του Κώστα Καραϊσκου*
Ξεκινώ με την αλήθεια των αριθμών. Το πρώτο 9μηνο 2019, σε σχέση με το 2018 είχαμε στην Ιταλία μείωση μεταναστευτικών ροών 75%, στην Ισπανία μείωση 50%, στην Ελλάδα αὐξηση 50% και συνολικό αριθμό πολύ μεγαλύτερο από τις 2 άλλες μεσογειακές χώρες μαζί. Οι αιτήσεις ασύλου στην Ελλάδα από 56.000 το 2017, πέρυσι γίνανε 69.000, περισσότερες από ότι στη Βρετανία, Αυστραλία, Καναδά και όλη την ΕΕ πλην Γαλλίας – Γερμανίας (συνολικά από το 2016 κάναμε δεκτές κάπου 40.000).
Σήμερα μιλάμε για παράνομους – κι όχι παράτυπους – μετανάστες γιατί έχουμε και τους παλιότερους νόμιμους ή νομιμοποιημένους μετανάστες: οι μισοί ήταν από την Αλβανία και από τους υπόλοιπους οι περισσότεροι ήταν από χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, δηλαδή πολιτισμικά κοντινοί, αν δεν είχαν και ελληνική ρίζα. Ο ερχομός εκείνων των ανθρώπων είχε άλλα χαρακτηριστικά και η ενσωμάτωσή τους σε έναν βαθμό προχώρησε. Σήμερα πια έχουμε μια πανσπερμία τριτοκοσμική, άσχετη με οποιονδήποτε πόλεμο αφού κι ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε πως ούτε 5% δεν είναι πλέον οι Σύριοι. Και ποιος πληρώνει το κόστος; Ας θυμίσουμε ότι ο κερδοσκόπος κ. Τζώρτζ Σόρος διέθεσε 32 δις $ στην OPEN SOCIETY που ίδρυσε και διοικεί γιατί είναι φιλάνθρωπος και το 2016 έδωσε άλλο μισό δισεκατομμύριο στην Mastercard για τις ανάγκες των λαθρομεταναστών σε μετρητά! Πρακτικά δεν πρέπει να υπάρχει μηχανισμός με δράση υπέρ της μετανάστευσης που να μην χρηματοδοτείται από τον πολυπλόκαμο οργανισμό του, στη χώρα μας εκπροσωπείται από την Solidarity Now. Η δε ΕΕ λέει ότι διέθεσε συνολικά για την Ελλάδα 2,2 δισ. αλλά πόσα έχουν μπει στα κρατικά ταμεία μας; 277 εκατομμύρια όλα κι όλα! Τα υπόλοιπα είτε πάνε σε ΜΚΟ (από Γερμανία, Δανία, Νορβηγία, Ισπανία, Βρετανία κτλ), είτε σε υπηρεσίες ευρωπαϊκές, είτε ΘΑ έρθουν κάποτε. Κι όλα αυτά βέβαια για να μείνουν εδώ οι μετανάστες και να μην προχωρήσουν δυτικότερα. Χαρακτηριστική ήταν η προ μηνός εκδήλωση στην Αθήνα όπου η πρέσβειρα της Ολλανδίας μάς ενημέρωσε για τα …καλά της μετανάστευσης!


Το παγκόσμιο φαινόμενο της μετανάστευσης, συντονισμένο άνωθεν και χρηματοδοτούμενο από τα αφεντικά αυτού του κόσμου (Σόρος στο προσκήνιο και άλλοι πίσω του), στοχεύει τελικά στην αποσύνθεση των συγκροτημένων κοινωνιών, αυτών δηλαδή στα δυτικά κράτη. Οι ισχυροί του κόσμου δεν ενδιαφέρονται για χρήματα μόνο, αυτά τα κατέχουν απολύτως. Θέλουν υπηκόους – υποζύγια, τύπου μπαγκλαντεσιανού εργοστασίου, υποταγμένα σε μια παγκόσμια υπερκυβέρνηση, μη αιρετή φυσικά, και αυτό θα το πετύχουν μόλις εκλείψουν οι λειτουργικές κοινωνίες που ακόμα σκέφτονται και αντιδρούν. Από τη μια προωθείται σαρωτικά κάθε σαχλαμάρα, παρέκκλιση και ανωμαλία ως απολύτως ισότιμη με τις αλήθειες που συγκρότησαν κάποτε τις κοινωνίες αυτές, κι από την άλλη οι αρχιμηχανικοί της υφηλίου τις νοθεύουν στην ίδια τους τη σύσταση, επιβάλλοντάς τους την συγκατοίκηση με απολύτως αλλότρια στοιχεία. Ως τώρα είχαμε μόνο υποθετικά σενάρια μετοίκησης πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων τριτοκοσμικών στην Ευρώπη, τώρα έχουμε και καταστατικό κείμενο: το Παγκόσμιο Σύμφωνο του Μαρακές για την Μετανάστευση, όπου αυτή ορίζεται ως ανθρώπινο δικαίωμα (!) και τίθεται ένα πλαίσιο για την διευκόλυνσή της μέσω νομίμων οδών τα επόμενα χρόνια. Ήδη οι ελίτ σε μια σειρά χωρών το έχει αποδεχθεί, ενώ μένουν εκτός όσες χώρες ακόμη διαθέτουν ισχύ για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους (ΗΠΑ, Ρωσία, Ισραήλ, Ιαπωνία, Αυστραλία, Ελβετία, Αυστρία, Ουγγαρία, Ιταλία…). Ακούγοντας κανείς όσα εκεί ειπώθηκαν για τους εναντιόφρονες, θα τα έχανε: η Μέρκελ έφτασε μέχρι και σε συγκρίσεις με τον …ναζισμό! Παρόμοιες πομφόλυγες αράδιασε και ο ευρωπαίος Επίτροπος Αβραμόπουλος όταν ήρθε πέρυσι στην Κομοτηνή μιλώντας για …πόλεμο αν κλείσουν τα ευρωπαϊκά σύνορα (!) και τον ρωτήσαμε σχετικά, για να μην λάβουμε φυσικά καμμία απάντηση. Πρωθυπουργοί κρατών και Κυβερνήσεις κατήγγειλαν ότι το Σύμφωνο συγχέει επίτηδες πρόσφυγες και μετανάστες, νόμιμη και παράνομη μετανάστευση κι αυτός έλεγε ότι δεν το διάβασαν καλά! Κι αν σήμερα δεν είναι δεσμευτικό, αυτό σημαίνει ότι θα παραμείνει έτσι; Προς τι τότε τα 80 σημεία που αναφέρονται σε υποχρεώσεις των κρατών υποδοχής;


Το σχέδιο εκτυλίσσεται παντού, με έμφαση όμως πλέον μόνο στα ελληνοτουρκικά σύνορα, αφού στη μεν κεντρική Μεσόγειο ο Σαλβίνι φρέναρε το δουλεμπόριο από την Αφρική, στην δε Αμερική ο Τραμπ προχωράει το τείχος κατά της λαθρομετανάστευσης από το Μεξικό. Η Αυστραλία το είχε ξεκόψει από νωρίς και για το Ισραήλ ας μη το συζητάμε. Είμαστε ως Ελλάς και πάλι στην πρωτοπορία των εξελίξεων, μόνο που (πάλι) δεν τις προκαλούμε εμείς, ούτε και τις ελέγχουμε. Αντιθέτως, έχουμε απέναντί μας ένα κράτος δουλέμπορα, που λέει ανοιχτά σε όλη της Ευρώπη ότι θα την τιμωρήσει με 3,5 εκατομμύρια μετανάστες, και ο οποίος έχει βρει άλλο ένα όπλο για να απειλεί ειδικά τη χώρα μας με θανάσιμους κινδύνους. Έχοντας καταργήσει τη βίζα σε μια σειρά από μουσουλμανικές (και μη) χώρες και με την ανάπτυξη των τουρκικών αεροπορικών εταιρειών, το απλούστερο και φθηνότερο πράγμα για κάθε Αλγερινό, Πακιστανό, Νιγηριανό είναι να βρεθεί μπροστά στην ελληνική μεθόριο. Έρχεται λοιπόν και δένει ο σχεδιασμός της διεθνούς ελίτ με εκείνον της Τουρκίας τόσο αρμονικά που αναρωτιέσαι μήπως και δεν είναι τυχαίο…  Τι είναι αυτό που φέρνει όμως στα ελληνικά σύνορα τον επίδοξο λαθρομετανάστη; Η εξαπάτησή του από τα κυκλώματα αυτού του ιδιότυπου trafficking στο οποίο πρωτοστατούν μεγάλοι διεθνείς παίκτες, παρασκηνιακοί και όχι, με πρώτον τον ΟΗΕ. Σας παρακαλώ να μπείτε στη σελίδα της Ύπατης Αρμοστείας για την Ελλάδα και να διαβάσετε πώς παρουσιάζει το πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ: ανοίξαμε και σας περιμένουμε! Όλα καλά και ρόδινα, ουδεμία νύξη για παράνομη είσοδο, για κέντρα κράτησης κτλ!


Το πώς μεθοδεύεται άνωθεν η ιστορία έχει ήδη αποκαλυφθεί, ας δούμε την περίπτωση της Βρετανίας. Στο βιβλίο του δημοσιογράφου Τομ Μπάουερ για την περίοδο διακυβέρνησης υπό τον Τόνυ Μπλαιρ, οι τότε ιθύνοντες ομολογούν ότι μεθόδευσαν τη λεγόμενη «πολυπολιτισμικό-τητα» ενθαρρύνοντας τη μαζική μετανάστευση. Είναι λοιπόν γνωστό από το 2016, ότι έφεραν στη Βρετανία 2.000.000 μετανάστες στα χρόνια του Μπλαιρ (κυρίως 1999-2001), δήθεν για λόγους ψηφοθηρίας (https://www.express.co.uk/news/uk/648008/Tony-Blair-Labour-immigration-asylum-seekers-UK-Brexit-EU-referendum). Ο πρώην λογογράφος του Μπλαιρ, Andrew Neather είπε στον Bower ότι σκοπός του σχεδιασμού ήταν «να τρίψει τη μούρη της Δεξιάς στην διαφορετικότητα και παρουσιάσει ως παρωχημένους τους ισχυρισμούς της». Μήπως αυτό δεν συνέβη και στην Ελλάδα, δεν τρέχει η ΝΔ πίσω από τις πασοκοσυριζέικες ιδεοληψίες; Δεν πρόκειται λοιπόν για καμμία ανθρωπιστική υπόθεση, εκτός κι αν ένας δολοφόνος δύο λαών (Ιράκ και Γιουγκοσλαβίας) σαν τον Μπλαιρ θεωρείται …ανθρωπιστής! Είναι μια πολιτική απόφαση σκοτεινής στοχοθεσίας, παγκοσμίως συντονισμένη άνωθεν, δεν έχει να κάνει με τις ανάγκες κανενός λαού ή ανθρώπου αλλά μόνο με τις ανάγκες των ελίτ. Αποφάσισαν αυτές να σβήσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των γηγενών ευρωπαϊκών λαών (εθνικά, κοινωνικά, εργασιακά…) και προχωράνε.


Πώς όμως δέχονται οι κοινωνίες την εισβολή του ξένου στοιχείου σε συνθήκες ανεξέλεγκτες, συχνά με προφίλ παραβατικό ή και τζιχαντιστικό; Το τοπίο φρόντισαν να το καθαρίσουν οι λεγόμενοι «αντιφασίστες». Η θηριώδης προπαγάνδα κατά του φασισμού, του εθνικισμού, του ρατσισμού κτλ είναι αυτή που προλείανε το έδαφος για τη φίμωση κάθε φωνής λογικής. Ξεσήκωσαν έναν αντιφασισμό από την δεκαετία του 1930, κομμουνιστικής κοπής, χωρίς να υπάρχει πουθενά πραγματικός αντίπαλος,  ούτε φασιστικός κίνδυνος αλλά ούτε και κομμουνισμός, βεβαίως. Ο ρατσισμός εξέπνευσε στη Νότια Αφρική του Απαρτχάιντ το 1994 και τέλος, έκτοτε υπάρχει μόνον ως προπαγάνδα. Τα γελοία ποσοστά που παίρνανε ανέκαθεν οι περιθωριακές ομάδες σε ευρωπαϊκά κράτη (και στην Ελλάδα) εμφανίστηκαν ως συναφής απειλή, και το φρούτο των Αντίφα, από την Αμερική ως τη Γερμανία και την Ελλάδα, έγινε η εμπροσθοφυλακή του καθεστώτος. Μια εμπροσθοφυλακή νεολαιίστικη, μαχητική, κινούμενη και πέραν της νομιμότητας, μπροστά στην οποία οι καθημερινοί άνθρωποι δεν τολμούν να αντιταχθούν. Κάπως έτσι, με τα συμφέροντα και τις υποκρισίες των κυβερνώντων από πάνω, με τους τραμπουκισμούς των βαλτών ή ανοήτων από κάτω, και με την πολιτική ορθότητα από μέσα ως σύγχρονη Ιερά Εξέταση, δεν έμεινε όρθια καμμία κοινωνική δύναμη. Ποιος τολμάει ν΄ αρθρώσει λόγο ενάντια στον αποικισμό μιας χώρας απ΄ τα κόκκαλα βγαλμένης των Ελλήνων τα ιερά;


Σε όλες σχεδόν τις δυτικές χώρες – με κάποιες πρόσφατες εξαιρέσεις, ευτυχώς – κυριαρχεί η απίστευτη συμμαχία των καθαρόαιμων εκφραστών του κατεστημένου (ΜΚΟ, Πανεπιστήμια, μεγαλοπαράγοντες της πολιτικοοικονομικής ζωής…) με τους πιο ακραίους, ρητορικά τουλάχιστον, αμφισβητίες του συστήματος (αντιεξουσιαστές, Αντίφα κλπ ρετάλια μιας κάποιας «Αριστεράς»). Όλοι τους είναι ενάντια στον ντόπιο πληθυσμό, υπέρ των «αδυνάμων» ξένων, κατά των συνόρων, χωρίς να μπορούν να δώσουν καμμία απάντηση στα εύλογα ερωτήματα που θέτει ο κοινός νους σ΄ αυτές τις ανοησίες. Δεν χρειάζεται όμως, φτάνει που η άλλη πλευρά είναι «κακοί», ποτέ δεν θα καταδεχθούν να της απευθύνουν τον λόγο, το πολύ πολύ καμμιά απειλή, κάποια δίκη, κανέναν τραμπουκισμό, ως εκεί. Και κατά κανόνα περιθωριοποίηση.


Κλείνω με την απάντηση στο μόνιμο ερώτημα, «τι να κάνουμε;». Να ξεκαθαρίσουμε πρώτα το τοπίο, βλέποντας τον πραγματικό εχθρό. Δεν είναι απέναντί μας ούτε οι όποιοι πρόσφυγες, ούτε οι τριτοκοσμικοί φτωχοδιάβολοι, ούτε ακόμη και οι κανίβαλοι ισλαμιστές. Η παράνομη μετανάστευση είναι το εργαλείο με το οποίο μας πατάει το κεφάλι κάτω η υπερεθνική ελίτ και είναι αυτήν την τελευταία που πρέπει πρωτίστως να αντιπαλέψουμε, χωρίς φυσικά να ξεχνάμε τον καλό μας εξ ανατολών γείτονα που αφενός μάς υποσκάπτει κι αφετέρου κονομάει ως κρατικός λαθροδιακινητής. Ήδη στις ΗΠΑ του Τραμπ, στις χώρες του Βίσεγκραντ, στην αποχωρούσα Βρετανία κτλ ο λαός έχει κερδίσει μεγάλες μάχες. Στην πατρίδα μας δυστυχώς δεν έχει αλλάξει το τοπίο, σε επίπεδο χώρας σαρώνει η καθεστωτική μονοκαλλιέργεια. Εμείς εδώ, ως Παράταξη Πολιτών ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, πιστοί στο γνωστό «σκέψου παγκόσμια, δράσε τοπικά», πετύχαμε ένα ψήφισμα από το δημοτικό συμβούλιο Κομοτηνής ενάντια στην παρουσία οποιασδήποτε δομής για παράνομους μετανάστες, όχι όμως με το σκεπτικό να φύγει από το κεφάλι μας κι ας πάει λίγο πιο κει. Ζητάμε από την Κυβέρνηση να υπερασπίσει τα σύνορα, όπως έχει πρώτιστη υποχρέωση! Δεν αρκούν οι σωστές ρυθμίσεις που επιχειρεί να κάνει τις επόμενες μέρες, αυτά έπρεπε να είχαν γίνει χρόνια πριν. Τώρα πια αυτό που θα κρίνει το παν  είναι να μην μπαίνουν στη χώρα οι παράνομοι μετανάστες κι όχι να τους διαχειριστούμε καλύτερα. Η Κυβέρνηση δεν δικαιούται να μηρυκάζει τεχνικά ζητήματα στο εσωτερικό και να αναζητάει χαρτζηλίκι στο εξωτερικό, κι αν δεν αποφασίσει ριζική αλλαγή γραμμής σύντομα θα βρει απέναντί της σύσσωμο τον κόσμο. Στρατός και Συνοριοφυλακή θα φυλάττουν τα σύνορα, που θα τα ενισχύσουμε με κάθε πρόσφορο μέσο, η δε Frontex ή θα πάει από την άλλη πλευρά των συνόρων ή από κει που ήρθε, τροχονόμο – καταγραφέα της λαθροεισβολής δεν χρειαζόμαστε. Να μιλήσουμε λοιπόν όλοι ανοιχτά, στη γλώσσα της αλήθειας, για να σπάσουμε το ταμπού και την έμφοβη σιωπή. Και καλούμε όλον τον ελληνικό λαό να σηκωθεί και να διεκδικήσει τον τόπο του που χάνεται, όσο ακόμη τα δίκτυα συμφερόντων δεν τον έχουν χειροπόδαρα δεμένο και φιμωμένο. Ο λαθροεποικισμός είναι το πιο επείγον μας πρόβλημα και η λύση μπορεί να δοθεί τώρα, αύριο δεν θα υπάρχει!


*Ο Κώστας Καραΐσκος ζει στην Κομοτηνή και εργάζεται ως μαθηματικός στη δημόσια εκπαίδευση. Υπεύθυνος του εντύπου «Αντιφωνητής» που κυκλοφορεί από το 1998. Είναι επικεφαλής της Παράταξης Πολιτών «Σπάρτακος» στον Δήμο Κομοτηνής.