Τις τελευταίες δέκα ημέρες το Ηνωμένο Βασίλειο βρέθηκε στο κέντρο του κόσμου, όπως και τον 19ο και τις αρχές του 20ού αιώνα, όταν η Βρετανική Αυτοκρατορία αποτελούσε μια παγκόσμια υπερδύναμη. Στην κηδεία της βασίλισσας Ελισάβετ τίποτα δεν είχε αφεθεί στην τύχη. Οι προσκλήσεις, η άφιξη των αντιπροσωπειών, η μεταχείρισή τους, η θέση τους στην τελετή της κηδείας, δεν ήταν καθόλου τυχαίες. Αντανακλούσαν την πολιτική εγγύτητα και διπλωματική ψυχρότητα στις σχέσεις διαφόρων χωρών με το Ηνωμένο Βασίλειο.
ΟΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ
Η γεωπολιτική σημασία της τελετής της κηδείας επέβαλε αποκλεισμούς. Στις 8 Σεπτεμβρίου, με την είδηση του θανάτου της Ελισάβετ, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε αμέσως ότι δεν θα παρευρεθεί στην κηδεία της. Μόνο αργότερα ήρθε η είδηση από τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ ότι η βρετανική κυβέρνηση απαγόρευσε επίσημα τη Ρωσία από τις προσκλήσεις στην κρατική τελετή της κηδείας. Το ίδιο ίσχυσε για τη Λευκορωσία, τη σύμμαχο της Ρωσίας στη σύγκρουση στην Ουκρανία και για τη Βιρμανία, λόγω των εξελίξεων μετά το τελευταίο στρατιωτικό πραξικόπημα. Πολύ πιο διπλωματική ήταν η κίνηση με το Ιράν: οι αρχές της Τεχεράνης είχαν προσκληθεί επίσημα, αλλά σε επίπεδο πρέσβη. Το μήνυμα είναι διπλό: η Ισλαμική Δημοκρατία πληρώνει το τίμημα για τη γενική τάση όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις συνεχείς διπλωματικές απειλές για την πυρηνική ενέργεια, αλλά για τον ίδιο λόγο δεν μπορούσε να αποκλειστεί το καθεστώς της Τεχεράνης, το οποίο, τις τελευταίες εβδομάδες, έχει αναλάβει μεγαλύτερη διπλωματική πρωτοβουλία.
Στους αποκλεισμένους, προστέθηκαν εκπρόσωποι όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά και διπλωμάτες χωρών που βρίσκονται υπό καθεστώς κυρώσεων από τη Δύση όπως το Αφγανιστάν, η Συρία και η Βενεζουέλα. Η συμμετοχή, ωστόσο, επετράπη στη Νικαράγουα και τη Βόρεια Κορέα, αν και ήταν περιορισμένη σε επίπεδο πρεσβευτών. Η Κούβα κήρυξε επίσημο πένθος και εκπροσωπήθηκε στο Λονδίνο από τον αντιπρόεδρο Σαλβαντόρ Βαλντές. Η Αβάνα θεωρεί ότι η Ελισάβετ συνέβαλε στη βελτίωση των σχέσεων των δύο χωρών.
Για τον πρόεδρο της Βραζιλίας, η οποία κήρυξε επίσημο πένθος, Ζαΐρ Μπολσονάρο, η κηδεία πρόσφερε την ευκαιρία να παρουσιαστεί στην παγκόσμια σκηνή, αφού τις τελευταίες εβδομάδες, βρίσκεται εν μέσω μιας βαθιά διχαστικής προεκλογικής εκστρατείας.
Οι σχέσεις του Λονδίνου με τη Σαουδική Αραβία είναι προβληματικές. Ο διάδοχος ─και de facto μονάρχης─ Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν ήταν προσκεκλημένος αλλά δεν παρευρέθηκε στην κηδεία. Υπήρξαν πολλές αντιδράσεις από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι το 2018. Η Σαουδική Αραβία εκπροσωπήθηκε αντ’ αυτού από τον πρίγκιπα Τουρκί Μπιν Μοχάμεντ αλ Σαούντ που είναι μέλος του υπουργικού συμβουλίου από το 2018. Είναι ανιψιός του εκλιπόντος βασιλιά Φαχντ και είναι μέρος της νέας γενιάς που έφερε στην εξουσία ο Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν.
Περίπλοκη ήταν και η κατάσταση που αφορούσε την πρόσκληση προς τις αρχές του Πεκίνου. Τις τελευταίες ημέρες, σε μια αντιπροσωπεία της κινεζικής κυβέρνησης απαγορεύτηκε από τις αρχές της Βουλής των Κοινοτήτων να παραστεί στην αγρυπνία για τη βασίλισσα Ελισάβετ στο Westminster Hall. Τελικά ο Σι Τζινπίνγκ προσκλήθηκε, μια επιλογή που επικρίθηκε πολύ από ορισμένους βουλευτές για την υπόθεση των Ουιγούρων. Αλλά αυτή δεν ήταν σε καμία περίπτωση η στιγμή να εκνευριστεί η Κίνα, εν μέσω των σχέσεων που διαμορφώνονται με τη Δύση και τη Ρωσία. Τελικά, βρέθηκε κάποια αξιοπρεπής λύση: η κινεζική κυβέρνηση επιβεβαίωσε ότι ο αντιπρόεδρος Γουάνγκ Κισάν θα παρευρεθεί στην κηδεία.
Δεν έλειψαν οι προσκλήσεις που κατακλύζονταν από αποδοκιμασίες και επικρίσεις, καθώς και περιπτώσεις παραβίασης του πρωτοκόλλου. Ο Αρμένιος πρόεδρος Βαχάγκν Χατσατουριάν αναστάτωσε τα βρετανικά ταμπλόιντ όταν εθεάθη να ποζάρει για μια φωτογραφία που τραβήχτηκε μπροστά από το φέρετρο της βασίλισσας. Η Daily Mail χλεύασε τον «αντάρτη» πρωθυπουργό της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, Γκαστόν Μπράουν, ο οποίος έσφιξε το χέρι του βασιλιά Κάρολου, στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ λίγες μέρες αφότου ξεκίνησε εκ νέου τις διαδικασίες για δημοψήφισμα για να αποφασίσει αν θα μετατρέψει τη χώρα του σε δημοκρατία. Ο πρωθυπουργός της Τζαμάικα, που επίσης επιθυμεί να απομακρυνθεί από την Κοινοπολιτεία, Άντριου Χόλνες, παρευρέθηκε επίσης στην κηδεία.
Η ΔΥΣΗ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΟΠΟΛΙΤΕΙΑ
Προφανώς, αναμένονταν και παρέστησαν οι χώρες που έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στα θέματα της Κοινοπολιτείας, που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε αναβρασμό εν μέσω σκανδάλων και δυσαρέσκειας. Ηγέτες από όλη την πρώην Βρετανική Αυτοκρατορία έδωσαν το παρόν, όπως ο Αυστραλός πρωθυπουργός Άντονι Αλμπανέζε, καθώς και η πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας Τζασίντα Άρντερν. Τόσο η Αυστραλία, όσο και η Νέα Ζηλανδία έχουν ανακοινώσει ότι θα υπάρξουν στο μέλλον δημοψηφίσματα για την αποχώρηση των δύο χωρών από την Κοινοπολιτεία.
Ο Άντονι Αλμπανέζε, ο Αυστραλός Πρωθυπουργός, διόρισε έναν βοηθό υπουργό για τη Δημοκρατία, τον βουλευτή Μάθιου Τζέιμς Τιστλεγουέιτ, πρωταγωνιστή της εκστρατείας του 1999 για το δημοψήφισμα που έληξε με την ήττα της ρεπουμπλικανικής πρότασης στις κάλπες και της επιβεβαίωσης της μοναρχίας, αλλά ταυτόχρονα δήλωσε ότι δεν θα διεξαχθεί νέο δημοψήφισμα για την αντικατάσταση του βασιλιά από πρόεδρο, τουλάχιστον όχι κατά την τρέχουσα νομοθετική περίοδο. H επόμενη ξεκινά το 2025.
Η Τζασίντα Άρντερν, πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας, εξήγησε ότι η Νέα Ζηλανδία θα γίνει σίγουρα δημοκρατία κάποια μέρα, αλλά ότι η κυβέρνησή της δεν θα κινήσει τις απαραίτητες διαδικασίες για να συμβεί αυτό: «Έχω εκφράσει την άποψή μου πολλές φορές. Πιστεύω ότι η δημοκρατία είναι ο προορισμός στον οποίο θα προσγειωθεί η Νέα Ζηλανδία με την πάροδο του χρόνου. Νομίζω ότι αυτό θα συμβεί στη διάρκεια της ζωής μου. Δεν το βλέπω ως μέτρο που πρέπει να ληφθεί βραχυπρόθεσμα ή ως κάτι στην ημερήσια διάταξη. Αντιμετωπίζουμε πολλές προκλήσεις. Αυτό για τη θεσμική μορφή είναι μια μεγάλη και ουσιαστική συζήτηση. Δεν νομίζω ότι πρέπει να γίνει γρήγορα».
Ο Καναδός πρωθυπουργός Τζάστιν Τριντό, ο επί μακρόν πρωθυπουργός του Μπαγκλαντές, Σέιχ Χασίνα και η Ινδή πρόεδρος Ντραουπάντι Μούρμου βρέθηκαν επίσης στο Λονδίνο. Το ίδιο και ο Νοτιοαφρικανός Σίριλ Ραμαφόζα, ο Κενυάτης Γουίλιαμ Ρούτο, ο πρόεδρος της Ρουάντα Πολ Καγκάμε που είναι ο τωρινός πρόεδρος της Κοινοπολιτείας, καθώς και ο Αλί Μπονγκό, πρόεδρος της Γκαμπόν, πρώην γαλλικής αποικίας, που αποτελεί το τελευταίο μέλος που προσχώρησε στην Κοινοπολιτεία.
Η παρουσία του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Τζο Μπάιντεν θεωρούνταν δεδομένη: η ειδική σχέση ΗΠΑ-ΗΒ πρέπει να ενισχύεται, ειδικά σε δύσκολες στιγμές. Οι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες ήταν βέβαιο ότι θα παρευρεθούν, μαρτυρώντας ότι ακόμη και το Brexit δεν επηρεάζει μια σειρά από σχέσεις μεταξύ του νησιού και της ηπείρου: ο Γερμανός πρόεδρος Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ, ο Ιταλός πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλλα και ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν.
Σημαντική συμβολική παρουσία, που στέλνει μηνύματα εντός και εκτός Ευρώπης, ήταν αυτή της Ολένα Ζελένσκα που εκπροσώπησε την Ουκρανία. Αλλά πάνω απ’ όλα, στην εποχή κυριαρχίας του Brexit, τα ανώτατα αξιώματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν παρόντα: η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ.
Όμως η τελετή της κηδείας είναι επίσης μια συνάντηση μεταξύ εστεμμένων που εξακολουθούν να υπάρχουν στην Ευρώπη και τέτοιες στιγμές, είναι ιδιαίτερες για αυτούς. Ο βασιλιάς Φίλιππος του Βελγίου και η βασίλισσα Ματίλντα, καθώς και ο βασιλιάς Γουλιέλμος-Αλέξανδρος της Ολλανδίας και η σύζυγός του, βασίλισσα Μάξιμα, μαζί με τη μητέρα του, την πρώην βασίλισσα της Ολλανδίας, Βεατρίκη. Επίσης, παρέστησαν ο βασιλιάς Φελίπε και η βασίλισσα Λετίθια της Ισπανίας, όπως και οι βασιλικές οικογένειες της Νορβηγίας, της Σουηδίας, της Δανίας και του Μονακό, καθώς και ο βασιλιάς του Μπουτάν Γίγκμε Κεσάρ Ναμγκιάλ Βανγκτσούκ.
Ο αυτοκράτορας Ναρουχίτο και η αυτοκράτειρα Μασάκο της Ιαπωνίας, αποτέλεσαν μια παρουσία υψίστης διπλωματικής σημασίας, λόγω των εξελίξεων με την Κίνα στον Ειρηνικό Ωκεανό και της δραστηριοποίησης του Τόκυο. Μια εξαίρεση στην ιαπωνική παράδοση που δεν προβλέπει την παρουσία ενός αυτοκράτορα σε κηδεία, καθώς ο θάνατος θεωρείται πάντα «ακάθαρτος» στο θρησκευτικό όραμα του Σιντοϊσμού.
ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ
Η διευθέτηση των αντιπροσωπειών στο Westminster είχε ένα συγκεκριμένο νόημα, το οποίο ξεπερνά κατά πολύ τις προσκλήσεις. Εκεί, δεν ήταν όλοι ίδιοι. Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων δεν κάθονταν στη πρώτη σειρά, αλλά μάλλον μακριά από τη βασιλική οικογένεια, τις βρετανικές αρχές, τους αξιωματούχους της Αυλής. Για να υπάρχει η υπενθύμιση ότι υπάρχει μόνο ένας κυρίαρχος στο βρετανικό έδαφος και ότι η βρετανική πολιτική, αν και με εθιμοτυπικούς όρους, εξακολουθεί να είναι ικανή να επισκιάσει τους ισχυρούς, να αποφασίσει μόνη της και να το υλοποιήσει μόνη της. «Η κηδεία της βασίλισσας γίνεται η δική της συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών», ανέφερε ενδεικτικά ο τίτλος της Washington Post.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ο Τζόνσον αναφέρει στα απομνημονεύματά του «Unleashed», που θα δημοσιευθούν στις 10 Οκτωβρίου: «Ο Μπίμπι (Νετανιάχου) πήγε εκεί για λίγο. Αυτό μπορεί να είναι τυχαίο, αλλά μου είπαν αργότερα ότι όταν σαρώθηκε για ασφάλεια, βρήκαν μια συσκευή ακρόασης στην τουαλέτα»
Ο πρώην πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, Μπόρις Τζόνσον, έγραψε ότι εντοπίστηκε μια κατασκοπευτική συσκευή υποκλοπής στην τουαλέτα του, αφού ο Μπενιαμίν Νετανιάχου χρησιμοποίησε το ιδιωτικό μπάνιο στο βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών το 2017.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας The Telegraph, ο Τζόνσον, ο οποίος διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών το 2017, δήλωσε ότι ο Νετανιάχου ζήτησε να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα κατά τη συνάντησή του στο γραφείο του στο υπουργείο.
Ο Τζόνσον δήλωσε ότι αφού ο Νετανιάχου χρησιμοποίησε την τουαλέτα στο «μυστικό κτίριο του παραρτήματος», η ομάδα ασφαλείας έψαξε και βρήκε έναν ‘κοριό’- συσκευή ακρόασης.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο Τζόνσον αναφέρει στα απομνημονεύματά του «Unleashed», που θα δημοσιευθούν στις 10 Οκτωβρίου: «Ο Μπίμπι (Νετανιάχου) πήγε εκεί για λίγο. Αυτό μπορεί να είναι τυχαίο, αλλά μου είπαν αργότερα ότι όταν σαρώθηκε για ασφάλεια, βρήκαν μια συσκευή ακρόασης στην τουαλέτα», είπε.
Όταν ρωτήθηκε αν θα μπορούσε να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με αυτόν τον ισχυρισμό, ο Τζόνσον είπε: «Νομίζω ότι όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζετε για αυτό το περιστατικό βρίσκονται στο βιβλίο», δήλωσε χαρακτηριστικά
Το βιβλίο του πρώην πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον «Unleashed», το οποίο περιλαμβάνει τις αναμνήσεις του για το Brexit, τον χειρισμό της επιδημίας Covid-19 από την κυβέρνησή του και το κομματικό σκάνδαλο κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, θα κυκλοφορήσει στις 10 Οκτωβρίου.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Δεν συνεπλάκησαν με οιουσδήποτε στόχους τα βρετανικά αεροσκάφη
Η Βρετανία δήλωσε πως δύο μαχητικά αεροσκάφη της και ένα αεροσκάφος εναέριου ανεφοδιασμού έπαιξαν ρόλο χθες, Τρίτη, στις προσπάθειες να αποφευχθεί περαιτέρω κλιμάκωση στη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, όμως τα μαχητικά δεν συνεπλάκησαν με οιουσδήποτε στόχους.
«Δύο μαχητικά Typhoon της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας και ένα αεροσκάφος εναέριου ανεφοδιασμού Voyager έπαιξαν τον ρόλο τους στις προσπάθειες να αποφευχθεί περαιτέρω κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή, καταδεικνύοντας την ακλόνητη υποστήριξη του Ηνωμένου Βασιλείου στην ασφάλεια του Ισραήλ», ανέφερε το βρετανικό υπουργείο Άμυνας στο X.
«Λόγω της φύσης αυτής της επίθεσης, δεν συνεπλάκησαν με οιουσδήποτε στόχους, αλλά έπαιξαν έναν σημαντικό ρόλο στην ευρύτερη αποτροπή και στις προσπάθειες να αποφευχθεί περαιτέρω κλιμάκωση».
Το Ιράν εξαπέλυσε την Τρίτη ομοβρονία βαλλιστικών πυραύλων εναντίον του Ισραήλ σε αντίποινα για την εκστρατεία του Ισραήλ εναντίον της Χεζμπολάχ, συμμάχου της Τεχεράνης στον Λίβανο. Το Ισραήλ δεσμεύθηκε να δώσει μια «οδυνηρή απάντηση» στον εχθρό του.
Απαντώντας σε ερώτηση αν η Βρετανία είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει τον στρατό της προκειμένου να βοηθήσει το Ισραήλ να υπερασπιστεί τον εαυτό του, ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ δήλωσε την Τρίτη πως το Ισραήλ έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα.
Στο μεταξύ, ναυλωμένη πτήση που μεταφέρει Βρετανούς πολίτες από τον Λίβανο αναχώρησε από τη χώρα, όπως δήλωσε σήμερα ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Ντέιβιντ Λάμι, ο οποίος πρόσθεσε πως και άλλες πτήσεις προγραμματίζεται να αναχωρήσουν τις ερχόμενες ημέρες.
«Η πρώτη ναυλωμένη πτήση που μεταφέρει Βρετανούς πολίτες από τον Λίβανο έχει τώρα αναχωρήσει», ανέφερε ο Λάμι στο Χ.
«Έχουμε κάνει διευθετήσεις για άλλη μία πτήση αύριο, και για επιπλέον πτήσεις τις ερχόμενες ημέρες όσο υπάρχει ζήτηση και είναι ασφαλές να το κάνουμε», είπε.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Σχιζοφρένεια ομαδική και αθεράπευτη που βηματίζει την Κύπρο στην πλήρη τουρκοποίηση.
Γράφει η Φανούλα Αργυρού
Πρόεδρος φάσκει και αντιφάσκει όταν ισχυρίζεται από τη μια ότι δεν θα δεχθεί τη διχοτόμηση και ότι η εισβολή δεν μπορεί να παράγει δίκαιο. Το γεγονός ότι η Τουρκία αξιώνει σήμερα τα δύο κράτη, δεν σημαίνει πως η τουρκική λύση της ομοσπονδίας μπορεί να καθαγιαστεί. Από την άλλη, ο Πρόεδρος όταν αναφέρεται σε «μη δίκαιη λύση» λέει αλήθεια, που εκθέτει και τον ίδιο και τους προκατόχους του. Ποια είναι η αλήθεια; Ότι εφόσον η λύση δεν θα είναι δίκαιη, δεν θα είναι βιώσιμη και, ως εκ τούτου, για να είναι βιώσιμη θα είναι αυτή την οποία θα επιβάλει η Τουρκία. Είτε αυτή είναι η ομοσπονδία είτε είναι η συνομοσπονδία…»,έγραψε η «Σημερινή» στις 29.9.2024 «Βήματα στο κενό».
Και όπως ορθά πρόσθεσε: «…Σε αυτό το οποίο συζητά ο Πρόεδρος ως λύση, λαμβάνοντας τη σκυτάλη από τους προκατόχους του. Στη διζωνική, όπως τονίζει, δικοινοτική ομοσπονδία, η οποία αποτελεί τον γεωγραφικό, πληθυσμιακό και διοικητικό διαχωρισμό της Κύπρου. Είναι η τουρκική λύση όπως καθορίστηκε από το 1956 και τέθηκε επί τάπητος από τον Μπουλέντ Ετζεβίτ, στις 18 Ιουλίου του 1974, στο Λονδίνο, πριν από την εισβολή. Ήταν ο στόχος της εισβολής. Και κατοχυρώθηκε στο Κραν Μοντανά, προσφέροντας στην Τουρκία την ευκαιρία να προχωρήσει στην αξίωση των δύο κρατών..»
Ιδού λοιπόν για ακόμα μια φορά το ιστορικό της ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ κύριε Νίκο Χριστοδουλίδη.
Η τουρκική λύση καθορίστηκε από τις 19 Δεκεμβρίου 1956 με τη δήλωση του Υπ. Αποικιών Λένοξ Μπόιτ από το βήμα της Βουλής των Κοινοτήτων, αφού τα συμφώνησε στις 16 Δεκεμβρίου 1956 με τον Τούρκο πρωθυπουργό Α. Μεντερές στην Κωνσταντινούπολη. Ότι η διχοτόμηση δεν θα αποκλείεται σε τελική λύση του Κυπριακού προσφέροντας ξεχωριστή αυτοδιάθεση στην τουρκική μειονότητα στην Κύπρο του 18% και επισημοποιώντας τον διαιρετικό δικοινοτισμό. Αφού το εξασφάλισαν αυτό, οι Τούρκοι ενωρίς το 1957 απαίτησαν ΔΙΖΩΝΙΚΗ λύση, που οι Βρετανοί αναγνώρισαν ως ομοσπονδιακή/συνομοσπονδιακή λύση.
Και έτσι ξεκίνησαν στο Λονδίνο τη μελέτη ομοσπονδιακής λύσεως βάση των όσων απαιτούσε ο Δρ Νιχάτ Ερίμ. Και εφόσον δεν μπορούσαν να του δώσουν τη διχοτόμηση, λόγω της αμερικανικής και του ΝΑΤΟ απόρριψής της, μας έδωσαν το κατασκεύασμα Ζυρίχης και Λονδίνου ως αφετηρία για όσα ζητούσε ο Δρ Ερίμ…
Ο λόρδος Ράτκλιφ είχε απορρίψει τις διάφορες λύσεις «ομοσπονδιακής αυτό-κυβέρνησης» που του είχαν προτείνει η αποικιακή κυβέρνηση στην Κύπρο, και είχε πει ότι δεν πίστευε η Κύπρος μπορούσε να διοργανωθεί σε μια Ομοσπονδία. Δεν υπήρχαν δομές εδαφικού διαχωρισμού…Όταν καλέστηκε η αποικιακή διοίκηση να απαντήσει (εννοείται για τα δεύτερα σχέδια διχοτόμησης που της είχε ζητηθεί), έθεσε διστακτικά και πρόταση για «ομόσπονδη αυτό-κυβέρνηση» ως μια εναλλακτική «μέση λύση» μεταξύ διαρχικής διευθέτησης κάτω από βρετανική κυριαρχία και διχοτόμηση. Θεωρούσαν μια ομόσπονδη διευθέτηση θα βοηθούσε στη διαδικασία μετακίνησης πληθυσμού μεταξύ ελληνικής και τουρκικής περιοχής «πιο φθηνά και ανθρώπινα» από μια γρήγορη διχοτόμηση…
Αυτό το ξεκίνησαν οι Τούρκοι με το πρώτο πραξικόπημα το 1963/64 και το ολοκλήρωσαν με τις δύο τουρκικές βάρβαρες εισβολές το 1974…Και τώρα αναμένουν τον Χριστοδουλίδη να τα νομιμοποιήσει με «γενναίες» προσφορές…
Ιανουάριος 1964: Ο Ραούφ Ντενκτάς στη σύσκεψη στο Λονδίνο απαιτεί γεωγραφική ομοσπονδία με ανταλλαγή πληθυσμών.
9 Ιουνίου 1965: O κ. C.H.D. Everett από την βρετανική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον, έγραψε στο Φόρεϊν Όφις : «…Εξάλλου, οι Τούρκοι πάντοτε το έκαναν ξεκάθαρο ότι η ομοσπονδία ήταν η λύση που προτιμούσαν…».
12 Ιανουαρίου 1965: O Τούρκος πρωθυπουργός Ισμέτ Ινονού σε μια τετρασέλιδη επιστολή του προς τον βρετανό πρωθυπουργό έλεγε:
«…Σε αυτή την κατάσταση, η υποστήριξη του Ηνωμένου Βασιλείου, των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων συμμάχων στις προτάσεις μας να κατορθώσουμε μια ομοσπονδία στην Κύπρου θα βοηθήσει πολύ τις πιθανότητες σύντομης λύσης…».
21 Ιανουαρίου 1965: Μήνυμα από τη βρετανική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον προς το Φόρεϊν Όφις έλεγε: «…Θα είναι εν πάση περίπτωση καλύτερα να αποφεύγεται συζήτηση με τους Τούρκους για τη θεωρητική αρχή ομοσπονδίας, την υλοποίηση της οποίας ακόμα δεν αποπειράθηκαν να καθορίσουν. ΄Ισως σταδιακά να γίνει κατορθωτός κάποιος τρόπος συμβιβαστικής διευθέτησης τον οποίο οι μεν Τούρκοι να ερμηνεύουν ως ομοσπονδία οι δε Έλληνες ως ενωμένο κράτος…»
Καταπληκτική εισήγηση. Την εισηγήθηκε στο Φόρεϊν Όφις μετά τις τουρκικές εισβολές και ο μ. Μιχαλάκης Τριανταφυλλίδης(15.10.1974) που διετέλεσε τόσο ως Γενικός Εισαγγελέας της Κυπριακής Δημοκρατίας όσο και πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Κύπρου. Ακριβώς αυτό είναι που εμπεδώθηκε. Με Ελληνοκύπριους ηγέτες να ζουν στη ψευδαίσθηση ότι η αντιδημοκρατική, διαιρετική, ρατσιστική βρετανο-τουρκική δι-κοινοτική, δι-ζωνική ομοσπονδία προσφέρει … ενωμένο κράτος ενώ οι Τουρκοκύπριοι να την ερμηνεύουν με τη σωστή της ερμηνεία!
1965: Ο Γκάλο Πλάζα απορρίπτει την Ομοσπονδία
Στην έκθεση του το 1965 ο μεσολαβητής των Ηνωμένων Εθνών, κ. Galo Plaza έγραψε μεταξύ άλλων:
«… Συγκεκριμένα οι συζητήσεις για γεωγραφικό διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων κάτω από ένα ομοσπονδιακό σύστημα κυβέρνησης δεν με έχουν πείσει πως αναπόφευκτα δεν θα οδηγούν στη διχοτόμηση…».
2 Φεβρουαρίου 1965: Σε μνημόνιο που ετοίμασε για τον βρετανό πρωθυπουργό το τμήμα Σχεδιασμού του Φόρεϊν Όφις τόνιζε: «Εκείνο που οι Τούρκοι ζητούν με την Ομοσπονδία είναι στην κυριολεξία ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ… Η επιθυμία της τουρκικής κυβέρνησης για μια ομόσπονδη λύση (δηλαδή κυριολεκτικά διχοτόμηση) αναμένεται να συνεχιστεί…».
Μάρτιος 1965: «Η τουρκική κυβέρνηση ακόμα συνεχίζει να σκέφτεται για «ομοσπονδία» με γεωγραφικό διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων…».
Βρετανικά δημιουργήματα! 14 Σεπτεμβρίου 1965: Το Φόρεϊν Όφις απάντησε ως εξής στον τότε ΄Υπ. Αρμοστή Sir David Hunt ο οποίος ζήτησε από το Λονδίνο να προβεί σε αντιρρήσεις για λύση ομοσπονδίας εξηγώντας τις επιπτώσεις. «Η δυσκολία είναι πως ομοσπονδία είναι μια λέξη με πολλές ερμηνείες, και έχοντας υπόψη ότι η τουρκική κυβέρνηση συνεχίζει να τη θεωρεί ως την ιδανικότερη λύση για το κυπριακό πρόβλημα, οι κίνδυνοι να αμαυρώσουμε εμείς την ιδέα, όσο επιδέξια και να το κάνουμε, θα υπερτερεί των πλεονεκτημάτων.. Εκτός τούτου, οι περισσότερες ομοσπονδίες ανά τον κόσμο οι οποίες σήμερα ή στο πρόσφατο παρελθόν αντιμετωπίζουν προβλήματα είναι δικά μας δημιουργήματα…».
Το 1966: Oι Τουρκοκύπριοι προωθώντας ξεχωριστό κράτος, ξεκίνησαν να εκδίδουν τα δικά τους ξεχωριστά «κυβερνητικά λαχεία». Παράλληλα απαγορευόταν στους Τουρκοκύπριους να αγοράζουν λαχεία της Κυπριακής Δημοκρατίας. (Εφημερίδα «Μάχη» 7 Απριλίου, 1966 με φωτοαντίγραφο.
Ο χάρτης αυτός δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Σημερινή» 4.12.1983, βρέθηκε το 1967 σε εγκαταλελειμμένο τουρκικό σπίτι του χωριού Στρογγυλός της επαρχίας Αμμοχώστου και παραδόθηκε στις αρμόδιες αρχές της Δημοκρατίας. Αυτός που δημοσιεύθηκε ήταν φωτοτυπία.
4 Ιανουαρίου 1972: Ο Βρετανός ΄Υπ. Αρμοστής στη Λευκωσία Robert Edmonds , = ζητούσε δράση από το Λονδίνο γιατί ανησυχούσε, αλλά απορρίφθηκαν οι υποδείξεις και εκκλήσεις του. Αποκαλυπτικό το απόσπασμα που ακολουθεί. Δηλαδή την προειλημμένη απόφασή τους να ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΥΧΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ! Που είχε παρθεί τον Δεκέμβριο του 1963 και εκτελέστηκε το 1974…
«… To Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας το έχει κάνει ξεκάθαρο στον ΄Υπ. Αρμοστή ότι έχει πολύ σοβαρές επιφυλάξεις για τις ιδέες του (Υπ. Αρμοστού). Πιστεύουν ότι τα συμφέροντά μας στην Κύπρο εξυπηρετούνται καλύτερα με το να συνεχίζουμε όσο πιο πολύ μπορούμε με τη σημερινή πολιτική, έχοντας κατά νουν πως ενόσω οι Κύπριοι είναι απασχολημένοι με τα ενδοκοινοτικά τους προβλήματα, μάλλον είναι απίθανο να γυρίσουν την προσοχή τους εναντίον των Κυρίαρχων Περιοχών των Βάσεων μας…Έστω και αν επέλθει κάποια κρίση, οποιαδήποτε επέμβαση από μέρους μας «να σταματήσουμε τους Τούρκους» (όπως το θέτει ο ΄Υπ. Αρμοστής) θα συνεπάγεται πολλούς θανάσιμους κινδύνους και μάλλον θα θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο τη δική μας θέση στην Κύπρο αλλά επίσης τα ευρύτερα συμφέροντα του ΝΑΤΟ…».
11 Φεβρουαρίου 1974: Το Φόρεϊν Όφις πληροφόρησε όλες τις διπλωματικές του αποστολές στο εξωτερικό ότι η ελληνική πρεσβεία ανησυχούσε ότι οι Τούρκοι επίσημα απαίτησαν «ομοσπονδία» επομένως οι συνομιλίες διακόπηκαν. Μετά την ελληνική πρεσβεία και η αμερικανική πρεσβεία στο Λονδίνο πληροφόρησε το Φόρεϊν Όφις ότι η κυπριακή κυβέρνηση είχε επίσης διαμαρτυρηθεί στους Αμερικανούς για το τουρκικό αίτημα. Ο Αμερικανός πρέσβης στην Άγκυρα με οδηγίες ρώτησε την τουρκική κυβέρνηση και πήρε την εξής απάντηση: ο τουρκικός στόχος πάντα ήταν μια «ομόσπονδη λύση». Η τουρκική κυβέρνηση θεωρούσε ότι η όποια λύση πρέπει να αντανακλά στον δικοινοτικό χαρακτήρα της Κύπρου.
13 Φεβρουαρίου 1974: Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Τουράν Γκιουνές εξήγησε στον βρετανό πρέσβη στην Άγκυρα ότι ένα «ομόσπονδο σύστημα» στην Κύπρο θεωρείτο από την Άγκυρα όχι ως μια συνταγματική διευθέτηση αλλά ως μια κατάσταση στην οποία η τουρκική κοινότητα ποτέ ξανά δεν θα θεωρηθεί ως μειονότητα αλλά ισότιμη με τους Έλληνες.
27 Φεβρουαρίου 1974: Η βρετανική Υπάτη Αρμοστεία στην Λευκωσία ανέφερε στο Λονδίνο ότι τα πράγματα στην Κύπρο χειροτέρευσαν λόγω της διαμάχης για την «ομοσπονδία» και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος σε τελευταία δήλωσή του σε Βέλγο δημοσιογράφο στις 20 Φεβρουαρίου είπε: « Οι τουρκικές απαιτήσεις θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε πολιτική και γεωγραφική διχοτόμηση». Ο βρετανός Ύπατος Αρμοστής πρόσθεσε, πως σε συζήτηση με τον Τούρκο συνταγματολόγο κ Ινχάν ο τελευταίος παραδέχθηκε ξεκάθαρα τον τουρκικό στόχο: ένα δικοινοτικό κράτος. Όμως δεν έχουν εμπιστοσύνη στις Συνθήκες του 1960.Επομένως ένα ομοσπονδιακό σύστημα, παραμένει η μόνη πρακτική λύση και παραδέχονται ότι μια ομοσπονδία δεν μπορεί να δουλέψει δίχως μια γεωγραφική βάση.
8 Απριλίου 1974: Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ετζεβίτ δήλωσε ότι η τουρκική κυβέρνηση θα κάνει ό,τι μπορεί να βρει μια ειρηνική και διαρκή λύση στα πλαίσια ενός ανεξάρτητου ομόσπονδου κράτους.
19 Ιουνίου 1974: Ο βρετανός Ύπατος Αρμοστής στη Λευκωσία Στίβεν Όλβερ έγραψε στο Λονδίνο ότι ο Ραούφ Ντενκτάς πάντα είχε βλέψεις για μια ανεξάρτητη αυτόνομη διοίκηση και δούλεψε σκληρά τα τελευταία έξι χρόνια για να το κατορθώσει.
4 Ιουλίου 1974: Ο Ντενκτάς διαβεβαίωσε τον βρετανό Ύπατο Αρμοστή ότι οι δύο συνταγματολόγοι είχαν κατορθώσει αρκετή πρόοδο. Η ελληνική πλευρά δέχθηκε την αρχή των ξεχωριστών δήμων. Το θέμα βρισκόταν υπό συζήτηση κάτω από τον τίτλο «περιοχή αυτονομίας».
10 Ιουλίου 1974: Η κυπριακή Υπάτη Αρμοστεία στο Λονδίνο παραδίδει στο Φόρεϊν Όφις Υπόμνημα με τίτλο «Ανεφάρμοστη η ομοσπονδία»…
17 Ιουλίου 1974: Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ετζεβίτ εξήγησε στους Βρετανούς το σχέδιό του και τις απαιτήσεις του για ομοσπονδιακή γεωγραφική λύση με δύο κοινότητες …
18 Ιουλίου 1974: Ο Ετζεβίτ επανέλαβε τα ίδια και στον Αμερικανό απεσταλμένο Τζ. Σίσκο που είχε φθάσει στο Λονδίνο, και του ζήτησε να μην κάνουν ότι και το 1964. Εξάλλου τα είχε συμφωνήσει όλα με τους Βρετανούς το προηγούμενο βράδυ.
Ακολούθησαν οι δύο τουρκικές εισβολές, και πριν ακόμα ολοκληρωθούν τα τουρκικά εγκλήματα (πριν ο αλέκτωρ κράξει τρεις) «ηγέτες» της Κύπρου είχαν προβεί σε απαράδεκτες παραχωρήσεις… Με το «παράδειγμά» τους να ακολούθησαν όλοι μέχρι σήμερα αντί να το ποδοπατήσουν απαιτώντας ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ…
Η τελευταία παράγραφος του άρθρου της «Σημερινής» συνοψίζει εύστοχα την κατάσταση.
«Οι ρητορείες του Προέδρου δεν αρκούν και δεν του προσφέρουν άλλοθι. Διότι, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, με ή χωρίς λύση, η Κύπρος οδηγείται προς τη διχοτόμηση. Και ο Πρόεδρος δεν θα αποφύγει αυτό που επιδιώκει να αποφύγει. Δηλαδή, να μείνει στην Ιστορία ως Πρόεδρος της διχοτόμησης, κουβαλώντας στις πλάτες τους τις αμαρτίες των προκατόχων του αλλά και του ίδιου. Αντί να υιοθετήσει μια αποτρεπτική πολιτική απαλλαγής από τα τετελεσμένα της εισβολής και διάσωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, κινείται μεταξύ επικοινωνιακών τρικ και ακροβατισμών. Αυτοπαγιδεύεται. Κάνει βήματα στο κενό…».
Εν κατακλείδι, οι Βρετανοί ξεκίνησαν να μελετούν την ομοσπονδιακή λύση εντός του 1957. Για να την υιοθετήσουν όλες οι κυπριακές κυβερνήσεις από τον Μακάριο μέχρι το σημερινό Χριστοδουλίδη (με κάποια διαφοροποίηση από Σπ. Κυπριανού) προσπαθώντας με το έτσι θέλω να τη νομιμοποιήσουν!!!
Σχιζοφρένεια ομαδική και αθεράπευτη που βηματίζει την Κύπρο στην πλήρη τουρκοποίηση.
(Πηγές, Βρετανικό Εθνικό Αρχείο βιβλίο «Διζωνική vs Δημοκρατία 1955-2019» Λεμεσός).
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
Το ξεκίνημα μελέτης ομοσπονδιακής λύσης στο Λονδίνο από το 1957
Οι εισηγήσεις της αποικιακής κυβέρνησης στη Κύπρο για ομοσπονδιακή αυτο-κυβέρνηση…
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.