Η ειδική σχέση του Ηνωμένου Βασιλείου με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής συζητείται έντονα αυτές τις μέρες.
Η ειδική αυτή σχέση (Special Relationship) καθιερώθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, από μια ομιλία του τότε βρετανού Πρωθυπουργού Winston Churchill το 1946. Ο οποίος τόνισε τις στενές συμμαχικές σχέσεις των δύο χωρών που συνεχίστηκαν έκτοτε και στη πράξη προϋπήρξαν του 1946…
Η σχέση καλύπτει πολλές πτυχές όπως πολιτικές, στρατιωτικές, μυστικών υπηρεσιών, διπλωματικές και οικονομικές διασαλεύθηκε κατά περιόδους αλλά επανήλθε στην «ομαλότητα». Ορισμένες περιπτώσεις ήσαν (από πλευράς ΗΒ) η επίθεση το 1955 στο Σουέζ δίχως την γνώση των ΗΠΑ όταν ο βρετανός Πρωθυπουργός Anthony Eden είπε ψέματα στη Βουλή των Κοινοτήτων για την μυστική του συμφωνία με τη Γαλλία και το Ισραήλ με αποτέλεσμα να παραιτηθεί της θέσεως του. Από πλευράς ΗΠΑ η εισβολή στην πρώην βρετανική αποικία Γρενάδα (Grenada) το 1983 επί βρετανίδας Πρωθυπουργού Margaret Thatcher όταν είχαν κυριολεκτικά σπάσει τα κόκκινα τηλέφωνα μέχρι που o αμερικανός Πρόεδρος Ronald Reagan απολογήθηκε. Η πιο πρόσφατη ήταν τον Μάιο του 2017 όταν η αμερικανική εφημερίδα «New York Times» διέρρευσε απόρρητες πληροφορίες που είχε δώσει η βρετανική Αστυνομία του Manchester στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες σχετικά με τη τρομοκρατική έκρηξη στο Manchester, δολοφονήθηκαν 22 άνθρωποι και τραυματίστηκαν άλλοι 59. Έντονα ενοχλημένη η βρετανική κυβέρνηση με την πρωθυπουργό Theresa May να δηλώνει ότι η ειδική σχέση τους βασίζεται σε αμοιβαία εμπιστοσύνη και είχε πληγεί πολύ σοβαρά. Έφθασε την επομένη ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και απολογήθηκε…
Ομιλία Δρ. Χένρι Κισσιγκερ
Το Μάιο του 1982, το βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών (Φόρειν ΄Οφις) γιόρτασε τα 200χρονά του με κύριο ομιλητή στο Βασιλικό Ινστιτούτο για Διεθνή θέματα (Royal Institute for International Affairs), στο Chatham House τον Δρ. Henry Kissinger.
Τίτλος : « Reflections on a Partnership: British and American Attitudes to Post-war Foreign Policy». («Συλλογισμοί περί ενός Συνεταιρισμού: Βρετανική και Αμερικανική στάση για τη μεταπολεμική εξωτερική πολιτική»).
Η μακροσκελής ομιλία του Δρ. Henry Kissinger ήταν πολύ αποκαλυπτική Το περιεχόμενο της πιστεύω βοήθησε στο να εξηγηθεί και επιβεβαιωθεί ότι όντως ήταν ο Kissinger που ακολούθησε την βρετανική πολιτική έναντι και του κυπριακού το 1974 και όχι αντιστρόφως. Ο Δρ. Kissinger εξήρε την ανωτερότητα της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής, ότι αυτή είχε αποφασιστική επιρροή πάνω στην αμερικανική τα χρόνια μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, τις δεκαετίες του 1940 και 1950 όταν οι δύο χώρες ανταποκρίθηκαν μαζί στις γεωπολιτικές προκλήσεις της Σοβιετικής Ένωσης και ηγήθηκαν της δημιουργίας των oπυλώνων της Δυτικής συνεργασίας…
Είπε ο Kissinger:
« Η ιστορία της μεταπολεμικής μας ιστορίας είναι γεμάτη από αγγλο-αμερικανικές «διευθετήσεις» και «κατανοήσεις», κάποτε πάνω σε κρίσιμα θέματα, που δεν εισχώρησαν σε επίσημα έγγραφα….« Ήμασταν σύμμαχοι και φίλοι. Δεν χρειαζόταν να δέναμε τα πάντα.» Και συνέχισε:
«Οι βρετανοί ουσιαστικά ήσαν τόσο βοηθητικοί που έγιναν μέτοχοι σε αμερικανικές εσωτερικές αποφάσεις, σε σημείο που ίσως ποτέ δεν συνέβη μεταξύ κυριάρχων κρατών. Κατά την περίοδο της δικής μου υπηρεσίας (στην αμερικανική κυβέρνηση) οι βρετανοί έπαιξαν σημαντικό ρόλο για κάποιες αμερικανικές διμερείς διαπραγματεύσεις με τη Σοβιετική Ένωση – στην πραγματικότητα βοήθησαν στη συγγραφή του εγγράφου κλειδί. Κατά την δική μου θητεία, κρατούσα το βρετανικό Φόρειν ΄Οφις πολύ καλύτερα ενημερωμένο και πιο στενά αναμεμειγμένο παρά το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ… Στις δικές μου διαπραγματεύσεις για το θέμα της Ροδεσίας δούλεψα έχοντας στα χέρια μου ένα βρετανικό έγγραφο, με βρετανική γραμματική, όταν ακόμα δεν αντιλαμβανόμουν τη διαφορά μεταξύ ενός εγγράφου εργασίας από ένα εγκεκριμένο έγγραφο από το Υπουργικό. Η πρακτική της συνεργασίας ανθεί μέχρι σήμερα…»
Άκρως μυστική βρετανική επιχείρηση 1971
Με την ευκαιρία σήμερα της συζήτησης ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού για την σχέση αυτή, αναφέρω μια άκρως μυστική βρετανική επιχείρηση για την οποία ο Kissinger δεν ήθελε πάση θυσία να μάθει η Ουάσιγκτον. Τα έγγραφα αυτά κατέχω από την αποδέσμευσή τους στο βρετανικό Εθνικό Αρχείο τον Ιούλιο του 2019.
O Dr. Kissinger εξερχόμενος του 10 Downing Street (Φώτο Daily Mail 6.12.2016)
Η επιχείρηση παραπλάνησης
Το 1971 ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος Richard Nixon (1969-1974) χρειαζόταν κάποιο να κάνει σίγουρο ότι η Κίνα ενδιαφερόταν σοβαρά για σχέσεις προτού ξεκινήσει μια τέτοια συζήτηση στο Capitol Hill. Και ο άνθρωπος για τη δουλειά αυτή ήταν ο Henry Kissinger. Το πρόβλημα ήταν πως θα πήγαινε από την Ουάσιγκτον στο Πεκίνο δίχως κανένας να γνωρίζει για το ταξίδι. Και εδώ ο Kissinger, ο οποίος εμπιστευόταν τους Βρετανούς πολύ περισσότερο από τους δικούς του στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ζήτησε την βοήθειά τους μέσω άκρας μυστικότητας.
Έτσι λοιπόν, το Downing Street (με πρωθυπουργό τον Edward Health) ξεκίνησε την επιχείρηση διαδίδοντας ότι ένας μεγάλος επίσημος , ο Henry Kissinger, θα έφθανε στη χώρα για γεύμα εργασίας, να συζητούσαν για το Βιετνάμ και άλλα επείγοντα διεθνή θέματα με τους Edward Heath, Υπ. Εξωτερικών Sir Alec Douglas-Ηome, Sir Bruke Trend, Επικεφαλής του Υπουργικού (Cabinet Secretary) και άλλους υψηλόβαθμούς. Αντί όμως για γεύμα στο Λονδίνο ο Kissinger βρέθηκε χιλιάδες μίλια μακριά στο Πεκίνο για μυστικές συζητήσεις με τη κινέζικη κυβέρνηση πριν την ιστορική επίσκεψη του Νίξον στη Κίνα το 1972.
Η βρετανική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον πήρε οδηγίες από το Λονδίνο να «μαγειρέψει» μια είδηση, ως κάλυψη, για να δικαιολογηθεί η μυστηριώδης απουσία του Kissinger από το Λευκό Οίκο. Κατασκεύασαν μια τετραήμερη επίσκεψη στο Λονδίνο για συζητήσεις και ένα γεύμα που δεν έλαβε χώρα ποτέ.
Η παραπλάνηση δούλεψε, έγραψε η «Γκάρτιαν» στις 17 Φεβρουαρίου 2012, «Οι εφημερίδες ξεγελάστηκαν… και η «Γκάρτιαν» είπε στους αναγνώστες της ότι ο σύμβουλος του Richard Nixonγια εθνική ασφάλεια, Henry Kissinger έκανε μια σύντομη επίσκεψη στο Λονδίνο». Και πρόσθεσε:
«Είναι δύσκολο να φανταστεί ένας ότι το 10 Downing Street θα μπορούσε να αποπειραθεί κάτι τέτοιο σήμερα. ΄Όμως ο Heath και το υπουργικό του ήσαν μέρος μιας γενεάς του πολέμου ικανοί να κρατούν μυστικά και ήσαν συνηθισμένοι σε τακτικές του ψυχρού πολέμου… και εξαπατήσεις… Το γεύμα που δεν έλαβε ποτέ ήταν στις 26 Ιουνίου 1971…»
Στις 24 Ιουνίου 1971 το Υπουργείο Άμυνας στο Λονδίνο ενημέρωσε το Γραφείο του Υπουργικού για την «διευθέτηση» του ταξιδιού του Henry Kissinger με την άδεια του Air Vice Marshal Evans.
Ο Kissinger πέταξε με βρετανικό στρατιωτικό αεροπλάνο VC10 από το Dulles Airfield στην Washington απευθείας στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας Brize Norton στο Oxfordshire. Από το Λονδίνο με την βοήθεια και πάλιν των Βρετανών πήγε στο Πεκίνο μέσω Παρισιού. Η επιστροφή εννοείται είχε την ίδια διευθέτηση…
Στις 19 Ιουλίου 1971 ο Sir Dennis Greenhill σε επιστολή του προς τον βρετανό πρέσβη στην Ουάσιγκτον Earl of Cromer, τον ενημέρωσε με αντίγραφο πρακτικού για το τι συζητήθηκε μεταξύ του Sir Burks Trend και του Henry Kissinger. Το οποίο δεν είδε κανένας εκτός από τον άμεσα περίγυρο του Πρωθυπουργού στο προσωπικό του γραφείο. Και στο Φόρειν ΄Οφις γνωστοποιήθηκε μόνο στον Υπουργό Εξωτερικών, στον ίδιο (Dennis Greenhill) και στον Tom Brimslow.* «Και αυτό λόγω του ότι ο Kissinger επανειλημμένα τόνισε ότι η ανταλλαγή ήταν αυστηρώς ιδιωτική και δεν ήθελε να γνωρίζει κανένας από τους «γραφειοκράτες» (της χώρας του) . Ο Burks Trend ανησυχεί ο Kissinger να μην υποπτευθεί ποτέ ότι άλλος από τον Πρωθυπουργό γνωρίζει γι΄αυτά. Θα είμαι ευγνώμων αν καταστρέψετε αυτή την επιστολή μαζί με το εσώκλειστο».
Tom Brimslow.*- Βρετανός διπλωμάτης που υπηρέτησε και στο Φόρειν ΄Οφις. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην διαπραγμάτευση το 1973 μαζί με τον Henry Kissinger για την «Συμφωνία για την Πρόληψη Πυρηνικού Πολέμου» μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης. Η οποία σύμφωνα με τον Kissinger, επιτεύχθηκε περισσότερο με βρετανική γνώση παρά αμερικανική και ότι ο Brimslow«ήταν παράδειγμα της Αγγλο-Αμερικής ειδικής σχέσης στην καλύτερη της περίπτωση…»
Στις 23 Ιουλίου 1971 ο βρετανός πρέσβης στην Ουάσιγκτον Earl of Cromer απάντησε στον Sir Dennis Greenhill στο Φόρειν ΄Οφις:
«Ευγνώμων για την επιστολή σας της 19ης Ιουλίου μαζί με τα εσώκλειστα τα οποία καταστρέφω. Ο Κίσσιγκερ είναι αιωνίως κατατρομαγμένος στην ιδέα να μην φθάσουν τα όσα λέγονται μεταξύ μας πίσω στους «γραφειοκράτες» (της Ουάσιγκτον)…»
O Sir Bruke Trend στις 28 Ιουλίου 1971 ενημέρωσε τον Air Vice Marshal D. C. Evans ότι ο «ταξιδιώτης» ήταν πολύ εντυπωσιασμένος από την αποδοτικότητα της επιχείρησης και ευχαρίστησε τον τελευταίο για το σχεδιασμό της…
Στις 7 Φεβρουαρίου 1972 η Daily Mail έγραψε μια μικρή είδηση με τίτλο « Ο βασικός μυστικός ρόλος της Βρετανίας στην κρίσιμη απουσία του Kissinger από την Αμερική», αλλά έπεσε στα χαμηλά..
Ο Δρ. Kissinger , έμεινε πιστός στην «ειδική σχέση» όπως υπέδειξε με την ομιλία του της 10ης Μαΐου 1982. Το 1974 ήταν βάση αυτής της «συνεννόησης» που ενέργησε σε σχέση με το Κυπριακό. Επισφράγισμα της οποίας ήταν η ιστορική τηλεφωνική συνομιλία του με τον βρετανό ομόλογό του James Callaghan στις 14.8.1974 και η συνάντηση στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ με τους αξιωματούχους του Φόρειν ΄Οφις στις 27.8.1974… («Διζωνική vs Δημοκρατία» 2019).
Στις 20 Ιουνίου 1995, η Βασίλισσα Ελισάβετ τον τίμησε με το τίτλο του (Επίτιμου Ιππότη) Honorary Knight Commander of the Order of Saint Michael and Saint George (KCMG).
*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
ΠΗΓΗ: Σημερινή 15/11/2020
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ο Τζόνσον αναφέρει στα απομνημονεύματά του «Unleashed», που θα δημοσιευθούν στις 10 Οκτωβρίου: «Ο Μπίμπι (Νετανιάχου) πήγε εκεί για λίγο. Αυτό μπορεί να είναι τυχαίο, αλλά μου είπαν αργότερα ότι όταν σαρώθηκε για ασφάλεια, βρήκαν μια συσκευή ακρόασης στην τουαλέτα»
Ο πρώην πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, Μπόρις Τζόνσον, έγραψε ότι εντοπίστηκε μια κατασκοπευτική συσκευή υποκλοπής στην τουαλέτα του, αφού ο Μπενιαμίν Νετανιάχου χρησιμοποίησε το ιδιωτικό μπάνιο στο βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών το 2017.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας The Telegraph, ο Τζόνσον, ο οποίος διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών το 2017, δήλωσε ότι ο Νετανιάχου ζήτησε να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα κατά τη συνάντησή του στο γραφείο του στο υπουργείο.
Ο Τζόνσον δήλωσε ότι αφού ο Νετανιάχου χρησιμοποίησε την τουαλέτα στο «μυστικό κτίριο του παραρτήματος», η ομάδα ασφαλείας έψαξε και βρήκε έναν ‘κοριό’- συσκευή ακρόασης.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο Τζόνσον αναφέρει στα απομνημονεύματά του «Unleashed», που θα δημοσιευθούν στις 10 Οκτωβρίου: «Ο Μπίμπι (Νετανιάχου) πήγε εκεί για λίγο. Αυτό μπορεί να είναι τυχαίο, αλλά μου είπαν αργότερα ότι όταν σαρώθηκε για ασφάλεια, βρήκαν μια συσκευή ακρόασης στην τουαλέτα», είπε.
Όταν ρωτήθηκε αν θα μπορούσε να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με αυτόν τον ισχυρισμό, ο Τζόνσον είπε: «Νομίζω ότι όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζετε για αυτό το περιστατικό βρίσκονται στο βιβλίο», δήλωσε χαρακτηριστικά
Το βιβλίο του πρώην πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον «Unleashed», το οποίο περιλαμβάνει τις αναμνήσεις του για το Brexit, τον χειρισμό της επιδημίας Covid-19 από την κυβέρνησή του και το κομματικό σκάνδαλο κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, θα κυκλοφορήσει στις 10 Οκτωβρίου.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Δεν συνεπλάκησαν με οιουσδήποτε στόχους τα βρετανικά αεροσκάφη
Η Βρετανία δήλωσε πως δύο μαχητικά αεροσκάφη της και ένα αεροσκάφος εναέριου ανεφοδιασμού έπαιξαν ρόλο χθες, Τρίτη, στις προσπάθειες να αποφευχθεί περαιτέρω κλιμάκωση στη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, όμως τα μαχητικά δεν συνεπλάκησαν με οιουσδήποτε στόχους.
«Δύο μαχητικά Typhoon της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας και ένα αεροσκάφος εναέριου ανεφοδιασμού Voyager έπαιξαν τον ρόλο τους στις προσπάθειες να αποφευχθεί περαιτέρω κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή, καταδεικνύοντας την ακλόνητη υποστήριξη του Ηνωμένου Βασιλείου στην ασφάλεια του Ισραήλ», ανέφερε το βρετανικό υπουργείο Άμυνας στο X.
«Λόγω της φύσης αυτής της επίθεσης, δεν συνεπλάκησαν με οιουσδήποτε στόχους, αλλά έπαιξαν έναν σημαντικό ρόλο στην ευρύτερη αποτροπή και στις προσπάθειες να αποφευχθεί περαιτέρω κλιμάκωση».
Το Ιράν εξαπέλυσε την Τρίτη ομοβρονία βαλλιστικών πυραύλων εναντίον του Ισραήλ σε αντίποινα για την εκστρατεία του Ισραήλ εναντίον της Χεζμπολάχ, συμμάχου της Τεχεράνης στον Λίβανο. Το Ισραήλ δεσμεύθηκε να δώσει μια «οδυνηρή απάντηση» στον εχθρό του.
Απαντώντας σε ερώτηση αν η Βρετανία είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει τον στρατό της προκειμένου να βοηθήσει το Ισραήλ να υπερασπιστεί τον εαυτό του, ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ δήλωσε την Τρίτη πως το Ισραήλ έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα.
Στο μεταξύ, ναυλωμένη πτήση που μεταφέρει Βρετανούς πολίτες από τον Λίβανο αναχώρησε από τη χώρα, όπως δήλωσε σήμερα ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Ντέιβιντ Λάμι, ο οποίος πρόσθεσε πως και άλλες πτήσεις προγραμματίζεται να αναχωρήσουν τις ερχόμενες ημέρες.
«Η πρώτη ναυλωμένη πτήση που μεταφέρει Βρετανούς πολίτες από τον Λίβανο έχει τώρα αναχωρήσει», ανέφερε ο Λάμι στο Χ.
«Έχουμε κάνει διευθετήσεις για άλλη μία πτήση αύριο, και για επιπλέον πτήσεις τις ερχόμενες ημέρες όσο υπάρχει ζήτηση και είναι ασφαλές να το κάνουμε», είπε.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Σχιζοφρένεια ομαδική και αθεράπευτη που βηματίζει την Κύπρο στην πλήρη τουρκοποίηση.
Γράφει η Φανούλα Αργυρού
Πρόεδρος φάσκει και αντιφάσκει όταν ισχυρίζεται από τη μια ότι δεν θα δεχθεί τη διχοτόμηση και ότι η εισβολή δεν μπορεί να παράγει δίκαιο. Το γεγονός ότι η Τουρκία αξιώνει σήμερα τα δύο κράτη, δεν σημαίνει πως η τουρκική λύση της ομοσπονδίας μπορεί να καθαγιαστεί. Από την άλλη, ο Πρόεδρος όταν αναφέρεται σε «μη δίκαιη λύση» λέει αλήθεια, που εκθέτει και τον ίδιο και τους προκατόχους του. Ποια είναι η αλήθεια; Ότι εφόσον η λύση δεν θα είναι δίκαιη, δεν θα είναι βιώσιμη και, ως εκ τούτου, για να είναι βιώσιμη θα είναι αυτή την οποία θα επιβάλει η Τουρκία. Είτε αυτή είναι η ομοσπονδία είτε είναι η συνομοσπονδία…»,έγραψε η «Σημερινή» στις 29.9.2024 «Βήματα στο κενό».
Και όπως ορθά πρόσθεσε: «…Σε αυτό το οποίο συζητά ο Πρόεδρος ως λύση, λαμβάνοντας τη σκυτάλη από τους προκατόχους του. Στη διζωνική, όπως τονίζει, δικοινοτική ομοσπονδία, η οποία αποτελεί τον γεωγραφικό, πληθυσμιακό και διοικητικό διαχωρισμό της Κύπρου. Είναι η τουρκική λύση όπως καθορίστηκε από το 1956 και τέθηκε επί τάπητος από τον Μπουλέντ Ετζεβίτ, στις 18 Ιουλίου του 1974, στο Λονδίνο, πριν από την εισβολή. Ήταν ο στόχος της εισβολής. Και κατοχυρώθηκε στο Κραν Μοντανά, προσφέροντας στην Τουρκία την ευκαιρία να προχωρήσει στην αξίωση των δύο κρατών..»
Ιδού λοιπόν για ακόμα μια φορά το ιστορικό της ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ κύριε Νίκο Χριστοδουλίδη.
Η τουρκική λύση καθορίστηκε από τις 19 Δεκεμβρίου 1956 με τη δήλωση του Υπ. Αποικιών Λένοξ Μπόιτ από το βήμα της Βουλής των Κοινοτήτων, αφού τα συμφώνησε στις 16 Δεκεμβρίου 1956 με τον Τούρκο πρωθυπουργό Α. Μεντερές στην Κωνσταντινούπολη. Ότι η διχοτόμηση δεν θα αποκλείεται σε τελική λύση του Κυπριακού προσφέροντας ξεχωριστή αυτοδιάθεση στην τουρκική μειονότητα στην Κύπρο του 18% και επισημοποιώντας τον διαιρετικό δικοινοτισμό. Αφού το εξασφάλισαν αυτό, οι Τούρκοι ενωρίς το 1957 απαίτησαν ΔΙΖΩΝΙΚΗ λύση, που οι Βρετανοί αναγνώρισαν ως ομοσπονδιακή/συνομοσπονδιακή λύση.
Και έτσι ξεκίνησαν στο Λονδίνο τη μελέτη ομοσπονδιακής λύσεως βάση των όσων απαιτούσε ο Δρ Νιχάτ Ερίμ. Και εφόσον δεν μπορούσαν να του δώσουν τη διχοτόμηση, λόγω της αμερικανικής και του ΝΑΤΟ απόρριψής της, μας έδωσαν το κατασκεύασμα Ζυρίχης και Λονδίνου ως αφετηρία για όσα ζητούσε ο Δρ Ερίμ…
Ο λόρδος Ράτκλιφ είχε απορρίψει τις διάφορες λύσεις «ομοσπονδιακής αυτό-κυβέρνησης» που του είχαν προτείνει η αποικιακή κυβέρνηση στην Κύπρο, και είχε πει ότι δεν πίστευε η Κύπρος μπορούσε να διοργανωθεί σε μια Ομοσπονδία. Δεν υπήρχαν δομές εδαφικού διαχωρισμού…Όταν καλέστηκε η αποικιακή διοίκηση να απαντήσει (εννοείται για τα δεύτερα σχέδια διχοτόμησης που της είχε ζητηθεί), έθεσε διστακτικά και πρόταση για «ομόσπονδη αυτό-κυβέρνηση» ως μια εναλλακτική «μέση λύση» μεταξύ διαρχικής διευθέτησης κάτω από βρετανική κυριαρχία και διχοτόμηση. Θεωρούσαν μια ομόσπονδη διευθέτηση θα βοηθούσε στη διαδικασία μετακίνησης πληθυσμού μεταξύ ελληνικής και τουρκικής περιοχής «πιο φθηνά και ανθρώπινα» από μια γρήγορη διχοτόμηση…
Αυτό το ξεκίνησαν οι Τούρκοι με το πρώτο πραξικόπημα το 1963/64 και το ολοκλήρωσαν με τις δύο τουρκικές βάρβαρες εισβολές το 1974…Και τώρα αναμένουν τον Χριστοδουλίδη να τα νομιμοποιήσει με «γενναίες» προσφορές…
Ιανουάριος 1964: Ο Ραούφ Ντενκτάς στη σύσκεψη στο Λονδίνο απαιτεί γεωγραφική ομοσπονδία με ανταλλαγή πληθυσμών.
9 Ιουνίου 1965: O κ. C.H.D. Everett από την βρετανική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον, έγραψε στο Φόρεϊν Όφις : «…Εξάλλου, οι Τούρκοι πάντοτε το έκαναν ξεκάθαρο ότι η ομοσπονδία ήταν η λύση που προτιμούσαν…».
12 Ιανουαρίου 1965: O Τούρκος πρωθυπουργός Ισμέτ Ινονού σε μια τετρασέλιδη επιστολή του προς τον βρετανό πρωθυπουργό έλεγε:
«…Σε αυτή την κατάσταση, η υποστήριξη του Ηνωμένου Βασιλείου, των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων συμμάχων στις προτάσεις μας να κατορθώσουμε μια ομοσπονδία στην Κύπρου θα βοηθήσει πολύ τις πιθανότητες σύντομης λύσης…».
21 Ιανουαρίου 1965: Μήνυμα από τη βρετανική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον προς το Φόρεϊν Όφις έλεγε: «…Θα είναι εν πάση περίπτωση καλύτερα να αποφεύγεται συζήτηση με τους Τούρκους για τη θεωρητική αρχή ομοσπονδίας, την υλοποίηση της οποίας ακόμα δεν αποπειράθηκαν να καθορίσουν. ΄Ισως σταδιακά να γίνει κατορθωτός κάποιος τρόπος συμβιβαστικής διευθέτησης τον οποίο οι μεν Τούρκοι να ερμηνεύουν ως ομοσπονδία οι δε Έλληνες ως ενωμένο κράτος…»
Καταπληκτική εισήγηση. Την εισηγήθηκε στο Φόρεϊν Όφις μετά τις τουρκικές εισβολές και ο μ. Μιχαλάκης Τριανταφυλλίδης(15.10.1974) που διετέλεσε τόσο ως Γενικός Εισαγγελέας της Κυπριακής Δημοκρατίας όσο και πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Κύπρου. Ακριβώς αυτό είναι που εμπεδώθηκε. Με Ελληνοκύπριους ηγέτες να ζουν στη ψευδαίσθηση ότι η αντιδημοκρατική, διαιρετική, ρατσιστική βρετανο-τουρκική δι-κοινοτική, δι-ζωνική ομοσπονδία προσφέρει … ενωμένο κράτος ενώ οι Τουρκοκύπριοι να την ερμηνεύουν με τη σωστή της ερμηνεία!
1965: Ο Γκάλο Πλάζα απορρίπτει την Ομοσπονδία
Στην έκθεση του το 1965 ο μεσολαβητής των Ηνωμένων Εθνών, κ. Galo Plaza έγραψε μεταξύ άλλων:
«… Συγκεκριμένα οι συζητήσεις για γεωγραφικό διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων κάτω από ένα ομοσπονδιακό σύστημα κυβέρνησης δεν με έχουν πείσει πως αναπόφευκτα δεν θα οδηγούν στη διχοτόμηση…».
2 Φεβρουαρίου 1965: Σε μνημόνιο που ετοίμασε για τον βρετανό πρωθυπουργό το τμήμα Σχεδιασμού του Φόρεϊν Όφις τόνιζε: «Εκείνο που οι Τούρκοι ζητούν με την Ομοσπονδία είναι στην κυριολεξία ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ… Η επιθυμία της τουρκικής κυβέρνησης για μια ομόσπονδη λύση (δηλαδή κυριολεκτικά διχοτόμηση) αναμένεται να συνεχιστεί…».
Μάρτιος 1965: «Η τουρκική κυβέρνηση ακόμα συνεχίζει να σκέφτεται για «ομοσπονδία» με γεωγραφικό διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων…».
Βρετανικά δημιουργήματα! 14 Σεπτεμβρίου 1965: Το Φόρεϊν Όφις απάντησε ως εξής στον τότε ΄Υπ. Αρμοστή Sir David Hunt ο οποίος ζήτησε από το Λονδίνο να προβεί σε αντιρρήσεις για λύση ομοσπονδίας εξηγώντας τις επιπτώσεις. «Η δυσκολία είναι πως ομοσπονδία είναι μια λέξη με πολλές ερμηνείες, και έχοντας υπόψη ότι η τουρκική κυβέρνηση συνεχίζει να τη θεωρεί ως την ιδανικότερη λύση για το κυπριακό πρόβλημα, οι κίνδυνοι να αμαυρώσουμε εμείς την ιδέα, όσο επιδέξια και να το κάνουμε, θα υπερτερεί των πλεονεκτημάτων.. Εκτός τούτου, οι περισσότερες ομοσπονδίες ανά τον κόσμο οι οποίες σήμερα ή στο πρόσφατο παρελθόν αντιμετωπίζουν προβλήματα είναι δικά μας δημιουργήματα…».
Το 1966: Oι Τουρκοκύπριοι προωθώντας ξεχωριστό κράτος, ξεκίνησαν να εκδίδουν τα δικά τους ξεχωριστά «κυβερνητικά λαχεία». Παράλληλα απαγορευόταν στους Τουρκοκύπριους να αγοράζουν λαχεία της Κυπριακής Δημοκρατίας. (Εφημερίδα «Μάχη» 7 Απριλίου, 1966 με φωτοαντίγραφο.
Ο χάρτης αυτός δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Σημερινή» 4.12.1983, βρέθηκε το 1967 σε εγκαταλελειμμένο τουρκικό σπίτι του χωριού Στρογγυλός της επαρχίας Αμμοχώστου και παραδόθηκε στις αρμόδιες αρχές της Δημοκρατίας. Αυτός που δημοσιεύθηκε ήταν φωτοτυπία.
4 Ιανουαρίου 1972: Ο Βρετανός ΄Υπ. Αρμοστής στη Λευκωσία Robert Edmonds , = ζητούσε δράση από το Λονδίνο γιατί ανησυχούσε, αλλά απορρίφθηκαν οι υποδείξεις και εκκλήσεις του. Αποκαλυπτικό το απόσπασμα που ακολουθεί. Δηλαδή την προειλημμένη απόφασή τους να ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΥΧΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ! Που είχε παρθεί τον Δεκέμβριο του 1963 και εκτελέστηκε το 1974…
«… To Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας το έχει κάνει ξεκάθαρο στον ΄Υπ. Αρμοστή ότι έχει πολύ σοβαρές επιφυλάξεις για τις ιδέες του (Υπ. Αρμοστού). Πιστεύουν ότι τα συμφέροντά μας στην Κύπρο εξυπηρετούνται καλύτερα με το να συνεχίζουμε όσο πιο πολύ μπορούμε με τη σημερινή πολιτική, έχοντας κατά νουν πως ενόσω οι Κύπριοι είναι απασχολημένοι με τα ενδοκοινοτικά τους προβλήματα, μάλλον είναι απίθανο να γυρίσουν την προσοχή τους εναντίον των Κυρίαρχων Περιοχών των Βάσεων μας…Έστω και αν επέλθει κάποια κρίση, οποιαδήποτε επέμβαση από μέρους μας «να σταματήσουμε τους Τούρκους» (όπως το θέτει ο ΄Υπ. Αρμοστής) θα συνεπάγεται πολλούς θανάσιμους κινδύνους και μάλλον θα θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο τη δική μας θέση στην Κύπρο αλλά επίσης τα ευρύτερα συμφέροντα του ΝΑΤΟ…».
11 Φεβρουαρίου 1974: Το Φόρεϊν Όφις πληροφόρησε όλες τις διπλωματικές του αποστολές στο εξωτερικό ότι η ελληνική πρεσβεία ανησυχούσε ότι οι Τούρκοι επίσημα απαίτησαν «ομοσπονδία» επομένως οι συνομιλίες διακόπηκαν. Μετά την ελληνική πρεσβεία και η αμερικανική πρεσβεία στο Λονδίνο πληροφόρησε το Φόρεϊν Όφις ότι η κυπριακή κυβέρνηση είχε επίσης διαμαρτυρηθεί στους Αμερικανούς για το τουρκικό αίτημα. Ο Αμερικανός πρέσβης στην Άγκυρα με οδηγίες ρώτησε την τουρκική κυβέρνηση και πήρε την εξής απάντηση: ο τουρκικός στόχος πάντα ήταν μια «ομόσπονδη λύση». Η τουρκική κυβέρνηση θεωρούσε ότι η όποια λύση πρέπει να αντανακλά στον δικοινοτικό χαρακτήρα της Κύπρου.
13 Φεβρουαρίου 1974: Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Τουράν Γκιουνές εξήγησε στον βρετανό πρέσβη στην Άγκυρα ότι ένα «ομόσπονδο σύστημα» στην Κύπρο θεωρείτο από την Άγκυρα όχι ως μια συνταγματική διευθέτηση αλλά ως μια κατάσταση στην οποία η τουρκική κοινότητα ποτέ ξανά δεν θα θεωρηθεί ως μειονότητα αλλά ισότιμη με τους Έλληνες.
27 Φεβρουαρίου 1974: Η βρετανική Υπάτη Αρμοστεία στην Λευκωσία ανέφερε στο Λονδίνο ότι τα πράγματα στην Κύπρο χειροτέρευσαν λόγω της διαμάχης για την «ομοσπονδία» και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος σε τελευταία δήλωσή του σε Βέλγο δημοσιογράφο στις 20 Φεβρουαρίου είπε: « Οι τουρκικές απαιτήσεις θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε πολιτική και γεωγραφική διχοτόμηση». Ο βρετανός Ύπατος Αρμοστής πρόσθεσε, πως σε συζήτηση με τον Τούρκο συνταγματολόγο κ Ινχάν ο τελευταίος παραδέχθηκε ξεκάθαρα τον τουρκικό στόχο: ένα δικοινοτικό κράτος. Όμως δεν έχουν εμπιστοσύνη στις Συνθήκες του 1960.Επομένως ένα ομοσπονδιακό σύστημα, παραμένει η μόνη πρακτική λύση και παραδέχονται ότι μια ομοσπονδία δεν μπορεί να δουλέψει δίχως μια γεωγραφική βάση.
8 Απριλίου 1974: Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ετζεβίτ δήλωσε ότι η τουρκική κυβέρνηση θα κάνει ό,τι μπορεί να βρει μια ειρηνική και διαρκή λύση στα πλαίσια ενός ανεξάρτητου ομόσπονδου κράτους.
19 Ιουνίου 1974: Ο βρετανός Ύπατος Αρμοστής στη Λευκωσία Στίβεν Όλβερ έγραψε στο Λονδίνο ότι ο Ραούφ Ντενκτάς πάντα είχε βλέψεις για μια ανεξάρτητη αυτόνομη διοίκηση και δούλεψε σκληρά τα τελευταία έξι χρόνια για να το κατορθώσει.
4 Ιουλίου 1974: Ο Ντενκτάς διαβεβαίωσε τον βρετανό Ύπατο Αρμοστή ότι οι δύο συνταγματολόγοι είχαν κατορθώσει αρκετή πρόοδο. Η ελληνική πλευρά δέχθηκε την αρχή των ξεχωριστών δήμων. Το θέμα βρισκόταν υπό συζήτηση κάτω από τον τίτλο «περιοχή αυτονομίας».
10 Ιουλίου 1974: Η κυπριακή Υπάτη Αρμοστεία στο Λονδίνο παραδίδει στο Φόρεϊν Όφις Υπόμνημα με τίτλο «Ανεφάρμοστη η ομοσπονδία»…
17 Ιουλίου 1974: Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ετζεβίτ εξήγησε στους Βρετανούς το σχέδιό του και τις απαιτήσεις του για ομοσπονδιακή γεωγραφική λύση με δύο κοινότητες …
18 Ιουλίου 1974: Ο Ετζεβίτ επανέλαβε τα ίδια και στον Αμερικανό απεσταλμένο Τζ. Σίσκο που είχε φθάσει στο Λονδίνο, και του ζήτησε να μην κάνουν ότι και το 1964. Εξάλλου τα είχε συμφωνήσει όλα με τους Βρετανούς το προηγούμενο βράδυ.
Ακολούθησαν οι δύο τουρκικές εισβολές, και πριν ακόμα ολοκληρωθούν τα τουρκικά εγκλήματα (πριν ο αλέκτωρ κράξει τρεις) «ηγέτες» της Κύπρου είχαν προβεί σε απαράδεκτες παραχωρήσεις… Με το «παράδειγμά» τους να ακολούθησαν όλοι μέχρι σήμερα αντί να το ποδοπατήσουν απαιτώντας ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ…
Η τελευταία παράγραφος του άρθρου της «Σημερινής» συνοψίζει εύστοχα την κατάσταση.
«Οι ρητορείες του Προέδρου δεν αρκούν και δεν του προσφέρουν άλλοθι. Διότι, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, με ή χωρίς λύση, η Κύπρος οδηγείται προς τη διχοτόμηση. Και ο Πρόεδρος δεν θα αποφύγει αυτό που επιδιώκει να αποφύγει. Δηλαδή, να μείνει στην Ιστορία ως Πρόεδρος της διχοτόμησης, κουβαλώντας στις πλάτες τους τις αμαρτίες των προκατόχων του αλλά και του ίδιου. Αντί να υιοθετήσει μια αποτρεπτική πολιτική απαλλαγής από τα τετελεσμένα της εισβολής και διάσωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, κινείται μεταξύ επικοινωνιακών τρικ και ακροβατισμών. Αυτοπαγιδεύεται. Κάνει βήματα στο κενό…».
Εν κατακλείδι, οι Βρετανοί ξεκίνησαν να μελετούν την ομοσπονδιακή λύση εντός του 1957. Για να την υιοθετήσουν όλες οι κυπριακές κυβερνήσεις από τον Μακάριο μέχρι το σημερινό Χριστοδουλίδη (με κάποια διαφοροποίηση από Σπ. Κυπριανού) προσπαθώντας με το έτσι θέλω να τη νομιμοποιήσουν!!!
Σχιζοφρένεια ομαδική και αθεράπευτη που βηματίζει την Κύπρο στην πλήρη τουρκοποίηση.
(Πηγές, Βρετανικό Εθνικό Αρχείο βιβλίο «Διζωνική vs Δημοκρατία 1955-2019» Λεμεσός).
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
Το ξεκίνημα μελέτης ομοσπονδιακής λύσης στο Λονδίνο από το 1957
Οι εισηγήσεις της αποικιακής κυβέρνησης στη Κύπρο για ομοσπονδιακή αυτο-κυβέρνηση…
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.