Ερντογάν, Ολλανδή δημοσιογράφος και Έλληνες διάφοροι πολιτικοί και δημοσιογράφοι στην ίδια γραμμή

Νίκος Μελέτης

Ο Ταγίπ Ερντογάν ακολούθησε τα χνάρια της Ολλανδής δημοσιογράφου. Δεν μπόρεσε να θέσει ερώτηση στον Κ. Μητσοτάκη αλλά επιτέθηκε στο πρωθυπουργό και στη χώρα επικαλούμενος τα επιχειρήματα που και η κ. Μπέουχελ ανέπτυξε στο Μ. Μαξίμου. Γιατί ο κ. Ερντογάν χρειάζεται την Ελλάδα. Για να πετύχει ο εκβιασμός του απέναντι στην Ευρώπη πρέπει τα ελληνικά σύνορα να είναι τρύπια και να στέλνει τις βαποριές με τους μετανάστες σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Η Ολλανδή δημοσιογράφος που πρωταγωνιστεί τις τελευταίες δυο ημέρες με την επεισοδιακή παρέμβαση της στη συνέντευξη τύπου στο Μέγαρο Μαξίμου μετά τη συνάντηση των πρωθυπουργών της Ελλάδας και της Ολλανδίας, έκανε ένα σημαντικό δημοσιογραφικό λάθος. Φρόντισε παίρνοντας τον λόγο, να δώσει η ίδια την απάντηση χωρίς να θέσει την ερώτηση.

Βεβαίως, το θέμα δεν είναι να δώσουμε μαθήματα δημοσιογραφίας στην κα. Ίνγκεμποργκ Μπέουχελ, ούτε κατά το ελάχιστον μας ενδιαφέρει η προσωπική ζωή της. Ας την κρίνουν οι αναγνώστες της ή οι ακροατές της (αν υπάρχουν) και οι εργοδότες της (εάν υπάρχουν). Και το θέτω έτσι καθώς πουθενά δεν είδα να δημοσιεύεται το Μέσο το οποίο υποτίθεται εκπροσωπεί στη χώρα μας.

Όμως έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι έσπευσε να υιοθετήσει την Ολλανδή δημοσιογράφο και τις θέσεις που διατύπωσε στη συνέντευξη τύπου όχι μόνο οι λεγόμενοι δικαιωματιστές και οι εκπρόσωποι των ΜΚΟ που επαγγελματικά ασχολούνται με την προώθηση των μεταναστών που παράνομα περνούν τα σύνορα στην Ευρώπη, αλλά να της κλείνουν το μάτι και ΜΜΕ που πρόσκεινται στο ΣΥΡΙΖΑ και στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Πιθανόν, θεωρείται ότι η κ. Ίνγκεμποργκ Μπέουχελ, έδωσε το μάθημα και τα είπε κατάμουτρα στον μισητό τουλάχιστον για τους ίδιους Έλληνα πρωθυπουργό και με τρόπο που και οι ίδιοι θα ήθελαν αλλά δεν έχουν τα κότσια να το κάνουν. Ίσως θεώρησαν ότι έτσι εκθέτοντας η Ολλανδή τον πρωθυπουργό και την Ελλάδα κατηγορώντας για pushbacks κερδίζει η αξιωματική αντιπολίτευση.

Πού κερδίζει όμως και γιατί;
Θεωρούν ότι υπάρχει έστω κι ένας Έλληνας πολίτης που να μην αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει στα σύνορα θαλάσσια και χερσαία; Δε γνωρίζουμε όλοι ότι η Τουρκία χρησιμοποιεί το μεταναστευτικό ως πολιτικό – διπλωματικό εργαλείο, όπως τώρα κάνει και ο ηγέτης της Λευκορωσίας Λουκασένκο;

(Και πρόκειται περί μεταναστευτικού καθώς η Τουρκία είναι ασφαλής χώρα και προφανώς οι πρόσφυγες που βρίσκονται στο έδαφος της από τη Συρία η το Ιράκ, όταν φεύγουν με τις βάρκες με προορισμό την Ελλάδα πρέπει να θεωρούνται ως μεταναστευτικά κύματα).

Εάν κάποιοι έχουν αμφιβολίες ας αναρωτηθούν πως καθημερνά σε ένα αστυνομικό κράτος όπως είναι η Τουρκία που δε «κουνιέται μύγα» χωρίς να το ξέρει η αστυνομία και η ΜΙΤ, βρίσκουν τον τρόπο εκατοντάδες μετανάστες και περνούν με τις βάρκες η από τις όχθες του Έβρου προς το ελληνικό έδαφος.

Η απάντηση που δόθηκε από την Ελλάδα στον Έβρο ήταν σαφής και εκτός από την προστασία των ελληνικών συνόρων είχε και ένα άλλο σημαντικό περιεχόμενο: ήταν μήνυμα προς τα δουλεμπορικά κυκλώματα επίσημα και ανεπίσημα ότι πλέον δεν υπάρχει εύκολη παράνομη διείσδυση στο ελληνικό έδαφος.

Και αν αυτό γίνεται με πιο οριοθετημένο τρόπο στα χερσαία εδάφη, επιχειρείται να γίνει αποτελεσματικά και στο πλαίσιο της νομιμότητας και στα θαλάσσια σύνορα.

Το να μην επιτρέπεται η παράνομη είσοδος βαρκών με μετανάστες στα ελληνικά χωρικά ύδατα είναι δικαίωμα και υποχρέωση της χώρας από το Δίκαιο της Θάλασσας που ορίζει πως η χώρα ασκεί την κυριαρχία της σε όλη την επικράτεια της και φυσικά στα χωρικά ύδατα της αλλά περιγράφει και τι υποχρεώσεις έχει για την τήρηση της ασφάλειας και της προστασίας των πολιτών της. Πολύ περισσότερο έχει υποχρεώσεις που αφορούν την προστασία και των ευρωπαϊκών συνόρων. Και φυσικά είναι οι υποχρεώσεις της σε ότι αφορά τα ναυάγια, την περίθαλψη ανθρώπων που βρίσκονται σε κίνδυνο.

Από την παρεμπόδιση με τεχνικές που είναι γνωστές σε όσους έχουν σχέση με τη θάλασσα, της εισόδου των βαρκών στα ελληνικά χωρικά ύδατα, τουλάχιστον μέχρι στιγμής δεν έχει σημειωθεί κάποιο σοβαρό περιστατικό που να έχει στοιχίσει τη ζωή σε μετανάστες. Και φυσικά κάθε ενέργεια του λιμενικού θα πρέπει να γίνεται με βασικό γνώμονα την αποφυγή απωλειών. Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι δεν είναι διαρκής ο κίνδυνος να ζήσουμε ανθρώπινες τραγωδίες με ευθύνη εκείνων που σπρώχνουν τις βάρκες προς την Ελλάδα.

Όμως είναι τραγικό ότι κανείς από όσους στην Ελλάδα φίλους της κα. Μπέουχελ η μελών των ΜΚΟ και των στελεχών της αντιπολίτευσης διαμαρτύρονται και με ευκολία κάνουν πρωτοσέλιδα που τα ζηλεύει ακόμη και ο περιβόητος κ. Σοϊλού ο υπουργός εσωτερικών της Τουρκίας, ελάχιστα έχουν ασχοληθεί και πάντως δεν έχουν καταγγείλει με το ίδιο πάθος εκείνους που στέλνουν τους μετανάστες στα ελληνικά νερά. Γιατί είναι προφανές ότι οι βάρκες αυτές δεν πέφτουν από τον ουρανό. Ούτε τυχαία βρίσκονται λίγα μέτρα μακριά τους πάντα τα τουρκικά σκάφη του Λιμενικού η του Πολεμικού Ναυτικού προκειμένου να τραβήξουν τα βίντεο τα οποία κατόπιν διακινεί, ο κ. Σοϊλού, το Ανατολού, η Χουριέτ και μερικά ελληνικά ΜΜΕ.

Κι επειδή δεν έχουν όλοι κοντή μνήμη και η εποχή που μετανάστες «λιάζονταν» στις πλατείες έχει περάσει και η Ελλάδα έχει φορτωθεί με μια Συμφωνία με την οποία απλώς η «αγαπημένη» κ. Μέρκελ της περιόδου εκείνης ήθελε να μετατρέψει τα ελληνικά νησιά σε buffer zone της δικής της επικράτειας, μια συμφωνία την οποία η Τουρκία απλώς δεν εφαρμόζει αλλά την υπονομεύει, θα ήταν πολύ χρήσιμο αντί για μισόλογα και υπαινιγμούς, αντί για ύμνους στην κα. Μπέουχελ να απαντηθεί το ερώτημα που ευθέως και δημοσιογραφικά τίθεται: ποιος είναι υπέρ της ασύδοτης και ανεξέλεγκτης παράνομης εισόδου στην ελληνική επικράτεια και ποιος είναι υπέρ του να καταστεί και πάλι η Ελλάδα πιόνι στο παιγνίδι της Τουρκίας με την εργαλειοποίηση της δυστυχίας χιλιάδων ανθρώπων…

Γιατί όπως το ταγκό και ο κάθε εκβιασμός χρειάζεται δυο μέρη για να επιτύχει. Κι αν έχει κάποιος σκοπό να χορέψει αυτό το ταγκό με τον Τ. Ερντογάν ας το πει δημοσίως.

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.