Ακολουθήστε μας

Ισραήλ

Το ηθικό πεδίο της μάχης και η αδυναμία των κρατών: Γιατί καταδικάζουν το Ισραήλ και χαϊδεύουν την Τουρκία για το ίδιο έγκλημα;

Δημοσιεύτηκε

στις

Israeli
Border Police personnel frisk a Palestinian Muslim man inside
Jerusalem’s Old city as he makes his way to attend Friday prayers at
Al-Aqsa Mosque, 06 January 2017. The status of Jerusalem is one of the
‘core’ issues to be resolved in any direct negotiations between Israel
and the Palestinians and is a main issue if any ‘two state solution’ is
to go forward in resolving the Israeli – Palestinian conflict. EPA, JIM
HOLLANDER
Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Από τον Ιούνιο του 1967 το κράτος του
Ισραήλ το οποίο αυτοπροσδιορίζεται ως “εβραικό” κράτος, δηλ. ως μή
κοσμικό, αγωνίζεται να αποικίσει τα εδάφη που απέκτησε με τον επιδρομικό
του πόλεμο του 1967, δηλαδή την Ανατολική Όχθη του ποταμού Ιορδάνη- που
συμπεριλαμβάνει και την Ανατολική Ιερουσαλήμ και τα συριακά υψώματα του
Γκολάν.
Το πιο πρακτικό εργαλείο του Ισραήλ για την  επίτευξη
του στόχου του είναι το Ψήφισμα 242 του Συμβουλίου Ασφαλείας του 1967
το οποίο με μια επιτήδεια διατύπωση-στην αγγλική του έκδοση-των Δυτικών,
αναφέρεται στην επιστροφή “εδαφών” με αντάλλαγμα την ειρήνη,  και όχι “των εδαφών” που κατακτήθηκαν μέσω του  πολέμου, ανοίγοντας έτσι ένα “παράθυρο” για τους Ισραηλινούς. 


Επιπλέον το εβραϊκό κράτος επικαλείται και το “θεϊκό-ηθικό” επιχείρημα πως ως περιούσιος τάχατες λαός δικαιούται, με τη “βούλα” του Ιαχωβά, όλα τα εδάφη του ιστορικού Ισραήλ και πως συνεπώς στον αγώνα του για να “εξεβραίσει” τα κατεχόμενα εδάφη, κατέχει το ηθικό πεδίο της μάχης έναντι όλων των αντιπάλων του.

Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από τον πόλεμο του 1967 (συμπληρώνονται επίσης και 70 από τη απόφαση του ΟΗΕ του 1947 για τη δημιουργία 2 κρατών – όχι ενός-στην Παλαιστίνη και 100 από την Βρεττανική Διακήρυξη Μπάλφουρ για την δημιουργία “εβραϊκής εστίας” στην Παλαιστίνη).

Μετά από πενήντα χρόνια το Ισραήλ- το ισχυρότερο κράτος στην περιοχή και από τα ισχυρότερα κράτη στον κόσμο που κατέχει και πυρηνικά όπλα- αδυνατεί να πραγματώσει την στρατηγική του να “νομιμοποιήσει” τον εποικισμό στα κατεχόμενα από το 1967 παλαιστινιακά- αραβικά εδάφη. Ούτε έχει καταφέρει να νομιμοποιήσει την “προσάρτηση” της Ανατολικής Ιερουσαλήμ και την ανακύρηξή της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ το 1980, επί πρωθυπουργίας του Μενάχαμ Μπέκιν- πνευματικού πατέρα του Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Ούτε και η Ουάσιγκτον, που είναι ο ισχυρότερος σύμμαχος του Ισραήλ, δεν αποδέχεται την πολιτική εποικισμού και αρνείται να αποδεχτεί την Ιερουσαλήμ ως “πρωτεύουσα” του Ισραήλ. Και παρά τις “ελπίδες” πως ο φιλο-Ισραηλινός νέος αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλτ Τράμπ υπόσχεται στους Ισραηλινούς και τους αμερικανο-εβραίους “λαγούς και πετραχήλια” αναφορικά με την Ιερουσαλήμ και τον εποικισμό, θα συγκρουστεί και αυτός με την πραγματικότητα της αδυναμίας νομιμοποίησης πολιτικών που προκύπτουν από πολέμους και τη χρήση κρατικής βίας στην μετά τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο εποχή, διότι ο πόλεμος έχει προγραφεί ως παράνομος και ως εργαλείο πολιτικής από την Χάρτα του ΟΗΕ.

Το Ισραήλ αδυνατεί να νομιμοποιήσει την στρατηγική του διότι δεν κατέχει το ηθικό πεδίο της μάχης στο συγκεκριμένο ζήτημα. Και το πιο σημαντικό είναι πως δεν μπορεί να το αποκτήσει και ας χτυπιέται “χίλια χρόνια τούρκικα” που λέει και ο λαός.

Είναι για τον λόγο αυτό που είχαμε πρόσφατα μια καθόλα υστερική αντίδραση στο Ισραήλ λόγω ενός, επί του πρακτέου, “ανώδυνου” ψηφίσματος τος Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που καταδίκαζε την ισραηλινή πολιτική που το Τέλ Αβίβ ακολουθεί τα τελευταία 50 χρόνια.

Στις 23 Δεκεμβρίου 2016 πέρασε από το Συμβούλιο Ασφάλειας του ΟΗΕ το Ψήφισμα 2334 το οποίο καταδίκαζε τη συνεχιζόμενη πολιτική του Ισραήλ για τον εποικισμό της κατεχόμενης από το Ισραήλ, από το 1967, Δυτικής Όχθης (του ποταμού Ιορδάνη) και της Ιερουσαλήμ.

Στο δεκαπενταμελές σώμα, το Ψήφισμα πέρασε με 14 ψήφους υπέρ κα μία αποχή που υπήρξε, ωστόσο, καθοριστική. Ήταν η αποχή της κυβέρνησης Ομπάμα, δηλαδή η άρνηση των ΗΠΑ να ασκήσουν το δικαίωμα της αρνησικυρίας (βέτο) στο συγκεκριμένο ψήφισμα που επέτρεψε το πέρασμά του από το Συμβούλιο Ασφαλείας.

Από πρακτικής πλευράς το Ψήφισμα υπήρξε ανώδυνο διότι αποφασίστηκε δια του Κεφαλαίου 6 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ το οποίο, αντίθετα με τις πρόνοιες του Κεφαλαίου 7, δεν επιβάλει κυρώσεις κατά του εβραϊκού κράτους για τη μή συμμόρφωση στην συνεχιζόμενη κρατική πολιτική του εποικισμού που υλοποιεί.

Όμως από πολιτικής σκοπιάς το Ψήφισμα έχει τεράστια σημασία διότι η κρατική πολιτική του αποικισμού του Ισραήλ καταδικάζεται απερίφραστα και απαιτείται ο τερματισμός της. Κατά δε την Τέταρτη Σύμβαση της Γενεύης του 1949, μάλιστα, η πολιτική του “εποικισμού” κατεχόμενων περιοχών από ένα κράτος χαρακτηρίζεται ως “έγκλημα πολέμου”.

Η υστερική αντίδραση του Ισραήλ, με αφορμή ένα ανώδυνο ψήφισμα του Σ.Α. κατά του εποικισμού της Δυτικής Όχθης και της Ιερουσαλήμ, καταδεικνύει πόσο υψίστης σημασίας είναι:

α) η κατοχή του ηθικού πεδίου της μάχης από ένα κράτος έναντι του/των αντιπάλων του και
β) και ως συνέπεια πως κανένα κράτος, όπως και κανένα άτομο δεν θέλει και δεν ανέχεται να στιγματίζεται και να δακτυλοδείχνεται ως παρίας-φταίχτης, δηλ. ως επιδρομέας-κατακτητής-πολεμοχαρής ή δολοφόνος, στα μάτια του κόσμου ή στή γειτονιά του.

Σε αντίθεση τώρα με το Ισραήλ, η Κύπρος κατέχει το ηθικό πεδίο της μάχης έναντι της επιδρομικής Τουρκίας και της πολιτικής του εποικισμού και της εθνοκάθαρσης που εφαρμόζει η Άγκυρα από το 1974. Όμως οι “αποικιακοί ευνούχοι”, της λευκωσιάτικης -κυρίως- νομενκλατούρας, πρωταγωνιστούν συνειδητά στην αποποίηση του μέγιστου αυτού ηθικού πλεονεκτήματος για χάριν της όποιας λύσης δηλ. μιας “τουρκικής ειρήνης” στην Κύπρο.

Υπάρχουν καλόπιστοι πολίτες που πραγματικά πιστεύουν – αν και λανθασμένα- πως μπορεί να υπάρξει “λύση” όχι τουρκικών προδιαγραφών και πως συνεπώς η μεγάλη πλειοψηφία του κυπριακού λαού θα πρέπει να κάνει κάποιες “εκπτώσεις” για χάριν της ειρήνης και του μέλλοντος. Τους πολίτες αυτούς πρέπει να τους πιστώνουμε με καλή πίστη. Αλλά μέχρι εδώ.

Ωστόσο υπάρχει και ένας εσμός από πνευματικά, πολιτικά, πολιτισμικά και υλικά εξωνημένων ανθρώπων που διαγκωνιζόμενοι προσπαθούν να αποποιηθούν του ηθικού πεδίου της μάχης και να το παραδώσουν στους επιδρομείς και στους Αττίλες, ελπίζοντας ή ακόμη χειρότερα, πιστεύοντας, στην “μεγαλοψυχία” τους.

Επικεφαλής του εσμού αυτού βρίσκεται ο Νίκος Αναστασιάδης -όχι ως Πρόεδρος αφού δεν σέβεται τον όρκο του ως θεσμικός θεματοφύλακας του κράτους αλλά αγωνίζεται συνειδητά να το καταλύσει- αλλά ως ένας πολιτικάντης του καφενείου, μαζί με τον “μπροστάρη του” τον Αβέρωφ Νεοφύτου και τον αεί γραφικό, και σχεδόν αεί βιοποριζόμενο από τους φορολογούμενους, τον φωνασκούντα Τορναρίτη.

Όλοι αυτοί μαζί με τον ΥΠΕΞ κ. Γιαννάκη Κασουλίδη, τον διαπραγματευτή Ανδρέα Μαυρογιάννη, που ενώ συμπράττει μας “μισοκλείνει” και το μάτι, θα περάσουν στο βιβλίο Γκίνες ως η εξωνημένη ηγεσία του τόπου η οποία συνέπραξε συνειδητά στην κατάλυση του κυπριακού κράτους.

Η επικείμενη κατάλυση του κυπριακού κράτους θα είναι ένα γεγονός χωρίς προηγούμενο στην ιστορία του διακρατικού συστήματος από το 1648 – από τότε δηλ. που με την Ειρήνη της Βεστφαλίας θεμελειώθηκε το σύγχρονο διακρατικό σύστημα- με το κράτος ως τον κεντρικό φορέα-παίκτη και τον κατ´εξοχή εγγυητή των εγγενών δικαιωμάτων και της ελευθερίας των λαών.

ΑΠΟΨΕΙΣ

Video

Ισραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή

Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Κυριακής 6 Οκτωβρίου

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Θέματα Εκπομπής 5ης Οκτωβρίου 2024
1. Γεραπετρίτης: Θα κάνω αυτό που πρέπει στο Αιγαίο και ας χαρακτηριστώ μειοδότης
2. Ελλάδα-υδρογονάνθακες: Ποιος κρύβεται πίσω από την παρακώλυση των γεωτρήσεων; 13:00
3. Κύπρος: Η τριμερής αποφασίστηκε από Αθήνα και Άγκυρα, ερήμην της Λευκωσίας 21:50
4. Τουρκία: Κέρδισε διαγωνισμό στη Ρουμανία για πώληση τεθωρακισμένων οχημάτων αξίας ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων 27:00
5. Ισραήλ: Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση της επίθεσης – Θα αντεπιτεθούμε λέει το Ιράν 33:15
6. ΗΠΑ: Ο Τραμπ γύρισε στον τόπο του εις βάρος του εγκλήματος στην Πενσυλβάνια 59:00
7. Ρωσία-Ουκρανία: Μοντέλο Δυτικής-Ανατολικής Γερμανίας προκρίνουν Δυτικοί κιαι Ουκρανοί αξιωματούχοι 01:01:50

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

Αντιθέσεις: Στο χείλος της καταστροφής η ανθρωπότητα!

Το “Σοκ και Δέος” σε όλο το φάσμα του Μεσανατολικού με την ανθρωπότητα στο χείλος της Αβύσσου με επίκεντρο μία από τις σημαντικότερες περιφερειακές συγκρούσεις του πλανήτη

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Οι “Αντιθέσεις” άνοιξαν την αυλαία των εκπομπών τους για την τηλεοπτική περίοδο 2024-2025 σε μια οριακή συγκυρία δραματικών εξελίξεων για την Μέση και την ευρύτερη Ανατολή , την Μεσόγειο και τις παγκόσμιες γεωστρατηγικές προεκτάσεις.

Το “Σοκ και Δέος” σε όλο το φάσμα του Μεσανατολικού με την ανθρωπότητα στο χείλος της Αβύσσου, με επίκεντρο μία από τις σημαντικότερες περιφερειακές συγκρούσεις του πλανήτη, , που επηρρεάζει γεωπολιτικά, ενεργειακά, οικονομικά, εφοδιαστικά και υπαρξιακά, όχι μόνο τους εμφανείς πρωταγνιστές σε Ισραήλ , Παλαιστίνη, Λίβανο, Ιράν , Υεμένη , Αραβικό κόσμο και Μεσόγειο, αλλά και όλους τους μεγάλους παίκτες ισχύος σε παγκόσμια κλίμακα.

Η αδιέξοδη σύγκρουση και ο φαύλος κύκλος στη μεσανατολική διένεξη εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων , πλανητικών προεκτάσεων.

Τι διαδραματίζεται στην περίμετρο της Ευρασίας που στις μέρες μας αποτελεί το κύριο πεδίο των ηγεμονικών ανταγωνισμών.

Τα όρια της προβολής ισχύος, αποτροπής, γοήτρου υπεροχής και τα εφιαλτικά σενάρια γενικευμένης κλιμάκωσης με την απενοχοποίηση στη διεθνή σκηνή ακόμη και των πυρηνικών πληγμάτων.

Οι προεκτάσεις της κρίσης στο τρίγωνο Ελλάδα- Κύπρος – Τουρκία.

Οι συνέπειες του αναδυόμενου πολυπολικού κόσμου, η στάση των νέων παικτών ισχύος και οι στρατηγική στόχευση των παλαιών δυνάμεων ισχύος.

Στο στούντιο της εκπομπής ο Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, Δημήτρης Ξενάκης, με πεδίο έρευνας την Διεθνή Πολιτική στην Μέση Ανατολή και τα θεάμτα Ασφάλειας στη Μεσόγειο.

Στην εκπομπή παρεμβαίνουν και καταθέτουν την οπτική τους οι :

Μαίρη Μπόση, Καθηγήτρια Διεθνούς Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο Πειραιά

Ιωάννης Μάζης, Ομότιμος Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας στο ΕΚΠΑ

Παναγιώτης Τσάκωνας, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, σπουδών ασφάλειας και ανάλυσης εξωτερικής πολιτικής στο ΕΚΠΑ – Επικεφαλής του Προγράμματος Ασφάλειας στο Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ).

Δημήτρης Καραϊτίδης, Πρέσβης ε.τ.

Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος, Πρέσβης ε.τ

Θέμης Τζήμας, Νομικός και διδάκτορας Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης του ΑΠΘ και μεταδιδακτορικός ερευνητής

Αλέξης Λεκάκης – Κερκυραίος, Υποψήφιος διδάκτορας Ιρανικής Εξωτερικής Πολιτικής στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών του Παντείου

📺 “ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ” με τον Γιώργο Σαχίνη στην ΚΡΗΤΗ TV

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

Σάββας Καλεντερίδης: Γιατί ανησυχεί η Τουρκία;

Το έργο του PKK για το Μεγάλο Κράτος του Κουρδιστάν προβλέπει την ίδρυση αυτού του κράτους σε εδάφη που θα αποσπαστούν από το Ιράκ, τη Συρία, το Ιράν και την Τουρκία.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Για να κατανοήσουμε, όμως, τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει τον Ερντογάν να φοβάται τόσο πολύ, είναι χρήσιμο να διαβάσουμε το άρθρο του παλαίμαχου και έμπειρου δημοσιογράφου Φικρέτ Μπιλά, που έχει πολύ καλές διασυνδέσεις με το στρατιωτικό κατεστημένο και τις υπηρεσίες πληροφοριών.

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Τις τελευταίες ημέρες ο ίδιος ο Ερντογάν άρχισε να μιλά με τον πιο επίσημο τρόπο για τον κίνδυνο που διατρέχει η χώρα του από την επέκταση του πολέμου στη Μέση Ανατολή. Με άλλα λόγια, είπε ότι η χώρα του βρίσκεται στο στόχαστρο του Ισραήλ.

Ενώ το τελευταίο διάστημα έκανε σχετικές αναφορές, μιλώντας στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, κατά τη έναρξη της νέας κοινοβουλετικής περιόδου, που έχει και έναν ιδιαίτερο συμβολισμό, ο Ερντογάν είπε για το θέμα:

«Ενώ παρακολουθούμε από κοντά τις επιθέσεις του Ισραήλ στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο, βλέπουμε επίσης καθαρά πώς το Ισραήλ θέλει να δημιουργήσει μικρούς δορυφόρους στο βόρειο Ιράκ και τη Συρία χρησιμοποιώντας την (κουρδική, PYD και ΡΚΚ) αυτονομιστική οργάνωση ως πιόνι. Για την πατρίδα μας, το έθνος μας και την ανεξαρτησία μας, θα σταθούμε απέναντι σε αυτή την κρατική τρομοκρατία με κάθε μέσο που διαθέτουμε».

Με την αναφορά του αυτήν ο Ερντογάν θέλησε να δηλώσει ότι το Ισραήλ υποστηρίζει την ύπαρξη δύο αυτόνομων κουρδικών κρατών στο Β. Ιράκ, που ήδη υπάρχει και λειτουργεί de jure από το 2005, και στη ΒΑ Συρία, που λειτουργεί de facto από το 2014, με τη βο΄΄ηθεια των ΗΠΑ.

Στη συνέχεια ο Ερντογάν ανέφερε ότι η απόσταση από την Αλεξανδρέττα μέχρι τα σύνορα του Λιβάνου είναι 170 χιλιόμετρα, δηλαδή μόλις 2,5 ώρες με το αυτοκίνητο, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «με άλλα λόγια, η κατοχή, η τρομοκρατία και η επιθετικότητα είναι ακριβώς δίπλα μας» και ότι «η Τουρκία θα συνεχίσει να στέκεται απέναντι στο Ισραήλ, όποιο κι αν είναι το κόστος».

Για να κατανοήσουμε, όμως, τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει τον Ερντογάν να φοβάται τόσο πολύ, είναι χρήσιμο να διαβάσουμε το άρθρο του παλαίμαχου και έμπειρου δημοσιογράφου Φικρέτ Μπιλά, που έχει πολύ καλές διασυνδέσεις με το στρατιωτικό κατεστημένο και τις υπηρεσίες πληροφοριών. Σημειώνεται ότι το άρθρο δημοσιεύθηκε μερικά εικοσιστετράωρα πριν την εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο:

Η Τουρκία βρίσκεται στο στόχαστρο

Το Ισραήλ συνεχίζει τις επιθέσεις του στον Λίβανο. Μετά τον αρχηγό της ΧΑΜΑΣ Χανιγιέ, σκότωσε τον ηγέτη της Χεζμπολάχ Νασράλα. Συνεχίζει να βομβαρδίζει τη Βηρυτό. Στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες προβλέπουν ότι μετά από αυτό το στάδιο, το Ισραήλ θα προχωρήσει προς την κατάληψη του νότου του Λιβάνου.

Στη συνέχεια εκφράζουν την πρόβλεψή τους ότι θα προχωρήσει στα νότια της Συρίας.

Οι προβλέψεις των στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων είναι συμβατές με τους στόχους του Σχεδίου της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής (Greater Middle East Project, ΣΕΜΑ).

Οι ΗΠΑ εφαρμόζουν σταδιακά το ΣΕΜΑ, το οποίο ανακοίνωσαν στον κόσμο (σ.τ.μ. τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα), δηλώνοντας ότι θα αλλάξουν τα σύνορα 22 χωρών της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.

Μπορούμε να ορίσουμε ως κύριο στόχο αυτού του εγχειρήματος όχι μόνο τον ιμπεριαλιστικό επεκτατισμό των ΗΠΑ, αλλά και την περαιτέρω ανάπτυξη του Ισραήλ και τη δημιουργία ενός κύκλου ασφαλείας γύρω από αυτό.

Οι ΗΠΑ εισέβαλαν αρχικά στο Αφγανιστάν, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, και αποχώρησαν αφού η Αλ Κάιντα και οι Ταλιμπάν, τους οποίους αρχικά υποστήριζαν εναντίον της Ρωσίας, προκάλεσαν προβλήματα στο Αφγανιστάν και στις χώρες της περιοχής. Τελικά παρέδωσαν το Αφγανιστάν στους Ταλιμπάν.

Στη συνέχεια εισέβαλαν στο Ιράκ με τη δικαιολογία ότι «ο Σαντάμ έχει πυρηνικά όπλα». Στο τέλος ανέτρεψαν τον Σαντάμ. Χώρισαν το Ιράκ στα δύο. Ίδρυσαν ένα de facto ανεξάρτητο κουρδικό κράτος στο Βόρειο Ιράκ υπό την κυριαρχία των Μπαρζανί. Στη συνέχεια έσυραν το Ιράκ σε εμφύλιο πόλεμο βασισμένο σε θρησκευτικές σέκτες.

Το ίδιο σχέδιο εφάρμοσαν και στη Συρία. Κατέλαβαν τη βόρεια Συρία με το πρόσχημα του εμφυλίου πολέμου. Χώρισαν κι αυτή τη χώρα στα δύο. Ίδρυσαν ένα κράτος και στρατό για το PKK στο βορρά. Εδώ και χρόνια υπάρχει ένα κουρδικό κράτος που κυβερνάται από το PKK στην περιοχή που εφάπτεται στα σύνορα της Τουρκίας.

Έτσι, αποδυνάμωσαν το Ιράκ και τη Συρία, που θα μπορούσαν να ήταν απειλή για το Ισραήλ στην περιοχή, και τα έκαναν να μην αποτελούν πλέον απειλή.

Φαίνεται ότι μετά τη Συρία, σειρά έχει το Ιράν. Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ στοχεύουν επίσης να διασπάσουν το Ιράν. Ένας από τους στόχους του ΣΕΜΑ είναι ο διαχωρισμός του Ιρανικού Κουρδιστάν και του Νοτίου Αζερμπαϊτζάν από το Ιράν.

Ενώ οι ΗΠΑ προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα Μεγάλο Ισραήλ, καταβάλλουν επίσης προσπάθειες για τη δημιουργία ενός «Μεγάλου Κουρδιστάν», που είναι και ο στόχος του PKK.

Στόχος του είναι να διασφαλίσουν ότι το κράτος του PKK, το οποίο ίδρυσαν στη βόρεια Συρία, θα ενωθεί πρώτα με το Βόρειο Ιράκ και στη συνέχεια θα επεκταθεί δυτικά προς τη Μεσόγειο.

Υπολογίζουν ότι ένα μη αραβικό κράτος που δημιουργήθηκε με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργούσε ασφάλεια για το Ισραήλ.

Η επέκταση του Ισραήλ προς τα νότια του Λιβάνου και της Συρίας θα του επιτρέψει να πλησιάσει το κράτος του PKK στο βορρά, το οποίο βρίσκεται υπό την προστασία των ΗΠΑ.

Έτσι, μετά το Μεγάλο Ισραήλ, θα μπει στο παιχνίδι το έργο του Μεγάλου Κουρδιστάν.

Το έργο του PKK για το Μεγάλο Κράτος του Κουρδιστάν προβλέπει την ίδρυση αυτού του κράτους σε εδάφη που θα αποσπαστούν από το Ιράκ, τη Συρία, το Ιράν και την Τουρκία.

Αυτός ο πίνακας δείχνει ότι μετά το Ιράν, στόχος θα είναι η Τουρκία.

Ενώ ο στόχος του ΣΕΜΑ είχε δηλωθεί ξεκάθαρα στον κόσμο, το γεγονός ότι η Τουρκία καυχιόταν ότι ήταν για λίγο η συμπρόεδρος του ΣΕΜΑ, σημαίνει ότι δεν είχε αντιληφθεί τι τι θα επακολουθήσει.

Δεν είναι δυνατόν να πούμε ότι η Άγκυρα έβλεπε ξεκάθαρα το γεγονός ότι η Τουρκία θα είναι ο στόχος μετά το Ιράν. Αν ίσχυε αυτό, όταν ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, η Τουρκία δεν θα είχε ακολουθήσει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία είχε στόχο να ανατρέψει τον Άσαντ και να ιδρύσει ένα ισλαμικό κράτος στη θέση του.

Ενώ η κυβέρνηση στην Τουρκία περίμενε τις μέρες που θα ανατρεπόταν ο Άσαντ, οι ΗΠΑ κατέλαβαν το βόρειο τμήμα της Συρίας και δημιούργησαν έναν κράτος του PKK.

Τον αραβικό λαό της περιοχής τους τον έστειλαν στην Τουρκία. Η Τουρκία το δέχτηκε επίσης με χαρά. Η μεταφορά εκατομμυρίων Σύριων στην Τουρκία θα διαταράξει τη δημογραφική δομή της χώρας στο μέλλον. Η εσωτερική σύγκρουση και η διχοτόμηση της Τουρκίας θα εξυπηρετήσει τον στόχο του ΣΕΜΑ.

Η Τουρκία μόλις το τελευταίο διάστημα άρχισε να επικρίνει την υποστήριξη που παρέχουν οι ΗΠΑ στο PKK στη βόρεια Συρία. Ωστόσο, αυτό που έπρεπε να κάνει ήταν να δει έγκαιρα τον κίνδυνο και να αποτρέψει όσο μπορούσε από την αρχή τις ΗΠΑ.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή