Ιράν
Gaza Crisis Reveals Israel Is Talking
 |
| Israel’s Prime Minister Benjamin Netanyahu speaks during the annual memorial ceremony for Israel’s first prime minister, David Ben-Gurion, at Sde Boker in southern Israel November 20, 2012. |
Ben Caspit. Posted on Wed, Nov 21.
and the terror organizations in Gaza is nearing its conclusion. And
once again, just as it was in past conflicts, the two sides have been
firing like mad at each other and many were killed or injured.
About this Article
|
Summary:
Ben Caspit writes that
one outcome of the Gaza conflict is that when Israel holds talks with Hamas through Egypt, it is by extension talking with Iran, which is funding Hamas and pulling its strings from afar. Original Title: Wed, Nov 21, 2012 Categories |
Israel Alas, both sides are still trapped in the same hopeless impasse. Hamas
keeps stockpiling rockets and building legitimacy while Israel is buying
another few months of quiet until the next round. The campaign began
last week with a display of Israeli victory: the picture of the crushed
and burning car in which Hamas’ military chief in Gaza, Ahmed Jabari,
was riding. It was expected to end Tuesday evening, Nov. 20, with the
Hamas victory shot: a direct hit by a Fajr-5 rocket on an apartment
house in Rishon LeZion, a big city at the heart of Israel’s Dan
metropolitan area, two minutes away from Tel Aviv.
Each side and its image of victory.
However, if we look more seriously at the geo-political situation in
the days of Operation Cast Lead, we will see that it has fundamentally
changed since then. In the course of that operation, launched at the end
of 2008 under Israel’s then-prime minister Ehud Olmert, Gaza was
attacked from the air and invaded on the ground.
Ruling in Cairo at the time were then-president Hosni Mubarak and
then-intelligence chief Omar Suleiman, who loathed Hamas even more than Olmert himself.
At the time, Israel enjoyed unprecedented international legitimacy,
mainly thanks to the generous peace offer Olmert put forward to Abu
Mazen. And presiding in Washington back then was, still, George W. Bush,
who gave Israel unlimited credit.
The conditions for overthrowing Hamas were ripe at that stage — just
perfect. However, Olmert wavered and ultimately, his two senior
ministers, then-defense minister Ehud Barak and then-foreign minister
Tzipi Livni, forced him to shelve the “big plan,” make do with partial
rehabilitation of the Israeli deterrence capability in the south and
hastily pull back from Gaza ahead of the parliamentary election.
These days, Mubarak and Suleiman are no longer around. Suleiman passed
away. Mubarak was ousted and sentenced to life imprisonment and is,
anyway, as good as dead. And the Muslim Brotherhood is holding the reins
in Cairo.
Only two years ago, such a scenario would have thrown the average
Israeli into panic. Yet this supposedly alarming scenario has come true,
and life goes on as usual. Not only is the Muslim Brotherhood currently
in control in Egypt, the Islamic movement is now mediating between
Israel and Hamas and acting as the responsible adult in charge in the region, just the way it used to be, implausible as it may seem.
The peace agreement endures; the cooperation between the Israel Defense
Forces and the Egyptian army carries on as before. Egyptian President
Mohammed Morsi lashes out
against Israel from time to time — force of habit — but when it comes
down to business, he delivers the goods. He is reaching out to both
sides, trying to put out the flames and, above all, seeking to appease
the sponsors of Egypt who are still seated in Washington.
When the dust settles, a number of incredible facts will come to light.
First, the uncompromising rightist government of Israeli Prime Minister
Benjamin Netanyahu and Foreign Minister Avigdor Liberman, which has
been persistently threatening to attack Iran, accomplished in Gaza much
less than the conciliatory, peace-seeking leftist government of Olmert,
having given up and pulled back in a much shorter time. And another
thing, no less amazing: When Olmert served in office as premier, no
contact whatsoever was made with Hamas. Anytime Tzipi Livni as much as
suspected that Israel was holding even indirect negotiations with Hamas
representatives, she raised hue and cry. Israel talked then with the
Egyptians and reached understandings through Egypt alone.
And now, with Netanyahu at the helm of the government, Israel is
holding talks with Hamas — almost direct ones — contrary to his
declarations on the eve of the recent parliamentary election that he
would allow nothing of the kind once he assumed office as prime
minister. He would simply enter Gaza and topple Hamas, just like that.
The ceasefire agreement currently under discussion is being negotiated
face-to-face with Hamas. What’s more, the negotiations include Hamas’
sister party — the Muslim Brotherhood in Egypt. And this time around,
there is nobody to protest. Even Avigdor Liberman, the regional
pyromaniac, has all of a sudden assumed a solemn diplomatic posture,
explaining that “there can be no military solution” to the conflict.
They are all talking with each other there, sending emissaries back and
forth.
At least there are some small indications of sanity amid all the
madness and bloodshed. It is as if the region were previously ruled by
responsible adults — namely, Mubarak and Olmert — and once they
disappeared from the scene, all the lunatics (the Muslim Brotherhood,
Netanyahu, Liberman) were let loose. However, rather than charging head
on, pitchforks in their hands, ready to attack each other, they are
behaving in a surprisingly civil manner and even talking with each
other.
When the dust settles, they in Jerusalem will realize, too, that they
actually held negotiations with Hamas and nothing terrible happened.
They are still alive. They will find out, if they stop for a moment to
think, that the current regime in Cairo is not all that different from
Hamas. After all, it is the same party, with the same ideology. And,
wonder of wonders, the Cairo government is maintaining the peace
agreement, even if with clenched teeth.
Under these circumstances, the regional paradigm, whereby Hamas is
outside the game and the sole partner to peace talks is Abu Mazen while
we wait for the moderates to join in, may no longer be relevant. Given
the new scenario emerging in the region, the blockade on Gaza may yet be
lifted. Who knows — at some point in the future, direct contact of some
sort or another may be initiated. If Israel is talking with Morsi, why
shouldn’t it start talking with Ismail Haniyeh?
And another thing: It is no secret that Iran’s clout on the Gaza Strip
is boosted by the week. Iran is supplying Gaza with rockets, streaming
funds and providing guidance, training and experts. Iran is also signing
the checks. There is a Shiite-Sunni coalition there, set against Israel
and the Jewish people.
All the same, the ongoing confrontation in the Gaza Strip does
not only generate an exchange of fire. It also gives rise to contact
between the sides. It is not a deluge — it hasn’t started raining yet,
not even a trickle. But rain clouds may be gathering on the horizon.
When Israel is holding talks with Hamas through Egypt, it is in fact talking with Iran, which is funding Hamas and pulling its strings from afar. It may not even be the beginning of the end, as someone at one point said, but it is, perhaps, the end of the beginning, as we all may someday realize.
Ben Caspit is a senior columnist and political analyst for Israeli
papers. He has a daily radio show and regular tv shows on politics and
Israel.
var _wau = _wau || []; _wau.push([“small”, “wvg1ie6mi5ta”, “m3y”]);
(function() {var s=document.createElement(“script”); s.async=true;s.src=”http://widgets.amung.us/small.js”;
document.getElementsByTagName(“head”)[0].appendChild(s);})();
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Video
Ισραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή
Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Κυριακής 6 Οκτωβρίου
Θέματα Εκπομπής 5ης Οκτωβρίου 2024
1. Γεραπετρίτης: Θα κάνω αυτό που πρέπει στο Αιγαίο και ας χαρακτηριστώ μειοδότης
2. Ελλάδα-υδρογονάνθακες: Ποιος κρύβεται πίσω από την παρακώλυση των γεωτρήσεων; 13:00
3. Κύπρος: Η τριμερής αποφασίστηκε από Αθήνα και Άγκυρα, ερήμην της Λευκωσίας 21:50
4. Τουρκία: Κέρδισε διαγωνισμό στη Ρουμανία για πώληση τεθωρακισμένων οχημάτων αξίας ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων 27:00
5. Ισραήλ: Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση της επίθεσης – Θα αντεπιτεθούμε λέει το Ιράν 33:15
6. ΗΠΑ: Ο Τραμπ γύρισε στον τόπο του εις βάρος του εγκλήματος στην Πενσυλβάνια 59:00
7. Ρωσία-Ουκρανία: Μοντέλο Δυτικής-Ανατολικής Γερμανίας προκρίνουν Δυτικοί κιαι Ουκρανοί αξιωματούχοι 01:01:50
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ιράν
Αντιθέσεις: Στο χείλος της καταστροφής η ανθρωπότητα!
Το “Σοκ και Δέος” σε όλο το φάσμα του Μεσανατολικού με την ανθρωπότητα στο χείλος της Αβύσσου με επίκεντρο μία από τις σημαντικότερες περιφερειακές συγκρούσεις του πλανήτη
Οι “Αντιθέσεις” άνοιξαν την αυλαία των εκπομπών τους για την τηλεοπτική περίοδο 2024-2025 σε μια οριακή συγκυρία δραματικών εξελίξεων για την Μέση και την ευρύτερη Ανατολή , την Μεσόγειο και τις παγκόσμιες γεωστρατηγικές προεκτάσεις.
Το “Σοκ και Δέος” σε όλο το φάσμα του Μεσανατολικού με την ανθρωπότητα στο χείλος της Αβύσσου, με επίκεντρο μία από τις σημαντικότερες περιφερειακές συγκρούσεις του πλανήτη, , που επηρρεάζει γεωπολιτικά, ενεργειακά, οικονομικά, εφοδιαστικά και υπαρξιακά, όχι μόνο τους εμφανείς πρωταγνιστές σε Ισραήλ , Παλαιστίνη, Λίβανο, Ιράν , Υεμένη , Αραβικό κόσμο και Μεσόγειο, αλλά και όλους τους μεγάλους παίκτες ισχύος σε παγκόσμια κλίμακα.
Η αδιέξοδη σύγκρουση και ο φαύλος κύκλος στη μεσανατολική διένεξη εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων , πλανητικών προεκτάσεων.
Τι διαδραματίζεται στην περίμετρο της Ευρασίας που στις μέρες μας αποτελεί το κύριο πεδίο των ηγεμονικών ανταγωνισμών.
Τα όρια της προβολής ισχύος, αποτροπής, γοήτρου υπεροχής και τα εφιαλτικά σενάρια γενικευμένης κλιμάκωσης με την απενοχοποίηση στη διεθνή σκηνή ακόμη και των πυρηνικών πληγμάτων.
Οι προεκτάσεις της κρίσης στο τρίγωνο Ελλάδα- Κύπρος – Τουρκία.
Οι συνέπειες του αναδυόμενου πολυπολικού κόσμου, η στάση των νέων παικτών ισχύος και οι στρατηγική στόχευση των παλαιών δυνάμεων ισχύος.
Στο στούντιο της εκπομπής ο Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, Δημήτρης Ξενάκης, με πεδίο έρευνας την Διεθνή Πολιτική στην Μέση Ανατολή και τα θεάμτα Ασφάλειας στη Μεσόγειο.
Στην εκπομπή παρεμβαίνουν και καταθέτουν την οπτική τους οι :
Μαίρη Μπόση, Καθηγήτρια Διεθνούς Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο Πειραιά
Ιωάννης Μάζης, Ομότιμος Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας στο ΕΚΠΑ
Παναγιώτης Τσάκωνας, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, σπουδών ασφάλειας και ανάλυσης εξωτερικής πολιτικής στο ΕΚΠΑ – Επικεφαλής του Προγράμματος Ασφάλειας στο Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ).
Δημήτρης Καραϊτίδης, Πρέσβης ε.τ.
Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος, Πρέσβης ε.τ
Θέμης Τζήμας, Νομικός και διδάκτορας Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης του ΑΠΘ και μεταδιδακτορικός ερευνητής
Αλέξης Λεκάκης – Κερκυραίος, Υποψήφιος διδάκτορας Ιρανικής Εξωτερικής Πολιτικής στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών του Παντείου
📺 “ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ” με τον Γιώργο Σαχίνη στην ΚΡΗΤΗ TV
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ιράν
Σάββας Καλεντερίδης: Γιατί ανησυχεί η Τουρκία;
Το έργο του PKK για το Μεγάλο Κράτος του Κουρδιστάν προβλέπει την ίδρυση αυτού του κράτους σε εδάφη που θα αποσπαστούν από το Ιράκ, τη Συρία, το Ιράν και την Τουρκία.
Για να κατανοήσουμε, όμως, τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει τον Ερντογάν να φοβάται τόσο πολύ, είναι χρήσιμο να διαβάσουμε το άρθρο του παλαίμαχου και έμπειρου δημοσιογράφου Φικρέτ Μπιλά, που έχει πολύ καλές διασυνδέσεις με το στρατιωτικό κατεστημένο και τις υπηρεσίες πληροφοριών.
Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης
Τις τελευταίες ημέρες ο ίδιος ο Ερντογάν άρχισε να μιλά με τον πιο επίσημο τρόπο για τον κίνδυνο που διατρέχει η χώρα του από την επέκταση του πολέμου στη Μέση Ανατολή. Με άλλα λόγια, είπε ότι η χώρα του βρίσκεται στο στόχαστρο του Ισραήλ.
Ενώ το τελευταίο διάστημα έκανε σχετικές αναφορές, μιλώντας στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, κατά τη έναρξη της νέας κοινοβουλετικής περιόδου, που έχει και έναν ιδιαίτερο συμβολισμό, ο Ερντογάν είπε για το θέμα:
«Ενώ παρακολουθούμε από κοντά τις επιθέσεις του Ισραήλ στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο, βλέπουμε επίσης καθαρά πώς το Ισραήλ θέλει να δημιουργήσει μικρούς δορυφόρους στο βόρειο Ιράκ και τη Συρία χρησιμοποιώντας την (κουρδική, PYD και ΡΚΚ) αυτονομιστική οργάνωση ως πιόνι. Για την πατρίδα μας, το έθνος μας και την ανεξαρτησία μας, θα σταθούμε απέναντι σε αυτή την κρατική τρομοκρατία με κάθε μέσο που διαθέτουμε».
Με την αναφορά του αυτήν ο Ερντογάν θέλησε να δηλώσει ότι το Ισραήλ υποστηρίζει την ύπαρξη δύο αυτόνομων κουρδικών κρατών στο Β. Ιράκ, που ήδη υπάρχει και λειτουργεί de jure από το 2005, και στη ΒΑ Συρία, που λειτουργεί de facto από το 2014, με τη βο΄΄ηθεια των ΗΠΑ.
Στη συνέχεια ο Ερντογάν ανέφερε ότι η απόσταση από την Αλεξανδρέττα μέχρι τα σύνορα του Λιβάνου είναι 170 χιλιόμετρα, δηλαδή μόλις 2,5 ώρες με το αυτοκίνητο, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «με άλλα λόγια, η κατοχή, η τρομοκρατία και η επιθετικότητα είναι ακριβώς δίπλα μας» και ότι «η Τουρκία θα συνεχίσει να στέκεται απέναντι στο Ισραήλ, όποιο κι αν είναι το κόστος».
Για να κατανοήσουμε, όμως, τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει τον Ερντογάν να φοβάται τόσο πολύ, είναι χρήσιμο να διαβάσουμε το άρθρο του παλαίμαχου και έμπειρου δημοσιογράφου Φικρέτ Μπιλά, που έχει πολύ καλές διασυνδέσεις με το στρατιωτικό κατεστημένο και τις υπηρεσίες πληροφοριών. Σημειώνεται ότι το άρθρο δημοσιεύθηκε μερικά εικοσιστετράωρα πριν την εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο:
Η Τουρκία βρίσκεται στο στόχαστρο
Το Ισραήλ συνεχίζει τις επιθέσεις του στον Λίβανο. Μετά τον αρχηγό της ΧΑΜΑΣ Χανιγιέ, σκότωσε τον ηγέτη της Χεζμπολάχ Νασράλα. Συνεχίζει να βομβαρδίζει τη Βηρυτό. Στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες προβλέπουν ότι μετά από αυτό το στάδιο, το Ισραήλ θα προχωρήσει προς την κατάληψη του νότου του Λιβάνου.
Στη συνέχεια εκφράζουν την πρόβλεψή τους ότι θα προχωρήσει στα νότια της Συρίας.
Οι προβλέψεις των στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων είναι συμβατές με τους στόχους του Σχεδίου της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής (Greater Middle East Project, ΣΕΜΑ).
Οι ΗΠΑ εφαρμόζουν σταδιακά το ΣΕΜΑ, το οποίο ανακοίνωσαν στον κόσμο (σ.τ.μ. τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα), δηλώνοντας ότι θα αλλάξουν τα σύνορα 22 χωρών της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.
Μπορούμε να ορίσουμε ως κύριο στόχο αυτού του εγχειρήματος όχι μόνο τον ιμπεριαλιστικό επεκτατισμό των ΗΠΑ, αλλά και την περαιτέρω ανάπτυξη του Ισραήλ και τη δημιουργία ενός κύκλου ασφαλείας γύρω από αυτό.
Οι ΗΠΑ εισέβαλαν αρχικά στο Αφγανιστάν, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, και αποχώρησαν αφού η Αλ Κάιντα και οι Ταλιμπάν, τους οποίους αρχικά υποστήριζαν εναντίον της Ρωσίας, προκάλεσαν προβλήματα στο Αφγανιστάν και στις χώρες της περιοχής. Τελικά παρέδωσαν το Αφγανιστάν στους Ταλιμπάν.
Στη συνέχεια εισέβαλαν στο Ιράκ με τη δικαιολογία ότι «ο Σαντάμ έχει πυρηνικά όπλα». Στο τέλος ανέτρεψαν τον Σαντάμ. Χώρισαν το Ιράκ στα δύο. Ίδρυσαν ένα de facto ανεξάρτητο κουρδικό κράτος στο Βόρειο Ιράκ υπό την κυριαρχία των Μπαρζανί. Στη συνέχεια έσυραν το Ιράκ σε εμφύλιο πόλεμο βασισμένο σε θρησκευτικές σέκτες.
Το ίδιο σχέδιο εφάρμοσαν και στη Συρία. Κατέλαβαν τη βόρεια Συρία με το πρόσχημα του εμφυλίου πολέμου. Χώρισαν κι αυτή τη χώρα στα δύο. Ίδρυσαν ένα κράτος και στρατό για το PKK στο βορρά. Εδώ και χρόνια υπάρχει ένα κουρδικό κράτος που κυβερνάται από το PKK στην περιοχή που εφάπτεται στα σύνορα της Τουρκίας.
Έτσι, αποδυνάμωσαν το Ιράκ και τη Συρία, που θα μπορούσαν να ήταν απειλή για το Ισραήλ στην περιοχή, και τα έκαναν να μην αποτελούν πλέον απειλή.
Φαίνεται ότι μετά τη Συρία, σειρά έχει το Ιράν. Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ στοχεύουν επίσης να διασπάσουν το Ιράν. Ένας από τους στόχους του ΣΕΜΑ είναι ο διαχωρισμός του Ιρανικού Κουρδιστάν και του Νοτίου Αζερμπαϊτζάν από το Ιράν.
Ενώ οι ΗΠΑ προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα Μεγάλο Ισραήλ, καταβάλλουν επίσης προσπάθειες για τη δημιουργία ενός «Μεγάλου Κουρδιστάν», που είναι και ο στόχος του PKK.
Στόχος του είναι να διασφαλίσουν ότι το κράτος του PKK, το οποίο ίδρυσαν στη βόρεια Συρία, θα ενωθεί πρώτα με το Βόρειο Ιράκ και στη συνέχεια θα επεκταθεί δυτικά προς τη Μεσόγειο.
Υπολογίζουν ότι ένα μη αραβικό κράτος που δημιουργήθηκε με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργούσε ασφάλεια για το Ισραήλ.
Η επέκταση του Ισραήλ προς τα νότια του Λιβάνου και της Συρίας θα του επιτρέψει να πλησιάσει το κράτος του PKK στο βορρά, το οποίο βρίσκεται υπό την προστασία των ΗΠΑ.
Έτσι, μετά το Μεγάλο Ισραήλ, θα μπει στο παιχνίδι το έργο του Μεγάλου Κουρδιστάν.
Το έργο του PKK για το Μεγάλο Κράτος του Κουρδιστάν προβλέπει την ίδρυση αυτού του κράτους σε εδάφη που θα αποσπαστούν από το Ιράκ, τη Συρία, το Ιράν και την Τουρκία.
Αυτός ο πίνακας δείχνει ότι μετά το Ιράν, στόχος θα είναι η Τουρκία.
Ενώ ο στόχος του ΣΕΜΑ είχε δηλωθεί ξεκάθαρα στον κόσμο, το γεγονός ότι η Τουρκία καυχιόταν ότι ήταν για λίγο η συμπρόεδρος του ΣΕΜΑ, σημαίνει ότι δεν είχε αντιληφθεί τι τι θα επακολουθήσει.
Δεν είναι δυνατόν να πούμε ότι η Άγκυρα έβλεπε ξεκάθαρα το γεγονός ότι η Τουρκία θα είναι ο στόχος μετά το Ιράν. Αν ίσχυε αυτό, όταν ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, η Τουρκία δεν θα είχε ακολουθήσει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία είχε στόχο να ανατρέψει τον Άσαντ και να ιδρύσει ένα ισλαμικό κράτος στη θέση του.
Ενώ η κυβέρνηση στην Τουρκία περίμενε τις μέρες που θα ανατρεπόταν ο Άσαντ, οι ΗΠΑ κατέλαβαν το βόρειο τμήμα της Συρίας και δημιούργησαν έναν κράτος του PKK.
Τον αραβικό λαό της περιοχής τους τον έστειλαν στην Τουρκία. Η Τουρκία το δέχτηκε επίσης με χαρά. Η μεταφορά εκατομμυρίων Σύριων στην Τουρκία θα διαταράξει τη δημογραφική δομή της χώρας στο μέλλον. Η εσωτερική σύγκρουση και η διχοτόμηση της Τουρκίας θα εξυπηρετήσει τον στόχο του ΣΕΜΑ.
Η Τουρκία μόλις το τελευταίο διάστημα άρχισε να επικρίνει την υποστήριξη που παρέχουν οι ΗΠΑ στο PKK στη βόρεια Συρία. Ωστόσο, αυτό που έπρεπε να κάνει ήταν να δει έγκαιρα τον κίνδυνο και να αποτρέψει όσο μπορούσε από την αρχή τις ΗΠΑ.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
-
Εξωτερική Πολιτική2 ημέρες πρινΣτο επίκεντρο η ελληνοαμερικανική συνεργασία σε συνάντηση του Μητσοτάκη με Αμερικανούς γερουσιαστές στα Χανιά
-
Ιράν2 ημέρες πρινKίνηση υψηλού ρίσκου του Ισραήλ! Δεν αποκλείει χτύπημα στα πυρηνικά του Ιράν ο Νετανιάχου – Πότε θα χτυπήσει;
-
Αναλύσεις2 ημέρες πρινQuo vadis κύριε Γεραπετρίτη;
-
Video17 ώρες πρινLive: Άλλη μια νύχτα τρόμου στη Βηρυτό! Εν αναμονή ισραηλινής επίθεσης το Ιράν
-
Γενικά θέματα2 ημέρες πρινΜία νέα αρχή για το «Γεωπολιτικό»
-
Αστυνομία2 ημέρες πρινΑποκάλυψη! Ειδικό λογικό ισραηλινής κατασκευής για μαζική αναγνώριση προσώπων αποκτά η ΕΛ.ΑΣ.
-
Video1 ημέρα πρινΝετανιάχου σε Μακρόν: Ντροπή σου
-
Video1 ημέρα πρινΓιώργος Αϋφαντής: Στείλτε Patriot στην Κύπρο!