Σε μια ιστορική αναμέτρηση, η Κάμαλα Χάρις και ο Ντόναλντ Τραμπ ανέβηκαν στη σκηνή της Πενσυλβάνια σε μια έντονη αντιπαράθεση για το Οβάλ Γραφείο, εκθέτοντας τα αντίθετα οράματά τους για το μέλλον των ΗΠΑ. Με συντονιστές τους David Muir και Linsey Davis του ABC News, το ντιμπέιτ ξεκίνησε με ένταση, με τον πρώην πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ να επικεντρώνεται στα γνωστά του θέματα: την ασφάλεια των συνόρων και την οικονομική ανάκαμψη, υπερθεματίζοντας για τους δασμούς-ρεκόρ και τη σκληρή μεταναστευτική πολιτική. Η Χάρις αναφέρθηκε στις αποτυχίες του Τραμπ, εστιάζοντας στην κακή διαχείριση του συστήματος δημόσιας υγείας. Επιπλέον στηλίτευσε το οικονομικό πρόγραμμα του Τραμπ, υποστηρίζοντας ότι είναι επιρρεπές στην ύφεση, και τον κατηγόρησε για την αντίδρασή του στην “εισβολή της 6ης Ιανουαρίου” στο Καπιτώλιο. Στο επίκεντρο βρέθηκαν επίσης θέματα όπως οι φυλετικές διακρίσεις, η άμβλωση και το δικαίωμα ψήφου, με τη Χάρις να κατηγορεί τον Τραμπ ότι καλλιεργεί τον διχασμό στο εσωτερικό της χώρας. Ο Τραμπ δέχθηκε επικρίσεις για τα αμφιλεγόμενα και παραπλανητικά σχόλιά του σχετικά με τις εκλογές του 2020.
Στο ντιμπέιτ, σαφώς διαφορετικό από το αντίστοιχο του 2020, χωρίς την παρουσία κοινού, παρακολουθήσαμε δύο υποψήφιους για την προεδρία να ξεσπούν ο ένας ενάντια στην πολιτική του άλλου, εκτοξεύοντας χαρακτηρισμούς. Ας δούμε 11 βασικά συμπεράσματα από το ντιμπέιτ.
1. Η Χάρις υπερασπίστηκε τη μεσαία τάξη με μια “οικονομία ευκαιριών”, ενώ ο Τραμπ εστίασε στο μεταναστευτικό
Στα πρώτα λεπτά του ντιμπέιτ, η Χάρις επικεντρώθηκε στη μεσαία τάξη, στις νέες οικογένειες και στις μικρές επιχειρήσεις, προωθώντας το τολμηρό σχέδιό της για την “οικονομία των ευκαιριών”, με φοροαπαλλαγές για τις μικρές επιχειρήσεις και μείωση φόρου κατά 6.000 δολάρια για τις νέες οικογένειες. Η υπόσχεσή της: να ηγηθεί ως πρόεδρος όλων των Αμερικανών και να λειτουργήσει ως ενωτικός παράγοντας. Από την πλευρά του ο Ντόναλντ Τραμπ εστίασε στο μεταναστευτικό και απέρριψε το όραμα της Χάρις ως “σοσιαλιστική απειλή”. Ο Τραμπ εξαπέλυσε πυρά κατά των πολιτικών που ακολούθησε ο Τζο Μπάιντεν και επέκρινε τη Χάρις για ευθυγράμμισή της με μια πολιτική που αποκάλεσε “μαρξισμό”, υποστηρίζοντας ότι οι πολιτικές τους (σ.σ.: των Δημοκρατικών) επιδείνωσαν την αμερικανική οικονομία και την οδήγησαν στην καταστροφή. Ο Τραμπ περιέγραψε τη Χάρις ως υπέρμαχο του μαρξισμού, προειδοποιώντας τους τηλεθεατές ότι τα οικονομικά της σχέδια θα “πνίξουν” την οικονομική ανάπτυξη. Η Χάρις αντέκρουσε αυτές τις επιθέσεις, τονίζοντας ότι η “οικονομία των ευκαιριών” αποσκοπεί στη βελτίωσε της καθημερινότητας για τις οικογένειες της μεσαίας τάξης, και όχι μόνο της οικονομικής ελίτ, σε αντίθεση όπως είπε με τις πολιτικές που εφάρμοσε ο Τραμπ κατά τη δική του προεδρική θητεία, ευνοώντας μόνο τους πλούσιους. Ο Τραμπ ανταπέδωσε τα πυρά του, δηλώνοντας ότι η Χάρις υπονομεύει την οικονομία και στερεί από τον αμερικανικό λαό τη δυνατότητα να αγοράσει βασικά είδη διατροφής.
2. Η σκληρή στάση του Τραμπ στο μεταναστευτικό
Ο Τραμπ επανήλθε αρκετές φορές στο μεταναστευτικό, τονίζοντας ότι αποτελεί θεμελιώδες ζήτημα για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ. Υποστήριξε ότι η δικη του πολιτική στα σύνορα κράτησε τις ΗΠΑ ασφαλείς και τόνισε ότι μια “χαλάρωση” αυτών των πολιτικών από τη Χάρις θα φέρει δεινά: απώλειες θέσεων εργασίας, εγκληματικότητα και οικονομική οπισθοδρόμηση. Επέμεινε στην επιτυχία που σημείωσε η κυβέρνησή του ως προς την επιβολή δασμών και τη λήψη μέτρων ασφάλειας στα σύνορα εκφράζοντας την αντίθεσή του στις “ριζοσπαστικές σοσιαλιστικές” πολιτικές -όπως τις χαρακτήρισε- της Χάρις. Η ρητορική του στο μεταναστευτικό είχε στόχο να γίνει αρεστός στη βάση του, αναδεικνύοντας το σε θέμα ύψιστης σημασίας που απειλεί την “τσέπη” και την ασφάλεια των Αμερικανών. Από την άλλη η Χάρις είχε ως στόχο να προσεγγίσει ένα ευρύτερο κοινό, καλώντας τους ψηφοφόρους να προσεγγίσουν τις εκλογές με ενότητα και ανθρωπιά. Με υπόβαθρο την εργασία της ως δημόσιος αξιωματούχος, η Χάρις θέλησε να απευθυνθεί στους πολίτες και να ανοίξει έναν νέο δρόμο. Σε μια ιδιαίτερα έντονη στιγμή, ο Τραμπ άρχισε να μιλάει για τις ζημιές που προκαλούν οι παράτυποι μετανάστες, αναφέροντας μάλιστα ότι οι μετανάστες “τρώνε κατοικίδια ζώα στο Σπρίνγκφιλντ του Οχάιο”, ισχυρισμό που ο συντονιστής David Muir έσπευσε αμέσως να αμφισβητήσει.
3. Το χάσμα των αμβλώσεων
Η συζήτηση για τις αμβλώσεις ήταν από τις πιο έντονες του ντιμπέιτ, με τη Χάρις να υπερασπίζεται με πάθος τα δικαιώματα των γυναικών. Ο Τραμπ κατηγόρησε τη Χάρις ότι υποστηρίζει την εκτέλεση μωρών μετά τη γέννησή τους, ενώ η Χάρις υποστήριξε ότι η πολιτική της έχει πιο ανθρωπιστικό έρεισμα, εστιάζοντας στο προσωπικό τίμημα που θα είχαν τέτοιες αποφάσεις για τις ίδιες τις γυναίκες και τις οικογένειές τους, είτε σε περιπτώσεις αιμομιξίας είτε σε περιπτώσεις βιασμών. Αντιθέτως, ο Τραμπ επανέλαβε τη θέση του υπέρ της ζωής, αλλά παραδέχθηκε ότι θα εξέταζε εξαιρέσεις για την άμβλωση σε περιπτώσεις αιμομιξίας και βιασμού. Τοποθετήθηκε ως ο υποψήφιος που θα προστατεύσει τη θρησκευτική ελευθερία. Ταυτόχρονα, η Χάρις τόνισε την ανάγκη η κυβέρνηση να μείνει έξω από τις προσωπικές ιατρικές αποφάσεις, ιδίως για τις γυναίκες, και έθεσε τον Τραμπ προ των ευθυνών του για το γεγονός ότι έβαλε τις γυναίκες να περάσουν από κάτι “παράλογο”. Η Χάρις τάχθηκε υπέρ της επαναφοράς της απόφασης στην υπόθεση Roe v. Wade (Σ.τ.μ.: απόφαση ορόσημο του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ που προστατεύει την ελευθερία μιας εγκύου γυναίκας να επιλέξει να προβεί σε άμβλωση) ώστε να τεθούν σε ισχύ διατάξεις που θα προστατεύουν τις γυναίκες, ώστε να αποφασίζουν για την υγειονομική τους περίθαλψη.
4. Η σύγκρουση Ισραήλ-Χαμάς
Οι δύο υποψήφιοι ήρθαν σε αντιπαράθεση όσον αφορά τη σύγκρουση Ισραήλ-Χαμάς. Η Χάρις δήλωσε ότι είναι σημαντικό να διατηρηθεί το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, υποστηρίζοντας παράλληλα το δικαίωμα του Ισραήλ στην άμυνα. Η ίδια επέκρινε την προσέγγιση της εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ, υπονοώντας πως η προεδρία του έχει αποδυναμώσει την παγκόσμια θέση των ΗΠΑ και πρόσθεσε ότι υπό την κυβέρνησή της θα επιδιωχθεί κατάπαυση του πυρός και λύση δύο κρατών. Ο Τραμπ, στο μεταξύ, υποστήριξε ότι τέτοιες συγκρούσεις δεν θα είχαν συμβεί ποτέ υπό την ηγεσία του, κατηγορώντας τη Χάρις ότι εγκατέλειψε το Ισραήλ. Υποστήριξε επίσης ότι η αυξανόμενη επιρροή του Ιράν στην περιοχή ήταν απόρροια της “χαλαρής” πολιτικής του Μπάιντεν, η οποία, όπως είπε ο ίδιος, επέτρεψε σε τρομοκρατικές ομάδες όπως η Χαμάς να αναπτυχθούν.
5. Διαφορετικές απόψεις για τον πόλεμο μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας
Ο Τραμπ ισχυρίστηκε ότι θα μπορούσε να είχε τερματίσει τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας πριν καν αρχίσει, προσδιορίζοντας τον εαυτό του ως έναν ικανό ηγέτη που είναι αποδέκτης σεβασμού από τους αντιπάλους τους, όπως ο Βλαντίμιρ Πούτιν. Κατηγόρησε τον Μπάιντεν, λέγοντας ότι η “δίχως πυγμή” εξωτερική πολιτική του επέτρεψε την κλιμάκωση της σύγκρουσης. Αντιθέτως, η Χάρις υπερασπίστηκε τα πακέτα στήριξης που παρείχε η κυβέρνηση Μπάιντεν προς την Ουκρανία και επανέλαβε ότι οι Αμερικανοί οφείλουν να υπερασπιστούν τις δημοκρατικές αξίες. Τόνισε ότι ο θαυμασμός του Τραμπ για “δικτάτορες” όπως ο Πούτιν ενθάρρυνε τους απολυταρχικούς παράγοντες και ότι η εξωτερική πολιτική που άσκησε ο Τραμπ ήταν γεμάτη λάθη που αποσταθεροποίησαν την παγκόσμια ασφάλεια.
6. Οικονομία και πληθωρισμός
Και εδώ Τραμπ και Χάρις εξέφρασαν διαφορετικές οπτικές για την κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας. Ο Τραμπ αναφέρθηκε στην προεδρία του ως μια περίοδο πρωτοφανούς οικονομικής ανάπτυξης, και υπερηφανεύτηκε για τη δημιουργία θέσεων εργασίας και τα ρεκόρ επιδόσεων στο χρηματιστήριο. Η Χάρις κατηγόρησε την κυβέρνηση Τραμπ ότι παρέδωσε “τη χειρότερη οικονομία από τον καιρό της Μεγάλης Ύφεσης”. Ο Τραμπ αντέτεινε πως ο πληθωρισμός και η άνοδος των τιμών της βενζίνης και των τροφίμων αποδεικνύουν πως η πολιτική των Δημοκρατικών απέτυχε, ενώ η Χάρις εστιάζοντας στο οικονομικό της πλάνο υποστήριξε ότι θα φέρει φορολογικές ελαφρύνσεις για τις οικογένειες της μεσαίας τάξης, επενδύσεις σε θέσεις εργασίας στον τομέα της καθαρής ενέργειας και θα παρέχει στήριξη ύψους έως και 25.000 δολάρια για τους αγοραστές πρώτης κατοικίας. Η Χάρις εμφανίστηκε ως “γεφυροποιός” μεταξύ των δύο κομμάτων, υποστηρίζοντας ότι η αντιμετώπιση της οικονομικής ανισότητας και η δημιουργία μιας δίκαιης οικονομίας θα ωφελήσει όλους τους Αμερικανούς.
7. Εθνική ασφάλεια και στρατός
Σημείο αιχμής μεταξύ των δύο υποψηφίων ήταν και οι τοποθετήσεις τους για την εθνική ασφάλεια, με τον Τραμπ να παρουσιάζει τη Χάρις ως αδύναμη και απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει τις παγκόσμιες απειλές. Ισχυρίστηκε ότι κατά την προεδρία του, χώρες όπως η Κίνα, η Ρωσία και η Βόρεια Κορέα τον “φοβόντουσαν” και ότι η ισχύς του κράτησε τον κόσμο πιο σταθερό. Η Χάρις αντέδρασε, κάνοντας λόγο για προβληματικές σχέσεις του Τραμπ με αυταρχικούς ηγέτες και την τάση του να θαυμάζει δικτάτορες. Ανέδειξε τη σπουδαιότητα της διπλωματίας, των συμμαχιών και της διατήρησης του ρόλου των ΗΠΑ ως ηγέτιδας δύναμης στην προώθηση της παγκόσμιας ασφάλειας και της δημοκρατίας. Η Χάρις τάχθηκε υπέρ της ενίσχυσης της εθνικής ασφάλειας, που σημαίνει σεβασμό και υποστήριξη του αμερικανικού στρατού και των βετεράνων του, τους οποίους κατηγόρησε τον Τραμπ ότι παραμελεί.
8. Φυλετικός διαχωρισμός και κοινωνική δικαιοσύνη
Ο φυλετικός διαχωρισμός ήταν άλλο ένα σημαντικό θέμα, με τη Χάρις να κατηγορεί τον Τραμπ ότι διχάζει τη χώρα. Υπενθύμισε το ιστορικό φυλετικών διακρίσεων του Τραμπ, από την άρνησή του να νοικιάζει σε μαύρους τη δεκαετία του 1970 μέχρι τα σχόλιά του για την υπόθεση “Central Park Five”. Το φυλετικό θέμα τέθηκε όταν ο Muir ρώτησε τον Trump για τα σχόλια που είχε κάνει σχετικά με την καταγωγή της Χάρις. Από την άλλη, η υποψήφια των Δημοκρατικών εμφανίστηκε ως μια ενωτική προσωπικότητα που δεσμεύεται να αντιμετωπίσει τον συστημικό ρατσισμό και να “θεραπεύσει” τους διαχωρισμούς που είχαν κλιμακωθεί υπό τη διακυβέρνηση Τραμπ.
9. Οι ταραχές της 6ης Ιανουαρίου
Ο Τραμπ ερωτήθηκε για τις ταραχές της 6ης Ιανουαρίου στο Καπιτώλιο και για το αν μετάνιωσε για το περιστατικό, αλλά ο πρώην πρόεδρος δεν έδωσε άμεση απάντηση. Αντιθέτως, ασχολήθηκε με άλλα θέματα, επικρίνοντας την κυβέρνηση Μπάιντεν για την αντίδρασή της στις ταραχές στη Μινεάπολη. Η μη άμεση αναγνώριση των γεγονότων στο Καπιτώλιο από πλευράς Τραμπ φάνηκε ως υπεκφυγή. Στον αντίποδα, η Χάρις βρήκε την ευκαιρία να καταδικάσει τη βία της 6ης Ιανουαρίου 2021 στο Καπιτώλιο, επισημαίνοντας ότι πρέπει να προστατευθούν οι δημοκρατικοί θεσμοί και να αποδοθούν ευθύνες σε άτομα.
10. Κλιματική αλλαγή και περιβάλλον
Η Χάρις μίλησε ως υπέρμαχος της δράσης για το κλίμα και υποσχέθηκε να ενισχύσει τον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και να μειώσει την εξάρτηση της Αμερικής από τα ορυκτά καύσιμα. Επέκρινε την αδιάφορη προσέγγιση του Τραμπ για την κλιματική αλλαγή, ισχυρισμός με τον οποίο διαφώνησε ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος και ίσα-ίσα υποστήριξε πως ο ίδιος ενήργησε για την απορρύθμιση της βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων. Είπε ακόμη ότι οι πολιτικές που εφάρμοσε οδήγησαν τις ΗΠΑ στην ενεργειακή ανεξαρτησία, ενώ το πρόγραμμα της Χάρις θα ακρωτηρίαζε την οικονομία με τους υπερβολικούς του κανονισμούς και τις πράσινες πρωτοβουλίες που καταστρέφουν την οικονομία.
11. Ο Τραμπ αρνήθηκε ότι είναι υπέρμαχος του “Σχεδίου 2025”
Ο Τραμπ δεν απέφυγε να απαντήσει μόνο για τις ταραχές της 6ης Ιανουαρίου, αλλά αρνήθηκε ότι έχει οποιαδήποτε σχέση με το “Σχέδιο 2025”, μια πολιτική ατζέντα από το Ίδρυμα Heritage για την ομοσπονδιακή διακυβέρνηση. Η πρωτοβουλία, η οποία περιλαμβάνει σχέδια για τη δραστική μείωση του μεγέθους του ομοσπονδιακού εργατικού δυναμικού και την αύξηση της εκτελεστικής εξουσίας, έχει φίλους και πολέμιους στην αμερικανική πολιτική σκηνή. Ο Τραμπ πήρε αποστάσεις από το Σχέδιο κατά τη διάρκεια του ντιμπέιτ, επιμένοντας ότι δεν είναι μέρος της προεκλογικής του στρατηγικής, παρόλο που αρκετοί υποστηρίζουν ότι το Σχέδιο ταιριάζει με τους στόχους του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου. Μετά την άρνησή του, ο Τραμπ άλλαξε θέμα, επιστρέφοντας στα “γνώριμα” (μετανάστευση – οικονομία), ενώ απέφυγε να επεκταθεί λεπτομερώς για αμφιλεγόμενες πολιτικές προτάσεις του που συνδέονται με μια ενδεχόμενη δεύτερη θητεία του στον Λευκό Οίκο.
Η Χάρις δεν συγκρατήθηκε όταν αναφέρθηκε στο ποινικό υπόβαθρο του Τραμπ. Εστίασε στις νομικές μάχες του πρώην προέδρου, τις συνεχιζόμενες έρευνες εναντίον του και τα κατηγορητήρια. Μετά το ντιμπέιτ, οι πολιτικοί αναλυτές συνέχισαν να αναλύουν τη στρατηγική, τις απαντήσεις και την οπτική των δύο διεκδικητών, με ορισμένους να υποστηρίζουν ότι και οι δύο υποψήφιοι δεν απάντησαν σε ορισμένες ερωτήσεις γύρω από την οικονομία, τη μετανάστευση και την πολιτική όπως θα έπρεπε. Καθώς απομένουν λιγότερες από οκτώ εβδομάδες για την ημέρα των εκλογών, αυτό το ντιμπέιτ ήταν κρίσιμο για το ποιος θα κερδίσει την ψήφο των Αμερικανών.
Πηγή: Forbes
