Θα μπορούσε να είναι η πιο πρωτότυπη και ευφυής τελετή έναρξης.

Είδαμε όμως ένα woke μανιφέστο, με τη love parade αισθητική σε υπερθετικό βαθμό, τόσο μονοπωλιακό, που ομοιάζει με κτηνώδες βασικό ένστικτο, αυτό του μαρκαρίσματος του animal territorium με το κατούρημα. Ό,τι είδαμε ήταν προπαγάνδιση της νέας κυρίαρχης ιδεολογίας, μία προσπάθεια εξαναγκασμού και επιβολής της ως γενικό πρότυπο. Ήταν επίδειξη δύναμης.

Δεν είναι απλώς μία άποψη, μία ιδεολογία, μία αισθητική προσέγγιση ή τεχνοτροπία, με την οποία μπορεί να συμφωνεί κανείς ή να διαφωνεί, αλλά τώρα πρέπει να την αφομοιώσετε όλοι, είναι η θέση όλων σας από εδώ και στο εξής. Όποιος δεν ακολουθήσει είναι «φασίστας», «ακροδεξιός», «συντηρητικός», «οπισθοδρομικός», «χριστιανοταλιμπάν» κοκ.

Αυτή είναι αρχή του ολοκληρωτισμού, σημείο ενός δυστοπικού κόσμου, η ομοιογενοποίηση της άποψης. Όλοι δηλαδή, οφείλουν να έχουν την ίδια θέση με την κυρίαρχη ιδεολογία και όποιος παρεκκλίνει, θα καθυβρίζεται και θα περιθωριοποιείται. Ο σεβασμός στη «διαφορετικότητα» είναι απλώς ένα σύνθημα φασιστικής ειρωνείας (αφορά πάντα στους άλλους).

Η woke δεν είναι μια συμπληρωματική ιδεολογία που φέρνει περισσότερα «δικαιώματα» στα ήδη υπάρχοντα, αλλά είναι αναθεωρητική ιδεολογία ολόκληρου του πολιτικού και κοινωνικού αξιακού συστήματος. Ο πραγματικός στρατηγικός στόχος της woke είναι η αναθεώρηση των αρχών του ουμανισμού (ή ανθρωπισμού) και η αντικατάστασή του με τον κόσμο της μετανεωτερικότητας και μετανθρωπισμού. Σε αυτόν, όχι πια μόνον ο άνθρωπος, αλλά ο άνθρωπος, τα ζώα και οι μηχανές (βλ. cyborg, ΑΙ-robots, τεχνητή νοημοσύνη) εξισώνονται ως ισότιμες οντότητες με ίσα δικαιώματα.

Μην εκπλαγείτε αν δείτε τηλεπερσόνες να συνεντευξιάζουν AI-robots στην TV και να τα φιλούν το χέρι με υποκλίσεις. Η ανθρωποποίηση των AI-robots είναι μέρος της αποδικαιωματοποίησης του ανθρώπου.

Κατ’επέκταση, η woke μεταστρέφει και τροποποιεί την αντίληψή περί δικαιωμάτων, για να τα αντικαταστήσει και να τα προσαρμόσει στο δικό της αξιακό σύστημα. Στο τέλος, καταστρατηγεί τα πραγματικά δικαιώματα, μέσω πληθώρας δικαιωματισμών, διότι και αυτά -εξ ορισμού- πρέπει να αναθεωρηθούν, εφόσον δικαίωμα είναι πια, ό,τι νομίζει η κάθε κοινωνική συντεχνία ότι είναι.

Δηλαδή, στον μέχρι σήμερα ουμανιστικό δυτικό κόσμο η έννοια του δικαιώματος ήταν συλλογική υπόθεση και ο καθορισμός του βρισκόταν στη δικαιοδοσία της κοινωνίας. Ό,τι αποφάσιζε η οργανωμένη κοινωνία ήταν δεσμευτικό για όλα τα άτομα ξεχωριστά. Στον μετανθρωπιστικό κόσμο αντιστρόφως, η έννοια του δικαιώματος μεταστρέφεται σε ατομική υπόθεση και γίνεται ζήτημα του «κοινωνικού αυτοπροσδιορισμού». Ό,τι αποφασίζει το άτομο (ή η «μειονότητα», βλ. παρακάτω), είναι δεσμευτικό για την κοινωνία!

Για τους παραπάνω λόγους είναι μία εξόχως διχαστική και συγκρουσιακή ιδεολογία. Δε μπορεί να σταθεί αυθυπόστατα, παρά μόνο ως ετεροπροσδιοριστική έννοια απέναντι σε αντιλήψεις, τις οποίες θεωρεί παγιωμένες και ξεπερασμένες. Παρότι δε, κατηγορεί πάντα για φοβικότητα, είναι η ίδια φοβική και εχθρική απέναντι σε οτιδήποτε βλέπει ως ανάχωμα στη διάδοσή της και το εξουδετερώνει με τα ίδια μέσα, τα οποία υποτίθεται αντιστρατεύεται, δηλαδή το bullying και την τρομοκρατία, η οποία παίρνει τέτοιες διαστάσεις, ώστε στο τέλος επιβάλει την αυτολογοκρισία. Φοβάσαι πια να μιλήσεις. Και αυτός ακριβώς είναι ο στόχος, όχι μόνο να μη διαφωνείς, αλλά να σιωπήσεις.

Όταν π.χ. κατηγορούν τυφλά και συλλήβδην για ομοφοβία, αυτό το οποίο κάνουν, είναι ουσιαστικά η κάλυψη της δικής τους ετερφοβίας.

Αυτό που επίσης αναθεωρεί και αμφισβητεί η woke είναι η κάθετη ταξική διαβάθμιση, την οποία και οριζοντιοποιεί με τον νεωτερισμό της «διαφορετικότητας» και «συμπερίληψης». Αναθεωρείται δηλαδή η δομή της ταξικής πυραμίδας.

Οι όροι των νέων «δικαιωμάτων», δηλαδή το νέο κριτήριο των ανισοτήτων, δεν είναι πια οικονομικό και ταξικό, αλλά αυτό της «διαφορετικότητας». Στη woke δεν έχει σημασία αν είσαι πλούσιος ή φτωχός, αλλά «διαφορετικός». Οι αγώνες του Λαού αποκοινωνικοποιούνται και ατομικοποιούνται ή συντεχνιοποιούνται.

Ο πολιτικός αναθεωρητισμός εδώ είναι προφανής. Καταλαβαίνετε ευκόλως την επικινδυνότητα ως μέσο καθυπόταξης των λαϊκών συμφερόντων από τις ελίτ. Το συγκλονιστικό οξύμωρο εδώ, είναι ότι με τη νέα πραγματικότητα, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, γίνεται μια επανάσταση από την παγκόσμια ελίτ!

Οι αγώνες του Λαού για κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα ευτελίζονται. Αυτό που γινόταν κάποτε με σημαίες και με ταμπούρλα, με αίμα και δάκρυα σε μια ζωή που τραβούσε την ανηφόρα, γίνεται σήμερα με πολύχρωμα μεταξωτά φτερά εξωτικών πουλιών.

Η διαβάθμιση γίνεται πια οριζοντίως σε αυθαιρέτως αυτοαποκαλούμενες «μειονότητες». Εργατική ή μεσαία τάξη δεν υπάρχουν στη woke. Υπάρχουν μόνο «μειονοτικές» τάξεις, η οριοθέτηση των οποίων γίνεται με τέτοιο πονηρό τρόπο, ώστε οι παλλαϊκοί αγώνες για κοινωνική ελευθερία κατακερματίζονται και τελικά υπονομεύονται. Η έννοια της συλλογικότητας δεν έχει πια κοινωνικό, αλλά συντεχνιακό υπόβαθρο με ομάδες συμφερόντων που αντιλαμβάνονται την κοινωνική συνύπαρξη σε ανταγωνιστική σχέση και με κριτήρια παντελώς άσχετα με τα μεγάλα διακυβεύματα της σημερινής κοινωνίας (όπως π.χ. η μονοπώληση της σεξουαλικότητας).

Αυτός που πλήττεται είναι ο «μειονοτικός», όχι ο φτωχός. Μάλιστα στην αντίληψη του woke-νεοφεμινισμού, συλλήβδην όλες οι γυναίκες συνιστούν μειονότητα! Αυτό κι αν συνιστά αισχρή υπονόμευση της κοινωνικής μας συνοχής.

Δεν είναι τυχαίο, ότι ό,τι είδαμε στο Παρίσι «πατούσε» πάνω στην αποδόμηση με επίθεση κατά συγκεκριμένων ιστορικών, καλλιτεχνικών και θρησκευτικών αναφορών.

Το «βαθύ» πολιτικό μήνυμα, ως τεράστιο διακύβευμα της εποχής μας… και πάλι η σεξουαλικότητα!

Έργα τέχνης, όπως η Μόνα Λίζα, πεταμένα στον Σηκουάνα ως σκουπίδια, μπαλέτα με υβρίδια ανθρώπων και ζώων, η βιβλική φιγούρα του ρομποτικού καβαλάρη, η σεξουαλικοποιημένη παρωδία του Μυστικού Δείπνου, στην οποία μάλιστα ήταν κι ένα παιδάκι, το χρυσό βόδι της Παλαιάς Διαθήκης, απρόσωπα «πρόσωπα» με έναν/μία λαμπαδηδρόμο που δεν ήξερες αν είναι γυναίκα ή άνδρας, οι φωτιές στον «παλιό» κόσμο που καίγεται στο imagine του Τζων Λένον, δείχνουν ακριβώς αυτή τη διάθεση ρήξης, δηλαδή δείχνουν θέση μάχης, «ή εμείς ή εσείς».

Αποκλείουν κάθε έννοια συνύπαρξης, η έλευσή τους ενέχει την έννοια της αντικατάστασης και ουσιαστικά το κυρίαρχο μότο τους, αυτό της «συμπερίληψης» δεν είναι τίποτα άλλο παρά ταυτόχρονα και παντιέρα αποκλεισμού.

Οι φιλομόφυλοι δε θα βγουν κερδισμένοι από αυτό. Αντιθέτως, ως μέρος της ίδιας κοινωνίας θα χάσουν όσα και οι υπόλοιποι. Η διαφοροποίηση τους από τη woke-παράνοια θα ήταν πράξη αντίστασης ελεύθερων ανθρώπων.

Απλώς, εργαλειοποιούνται για την ώρα, χρησιμοποιούνται αισχρά και σύντομα θα καταλάβουν ότι βρέθηκαν παρορμητικά σε ένα βρόμικο παιχνίδι που διακυβεύει την Ελευθερία και Δημοκρατία όλων ανεξαιρέτως. Ο δίκαιος αγώνας των φιλομόφυλων για πραγματικά δικαιώματα, όπως ενάντια στο κοινωνικό στίγμα, στη χλεύη, στην περιθωριοποίηση, στο bullying, στην ανισότητα, στις διακρίσεις, φαλκιδεύεται ουσιαστικά και εξουδετερώνεται από την αντικατάστασή όλων των παραπάνω, από κοινωνικά διαλυτικούς, δικαιωματίστικους αντιπερισπασμούς, όπως, το «δικαίωμα» του άνδρα στη μητρότητα, τον κοινωνικό αυτοπροσδιορισμό του φύλου, τις πολυγονεϊκές «οικογένειες», τον αποχαρακτηρισμό των εννοιών «πατέρας», «μητέρα» με αντικατάστασή τους από γονέα Α και Β, τον αμέτρητο αριθμό των φύλων, την άδεια τοκετού και λοχείας κοκ.

Οι φιλομόφυλοι έχουν απλώς μια σεξουαλική ιδιότητα που δεν αφορά κανέναν άλλον ως αποκλειστικά προσωπική τους υπόθεση. Το ότι η woke τους θεωρεί «μειονότητα» με «ιδιαιτερότητα», αυτό από μόνο του συνιστά διάκριση.

Τα ειδικά διαμορφωμένα δωμάτια αυνανισμού σε νηπιαγωγεία «για το δικαίωμα στην εξερεύνηση του σώματος», όπως είδαμε στη Γερμανία ή η παρέλαση ημίγυμνων ανήλικων κοριτσιών του Δημοτικού με ζαρτιέρες στην Ισπανία «για το δικαίωμα στην συμπερίληψη» είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Ο ολοκληρωτικός αναθεωρητισμός προϋποθέτει τον εκμαυλισμό.

Η ουμανιστική Ευρώπη ήταν κάποτε. To τράβηγμα στο καζανάκι από τον νεοφιλελευθερισμό της παγκοσμιοποίησης θα είναι το τελευταίο πράγμα που θα ακούσετε.

Ανδρέας Τσιφτσιάν

Οικονομολόγος

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Αλλού βαράει το ουσιαστικό κι αλλού χορεύει το… επίθετο!

Του οικονομολόγου Ανδρέα Τσιφτσιάν

Αυτό που τους νοιάζει μόνο, είναι η επικοινωνιακή διαχείριση της Συμφωνίας των Πρεσπών, ειδικά δε τώρα που η άνοδος του φασιστικού VMRO στην εξουσία τους εκθέτει και τους ξεγυμνώνει ηθικά. Κινδυνεύει η «λύση πρότυπο». Άλλωστε, δε θα αντέξει και πολύ ακόμα.

Κραδαίνεται ως «λύση» η ιστορική δικαίωση της φασιστικής επανάστασης του Ίλιντεν. Βέβαια, δεν κωλύονται από τέτοιες αντιφάσεις οι νεωτεριστές. Παθαίνουν αλλεργία στο άκουσμα της λέξης «έθνος», όταν πρόκειται για το δικό τους, αλλά δεν έχουν πρόβλημα όταν κατασκευάζουν και δημιουργούν ένα άλλο! Τους ενοχλεί, δήθεν, ο δικός μας «φασισμός», αλλά δεν έχουν πρόβλημα όταν δικαιώνουν και αναβιώνουν έναν άλλον!

Δεν έρχεται τυχαία η παρέμβαση του Ευάγγελου Βενιζέλου. Θα ξαμολήσουν τώρα λυτούς και δεμένους και θα ρίξουν και τα «δυνατά χαρτιά» για την επικοινωνιακή διαχείριση προς παραπλάνηση του πόπολου.

Μας λέει λοιπόν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ότι «η συμφωνία των Πρεσπών είναι ένδειξη του τρόπου με τον οποίο μπορούν να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα και ότι είναι αναγκαία και υποχρεωτική ως μέρος του Διεθνούς Δικαίου» (βλ. επισυναπτόμενο 1).

Δύο ψέματα σε δύο προτάσεις.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος λοιπόν, ειδικά ως συνταγματολόγος, γνωρίζει καλά το άρθρο 28, παρ. 2 του Συντάγματος (βλ. επισυναπτόμενο 2).

Η Συμφωνία όμως κυρώθηκε στη Βουλή με 153 ψήφους και όχι με 180.

Συνεπώς, αν ορθώς δεν απαιτήθηκε διευρυμένη πλειοψηφία στη Βουλή, τότε δεν ήταν διεθνής συμφωνία και άρα κακώς χαρακτηρίζεται αναγκαία και υποχρεωτική ως τέτοια.

Αν πάλι είναι όντως διεθνής συμφωνία, αλλά χωρίς να έχει κυρωθεί από τα 3/5 της Βουλής, τότε είναι αντισυνταγματική.

Αναγκαία και υποχρεωτική διεθνής συμφωνία, καθώς και συνταγματική δε μπορεί να είναι ταυτόχρονα. Διαλέξτε. Κάποια στιγμή πρέπει να συνεννοηθείτε και μεταξύ σας, τί ήταν τελικά αυτό που ψηφίσατε.

Τον αδειάζει ακόμα και ο εκπρόσπωπς της Κομισιόν Πίτερ Στάνο: «Οι υφιστάμενες διμερείς συμφωνίες πρέπει να εφαρμόζονται καλή τη πίστει από όλα τα μέρη, συμπεριλαμβανομένης της Συμφωνίας των Πρεσπών». Είναι τόσο αναγακία και δεσμευτική λοιπόν, όσο η καλή πίστη των ακροδεξιών ενός αλυτρωτικού ερειπίου της Ευρώπης.

Επιπλέον, έντιμος συμβιβασμός δεν υπάρχει σε συνθήκες μονομερών διεκδικήσεων. Μπορεί να υπάρξει μόνον σε ταυτόχρονη και παράλληλη υποχώρηση αμφότερων διεκδικήσεων. Τί διεκδικούσε όμως η Ελλάδα με το σκοπιανό; Ας μου πει κάποιος τη διεκδίκηση της Ελλάδας, συγκεκριμένα, παρακαλώ.

Η Ελλάδα έθετε απλώς άρνηση σε ξεκούδουνες, προσβλητικές, παρανοϊκές και αλυτρωτικές απαιτήσεις. Αυτό όμως δε συνιστά διεκδίκηση. Ούτε μπορεί να κατηγορηθεί για εθνικισμό η πλευρά που δε διεκδικεί απολύτως τίποτα.

Συνεπώς, πώς και σε ποια συγκεκριμένη διεθνή διένεξη, μπορεί να αναφερθεί και να χρησιμοποιηθεί ως συμφωνία πρότυπο; Ψάχνω να βρω ακόμα στο μυαλό μου παράδειγμα μονομερών διεκδικήσεων παγκοσμίως (α ναι, ξέχασα, αυτές της Τουρκίας. Να λοιπόν, πράγματι, ένα καλό παράδειγμα του επόμενου «έντιμου συμβιβασμού»).

Όσο όμως και να θέλουν να κρυφτούν, η χαρά δεν τους αφήνει. Παρακάτω, στο κείμενο, τονίζει για ποιους λόγους τελικά έπρεπε να υπογράψουμε. Είναι προφανές ότι με τη συμφωνία εξυπηρεήθηκαν κυρίως τρίτοι.

Παραμελεί να αναφέρει τη μη τήρηση της Συμφωνίας από τους Σκοπιανούς, καθώς και να αναφερθεί στο άρθρο 60 της Σύμβασης της Βιέννης περί κατάργησης διεθνών συμφωνιών (βλ. επισυναπτόμενα 3 και 4). Το «αναγκαία και υποχρεωτική» ισχύει, μάλλον, επίσης μονομερώς για την πλευρά της Ελλάδας.

Δε σχολιάζει επίσης στο γεγονός, ότι πέντε χρόνια μετά τη Συμφωνία συζητάμε ακόμα για τα προβλήματα που μόλις αρχίζει να δημιουργεί. Αν έλυνε τα προβλήματα δε θα ήταν και αναγκαία και υποχρεωτική η απολογητική παρέμβασή του.

Ευτυχώς υπήρξε τότε μια Φώφη Γεννηματά, η οποία έσωσε την τιμή και την υπόληψη του κόμματος, στο οποίο ανήκε. Γαίαν έχοι ελαφράν. Ξέχασε «το όνομά μας είναι η ψυχή μας», όπως ξέχασαν κι αυτόν που το είπε.

Η αισχρότητα βέβαια δε θα έχει πάτο. Ακόμη και στην τύποις κατάργηση της Συμφωνίας από το VMRO ή ουσιαστική μη εφαρμογή της (δημιουργία τετελεσμένου), θα κατηγορηθεί για αναλγησία και θα θεωρηθεί η ελληνική πλευρά υπεύθυνη, επειδή θα τροφοδοτεί τον σκοπιανό εθνικισμό με την «αδιαλλαξία» και τις «εμμονές» της.

Σημειώστε το να το θυμάστε: θα κατηγορηθούμε εμείς για τον φασισμό των άλλων!

Επισυναπτόμενα:

1.

https://www.kathimerini.gr/politics/563032669/ey-venizelos-i-symfonia-ton-prespon-einai-anagkaia-kai-ypochreotiki/

2.

https://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-28/

3.

https://www.antibaro.gr/article/33113

4.

https://www.e-nomothesia.gr/diethneis-sunthekes/nomos-1981-1991-phek-187a-9-12-1991.html?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTAAAR325Fc_ZagUsxOvBIli7BSvktAagmb5L3R7X0OBJqc9ybBWtVKgtrmuHhA_aem_AYHCdoBNnO0JslGfUFmcHTSWN3CihVoRnEdcQeCBLdsRPxvJVSPcR3r6pTamJrXs-h1vbziUKyT4KMKNq4U_roJx

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Για πρώτη φορά μετά από 1700 χρόνια, δε θα γίνει η χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία στους χριστιανικούς ναούς του Αρτσάχ, από την αρχαιότερη εκκλησία στον κόσμο. Ως γνωστόν, ο Λαός των Αρμενίων ήταν ο πρώτος που ασπάστηκε τον χριστιανισμό, ήδη το 301 μ.Χ.

Σχεδόν όλοι οι ναοί (και αυτό είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε σήμερα), βρίσκονται σε στάδιο μετασκευής σε τζαμιά (όπως για παράδειγμα, ο ναός Γαζαντσετσότς στο Σουσί, ο ναός της Αναλήψεως στο Μπερτσόρ κ.α.).

Κατασκευάζονται ήδη οι μιναρέδες, κατακλέβονται τα κειμήλια, καταστρέφονται τα Άγια των Αγίων και αφαιρείται η Αγία Τράπεζα.

Του χρόνου τέτοιον καιρό, αντί για χριστουγεννιάτικες ψαλμωδίες, θα ακούγονται οι κραυγές του χότζα, εκεί που κάποτε χτυπούσαν τα καμπαναριά.

Τα ίδια ξέρουμε κι από την Κύπρο άλλωστε: Σύμφωνα με στοιχεία, 77 εκκλησίες έχουν μετατραπεί σε τεμένη, 28 εκκλησίες χρησιμοποιούνται από τον τουρκικό στρατό ως αποθήκες και πολυβολεία, 15 εκκλησίες έχουν μετατραπεί σε στάβλους, 20 εκκλησίες έχουν μετατραπεί σε μπαράκια, καφετέριες, νυχτερινά κέντρα και καζίνα!

Ας μην πάμε όμως σε μέρη αλαργινά και σε «’ο,τι κείται μακράν». Στη γειτονιά μας, μια δρασκελιά δρόμος, μόλις πριν 5 μήνες, ο ορθόδοξος ναός του Αγίου Βουκόλου στη Σμύρνη:

Άρπαγες, σφετεριστές και καταπατητές θα μαγαρίσουν τώρα τα ιερά και τα όσια στο Αρτσάχ. Κοράκια που ζουν από την οσμή πτωμάτων, θα βεβηλώσουν ό,τι αγγίξουν.

Σιωπή από όλους.

Έτσι το θέλει η συστημική ελίτ, έτσι το θέλει και η ορθοπολιτική νομενκλατούρα. Έτσι το θέλει το διεθνές σύστημα εξουσίας, έτσι το θέλουν και οι a la carte ευαισθητούληδες, οι επαγγελματίες αγαπιστές, οι ειρηνολόγοι της «πνευματικής» θολοκουλτούρας που νοιάζεται μετά σπαραγμών και δακρίων για την ειρήνη -λέει- στον κόσμο.

Πεπλανημένοι ή μη, οι πιο αποτελεσματικοί υποστηρικτές του φασισμού είναι οι δήθεν αντιφασίστες. Οι επιλεκτικά εθελοτυφλούντες και εκλεκτικά πενθούντες.

Αυτοί που τάχα προειδοποιούν για το τέρας, είναι και αυτοί που το αφήνουν να φάει αχόρταγα, κοιτώντας αλλού. Σέβονται τις διατροφικές του συνήθειες, δεν ενοχλούνται από αυτές. Ξέρουν να σιωπούν, όταν δεν εξυπηρετούνται συγκεκριμένα πολιτικά αφηγήματα και δεν ικανοποιούνται ειδικότερα πολιτικά ιδεολογήματα: «Αμερικανικός ιμπεριαλισμός» π.χ. Πιασάρικο, αλλά δεν ταιριάζει στην περίπτωση του Αρτσάχ, «κολλάει» αλλού.

Μην έχετε αυταπάτες: μόνον η χαμένη επιβεβαίωση της ημετέρας ιδεολογίας είναι το κριτήριο της εκάστοτε διαμαρτυρίας.

Διαφορετικά, θα διαμαρτύρονταν και για τις επιθέσεις της Τουρκίας στη Συρία και στο Β. Ιράκ, οι οποίες συνεχίζονται απρόσκοπτα μέχρι σήμερα. 665 αεροπορικές επιθέσεις το 1ο εξάμηνο του έτους 2023. Θα διαμαρτύρονταν και για τις παράνομες καταπατήσεις γης των Ελλήνων της Χειμμάρας από το καθεστώς Ράμα σε συνεργασία με την αλβανική μαφία. Αλλά ο εθνικισμός είναι κακός μόνον όταν είναι ελληνικός. Ο ξένος μέλι έχει.

Αν ο πόλεμος είναι εθνικιστικός, τότε τους «ενοχλεί» (μη φανταστείτε βέβαια… πού και πού). Αν είναι τζιχαντιστικός, τότε κάνουν αβαβά, οι ορθοπολιτικοί προοδευτιστές, αυτοί που διαμαρτύρονται κραδαίνοντας στους δρόμους «παλαιστινιακές» σημαίες, αλλά που δεν κράτησαν ποτέ τη δική τους.

Αλίμονο, μη μας πουν και ισλαμοφοβικούς. Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα. Κατηγορούν για ισλαμοφοβία, οι χριστιανοφοβικοί.

«Αδέρφια του Αζερμπαϊτζάν: Ας είναι η ghazwa (στο Αρτσάχ) ευλογημένη». (Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν).

Αυτά τα Χριστούγεννα, θα είναι τα πρώτα που οι καμπάνες δε θα χτυπήσουν μετά από αιώνες, στη γη του Αρτσάχ. Αυτά τα Χριστούγεννα τα πνίγει η σιωπή, κάπου σε μια ξεχασμένη γωνιά του κόσμου. Μια σιωπή που σπάει μόνο σαν κυμβάλου αλαλαγμός από τα ξεφωνητά ξένων μιναρέδων.

Κι αν είναι ξεχασμένοι από όλους, τουλάχιστον ας μην είναι από αυτούς που, σε αντίσταση απέναντι τόσο στη συστημικη ελίτ, όσο και την ορθολοπιτική-woke ηγεμονία, θέλουν να λέγονται ακόμα δημοκράτες.

Χριστός ετέχθη!

Χρόνια πολλά σε όλους για τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων.

Ανδρέας Τσιφτσιάν
Οικονομολόγος

ΥΓ. Σύμφωνα με το Κοράνι, ο όρος «γκάζβα» σημαίνει μάχη ή επιδρομή εναντίον μη μουσουλμάνων για την επέκταση της μουσουλμανικής επικράτειας ή τον βίαιο προσηλυτισμό των μη μουσουλμάνων στο Ισλάμ.

www.prlogos.gr

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.