Προβληματίζει τις ΗΠΑ το πυρηνικό οπλοστάσιο της Β. Κορέας
Του Andreas Kluth
Πείτε ότι είστε ένας αδίστακτος ναρκισσιστής και γεννημένος δικτάτορας και ότι βλέπετε τα πλάνα από το προεδρικό ντιμπέιτ των ΗΠΑ αυτού του μήνα στη Φιλαδέλφεια.
Είναι προφανές ότι είχατε πάρα πολύ λίγο χρόνο και δεν εμπνεύσατε ούτε κατά διάνοια τόσο φόβο και δέος όσο σας αναλογεί. Έτσι, αποφασίζετε να κάνετε την “έκπληξη του Οκτωβρίου”. (σ.σ. Στην πολιτική των ΗΠΑ, μια έκπληξη του Οκτωβρίου είναι ένα γεγονός που μπορεί να επηρεάσει το αποτέλεσμα των επικείμενων εκλογών του Νοεμβρίου, είτε είναι εσκεμμένα σχεδιασμένες είτε αυθόρμητα).
Δεν μιλάω για τον πρώην και ίσως μελλοντικό πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, αλλά για τον Κιμ Γιονγκ Ουν της Βόρειας Κορέας. Όλα τα είδη των θεμάτων καταλαμβάνουν τους τίτλους ειδήσεων σε αυτή την προεκλογική περίοδο – η Μέση Ανατολή, για παράδειγμα, όπου ο πόλεμος διεξάγεται πλέον με εκρήξεις σε συσκευές επικοινωνίας. Αλλά ο Κιμ δεν βρίσκεται στο επίκεντρο, παρόλο που είναι μια από τις μεγαλύτερες απειλές για τις ΗΠΑ και την παγκόσμια ειρήνη. Μπορεί να αισθάνεται ότι μια υπενθύμιση είναι απαραίτητη. Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό;
Η Βόρεια Κορέα αυξάνει τις πυρηνικές κεφαλές
Αυτόν τον μήνα η Βόρεια Κορέα έδωσε στη δημοσιότητα τις πρώτες φωτογραφίες του Κιμ να περπατάει μπροστά από μηχανήματα που εμπλουτίζουν το ουράνιο που χρησιμοποιείται στις πυρηνικές κεφαλές της Βόρειας Κορέας. Αψηφώντας ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, έχει ήδη επεκτείνει το οπλοστάσιό του σε περίπου 80 ή 90 πυρηνικές κεφαλές, σύμφωνα με νοτιοκορεατικές εκτιμήσεις και συνεχίζει να ενισχύει το οπλοστάσιο όσο πιο γρήγορα μπορεί.
Πώς μπορεί να κλιμακώσει τις εντάσεις ο Κιμ
Μια πιθανή “έκπληξη του Οκτωβρίου” θα μπορούσε να είναι μια νέα πυρηνική δοκιμή. Θα ήταν η έβδομη της Βόρειας Κορέας από το 2006 και η πρώτη από το 2017, όταν ο Κιμ πυροδότησε μια πυρηνική κεφαλή με περίπου δεκαπλάσιο φορτίο από τις βόμβες που έπεσαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Θα μπορούσε επίσης να εκτοξεύσει περισσότερους πυραύλους πάνω από την Ιαπωνία και στον Ειρηνικό, ή ακόμη και στα ύδατα κοντά στο Γκουάμ ή σε άλλα αμερικανικά εδάφη, τα οποία μπορεί πλέον να προσεγγίσει. Θα μπορούσε να επιδείξει νέα υποβρύχια που θα μπορούσαν να βομβαρδίσουν τη Νότια Κορέα, την Ιαπωνία ή τις ΗΠΑ- ή τους διαστημικούς δορυφόρους που κατασκευάζει με τη βοήθεια του νέου του φίλου, του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν.
Η έκπληξη του Κιμ δεν χρειάζεται καν να περιλαμβάνει κάποιο υλικό. Ο Ρόμπερτ Κάρλιν του Stimson Center, βετεράνος παρατηρητής του καθεστώτος της Πιονγκγιάνγκ, πιστεύει ότι η πρόκληση θα μπορούσε να είναι μια δήλωση από το κοινοβούλιο του Κιμ, το οποίο έχει ήδη προγραμματιστεί για τις 7 Οκτωβρίου. Στην πραγματικότητα θα ακυρώσει την ανακωχή που τερμάτισε τον πόλεμο της Κορέας, ορίζοντας τη χώρα ως ξεχωριστό έθνος εντός των σημερινών ορίων της.
Μέρος αυτής της δήλωσης, μου είπε ο Κάρλιν, θα μπορούσε να είναι ένα τελεσίγραφο προς τη Νότια Κορέα να παραδώσει πέντε νησιά στην Κίτρινη Θάλασσα κοντά στην αμφισβητούμενη θαλάσσια οριοθέτηση (που χαράχθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη το 1953). Η Σεούλ και η Ουάσινγκτον θα αγνοούσαν επιδεικτικά μια τέτοια πρόκληση. Το ερώτημα είναι τότε τι θα κάνει στη συνέχεια ο Κιμ, πώς θα απαντούσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και τι θα είχαν να πουν ο Τραμπ και η αντίπαλός του, η Κάμαλα Χάρις.
Η συνολική κλιμάκωση στην περιοχή ξεπερνά κατά πολύ το συνηθισμένο, λέει ο Κάρλιν. Ο Κιμ, όπως ο πατέρας και ο παππούς του, ανέκαθεν υπέθετε ότι κάθε Αμερικανός πρόεδρος, ανεξαρτήτως κόμματος, θέλει να εξαλείψει το καθεστώς του. Κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του Τραμπ, ωστόσο, οι δύο άνδρες διατηρούσαν για ένα διάστημα ένα περίεργο ρομάντζο – κατά τη διάρκεια του οποίου ο Κιμ διέκοψε τις πυραυλικές δοκιμές του – με αποκορύφωμα την ανταλλαγή φιλικών επιστολών και τρεις συναντήσεις.
Ο Κιμ αισθάνεται πιο δυνατός αφού σφράγισε τη συμμαχία του με τον Πούτιν
Κατά τη διάρκεια μιας συνόδου κορυφής το 2019, ωστόσο, ο Τραμπ εγκατέλειψε τη συμφωνία και ο Κιμ αισθάνθηκε ταπεινωμένος. Η Βόρεια Κορέα άρχισε εκ νέου να εκτοξεύει πυραύλους και να απειλεί τον Νότο και διέκοψε κάθε διαπραγμάτευση με τις ΗΠΑ, ακόμη και αφού ο Μπάιντεν αντικατέστησε τον Τραμπ.
Ο Κιμ αυτές τις μέρες αισθάνεται πιο δυνατός απέναντι στις ΗΠΑ, αφού σφράγισε τη συμμαχία του με τον Πούτιν αυτό το καλοκαίρι. Η Βόρεια Κορέα στέλνει τώρα πυρομαχικά και πυραύλους στη Ρωσία για τον πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας και η Μόσχα με τη σειρά της παρέχει στην Πιονγκγιάνγκ το υλικό και την τεχνογνωσία που χρειάζεται για να εξοπλιστεί εναντίον της Δύσης. Το Κρεμλίνο ασκεί επίσης βέτο σε προσπάθειες του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την επιβολή ελέγχων στο πυρηνικό πρόγραμμα του Κιμ. (Πόσο έχουν αλλάξει οι καιροί: Μόλις το 2017, η Ρωσία και η Κίνα εξακολουθούσαν να συμπορεύονται με τις ΗΠΑ στην ψήφιση αυτών των κυρώσεων).
Αυτό είναι το χάος και ο κίνδυνος που πρόκειται να κληρονομήσει είτε ο Τραμπ είτε η Χάρις. Και δεν είναι σαφές ότι κάποιος από τους δύο, ή οποιοσδήποτε άλλος, μπορεί να το διευθετήσει.
Τι ενδέχεται να κάνουν Χάρις και Τραμπ αν εκλεγούν
Η Χάρις θα συνέχιζε πιθανότατα την πολιτική του Μπάιντεν να καθησυχάζει τους συμμάχους της Αμερικής, τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία (οι τρεις αυτές χώρες αποτελούν σήμερα ένα από τα πολλά τριμερή σύμφωνα υπό την ηγεσία των ΗΠΑ). Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει περισσότερες κοινές ασκήσεις ή ακόμη και την επιστροφή ορισμένων αμερικανικών πυρηνικών όπλων στη Νότια Κορέα. Το σχέιδο θα ήταν να αναγνωριστεί ότι η “αποπυρηνικοποίηση” στη χερσόνησο δεν είναι πλέον εφικτή, και αντίθετα να αποτραπεί ο Κιμ από την κλιμάκωση. Η Χάρις θα μπορούσε επίσης να καλέσει τους πολλούς άλλους συμμάχους των ΗΠΑ να βοηθήσουν στην παρακολούθηση και την επιβολή των κυρώσεων.
Ο Τραμπ θα τολμούσε περισσότερα αλλά με κίνδυνο χάους ή πολέμου. Εξακολουθεί να πιστεύει ότι έχει προσωπική σχέση με τον Κιμ, θεωρεί τον εαυτό του ιδιοφυή διαπραγματευτή και δεν αντιμετωπίζει τις συμμαχίες ως ιερές. Έτσι, θα μπορούσε να προσφέρει στον Κιμ να σταματήσει τις κοινές ασκήσεις μεταξύ ΗΠΑ και Νότου ή να αποσύρει κάποια αμερικανικά στρατεύματα και να χαλαρώσει τις κυρώσεις ή ακόμη και να στείλει χρήματα στον Βορρά. Σε αντάλλαγμα, ο Τραμπ θα περίμενε από τον Κιμ να παγώσει την πυρηνική του ανάπτυξη.
Η προσέγγιση της Χάρις θα έπαιρνε μια κακή κατάσταση και στην πραγματικότητα θα την “πάγωνε”, καθιστώντας την ακόμα κακή αλλά (ελπίζουμε) σταθερή. Η προσέγγιση του Τραμπ θα αναστάτωνε την κατάσταση, καθιστώντας την ρευστή αλλά ασταθή. Η Νότια Κορέα, φοβούμενη την εγκατάλειψη από τις ΗΠΑ, θα μπορούσε να σπεύσει να κατασκευάσει τα δικά της πυρηνικά όπλα. Ο Κιμ θα το έβλεπε αυτό ως απειλή και θα εξέταζε το ενδεχόμενο να την προλάβει κηρύσσοντας πόλεμο.
Από την άλλη, αν έχει ήδη αποφασίσει ότι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος, ο Κιμ δεν χρειάζεται να περιμένει τόσο πολύ. Καθώς παρακολουθεί τους Αμερικανούς να τσακώνονται μεταξύ τους το επόμενο διάστημα, θα μπορούσε να αποφασίσει ότι η Ουάσινγκτον είναι αφηρημένη και να βάλει “φωτιά” στη χερσόνησό του. Και τότε, επιτέλους, όλος ο κόσμος θα μιλάει μόνο για αυτόν.
Απόδοση – Επιμέλεια: Στάθης Κετιτζιάν
Πηγή: Bloomberg
