ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ, λοιπόν, από εκεί που… μείναμε. Στην αναζήτηση του τι δέον γενέσθαι, μετά και από τούτη την τρύπα στο νερό. Λογαριάζοντας τα «συν» και τα «πλην» της Γενεύης. Αφού, πρώτα, υπενθυμίσουμε δύο περικοπές από το ΕΙΡΗΣΘΩ της παρελθούσας Κυριακής:

(α) «ΓΕΓΟΝΟΣ είναι επίσης ότι, στο ίδιο χρονικό διάστημα των 47 χρόνων, ούτε η Τουρκία, ούτε οι ευνοούσες αυτήν μεγάλες δυνάμεις, ούτε η αδυναμία και η υποχωρητικότητα της συμβιβαστικής προθυμίας Αθηνών και Λευκωσίας, δυνήθηκαν να οδηγήσουν στην τελική παραχώρηση της ελληνικής υπογραφής σε υποταγή στην τουρκική λύση, είτε της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας οιουδήποτε περιεχομένου, είτε των Δύο Κρατών οιασδήποτε επινόησης και μορφής.

Η ΤΟΥΡΚΙΑ αποτυγχάνει, ώς τώρα, να καταστήσει ΕΚΛΙΠΟΥΣΑ την Κυπριακή Δημοκρατία, όπως είναι παλαιόθεν ο διακηρυγμένος στόχος της. Αποτυγχάνει να επιβάλει τον δικό της έλεγχο εφ’ ολοκλήρου της Κύπρου, μέσω ενός κρατικού μορφώματος, στο οποίο το νυν κατοχικό της ψευδοκράτος θα νομιμοποιηθεί ως ισότιμος συνιδιοκτήτης, συναφέντης, συνεταίρος. Όσο και αν κατά καιρούς πλησίασε να επιτύχει αυτόν τον στόχο, η Τουρκία βολοδέρνει επίσης στην ανημποριά της να επιβληθεί:

ΟΥΔΕΙΣ εν εξουσία Πρόεδρος της Κύπρου, ασχέτως του βαθμού προθυμίας του ή των δεσμεύσεων και πιέσεων για συμβιβασμό με τους Τούρκους, κατολίσθησε μέχρι του σημείου αποδοχής του τελικού συνόλου των τουρκικών απαιτήσεων λύσης. Και ουδείς εν εξουσία Πρωθυπουργός της Ελλάδος δοκίμασε να εκβιάσει μια τέτοια έκβαση»…

(β) «ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ ρεαλιστική αποτίμηση αυτών των παραγόντων, μέσα στις γενικότερες, ρέουσες και ετεροκαθοριζόμενες διεθνείς εξελίξεις των μεταβαλλομένων ήδη κατά τόπο και χρόνο ισοζυγίων ισχύος, αποφαίνεται ολοφάνερα ότι:

Με τέτοιαν Τουρκία δεν είναι ούτε εφικτό, ούτε ρεαλιστικό, ούτε δυνατό, ούτε επιθυμητό, ο Ελληνισμός να προσμένει ‘‘αμοιβαίως αποδεκτή λύση’’ (‘‘αμοιβαίως’’ με την… Άγκυρα) για το συνολικό και ευρύτερο και επικινδυνότερο Τουρκικό Πρόβλημα, μέρος του οποίου είναι και το Κυπριακό και το Αιγαιακό και το Ανατολικομεσογειακό και το Συριακό και το Λυβιακό και το Αρμενικό και όσα επιπλέον δεν παραλείπει να εκφωνεί με σουλτανική διάλεκτο διακηρυγμένης νεο-οθωμανικής στρατηγικής ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

ΣΤΗ ΓΕΝΕΥΗ από μεθαύριο Μεγάλη Τρίτη έως Μεγάλη Πέμπτη, 27-29 Απριλίου 2021, εκείνο που αναμένεται να φανεί είναι:

– Με πόσα επιπλέον ‘‘συν’’, ή ‘‘πλην’’, ή ‘‘ουδέν’’, στο μακροχρονίως λεγόμενο ‘‘κεκτημένο των συνομιλιών’’ θα επιστρέψει στην Κύπρο ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και στην Αθήνα ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, καθώς επί της ουσίας δεν προβλέπεται παρά μόνο μία ακόμη τρύπα στο νερό»… (ΕΙΡΗΣΘΩ, 25.4.2021).

ΣΗΜΕΡΑ, Μεγάλο Σάββατο, 1η Μαΐου, να προσθέσουμε ότι:

Ούτε χρειαζόταν επιπρόσθετη ευφυΐα για να διαβλέπει κάθε ορθολογικά σκεπτόμενο επί κανόνων ψυχρού πραγματισμού μυαλό, τι άνοιγε διαδοχικώς και άλλο την όρεξη της Τουρκίας – Κατακτητή. Με ράγες «την κωλοσυρμαθκιάν της κουφής» και το «όπως έστρωσες έτσι θα τζιοιμηθείς» που προϋπήρξαν παλαιόθεν. Ώστε εκείνη, η Τουρκία, να απαιτήσει διεθνώς και τη νομιμοποίηση του παράνομου κατοχικού της ψευδοκράτους, ως προϋπόθεση πλέον της λύσης. Το αναρτήσαμε ήδη, 28.4.2021, απευθυνόμενο προς τους πολιτικούς ηγέτες:

(γ) «Ο,ΤΙ ΑΠΑΙΤΕΙ σήμερα η Τουρκία – Κατακτητής, διά στόματος Τατάρ και Τσαβούσογλου, στην Πενταμερή της Γενεύης, αποτελεί την φυσιολογική κι αναπότρεπτη ώς τώρα συνέχεια και συνέπεια, δηλαδή το γνήσιο τέκνο, των όσων διαδοχικώς ΔΩΣΑΤΕ στον Ραούφ Ντενκτάς, στον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, στον Ντερβίς Έρογλου, στον Μουσταφά Ακιντζί.

Κάντε τον κατάλογο, με ένα προς ένα όλα όσα τους ΔΩΣΑΤΕ διαχρονικά στις αρξάμενες από το 1977 «διακοινοτικές» συνομιλίες,

– με τις 4 Κατευθυντήριες Γραμμές,

– με τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου,

– με τα Κοινά Ανακοινωθέντα,

– με τις Κοινές Διακηρύξεις,

– με τις Συγκλίσεις,

– με τα Συμφωνημένα Πλαίσια,

– με το Κεκτημένο των Διαπραγματεύσεων,

– δείτε τα λέξη προς λέξη όλα τα κείμενα, βρίσκοντας εκεί το κάθε επιπλέον που τσέπωναν κάθε φορά τόσα χρόνια, για να αντιληφθείτε πως ήταν με μαθηματική ακρίβεια προβλεπτό και απολύτως συναφές με όσα τους ΔΩΣΑΤΕ, αυτό που σήμερα απαιτούν οι Κατακτητές»…

ΠΩΣ ΑΡΑΓΕ θα αξιοποιήσει η Λευκωσία και η Αθήνα, επωφελώς για τον Ελληνισμό, αυτήν την κατάληξη της «τρύπας στο νερό», όπου οδήγησε την Πενταμερή της Γενεύης η μονίμως ορεγόμενη τα πλείονα Τουρκία (φυσιολογικά συμπεριφερόμενη ως απολαμβάνουσα ανέκαθεν αφ’ ενός τον Κατευνασμό και αφ’ ετέρου την ελληνική Υποχωρητικότητα), εξαρτάται από τις ικανότητες των δύο κυβερνήσεων και των πολιτικών ηγεσιών ώστε να στρατηγήσουν την ενδυνάμωση όλων των συντελεστών της εθνικής ισχύος (με πρώτη την Αμυντική Θωράκιση) Ελλάδος και Κύπρου, την αξιοποίηση των προσφερομένων συμμαχιών, την αξιοποίηση των εμπλεκομένων συμφερόντων στη ρέουσα διεθνοπολιτική συγκυρία και την όρθωση σαφούς αντι-τουρκικής πολιτικής για την προστασία των ελληνικών συμφερόντων.

ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ικανότητες, όμως, δεν έδειξαν ακόμη ότι διαθέτουν επαρκώς. Ούτε οι εν εξουσία κυβερνώντες, ούτε οι προαλειφόμενοι να εκλεγούν για να τους αντικαταστήσουν. Θα παραμείνουν δεμένοι στην ίδια οριζόντια δοκό του παλαιότατου μαγγανοπήγαδου διαρκώς περιστρεφόμενοι στο ίδιο αλακάτι με τις ίδιες παρωπίδες και δεν χρειάζεται ούτε γι’ αυτό κάποια επιπρόσθετη ευφυΐα για την πρόβλεψη ότι τα ίδια και τ’ αυτά θα βλέπει και θ’ ακούει το «συνένοχο» εκλογικό σώμα ενόψει των προσεχών βουλευτικών εκλογών.

Σημερινή