Ακολουθήστε μας

Ελλάδα

Ο «μικρός Μόλτκε» της Ελλάδας και το Έπος του ’40

Δημοσιεύτηκε

6 έτη πριν

στις

Του Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη 

Πώς να τιμήσουν το «ΟΧΙ» όσοι υποκύπτουν στον τουρκικό φασισμό;
Πώς η ιδεολογία του Ελληνισμού νίκησε τον εθνικοσοσιαλισμό, πώς ο Μεταξάς προετοίμασε το έθνος για αντίσταση και πώς ενεργούμε σήμερα


· Γιατί ο Μεταξάς χαρακτήριζε μωρούς όσους πίστευαν σε Χίτλερ και Μουσολίνι
· Γιατί η σημερινή κατάσταση ομοιάζει με αυτήν του ’40
· Ο «ανόητος πόλεμος» του Χίτλερ και η ήττα των Ιταλών
· Η μυστική συνάντηση Μεταξά – Γερμανού πρέσβη και η απάντηση του Βερολίνου
· Ο κομμουνισμός και το ιδιώνυμο του Βενιζέλου
Η 28η Οκτωβρίου του 1940 σηματοδοτεί ένα ακόμη Έπος των Ελλήνων, το οποίο είναι διδακτικό και πάντα επίκαιρο για λόγους αρχών, στρατηγικής, διπλωματίας και ηγεσίας. Η 28η Οκτωβρίου θα ήταν δυνατό να ίσχυε και σήμερα. Υπάρχουν, μάλιστα, παραλληλισμοί. Και τότε και σήμερα το έθνος ήταν κάτω από απειλή.
Τότε, κάτω από την απειλή της φασιστικής Ιταλίας και σήμερα, κάτω από την κατοχή και την απειλή της φασιστικής Τουρκίας.

Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου

Ερώτημα: Ήταν το Έπος του ’40 τυχαίο; Όχι, βέβαια. Και εξηγούμε. Η Ελλάς διέθετε μεν έναν δικτάτορα, τον Ιωάννη Μεταξά, οποίος, όμως, ήταν ευφυής ηγέτης και άριστος στρατιωτικός. Ενδεχομένως, να ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη ιστορική στιγμή. Αποδείχθηκε, δε, πατριώτης. Ο Μεταξάς ανήλθε στην εξουσία όταν αυτή τού εδόθη αρχικώς από τον Βασιλιά Γεώργιο Β΄ με τη σύμφωνο γνώμη των Βενιζελικών και των Βασιλικών, στις 27 Απριλίου του 1936, μετά τον θάνατο του Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Δεμερτζή στις 13 Απριλίου του ίδιου έτους. Στις 4 Αυγούστου, με τη σύμφωνο γνώμη του Βασιλιά και με πρόσχημα την επιβολή της τάξεως, κατήργησε σημαντικά άρθρα του Συντάγματος και εφάρμοσε δικτατορία. Για χάρη της ιστορίας, θα πρέπει να επισημανθούν τα εξής:

Μόνο οι κομμουνιστές και ο Γ. Παπανδρέου διαφώνησαν εντός της Βουλής για την παραχώρηση της Πρωθυπουργίας στον Ι. Μεταξά (241 ψήφοι υπέρ, 16 εναντίον και 4 αποχές). Η ίδια η Βουλή στις 17 Απριλίου διέκοψε τις εργασίες της και εξουσιοδότησε τον Μεταξά να κυβερνά με νομοθετικά διατάγματα. Ο γράφων είναι αντίθετος με οποιαδήποτε μορφή ολοκληρωτισμού. Πρέπει, συνεπώς, να τονίσουμε τα ακόλουθα για προβληματισμό:

Πρώτον, η 4η Αυγούστου δεν ήρθε από το πουθενά. Ήταν αποτέλεσμα της κακής λειτουργίας της δημοκρατίας, η οποία απειλείτο την εποχή εκείνη με δυο ολοκληρωτικά μοντέλα. Αυτό του κομμουνισμού και εκείνο του Εθνικοσοσιαλισμού (Ναζισμού). Διαφθορά, σκάνδαλα, ανικανότητα, ανευθυνότητα και άλλα, καθώς και η αδυναμία να εξευρεθούν αποτελεσματικές λύσεις στα προβλήματα του λαού, οδηγούσαν, όπως και σήμερα, κακώς λέμε εμείς, στην αμφισβήτηση της δημοκρατίας και σε ακραία ρεύματα. Για ό,τι συνέβαινε και για ό,τι συμβαίνει, δεν ευθύνεται η δημοκρατία, αλλά αυτοί που αναλαμβάνουν να την υπηρετήσουν και τελικά την στρεβλώνουν και την ευτελίζουν.

Δεύτερον, η 4η Αυγούστου επιδίωξε να δώσει όραμα που αποτυπωνόταν στον Τρίτο Ελληνικό Πολιτισμό. Είναι γενικώς παραδεκτό ότι, η δικτατορία του Μεταξά, ήταν διαφορετική από εκείνην του Χίτλερ και του Μουσολίνι. Στεκόμαστε, μεταξύ άλλων, στο εξής: Είχε μεν αντικομμουνιστικό και εθνικιστικό χαρακτήρα, αλλά δεν έπασχε από αντισημιτισμό. Το αντίθετο, σε όλες τις πολιτισμικές εκδηλώσεις οι Εβραίοι συμμετείχαν ελεύθερα.

Είχε όμως υιοθετήσει την πλύση εγκεφάλου, από τα σχολεία και δη μέσω της ΕΟΝ, κάτι ανάλογο με εκείνο που γινόταν στα εθνικοσοσιαλιστικά και στα κομμουνιστικά καθεστώτα. Τον δε κομμουνισμό τον είχε κτυπήσει σε τρία επίπεδα:

Α. Με τη φιλολαϊκή, φιλεργατική και φιλαγροτική πολιτική του. Μεταξύ άλλων, είχε εφαρμόσει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίες, είχε ρυθμίσει τα εργατικά χρέη το 1937 και είχε προχωρήσει στην αγροτική ανάπτυξη, ενώ άνοιξαν επί ημερών του 576 εργοστάσια.

Β. Δεν συμμάχησε ποτέ με καμιά εθνικοσοσιαλιστική χώρα και τόσο η ρητορική όσο κι η πολιτική του δεν διαπνέονταν από ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα.

Γ. Με τις εξορίες, των οποίων, κατά τραγική σύμπτωση, ήταν και αυτός θύμα των Βενιζελικών, όταν είχε σταλεί στην Κορσική.

Δ. Με τις Μυστικές του Υπηρεσίες, τις οποίες χρησιμοποιούσε στη βάση του κομμουνιστικού μοντέλου. Ενεργούσε κατά τρόπο προβοκατόρικο.

Δεν γνωρίζουμε ποιανού είναι η πατρότητα μιας τέτοιας μορφής δράσης. Ξέρουμε, όμως, ότι το ΚΚΕ κατήγγειλε τον Άρη Βελουχιώτη για προδοσία και ότι ο Ζαχαριάδης πέθανε αβοήθητος και τιμωρημένος στον «κομμουνιστικό παράδεισο της Σιβηρίας». Ο πρώτος αντικομμουνιστής ήταν ο Ε. Βενιζέλος, ο οποίος εισηγήθηκε και ψήφισε τον νόμο 4229 του 1929 «Περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών». Ο νόμος αυτός έμεινε γνωστός ως ιδιώνυμο, που σημαίνει ιδιαίτερες ποινές επί του συγκεκριμένου εγκλήματος σε σχέση με τα γενικά εγκλήματα στα οποία αυτό υπήγετο.

Εθνικοσοσιαλισμός Vs Ελληνισμός

Πάμε λοιπόν στο στρατιωτικό, διπλωματικό και προπαρασκευαστικό σκέλος του έπους. Και επί τούτου τονίζουμε τα εξής:

1. Ο Μεταξάς ήταν άριστος αξιωματικός. Λέγεται ότι ήταν ο καλύτερος ξένος φοιτητής που πέρασε από την Πολεμική Ακαδημία του Βερολίνου, όπου οι συμφοιτητές του τον αποκαλούσαν «μικρό Μόλτκε». Κάτι ήξεραν και τον αποκαλούσαν έτσι. Διότι, ο Μόλτκε ήταν ο πλέον γνωστός Γερμανός στρατάρχης στα τέλη του 19ου αιώνα, δάσκαλος της στρατιωτικής τέχνης, καινοτόμος, μορφή για την εποχή του, ηγέτης και αρχιτέκτονας της νίκης του Γαλλοπρωσικού Πολέμου (1870-71) σε ηλικία 70 ετών. Όπως και ο Μεταξάς στα 69 με 70 του χρόνια νίκησε τους Ιταλούς.

Ήταν Βασιλόφρων και μαζί με τον Βίκτωρα Δούσμανη διετέλεσε επιτελής του Βασιλέως Κωνσταντίνου, όταν ο Ελληνικός Στρατός κατήγαγε τις μεγάλες νίκες των Βαλκανικών Πολέμων. Ήταν, μάλιστα, εξ αυτών που είχαν υποστηρίξει προς τον τότε διάδοχο και αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο ότι είχε δίκαιο ο Βενιζέλος και ότι θα έπρεπε να κινηθούν ταχέως προς Θεσσαλονίκη και όχι προς Μοναστήρι, λόγω της βουλγαρικής προέλασης.

Μαζί με τον Δούσμανη είχαν διαπραγματευτεί την άνευ όρων παράδοση της Θεσσαλονίκης, ενώ θα πρέπει να τονιστεί ότι είχε προβλέψει το μάταιο της εκστρατείας στη Μικρά Ασία και, ως εκ τούτου, είχε αρνηθεί να αναλάβει την αρχιστρατηγία της Στρατιάς Μικράς Ασίας στις 25 Μαρτίου του 1921, όταν του το είχαν προτείνει οι Νικόλαος Θεοτόκης, Υπουργός των Στρατιωτικών, και Δημήτρης Γούναρης, Πρωθυπουργός.

2. Ο Μεταξάς είχε οπλίσει την κοινωνία με ηθικό και ελληνικές αξίες πηγάζουσες από την ιστορία και τον πολιτισμό. Τα στοιχεία αυτά, ακόμη και αν, κατά κάποιους, που ενδεχομένως έχουν δίκαιο, καλλιεργούνταν κατά τρόπο ακραίο, ήταν στην ουσία χρήσιμα για την αντίσταση και την πολεμική αναμέτρηση που θα επέρχετο. Εδώ είναι που οι αξίες του Ελληνισμού και δη η αγάπη προς την ελευθερία και την αξιοπρέπεια, καθώς και η τιμή, υπερίσχυσαν κάθε άλλης πολιτικής ιδεολογίας. Υπέταξαν τη δικτατορία. Στη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, ο Μεταξάς, όταν κλήθηκε από την ιστορία να πάρει θέση, είπε όχι στην ατίμωση και στην υποταγή, εκφράζοντας τη γνήσια βούληση του ελληνικού λαού. Δηλαδή, μπροστά στον εθνικοσοσιαλισμό ως ιδεολογία υπερίσχυσε η ιδεολογία του Ελληνισμού.

3. Μεταξύ εθνικοσοσιαλισμού και Ελληνισμού ο Μεταξάς επέλεξε τον Ελληνισμό. Δεν γνωρίζουμε τι θα έπρατταν εκείνη την εποχή οι κομμουνιστές, εάν στη θέση του Μουσολίνι ήταν ο Στάλιν. Ο λαός, δεν αμφιβάλλουμε. Η ηγεσία όμως… Γι’ αυτήν (της τότε εποχής) άλλα έχει δείξει η ιστορία. Άλλωστε, στο ημερολόγιό του, ο Μεταξάς, αναφέρει μωρούς όσους πιστεύουν στον εθνικοσοσιαλισμό του Μουσολίνι και στον Ναζισμό του Χίτλερ. Ο ίδιος πίστευε στο δικό του εθνικιστικό όραμα.

Ο Μεταξάς ήθελε την ουδετερότητα και την αποφυγή εμπλοκής της Ελλάδας στον πόλεμο, διότι γνώριζε τις καταστροφικές συνέπειες. Και είχε δείξει φοβερή διπλωματική ικανότητα. Δεν έδωσε ποτέ αφορμή στην Ιταλία να εισβάλει στην Ελλάδα. Ακόμη και στον τορπιλισμό της Έλλης προσποιήθηκε ότι δεν γνώριζε τον ένοχο. Προφανώς, ήθελε να κερδίσει ακόμη λίγο χρόνο.

Είχε, μάλιστα, μυστική συνάντηση με τον Γερμανό πρέσβη στην Αθήνα, για να εξετάσει κατά πόσον ο Χίτλερ θα μπορούσε να παρέμβει. Η απάντηση από το Βερολίνο ήταν ότι η Ελλάδα στη νέα τάξη πραγμάτων θα έπρεπε να αποδεχθεί την απώλεια της Θεσπρωτίας, την οποία οι Αλβανοί ως σήμερα ονομάζουν Τσαμουριά, καθώς και κομμάτι της Μακεδονίας, για να έχουν πρόσβαση οι Βούλγαροι στη θάλασσα. (Ερώτημα: Ανάλογα δεν μας λένε σήμερα στο Κυπριακό οι Τούρκοι φασίστες;). Πάντως, ο Βασιλιάς Γεώργιος Β΄ ήταν φίλαγγλος. Συνεπώς, η στροφή προς τον Άξονα, ακόμη και αν την ήθελε ο Μεταξάς, δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση.

Βεβαίως, ο Μεταξάς, ως στρατηγιστής, γνώριζε καλά ότι η θάλασσα ήταν ένα από τα κύρια κλειδιά της νίκης. Και εκεί υπερείχε η Βρετανία. Άρα, ήξερε να διαβάζει ορθά το γεωπολιτικό παιγνίδι. Ακόμη και στην εποχή μας, οι ΗΠΑ παραμένουν κυρίαρχες στο παγκόσμιο σύστημα όχι μόνο λόγω της συμβατικής και της πυρηνικής τους υπεροχής, αλλά γιατί με τους 12 στόλους τους και τους συμμάχους τους ελέγχουν όλες τις θαλάσσιες οδούς και έχουν περικυκλωμένη τη λεγόμενη «καρδιά της Γης» και δη τη Ρωσία.

Προπαρασκευή πολέμου

Ο Μεταξάς όχι μόνο είχε ορθή γεωπολιτική αντίληψη περί του ρόλου της ναυτικής βρετανικής δύναμης στον πόλεμο, αλλά είχε προετοιμάσει την Ελλάδα για τον πόλεμο. Αναφέρουμε ενδεικτικά τα εξής: 
Πρώτον, από το 1938 προχωρούσε σε μεγάλης κλίμακας στρατιωτικές ασκήσεις στην Ήπειρο και στη Μακεδονία. Είχε οργανώσει την περιοχή για αντιμετώπιση εισβολής από το βουλγαρικό έδαφος φτιάχνοντας τη γραμμή Μεταξά, με τα γνωστά οχηρά, όπου τα βρήκαν μπαστούνια οι Γερμανοί κατά την επίθεσή τους σε βάρος της Ελλάδας τον Απρίλιο του ’41.

Δεύτερον, είχε ενισχύσει με οχυρώσεις την Ήπειρο και όλες τις πιθανές διαβάσεις. Για τον σκοπό αυτό και για την κατασκευή των έργων είχε εμπλέξει τον τοπικό πληθυσμό, ο οποίος ήταν έτοιμος για τον πόλεμο, όπως και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία. 

Τρίτον, είχε επιλέξει εξαιρετικούς αξιωματικούς, όπως π.χ. τον στρατηγικό Χαράλαμπο Κατσιμήτρο, ο οποίος ήταν εμπειροπόλεμος και διοικητής της 8ης Μεραρχίας, η οποία είχε δεχθεί τον κύριο όγκο της ιταλικής επίθεσης.

Η 8η Μεραρχία, όπως και άλλες δυνάμεις στην Ήπειρο, είχαν τις εξής αποστολές: Α) Να αμυνθούν μέχρις εσχάτων. Β) Να καθυστερήσουν τον εχθρό. Γ). Να συμπτυχθούν έπειτα από 48 ώρες στην κύρια γραμμή άμυνας, να αποτρέψουν κατάληψη της Ηπείρου και προέλαση του εχθρού προς τη Μακεδονία, διότι, εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα απεκόπτετο η Ελλάδα στα δύο. Το επόμενο στάδιο της επιτυχούς άμυνας ήταν η αντεπίθεση, για να εκδιωχθεί ο εχθρός από το ελληνικό έδαφος.

Τέταρτον, είχε προχωρήσει σε μερική μυστική επιστράτευση, που αφορούσε κυρίως την 8η Μεραρχία. Δόθηκαν, δηλαδή, φύλλα πορείας διά χειρός προτού ξεσπάει ο πόλεμος. Οι πληροφορίες του Μεταξά από την ελληνική πρεσβεία στη Ρώμη ήταν ότι η επίθεση θα πραγματοποιείτο μεταξύ 25ης και 28ης Οκτωβρίου.

Πέμπτον, παρά τα πενιχρά οικονομικά μέσα, ο Μεταξάς είχε εξοπλίσει την Ελλάδα με 128 νέα πολεμικά αεροσκάφη και με δύο νέα πολεμικά πλοία, το «Βασιλιάς Γεώργιος» και το «Βασίλισσα Όλγα». Ατυχώς, μια αγορά τελευταίας γενιάς πολυβόλων και πυρομαχικών, που είχε παραγγελθεί στη Βελγική FN, κατασχέθηκε από τους Γερμανούς, μέσα στα τρένα, όταν έρχονταν στην Ελλάδα.

Έκτον, είχε προετοιμάσει την κοινωνία για τον πόλεμο και η κοινωνία ήταν έτοιμη να θυσιάσει τα παιδιά της για την πατρίδα και την ελευθερία ως το υπέρτατο αγαθό και αξία του δυτικού πολιτισμού, που γεννήθηκε στην Ελλάδα. Η θυσία ήταν επιβεβλημένη, διότι η αναλογία ήταν 1 προς 5. Όμως οι Έλληνες ήταν ενωμένοι και πίστευαν στη νίκη. Και πέτυχαν.

Μάλιστα, όταν ο Μουσολίνι τα έκανε θάλασσα ή καλύτερα όταν οι Έλληνες τον κέρδισαν, ο Χίτλερ έγινε έξαλλος, διότι θεωρούσε αχρείαστο τον πόλεμο κατά της Ελλάδας, αφού οι προτεραιότητές του ήταν αλλού. Τον είχε χαρακτηρίσει «ανόητο πόλεμο». Ήταν, πάντως, η πρώτη ήττα του Άξονα που έσπευσε να ξεπλύνει ο Χίτλερ, ο οποίος καθυστέρησε ως προς τα σχέδιά του με τη Σοβιετική Ένωση. Τη θέληση των λαών να πολεμήσουν εναντίον των εισβολέων που ήταν στρατιωτικά υπέρτεροι την είδαμε και στο Βιετνάμ, και το 2006 στον Λίβανο και αλλού.

Η ετοιμότητα ενός έθνους να υπερασπιστεί την πατρίδα του με κάθε κόστος είναι βασικός συντελεστής ισχύος. Το έζησαν οι πατεράδες και οι παππούδες μας με την ΕΟΚΑ. Οι απαγχονισμοί και η αφαίρεση της ζωής ως τιμωρητικό κατασταλτικό μέτρο επιβληθέν από τους Βρετανούς, απέτυχε. Διότι, για τους Έλληνες, για την εθνική ιδεολογία του Ελληνισμού και της δημοκρατίας, το ανώτατο αγαθό είναι η ελευθερία.

Το πολιτικό μπόι και ο… Κανελλόπουλος

Οι σημερινές ηγεσίες τίποτε δεν έχουν πράξει από αυτά τα οποία έχει πράξει ο δικτάτορας Ι. Μεταξάς, για να αντιμετωπιστεί ο τουρκικός φασισμός. Εμείς δεν λέμε να εφαρμόσουν δικτατορία. Για όνομα του Θεού! Εμείς λέμε να υιοθετήσουν τους κανόνες της αποτροπής και να σταματήσουν να υποσκάπτουν τη δημοκρατία με τη διαφθορά, τις κλεψιές, τα ρουσφέτια, τους τυφλούς κομματικούς στρατούς και τις ανοχύρωτες πολιτείες με την ψευδαίσθηση ότι θα γλιτώσουμε, έτσι, από την τουρκική απειλή.

Στο τέλος, βέβαια, βλέπουμε καθημερινά σε τι αδιέξοδα μάς οδηγούν. Στον αυξημένο κίνδυνο θερμού επεισοδίου και σε έγγραφα, όπως αυτά που δόθηκαν την περασμένη Τρίτη στο Εθνικό, τα οποία δημιουργούν συνθήκες νομιμοποίησης των τετελεσμένων της εισβολής μέσα από τον διοικητικό, γεωγραφικό και πληθυσμιακό διαχωρισμό της Κύπρου, που έχει πηγή του την εισβολή και την κατοχή. Τι τιμούμε, λοιπόν, σήμερα; Το Όχι στον φασισμό αλλά και το Έπος της Αλβανίας, που δεν ήταν τυχαίο. Είχε και λαό και ιδεολογία και ηγέτη.

Πόσο πολιτικό και ιστορικό μπόι έχουν οι σημερινοί ηγέτες για να αρνούνται, κάποιοι, τιμή στον βραχύσωμο μεν, αλλά υψηλής στρατηγικής αντίληψης και αξιοπρέπειας, Ι. Μεταξά; Πώς να τιμήσουν το Έπος του ’40 αυτοί, οι οποίοι υπέστειλαν τη σημαία από τα Ίμια, αυτοί που εγκαταλείπουν την Κύπρο, που παραδίδουν τη Μακεδονία και υποχωρούν ασύντακτα στις συνομιλίες για το Κυπριακό προσφέροντας εδάφη, εξουσίες, κυριαρχίες και, φυσικά, αέρα;

Πώς να τιμήσουν το Όχι αυτοί που χλευάζουν τις αξίες, που εμφανίζονται δήθεν ρεαλιστές ξερόλες, αλλά δεν έχουν διαβάσει Θουκυδίδη, και ονοματίζουν την υποταγή ως εθνικό συμφέρον, το οποίο, όμως, για να περάσει από την ουτοπία στον ρεαλισμό, πρέπει να προσκυνήσουν τον τουρκικό φασισμό και ρατσισμό;

Με τι θράσος θα τιμήσουν σήμερα το Έπος του ’40 και την αξιοπρέπεια που έδωσε ο Μεταξάς με το Όχι και την οποία υπέγραψε με το αίμα του το έθνος των Ελλήνων στο όνομα μιας και μόνο ιδεολογίας, που έχει ως λάβαρά της τις αρχές της δημοκρατίας, της αξιοπρέπειας, της τιμής, της φιλοπατρίας, του φιλότιμου, της αυταπάρνησης, της λεβεντιάς και της θυσίας; Αυτή η ιδεολογία είναι η ιδεολογία του Ελληνισμού. Την οποία ο Μεταξάς, παρότι δικτάτορας, σεβάστηκε και τίμησε.

Και δεν εξευτελίστηκε όπως ο στρατάρχης Πετέν με την Κυβέρνηση του Βισύ. Δεν προχώρησε σε κανένα συμβιβασμό. Όταν διάβασε το ιταλικό τελεσίγραφο, είπε κοφτά: «Λοιπόν, έχουμε πόλεμο»! Και ο Εμανουέλε Κράτσι ψέλλισε: «Μα, εξοχότατε… Είναι απαραίτητο;». Επειδή ο Μεταξάς διάβασε Θουκυδίδη, δεν είχε τα διλήμματα των Μηλίων, και, ως εκ τούτου, απάντησε: «Είναι απαραίτητο!».

Όπως είπε ο πολιτικός και φιλόσοφος, Παναγιώτης Κανελλόπουλος, τον οποίο είχε εξορίσει ο Μεταξάς και είχε συλλάβει η Χούντα, καθότι Πρωθυπουργός την 21η Απριλίου του ’67: Κανείς δεν μπορεί να αφαιρέσει από τον Μεταξά το Όχι. Και αν, πρόσθεσε, έλεγε ναι και περνούσαν οι Ιταλοί, ο λαός θα άρχιζε αντίσταση. Όμως, τόνισε, εάν δεν έλεγε ο Μεταξάς το Όχι, δεν θα είχαμε το Έπος του ’40…

ΓΙΑΝΝΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Δρ Διεθνών Σχέσεων

Σημερινή

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Σχετικά θέματα
Συνέχεια ανάγνωσης

Ελλάδα

H FIBRAN γιορτάζει τα 50 χρόνια της με νέες επενδύσεις 45 εκατ. ευρώ

Δημοσιεύτηκε

5 ημέρες πριν

στις

1 Οκτωβρίου 2024

από τον

Αύξηση κύκλου εργασιών και κερδοφορίας το 2023, παρά τις πιέσεις από τις τιμές ενέργειας

Βάσω Βεγίρη • vvegiri@naftemporiki.gr

Nέες επενδύσεις στην Ελλάδα, συνολικού ύψους 45 εκατ. ευρώ, τρέχει από φέτος η ελληνική πολυεθνική βιομηχανία παραγωγής μονωτικών υλικών FIBRAN. Σε συνδυασμό με τις επενδύσεις που έχουν προηγηθεί ή τρέχουν επίσης επί του παρόντος στις μονάδες της στο εξωτερικό ο Όμιλος «τρέχει» και φέτος –χρονιά σημειωτέον κατά την οποία εορτάζει τα 50 χρόνια από την ίδρυσή της –  ανοδικά, έχοντας ξεπεράσει στη χρήση 2023 το «φράγμα» των 200 εκατ. ευρώ τζίρου.

Όπως επισημαίνει σχετικά στη «Ν» η Πρόεδρος και Διευθύνουσα Σύμβουλος της εταιρείας και του Ομίλου, Μαρία Δ. Αναστασιάδου Σαββαΐδου,  το επενδυτικό πρόγραμμα των 45 εκατ. ευρώ αφορά:

  • Νέα γραμμή εξηλασμένης πολυστερίνης στην έδρα της εταιρείας  στην Τερπνή Σερρών. Η νέα γραμμή θα παράγει προϊόντα μεγαλύτερου πάχους (20 cm) με τα καλύτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά και αναμένεται να ολοκληρωθεί τον Ιούλιο του 2025.
  • Επενδύσεις προσθήκης εξοπλισμού βελτίωσης ποιότητας και αυτοματισμού των παραγόμενων προϊόντων πετροβάμβακα τη μονάδα πετροβάμβακα της εταιρείας επίσης στην Τερπνή Σερρών.
  • Επενδύσεις στην ενέργεια για μετάβαση από την Μέση στην Υψηλή Τάση.
  • Νέες εγκαταστάσεις (αποθήκες κ.α.) στην Τερπνή.
  • Επενδύσεις σε ΑΠΕ στην Κεντρική Μακεδονία και
  • Νέα γραφεία Διοίκησης στην περιοχή της Θέρμης, στη Θεσσαλονίκη. Προβλέπεται μεταφορά της Διοίκησης σε αυτά σε ορίζοντα διετίας.

Έντονη εξωστρέφεια

Παράλληλα, ο Όμιλος επεκτείνει τις επενδύσεις του στην Ιταλία για τη βέλτιστη μακρόχρονη βιώσιμη αξιοποίηση των λατομείων στην Τοσκάνη και για βελτιστοποίηση του εξοπλισμού του εργοστασίου γύψου που εξαγόρασε μαζί με τα τρία λατομεία το 2021. Περαιτέρω, μάλιστα, όπως προσθέτει η κα.Αναστασιάδου Σαββαΐδου, ήδη εξετάζεται και μεσοπρόθεσμο επιχειρηματικό πλάνο επενδύσεων στα Βαλκάνια και την αφρικανική ήπειρο.

Συνολικά, επίσης, την προηγούμενη τριετία η FIBRAN ολοκλήρωσε επενδύσεις της τάξης των 100 εκατ. ευρώ που εκτός από τις προαναφερόμενες επενδύσεις στην Ιταλία αφορούσαν την αγορά εργοστασίου πετροβάμβακα στη Βουλγαρία και στην παραγωγή εξηλασμένης πολυστερίνης στη νέα της μονάδα παραγωγής στην Τσεχία, αμφότερα το 2022. Παράλληλα οι θυγατρικές εταιρείες του Ομίλου στη Σλοβενία, την Ιταλία, την Πορτογαλία και τη Βουλγαρία παίζουν ενεργό ρόλο τόσο στην έρευνα και ανάπτυξη για την υιοθέτηση μοντέλων αειφορίας στη διαχείριση υλικών και στην εφαρμογή των συστημάτων μόνωσης και ξηράς δόμησης σε συνεργασία με τα κορυφαία πανεπιστημιακά ιδρύματα της Ευρώπης αλλά και ως ιδρυτικά μέλη ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών για τα δομικά υλικά και την κατασκευή.

Με εμπορική παρουσία σε 46 χώρες, εξαγωγές σε όλες τις ηπείρους και με παρουσία στα σημαντικότερα κατασκευαστικά έργα της Ευρώπης και του κόσμου, όπως προσθέτει η επικεφαλής της, κερδίζει την εμπιστοσύνη των κατασκευαστών, των επενδυτών και του μελετητικού κόσμου.

Εν κατακλείδι, η FIBRAN είναι ίσως ο μοναδικός όμιλος δομικών υλικών στην Ευρώπη που διαθέτει εργοστάσια με όλα τα μονωτικά υλικά (εξηλασμένη πολυστερίνη, πετροβάμβακα, διογκωμένη πολυστερίνη) και προϊόντα ξηράς δόμησης.  «Μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι δεν υπάρχουν κακά και καλά μονωτικά υλικά και το αποδεικνύουμε στην πράξη.  Αυτό που πρεσβεύουμε είναι ότι επιλέγουμε μονωτικά υλικά ανάλογα με τη χρήση της εφαρμογής, την τοποθεσία του κτιρίου, την ηλικία, τις περιβαλλοντικές και κλιματολογικές συνθήκες, τα ρίσκα και τους κινδύνους», σημειώνει η Πρόεδρος και CEO του Ομίλου.

Αξίζει, δε, να σημειωθεί ότι με το εργοστάσιο παραγωγής πετροβάμβακα στην Τερπνή, ένα από τα ελάχιστα που παράγουν με ηλεκτρικούς φούρνους σε όλο τον κόσμο,  και την πρόσφατη επένδυση στη Βουλγαρία η FIBRAN αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς πετροβάμβακα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Πάγιες αρχές του Ομίλου – και η πιο σημαντική παρακαταθήκη από τον ιδρυτή του, Δημήτρη Αναστασιάδη, όπως επισημαίνει η κα. Αναστασιάδου Σαββαΐδου, είναι το τετράπτυχο:

  • Σεμνότητα: Να μιλάνε οι πράξεις σου και όχι τα λόγια σου
  • Νοικοκυροσύνη: Να επενδύεις χωρίς εξαρτήσεις
  • Εξωστρέφεια: Δεν υπάρχουν σύνορα στη δράση αλλά ούτε και στα όνειρα
  • Ανθρωποκεντρικότητα: Ο κάθε άνθρωπος έχει ρίζες και ο σεβασμός στον συνάνθρωπο είναι προϋπόθεση για να επιστρέφει στις ρίζες του.

Στην Ελλάδα, επίσης, η μητρική εταιρεία συμμετέχει διαχρονικά σε ερευνητικά προγράμματα με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Πανεπιστήμιο Πατρών και το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και παράλληλα επενδύει σταθερά στο ανθρώπινο δυναμικό της που πλέον ξεπερνά τα 730 άτομα, όπως και στον κοινωνικό ιστό των περιοχών δραστηριοποίησης.

Σταθερά ανοδική πορεία

Με κύκλο εργασιών που ξεπέρασε το 2023 τα 200 εκατομμύρια ευρώ – συγκεκριμένα ανήλθε σε 200,723 εκατ. ευρώ, έναντι  199,976 εκατ. το 2022 – ο Όμιλος FIBRAN συνεχίζει κάθε χρόνο την ανοδική του πορεία.

Η ελληνική μητρική, με κύκλο εργασιών που ξεπέρασε τα 76 εκατομμύρια ευρώ – συγκεκριμένα ανήλθε σε 76,477 εκατ. ευρώ έναντι 72,786 εκατ. του 2022 – είχε την καλύτερη επίδοση στην ιστορία της. Σημειωτέον, δε, ότι το 2023 η ελληνική μητρική κατέγραψε κέρδη προ φόρων ύψους 9,710 εκατ. έναντι 4,074 εκατ. ευρώ του 2022 και μετά φόρων κέρδη ύψους 7,521 εκατ. ευρώ έναντι 2,526 εκατ. την προηγούμενη χρονιά, με το πολύ μεγάλο κόστος της ενέργειας και τις μειώσεις τιμών στις οποίες προέβη η εταιρεία να συμπιέζουν μάλιστα την κερδοφορία.
Αντίστοιχα, σε επίπεδο Ομίλου τα ενοποιημένα προ φόρων κέρδη ανήλθαν σε 15,736 εκατ. ευρώ έναντι 10,462 εκατ. του 2022 και τα ενοποιημένα μετά φόρων κέρδη σε 12,116 εκατ. έναντι 7,106 εκατ. ευρώ το 2022.

Το «ταξίδι» της FIBRAN ξεκίνησε από το όραμα του ιδρυτή της, αείμνηστου Δημήτρη Αναστασιάδη, για μια πρότυπη παραγωγική μονάδα μονωτικών υλικών σε μια μικρή επαρχιακή κωμόπολη και μια Ελλάδα της παραγωγής και της προκοπής, που παράγει με τις δυνάμεις της προϊόντα καλύτερα από τον διεθνή ανταγωνισμό.

Τα 50 χρόνια διαδρομής της FIBRAN εορτάστηκαν με μια λαμπερή εκδήλωση στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, παρουσία του Υπουργού Ανάπτυξης, Τάκη Θεοδωρικάκου και διακεκριμένων εκπροσώπων του ελληνικού «επιχειρείν».

Ναυτεμπορική

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ελλάδα

FSRU Αλεξανδρούπολης: Σε εμπορική λειτουργία ο Τερματικός Σταθμός LNG

Δημοσιεύτηκε

5 ημέρες πριν

στις

1 Οκτωβρίου 2024

από τον

Σε λειτουργία ο πρώτος υπεράκτιος σταθμός φυσικού αερίου στη χώρα

Ξεκινά η Εμπορική Λειτουργία του Τερματικού Σταθμού LNG Αλεξανδρούπολης, με στόχο και την ανάδειξη της πόλης σε μια νέα ενεργειακή πύλη για ολόκληρη την Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Η Gastrade, ανακοινώνει ότι θέτει σε εμπορική λειτουργία τον Τερματικό Σταθμό LNG Αλεξανδρούπολης. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα ενεργειακά έργα σε Ευρωπαϊκό, Περιφερειακό, Εθνικό και τοπικό επίπεδο, που σχεδιάστηκε, κατασκευάστηκε, ανήκει και θα λειτουργείται από την Gastrade. Ένα έργο-ορόσημο που οραματίστηκε πριν από 15 χρόνια ο Δημήτρης Κοπελούζος.

Αποτέλεσμα μεγάλων συνεργασιών, με πρωτοποριακή σύλληψη το έργο συμβάλλει στην ενεργειακή ασφάλεια και στη διαφοροποίηση των πηγών και των οδών προμήθειας ενέργειας της Νοτιοανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, αναβαθμίζοντας καθοριστικά τον ρόλο και τη σημασία της Ελλάδας στον σύγχρονο ενεργειακό χάρτη της Ευρώπης, καθιστώντας την ενεργειακή πύλη  για εννέα και πλέον χώρες.

Από την Τελική Επενδυτική Απόφαση στην Έναρξη της Εμπορικής Λειτουργίας

Η υλοποίηση του έργου άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά με τη λήψη της Τελικής Επενδυτικής Απόφασης (FID) στις 27 Ιανουαρίου 2022 από τη Gastrade, Στη συνέχεια, οι χερσαίες και υπεράκτιες κατασκευαστικές εργασίες στην Αλεξανδρούπολη προχώρησαν ταχύτατα, ενώ τον Φεβρουάριο του 2023 ξεκίνησε η κατασκευή της πλωτής μονάδας αποθήκευσης και επαναεριοποίησης LNG (FSRU) στη Σιγκαπούρη. Το FSRU απέπλευσε από το ναυπηγείο Seatrium στις 26 Νοεμβρίου 2023, φτάνοντας στα νερά του Θρακικού Πελάγους στις 17 Δεκεμβρίου 2023, όπου και αγκυροβόλησε στη μόνιμη θέση του.

Με την επιτυχή ολοκλήρωση όλων των δοκιμών λειτουργίας και την έκδοση από το Υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος της άδειας Λειτουργίας του το περασμένο καλοκαίρι, το έργο τέθηκε σε λειτουργική ετοιμότητα επιτρέποντας επίσημα την έναρξη της εμπορικής λειτουργίας του Έργου.

Ο Τερματικός Σταθμός LNG Αλεξανδρούπολης αποτελείται εκτός από το FSRU, από  ένα υποθαλάσσιο και χερσαίο αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου, ο οποίος συνδέει το FSRU με το Ελληνικό Σύστημα Μεταφοράς («ΕΣΜΦΑ») και μέσω αυτού θα παραδίδει φυσικό αέριο εκτός από την Ελλάδα και στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Βόρεια Μακεδονία, τη Σερβία, τη Μολδαβία και την Ουκρανία στα ανατολικά, καθώς και την Ουγγαρία και Σλοβακία στα δυτικά. Η Πλωτή Μονάδα, που ονομάστηκε «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΙΣ» προς τιμήν της πόλης και των κατοίκων της, που αγκάλιασαν το φιλόδοξο αυτό σχέδιο από την αρχή, διαθέτει τεχνολογία αιχμής, με μέγιστη δυναμικότητα επαναεριοποίησης 5,5 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων ετησίως.

Η επόμενη μέρα

Ήδη 14 ελληνικές και διεθνείς εταιρείες συμμετέχουν εμπορικά στο έργο δεσμεύοντας σχεδόν το σύνολο της δυναμικότητας του με χρονικό ορίζοντα τουλάχιστον μέχρι το 2030. Ταυτόχρονα, η έναρξη της εμπορικής λειτουργίας του έργου, σηματοδοτεί την επέκταση της πρωτοβουλίας του Κάθετου Διαδρόμου, ενισχύοντας σημαντικά τη δυναμική του με στόχο τη δημιουργία ενός κόμβου συναλλαγών φυσικού αερίου στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Η ομάδα της Gastrade, μαζί με τους στρατηγικούς εταίρους και μετόχους της, Ελμίνα Κοπελούζου, Gaslog, ΔΕΠΑ Εμπορίας, Bulgartransgaz και ΔΕΣΦΑ, ευχαριστεί όλους τους φορείς που συνέβαλαν στην επιτυχή ολοκλήρωση αυτού του Εθνικού έργου και παραμένει αφοσιωμένη στη διασφάλιση ενός πιο βιώσιμου και ασφαλούς ενεργειακού μέλλοντος για την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Gastrade Κωστής Σιφναίος ανέφερε χαρακτηριστικά:

«Είμαστε όλες και όλοι, η ομάδα της Gastrade, πραγματικά υπερήφανοι και ενθουσιασμένοι που φθάσαμε στο τέλος της μεγάλης αυτής διαδρομής με επιτυχία και παραδίδουμε στη χώρα μας και σε όλη τη περιοχή γύρω μας ένα τόσο σημαντικό έργο. Το όραμά μας είναι να λειτουργήσει το έργο αυτό στην αγορά με τρόπο φιλικό για τη κοινωνία της Αλεξανδρούπολης, το περιβάλλον και τους πελάτες μας, προσφέροντας μια σταθερή και αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση για όλη την περιφέρειά μας. Θέλουμε να γίνουμε σημείο αναφοράς για τη ποιότητα των υπηρεσιών που θα προσφέρουμε».

«Χρειάστηκαν το όραμα ενός ανθρώπου, δεκαπέντε χρόνια προσπάθειας και δύο σχεδόν χρόνια εντατικής τεχνικής προετοιμασίας, ώστε η Ελλάδα, η Αλεξανδρούπολη, να αποκτήσουν ένα έργο τομή για τα ενεργειακά δεδομένα της ευρύτερης ευρωπαϊκής περιφέρειας. Ο Τερματικός Σταθμός LNG Αλεξανδρούπολης, είναι πολλά περισσότερα από ένα επιχειρηματικό έργο. Είναι μια απτή απόδειξη των δυνατοτήτων που έχουμε στην Ελλάδα να δημιουργούμε ευρωπαϊκές υποδομές που απαντούν σε προβλήματα των καιρών μας, δίνοντας ευκαιρίες και προοπτικές για ένα καλύτερο και βιώσιμο ενεργειακά μέλλον» τονίζει η ιδρύτρια μέτοχος της Εταιρείας κυρία Ελμίνα Κοπελούζου.

«Η GasLog είναι περήφανη για το γεγονός ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του έργου από την αρχή, τη μετατροπή ενός πλοίου μεταφοράς LNG σε FSRU, την παράδοση της πλωτής μονάδας στην Αλεξανδρούπολη και την επιτυχή έναρξη λειτουργίας του Τερματικού Σταθμού Αλεξανδρούπολης, συμβάλλοντας ως μέτοχος αλλά και ως φορέας λειτουργίας του FSRU, τηρώντας παράλληλα τη δέσμευσή μας για την παροχή αξιόπιστων και καινοτόμων υπηρεσιών LNG σε παγκόσμια κλίμακα», δήλωσε ο κος Paolo Enoizi, Διευθύνων Σύμβουλος της GasLog.

«Η σημερινή μέρα σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου κεφαλαίου στο ενεργειακό τοπίο της περιοχής μας. Ο Τερματικός Σταθμός LNG Αλεξανδρούπολης, σχεδιασμένος με όραμα στραμμένο προς το μέλλον, αντιπροσωπεύει μια απτή λύση στις πιεστικές προκλήσεις της ενεργειακής ασφάλειας και της διαφοροποίησης των πηγών εφοδιασμού στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Μέσω αυτού του έργου, διασφαλίζουμε πρόσβαση σε πιο αξιόπιστες και ποικίλες πηγές ενέργειας, δημιουργώντας νέες οικονομικές ευκαιρίες για την τοπική κοινότητα και ενισχύουμε τη γεωπολιτική θέση του έθνους μας. Είμαστε πολύ περήφανοι για την καθοριστική συμβολή της ΔΕΠΑ Εμπορίας στην επιτυχή υλοποίηση αυτής της στρατηγικής υποδομής, η οποία θα αποφέρει σημαντικά πλεονεκτήματα τόσο στην Ελλάδα όσο και στις γειτονικές της χώρες», δήλωσε ο Κωνσταντίνος Ξιφαράς, Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΠΑ Εμπορίας.

«Η έναρξη της εμπορικής λειτουργίας του FSRU Αλεξανδρούπολης αποτελεί σημαντικό ορόσημο για τη διασφάλιση της διαφοροποίησης του χαρτοφυλακίου προμηθειών και για την  εξασφάλιση της ενεργειακής ασφάλειας όχι μόνο για τη Βουλγαρία, αλλά και για την περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Η απόφαση, που ελήφθη το 2020, από τη Βουλγαρία και την Bulgartransgaz να γίνουν μέτοχοι με μερίδιο 20% στην Gastrade A.E. αποδείχθηκε στρατηγική. Σήμερα, το FSRU Αλεξανδρούπολης είναι αναμφίβολα μια κρίσιμη υποδομή που εξασφαλίζει πρόσβαση σε προμήθειες φυσικού αερίου από ασφαλείς και αξιόπιστες πηγές, όπως οι ΗΠΑ, το Κατάρ, η Αίγυπτος κ.λπ. Ο αυξανόμενος ρόλος του LNG για την περιοχή και η παρουσία αυτής της νέας δυνατότητας αποθήκευσης και επαναεριοποίησης LNG είναι υψίστης σημασίας για τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης που στοχεύουν να διαφοροποιήσουν τον εφοδιασμό τους και να ανεξαρτητοποιηθούν από το ρωσικό φυσικό αέριο. Θα βελτιώσει επίσης την ρευστότητα και ολοκλήρωση της ενεργειακής αγοράς στην περιοχή μας,» σχολίασε ο Kiril Ravnachki, Εκτελεστικός Διευθυντής της Bulgartransgaz.

«Η έναρξη της εμπορικής λειτουργίας του Τερματικού Σταθμού LNG της Αλεξανδρούπολης (Alexandroupolis FSRU) αποτελεί ορόσημο, εδραιώνοντας την Ελλάδα ως βασική ενεργειακή πύλη για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη και ευρύτερα. Ο νέος αυτός σταθμός εισαγωγής LNG, σε συνδυασμό με τον σταθμό LNG της Ρεβυθούσας και τις επενδύσεις του ΔΕΣΦΑ για την αύξηση της εξαγωγικής δυναμικότητας του ελληνικού δικτύου, καθώς και με πρωτοβουλίες όπως ο TAP, ο IGB και ο Κάθετος Διάδρομος, ενισχύουν περαιτέρω τις ενεργειακές υποδομές και τη διασυνδεσιμότητα της περιοχής,» πρόσθεσε η κυρία Maria Rita Galli, Διευθύνουσα Σύμβουλος του ΔΕΣΦΑ.

Nαυτεμπορική

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ελλάδα

Το παγκόσμιο συμφέρον, το συμφέρον τον αγορών και το συμφέρον της χώρας

Δημοσιεύτηκε

5 ημέρες πριν

στις

1 Οκτωβρίου 2024

από τον

Ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης (Eurokinissi)

Μήπως αυτή η στρατηγική υπηρετεί τα συμφέροντα μιας μικρής ελίτ και τις προσωπικές φιλοδοξίες του Πρωθυπουργού για πλαισίωση του ιερατείου του Νταβός;

Χάρης Τοπαλίδης

Ήταν τελείως φυσικό, σε μια κοινωνία αποπροσανατολισμένη και προς ώρας γονατισμένη από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της φτωχοποίησης, του κορπορατισμού και της συρρίκνωσης της δημόσιας σφαίρας επικοινωνίας και γοητευμένης ταυτόχρονα από τις σειρήνες του life-style, να συμβεί και αυτό: Ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης της να τοποθετηθεί στη Γ.Σ. του ΟΗΕ ότι: «το παγκόσμιο συμφέρον διαπερνά το μεμονωμένο συμφέρον των κρατών» και ταυτόχρονα να βραβευθεί στη ΝΥ από τον Α. Μπουρλά με το βραβείο «Global citizen 2024».

Σε ποίες συνθήκες της χώρας ή έστω της τρέχουσας διεθνούς συγκυρίας ανταποκρίνεται αυτή η στάση και η δραστηριότητα του πρώτου πολίτη της στο ανώτατο forum της διεθνούς σκηνής για την ετήσια παρουσίαση της πολιτικής και των θέσεων των κρατών στο διεθνές στερέωμα και τι υποδηλώνει για την ανταπόκρισή του ως Πρωθυπουργού σε αυτές;

Είναι σαφές ότι ο νεολογισμός του Πρωθυπουργού «παγκόσμιο συμφέρον» χρησιμοποιείται ως πολιτική έννοια και όχι ως κάτι ευρύτερο (π.χ. οικουμενικό συμφέρον που εμπλέκει ηθικές και αξιακές θεωρήσεις οικουμενικού χαρακτήρα). Οι πολιτικές οντότητες όμως που δραστηριοποιούνται στην παγκόσμια σκηνή, είναι τα κράτη τα οποία έχουν διαφορετικά και πολλές φορές αντιτιθέμενα συμφέροντα, όπως δείχνει η αιματοβαμμένη πορεία της Ιστορίας. Πώς είναι λοιπόν δυνατό να συγκεραστούν τα επιμέρους εθνικά συμφέροντα σε ένα παγκόσμιο συμφέρον; Πως, με ποιες διαδικασίες θα γίνει επιτέλους ο συγκερασμός – μετά από τόσους αιώνες Ιστορίας – και με ποιά παγκόσμια ιεραρχική οργάνωση θα ασκηθεί η πολιτική του παγκοσμίου συμφέροντος; Ή μήπως ο νεολογισμός του Πρωθυπουργού διαπνέεται απλά από μια ρομαντική και ιδεαλιστική προσέγγιση άλλων εποχών στο παγκόσμιο γίγνεσθαι που θεωρεί τον κοσμοπολιτισμό ως προϋπόθεση για την παγκόσμια ειρήνη και ευημερία και δεν μπορεί να κατηγορηθεί παρά μόνο για έλλειψη ρεαλισμού; Ή μήπως οι διεθνείς συνθήκες χαρακτηρίζονται σήμερα από μια ισορροπία στις διεθνείς σχέσεις, σταθερότητα στους διεθνείς συσχετισμούς, ευημερία στη διεθνή οικονομία και πνεύμα συνεργασίας στις διακρατικές σχέσεις που επιτρέπουν την πρωτοποριακά ρηξικέλευθη έστω προσέγγιση του παγκοσμίου συμφέροντος; Ή τέλος, μήπως παρά τη διεθνή και μάλιστα πολεμική αναταραχή που εξελίσσεται σήμερα γύρω της, η χώρα την οποία εκπροσωπεί, η Ελλάδα, απολαμβάνει υπό την ηγεσία του μια περίοδο δυναμισμού και σταθερότητας, έχοντας αντιμετωπίσει με επιτυχία τα χρόνια ζητήματα ανάπτυξης και τα προβλήματα εθνικής κυριαρχίας με τους γείτονές της και θέλει να αναβαθμίσει τη διεθνή της θέση εξάγοντας και προωθώντας την διεθνή αυτοπεποίθηση και τον κοσμοπολιτισμό που έχουν κατακτήσει οι πολίτες της;

Η προφανής ασυμβατότητα όλων των προηγούμενων ερωτημάτων, που θα μπορούσε να θέσει ένας καλόπιστος παρατηρητής, με τη ζέουσα πραγματικότητα που ζούμε σήμερα αποκαλύπτει για πρώτη φορά τόσο ξεκάθαρα την πολιτική και ιδεολογική στράτευση και στόχευση της κυβέρνησης της ΝΔ και ταυτόχρονα ξεσκεπάζει τις αιτίες των κύριων παθογενειών της αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ).

Η υπονόμευση της δημοκρατίας και της εθνικής κυριαρχίας

Η παγκόσμια διακυβέρνηση με τη δημιουργία μιας υπερεθνικής δομής διακυβέρνησης συνιστά από τη δεκαετία του 1970 τον απώτατο διακηρυγμένο στόχο των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων της αγοράς. Με βάση το πρόταγμα τους, της μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας και της ανεξαρτησίας από τις πολιτικές αποφάσεις, μια υπερεθνική δομή διακυβέρνησης εξασφαλίζει την αυτορρυθμιζόμενη λειτουργία των αγορών σε παγκόσμια κλίμακα σε ένα τέτοιο πλαίσιο.

Το επίπεδο της ρυθμιστικής εξουσίας που είναι ωστόσο δυνατό να θεσμοθετηθεί σε μια τέτοια κλίμακα, είναι μηδαμινό έως ελάχιστο, γιατί μια τέτοια δομή εξουσίας δεν θα διέθετε δημοκρατική νομιμοποίηση και η αντιπροσωπευτικότητά της θα εξαντλούνταν στον υφιστάμενο ηγεμονικό συσχετισμό μεταξύ αναπτυγμένων – αναπτυσσόμενων χωρών (Βορρά-Νότου).

Όπως έχει τεκμηριώσει εμφατικά ο Γερμανός φιλόσοφος J. Habermas, μια πολιτική ρυθμιστική υπερεθνική δομή δεν είναι εφικτή χωρίς τη διαμεσολάβηση μακροπρόθεσμων κοινωνικών και πολιτιστικών διεργασιών σύγκλισης ανάμεσα στα κράτη, που προϋποθέτουν άλλες πολιτικές από αυτές της πολεμικής σύγκρουσης και της μονοπολικής διάρθρωσης της παγκόσμιας ισχύος, που κυριαρχούν σήμερα.

Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, και καθώς οι πρόνοιες της δημοκρατίας και οι εγγυήσεις του κράτους Δικαίου είναι κατακτήσεις των λαών σε εθνική κλίμακα, η σύσταση μιας πολιτικής ρυθμιστικής υπερεθνικής δομής ομοσπονδιακού τύπου συνιστά κατάφωρη παραβίαση των αρχών της δημοκρατικής λειτουργίας και της εθνικής κυριαρχίας. Προοιωνίζεται περαιτέρω μια κοινωνία τεράστιων κοινωνικών ανισοτήτων, χωρίς συλλογικά δικαιώματα.

Τα συμφέροντα της χώρας

Τι σημαίνει, στο πλαίσιο αυτό, η τοποθέτηση του πρωθυπουργού στον ΟΗΕ και η βράβευσή του από το Atlantic Council ένα think tank των ΗΠΑ στενά συνδεδεμένο με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (Νταβός);

Είναι κατ’ αρχήν σαφές ότι ως παγκόσμιο συμφέρον εννοείται το συμφέρον της Δύσης. Επομένως, συμμερίζεται απολύτως την πολεμική ανάγκη το συμφέρον της Δύσης να καταστεί παγκόσμιο συμφέρον. Κατά δεύτερο λόγο, και καθώς τα εθνικά συμφέροντα δεν μπορούν να συγκεραστούν σε ένα παγκόσμιο, όπως ρητά αναγνωρίζει, το υπερεθνικό συμφέρον που επικαλείται είναι το συμφέρον των αγορών, που «διαπερνά τα εθνικά συμφέροντα», στο οποίο στρατεύεται. Τοποθετείται δηλαδή, ως εάν η στράτευση της χώρας στο Δυτικό στρατόπεδο και στα συμφέροντα των αγορών συνιστά τη θεμελιώδη πολιτική της χώρας για την ανάπτυξη και την ασφάλειά της στο νέο διεθνές περιβάλλον. Επιχειρείται δηλαδή ένα άλμα στη θέση της χώρας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας και στον διεθνή της προσανατολισμό, καθώς ταυτίζει τα συμφέροντά της αποκλειστικά με αυτά των αναπτυγμένων κεφαλαιοκρατικά χωρών του Βορρά. Εδώ εγείρονται τα ερωτήματα: (α) μήπως υπάρχουν εγγυήσεις για υποστήριξη από τις τελευταίες στα πεδία της ανάπτυξης και της ασφάλειας, που, παρά το γεγονός ότι αντιβαίνουν στην πρόσφατη εμπειρία μας, έχουν δοθεί αλλά δεν τις γνωρίζουμε; (β) μήπως έχει μειωθεί, χωρίς να ομολογείται, τόσο η ισχύς της χώρας ώστε να είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει εκούσια ή ακούσια τις προτεραιότητες του Βορρά (καμία άλλη χώρα του Ευρωπαϊκού Νότου δεν έχει υιοθετήσει τόσο εμφατικά την Ατζέντα του) ακόμη και αν αντίκεινται στα σαφώς διαφορετικής φύσης συμφέροντα της χώρας; (γ) καθώς η χώρα κάθε άλλο παρά παρουσιάζει συγκριτικό πλεονέκτημα σε κεφάλαια και χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, (το τραπεζικό της σύστημα δεν έχει καν ακόμη αποκτήσει την αυτονομία του από τα κεφάλαια των φορολογουμένων) πως εξηγείται η ταύτισή της με τα συμφέροντα των αυτορρυθμιζόμενων αγορών; (δ) ή μήπως αυτή η στρατηγική υπηρετεί τα συμφέροντα μιας μικρής ελίτ και τις προσωπικές φιλοδοξίες του Πρωθυπουργού για πλαισίωση του ιερατείου του Νταβός;

Ποια είναι όμως αυτή η Ατζέντα, σε τι αποσκοπεί και πως συνδέεται με τον φορέα της επιβράβευσης του Πρωθυπουργού στη Νέα Υόρκη; Πρόκειται για τη νεοφιλελεύθερη Ατζέντα της ψηφιακής και πράσινης μετάβασης, όπως έχει σχεδιαστεί από το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ, για την παγκόσμια προώθηση της μονοπολικής ηγεμονίας τους στην εποχή που ανοίγεται μπροστά μας και διαδέχεται τον φιλελευθερισμό. Η Ατζέντα αυτή, αναδιαρθρώνοντας ριζικά τις σχέσεις κεφαλαίου εργασίας υπέρ του κεφαλαίου και τις σχέσεις Βορρά Νότου υπέρ του Βορρά, έχει διχάσει τις ΗΠΑ, αλλά είναι κυρίαρχη στα ΜΜΕ και στις τρέχουσες πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης.  Πώς αυτό; κύριος φορέας της προώθησής της στην Ευρώπη, με γόνιμα όπως φαίνεται αποτελέσματα, είναι το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, στενά συνδεδεμένο με το Atlantic Council από το οποίο και εκπορεύθηκε, σε αναγνώριση των υπηρεσιών του Πρωθυπουργού, και η βράβευση του, ως παγκόσμιου Πολίτη το 2024.

Το καταληκτικό ερώτημα που εγείρεται είναι: πως είναι δυνατόν σήμερα, και η κυβέρνηση της ΝΔ και η αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) να αναγνωρίζουν τον ίδιο μέντορα της πολιτικής τους; Η ταύτιση με το  Πρόγραμμα του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ προβάλλεται από μεν τη νεοφιλελεύθερη ΝΔ, ως τεκμήριο της προσχώρησής της στη νέα λεωφόρο της προόδου από δε την Αριστερά/Κεντροαριστερά, ως ανταπόκρισή της στην Ατζέντα της νέας Μέκκας του σοσιαλισμού και της προοδευτικότητας.

Υπηρετεί αυτή η Ατζέντα τα συμφέροντα της χώρας; Την απάντηση πρέπει να την αναζητήσουμε στην εκλογική καταβαράθρωση του πολιτικού συστήματος, στη διαρκώς συρρικνούμενη απήχηση της κυβέρνησης και στην καχεξία της Αντιπολίτευσης αλλά και στην τεράστια άνοδο της Ακροδεξιάς.

Πηγή: Έθνος

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή