Εχει ψευδαισθήσεις όποιος νομίζει πως μπορούμε να βρούμε πεδίο συνεννόησης με διεθνείς κακοποιούς, όπως η Τουρκία

Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης

Οταν την περασμένη Τετάρτη έγραφα το άρθρο μου για το Γαραπάγ, δεν ήταν ακόμη γνωστή η πλήρης έκταση της καταστροφής. Το Γαραπάγ, Αρτσάχ για τους Αρμενίους, έπεσε.

Οι ένοπλες δυνάμεις του αυτόνομου κράτους με πρωτεύουσα το Στεπανακέρτ παρέδωσαν τα όπλα και στην ουσία διαλύθηκαν. Με μια επιχείρηση-αστραπή διάρκειας μόλις 24 ωρών όλος ο λαός του Αρτσάχ είναι σε ομηρία. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη καταστροφή του Αρμενικού Εθνους μετά τη Γενοκτονία του 1915 και συνέχεια αυτής. Χιλιάδες άμαχοι είναι στο έλεος των Τουρκοαζέρων.

Ηδη ο Ερντογάν εξέφρασε την απόλυτη στήριξη στον Αλίγιεφ, ενώ η κυβέρνηση Πούτιν, με δήλωση της γνωστής Ζαχάροβα, είπε πως «το Ναγκόρνο-Καραπάγ είναι κομμάτι του Αζερμπαϊτζάν». Η εκδικητική Μόσχα τιμώρησε την απόπειρα της Αρμενικής κυβέρνησης υπό τον Πασονιάν να αποπειραθεί στροφή προς τη Δύση.

Η δε Αρμενική ηγεσία επί σχεδόν 30 χρόνια από την περιφανή νίκη των αρμενικών δυνάμεων στον πρώτο πόλεμο του Αρτσάχ και την απελευθέρωσή του άφησε την αμυντική ισχύ της χώρας αλλά και της αυτόνομης περιοχής σε μια καθοδική πορεία παρακμής, με αποτέλεσμα την πρώτη ήττα του 2020 και την καθολική ήττα της εβδομάδας που πέρασε. Οι Γενοκτόνοι πανηγυρίζουν και η καταστροφή του Αρτσάχ θα ενθαρρύνει την επιθετικότητα και των Τούρκων.

Εμείς, ο Ελληνισμός, έχοντας τον ίδιο εχθρό, οφείλουμε να διδαχθούμε και από τις παραλείψεις των Αρμενίων και από τις πράξεις των Αζέρων. Οσο η αρμενική πλευρά παραμελούσε τη άμυνά της και έπαιζε επικίνδυνα γεωπολιτικά παιχνίδια κάτω από τη μύτη της Ρωσίας, το Αζερμπαϊτζάν με το άφθονο χρήμα του φυσικού αερίου οπλίστηκε ως τα δόντια, δίνοντας έμφαση στα όπλα υψηλής τεχνολογίας, όπως οπλισμένα drones, συνεργάστηκε στενά με τη «δασκάλα» στη Γενοκτονία, την Τουρκία, έχτισε φρόνημα και όταν έκρινε πως οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές, εξασφαλίζοντας και τις πλάτες της Μόσχας, πήρε τη ρεβάνς.

Το δίδαγμα είναι φυσικά πως πρέπει να μιμηθούμε το Αζερμπαϊτζάν, να εμπεδώσουμε πως τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ισχύ των όπλων. Επίσης πως η ισχύς των όπλων χτίζεται με μακρόχρονο σχεδιασμό και με βάση μια ισχυρή οικονομία. Ωραία και συμπαθητικά τα αγαπουλίνια, τα λουλουδάκια, τα ροζ συννεφάκια, το peace, love and rock & roll, αλλά όχι για τον πραγματικό, σκληρό κόσμο του διεθνούς ανταγωνισμού, όπου δεν υπάρχει διεθνής Αστυνομία να τη φωνάξεις να σε σώσει, ούτε διεθνές δικαστήριο να τιμωρήσει τον επιβουλέα, να σε αποκαταστήσει στο status quo ante και να αποζημιωθείς κι από πάνω.

Η Ιστορία και η τρέχουσα πραγματικότητα αποδεικνύουν συνεχώς πως στο διεθνές πεδίο ισχύει ο Νόμος του Ξίφους. Εάν δεν εμπνέεις φόβο στον αντίπαλο πως το κόστος που θα πληρώσει επιτιθέμενος είναι δυσβάστακτο, τότε είναι ζήτημα χρόνου να γίνεις θήραμα των αρπακτικών. Η φύση άλλωστε διδάσκει πως τα αρπακτικά, όπως εν προκειμένω ο επεκτατικός τουρκισμός, δάσκαλος του ναζισμού στη Γενοκτονία, επιτίθενται στα πιο αδύναμα ζώα, άρρωστα ή γέρικα. Και η οικονομική, στρατιωτική και ηθική παρακμή είναι μια τέτοια αρρώστια, που τραβά την όρεξη και επιθετικότητα των αρπακτικών.

Η λύση για να είμαστε ασφαλείς είναι μία και μόνο μία: αποτροπή. Αυτό περιλαμβάνει στρατιωτική ισχύ, ποσοτικά και ποιοτικά τέτοια που να προκαλεί δέος και να επιτρέπει και προληπτικό χτύπημα, σύγχρονη και ακμαία οικονομία, Παιδεία που να σφυρηλατεί εθνικό φρόνημα και ενότητα, και όχι τερατολογίες του πολιτισμικού μαρξισμού, συμμαχίες και φυσικά ηγεσία που να εκπέμπει το αποφασιστικό μήνυμα πως εάν ο εχθροί τολμήσουν, θα μαυροφορέσει η μάνα τους, θα ταΐσουμε με τα κουφάρια τα ψάρια και τα όρνεα και θα γυρίσουμε τη χώρα τους στη Λίθινη Εποχή, μετατρέποντας τις στρατιωτικές και πολιτικές υποδομές τους σε ερείπια. Και αυτό προϋποθέτει χρήμα, κόπο, ιδρώτα, συνεχή εκπαίδευση και επαγρύπνηση.

Δεν υπάρχει εύκολος δρόμος και εύκολος τρόπος, ανέξοδος και ξεκούραστος. Χρειαζόμαστε μεγαλύτερη θητεία, πιο σκληρή ρεαλιστική εκπαίδευση, περισσότερα και υπερσύγχρονα όπλα και γενική υποστήριξη. Η Ελευθερία κοστίζει και πρέπει να πληρώνουμε το τίμημα. Χρειαζόμαστε και Rafale και F-35 και Belhara και ό,τι καλύτερο υπάρχει, μέσα προστασίας, ένδυση, υπόδηση, ατομικά και ομαδικά όπλα, Πυροβολικό, Μηχανικό, Διαβιβάσεις, Τεθωρακισμένα, και να φέρουμε την Πολεμική Αεροπορία και το Πολεμικό Ναυτικό μας ακόμη πιο ψηλά στην παγκόσμια κατάταξη.

Παράλληλα σημαίνει μέριμνα για το προσωπικό, καλύτερες αμοιβές και πάνω από όλα τη διαρκή απόδοση της Τιμής που πρέπει σε αυτούς που είναι ταγμένοι να δώσουν και τη ζωή τους για την Πατρίδα, για όλους εμάς. Επίσης όλα αυτά προϋποθέτουν και μια άλλη πολιτική κουλτούρα, που να αφήνει τις Ενοπλες Δυνάμεις έξω από τη μικροπολιτική χυδαιολογία και ψευδολογία, φαινόμενο που δυστυχώς εσχάτως έχει εξελιχθεί σε καρκίνωμα, με ανοίκειες επιθέσεις κατά της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων.

Απέχουμε πολύ από το να κατακτήσουμε στα θέματα της εθνικής άμυνας την πρέπουσα ενότητα και ομοψυχία. Ομως ας διδαχθούμε από το Αρτσάχ, ας δούμε πού οδηγούν η εγκληματική αμέλεια της ισχύος, ο γεωπολιτικός τυχοδιωκτισμός και η ψευδαίσθηση πως θα σε σώσουν ξένοι. Από την αρχή χαιρετίσαμε τις προμήθειες σύγχρονων όπλων, ειδικά για την ΠΑ και το ΠΝ, δεδομένων και των ηθικών, ιστορικών και νομικών ευθυνών μας έναντι του Κυπριακού Ελληνισμού.

Χαιρετίσαμε την αναβάθμιση των σχέσεών μας με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και το Ισραήλ. Παίζουμε με τους σωστούς παίκτες, στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, σεβόμενοι τη γεωπολιτική πραγματικότητα και προσπαθώντας να αποκομίσουμε το μέγιστο από τις συμμαχίες μας. Ομως αυτό που θα προστατεύει πάντα πιο αποτελεσματικά τη Θράκη, το Αιγαίο και την ημικατεχόμενη Κύπρο θα είναι η πεποίθηση του βαθέος τουρκικού κράτους πως σε δυο μέρες θα έχουμε πλήρη αεροπορική υπεροχή, σε τέσσερις μέρες αεροδρόμια, ναύσταθμοι, στρατόπεδα, θα είναι παλιοσίδερα και σαν δρόμοι που τους περνάνε καλώδια, και την πέμπτη ημέρα ταπεινωμένοι θα ζητήσουν ανακωχή.

Οποιος πιστεύει πως υπάρχει άλλος τρόπος έχει επικίνδυνες ψευδαισθήσεις. Ακόμη μεγαλύτερες ψευδαισθήσεις έχει όποιος νομίζει πως μπορούμε να βρούμε πεδίο συνεννόησης με διεθνείς κακοποιούς, όπως η Τουρκία.

ΠΗΓΗ: newsbreak.gr

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Ως νεαρός Υπολοχαγός της 31ης Μοίρας Καταδρομών, της μάχης του Κοτζά Καγιά στον Πενταδάχτυλο το 1974, με νυχτερινή καταδρομική επιχείρηση κατέστρεψε τον βασικό σταθμό επικοινωνιών όλης της τουρκικής αποβατικής δύναμης

Χθες έφυγε από τη ζωή ένας ανδρείος Ελληνας, ο Στρατηγός Ηλίας Γλεντζές από το Ελος Λακωνίας, ο νικητής, ως νεαρός Υπολοχαγός της 31ης Μοίρας Καταδρομών, της μάχης του Κοτζά Καγιά στον Πενταδάχτυλο το 1974, όταν με νυχτερινή καταδρομική επιχείρηση, καταλαμβάνοντας το βραχώδες ύψωμα, κατέστρεψε τον βασικό σταθμό επικοινωνιών όλης της τουρκικής αποβατικής δύναμης, αφού εξόντωσε το προσωπικό. Μία ξεχωριστή σελίδα δόξας και γενναιότητας των ελληνικών όπλων μέσα σε ένα ντροπιαστικό για κάποιους άλλους κεφάλαιο της Ελληνικής Ιστορίας.

Ο Ηλίας Γλεντζές με απαράμιλλη γενναιότητα τίμησε τη στολή που άλλοι ατίμασαν. Αδιαφορώντας για τον αυτοκτονικό συσχετισμό δυνάμεων, με εμφανείς ήδη τις ενδείξεις της προδοσίας, έπραξε αυτό που επιβάλλει η τιμή του Πράσινου Μπερέ: Τόλμησε και νίκησε.

Η γενιά μου στις Δυνάμεις Καταδρομών είχε την τύχη και την τιμή να διοικηθεί από αυτήν τη λαμπρή γενιά πολεμιστών, όπως ο Γιώργος Παπαμελετίου, ο Ηλίας Γλεντζές, ο Ευάγγελος Μαντζουράτος, ο Γιώργος Καραποστόλου κ.ά. Υπηρέτησα υπό τις διαταγές του όλο το 1991, όταν ο Ηλίας Γλεντζές ήταν Υποδιοικητής του τότε Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών κι εγώ ήμουν ένας ταπεινός Δόκιμος Εφεδρος Αξιωματικός στη 2α Μοίρα Αλεξιπτωτιστών, στο ίδιο στρατόπεδο. Διοικητής του Συντάγματος ο στιβαρός Ευάγγελος Μαντζουράτος, πολεμιστής και τραυματίας της Κύπρου και Διοικητής της 2ας Μ.ΑΛ. ο Γιώργος Καραποστόλου, πολεμιστής κατά του Αττίλα ΙΙ, αφού τοποθετήθηκε στη θρυλική Α’ Μοίρα Καταδρομών μετά τον Αττίλα Ι.

Στη μικρή κοινωνία των επιλέκτων του Στρατού μας όλοι όσοι πήραν μέρος στις επιχειρήσεις, επιζώντες, πεσόντες, όπως ο Γιώργος Κατσάνης, και αγνοούμενοι, όπως ο Νικόλαος Κατούντας, ήταν οι ήρωές μας. Ο Ηλίας Γλεντζές, όπως όλοι οι πραγματικοί πολεμιστές, ήταν σεμνός και λιγομίλητος για την πολεμική του δράση. Οσοι έχουν πιαστεί στα χέρια με τον Χάρο και τον έχουν κοιτάξει κατάματα, όσοι έχουν δει αγαπημένους συντρόφους να πέφτουν στη μάχη, δεν κομπάζουν, δεν φλυαρούν. Γι’ αυτό ήταν συγκλονιστική στιγμή όταν το 2016, σε διημερίδα στο Πολεμικό Μουσείο, ο Ηλίας Γλεντζές μίλησε πρώτη φορά, για να καταγραφεί ως Ιστορία, για τις καταδρομικές επιχειρήσεις της περιόδου με έναν συγκλονιστικό τρόπο, από τον οποίο υπερχείλιζε η σεμνότητα, η αγάπη για τους άντρες του αλλά και η αντρειοσύνη. Ημουν τυχερός, γιατί ήμουν εκεί.

Η γνωριμία μας στο Στρατόπεδο ΚΑΙΣΑΡΟΣ ΣΕΕΜΑΝ ήταν χαρακτηριστική της προσωπικότητάς του. Πρώτες ημέρες στη Μοίρα ήμουν υπηρεσία και έβγαλα τον Λόχο μου για τρέξιμο στον στίβο της Σχολής Αλεξιπτωτιστών. Τους έβαλα και επαναλάμβαναν από μένα ένα τραγούδι, στροφή στροφή, που είχα φτιάξει ατέχνως και που ξεκινούσε με το «Μες της Κύπρου τα βουνά ο Κατσάνης πολεμά…» και το ρεφρέν ήταν «Κύπρος, Θράκη, Κορυτσά, Ιμβρος, Τένεδος, Νησιά, Πράσινα μπερέ ορμούν κι οι εχθροί τα προσκυνούν».

Ελεγε και κάτι για την τουρκική σημαία, που δεν θα αρέσανε στο ΕΛΙΑΜΕΠ. Στις στροφές του αναφέρονταν ονόματα των πεσόντων και αγνοούμενων ηρώων Καταδρομέων Αξιωματικών στην Κύπρο, όπως ο Παπαγεωργίου, ο Κατσάνης, ο Κατούντας. Είχα εξηγήσει στους Αλεξιπτωτιστές μου ποιοι ήταν και τους πώρωνε το παράδειγμά τους. Μπροστά μας σε απόσταση έτρεχε μόνος του ο Γλεντζές. Ακούγοντας το τραγούδι, σταμάτησε και μου έκανε νεύμα να παρουσιαστώ μπροστά του. Διέταξα τον Επιλοχία να συνεχίσει το τροχάδην του Λόχου και το τραγούδι. Χτύπησα την πιο δυνατή μου προσοχή και αναφέρθηκα στεντορείως. Μου λέει με τη χαρακτηριστική βραχνή φωνή του:

Για τη συνέχεια NewsBreak

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Tα δύο άκρα δεν είναι θεωρία. Είναι πραγματικότητα. Η ηγεσία της Χ.Α. είναι στη φυλακή αναμένοντας την κρίση του Εφετείου, η παρουσία αυτών και του σχίσματός τους στους δρόμους είναι μηδαμινή, στα δε Πανεπιστήμια είναι ανύπαρκτη.

Από τον ΦΑΗΛΟ Μ. ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ*

Η βία των κουκουλοφόρων, των ροπαλοφόρων, των μολότοφ, οι καταλήψεις, οι βανδαλισμοί κτιρίων, εξοπλισμού, μνημείων, υποδομών στα ΑΕΙ και στους δρόμους, οι επιθέσεις κατά Αστυνομικών, καθηγητών, πρυτάνεων, φοιτητών θεωρούμενων πολιτικών αντιπάλων είναι έργο των αριστερών φοιτητικών παρατάξεων, κοινοβουλευτικών και εξωκοινοβουλευτικών, και των αριστερών κομμάτων και των συνδικαλιστικών οργανώσεων που σιγοντάρουν ή καθοδηγούν και στηρίζουν ευθέως κάθε παράνομη δράση, τελώντας τουλάχιστον «Διέγερση σε ανυπακοή» (183 Π.Κ.), καλώντας σε απείθεια στους νόμους και σε δράσεις που θα εμποδίσουν την εφαρμογή τους.

Αυτό το κοκκινόμαυρο άκρο του φασισμού, του ψευτοπροοδευτικού ολοκληρωτισμού, έχει την αποκλειστικότητα πια στη βία και είναι αλώβητο. Οι φοιτητές στην Ελλάδα είναι τουλάχιστον 700.000. Η συντριπτική πλειονότητά τους ανήκει σε εργατικές οικογένειες που ματώνουν για να σπουδάσουν τα παιδιά τους, τα οποία συχνά δουλεύουν παράλληλα και δεν συμμετέχουν στο όργιο της βίας του αριστερόστροφου φασισμού.

Η Παιδεία, ιδίως η Ανώτατη, παραδόθηκε στους μηδενιστές, οι οποίοι βήμα βήμα και εφαρμόζοντας τη θεωρία του Γκράμσι κατέλαβαν τους χώρους παραγωγής δημόσιου λόγου, παιδείας, κουλτούρας, διότι όποιος τα ελέγχει αυτά αποκτά μεγάλο έλεγχο στην κοινωνία. Το μεγάλο, δυσώδες θερμοκήπιο της αριστερής ανομίας, του μηδενιστικού φασισμού είναι τα Πανεπιστήμια, όπου εγκληματικές οργανώσεις, που υποδύονται τις φοιτητικές πολιτικές παρατάξεις, και επίορκοι καθηγητές και διοικητικοί υπάλληλοι «καλλιεργούν» τους ολοκληρωτικούς τραμπούκους του παρόντος και του μέλλοντος.

Το πιο ανελεύθερο και φασιστικό κομμάτι της κοινωνίας είναι σήμερα τα Πανεπιστήμια, όπου αν διατυπώσει κάποιος άποψη με εθνικά, αστικά χαρακτηριστικά, που αφίσταται χιλιοστό από τον μηδενισμό της αριστερίλας, κινδυνεύει η ίδια η σωματική του ακεραιότητα. Από αυτό το βρόμικο θερμοκήπιο του κόκκινου ολοκληρωτισμού η Αριστερά αντλεί στελέχη, κρατά σε εγρήγορση με διαρκείς κινητοποιήσεις τον στρατό των κόκκινων τραμπούκων και προσπαθεί με την παραγωγή στρατευμένων μεταπτυχιακών και διδακτορικών να ξαναγράψει την Ιστορία, διαστρεβλώνοντάς την.

Για τους παραπάνω λόγους είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για την Αριστερά και τις οργανώσεις της στα ΑΕΙ να εμποδίσει την εφαρμογή της ισονομίας, των νόμων του κράτους μέσα στα Πανεπιστήμια, να παραμείνουν μια «νεκρή ζώνη», χώρος ανομίας και ασυδοσίας, χωρίς αστυνόμευση, ένα ξέφραγο αμπέλι, όπου οι μόνοι που δεν θα μπορεί να μπουν είναι η Δημοκρατία, οι Νόμοι της, τα κρατικά όργανα εφαρμογής τους και οι πολιτικοί αντίπαλοι, στους οποίους απαγορεύεται, κυριολεκτικώς διά ροπάλου, να εκφράσουν τη γνώμη τους και υποψία κριτικής για αυτή τη διαρκή, νοσηρή και όζουσα ολοκληρωτική αθλιότητα.

για τη συνέχεια Newsbreak

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.