε ξαναγράψει. Τα κράτη είναι σαν τους ζωντανούς οργανισμούς, έχουν μνήμη την οποίαν αναπαράγουν. Η Γερμανία είναι ένα κλασικό παράδειγμα. Σε διάστημα 25 ετών προκάλεσε δύο παγκόσμιους πολέμους και ήταν υπεύθυνη για το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων.
Η διεθνής κοινότητα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο την υποχρέωσε να δείξει εμπράκτως τη μεταμέλειά της, ζητώντας συγγνώμη και καταβάλλοντας ακόμα και αποζημιώσεις στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας. Αποκορύφωμα της έμπρακτης μεταμέλειας, η ιστορικής σημασίας και τεράστιου συμβολισμού κατάθεση στεφάνου και γονυκλισία του τέταρτου καγκελάριου της Δυτικής Γερμανίας, το 1970, Βίλλυ Μπραντ, στο μνημείο του Ολοκαυτώματος, στο γκέτο της Βαρσοβίας. Έκτοτε η Γερμανία δεν συμμετείχε σε πολέμους, και οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας δεν ελέγχονται από την κυβέρνηση, αλλά από τη Βουλή!
Στον αντίποδα αυτού του παραδείγματος στέκεται η Τουρκία. Ενώ ήταν ηττημένη στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ με την Ανακωχή του Μούδρου, στις 30 Οκτωβρίου 1918, αποφασίστηκε η διάλυση του οθωμανικού στρατού και η σύσταση Ειδικών Δικαστηρίων Πολέμου (Divân-ı Harb-i Örfî Mahkemeleri), στα οποία οι Αρμένιοι απαίτησαν από τους Άγγλους, που είχαν υπό τον έλεγχό τους την Κωνσταντινούπολη, να δικαστούν οι πρωταίτιοι της Γενοκτονίας των Αρμενίων, οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής, αντί να εργαστούν για τη δημιουργία μιας νέας Τουρκίας, απαλλαγμένης από τα σύνδρομα των γενοκτονιών και των εθνοκαθάρσεων, δημιούργησαν ένα κράτος-τέρας που συνέχισε τα εγκλήματα.
Όλα άρχισαν όταν ο Κεμάλ, στις 19 Μαΐου 1919, αποβιβάστηκε στη μαρτυρική Αμισό, της οποίας ο μισός ελληνικός πληθυσμός είχε ήδη κατασφαγεί από τους Νεότουρκους, στην πρώτη φάση της Γενοκτονίας (1914-1918).
Ταξίδεψε και αποβιβάστηκε με την άδεια των Άγγλων, και μόλις πάτησε το πόδι του στον Πόντο άρχισε η δεύτερη και πιο βάρβαρη φάση της Γενοκτονίας των Ποντίων.
Μετά το «πράσινο φως» που πήρε από τους Άγγλους, ακολούθησε η στήριξη σε χρυσό και όπλα από τους Σοβιετικούς και η στήριξη επίσης σε όπλα και πυρομαχικά από τους Ιταλούς και τους Γάλλους που είχαν αποβιβαστεί οι πρώτοι στην Παμφυλία και οι δεύτεροι στην Κιλικία. Ο Μουσταφά Κεμάλ δεν έριξε ούτε μία σφαίρα εναντίον τους. Επικεντρώθηκε στον «εθνικό του στόχο», που ήταν η εξολόθρευση και η «εκκαθάριση» της Ανατολίας από τα ενοχλητικά ζιζάνια, όπως χαρακτήριζαν τους Έλληνες, τους Αρμένιους και τους Ασσύριους οι σύντροφοί του στο Κίνημα των Νεότουρκων.
Ακολούθησε η Μικρασιατική Καταστροφή, η οποία, πέραν των ελληνικών λαθών, ήταν αποτέλεσμα της στήριξης που παρείχαν οι προαναφερθείσες δυνάμεις στον Μουσταφά Κεμάλ.
Το 1923, η ηττημένη στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο Τουρκία, έχοντας την υποστήριξη των χθεσινών της εχθρών, κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Με τη Συνθήκη της Λοζάνης και την ανταλλαγή των πληθυσμών ανεφώνησε εκείνο το περίφημο «επιτέλους τους ξεριζώσαμε», για να επιδοθεί στην οικοδόμηση ενός κράτους που από τότε μέχρι σήμερα αναπαράγει τη βία και τις πολιτικές της εθνοκάθαρσης και της γενοκτονίας.
Το έκανε το 1937-38 στο Ντερσίμ, εναντίον των Κούρδων αλεβί, τους οποίους εξολόθρευσε χρησιμοποιώντας χημικά που τα προμήθευσε στην Τουρκία η Δύση, μαζί με τις αντιασφυξιογόνες μάσκες για την προστασία του τουρκικού στρατού.
Η σκανδαλώδης στήριξη της Δύσης αλλά και της Σοβιετικής Ένωσης σ’ αυτό το κράτος – μηχανή βίας συνεχίστηκε και το 1955, όταν κατά τα λεγόμενα Σεπτεμβριανά λεηλατήθηκαν οι περιουσίες και δόθηκε καθοριστικό χτύπημα στον ελληνισμό της Πόλης· όπως και το 1964, όταν απελάθηκαν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες της Πόλης· όπως και το 1974, όταν Δυτικοί και Ανατολικοί «έβαλαν» την Τουρκία στην Κύπρο.
Η διεθνής κοινότητα κλείνει τα μάτια στη συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου, όπως και στη σφαγή του κουρδικού λαού που συνεχίζεται ακατάπαυστα από το 1984 μέχρι σήμερα.
Τώρα, αυτό το κράτος-μηχανή εισβάλλει ως νέος Αττίλας στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και βρίσκονται πάλι χώρες, από τις λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες συνεχίζουν τη σκανδαλώδη στήριξη στην Τουρκία.
Σήμερα συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την αποβίβαση του Μουσταφά Κεμάλ στην Αμισό.
Προχθές οι αμετανόητοι γενοκτόνοι άπλωσαν μια σημαία 1.919 μέτρων στην Αμισό, μια κατακόκκινη σημαία, σαν το αίμα των 353.000 Ελλήνων που χύθηκε τότε. Και πάλι προχθές οι αμετανόητοι και υπερήφανοι γενοκτόνοι απαγόρευσαν δύο εκδηλώσεις που είχαν προγραμματιστεί να γίνουν στην Άγκυρα, με θέμα την επιστημονική μελέτη του θέματος.
Εκατό χρόνια στήριξης και ανοχής από τη διεθνή κοινότητα σε ένα κράτος – μηχανή αναπαραγωγής της βίας.
Εκατό χρόνια σιωπής της Ελλάδας και του ελληνισμού, επειδή αυτό επέβαλαν οι ισχυροί μας σύμμαχοι.
Ήλθε η ώρα να απελευθερωθούμε και να απελευθερώσουμε την πατρίδα μας.
Και η πραγματική απελευθέρωση περνά από τη διεθνοποίηση της Γενοκτονίας, την αναγνώρισή της από τα ξένα κοινοβούλια και στο τέλος από την ίδια την Τουρκία. Αυτός πρέπει να είναι ο μείζων και πρωταρχικός στόχος της εξωτερικής μας πολιτικής.
Η σιωπή και η ανοχή θα φέρει νέους Αττίλες όχι μόνο έξω από την Πάφο και τη Λεμεσό, αλλά έξω από το Σούνιο, την Ερέτρια, τη Σητεία και τη Χαλκιδική.
Εκατό χρόνια μετά, ήλθε η ώρα να σηκωθούμε επιτέλους όρθιοι.
Ο Σάββας Καλεντερίδης γεννήθηκε στη Βέργη Σερρών το 1960. Το 1977 εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε το 1981, ως ανθυπίλαρχος. Υπηρέτησε σε διάφορες μονάδες των τεθωρακισμένων και των καταδρομών και σε κρίσιμες θέσεις στο εξωτερικό. Το Μάρτιο του 2000, ενώ φοιτούσε στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου, παραιτήθηκε από τις τάξεις του Ελληνικού Στρατού, με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Από το φθινόπωρο του 2000 ίδρυσε και διευθύνει τον εκδοτικό οίκο Ινφο-Γνώμων. Με το ψευδώνυμο Κώστας Νικοπολίδης μετέφρασε από τα τουρκικά και επιμελήθηκε την έκδοση του βιβλίου "Κράτος συμμορία", Εκδόσεις Τουρίκη, ενώ μετέφρασε από τα τουρκικά και την "Έκθεση Σουσουρλούκ", που συμπεριλήφθηκε στο ομώνυμο βιβλίο των Εκδόσεων Α.Α. Λιβάνη. Σε συνεργασία με το ίδρυμα "Φίλοι Λαογραφικού Μουσείου Μέλπως Μερλιέ" συμμετείχε και προλόγισε την έκδοση του διπλού CD "Τραγούδια του Πόντου, Ηχογραφήσεις του 1930" και του CD "Τραγούδια από τις παράλιες πόλεις του Πόντου και της Μικράς Ασίας". Επιμελήθηκε επίσης της έκδοσης του δίτομου έργου "Ανάλυση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, Μύθος και πραγματικότητα", του βιβλίου "Οι μειονότητες στην Τουρκία" και των ιστορικών ταξιδιωτικών οδηγών "Κάτω Ιταλία - Μεγάλη Ελλάδα", "Σικελία", "Ρόδος - Σύμη - Καστελόριζο - Καρία - Λυκία", "Χίος - Σμύρνη", "Βουλγαρία - Ανατολική Ρωμυλία", "Καππαδοκία - Κεντρική Ανατολία" και "Κωνσταντινούπολη - Μαρμαράς". Έγραψε τους ιστορικούς ταξιδιωτικούς οδηγούς "Κοζάνη, στην αγκαλιά των βουνών", "Ιωνία, Σάμος - Έφεσος - Μίλητος - Πριήνη", "Δυτικός Πόντος, Βιθυνία - Παφλαγονία" και "Ανατολικός Πόντος, Κοτύωρα - Κερασούντα - Τραπεζούντα - Αργυρούπολη - Καρς". Αναλύσεις και άρθρα του Σάββα Καλεντερίδη, με κύριο θέμα την Τουρκία και άλλα περιφερειακά ζητήματα, έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" και "Παρόν" και στα περιοδικά "Άμυνα και διπλωματία", "Απόρρητο Δελτίο" και "Διπλωματία".
Έχει περάσει πάνω από ένας μήνας από τότε που ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο φυλακισμένος ηγέτης της κουρδικής εξέγερσης στην Τουρκία, κάλεσε το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) να διαλυθεί, περισσότερα από 40 χρόνια μετά την έναρξη του αγώνα του.
«Η τρομοκρατική ομάδα που καταθέτει τα όπλα είναι μια νίκη για τον πολιτισμό», δήλωσε ο αναπληρωτής εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τόμι Πίγκοτ. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες ελπίζουν ότι αυτή η ανακοίνωση θα οδηγήσει σε αυξημένη σταθερότητα στην περιοχή».
Η Τουρκία ισχυρίζεται ότι περισσότεροι από 40.000 άνθρωποι πέθαναν στις συγκρούσεις, αν και, όπως και τα στοιχεία θυμάτων που παρέχει το «Υπουργείο Υγείας της Χαμάς», οι αριθμοί της Τουρκίας είναι κατασκευασμένοι, παρόλο που δυτικοί αξιωματούχοι όπως ο Πίγκοτ τους επαναλαμβάνουν χωρίς κριτική.
Η ενεργή εξέγερση είχε ουσιαστικά τελειώσει το 1997, όταν η κυβέρνηση Κλίντον χαρακτήρισε το PKK τρομοκρατική οργάνωση. Παρόλο που το PKK δεν είχε σκοτώσει ποτέ Αμερικανό πολίτη και η εξέγερσή του είχε σε μεγάλο βαθμό τελειώσει, η Τουρκία απαίτησε τη χαρακτηρισμένη ως τρομοκρατική, ως τελευταίας στιγμής προϋπόθεση στο πλαίσιο μιας μεγάλης αγοράς όπλων που ο Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον ήθελε να ολοκληρώσει.
Αυτός ο ψευδής χαρακτηρισμός έχει υπονομεύσει την ειρήνη και αποκάλυψε την υποκρισία των ΗΠΑ. Διαδοχικές αμερικανικές κυβερνήσεις επέκριναν το PKK και ταυτόχρονα εξυμνούσαν τη δημοκρατία, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκαν ότι το PKK δημιούργησε τη μόνη όαση προοδευτισμού σε μια περιοχή που κυριαρχείται από δικτατορίες και ισλαμιστές. Χαρακτηρίζοντας εσφαλμένα το PKK ως τρομοκράτες, οι ΗΠΑ υπονόμευσαν τον φιλελευθερισμό. Για παράδειγμα, ενώ η Τουρκία παθητικά, αν όχι ενεργά, υποστήριζε το Ισλαμικό Κράτος, το Υπουργείο Άμυνας στράφηκε στους Σύριους Κούρδους, πολλοί από τους οποίους συνδέονταν με το PKK. Αν κάποιος στην αμερικανική κυβέρνηση είχε πάρει στα σοβαρά τον χαρακτηρισμό του PKK ως τρομοκρατικής οργάνωσης και αρνιόταν να συνεργαστεί μαζί τους, το Ισλαμικό Κράτος θα υπήρχε ακόμα και πιθανότατα θα κυβερνούσε τη Βαγδάτη και τη Δαμασκό.
Η υποκρισία του χαρακτηρισμού των ΗΠΑ ως τρομοκρατικής οργάνωσης φαίνεται περαιτέρω από το γεγονός ότι η κυβέρνηση Ομπάμα αφαίρεσε από τη λίστα την οργάνωση Μουτζαχεντίν αλ Χαλκ, η οποία είχε στοχοποιήσει και σκοτώσει Αμερικανούς. Το PKK παρέμεινε στη λίστα. Βέβαια, οι Μουτζαχεντίν πληρώνουν υψηλά honoraria σε απόστρατους Αμερικανούς πολιτικούς για υποστήριξη, ενώ το PKK δεν πληρώνει κανέναν.
Η δαιμονοποίηση του PKK από τις ΗΠΑ, σε συνδυασμό με την πεποίθηση της τουρκικής κυβέρνησης ότι η διάλυση του PKK σημαίνει ότι η καταστολή αποδίδει, μπορεί να οδηγήσει την Τουρκία σε καταστροφή. Η έλλειψη προσοχής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχει επίσης κόστος.
Τον τελευταίο μήνα, μίλησα με Κούρδους ακτιβιστές και άτομα που συνδέονται με το PKK. Αναγνώρισαν τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν με τους τουρκικούς βομβαρδισμούς και τη μειωμένη υποστήριξη των ΗΠΑ. Το PKK είδε τα σημάδια στον τοίχο λόγω της προθυμίας της κυβέρνησης Τραμπ να εγκαταλείψει τους Σύριους Κούρδους για χάρη επιχειρηματικών συμφωνιών, υποσχέσεων για τουρκική μεσολάβηση και την ψευδαίσθηση της μετριοπάθειας της νέας συριακής κυβέρνησης. Προσπαθώντας να δώσουν μια θετική χροιά στα γεγονότα, πολλοί Κούρδοι ηγέτες είπαν επίσης ότι ο αγώνας τους πέτυχε ό,τι μπορούσε, οπότε τώρα είναι η ώρα για πολιτική και διπλωματία.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν, ωστόσο, είναι ότι ούτε ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ούτε ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ φαίνονται να ενδιαφέρονται για αυτά. Μετά από μια τέτοια προσφορά ειρήνης, το PKK λέει ότι περιμένει από την Τουρκία να κάνει ένα ισότιμο βήμα για την ειρήνη, που θα υπερβαίνει τη γενική αμνηστία για τα μέλη του και την ασφαλή μετακίνηση των ηγετών του στην Ευρώπη. Πολλοί προτείνουν, για παράδειγμα, ότι η Τουρκία θα πρέπει να απελευθερώσει τον Οτσαλάν, όπως έκανε η Νότια Αφρική του απαρτχάιντ με τον Νέλσον Μαντέλα.
Ο Ερντογάν συνήθως συνδέει τις κουρδικές πρωτοβουλίες με απαιτήσεις να υποστηρίξουν το πολιτικό του κόμμα. Όταν δεν το κάνουν, στρέφεται εναντίον τους με εκδίκηση. Αυτός είναι ο λόγος που τόσοι εκλεγμένοι Κούρδοι πολιτικοί παραμένουν στη φυλακή. Οι Κούρδοι φοβούνται μια επανάληψη, και απαιτούν επίσης η Τουρκία να επιλύσει τις εθνοτικές διακρίσεις που αντιμετωπίζουν και να αποκεντρώσει την εξουσία στις περιοχές όπου ζουν οι Κούρδοι.
ΟΙ ΗΠΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟΥΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΙΣΡΑΗΛ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Αν η Τουρκία συνεχίσει την καταστολή και αποτύχει να διαπραγματευτεί, προειδοποιούν, ο εμφύλιος πόλεμος είναι πιθανός, ένα γεγονός που θα μπορούσε να φέρει τον τρόμο στους δρόμους των μεγαλύτερων πόλεων της Τουρκίας, καθώς οι Κούρδοι συμπεραίνουν ότι ο Ερντογάν δεν επιδιώκει την ειρήνη αλλά την εξόντωσή τους. Εξάλλου, με τις ΗΠΑ να εγκαταλείπουν το συριακό Κουρδιστάν και τους Ιρακινούς Κούρδους ηγέτες να λειτουργούν ως υποχείρια του Ερντογάν, οι Κούρδοι δεν έχουν πού να πάνε.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μπορεί να ελπίζει σε αυξημένη σταθερότητα στην περιοχή, αλλά η αποτυχία του να πιέσει τον Ερντογάν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων προμηνύει το αντίθετο. Ο εμφύλιος πόλεμος στην Τουρκία μπορεί να είναι πιο κοντά από ό,τι συνειδητοποιούν η Ουάσινγκτον ή η Άγκυρα.
Διαρροή λυμάτων στη Σαλαμίνα χωρίς εφαρμογή πρωτοκόλλων ΠΟΥ – Ανεπαρκής διαχείριση δημόσιας υγείας
Η διαχείριση βιολογικών κινδύνων οφείλει να αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα και υπευθυνότητα – ιδίως όταν αφορά την υγιεινή του οδικού δικτύου, της γειτονιάς και τελικά της ίδιας της κοινότητας.
Σε πρόσφατη ανάρτηση του Αντιδημάρχου Πολιτικής Προστασίας και Καθαριότητας του Δήμου Σαλαμίνας, αναφέρθηκε παρέμβαση της Υπηρεσίας Καθαριότητας για καθαρισμό σημείου διαρροής λυμάτων στην Κοινότητα Αμπελακίων, έπειτα από βλάβη σε αγωγό της ΕΥΔΑΠ.
Παρά την υπό σκληρή αμφησβήτηση <<άμεση>> (κατά δήλωση) κινητοποίηση, τόσο η διαχείριση όσο και η ανακοίνωση εγείρουν σοβαρά ερωτήματα ως προς την επαρκή εφαρμογή διεθνών και εθνικών υγειονομικών πρωτοκόλλων, θέτοντας σε αμφισβήτηση την επάρκεια της θεσμικής απόκρισης του Δήμου σε ένα κρισιγενές περιστατικό που ενέχει κίνδυνο για την ασφάλεια της δημόσιας υγείας.
Τι έγινε ορθά ή μερικώς ορθά
*Ενεργοποίηση της υπηρεσίας καθαριότητας.
*Χρήση απολυμαντικών ουσιών (χλωρίνη), ως πρώτο μέτρο.
Τι παραλήφθηκε / Τι έγινε ελλιπώς – Τι θα έπρεπε να είχε συμβεί σύμφωνα με τα διεθνή και εθνικά πρωτόκολλα:
1. Δεν πραγματοποιήθηκε αποκλεισμός και σήμανση του χώρου.
Η άμεση εκτροπή της κυκλοφορίας οχημάτων από τις αρμόδιες αρχές, η περίφραξη της περιοχής με κορδέλες, κώνους ή φράγματα και η τοποθέτηση εμφανών πινακίδων («Κίνδυνος μόλυνσης – Μη πλησιάζετε») είναι υποχρεωτική ενέργεια, όπως προβλέπεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO Sanitation Safety Planning, 2020) και τις Οδηγίες ΕΟΔΥ (2023). Σκοπός είναι η αποτροπή της προσέγγισης οχημάτων, πεζών, παιδιών ή ζώων, που μπορεί να έρθουν σε επαφή με μολυσμένο νερό ή υπολείμματα.
2. Καμία επίσημη ενημέρωση των πολιτών.
Ο Δήμος όφειλε να εκδώσει άμεση ανακοίνωση στους κατοίκους, μέσω διαδικτύου, τοπικών ΜΜΕ ή και έντυπου υλικού, προειδοποιώντας για το περιστατικό και δίνοντας σαφείς οδηγίες σχετικά με την υγειονομική ασφάλεια των πολιτών:
*Αποφυγή της περιοχής.
*Προσοχή σε συμπτώματα όπως διάρροια, δερματικά εξανθήματα ή εμετοί.
*Ανάγκη για ιατρική παρακολούθηση σε περίπτωση επαφής με τα λύματα.
Αυτά προβλέπονται ρητώς στα πρωτόκολλα Risk Communication & Community Engagement (RCCE) του WHO.
3. Δεν γίνεται αναφορά σε χρήση Μέσων Ατομικής Προστασίας (ΜΑΠ) από το προσωπικό. Μάλιστα, το προσωπικό του Δήμου που συμμετείχε στο συγκεκριμένο κρισιγενές περιστατικό έχει <<κρυφθεί>> επιμελώς από τον/την λήπτη των φωτογραφιών που δημοσιεύτηκαν για ευνόητους λόγους.
Το προσωπικό καθαρισμού σε τέτοιες περιστάσεις οφείλει να φοράει πλήρη ΜΑΠ: αδιάβροχη ολόσωμη φόρμα, γάντια νιτριλίου, μάσκα με φίλτρο P3, γυαλιά προστασίας και γαλότσες. Η απουσία ΜΑΠ αποτελεί σοβαρή παράβαση της εργατικής και υγειονομικής νομοθεσίας, σύμφωνα με το ΠΔ 102/2020 και τις οδηγίες του CDC και του WHO για απολύμανση μετά από λύματα.
4. Δεν αναφέρθηκε συνεργασία με υγειονομικές αρχές (ΕΟΔΥ, Διεύθυνση Υγείας).
Ο Δήμος όφειλε να ενημερώσει και να εμπλέξει τις αρμόδιες υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας της Περιφέρειας και τον ΕΟΔΥ για:
*Δειγματοληψία νερού/εδάφους από το σημείο.
*Μικροβιολογικές αναλύσεις για παθογόνα (π.χ. E. coli, σαλμονέλα, ιοί).
*Αξιολόγηση κινδύνου για πιθανή ρύπανση υπόγειων υδάτων ή παρακείμενων κατοικιών.
Σύμφωνα με τον WHO (Safe Management of Wastes, 2013), κάθε περιστατικό βιολογικής ρύπανσης πρέπει να καταγράφεται, τεκμηριώνεται και να παρακολουθείται από τις αρχές. Επίσης, σύμφωνα με τον ΠΟΥ, η αρχική δειγματοληψία πρέπει να πραγματοποιηθεί εντός 4 ωρών από την καταγραφή του περιστατικού, και να επαναληφθεί τουλάχιστον μία φορά εντός 24 ωρών για να διαπιστωθεί η εξέλιξη ή επιμονή του μικροβιακού φορτίου στον περιβάλλοντα χώρο.
Επιπλέον, σύμφωνα με τα πρότυπα του ECDC (2025) για περιβαλλοντικά συμβάντα υψηλού μικροβιολογικού κινδύνου, όφειλε να εκδοθεί ταχεία αξιολόγηση κινδύνου (Rapid Risk Assessment) εντός 24 ωρών από την πρώτη γνωστοποίηση, με τεκμηρίωση των πιθανών επιπτώσεων στη δημόσια υγεία και σχέδιο επικοινωνίας με τον πληθυσμό.
5. Δεν υπήρξε πρόβλεψη για υγειονομική παρακολούθηση του πληθυσμού.
Ο ΠΟΥ και το ECDC (European Centre for Disease Prevention and Control) προβλέπουν τη δυνατότητα προληπτικής παρακολούθησης συμπτωμάτων σε κατοίκους κοντά στο σημείο, ειδικά σε παιδιά, ηλικιωμένους και άτομα με υποκείμενα νοσήματα. Αυτό περιλαμβάνει:
*Επικοινωνία με τοπικά Κέντρα Υγείας.
*Ενημέρωση σχολείων ή παιδικών σταθμών.
*Καταγραφή ενδεχόμενων περιστατικών με εντερικά ή δερματικά συμπτώματα.
Σύμπέρασμα
Η δημόσια υγεία δεν διασφαλίζεται μόνο με χλωρίνη και πρόχειρες αναρτήσεις, αλλά με πλήρη συμμόρφωση προς επιστημονικές κατευθύνσεις, θεσμική λογοδοσία και διαφάνεια.
Η διαχείριση βιολογικών κινδύνων οφείλει να αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα και υπευθυνότητα – ιδίως όταν αφορά την υγιεινή του οδικού δικτύου, της γειτονιάς και τελικά της ίδιας της κοινότητας.
Καλούμε τον Δήμο Σαλαμίνας να:
*δημοσιοποιήσει πλήρη έκθεση του περιστατικού,
*προβεί σε επίσημη ενημέρωση των κατοίκων,
*εκπονήσει πρωτόκολλο διαχείρισης τέτοιων περιστατικών σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα,
*διασφαλίσει τη συμμετοχή υγειονομικών αρχών σε κάθε μελλοντική ανάλογη κρίση.
Η υπονόμευση και η προχειρότητα διαχείρισης τέτοιων περιστατικών δεν ενισχύει την εμπιστοσύνη των πολιτών προς τη Δημοτική Αρχή και τους Θεσμούς, αλλά δημιουργεί ουσιαστική ανησυχία και ανασφάλεια σε ζητήματα που άπτονται της ασφάλειας της Σαλαμίνας.
Επιστημονικές Πηγές:
European Centre for Disease Prevention and Control (2025). Rapid Risk Assessment Guidelines for Waterborne Outbreaks. Stockholm: ECDC. Available at: https://www.ecdc.europa.eu/en/publications-data (Accessed: 21 June 2025).
Τα τεκταινόμενα στην πολιτική σκηνή της χώρας σχολίασε στην τηλεόραση BEST ο διευθυντής της εφημερίδας ΕΣΤΙΑ Μανώλης Κοττάκης
Τα κυριότερα σημεία της παρέμβασης του Μανώλη Κοττάκη:
-Καραμανλής και Σαμαράς δεν ξέρω αν εκνεύρισαν ή δεν εκνεύρισαν την κυβέρνηση. Ο κυνισμός όμως είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία για να μην εκνευριστεί.
-Εδώ έχουμε δύο διαφορετικές θεωρήσεις για το έθνος εντός κόμματος της ΝΔ, με αποκορύφωμα μια δυσαρέσκεια που έρχεται από τον λαό. Ο Σαμαράς είπε είμαι δυτικός αλλά με αστερίσκους. Δεν σημαίνει, ότι επειδή είμαι δυτικός λέω ναι σε όλα.
-Είναι δυνατόν ότι πίσω από μια συστάδα νησιών θα κερδίσει η Τουρκία δικαιώματα στο Αιγαίο;
-Ποιά ήταν η απάντηση της κυβέρνησης; Ο κυβερνητικός σχολίασε στην τηλεόραση για τον χάρτη των Τούρκων στη μέση που τέμνει το Αιγαίο στη μέση, ότι δεν παράγει έννομα αποτελέσματα. Αντί να του πεις “τί είναι αυτά που λες ρε; Το μισό Αιγαίο δικό σου; Πως τολμάς;”. Μια ουδέτερη και ψυχρή αδιάφορη στάση.
-Εμφανίζεται ο ΥΠΕΞ για να απαντήσει σε Καραμανλή και Σαμαρά για να πει, ότι δεν είναι φιλοϊσραηλινός, δεν είναι φιλοπαλαιστίνιος, αλλά φιλέλληνας. Ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας δεν δηλώνει Έλλην αλλά φιλέλλην. Μετά από δύο αυτά πως να μην υπάρχουν δύο κόσμοι;
Υπάρχουν οι λεγόμενοι αντικειμενικοί Έλληνες, που λένε, ότι έχει δίκιο η Άγκυρα θέλει να κερδίσει κάτι. Και τί θέλετε να κάνουμε, πόλεμο; Αγνοώντας ότι ούτε μια φορά να μας πει ότι έχουμε δίκιο σε κάτι. Και υπάρχουν και κάποιοι που νιώθουν. Υπάρχει μια απόσταση από το μυαλό στην καρδιά που τη διανύουν. Αγαπούν την Ελλάδα με το μυαλό και την καρδιά. Αυτή είναι η διαφοροποίηση.
-O Καραμανλής είπε, ότι εάν συνεχίσουμε έτσι θα καταντήσουμε σε διαρκή ομηρία από την Τουρκία.
-Αυτά είναι πολύ σοβαρά πράγματα, όταν τα λένε δύο πρώην πρωθυπουργοί και δεν τα λένε για να κάνουν αντιπολίτευση στον κ. Μητσοτάκη.
-Ρωτήσαμε τον κ.πρωθυπουργό πέρσι το καλοκαίρι; Θα πάμε στην Κάσο; Περιμέναμε έναν χρόνο και ακόμα δεν απάντησε.
-Και ακούμε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να μας λέει ότι δεν απεμπολήσαμε κανένα κυριαρχικό δικαίωμα. Πήγαινε στην Κάσο και θα σου πω εγώ αν απεμπολήσαμε κυριαρχικά δικαιώματα.