Ακολουθήστε μας

Ανθρώπινα Δικαιώματα

Ο αραβικός εμφύλιος πόλεμος

Δημοσιεύτηκε

στις

Σύμβολα
του αγώνα του Μουαμάρ ελ-Καντάφι εναντίον των ισλαμιστών, ο ηγέτης της Λιβύης
ήταν περιτριγυρισμένος από γυναίκες σωματοφύλακες. Ωστόσο, μετά το
λυντσάρισμα και τη ταφή του, το ΝΑΤΟ δικαιολογούσε το έγκλημα του ενώπιον της δυτικής
κοινής γνώμης «αποκαλύπτοντας» ότι οι Αμαζόνες ήταν μόνο πόρνες στα χέρια ενός
κακοποιού αρπακτικού ζώου. Αυτή η προπαγάνδα είχε μεταδοθεί από ένα
βιβλίο, που βασιζόταν σε μια και μοναδική μαρτυρία, της «δημοσιογράφου» της
εφημερίδας Μοντ (
Le Monde), Annick Coljean.

Τιερί Μεϊσάν, Δίκτυο
Βολταίρος (Γαλλία)            (μτφρ.
Κριστιάν)

Επαναλαμβάνοντας
ένα θέμα που είχε ήδη αναλύσει, ο Τιερί Μεϊσάν (Thierry Meyssan) αποδείχνει
ότι, πέρα ​​από τις
στρατηγικές των κρατών, οι λαοί του αραβικού κόσμου χωρίζονται πλέον σε δύο
στρατόπεδα που δεν καθορίζονται ούτε από ταξικές σύγκρουσεις, ούτε από την
Αντίσταση στο Σιωνισμό, ούτε ακόμη και από τους θρησκευτικούς πολέμους.
Η
αντιπαράθεση που γενικεύεται με το βομβαρδισμό της Υεμένης από τη Σαουδική
Αραβία αποκαλύπτει ένα κοινωνικό χάσμα που κανείς δεν περίμενε:
Αναδύονται
δύο νέα στρατόπεδα γύρω από το ζήτημα των δικαιωμάτων των γυναικών.

Η Δύση χειροκροτεί την
βομβιστική επίθεση στη Υεμένη από τη Σαουδική Αραβία και τη κατάληψη της Idleb
από την Αλ-Κάιντα. 
Ωστόσο, επισήμως, η Αλ
Κάιντα φέρεται να είναι μια αντι-Σαουδική τρομοκρατική οργάνωση υπεύθυνη για
τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. 
Τι συμβαίνει λοιπόν και
ξαναπέρασαν οι μαθητές του Οσάμα Μπιν Λάντεν στη πλευρά των «μαχητών της
ελευθερίας», όπως κάποτε, όταν πολεμούσαν εναντίον των Σοβιετικών στο
Αφγανιστάν, με την αιτιολογία ότι πήραν την Idleb από τη Συρία του Μπασάρ
αλ-Άσαντ;
Η πραγματικότητα στο έδαφος,
δυστυχώς, επιβεβαιώνει αυτό που έγραψα σε αυτές τις στήλες, πριν από δύο
εβδομάδες: η δολοφονική τρέλα που κατέλαβε το σύνολο του αραβικού κόσμου δεν
έχει καμία σχέση ούτε με τις κοινωνικές τάξεις, ούτε με ιδεολογικές διαφορές,
ούτε με θρησκευτικές ευαισθησίες. 
Εδώ και τέσσερα χρόνια,
πολλοί άνθρωποι έχουν επανατοποθετηθεί και άλλαξαν στρατόπεδο. 
Σταδιακά, τα πράγματα μεταγγίζονται
και εμφανίζεται μια νέα διαχωριστική γραμμή χωρίς να το συνειδητοποιήσουν οι
πληθυσμοί.
Κατά τη διάρκεια της
δεκαετίας του ’50, ο αραβικός κόσμος χωριζόταν μεταξύ φιλο-Αμερικανών και
φιλο-Ρώσων. 
Κατά τη διάρκεια της
δεκαετίας του ’90, χωριζόταν μεταξύ φιλο-Ισραηλινών και Αντιστασιακών. 
Αλλά η λογική των κρατικών
συμφερόντων έσπασε από τον Τζορτζ Μπους και τον Ντικ Τσένι υπέρ των συμφερόντων
των εταιρειών πετρελαίου. 
Σήμερα συλλέγουμε τους
καρπούς της πολιτικής του Μπαράκ Ομπάμα.
Είμαστε μάρτυρες ενός έξαλλου
κύματος βίας μεταξύ των υποστηρικτών της πολυγαμίας εναντίον εκείνων υπέρ των
δικαιωμάτων των γυναικών. 
Οι αραβικές μοναρχίες και η
Μουσουλμανική Αδελφότητα υπερασπίζονται μια κοινωνία που κυριαρχείται από τους άνδρες,
ενώ το Ιράν και οι σύμμαχοι του υπερασπίζονται μια νέα κοινωνία στην οποία οι
άνδρες και οι γυναίκες είναι κυρίαρχοι της γονιμότητας τους και ίσοι στα
δικαιώματα τους.  Μπορούμε να περιστρέψουμε και να αναστρέψουμε τα
γεγονότα σε όλες τις κατευθύνσεις, δεν υπάρχει σχεδόν καμία άλλη διάσπαση
μεταξύ των δύο στρατοπέδων.
Αντιτίθενται δύο κοσμοθεωρίες.
Τι κοινό έχουν οι στόχοι
της Δύσης: οι Zinedine Μπεν Αλί (Τυνησία), Μουμπάρακ (Αίγυπτος), Μουαμάρ
αλ-Καντάφι (Λιβύη), Μπασάρ αλ-Άσαντ (Συρία), Νουρί αλ-Μαλίκι (Ιράκ), ο σεΐχης
Αλί Σαλμάν (Μπαχρέιν), ο Αμπντούλ Μαλίκ αλ-Houthi (Υεμένη);
Τίποτα, εκτός από το ότι
όλοι πολέμησαν εναντίον της πολυγαμίας.
Τι κοινό έχουν οι
κυβερνήσεις που υποστηρίζονται από τη Δύση: εκείνες των κρατών μελών του Συμβουλίου
Συνεργασίας του Κόλπου και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας; Είναι όλες υπέρ της πολυγαμίας.
Σήμερα είναι η μόνη
διαχωριστική γραμμή που διασχίζει ολόκληρο τον αραβικό κόσμο, με την εξαίρεση
του Ιράκ και της Αίγυπτου. 
Στην πρώτη χώρα, οι
Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν ακόμη επιλέξει σαφώς τους συνεργάτες τους. Επισήμως,
υποστηρίζουν τον Haider αλ-Abadi κατά του Ισλαμικού Κράτους (Daesh) αλλά ο
ιρανικός και ο ιρακινός τύπος έχει αποδείξει ότι παίζουν ένα διπλό παιχνίδι και
παρέδωσαν οικειοθελώς όπλα στο ΙΚ (Daesh) και σκότωσαν ιρακινούς
στρατιώτες. 
Όσον αφορά το δεύτερο
κράτος, ο πρόεδρος αλ-Σίσι εξακολουθεί να διστάζει μεταξύ της προσωπικής του
αντίληψης ευνοϊκής για τα δικαιώματα των γυναικών και εκείνης του σαουδικού
χορηγού του, τα χρήματα του οποίου είναι απαραίτητα για την οικονομία αυτής της
χώρας σε πτώχευση.
Δυο χρόνια προπαγάνδας μας έχουν
φράξει τα μάτια.
Πιστεύουμε, κακώς, ότι οι ιρανικοί
ενδυματολογικοί κώδικες είναι παρόμοιοι με εκείνους των Σαουδαραβών. Ωστόσο,
στο Ιράν, οι γυναίκες έγιναν κυρίαρχες της γονιμότητας τους στα πρώτα χρόνια
της Επανάστασης   -δηλαδή πριν από τις γυναίκες των περισσοτέρων
ευρωπαϊκών κρατών-  Είναι πολύ περισσότερες στα πανεπιστήμια από τους
άνδρες και ασκούν τις υψηλότερες ευθύνες. 
Αντίθετα, στη Σαουδική
Αραβία, δεν έχουν κανένα δικαίωμα από μόνες τους.
Πιστεύουμε, λανθασμένα, ότι
ο μουσουλμανικός κόσμος είναι χωρισμένος μεταξύ σουνιτών και σιιτών που
διεξάγουν έναν πόλεμο χωρίς οίκτο. 
Ωστόσο, στη Υεμένη, οι Χούτι, σίγουρα
μεγάλη πλειοψηφία σε εθνικό επίπεδο, δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν ούτε τη Sanaa
ούτε το Άντεν, χωρίς την υποστήριξη μιας ισχυρής σουνιτικής δύναμης, πλειοψηφία
σε αυτές τις δύο πόλεις. 
Και εδώ στη Συρία, ο Συριακός Αραβικός Στρατός,
που υποστηρίζεται από το Ιράν κατά των τακφιριστών (takfirist), περιλαμβάνει
πάνω από 70% σουνίτες.
JPEG - 28.8 ko
Ο Yusuf
al-Qaradawi, επικεφαλής της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και πνευματικός
σύμβουλος του καταριανού τηλεοπτικού διαύλου Αλ Τζαζίρα, έχει πάρει ειδικότητα στην
υπεράσπιση της πολυγαμίας και στο δικαίωμα να δέρνουν τις γυναίκες τους. Κατά
την εκλογική εκστρατεία του Μοχάμεντ Μόρσι, στην Αίγυπτο, παρενέβη στην πλατεία
Ταχρίρ στο Κάιρο για να κηρύξει ότι η πολιτική προτεραιότητα δεν ήταν να
πολεμήσουν εναντίον του Ισραήλ, αλλά να σκοτώσουν τους ομοφυλόφιλους. Τον
βλέπουμε εδώ ως τιμώμενο πρόσωπο σε μια συνάντηση με τη «μέτρια συριακή
αντιπολίτευση».
Μπορεί κανείς να είναι
δύσπιστος βλέποντας ότι η πρώτη εφαρμογή της «επανάστασης» στη Τυνησία  – πριν από οποιαδήποτε νομοθετική απόφαση-       ήταν να οργανωθεί η επιστροφή του Rached
Ghannouchi, ενός Μουσουλμάνου Αδελφού, ο οποίος με την άφιξή του πρότεινε να
επαναφέρει την πολυγαμία.
Μπορεί κανείς να εκπλαγεί
όταν είδαμε μέλη του συριακού Μπάαθ να στραφούν εναντίον του κράτους ή ακόμη
βλέποντας κομμουνιστές της Υεμένης να στραφούν εναντίον του κόμματός τους και
όλοι να ενταχθούν στην Αλ Κάιντα. 
Φτάνει όμως να
παρατηρήσουμε τις οικογένειές τους για να καταλάβουμε γιατί άλλαξαν πλευρά.
Και τι να πούμε για τους
Λίβυους νικητές που αναγγείλαν την αποκατάσταση του νόμου της Σαρία;
Αυτά τα εκπληκτικά
παραδείγματα είναι κοινά, αλλά τα περάσματα από το φιλο-δυτικό στρατόπεδο στο αντι-δυτικό
στρατόπεδο είναι πολύ πιο πολυάριθμα.
Όπως πάντα, οι αποικιοκρατικές
δυνάμεις συμμάχησαν με τις δυνάμεις που δεν μπορούσαν να θριαμβεύσουν χωρίς τη
βοήθειά τους, σε αυτή την περίπτωση με τους υποστηρικτές ενός παλιού κόσμου.
Φυσικά, οι Ηνωμένες
Πολιτείες δεν είχαν προβλέψει τις συνέπειες των επιλογών τους. 
Οι στρατηγικοί τους σκέπτονταν
μόνο τα βραχυπρόθεσμα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα τους. Σήμερα σερφάρουν πάνω
στη βία που προκάλεσαν, αλλά που τους υπερβαίνει όπως υπερβαίνει τους
εμπλεκομένους πληθυσμούς.
Κανείς δεν θα μπορεί να
σβήσει την πυρκαγιά που έπληξε τον αραβικό κόσμο, διότι ο τελευταίος παρά άλλαξε
γρήγορα. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το θέμα των δικαιωμάτων των
γυναικών.
Η Δύση άρχισε τη
βιομηχανική παραγωγή προφυλακτικών το 1844, αλλά έπρεπε να περιμένουμε την
επιδημία του AIDS, έναν αιώνα και μισό αργότερα, για να επιτρέπουν όλα τα δυτικά
κράτη τη διαφήμιση τους. Το διάφραγμα εφευρέθηκε το 1880 και το IUD είχε
εξαπλωθεί στη δεκαετία του 1930, ενώ το αντισυλληπτικό χάπι εμφανίστηκε στη
δεκαετία του 1950.
Ο έλεγχος της γονιμότητας
έχει αλλάξει βαθιά τη ζωή των ετεροφυλόφιλων ζευγαριών. Ο τακτοποιημένος
γάμος που ήταν ο κανόνας στη Δύση μέχρι τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο έδωσε τη
θέση του στο γάμο αγάπης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ως εκ
τούτου, η κοινωνία δέχθηκε την ομοφυλοφιλία που περιέγραφε προηγουμένως  ως «ενάντια στη φύση», παρότι παρατηρείται σε
όλα τα θηλαστικά που μελετήθηκαν και σε πολλά άλλα είδη [ 1 ]
Γυρίζοντας πίσω από το Μάιο
68, οι δυτικές κοινωνίες υπό την επίδραση της «καταναλωτικής κοινωνίας» γενικεύουν σήμερα τα πολλαπλά διαζύγια. 
Δεν είναι μόνο οι γυναίκες,
αλλά και τα δύο φύλα, τα οποία θεωρούνται αναλώσιμα και για πέταμα. 
Για πρώτη φορά στην
ανθρώπινη ιστορία, η πολυγαμία γίνεται ένα κοινωνικό γεγονός, αλλά που απλώνεται
στο χρόνο. Μπορείτε να έχετε όσες γυναίκες ή συζύγους θέλετε, υπό την
προϋπόθεση ότι ο ένας ακολουθεί τον άλλο.
Ταυτόχρονα, οι
φεμινίστριες, που κάποτε πολεμούσαν για την απελευθέρωση των γυναικών, επιμένουν
συχνά σήμερα να τις κλειδώσουν ξανά, αλλά σε ανδρικούς ρόλους. Υποστηρίζουν ότι
τα δύο φύλα, ενώ είναι διαφορετικά το ένα από το άλλο, είναι απολύτως όμοια και
αρνούνται την ύπαρξη αμφισεξουαλικών ανθρώπων (σε μια περίπτωση στις 700, άτομα
που έχουν θηλυκά γεννητικά όργανα δεν είναι φορείς χρωμοσωμάτων XX αλλά XXY, σε
μία περίπτωση στις 20.000, είναι φορείς χρωμοσωμάτων ΧΥ που φημίζονται όμως ως
αρσενικά) [ 2 ]. 
Τέτοιο είναι το όραμα για
τον κόσμο που ενσαρκώνει στις ΗΠΑ η φεμινίστρια δικηγόρος Χίλαρι Κλίντον, που
έγινε υπουργός εξωτερικών και μεγάλη μάγισσα των «αραβικών ανοίξεων». 
Αυτό η ιδεολογία θριαμβεύει
στη Γαλλία με το Σοσιαλιστικό Κόμμα και τις έννοιες του για τον «γάμο για
όλους» και την «ισοτιμία»: στις τελευταίες εκλογές κανένας πολίτης δεν μπορούσε
να βάλει υποψηφιότητα μόνος του. Ήταν υποχρεωμένος να σχηματίσει «ζευγάρι»
με άλλο πολίτη αντίθετου νομικού φύλου.
Αυτό που η Δύση έζησε με
δυσκολία για σχεδόν 2 αιώνες, ο αραβικός κόσμος το γνώρισε σε μια γενιά.
Αν σε γενικές γραμμές, οι
υποστηρικτές της Σαουδικής Αραβίας είναι σουνίτες μουσουλμάνοι, ενώ εκείνοι του
Ιράν ανήκουν σε όλες τις θρησκευτικές κοινότητες, υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις
που μπορούν να εξηγηθούν μόνο με τη στάση τους ενώπιον της αντισύλληψης.
Στο δέκατο ένατο αιώνα, οι
χριστιανικές εκκλησίες ήταν βίαια αντίθετες στην αντισύλληψη. Το 1958, ο
Πάπας Πίος ΧΙΙ καταδίκασε το χάπι, ενώ το 2015 ο Πάπας Φραγκίσκος μεγεθύνει την «υπεύθυνη
πατρότητα» και καταγγείλει τους Χριστιανούς που «αναπαράγονται σαν τα
κουνέλια». 
Πρόσφατα ακόμη, η Καθολική
Εκκλησία δίδαξε ότι η ομοφυλοφιλία ήταν μια αμαρτία αντίθετη με το «σχέδιο του
Θεού», ενώ ο Πάπας Φραγκίσκος δηλώνει σήμερα ότι δεν μπορεί να κρίνει τους
ομοφυλόφιλους.
Ωστόσο, η εξέλιξη των νοοτροπιών
δεν έχει τελειώσει ακόμα αφού πολλοί χριστιανοί εξακολουθούν να θεωρούν τις
αμβλώσεις κατά τις πρώτες εβδομάδες της εγκυμοσύνης ως ένα φόνο που παρότι ο Άγιος
Θωμάς Ακινάτης στο δέκατο τρίτο αιώνα, απέδειξε ότι ένα έμβρυο λίγων εβδομάδων
δεν μπορεί να θεωρηθεί ανθρώπινο ον. Και η στήριξη που παρέχεται από
ορισμένους νέους δυτικούς μουσουλμάνους στο Ισλαμικό Κράτος πιστοποιεί ότι η μάχη
της «υπεύθυνης πατρότητας» δεν κερδήθηκε ακόμα στην Ευρώπη.
Εδώ και τέσσερα χρόνια, αναλύω
τις στρατηγικές των Κρατών ενώπιον των «Αραβικών Ανοίξεων», αλλά σήμερα
παρατηρώ ότι οι λαοί δεν υπακούν πλέον σε εκείνους που τους χειραγωγούσαν. Οι
άνθρωποι κινούνται από μια άλλη δύναμη, πιο ισχυρή, η οποία τους κατέχει εν
αγνοία τους και τους αποδεσμεύει.

Από το 1936, το Τρίτο Ράιχ
άνοιξε τις Lebensborn, ιδρύματα που εξαρτιόνταν από το Υπουργείο Γεωργίας,
υπεύθυνα να παραγάγουν και να εκπαιδεύσουν νεαρούς «Αρίους» για λογαριασμό των
SS.
Ίσως θα έπρεπε να ξαναδιαβάσουμε
την δική μας ιστορία στο φως των όσων συμβαίνουν σήμερα στον αραβικό κόσμο. Θα
παρατηρούσαμε τότε με την ίδια κατάπληξη ότι κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου
Πολέμου, οι Σύμμαχοι (το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ελεύθερη Γαλλία, η Σοβιετική
Ένωση, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής) διασταυρώθηκαν από φεμινιστικά
κινήματα και χορήγησαν ευθύνες στις γυναίκες, όταν οι άνδρες τους έχαναν τη ζωή
τους στη μάχη. 

Ενώ οι δυνάμεις του Άξονα (Γερμανία, Ιταλία, το Γαλλικό Κράτος,
η Ιαπωνία) απαγόρευαν αυστηρά την αντισύλληψη και επέμεναν, παρά την ανάγκη, να
κρατούν τις γυναίκες μακριά από κάθε ευθύνη.

Τιερί Μεϊσάν
1 ] Η δυσκολία έγκειται στο
γεγονός ότι, για αιώνες, οι δυτικοί ερευνητές καθόριζαν τη ζωική
σεξουαλικότητα μόνο ως αναπαραγωγική συμπεριφορά, παρόλο ότι ο Αριστοτέλης είχε
παρατηρήσει ομοφυλόφιλα ζευγάρια περδίκων. Από τη δεκαετία του
’90, πολλές μελέτες έχουν διεξαχθεί σε περισσότερα από 1.500
είδη. Υπάρχουν εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα, αν λάβουμε υπόψη τη γαμήλια
παρέλαση, την αγάπη, την ζωή σε ζευγάρι και την οικογενειακή εκπαίδευση. Biological Exuberance :
Animal Homosexuality and Natural Diversity
, Bruce Bagemihl, St. Martin’s
Press (1999).  Το
2006, το Πανεπιστήμιο του Όσλο οργάνωσε μια αξιόλογη έκθεση, Against Nature ? – an exhibition on animal homosexuality,
κάνοντας τον απολογισμό του θέματος. Αυτές οι εργασίες οδήγησαν σε μια εκ
νέου συζήτηση της θεωρίας της εξέλιξης, επιστήμονες, όπως ο Joan Roughgarden αναπτύσσοντας
την έννοια της «κοινωνικής επιλογής» για να αντικαταστήσουν εκείνη της «σεξουαλικής
επιλογής». Evolution’s Rainbow : Diversity, Gender and Sexuality in Nature and
People
, University of California Press (2004).
2 ] Υπάρχουν πολλές διαφορετικές περιπτώσεις που ξεκινούν από τη μια πλευρά από άτομα με βιολογικά
χαρακτηριστικά και των δύο φύλων για τα οποία δεν μπορεί κανείς να πει με
βεβαιότητα σε ποίο φύλο ανήκουν, μέχρι την άλλη πλευρά, με άτομα των οποίων ο καρυότυπος
δεν ταιριάζει με τη φυσική τους εμφάνιση. Το μόνο σαφές είναι ότι ορισμένα άτομα
δεν είναι ούτε ακριβώς άνδρες ούτε ακριβώς γυναίκες.

http://www.voltairenet.org/article187173.html

var _wau = _wau || []; _wau.push([“small”, “wvg1ie6mi5ta”, “m3y”]);
(function() {var s=document.createElement(“script”); s.async=true;s.src=”http://widgets.amung.us/small.js”;
document.getElementsByTagName(“head”)[0].appendChild(s);})();

Ανθρώπινα Δικαιώματα

The Hong Kong Post: Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας στοχεύει δημοσιογράφους και οικογένειες στο Χονγκ Κονγκ

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Οι δημοσιογράφοι και οι οικογένειές τους στο Χονγκ Κονγκ βιώνουν κλιμακούμενη παρενόχληση και απειλές από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, τόσο στο διαδίκτυο όσο και εκτός διαδικτύου. Η συχνότητα και η σοβαρότητα αυτών των περιστατικών έχουν αυξηθεί τους τελευταίους μήνες, όπως δήλωσε η πρόεδρος της Ένωσης Δημοσιογράφων του Χονγκ Κονγκ (HKJA) Selina Cheng κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στις 13 Σεπτεμβρίου.

Μια έρευνα από το HKJA αποκάλυψε ότι η συστηματική παρενόχληση κορυφώθηκε μεταξύ Ιουνίου και Αυγούστου του τρέχοντος έτους, με αξιοσημείωτη αύξηση από τα μέσα έως τα τέλη Αυγούστου. Αυτό το κύμα εκφοβισμού επηρέασε 15 οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων 13 Μέσων Ενημέρωσης και δύο ιδρυμάτων κατάρτισης δημοσιογραφίας. Μεταξύ των στόχων ήταν το HKJA, το Hong Kong Free Press, το Inmedia και το Hong Kong Feature. Ειδικοί υποστηρίζουν ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας στοχεύει να ασκήσει έλεγχο στο Χονγκ Κονγκ παρόμοιο με τον έλεγχο του στην ηπειρωτική Κίνα. Το ΚΚΚ φέρεται να ανακατεύεται στην ελευθερία του Τύπου στο Χονγκ Κονγκ, καθώς η χώρα επιτρέπει στους δημοσιογράφους να δημοσιεύουν επικριτικά ρεπορτάζ για την Κίνα και την κυβέρνησή της σε διεθνή Μέσα Ενημέρωσης.

Από τον Ιούνιο, ανώνυμα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου παραπόνων από λογαριασμούς Microsoft Outlook, που υποτίθεται ότι προέρχονται από «πατριώτες», έχουν στοχεύσει τουλάχιστον 15 οικογένειες δημοσιογράφων, μαζί με τους εργοδότες ή τους ιδιοκτήτες τους. Αυτά τα μηνύματα, συχνά απειλητικά στη φύση, διέφεραν σε τόνους. Οι μεγαλύτερες οργανώσεις έλαβαν επίσημες καταγγελίες, ενώ τα μικρότερα μέσα αντιμετώπιζαν περισσότερα απειλητικά μηνύματα, μερικές φορές με τη φωτογραφία και το κείμενο του δημοσιογράφου που έμοιαζαν με σημείωμα λύτρων. Πιστεύεται ότι οι πτέρυγες κατασκοπείας του ΚΚΚ, δηλαδή το Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας (MSS) και το Υπουργείο Δημόσιας Ασφάλειας (MPS), ενορχηστρώνουν αυτές τις δραστηριότητες. Στόχος τους είναι να εκφοβίσουν τη δημοσιογραφική κοινότητα είτε να εγκαταλείψει το επάγγελμά της είτε να εγκαταλείψει τη χώρα.

Από τον Αύγουστο, το Facebook έχει δει μια έκρηξη εχθρικών αναρτήσεων που στοχεύουν Μέσα Ενημέρωσης και δημοσιογράφους, χαρακτηρίζοντας τις νόμιμες αναφορές ως παράνομες ή ταραχές. Το HKJA ανακάλυψε ότι τουλάχιστον 36 δημοσιογράφοι από διάφορα Μέσα Ενημέρωσης κατονομάζονταν σε αυτές τις θέσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι παρενοχλητές επεξεργάστηκαν ή δημοσίευσαν απειλητικές καταχωρήσεις στη Wikipedia. Επιπλέον, σε τουλάχιστον τέσσερις περιπτώσεις, παρενοχλητικά μηνύματα στάλθηκαν στους αριθμούς τηλεφώνου της εργασίας ή του σπιτιού των δημοσιογράφων λίγο μετά τη δημοσίευση αυτών των αναρτήσεων.

Ο πρωταρχικός στόχος του ΚΚΚ είναι να εκφοβίσει τους δημοσιογράφους, τις οικογένειές τους ή τους συνεργάτες τους, διαταράσσοντας τις πηγές εισοδήματός τους ή τις κοινωνικές τους σχέσεις. Αυτή η στρατηγική στοχεύει να τους πιέσει, να τους απομονώσει και να τους απειλήσει, αναγκάζοντας τελικά τους δημοσιογράφους να παραιτηθούν από τη δουλειά ή τους συνδικαλιστικούς ρόλους τους. Ο Τσενγκ περιέγραψε αυτές τις επιθέσεις ως «συντονισμένες και συστηματικές», με στόχο τη δημοσιογραφική κοινότητα στο σύνολό της και όχι συγκεκριμένα άτομα. Η HKJA καταδίκασε αυτές τις τακτικές εκφοβισμού και επιβεβαίωσε τη δέσμευσή της να αντισταθεί στις προσπάθειες φίμωσης του Τύπου. Ωστόσο, στις δηλώσεις τους, απέφυγαν να εμπλέξουν άμεσα την κινεζική κομμουνιστική κυβέρνηση.

Ο Τσενγκ συνέκρινε την παρενόχληση με μια «εξόρμηση για ψάρεμα», όπου οι δράστες προχωρούν εάν ο στόχος δεν ανταποκριθεί. Τουλάχιστον τέσσερα θύματα που συμμετείχαν με τους παρενοχλητές αντιμετώπισαν κλιμακούμενες απειλές. Συμβούλεψε τους δημοσιογράφους να αναφέρουν αυτά τα περιστατικά στην αστυνομία, να ενημερώσουν τον Επίτροπο Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (PCPD) και να αποφύγουν την αλληλεπίδραση με τους παρενοχλητές. Αν και ορισμένα μηνύματα ανέφεραν ζητήματα όπως οι εκλογές στην Ταϊβάν ή η απαγόρευση του Χονγκ Κονγκ για τα ιαπωνικά θαλασσινά, ο Τσενγκ σημείωσε ότι η παρενόχληση δεν φαίνεται να συνδέεται με συγκεκριμένες ιστορίες ή καταστήματα.

Στα τέλη Ιουλίου, ο Τσενγκ και δύο από τα μέλη της οικογένειάς της παρενοχλήθηκαν. Τα email κατηγορούσαν τους συγγενείς της ότι προωθούν «αντικινεζικά αισθήματα» και απείλησαν τους εργοδότες τους, προειδοποιώντας ότι μπορεί να κινδυνεύσουν να παραβιάσουν τον Νόμο Εθνικής Ασφάλειας ή το Άρθρο 23 εάν συνέχιζαν να συνδέονται με τα μέλη της οικογένειας του Τσενγκ.

Η HKJA, μαζί με τουλάχιστον τρεις δημοσιογράφους, έχει αναφέρει αυτά τα περιστατικά στην αστυνομία. Η HKJA κατήγγειλε αυτές τις ενέργειες ως εκφοβισμό και σοβαρή παραβίαση της ελευθερίας του Τύπου στο Χονγκ Κονγκ. Οι παρενοχλητές χρησιμοποίησαν τακτικές δυσφήμισης και εκφοβισμού για να εμποδίσουν τους δημοσιογράφους να εργάζονται ελεύθερα. Η Ένωση έχει επίσης προσεγγίσει πλατφόρμες όπως το Meta και η Wikipedia. Σε απάντηση, η Wikipedia απαγόρευσε έναν χρήστη που δημοσίευσε προσωπικά στοιχεία δημοσιογράφων. Επιπλέον, η HKJA κινεί νομικές ενέργειες και έχει υποβάλει καταγγελίες στον Επίτροπο Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (PCPD).

Επιπλέον, τρία θύματα ανέφεραν ότι οι αποσκευές τους ερευνήθηκαν από το τελωνείο κατά την επανείσοδό τους στο Χονγκ Κονγκ και δύο από αυτά έλαβαν απειλητικά μηνύματα WhatsApp λίγο μετά την άφιξή τους. Η HKJA εξέφρασε ανησυχίες για πιθανές διαρροές κυβερνητικών δεδομένων, καθώς οι παρενοχλητές είχαν πρόσβαση σε προσωπικές πληροφορίες που δεν θα έπρεπε να είναι διαθέσιμες στο κοινό. Αν και δεν υπάρχουν άμεσες αποδείξεις που να συνδέουν την παρενόχληση με κυβερνητικές υπηρεσίες, η HKJA ζήτησε τη διεξαγωγή έρευνας και προέτρεψε τις αρχές να προστατεύσουν το απόρρητο των δημοσιογράφων.

Το HKJA ενθαρρύνει τους δημοσιογράφους και τις οικογένειές τους που υφίστανται παρενόχληση να αναζητήσουν επαγγελματική υποστήριξη, είτε μέσω του HKJA είτε μέσω των υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Ο Σύλλογος έχει δημιουργήσει υπηρεσίες συναισθηματικής συμβουλευτικής για να βοηθήσει όσους επηρεάζονται από αυτά τα περιστατικά. Συμβουλεύει επίσης τους δημοσιογράφους να προστατεύουν τα προσωπικά τους στοιχεία αποφεύγοντας την κοινή χρήση οικογενειακών φωτογραφιών στο διαδίκτυο και χρησιμοποιώντας ισχυρούς, μοναδικούς κωδικούς πρόσβασης με επαλήθευση σε δύο βήματα για τους λογαριασμούς τους.

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με αυτό το θέμα στην εβδομαδιαία συνέντευξη Τύπου του στις 17 Σεπτεμβρίου, ο Διευθύνων Σύμβουλος του Χονγκ Κονγκ Τζον Λι δήλωσε ότι όποιος χρειάζεται βοήθεια από τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου μπορεί να αναφερθεί στην αστυνομία ή σε αρμόδια τμήματα όπως το Τμήμα Μετανάστευσης ή τα Τελωνεία και Τμήμα ειδικών φόρων κατανάλωσης. «Οι αρχές επιβολής του νόμου θα χειριστούν τις υποθέσεις αμερόληπτα», διαβεβαίωσε.

ΠΗΓΗ: The Hong Kong Post

Συνέχεια ανάγνωσης

Ανθρώπινα Δικαιώματα

Καναδός που κρατήθηκε για 1000 ημέρες στην Κίνα για κατασκοπεία περιγράφει την οδυνηρή εμπειρία του

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τον ανέκριναν για 6 έως 9 ώρες καθημερινά, τον έκλειναν σε μια καρέκλα για ώρες και τον αναγκάζανε να επιβιώνει με τρία μπολ με ρύζι την ημέρα.

Ένας Καναδός πολίτης που πέρασε 1.000 ημέρες στην κινεζική κράτηση αποκάλεσε την εμπειρία τίποτα λιγότερο από ψυχολογικά βασανιστήρια που δεν θα ξεχάσει. Το θύμα κρατήθηκε με κατηγορίες κατασκοπείας από τις κινεζικές αρχές και επέστρεψε στην πατρίδα του το 2021, σύμφωνα με ρεπορτάζ του CNN.

Ο λόγος για τον Michael Kovrig, είναι ένας από τους δύο Καναδούς πολίτες που κρατήθηκαν από την Κίνα για περισσότερες από 1.000 ημέρες για καταγγελίες κατασκοπείας, τέθηκε σε απομόνωση για έξι μήνες και υποβλήθηκε σε συνεχείς ανακρίσεις, κάτι που σύμφωνα με τον ίδιο ήταν ψυχολογικά βασανιστήρια.

«Ήταν ψυχολογικά, απολύτως, το πιο εξαντλητικό, οδυνηρό πράγμα που έχω ζήσει ποτέ», είπε ο Κόβριγκ στις πρώτες του δηλώσεις που έδωσε σε καναδικό ειδησεογραφικό οργανισμό CBC μετά την απελευθέρωση από την κινεζική φυλακή πριν από τρία χρόνια.

«Προσπαθούν να εκφοβίσουν, να βασανίσουν, να τρομοκρατήσουν και να σας εξαναγκάσουν να αποδεχτείτε την ψεύτικη εκδοχή της πραγματικότητας», είπε ο Κόβριγκ.

Ο Καναδός πολίτης είχε εμπλακεί σε μια τριετή διπλωματική διαμάχη που ξεκίνησε το 2021 όταν οι καναδικές αρχές συνέλαβαν την Meng Wanzhou, την οικονομική διευθύντρια του κινεζικού τεχνολογικού κολοσσού Huawei, στο Βανκούβερ με την κατηγορία της απάτης. Ο Κόβριγκ αφέθηκε ελεύθερος μόνο αφού οι εισαγγελείς των ΗΠΑ απέρριψαν το αίτημα έκδοσης και συμφώνησαν να αφήσουν ελεύθερο τον Μενγκ, σχεδόν δύο χρόνια αργότερα.

Ο Kovrig, ο οποίος ήταν πρώην διπλωμάτης, εργαζόταν ως ανώτερος σύμβουλος για το think tank International Crisis Group. Σύμφωνα με πληροφορίες, επέστρεφε στο σπίτι με τη σύντροφό του μετά το δείπνο στο Πεκίνο στις 10 Δεκεμβρίου 2018. Η σύντροφός του εκείνη την εποχή ήταν έξι μηνών έγκυος όταν συνελήφθη από τις κινεζικές αρχές.

«Ανεβήκαμε μια σπειροειδή σκάλα ακριβώς μπροστά από την πλατεία μπροστά από την πολυκατοικία μου και μπουμ. Υπήρχαν δώδεκα άντρες στα μαύρα με κάμερες πάνω τους γύρω μας, που φώναζαν στα κινέζικα, «Αυτός είναι», θυμάται ο Κόβριγκ.

Το ειδησεογραφικό ρεπορτάζ της Canadian Broadcasting Corporation (CBC) αναφέρθηκε στο ρεπορτάζ του CNN για τον Κόβριγκ, στο οποίο είχε πει ότι κατά τη σύλληψή του του πέρασαν χειροπέδες, του έδεσαν τα μάτια και τον πέταξαν σε ένα μαύρο SUV και στη συνέχεια τον πήγαν σε ένα κελί με επένδυση που θα ήταν το σπίτι του για τους επόμενους έξι μήνες.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ανθρώπινα Δικαιώματα

Απαγωγές φοιτητών στο Βελουχιστάν από το πακιστανικό καθεστώς!

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Η πακιστανική κυβέρνηση κλείνει συνεχώς τα μάτια στις κραυγές για δικαιοσύνη στο Βελουχιστάν.

Το Πακιστάν έχει μακρά ιστορία αναγκαστικών εξαφανίσεων και εξωδικαστικών δολοφονιών, με στόχο ιδιαίτερα υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ακτιβιστές μειονοτήτων που επικρίνουν την κυβέρνηση και τον στρατό, καθώς και άτομα που είναι ύποπτα για εμπλοκή με την αντιπολίτευση.

Εν μέσω συνεχιζόμενων εξαφανίσεων και εξωδικαστικών δολοφονιών στο Μπαλουχιστάν, δύο νεαροί άνδρες, ο Akhtar Shah και ο Sahaj Mengal, απήχθησαν βίαια από τα σπίτια τους από τις ένοπλες δυνάμεις του Πακιστάν στην περιοχή Killi Pandrani, όπως αναφέρει η “Balochistan Post“.

Στις 23 Σεπτεμβρίου, μεγάλος αριθμός πακιστανικών δυνάμεων περικύκλωσε την Killi Pandrani και πραγματοποίησαν επιδρομές σε σπίτια.

Κατά τη διάρκεια αυτής της επιχείρησης, συνέλαβαν τους δύο νεαρούς, τους έδεσαν τα μάτια και τους τοποθέτησαν με τη βία στα οχήματά τους. Προς το παρόν, δεν υπάρχουν πληροφορίες για το πού βρίσκονται, ενώ οι αρχές της περιοχής δεν έχουν ακόμη δηλώσει το περιστατικό.

 

 

«Ανησυχούμε βαθιά για την εξαναγκαστική εξαφάνιση δύο μαθητών, του Musa Khaliqdad και του Sameer Majeed. Στις 22 Σεπτεμβρίου και οι δύο βρίσκονταν βίαια από τον στρατό του Πακιστάν στο Dasht Doro, ένα στρατιωτικό σημείο ελέγχου ενώ ταξίδευαν από το Gwadar στο Kapkapar. Προτρέπουμε τις πακιστανικές αρχές να αποκαλύψουν αμέσως πού βρίσκονται και να διασφαλίσουν την ασφαλή επιστροφή τους», δήλωσε το Pank (Τμήμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Εθνικού Κινήματος Baloch) στο X.

Σύμφωνα με τη “Balochistan Post”, 37 άνθρωποι εξαφανίστηκαν βίαια σε όλο το Βελουχιστάν μόνο τον Αύγουστο, ενώ 9 άτομα εξακολουθούν να αγνοούνται, ενώ βρέθηκαν 6 σοροί. Παρά τις πολυετείς διαμαρτυρίες, τις συγκεντρώσεις και την αυξανόμενη διεθνή ευαισθητοποίηση, η πακιστανική κυβέρνηση κλείνει συνεχώς τα μάτια στις κραυγές για δικαιοσύνη στο Βελουχιστάν.

Το Πακιστάν έχει μακρά ιστορία αναγκαστικών εξαφανίσεων και εξωδικαστικών δολοφονιών, με στόχο ιδιαίτερα υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ακτιβιστές μειονοτήτων που επικρίνουν την κυβέρνηση και τον στρατό, καθώς και άτομα που είναι ύποπτα για εμπλοκή με την αντιπολίτευση. Η ανεξέλεγκτη ισχύς του στρατού, σε συνδυασμό με μια συνένοχη κυβέρνηση, έχει δημιουργήσει ένα περιβάλλον φόβου και καταστολής.

Η εμμονή των εξαναγκαστικών εξαφανίσεων στο Μπαγκλαντές παραμένει μια κρίσιμη ανησυχία για τα ανθρώπινα δικαιώματα, με ουσιαστικά στοιχεία που δείχνουν εκτεταμένες και συστηματικές καταχρήσεις από τις πακιστανικές δυνάμεις ασφαλείας. Ο λαός του ΒΕλουχιστάν καλεί επειγόντως για διεθνή προσοχή και παρέμβαση για την αντιμετώπιση αυτών των σοβαρών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η αυξανόμενη συχνότητα εξαναγκαστικών εξαφανίσεων όχι μόνο παραβιάζει τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά υπογραμμίζει επίσης τις βάναυσες τακτικές που εφαρμόζει ο Πακιστανικός Στρατός για να φιμώσει τα αιτήματα του λαού των Μπαλώχ για αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή