Ακολουθήστε μας

Ισραήλ

Τα… ”ήρεμα νερά” των ελληνοτουρκικών σχέσεων και η Κύπρος

Δημοσιεύτηκε

στις

 Όσοι πίστευαν προ ολίγων ετών ότι το εθνικό μας αφήγημα περί ισχυρών συμμαχιών και εξοπλιστικής αναβάθμισης της Ελλάδας θα αναχαίτιζε την επιθετικότητα του τουρκικού δόγματος της ”Γαλάζιας Πατρίδας” στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, αποδείχθηκαν υπερβολικοί στις φιλοδοξίες τους.

 Κι αυτό γιατί — στο μεσοδιάστημα που ανέδειξε την υπερβάλλουσα εξωστρέφεια της Ελλάδας και το αλληλέγγυο πνεύμα της (μετά τον φονικό σεισμό της των 7,8 ρίχτερ στην Τουρκία) — ο Ταγίπ Ερντογάν συνέχισε αταλάντευτα τη διεκδικητική πολιτική του με το βλέμμα στην Κύπρο και καμουφλάζ τα ”ήρεμα νερά” των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

   Η διεκδικητική τουρκική πολιτική λειάνθηκε μεν αισθητά στο θέμα των τουρκικών παραβιάσεων των ΕΧΥ και του FIR Αθηνών, αλλά δεν επηρέασε τον επιθετικό πυρήνα της στρατηγικής Ερντογάν, γιατί — την ίδια στιγμή της ελληνοτουρκικής ”συμφιλίωσης” — ο Τούρκος Πρόεδρος πριόνιζε τις συμμαχίες Ελλάδας-Κύπρου.

  Τις πριόνιζε υπογράφοντας συμφωνίες με το Ισραήλ (οι οποίες τινάχτηκαν στον αέρα μετά τις αιματηρές τρομοκρατικές επιθέσεις της Χαμάς στα σύνορα με τη Γάζα) και τα αραβικά κράτη (ΗΑΕ, Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία), με αποτέλεσμα τη διάλυση του μετώπου κατά της Τουρκίας το οποίο είχαν συγκροτήσει Ελλάδα και Κύπρος λόγω της επεκτατικής πολιτικής της γείτονος.

 Ωστόσο εμείς, μαθημένοι από τέτοια, προσπεράσαμε επικοινωνιακά (όπως το συνηθίζουμε) την τουρκική δολιότητα με κίνηση προς τα εμπρός στα λόγια, εκτοξεύοντας διακομματικά και διακυβερνητικά υποσχέσεις που αιωρούνταν ζαλιστικά για πολύ καιρό πάνω από τα κεφάλια μας σαν να ήταν άξιες λόγου, ενώ δεν ήταν.

   Και δεν ήταν, γιατί αποδείχθηκαν ”έπεα πτερόεντα” που δεν έγιναν πράξη. ”Χθες” (2020), για παράδειγμα, δεν έγινε πράξη η υπόσχεση Δένδια για μετατροπή της ημιτελούς ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας σε πλήρη, ώστε να είναι καλυμμένα κυριαρχικά η Ν. Ρόδος και το Καστελόριζο και να μην αγωνιούμε σήμερα αν θα μας επικυρώσει η Χάγη τη θαλάσσια ζώνη μεταξύ 28ου-32ου μεσημβρινού, όπου βρίσκονται τα ως άνω νησιά μας.

 ”Σήμερα” πάλι, (αρχές Οκτωβρίου ’23) οι τουρκικές εφημερίδες και τα κανάλια (Yeni Safak Star κλπ) πανηγύριζαν γιατί τα βήματα εξομάλυνσης Ελλάδας-Τουρκίας (μετά από τον σεισμό της 6ης Φεβρουαρίου/) βελτιώθηκαν περαιτέρω και έπαψε να υπάρχει το κύριο ”αγκάθι” στις ελληνοτουρκικές σχέσεις: η στρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών, με ”ασαφές” ωστόσο το νομικό status των υφαλοκρηπίδων (βλ. άρθρο παρέμβαση της εφημ. Yeni Safak, αναδημοσιευμένο από το τουρκικό κανάλι Star).

  Ο καθ’ ύλην αρμόδιος ΥΠΕΘΑ κ. Δένδιας διέψευσε ρητορικά προ ημερών τα περί αποστρατιωτικοποίησης επαναλαμβάνοντας  παλαιότερη δήλωσή του (”Ό,τι απειλείται, δεν αποστρατιωτικοποιείται”), με αφορμή την τελετή καθέλκυση της πρώτης φρεγάτας Belharra ”Κίμων”.

  Προφανώς δεν δόθηκε συνέχεια στο θέμα. Το ίδιο θολό τοπίο, ωστόσο, έχει διαμορφωθεί από τις  επιλογές των κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου στο Κυπριακό, καθώς η κοινή πρότασή τους για λύση (Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα των δύο Κοινοτήτων) — κατ’ εισήγηση του ΟΗΕ και με σύμφωνη γνώμη ΗΠΑ-Βρετανίας — δεν ενώνει το νησί και διαλύει την Κυπριακή Δημοκρατία. Κάτι που το απεύχονται, φυσικά, Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι με κοινό όραμα την ένωση των Κατεχομένων με την ελεύθερη Κύπρο.

  Η ένωση όμως των Κατεχομένων με την ελεύθερη Κύπρο προϋποθέτει άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από το νησί. Όχι ”επανένωση του λαού, των θεσμών και της οικονομίας” σε ένα ανύπαρκτο κράτος (χώρο συντεταγμένων ήδη) λόγω διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην περίπτωση εφαρμογής της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

   Η εδαφική επανένωση της Κύπρου, ως εκ τούτου, είναι αυτό που προέχει και όλα τα άλλα θα επανέλθουν φυσιολογικά.  Όμως ποιος πολιτικός ηγέτης σε Ελλάδα και Κύπρο τολμάει να μιλήσει σήμερα για το θέμα αυτό, όταν με την κατευναστική πολιτική που ακολουθείται από 30ετίας σχεδόν (εξαιρουμένης της περιόδου Προεδρίας του Τάσσου Παπαδόπουλου) άπαντες επιλέγουν την ”ακινησία”;

   Την ”ακινησία” ή τη διπλωματική κινητικότητα άνευ ουσίας με ομιλίες στα Forum προς εντυπωσιασμό και ενεργοποίηση του ακροατηρίου δια της συναισθηματικής αφύπνισης και με αναφορές τύπου μνημοσύνου επ’ ευκαιρία της επετείου της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.

   Φευ! Όλα αυτά γίνονται την ώρα που οι βαθμιαίες δικές μας υποχωρήσεις στην προώθηση των εθνικών συμφερόντων (με βάση τη στρατηγική του κατευνασμού) ισοδυναμούν στα μάτια του εχθρού με αποδοχή των δικών του τετελεσμένων..

   Η διαμόρφωση από τον Τούρκο Πρόεδρο της σχεδιαζόμενης διχοτόμησης της Κύπρου και της προσάρτησης των Κατεχομένων στην Τουρκία παραμένει ενεργή για τους υποψιασμένους, οι οποίοι δεν έπαψαν να λογαριάζουν τη θέση που είχε και έχει η Κύπρος στη στρατηγική βάθους της Τουρκίας.

   Στρατηγική που ανέπτυξε αναλυτικά στο βιβλίο του ”Στρατηγικό βάθος” (εκδ. 2010) ο π. ΥΠΕΞ του Ταγίπ Ερντογάν Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος ομολογεί σε αυτό μεταξύ άλλων: ” […] Ακόμη κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα Κυπριακό ζήτημα, καθώς καμιά χώρα δεν μπορεί να μένει αδιάφορη σε ένα τέτοιο νησί που βρίσκεται στην καρδιά του ζωτικού της χώρου…”.

   Διαπίστωση εντυπωσιακή στην ειλικρίνειά της, που μας πληγώνει διπλά για τρεις λόγους: Πρώτον, γιατί ο Τούρκος κατάλαβε εξαρχής την γεωπολιτική σημασία της Κύπρου (ενεργειακά και στρατιωτικά λόγω εγγύτητας στην Μέση Ανατολή) την οποία ο Έλληνας αρνείται να καταλάβει και να αξιοποιήσει. Δεύτερον, γιατί τα λόγια αυτά έπρεπε να τα λένε οι δικοί μας πολιτικοί, οι δικοί μας ηγέτες, λόγω των δεσμών αίματος που συνδέουν Ελλαδίτες με Ελληνοκύπριους  (”το όμαιμον τε και ομόγλωσσον και ομότροπον”, Ηρόδοτος ”Ουρανία” 144-14-16). Και Τρίτον, γιατί οι εκάστοτε κυβερνήτες μας ξεχνούν την υποχρέωση της Ελλάδας ως εγγυήτριας δύναμης της ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

    Κι αυτό μόνο αψήφιστα δεν πρέπει να το πάρει κανείς, γιατί συνδέεται με την αμφίδρομη, αδιάλειπτη και αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου. Για να γίνει όμως πράξη αυτό, απαιτείται η ενεργοποίηση του ΔΕΑΧ προς διασφάλιση της ασφάλειάς της, όπως και η ανάγκη να πορευόμαστε με κοινή στρατηγική στο Κυπριακό για γεωπολιτικούς λόγους.

   Όπερ σημαίνει ότι πρέπει να δούμε την Κύπρο όχι μόνο ”συναισθηματικά” λόγω του κοινού ιστορικού παρελθόντος και της κοινής καταγωγής μας, αλλά και στρατηγικά. Να τη δούμε ως ακρογωνιαίο λίθο των συμφερόντων του Ελληνισμού στην Ανατολική Μεσόγειο.

   Συνελόντι ειπείν, η πρόταση-βόμβα του Τούρκου ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν για μοίρασμα των κυπριακών κοιτασμάτων χωρίς προηγούμενη λύση του Κυπριακού (βλ. Hurriyet) απορρίπτεται κατηγορηματικά. Το λεχθέν πάλι απ’ τον Δένδια ”Για την Ελλάδα των Belharr, των Rafale και των Viper, η Κύπρος δεν κείται μακράν”, δεν μπορεί να γίνει πιστευτό όσο μένει απενεργοποιημένο το ΔΕΑΧ υπό τον φόβο του casus belli της Τουρκίας.

   Όσο Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι καθεύδουμε εθνικά υπό μανδραγόρα, αρνούμενοι να πιστέψουμε πως στην Κύπρο χτυπά η καρδιά της Ελλάδας. Αρνούμενοι να πιστέψουμε ότι είμαστε υποχρεωμένοι ηθικά και εθνικά να αγωνιστούμε για την απελευθέρωση του υπό τουρκική κατοχή 37% της Μεγαλονήσου και την ένωσή του με την ελεύθερη Κύπρο.

 Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, θα αντιληφθούμε τις πραγματικές προθέσεις των Τούρκων στο Κυπριακό. Θα αντιληφθούμε ότι η Τουρκία έχει στα χέρια της δύο πλάνα επίλυσής του και όχι ένα. Το δικό της περί διχοτόμησης του νησιού σε δύο κράτη, κάτι που ονειρεύεται απ’ το 1965 (βλ. Σχέδιο Άτσεσον που οδηγούσε στη διχοτόμηση και γι’ αυτό το απέρριψαν Ελλάδα και Κύπρος). Και το άλλο με βάση την κυριαρχική ισότητα στο πλαίσιο της Διζωνικής Δικοινοτικής με πολιτική ισότητα, που προτείνουν Ελλάδα και Κύπρος.

   Πρόταση βρετανική του ’57 η οποία επανήλθε ως σχέδιο λύσης από την τουρκοκυπριακή πλευρά το ’83. Μόνο που ο ηγέτης των τουρκοκυπρίων Ραούφ Ντεκτάς απαιτούσε τότε, στο πλαίσιο της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας: Να αναγνωριστεί, δηλαδή, κυριαρχία της ”ΤΔΒΚ”, ισότιμη με την Κυπριακή Δημοκρατία.

    Κάτι που απέρριψαν εκ προοιμίου Ελλάδα (Παπανδρέου) και Κύπρος (Κληρίδης) επιμένοντας στην αναδόμηση της Κυπριακής Δημοκρατίας από ενιαίο σε ομοσπονδιακό κράτος, πράγμα που προϋπόθετε κατάργηση της ”Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου” η οποία ιδρύθηκε παράνομα στα τέλη του φθινοπώρου του 1983.

   Όλα τα παραπάνω τα έχει κατά νου ο Ταγίπ Ερντογάν μαζί με ένα επιπλέον όπλο, στην περίπτωση υποχώρησής του στην πρόταση του ΟΗΕκαι των ”Μεγάλων”, την οποία υιοθετήσαμε ασμένως Ελλάδα και Κύπρος, αν και γνωρίζουμε ότι η ΔΔΟ προϋποθέτει τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

   Το επιπλέον όπλο, που δεν αποκλείεται να χρησιμοποιήσει ο Ερντογάν στις διαπραγματεύσεις, είναι η παραχώρηση του Κληρίδη το ’83 (που άνοιξε τον δρόμο για το Σχέδιο Ανάν το 2004) να δεχθεί τον νέο συνεταιρισμό (”παρθενογένεση) και την πολιτική ισότητα μεταξύ Τ/κ–Ε/κ.

   Έχοντας δεδομένο αυτό και το ίδιον των Τούρκων να σου ζητούν ένα χιλιόμετρο αν τους χαρίσεις ένα μέτρο, θα προσέλθει στις συνομιλίες για το Κυπριακό ο Ταγίπ Ερντογάν προβάλλοντας ως μοναδική λύση την ύπαρξη δύο κρατών με διεθνή αναγνώριση της ”ΤΔΒΚ” στα Κατεχόμενα, καθώς το μόνο που πέτυχε προς ώρας είναι η αποδοχή της απ’ τον ”Οργανισμό Τουρκικών Κρατών” με προοπτική αναγνώρισης από μεμονωμένα μέλη με πρώτο το Αζερμπαϊτζάν.

   Επειδή όμως για τον Τούρκο Πρόεδρο ισχύει η παροιμία ”Των φρονίμων τα παιδιά που πριν πεινάσουν μαγειρεύουν”, έχει στην τσέπη του σαν δεύτερη λύση (σε περίπτωση ”συμβιβαστικής υποχώρησης”) την προτεινόμενη από Ελλάδα και Κύπρο ΔΔΟ με πολιτική ισότητα, προσαρμοσμένη στα τουρκικά και τουρκοκυπριακά συμφέροντα.

   Έτσι κι αλλιώς και η ”δική” μας προτεινόμενη λύση (που είναι η βρετανική του ’57) καταργεί ουσιαστικά την αναγνωρισμένη από το ’60 ως ανεξάρτητο κράτος Κυπριακή Δημοκρατία και την κάνει ένα με την ”Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου” στο νέο κράτος που θα σχηματιστεί με μορφή Διζωνικής-Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.  

   Κράτος που θα το αμφισβητήσει κάποια στιγμή η Τουρκία, αφού πετύχει προηγουμένως την αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα του νησιού, δηλαδή την τουρκοποίησή του δια του εποικισμού, κάτι που κατήγγειλε στον ΟΗΕ η αναπληρωτής μόνιμη εκπρόσωπος της Κυπριακής Δημοκρατίας εκεί Γαβριέλλα Μιχαηλίδου) με σκοπό να προσαρτήσει την κατάλληλη στιγμή την Κύπρο στην τουρκική επικράτεια.

   Και θα το κάνει αυτό αναθεωρητικά ο πανούργος γείτονας εξ Ανατολών, εκμεταλλευόμενος απ’ τη μια τη δική μας φοβική αβελτηρία για αμυντική διασφάλιση της Μεγαλονήσου, κι από την άλλη την ραθυμία των ”Μεγάλων” (η οποία ανεστάλη, εντωμεταξύ, λόγω πολέμου Χαμάς-Ισραήλ) να επαναχαράξουν το μέλλον της Κύπρου διατηρώντας αλώβητη την ελληνικότητά της…

 

Κρινιώ Καλογερίδου

Συνέχεια ανάγνωσης

ΗΠΑ

Πως επηρεάζουν οι εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής την Ελλάδα;

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης

1.-Η θέση αρχής που διαμορφώνει τις παρακάτω απόψεις είναι, κατ αρχάς, ανθρωπιστική.

2.- Η δεύτερη θέση είναι το συμφέρον της χώρας μας. Κυρίως η επιβίωσή της που απειλείται. Η γεωπολιτική, δηλαδή, της περιοχής. Ακόμη και όταν επιδιώκουμε μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη δεν το κάνουμε ιδεοληπτικά. Αναζητούμε το πλαίσιο που θα μπορούσε να μειώσει την απειλή αφανισμού μας. Δεν παραβλέπονται ούτε οι ιστορικές αμαρτίες της ούτε η επιθετικότητά της. Αλλά με κάποιους που ταιριάζουμε περισσότερο πρέπει να συμβιώσουμε.

Με αυτά ως δεδομένα ιδού μια μικρή ανάλυση των δύο πολέμων.

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

3.-Στο παλαιστινιακό η θέση μου είναι δύο κράτη στα σύνορα του 67. Δεν είμαι, δηλαδή, ούτε κατά της ύπαρξης του Ισραήλ, ούτε υπερ της εξάλειψης των παλαιστινίων.
Παρά τις συνομιλίες που διεξήχθησαν δεν πίστεψα ποτέ πως είτε η μια πλευρά είτε η άλλη ήθελε πραγματικά λύση δύο κρατών.
Η λύση αυτή τωρα εξέλειπε. Το Ισραήλ φαίνεται να κέρδισε την τελευταία αντιπαράθεση αλλά είναι και αιχμάλωτο της νίκης του. Τι θα κάνει με τους Παλαιστίνιους; Όσους και να σκοτώσει, όποια εθνοκάθαρση ή γενοκτονία και να πραγματοποιήσει, δεν θα μπορέσει να τους εξαφανίσει όλους. Αυτό δείχνει η ιστορία των εθνοκαθάρσεων.
Πιστεύω πως η θέση του ήταν ένα ενιαίο κράτος στο οποίο με κάποια μορφή θα συνυπήρχαν και οι παλαιστίνιοι. Σήμερα θα προβληματίζεται και το ίδιο το Ισραήλ αν μια τέτοια λύση είναι βιώσιμη. Έχει προκαλέσει τέτοια τραγωδία στο εσωτερικό τους που δύσκολα θα βρει και μορφή συνύπαρξης και αξιόπιστη και ικανή διοίκηση των παλαιστινίων.

3.-Η ενέργεια της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου δεν ήταν, απλώς, αδικαιολόγητη. Ήταν απάνθρωπη, καταστροφική και τρομοκρατική. Τρομοκρατία είναι κάθε ενέργεια που καταφέρεται κατά των πολιτών. Η αντίδραση του Ισραήλ ως ένα σημείο ήταν δικαιολογημένη. Το Ισραήλ ξεπέρασε εκείνο τη σημείο κατά πολύ και σήμερα έχει προκαλέσει τον θάνατο περίπου 50.000 ανθρώπων. Πρόκειται για πολιτική εθνοκάθαρσης. Το Ισραήλ είναι κατηγορούμενο στο Διεθνές Δικαστήριο για γενοκτονία. Και το ίδιο ως χώρα και η ηγεσία του δεν θα αποφύγουν το κατηγορητήριο μετά τον πόλεμο, ανεξαρτήτως εκβάσεως.
Είμαι αντίθετος στην πολιτική αυτή του Ισραήλ. Πολλοί απο την ελληνική κοινή γνώμη δικαιολογούν τις ενέργειές του παρόλο που αντιτίθενται σε αυτήν την πολιτική του επιφανείς Εβραίοι και στο Ισραήλ και ανα τον κόσμο. Βασιλικότεροι του βασιλέως, δηλαδή;

4.-Η γεωπολιτική διάσταση γίνεται περίπλοκη. Το Ισραήλ αυτήν την στιγμή φαίνεται να εξόντωσε τους αντιάλους του (Χαμάς, Χεζμπολάχ) και εκμηδένισε το γεωπολιτικό εκτόπισμα του Ιράν. Η γεωπολιτική έκλειψη του Ιράν δημιουργεί κενό στη γεωπολιτική ισορροπία της περιοχής. Το Ιράν ήταν ο μόνος πόλος που είχε εξ ορισμού γεωπολιτικές αντιθέσεις με την Τουρκία και μπορούσε να τις διεκδικήσει. Το Ισραήλ φαίνεται, επίσης, ότι μπορεί να προβάλλει ενεργά σκληρή ισχύ που το καθιστά περιφερειακή δύναμη αλλά την ισχύ του, λόγω μειωμένου, αριθμητικά, ανθρώπινου δυναμικού την κρατά για τον εαυτό του. Για την περίπτωση που διακινδυνεύσει. Με την αποδυνάμωση του Ιράν και με την στάση του Ισραήλ όπως περιγράφηκε παραπάνω η Τουρκία εμφανίζεται ως η μόνη περιφερειακή δύναμη. Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ αρνητική για την Ελλάδα δεδομένου ότι ο μόνος κίνδυνος εναντίον της ακεραιότητας και των συμφερόντων της προέρχεται απο την Τουρκία.

5.-Το Ισραήλ θα συνεχίσει την αντιπαράθεση με το Ιράν αλλά όχι και με την Τουρκία. Οι δεσμοί Τουρκίας -Εβραίων είναι παλαιοί και στέρεοι. Δεν χαλούν για συγκυριακούς λόγους του Ερντογάν. Ο Νετανιάχου παρουσίασε στον ΟΗΕ δύο χάρτες. Τις χώρες της κόλασης και τις χώρες του καλού. Δεν περιέλαβε σε κανέναν απο τους δύο την Τουρκία. Αφήνει περιθώρια συνεννόησης. Αν λάβει κανείς υόψη του την δουλική στάση της Ουάσιγκτον απέναντι στην Αγκυρα, το Ισραήλ μετά τον πόλεμο θα επιδιώξει αποκατάσταση των σχέσεών του με την Τουρκία.

6.-Παρά την γεωπολιτική απομείωση του Ιράν η περιοχή δεν θα ηρεμήσει. Ένοπλα κινήματα θα συνεχίσουν να προβαίνουν σε τρομοκρατικές ενέργειες διότι δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν απευθείας με τις κρατικές δυνάμεις. Αυτή θα είναι μια συνεχής αιμοραγία για το Ισραήλ. Μια συνεχής, καθημερινή, αγωνία με σημαντικές επιπτώσεις.

7.-Οι ΗΠΑ μετά τους δύο εν εξελίξει πολέμους θα αποχωρήσουν απο την περιοχή. Θα αφήσουν πληρεξουσίους. Θα συνδιαμορφώσουν ΗΠΑ και Ισραήλ ένα νέο περιβάλλον στην περιοχή; Μια νέα ισορροπία; Ευνοϊκή για το Ισραήλ θα ήταν η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους. Με τους Κούρδους οι σχέσεις τους δεν είναι, απλώς, καλές. Βοηθιούνται στους μεσανατολικούς πολέμους και αναταραχές. Τι θα γίνει στην περίπτωση αυτή αν αντιδράσει-που θα αντιδράσει- η Τουρκία;

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ

8.-Σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα και η Κύπρος θα μπορούσαν αν είχαν-που δεν έχουν εδώ και μια τριακονταετία- πολιτική ηγεσία να αποκτήσουν γεωπολιτικό βάρος και να επηρεάσουν την πλάστιγγα. Αυτήν την στιγμή κανείς δεν υπολογίζει σε τίποτα την Αθήνα. Η Ελλάδα είναι ένα σύνολο που, απλώς, καταναλώνει τον χρόνο. Είναι παρατηρητής των εξελίξεων και περιμένει παθητικά τις συνέπειες που θα υποστεί.

Αντιπολίτευση δεν έχει, ανθρώπινο δυναμικό που να φιλοδοξεί να διοικήσει την χώρα, επίσης, δεν έχει και ο πρωθυπουργός της έχει την αρχή πως το παγκόσμιο συμφέρον είναι σημαντικότερο απο το τοπικό [εθνικό], ενδιαφέρεται για την παγκόσμια διακυβέρνηση και εκφράζει την ικανοποίησή του που η ελληνική κοινωνία μεταβάλλεται σε πολυπολιτισμική.

Με τις θέσεις αυτές η πλειοψηφία της κοινωνίας διαφωνεί αλλά ο πρωθυπουργός και το κόμμα του απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης, έστω και της σχετικής πλειοψηφίας.

Η χώρα δεν διαθέτει σοβαρή αστική τάξη, ούτε πνευματική. Και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ στριμώχνονται ποιος θα πάρει την μεγαλύτερη μερίδα από τον κρατικό κορβανά.

Η χώρα, μέλος του σκληρού πυρήνα της ΕΕ από τις αρχές του 80, είναι σε όλα πίσω. Λειτουργεί με τη λογική της αρχαίας πόλης κράτους με τις αποικίες της, [έχει καταντήσει αθηναϊκή αποικία], η ηγεσία της ενδιαφέρεται μόνο πως θα μοιράσει τα ιμάτιά της και η ελεύθερη πτώση επιταχύνεται. Ελλάδα που να λαμβάνεται υπόψη δεν υπάρχει.

Κάνει θελήματα μήπως και πάρει το φιλοδώρημά της. Το υπουργείο εξωτερικών ανύπαρκτο από όλες τις απόψεις και για το υπουργείο άμυνας ας μιλήσουν αρμοδιότεροι. Όσοι πέρασαν από υψηλές θέσεις του έχουν ευθύνες σε μια ενδεχόμενη τραγωδία [που δεν είναι εκτός ορίζοντα].

Στο ΥΠΕΞ ένας ικανός ακαδημαϊκός αλλά απαράδεκτος υπουργός διαμορφώνει τις προϋποθέσεις ελληνικών υποχωρήσεων με διατυπώσεις και μεθοδεύσεις που δεν θα γίνουν αντιληπτές απο την κοινή γνώμη και ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται για συνομιλίες για το Αιγαίο. Ο τούρκος πρόεδρος δήλωσε πως ο Μητσοτάκης του υποσχέθηκε να λύσει τα προβλήματα του Αιγαίου. Ο Μητσοτάκης διαλαλεί ότι οι θέσεις του είναι οι εδώ και χρόνια ελληνικές (η μόνη διαφορά είναι η επίλυση του θέματος υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) αλλά η ανυποχώρητη θέση της Άγκυρας είναι πως υπάρχει πληθώρα άλλων ζητημάτων που εκκρεμούν. Πως θα λύσει τα προβλήματα ο κ. Μητσοτάκης; Δεν πρόκειται να το μάθουμε πριν το παραπέντε. Ακόμη και οι παραχωρήσεις (αν γίνουν) θα περάσουν από τα ΜΜΕ και τους κομματικούς οπαδούς ως επιτυχία.
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

9.-Οι Ηνωμένες Πολιτείες ώθησαν την Ουκρανία και την Ευρώπη σε έναν καταστροφικό και ατελείωτο πόλεμο του οποίου οι συνέπειες ήταν θετικές για τις ΗΠΑ, αρνητικές για την Ευρώπη και τραγικές για την Ουκρανία.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι απολύτως καταδικαστέα ενέργεια. Δεν μπορούν να δικαιολογηθούν εισβολές, όποια και αν είναι η αιτία.

Η επιδίωξη των ΗΠΑ και στον πόλεμο αυτό και στον πόλεμο τη Μέσης Ανατολής είναι η αναδιαμόρφωση των ισορροπιών στον χώρο Ευρώπη- Μέση Ανατολή με στόχο τον έλεγχο της περιοχής από ταυτισμένες με την Ουάσιγκτον δυνάμεις. Μια νέα Ευρώπη με δική της άμυνα, εντός του ΝΑΤΟ, και δική της εξωτερική πολιτική που θα επηρεάζεται από τις ΗΠΑ είναι υπο διαμόρφωση, όπως και μια νέα δυναμική στο μεσανατολικό χώρο, φιλική, επίσης, προς τις ΗΠΑ.

Στη νέα Μέση Ανατολή η Τουρκία είναι απαραίτητη για τις ΗΠΑ αλλά όλα δείχνουν πως η Τουρκία έγειρε ανατολικά.
Στην Ευρώπη η αμερικανική πολιτική δεν διακυβεύεται αλλά στη Μέση Ανατολή ο παράγων Τουρκία και η επιρροή Ρωσίας και Κίνας είναι υπολογίσιμες παράμετροι.

Η επίδειξη στον ΟΗΕ από τον Νετανιάχου χάρτη της εμπορικής και ενεργειακής διαδρομής που σχεδιάζεται, από Ινδία στην Ευρώπη μέσω χωρών της Μέσης Ανατολής, της Κύπρου και της Ελλάδας δείχνει τις αμερικανικές επιδιώξεις και μερικοί διεθνείς αναλυτές θεωρούν πως η τελευταία μεσανατολική κρίση έχει ως αιτία τον χάρτη αυτό. Ο χάρτης δεν περιλαμβάνει ούτε το Ιράν, ούτε την Τουρκία.

Πριν μερικά χρόνια ο χάρτης της Μεγάλης Μέσης Ανατολής πυροδότησε την Αραβική Άνοιξη η οποία δεν είχε την κατάληξη που επεδίωκαν οι ΗΠΑ. Ο άξονας IMEK (Ινδία Μέση Ανατολή, Κύπρος, Ελλάδα, Ευρώπη) επαναφέρει στο προσκήνιο τη συνέχεια εκείνης της επιδίωξης για να διαμορφώσει το τελικό σκηνικό.

Ούτε στο ελληνικό ΥΠΕΞ, ούτε στο Μαξίμου μπορούν κάτι να κάνουν για όλα αυτά. Απαιτούν βαθιά γνώση και λεπτούς χειρισμούς, ικανότητες για τις οποίες δεν διακρίνονται.

Ας βελτιώσουν, τουλάχιστον, τις σχέσεις τους με την Εκκλησία και αα αρχίσουν να προσεύχονται και να επικαλούνται τη βοήθεια του πανάγαθου ο οποίος, επανειλημμένως, έχει δηλώσει ότι είναι Έλληνας.

Τουλάχιστον ας κρατήσουν ζωντανό και προσφιλές το όνομα Ελλάδα που από τα ελληνιστικά χρόνια κυριαρχεί στην περιοχή. Οι πολιτικοί ερασιτέχνες των Αθηνών το έχουν αμαυρώσει.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

To Al Jazeera αποκαλύπτει στοιχεία Ισραηλινών στρατιωτών

Η ωριαία ταινία του Al Jazeera κατηγορεί τους στρατιώτες των IDF «για εγκλήματα πολέμου» και ισχυρίζεται ότι το υλικό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο Διεθνές Δικαστήριο.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Tο Al Jazeera, το ειδησεογραφικό πρακτορείο του Κατάρ αποκαλύπτει τα πλήρη στοιχεία στρατιωτών των μονάδων τους, που πολεμούν στην Γάζα ενώ προβάλλονται βίντεο που έχουν δημοσιευτεί στους λογαριασμούς των συγκεκριμένων ανθρώπων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η ωριαία ταινία του Al Jazeera κατηγορεί τους στρατιώτες των IDF «για εγκλήματα πολέμου» και ισχυρίζεται ότι το υλικό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο Διεθνές Δικαστήριο.

Αρκετοί από τους ομιλητές ισχυρίζονται ότι οι IDF επιτίθενται συστηματικά σε δημοσιογράφους και εργαζόμενους στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο Bill Van Esveld του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ισχυρίστηκε ότι αφού έδωσε στον Ισραηλινό στρατό συντεταγμένες ώστε να διασφαλίσει ότι δεν θα χτυπήσουν τους εργαζόμενους , τελικά πραγματοποιήθηκε επίθεση στο ακριβές σημείο που υποτίθεται προστατευόταν.

Στο ντοκιμαντέρ δεν υπάρχει καμία δήλωση του Ισραηλινού Στρατού, αναφέρει η Jerusalem Post, ενώ δεν ασκείται καμία κριτική στη Χαμάς.

Υπενθυμίζεται ότι το υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ ψήφισε ομόφωνα τον τερματισμό των επιχειρήσεων του Al Jazeera στην χώρα τον Μάιο. Τώρα η απαγόρευση παρατάθηκε τον Ιούλιο έως τις 30 Νοεμβρίου.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

Μιχάλης Ψύλος στη Ναυτεμπορική: Επικίνδυνο το αμερικανικό κενό

Ο Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά σε συνέντευξη Τύπου για να διορθώσει γκάφα του που εκτόξευσε στα ύψη τις τιμές του πετρελαίου

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο Μπάιντεν κάλεσε το Ισραήλ να εξετάσει άλλες εναλλακτικές και να απέχει από επιθέσεις σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις

 

Ο Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά σε συνέντευξη Τύπου για να διορθώσει γκάφα του που εκτόξευσε στα ύψη τις τιμές του πετρελαίου

Γράφει ο Μιχάλης Ψύλος • psilosm@naftemporiki.gr

Ο πρόεδρος Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά στη συνέντευξη Τύπου του Λευκού Οίκου για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της προεδρίας του. Για να διορθώσει μια «γκάφα» που είχε κάνει νωρίτερα, εκτοξεύοντας τις τιμές του πετρελαίου στα ύψη.

Ο Μπάιντεν κάλεσε το Ισραήλ να εξετάσει άλλες εναλλακτικές και να απέχει από επιθέσεις σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. «Αν ήμουν στη θέση τους, θα σκεφτόμουν άλλες εναλλακτικές από το να χτυπήσω πετρελαιοπηγές», είπε χαρακτηριστικά.

Νωρίτερα πάντως, αυτή την εβδομάδα, ο Μπάιντεν, ενώ είχε ταχθεί κατά μιας επιδρομής στις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Τεχεράνης, είπε ότι «συζητάμε» την ιδέα μιας ισραηλινής επίθεσης σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. Μια δήλωση που έκανε ο Μπάιντεν την ώρα που έμπαινε στο προεδρικό ελικόπτερο και από τον θόρυβο της έλικας ίσως να μην άκουσε καλά την ερώτηση των δημοσιογράφων. Ουδείς λοιπόν ήταν σίγουρος αν το εννοούσε ο Αμερικανός πρόεδρος ότι «συζητά» με το Ισραήλ το ενδεχόμενο μιας επίθεσης στο ιρανικό πετρέλαιο ή αν του «ξέφυγε». Δεν θα ήταν άλλωστε η πρώτη φραστική «γκάφα» του Μπάιντεν.

«Κατάφερε» όμως να πανικοβάλει την αγορά πετρελαίου και οι τιμές του μαύρου χρυσού έφτασαν κοντά στα 80 δολάρια το βαρέλι. Βυθίζοντας στην απόγνωση την παγκόσμια οικονομία αλλά και τις κεντρικές τράπεζες που αγωνίζονται να τιθασεύσουν τον πληθωρισμό στο 2%.

Αντίθετα, ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για την προεδρία Ντόναλντ Τραμπ τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της ισραηλινής επίθεσης στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. «Χτυπήστε πρώτα τα πυρηνικά και ανησυχήστε για τα υπόλοιπα αργότερα», είπε ο Τραμπ σε προεκλογική συγκέντρωση στη Βόρεια Καρολίνα. « Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που έχουμε, είναι τα πυρηνικά όπλα» του Ιράν συνέχισε ο Τραμπ.

Οσο για το Ισραήλ; Οι ένοπλες δυνάμεις του εκμεταλλεύονται το κενό και την αβεβαιότητα που υπάρχει στις ΗΠΑ ενα μήνα πριν τις προεδρικές εκλογές, για να εξαπολύσουν όσο το δυνατόν περισσότερες επιθέσεις.

Οι προεδρικές εκλογές έχουν γίνει μια ταινία δράσης και αγωνίας στην οποία η ίντριγκα για το αποτέλεσμα παραμένει εντελώς ζωντανή, μετά από πολλές απροσδόκητες ανατροπές σεναρίου. Τουλάχιστον, μέχρι να υπάρξει ο επόμενος πρόεδρος στις ΗΠΑ, είναι δύσκολο για την Ουάσιγκτον να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, θέτοντας τουλάχιστον, όρια στις ισραηλινές ενέργειες.

Οι Ισραηλινοί θέλουν να ανοίξουν όλα τα μέτωπα, πιστεύοντας ότι αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή γιατί οι Αμερικανοί είναι απασχολημένοι με τις εκλογές και δεν μπορούν να ασκήσουν πίεση. Άλλωστε αυτό που φαίνεται τελικά, είναι ότι ο Μπάιντεν εκλιπαρεί τον Νετανιάχου να συγκρατηθεί.

Το Ισραήλ πιστεύει πώς έχει την ευκαιρία να εξαλείψει τη Χεζμπολάχ και να αλλάξει τη γεωπολιτική δομή της περιοχής, αποδυναμώνοντας την Τεχεράνη. Ο Νετανιάχου ποντάρει άλλωστε στην εκλογή του Τραμπ για να έχει λευκή επιταγή στην εφαρμογή των σχεδίων του για την αλλαγή του χάρτη στη Μέση Ανατολή.

Ο Τραμπ δεν ενδιαφέρεται μόνο για μια φωτογραφία στο γκαζόν του Λευκού Οίκου όπου θα υπογράφει πανηγυρικά με Άραβες και Ισραηλινούς ηγέτες κάποια ειρηνευτική συμφωνία ,όπως είχαν κάνει οι προηγούμενοι πρόεδροι. Ο Τραμπ θέλει να επαναφέρει την ιδέα της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής» που σχεδιάστηκε από τον Τζόρτζ Μπους και τα «νεοσυντηρητικά» γεράκια του και τελικά συνετρίβη στις ερήμους του Αφγανιστάν και του Ιράκ.Μόνο που τώρα θα είναι το Ισραήλ που θα κάνει τη «βρώμικη δουλειά», αντί για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Τραμπ ενδιαφερόταν μόνο για το αποτέλεσμα: μια φωτογραφία στο γκαζόν του Λευκού Οίκου όπου μπορούσε να την υπογράψει πανηγυρικά με Άραβες και Παλαιστίνιους ηγέτες, όπως είχαν κάνει οι προηγούμενοι πρόεδροι. Και μετά, το Νόμπελ Ειρήνης, ένα βραβείο για το οποίο είχε τις υπηρεσίες ενός γκρίζου ακροδεξιού Νορβηγού βουλευτή…

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή