Εκπομπή “Ανιχνεύσεις” – Παρουσιάζει ο Παντελής Σαββίδης

Η Ινδία, με το τεράστιο εργατικό δυναμικό της, προσπαθεί εδώ και πολύ καιρό να υπερσκελίσει την κινεζική μεταποιητική βιομηχανία, ωστόσο τα εργοστάσιά της δεν είναι έτοιμα. Τα τελευταία 10 χρόνια, ο Μόντι επιδιώκει έναν στόχο που ονόμασε «Make in India».

Η κυβέρνηση έχει καταβάλει κίνητρα σε εταιρείες που παράγουν αγαθά σε στρατηγικούς τομείς με προϋπολογισμό άνω των 26 δισεκατομμυρίων δολαρίων, και έχει προσπαθήσει να προσελκύσει ξένες επενδύσεις στο όνομα της μείωσης της εξάρτησης της Ινδίας από τις κινεζικές εισαγωγές. Ένας από τους στόχους της ήταν η δημιουργία 100 εκατομμυρίων νέων θέσεων εργασίας στον μεταποιητικό τομέα έως το 2022.

Υπήρξαν επιτυχίες. Η πιο εντυπωσιακή είναι ότι η Foxconn, ο κατασκευαστής Ταϊβάν, άρχισε να κατασκευάζει iPhones για την Apple στην Ινδία, μεταφέροντας μέρος του έργου από την Κίνα.
Ωστόσο, ο ρόλος της μεταποίησης στην Ινδία εδώ και μια δεκαετία έχει συρρικνωθεί, σε σχέση με τις υπηρεσίες και τη γεωργία, από το 15% της οικονομίας σε λιγότερο από 13%.

Η μεταποίηση και οι θέσεις εργασίας που μπορεί να προσφέρει θεωρούνται κρίσιμες για την άνοδο της Ινδίας ως παγκόσμιας δύναμης. Η Κίνα, με οικονομία πέντε φορές μεγαλύτερη από αυτήν της Ινδίας, είναι η μεγαλύτερη από τις ασιατικές χώρες που έχει επιταχύνει την ευημερία κατασκευάζοντας και πουλώντας πράγματα που θέλει να αγοράσει ο υπόλοιπος κόσμος. Εκεί, η μεταποίηση αντιπροσωπεύει το 25% των περισσότερων οικονομιών της Ανατολικής Ασίας – διπλάσιο ποσοστό από ό,τι στην Ινδία.

Οι δημόσιες υποδομές έχουν διανύσει μεγάλη πρόοδο υπό την καθοδήγηση του κ. Μόντι. Αλλά 10 χρόνια δεν ήταν αρκετά για να εκπαιδεύσουν το αυξανόμενο εργατικό δυναμικό της χώρας ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των επιχειρήσεων. Και η διαδρομή παραμένει ανώμαλη όσον αφορά τη σύνδεση των θυλάκων οικονομικής ισχύος της Ινδίας μεταξύ τους.

Μόλις μία ώρα από το Νέο Δελχί σε έναν νέο υπερυψωμένο αυτοκινητόδρομο οκτώ λωρίδων, η Βιομηχανική Περιοχή Ράι στη Χαριάνα καταλαμβάνει γη που καλλιεργούνταν σιτάρι και μουστάρδα στις αρχές αυτού του αιώνα. Μερικά από τα εργοστάσια στο σκονισμένο δίκτυο στο εσωτερικό λιώνουν ανταλλακτικά αυτοκινήτων και επεξεργασμένα τρόφιμα εδώ και 20 χρόνια. Άλλα μόλις ξεκινούν, ελπίζοντας σε μια γρήγορη ανάπτυξη.

Ο Βίκραμ Μπάθλα, ο οποίος το 2019 ίδρυσε την LiKraft, η οποία κατασκευάζει μπαταρίες ιόντων λιθίου για οχήματα, δήλωσε ότι η πρόσβαση στην τεχνολογία ήταν το πιο απογοητευτικό εμπόδιο για την επιχείρησή του. Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές, οι οποίες απαιτούν χρόνο για να αποσταλούν, και δυσκολεύεται να προσλάβει τους ανθρώπους που χρειάζεται για να κάνουν εξαιρετικά τεχνικές εργασίες.
«Μπορούμε να αγοράσουμε τον εξοπλισμό, και τον αγοράζουμε» — και το μεγαλύτερο μέρος του προέρχεται από την Κίνα. «Αυτό που δεν έχουμε», είπε, «είναι οι ειδικευμένοι εργάτες για να τον χρησιμοποιήσουν». Για πέντε χρόνια, είπε, προσπαθεί να προλάβει τους ανταγωνιστές που ξεκίνησαν 15 χρόνια πριν από αυτόν.

Ο κ. Μπάθλα, ψηλός, με ήπιους τρόπους και αγγλόφωνος, περπατάει ανάμεσα στους 300 εργάτες της LiKraft, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι μετανάστες από φτωχότερες ινδικές πολιτείες, σκυμμένοι ήσυχα πάνω από φωτεινούς πάγκους, συναρμολογώντας μπαταρίες. Ξεκινούν με μπαταρίες που εισάγονται από την Κίνα, μερικές από τις οποίες είναι τυρκουάζ κύλινδροι με την ένδειξη «Made in Inner Mongolia».

Άλλοι εργάτες χειρίζονται μεγαλύτερα μηχανήματα, επίσης εισαγόμενα από την Κίνα, για να συγκολλούν μπαταρίες και ηλεκτρονικά εξαρτήματα σε μπαταρίες. Τα τελικά προϊόντα θα φέρουν την ένδειξη «Made in India». Αλλά η αλυσίδα εφοδιασμού είναι ξένη.

Δεν είναι απλώς ζήτημα υψηλής τεχνολογίας. Ένα άλλο εργοστάσιο, μισό μίλι μακριά στο ίδιο βιομηχανικό πάρκο, εξαρτάται επίσης από ξένες εισροές.
Η AutoKame σχεδιάζει, κόβει και ράβει καλύμματα καθισμάτων αυτοκινήτων για την ινδική αγορά. Οι κόφτες υφασμάτων υψηλής ακρίβειας, με ρομπότ που σφυρίζουν, εισάγονται από τη Γερμανία και την Ιταλία. Οι συνθετικές ίνες πρέπει επίσης να εισαχθούν.

Οι ακριβές πρώτες ύλες είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, δήλωσε ο Anil Bhardwaj, γενικός γραμματέας ενός εμπορικού οργανισμού για τις μεταποιητικές επιχειρήσεις. Επίσης, συμβάλλουν στο πρόβλημα, είπε, το υψηλό κόστος γης, η έλλειψη των κατάλληλων μηχανικών και η έλλειψη καλής χρηματοδότησης από τις τράπεζες. Πολλές δυσκολίες που αντιμετωπίζει αυτός και άλλοι ιδιοκτήτες οφείλονται στην ασυνεπή κυβερνητική πολιτική και τη γραφειοκρατία, προβλήματα που ταλανίζουν την ινδική βιομηχανία εδώ και πολλές δεκαετίες.

Ο κ. Bhardwaj ανέφερε επίσης μια λιγότερο προφανή ανάγκη που αντιμετωπίζουν οι κατασκευαστές : ένα εύρυθμο σύστημα δικαιοσύνης. Τα δικαστήρια της Ινδίας είναι αργά και οι αποφάσεις τους αυθαίρετες, είπε, θέτοντας τις μικρές επιχειρήσεις όπως των συναδέλφων του στο έλεος μεγαλύτερων εταιρειών που μπορούν να αντέξουν οικονομικά καλύτερους δικηγόρους και πολιτική επιρροή.
«Γι’ αυτό οι άνθρωποι φοβούνται πραγματικά τις μεγάλες εταιρείες στην Ινδία», είπε.

Οι μικρότερες εταιρείες δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τις αντιμετωπίσουν, ούτε οι πολιτικοί και οι ρυθμιστικές αρχές που τις διευκολύνουν. Το δικαστικό σύστημα της Ινδίας είναι τόσο καταστροφικά υποστηριζόμενο — με περισσότερες από 50 εκατομμύρια εκκρεμείς υποθέσεις — που οποιαδήποτε εμπλοκή μπορεί να αποβεί θανατηφόρα για έναν μικρότερο παίκτη. Έτσι, αποφεύγουν την ανάπτυξη και χάνουν την αποτελεσματικότητα κλίμακας.

Αυτός και άλλοι ειδικοί αναγνωρίζουν σημαντικές βελτιώσεις τα τελευταία χρόνια. Για παράδειγμα, η ηλεκτρική ενέργεια, η οποία ήταν σε έλλειψη πριν από 10 χρόνια, έχει γίνει άφθονη σε μέρη όπως τα βιομηχανικά πάρκα της Χαριάνα, αν και δεν είναι τόσο αξιόπιστη όσο θα ήθελαν τα μικρά εργοστάσια εκεί. Πολλές κυβερνητικές διαδικασίες έχουν βελτιστοποιηθεί κατά τη διάρκεια της θητείας του Μόντι.

Και οι πολιτείες κατάφεραν να αναπαράγουν ορισμένα μέρη του συστήματος παραγωγής που έκαναν τα εργοστάσια της Κίνας αξιοζήλευτη σε όλο τον κόσμο. Μια ομάδα προμηθευτών της Apple στην πολιτεία Ταμίλ Ναντού, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, παράγει το 20% των iPhone παγκοσμίως. Μέχρι τα τελευταία χρόνια, σχεδόν όλα κατασκευάζονταν στην Κίνα.

Τα αρχεία από το κύριο αεροδρόμιο της Ταμίλ Ναντού δείχνουν ότι τις εβδομάδες πριν ο κ. Τραμπ ανακοινώσει τον δασμό του 27%, οι εξερχόμενες αποστολές ηλεκτρονικών ειδών διπλασιάστηκαν, σε περισσότερους από 2.000 τόνους το μήνα, καθώς η Apple και άλλες εταιρείες προμηθεύονταν. Μια απόφαση την Παρασκευή του κ. Τραμπ να αποκλείσει τα smartphones και άλλα ηλεκτρονικά είδη θα μπορούσε να περιορίσει τη βιασύνη για την αποστολή iPhone στην Αμερική.

Παρόλα αυτά, μακροπρόθεσμες αλλαγές βρίσκονται σε εξέλιξη. Ένα άτομο που συνεργάζεται στενά με τους προμηθευτές της Apple, το οποίο δεν είχε εξουσιοδότηση να συζητήσει δημόσια τα σχέδιά τους, δήλωσε ότι οι προμηθευτές ήλπιζαν να αυξήσουν την παραγωγή, ώστε η Ινδία να μπορέσει να κατασκευάσει το 30% των iPhone παγκοσμίως.

Πολλοί πιστεύουν ότι η Ινδία είναι έτοιμη να εκμεταλλευτεί το πλεονέκτημα που δημιουργήθηκε από τον δασμό 145% κατά της Κίνας σε πολλούς κλάδους, συμπεριλαμβανομένων των ηλεκτρονικών, των ανταλλακτικών αυτοκινήτων, των υφασμάτων και των χημικών.

ΠΗΓΗ: New York Times

Μετάφραση: Μπάμπης Γεωργίου Πετράκης

Για τις επιπτώσεις των αμερικωνικών δασμών στην εξαγωγή της φέτας μίλησε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανικών Βιομηχανίων Γαλακτομικών Προϊόντων, Χρήστος Αποστολόπουλος, στην τηλεόραση της Ναυτεμπορικής και την εκπομπή On Politics με τον δημοσιογράφο Φίλιππο Φιλιππακόπουλο.

Ερωτηθείς για το ζήτημα, ο κ. Αποστολόπουλος τόνισε: «Έχουμε μια συγκρατημένη αισιοδοξία και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι δασμοί έχουν ανακοινωθεί και προσωρινά έχουν παγώσει» και πρόσθεσε ότι η αισιοδοξία έγκειται στο ότι «το έχουμε ξαναζήσει στο παρελθόν στο οποίο εξαιρέθηκε η φέτα».

«Αν η συζήτηση έρθει επί της ουσίας θα πείσουμε οποιονδήποτε και τον πιο σκληρό Αμερικανό ότι δεν απειλείται κανένα εγχώριο προϊόν της Αμερικής από την φέτα. Η φέτα είναι μοναδική», σημειώνοντας ότι το μόνο που θέλουμε, είναι η φέτα, η λίγη αυτή ποσότητα που εξάγουμε αλλά είναι σημαντική για εμάς, να παραμένει εκεί».

Ο κ. Αποστολόπουλος τόνισε ότι «εξάγουμε 6,5 χιλιάδες τόνους [φέτας] στην Αμερική. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τα 3-4 τελευταία χρόνια διπλασιάσαμε την εξαγωγική μας δραστηριότητα και τριπλασιάσαμε σε αξία».