«Το δίκαιον ούκ άλλο τι ή του κρείτονος ξυμφέρον», είναι η απάντηση του Θρασύμαχου στον Σωκράτη στο πρώτο μέρος της Πολιτείας του Πλάτωνα. Πιο γνωστός είναι ο διάλογος Μηλίων και Αθηναίων στον Θουκυδίδη, όπου οι δημοκρατικοί Αθηναίοι λένε απερίφραστα ότι ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμη του και οι αδύναμοι υποχωρούν μέχρι εκεί που τους υποχρεώνει η αδυναμία τους. Και στο τέλος εξοντώνουν τους Μηλίους με γαλήνη και φαιδρότητα ψυχής, γιατί έκαναν αυτό που επιβάλλει ο νόμος των θεών και των ανθρώπων, άρα η ηθική και το δίκαιο – όπως οι ίδιοι τα ερμηνεύουν.

Τα ανωτέρω είναι γνωστά και μοιάζουν με κοινοτοπίες, ωστόσο είναι μάλλον παράταιρο ότι ενώ όλοι ισχυρίζονται ότι τα γνωρίζουν και οι περισσότεροι συμφωνούν, οντολογικά και όχι δεοντολογικά, εντούτοις τα ξεχνούν όταν καλούνται να ερμηνεύσουν τις συγκεκριμένες ιστορικές καταστάσεις και καταφεύγουν σε επιχειρήματα περί ηθικής και διεθνούς δικαίου, δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ουκρανία και Παλαιστίνη

Κάπως έτσι η Ουκρανία έχει δικαίωμα να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ που είναι στρατιωτική συμμαχία εχθρική στην Ρωσία, ο Πούτιν έχει άδικο και η εισβολή του εξηγείται ως η πράξη ενός τρελού δικτάτορα. Το ότι αντέδρασε για να αποτρέψει μία μείζονα υπαρξιακή απειλή για την χώρα του – όπως διδάσκει ο Θουκυδίδης ότι έκαναν οι Σπαρτιάτες 2.500 χρόνια πριν όταν ξεκίνησαν τον Πελοποννησιακό Πόλεμο ή όπως έκαναν οι Αμερικανοί στην κρίση των πυραύλων στην Κούβα – παρέλκει για τους φανατικούς. Το Ισραήλ πάλι που επιτίθεται προληπτικά (όπως ακριβώς και o Πούτιν) γιατί θεωρεί το Ιράν υπαρξιακή απειλή, έχει δίκιο γιατί το Ιράν έχει θεοκρατικό καθεστώς. Κάπως έτσι οι δημοκράτες ανάγονται σε θεούς που κρίνουν τις τύχες κρατών και λαών. Στο Ιράν υπάρχει καθεστώς. Το ίδιο βέβαια και στην Σαουδική Αραβία αλλά και αυτό παρέλκει αφού το καθεστώς των Σαούντ είναι σύμμαχοι της Δύσης. Ο Πούτιν είναι δικτάτορας, παρότι εκλέγεται από καθαρές εκλογές και διατηρεί υψηλό ποσοστό αποδοχής από τον λαό του που θα ζήλευαν όλοι οι δυτικοί ηγέτες. Αυτό δεν αμφισβητείται από καμία δυτική πηγή. Ναι άλλα καταπιέζει τους αντιπάλους του. Το ίδιο κάνει και ο σύμμαχος τους Ερντογάν (τώρα θα μπει και στην άμυνα της Ευρώπης) που φυλακίζει και τον αρχηγό της αντιπολίτευσης, αλλά και αυτό παρέλκει. Το Ιράν θέλει να εξαφανίσει το Ισραήλ. Το ίδιο ακριβώς κάνει στην πράξη το Ισραήλ. Αλλά και αυτό παρέλκει. Είπαμε το Ισραήλ είναι δημοκρατία και έχει δικαίωμα να εξοντώνει με λιμοκτονία, γυναίκες, παιδιά, ανήμπορους, συνολικά έναν πληθυσμό δύο εκατομμυρίων.

Πίσω από την Ουκρανία και τον πόλεμο όπως και πίσω από το Ισραήλ και την επίθεση πρώτα στην Παλαιστίνη και μετά στο Ιράν βρίσκονται οι ΗΠΑ και η συλλογική Δύση, η οποία αντιδρά στην αμφισβήτηση πέντε αιώνων παγκόσμιας κυριαρχίας που σηματοδοτεί η ανάδυση του πολυπολικού κόσμου. Τον πόλεμο στην Ουκρανία τον προετοίμασαν από το 2014 και τον συντηρούν, ακόμη και τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες και η συλλογική Δύση – όπως έδειξε και το τυχοδιωκτικό χτύπημα των Ουκρανών σε πυρηνικά όπλα της Ρωσίας που δεν θα γινόταν δίχως το πράσινο φως της Ουάσινγκτον. Ο εξοπλισμός του Κιέβου μάλιστα ξεκίνησε επί της πρώτης προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ. Το Ισραήλ δίχως τις ΗΠΑ δεν θα έκανε την παρατεταμένη επιχείρηση στην Παλαιστίνη και δεν θα ξεκινούσε την επίθεση στο Ιράν. Η πτώση του Ιράν αποδυναμώνει την Ρωσία και την Κίνα – κάτι που δεν έγινε με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Το κόμμα του πολέμου στην Ουάσινγκτον και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι πέρα και πάνω από κυβερνήσεις. Φαίνεται όμως ότι έχει δεσπόζουσα θέση σε αυτό ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Νετανιάχου.

180 χώρες έχουν ταχθεί υπέρ της ίδρυσης δύο κρατών του Ισραήλ και της Παλαιστίνης. Επίσης μία σειρά κράτη απέφυγαν να καταδικάσουν την Ρωσία που αντέδρασε στην επέκταση του ΝΑΤΟ και έμμεσα την στηρίζουν. Μία διαφορετική αρχιτεκτονική παγκόσμιας ασφάλειας είναι δυνατή τόσο στην Μέση Ανατολή όσο και στην Ευρώπη.

Η ετερογονία των σκοπών

Το διεθνές δίκαιο, η εξαγωγή της δημοκρατίας, τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι απλά το ιδεολογικό όπλο στην επιδίωξη κυριαρχίας της Δύσης. Η ίδια τα παραβιάζει απροσχημάτιστα όταν αυτό είναι το υλικό της συμφέρον.

Το μόνο πραγματικό ερώτημα είναι μέχρι που είναι διατεθειμένη να φθάσει η συλλογική Δύση για να επιβάλει την κυριαρχία της; Μέχρι και έναν πυρηνικό πόλεμο; Οι ΗΠΑ προετοιμάζουν πυρηνικό χτύπημα στο Ιράν. Η προειδοποίηση του Πούτιν στην πρόσφατη συνέντευξη του ήταν σαφής: ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και ένας πυρηνικός πόλεμος είναι πλέον πιθανός. Η ανάλυση των συσχετισμών που προκύπτει από την γεωστρατηγική θέση του Ιράν και τις σχέσεις του με την Ρωσία και την Κίνα επιβεβαιώνει την προειδοποίηση του Πούτιν. Μα, ποιος τρελός θέλει έναν πυρηνικό Αρμαγεδώνα; Ίσως κανείς, όμως η  Ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα ετερογονίας των σκοπών. Οι πολίτες της Δύσης θα το καταλάβουν όταν θα είναι ίσως πολύ αργά και θα ακτινοβολούν ραδιενέργεια.

Σημ.: Μοιάζει ειρωνεία ότι όρος Αρμαγεδδών έχει εβραϊκή προέλευση αναφέρεται στην ομώνυμη τοποθεσία όπου κατά την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν μεγάλες και καθοριστικές μάχες.

naftemporiki.gr

Αντίπαλοι της Ισλαμικής Δημοκρατίας επισημαίνουν ότι οι ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές έχουν σκοτώσει λιγότερους Ιρανούς απ’ ό,τι το ίδιο το καθεστώς στις καταστολές του

Καθώς το Ισραήλ βομβαρδίζει εκατοντάδες στρατιωτικούς και κυβερνητικούς στόχους στο Ιράν, ο πυρήνας της ιρανικής αντιπολίτευσης καταδίκασε την καμπάνια «Όχι στον Πόλεμο» που ξεκίνησε στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη. Οι Ιρανοί αντιφρονούντες υποστηρίζουν ότι η Ισλαμική Δημοκρατία ενορχηστρώνει τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις ως προσπάθεια να προστατευθεί από περαιτέρω ισραηλινά—και ενδεχομένως αμερικανικά—πλήγματα, επιδιώκοντας την επιβίωσή της μέσω παραπλάνησης.

Η καμπάνια έχει δύο πρόσωπα: το ένα εδραιώνεται σε αριστερούς κύκλους φιλο-Χαμάς της Δύσης, και το άλλο αποτελείται από ένα μικρότερο τμήμα της ιρανικής διασποράς. Σύμφωνα με την αντιπολίτευση, η Τεχεράνη έχει ενεργοποιήσει τα δίκτυά της στο εξωτερικό για να ασκήσει πίεση στο Ισραήλ. Κάποιοι Ιρανοί, λένε, έχουν παρασυρθεί, ενώ άλλοι έχουν προσωπικά κίνητρα, με οικογενειακούς ή επαγγελματικούς δεσμούς με το καθεστώς. Οι αντίπαλοι του ιρανικού καθεστώτος οργάνωσαν τις δικές τους συγκεντρώσεις σε αντιδιαστολή.

Οι Ιρανοί αντιφρονούντες υποστηρίζουν ότι η Ισλαμική Δημοκρατία οργανώνει τις αντιπολεμικές διαμαρτυρίες για να προστατευθεί από τα χτυπήματα.

Οργανώσεις της αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένων όλων των μοναρχικών, πολλών ρεπουμπλικανών και ακτιβιστών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επιμένουν ότι η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά το καθεστώς, το οποίο απειλεί με αφανισμό το Ισραήλ εδώ και 46 χρόνια. Αναγνωρίζοντας τον κίνδυνο θυμάτων μεταξύ των αμάχων, υποστηρίζουν ότι η ανατροπή της Ισλαμικής Δημοκρατίας είναι αναγκαία για να αποφευχθούν περαιτέρω καταστολές, εκτελέσεις και αιματοχυσία στο εσωτερικό. Οι πολέμιοι της στρατιωτικής αντίδρασης κατηγορούν το Ισραήλ ότι παραβίασε πρώτο την ιρανική κυριαρχία, θέτοντας σε κίνδυνο αμάχους, ενώ ορισμένοι διαστρεβλώνουν τα γεγονότα, κατηγορώντας το Ισραήλ ότι στοχεύει σκόπιμα μη μάχιμους.

Ο αριθμός των νεκρών αμάχων παραμένει αδιευκρίνιστος, με ορισμένες πηγές να κάνουν λόγο για πάνω από 200. Οι αντίπαλοι του καθεστώτος αμφισβητούν αυτό το νούμερο, ισχυριζόμενοι ότι πολλά από τα θύματα ήταν μέλη οικογενειών στόχων του καθεστώτος, που βρέθηκαν κοντά στις εκρήξεις. Ο όρος «απλοί άνθρωποι» έχει εξελιχθεί σε πεδίο μάχης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου φιγούρες της αντιπολίτευσης δημοσιεύουν εικόνες και αναφορές για στόχους του IRGC και κυβερνητικούς αξιωματούχους που επλήγησαν από τις ισραηλινές επιδρομές, θέτοντας το ερώτημα: λογίζονται ως «απλοί άνθρωποι» οι αξιωματικοί ελίτ και τα σώματα καταστολής των διαδηλωτών; Σημειώνουν ότι ίσως είναι ο πρώτος πόλεμος στην ιστορία που ξεκίνησε με την εξόντωση ανώτατων διοικητών και όχι στρατιωτών ή αμάχων.

Ανακαλώντας τη ματωμένη καταστολή του Νοεμβρίου 2019, ο δημοφιλής (ανώνυμος) Ιρανός χρήστης @deafowl έγραψε:

«Εδώ και μια βδομάδα, το Ισραήλ χτυπά στρατιωτικά κέντρα και σημεία συγκέντρωσης των Φρουρών της Επανάστασης με εκατοντάδες μαχητικά, και δεν έχουν σκοτωθεί ούτε 500 άτομα. Αλλά εσείς σκοτώσατε 1.500 νέους αυτής της χώρας μέσα σε μόλις τρεις μέρες!»

Καθώς ο Ανώτατος Ηγέτης Αλί Χαμενεΐ

φέρεται να κρύβεται σε ενισχυμένο υπόγειο καταφύγιο, κάτι που διαφαίνεται από τη χαμηλή ποιότητα του πρόσφατου βιντεομηνύματός του, η συνοχή του καθεστώτος τίθεται υπό αμφισβήτηση. Η κυβέρνηση έχει διακόψει την πρόσβαση στο διαδίκτυο, και ακόμη και οι επίσημες ειδησεογραφικές ιστοσελίδες είναι δύσκολα προσβάσιμες, καθιστώντας δύσκολη την αξιολόγηση της κατάστασης στο εσωτερικό. Παρ’ όλα αυτά, στις 19 Ιουνίου, μέσα ενημέρωσης συνδεδεμένα με τους Φρουρούς της Επανάστασης δημοσίευσαν μια αινιγματική δήλωση που προειδοποιούσε για μια «συνωμοσία από αμφιλεγόμενα πρόσωπα» που φέρονται να αψηφούν την εξουσία του Χαμενεΐ.

Η δήλωση ανέφερε:

«Σύμφωνα με αξιόπιστη αναφορά, μερικά ύποπτα και αναξιόπιστα στοιχεία προσπαθούν, κατά την άποψή τους, να εμπλέξουν κληρικούς στην Κομ για να προτείνουν κάποιον συμβιβασμό με το παιδοκτόνο σιωνιστικό καθεστώς. Ανησυχούν για ισχυρή αντίδραση από το καθεστώς και σχεδιάζουν να παρουσιάσουν πρώην αξιωματούχο ως βιτρίνα αυτής της προδοτικής πρωτοβουλίας. Μέχρι στιγμής, το άτομο αυτό δεν έχει απαντήσει».

Ο «πρώην αξιωματούχος» πιθανώς αναφέρεται στον μετριοπαθή πρώην πρόεδρο Χασάν Ροχανί.

Δεν είναι σαφές αν πρόκειται για πραγματική προειδοποίηση περί εσωτερικής ρήξης, ή για προληπτική απειλή προς αποτροπή αντιδράσεων στους κόλπους των πολιτικών και θρησκευτικών ελίτ.

Εν τω μεταξύ, η δήλωση του Ντόναλντ Τραμπ

στις 19 Ιουνίου, ότι θα περιμένει έως και δύο εβδομάδες πριν αποφασίσει αν οι ΗΠΑ θα συμμετάσχουν στην αεροπορική εκστρατεία, προκάλεσε απογοήτευση σε πολλούς Ιρανούς. Αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα αντικατοπτρίζουν αυξανόμενο φόβο ότι αν το καθεστώς του Χαμενεΐ επιβιώσει της τρέχουσας επίθεσης, θα στραφεί ξανά εσωτερικά, καταδιώκοντας τον ίδιο του τον λαό.

Κάποιοι χρήστες αναρωτήθηκαν αν ο Τραμπ είναι πράγματι σοβαρός, ή απλώς «τραγουδάει νανούρισμα στους ηγέτες του Ιράν».

Ένας δημοφιλής Ιρανός καλλιτέχνης με 149.000 ακόλουθους στην πλατφόρμα Χ έγραψε:

«Μετά τον Πόλεμο του Κόλπου, ο Σαντάμ παρέμεινε στην εξουσία. Υπολογίζεται ότι σφαγίασε μεταξύ 30.000 και 60.000 Ιρακινών πολιτών σε αντίποινα. Η επιβίωση της Ισλαμικής Δημοκρατίας εγγυάται τη σφαγή αθώων πολιτών και τη συνέχιση της καταπίεσης.»