Ακολουθήστε μας

Μεγάλη Βρετανία

Ο Βρετανός κατάσκοπος στον οποίο βασίστηκε ο James Bond

Δημοσιεύτηκε

στις

Ο James Bond βασίστηκε σε αξιωματικό πληροφοριών του Βασιλικού Ναυτικού της Μ. Βρετανίας με το παρωνύμιο «Biffy» – Παρόλ’ αυτά εξακολουθούσε να οδηγεί τεθωρακισμένη Rolls Royce.

Φαίνεται ότι υπάρχει ένας σωρός από στοιχεία που συνδέουν τις αληθινές περιπέτειες κατασκοπείας του Biffy με αυτές του James Bond – από τη σύνδεσή του με σκιώδεις δολοφονίες έως τις εμπειρίες του με ρωσικά gadgets τύπου 007.

Ο James Bond βασίστηκε μυστικά σε έναν αξιωματικό πληροφοριών βρετανικής καταγωγής, ο οποίος ήταν  γεννημένος στην Ουκρανία με το παρωνύμιο «Biffy», όπως ισχυρίζεται ένας ειδικός του βρετανικού στρατού.

Σε μια βιογραφία του ήρωα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και πολύγλωσσου αξιωματικού πληρορφοριών των μυστικών υπηρεσιών, Wilfred Dunderdale, υπάρχει ο ισχυρισμός ότι «ο ναύτης που έγινε κατάσκοπος» – ο οποίος ήταν επίσης ένας από τους καλύτερους φίλους του δημιουργού του 007, Ian Fleming, – ήταν η πραγματική έμπνευση για τον δημοφιλή χαρακτήρα του James Bond.

Συγγραφέας του βιβλίου είναι ο αντισυνταγματάρχης Tim Spicer – ένας βετεράνος του βρετανικού στρατού και λάτρης της περιπέτειας που κάποτε ηγήθηκε του μεγαλύτερου ιδιωτικού στρατού στο Ιράκ, την Υεμένη, τη Σομαλία και τη Σιέρα Λεόνε.

Λέει, λοιπόν, στην βιογραφία του: «Ο Biffy ήταν τζέντλεμαν του βρετανικού ναυτικού, γενναίος, εκκεντρικός και βρισκόταν στο μάτι του κυκλώνα της διεθνούς κατασκοπείας. Αυτό, προφανώνς, τον καθιστά ως το τέλειο πρότυπο για τον 007».

Ο αντισυνταγματάρχης Spicer αφιέρωσε τρία χρόνια στην έρευνα για τον θρυλικό ήρωα Biffy του βιβλίου του «A Suspicion Of Spies» που πρόσφατα κυκλοφόρησε. Το παρωνύμιο του αξιωματικού πληροφοριών προέρχεται από το βάναυσο και αστραπιαίο rear hook (ισχυρό χτύπημα με την δεξιά γροθιά δεξιόχειρα πυγμάχου), το οποίο τελειοποίησε στη γενέτειρά του, την Οδησσό, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας.

Φαίνεται ότι υπάρχει ένας σωρός από στοιχεία που συνδέουν τις πραγματικές περιπέτειες κατασκοπείας του Biffy με αυτές του James Bond – από τις διασυνδέσεις του με σκοτεινούς φόνους μέχρι την εμπειρία που είχε  με ρωσικά gadgets τύπου 007.

Παρότι ο Biffy ήταν ομολογουμένως βίαιος και άγριος πυγμάχος μέσα στο ρινγκ, λέγεται ότι ήταν ένας μαλακός άνθρωπος και πολύγλωσσος τζέντλεμαν με ιδιαίτερη τάση να σώζει δεσποινίδες που βρίσκονταν σε κίνδυνο.

Ο Biffy έχει εμφανιστεί σε περισσότερα από 60 βιβλία και ιστότοπους, αλλά ο αντισυνταγματάρχης Spicer είναι ο πρώτος που έγραψε την ιστορία της ζωής του.

Επίσης, ο αντισυνταγματάρχης Spicer προσέθεσε σχετικά με την ομοιότητα του Biffy με τον υπερκατάσκοπο James Bond: «Ήταν μάλλον σαν ένα φάντασμα που ήξερε κανείς ότι υπήρχε, αλλά η μορφή του δεν έμενε ποτέ στο ίδιο σημείο για αρκετή ώρα ώστε να μπορεί κανείς να το δει καθαρά. Ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος – κομψός, εκλεπτυσμένος, ευγενικός και πλούσιος, και συνάμα αδίστακτος και αποτελεσματικός αξιωματικός πληροφοριών σε μια καριέρα που κάλυπτε μια περίοδο που ξεκινούσε από τη Ρωσική Επανάσταση μέχρι τον Ψυχρό Πόλεμο και όχι μόνο.

Σίγουρα, η δράση και η ίντριγκα στη ζωή του θα μπορούσαν να προέρχονται κατευθείαν από τις σελίδες του From Russia With Love, για το οποίο ο Biffy λειτούργησε ως σύμβουλος.»

Ο Biffy και ο δημιουργός του James Bond, Ian Fleming, ήταν φίλοι για 25 χρόνια μέχρι το θάνατο του συγγραφέα το 1964.

Ως αξιωματικός πληροφοριών, ο Biffy λέγεται ότι κυκλοφορούσε στο Παρίσι με μια θωρακισμένη Rolls Royce.

Πιστεύεται, επίσης, ότι πλήρωσε με χρυσές λίρες Βρετανίδες στο χαρέμι του σουλτάνου της Κωνσταντινούπολης πριν τις βοηθήσει να δραπετεύσουν από τα νύχια του με ένα καταδρομικό του ναυτικού.

Ακόμη, ήταν μέλος των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών το 1921 και επικεφαλής σταθμού τους στο Παρίσι πέντε χρόνια αργότερα. Οι προσπάθειές του ως αξιωματικού πληροφοριών των μυστικών υπηρεσιών έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ήττα των Ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Ian Fleming έχει, επίσης, παραδεχτεί ότι ο χαρακτήρας του James Bond βασίστηκε σε ανθρώπους που γνώριζε, λέγοντας κάποτε: «Οι πλοκές μου είναι φανταστικές, αλλά η όλη ιδέα βασίζεται στην αλήθεια και ό,τι γράφω έχει προηγούμενο στην αλήθεια».

Επιπλέον, ο συγγραφέας έχει πει ότι το βιβλίο του From Russia With Love στο οποίο κάνει λόγο για ένα σοβιετικό κατασκοπευτικό δίκτυο, εμπνεύστηκε εν μέρει από τον συνταγματάρχη Grigori Tokaev – έναν αποστάτη του οποίου χειριστής ήταν ο Biffy.

Ο Biffy ήταν υπεύθυνος για υποβρύχιες επιθέσεις κατά των Ναζί και χρησιμοποίησε τα άπταιστα ρωσικά του για να εκτονώσει τις τεταμένες αντιπαραθέσεις κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Σε ηλικία μόλις 18 ετών προσελήφθη από τη βρετανική ναυτική υπηρεσία πληροφοριών ως διερμηνέας, καθώς γνώριζε αγγλικά, ρωσικά, γαλλικά, πολωνικά και γερμανικά.

Η ομοιότητα των βάναυσων τεχνικών του James Bond με αυτές του Biffy στο βιβλίο του Ian Fleming αντικατοπτρίζεται από την παραδοχή του (Biffy) ότι οι δεκαετίες που ήταν κατάσκοπος για τη Βρετανία ήταν «40 χρόνια εξουσιοδοτημένης βιαιοπραγίας».

Ο ιστορικός Andrew Roberts δήλωσε για το νέο βιβλίο του αντισυνταγματάρχη Spicer: «Με εκπαιδευμένους δολοφόνους, ψευδώνυμα, ραντεβού, παγιδευμένα χρηματοκιβώτια, αγγελιοφόρους, παράνομες εναέριες ρίψεις, οίκους ανοχής και επιδρομές της Γκεστάπο τα ξημερώματα, το βιβλίο αυτό διαβάζεται σαν ένα καταπληκτικό σενάριο ταινίας, αλλά κάθε λέξη του είναι αληθινή».

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα λεγόμενα του Christopher Andrews, ο οποίος είναι γνωστός ως ο επίσημος ιστορικός της MI5 με φήμες να τον θέλουν ως δεινό στρατολόγο των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, για τον θρυλικό Βρετανό αξιωματικό πληροφοριών Biffy.

Ο Wilfred Dunderdale αποκάλεσε κάποτε τη μακρά καριέρα του στις μυστικές υπηρεσίες «40 χρόνια εξουσιοδοτημένης βιαιοπραγίας». Οι πιο ανατριχιαστικές περιπέτειές του, ωστόσο, είχαν λάβει χώρα πριν από την εισχώρησή του στην MI6 το 1921. Ο Dunderdale μεγάλωσε στην τσαρική Ρωσία, όπου ο Βρετανός πατέρας του εργαζόταν ως επιτυχημένος διαμεσολαβητής/ατζέντης όπλων και ναυτιλιακών προϊόντων. Σε ηλικία μόλις 16 ετών, ο Dunderdale τιμήθηκε με το Τάγμα της Αγίας Άννας – το ισοδύναμο του ιππότη – από τον Τσάρο Νικόλαο Β’, για τον ρόλο του στη βύθιση τεσσάρων γερμανικών πλοίων κατά τη διάρκεια της θαλάσσιας δοκιμής ενός νέου υποβρυχίου το 1916.

Στη συνέχεια, το 1920, κατά τη διάρκεια του ρωσικού εμφυλίου πολέμου, και ενώ εργαζόταν ως μεταφραστής για τις βρετανικές ναυτικές υπηρεσίες πληροφοριών, ο Dunderdale ηγήθηκε μιας ομάδας επιβίβασης για να πάρει τον έλεγχο του υποβρυχίου Outka, του οποίου το φιλομπολσεβικικό πλήρωμα απειλούσε να ρίξει στη θάλασσα τους τσαρικούς αξιωματικούς του. Η επιδεξιότητά του στην πυγμαχία με τη βοήθεια της οποίας έδωσε τέλος στην ανταρσία, του χάρισε το παρωνύμιο «Biffy». Ήταν ακόμη γνωστός με αυτό το παρατσούκλι, το οποίο χρησιμοποιούσε για να υπογράφει επιστολές προς φίλους και συναδέλφους, όταν τον συνάντησα για πρώτη φορά σχεδόν μισό αιώνα αργότερα.

Λίγο πριν από τα 88α γενέθλιά του, τον Δεκέμβριο του 1987, ο Biffy με κάλεσε σε γεύμα στη Νέα Υόρκη. Ζούσε με ιδιαίτερο στυλ σε ένα ενοικιαζόμενο διαμέρισμα με υπηρεσίες ξενοδοχείου στην Πέμπτη Λεωφόρο. Το προσωπικό διαχείρισης του διαμερίσματος έφερε στο ευρύχωρο ασανσέρ υπηρεσίας ένα νόστιμο γεύμα, μαζί με πιατικά, μαχαιροπήρουνα, τραπέζι και καρέκλες. Παρούσα ήταν, επίσης, η τρίτη σύζυγος του Biffy, η Debby McCloud. Η Τζαμαϊκανή υπηρέτριά τους, με το υπέροχο όνομα Hyacinth Lightbody, περιφερόταν στο βάθος.

Καθώς ξεκινούσαμε το γεύμα, ο Biffy μου είπε ότι, παρόλο που ζούσε στη Νέα Υόρκη, επέστρεφε κάθε χρόνο στην Αγγλία και πλήρωνε τον φόρο εισοδήματός του στην ώρα του, ως οφείλει ο κάθε πατριώτης. Οι στάχτες του διασκορπίστηκαν αργότερα στο χωριό του, το Bletchingley, όπου μια αναμνηστική πλάκα στην εκκλησία της ενορίας τον περιγράφει ως «διακεκριμένο διπλωμάτη και αξιωματικό του ναυτικού». Έχοντας κάνει δεκτό τον σεβασμό του Biffy για τον νόμο περί κρατικών μυστικών, δεν υπάρχει καμία αναφορά στην καριέρα του στην MI6.

Αν και δεν περίμενα ότι ο Biffy θα αναγνώριζε κάποιον από τους πρώην πράκτορές του κατά τη διάρκεια της μεσημεριανής μας συζήτησης, μπορέσαμε να συγκρίνουμε κάποιες αναμνήσεις από τη ζωή του στο Παρίσι, όπου πέρασε 14 χρόνια (1926-40) ως επικεφαλής του κεντρικού σταθμού της MI6. Κύριο καθήκον του ήταν ο σύνδεσμος με τις πολύ μεγαλύτερες γαλλικές υπηρεσίες πληροφοριών, ιδίως με το Deuxième Bureau, το οποίο ήταν υπεύθυνο για την κατασκοπεία στο εξωτερικό.

Η φήμη του Biffy ως «λατρης του αδύναμου φύλου» συνέβαλε στο να απολαύσει περισσότερο τη ζωή του στο Παρίσι του μεσοπολέμου. Είχε εντυπωσιαστεί πολύ από τις «υψηλόβαθμες» γυναίκες πράκτορες της Γαλλίας- στις Παριζιάνες ερωμένες του κατά τη δεκαετία του 1930 περιλαμβανόταν πιθανότατα και η Josephine Baker, η αμερικανικής καταγωγής έγχρωμη αστέρας του Folies Bergère, η οποία αργότερα έγινε η πιο επιτυχημένη ανεξάρτητη Γαλλίδα μυστική πράκτορας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Ernest Hemingway, ο οποίος πιθανότατα είχε επίσης σχέση με την Baker στο προπολεμικό Παρίσι, την αποκάλεσε ως «την πιο εντυπωσιακή γυναίκα που είδε ποτέ κανείς ή θα δει ποτέ». Μια ολόσωμη γυμνή φωτογραφία της Baker είναι η πιο εντυπωσιακή από τις πολλές απεικονίσεις στη συναρπαστική και αποκαλυπτική βιογραφία του Biffy γραμμένη από τον  αντισυνταγματάρχη Tim Spicer, «A Suspicion of Spies».

Το μεγαλύτερο επίτευγμα του Biffy ως επικεφαλής του σταθμού της MI6 ήταν να προωθήσει την άκρως απόρρητη συνεργασία μεταξύ Βρετανών, Γάλλων και Πολωνών κρυπταναλυτών για να σπάσουν αυτό που οι Γερμανοί πίστευαν ότι ήταν το αδιάρρηκτο κρυπτογράφημα της μηχανής Enigma. Είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στη λαθραία μεταφορά του πολωνικού αντιγράφου της μηχανής Enigma από τη Βαρσοβία, μέσω Παρισιού, στο Λονδίνο, λίγο πριν ο Χίτλερ εισβάλει στην Πολωνία τον Σεπτέμβριο του 1939 – ένα κρίσιμο βήμα στην ανάπτυξη του Ultra, ίσως της σημαντικότερης πηγής πληροφοριών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όπως επιβεβαίωσε αργότερα ο Ian Fleming, η αφήγηση στο From Russia with Love για τη λαθραία μεταφορά μιας άκρως απόρρητης μηχανής κρυπτογράφησης με το Orient Express οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στον Biffy. Ο Spicer, ο οποίος αφιερώνει το τελευταίο του κεφάλαιο στη στενή φιλία του Fleming και του Dunderdale, περιγράφει τον Biffy ως «περισσότερο Bond παρά Smiley».

Ο Spicer ανακάλυψε πολλά τόσο στα γαλλικά όσο και στα βρετανικά επίσημα αρχεία, καθώς και σε ιδιωτικά έγγραφα, τα οποία συμπληρώνουν την αποσπασματική περιγραφή της καριέρας του Biffy πριν και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην επίσημη ιστορία της MI6, η οποία – σε αντίθεση με εκείνες της MI5 και της GCHQ – σταματά το 1959 και θα πρέπει τώρα να επικαιροποιηθεί. Ο αντισυνταγματάρχης Spicer δεν φταίει για το γεγονός ότι έχει ανακαλύψει λιγότερα σημαντικά στοιχεία για τις αρχές του Ψυχρού Πολέμου, όταν ο Biffy ήταν Επόπτης  Συνδέσμων με πράκτορες ξένων μυστικών υπηρεσιών – κυρίως με τη Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες σε επιχειρήσεις κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Οι πόροι της MI6 επισκιάζονταν από εκείνους της KGB– της οποίας η οργάνωσή ήταν επίσης συγκεχυμένη. Χωρίς να γνωρίζει τη διείσδυση των Σοβιετικών κατασκόπων Kim Philby και George Blake στην MI6, ο Biffy πίστευε ότι «οι Ρώσοι δεν θα μπορούσαν ποτέ να καταλάβουν την υπηρεσία μας –MI6– λόγω της συγκεχυμένης διοίκησης». Πριν συνταξιοδοτηθεί στη συνήθη ηλικία των 60 ετών το 1959, αύξησε την ιστορική σύγχυση καταστρέφοντας όλους τους φακέλους των συνδεσμων με τις ξενες μυστικες υπηρεσιες πληροφοριών.

Η ευγένεια του Biffy και η μακρά εμπειρία του στις επιχειρήσεις πληροφοριών, ωστόσο, του εξασφάλισαν την παραμονή του σε επαφή με την MI6 και με ορισμένους από τους Αμερικανούς συμμάχους της για το υπόλοιπο της ζωής του. Ένας φίλος μου τη δεκαετία του 1980, τότε επικεφαλής ενός σταθμού της MI6, ονόμασε το σκύλο του Biffy προς τιμήν του Dunderdale. Ο άλλος καλεσμένος στο γεύμα μου με τον Biffy στη Νέα Υόρκη το 1987 ήταν ένας νεαρός εν ενεργεία αξιωματικός της MI6. Αν και δεν τον ρώτησα ποτέ, φαντάζομαι ότι οι απόψεις του για τις επιχειρήσεις των μυστικών υπηρεσιών ήταν πολύ λιγότερο ριψοκίνδυνες από αυτές του Biffy. Αλλά φαινόταν να βρίσκει τον Biffy εντυπωσιακό, όπως τον έβρισκα κι εγώ άλλωστε.

 

 

 

 

 

Πηγή: https://www.dailystar.co.uk/news/latest-news/james-bond-based-sailor-spy-33666316

https://www.telegraph.co.uk/books/non-fiction/review-suspicion-spies-tim-spicer-biffy-dunderdale/

Μετάφραση: Γιάννης Λιναρδάτος

 

Συνέχεια ανάγνωσης

Μεγάλη Βρετανία

Αξιολόγηση στα Βρετανικά πανεπιστήμια: μια ιστορία πρωταθλητισμού

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Μια σημαντική μέρα για τα ανώτατα ιδρύματα (και όχι μόνο)

Πανεπιστήμια της Βρετανίας: Ανακοινώθηκαν από τον αρμόδιο κρατικό οργανισμό οι αξιολογήσεις για την έρευνα σε όλα τα πεδία
Σήμερα ήταν σημαντική μέρα – για όλα τα πανεπιστήμια στη Βρετανία, για το δικό μου πανεπιστήμιο, για την ομάδα μου, αλλά και προσωπικά. Ένα λεπτό μετά τα μεσάνυχτα ανακοινώθηκαν από τον αρμόδιο κρατικό οργανισμό οι αξιολογήσεις για την έρευνα σε όλα τα πεδία σε όλα τα πανεπιστήμια της Βρετανίας (το λεγόμενο REF – Research Excellence Framework). Αυτό γίνεται κάθε 8 περίπου χρόνια (η τελευταία αξιολόγηση ήταν το 2014) και η προετοιμασία για την επόμενη REF ξεκινάει την επόμενη μέρα της κατάθεσης της προηγούμενης γιατί η αξιολόγηση καλύπτει όλη την έρευνα όλων των ακαδημαϊκών καθόλη τη διάρκεια της οκταετίας.

Με βάση αυτή την αξιολόγηση η κυβέρνηση δίνει τη χρηματοδότηση στα πανεπιστήμια, που είναι και τα μόνα κρατικά χρήματα που παίρνουμε ως ίδρυμα αφού οι φοιτητές πλέον πληρώνουν πλήρη δίδακτρα (υπάρχει και κρατική χρηματοδότηση για συγκεκριμένα ερευνητικά προγράμματα αλλά αυτή γίνεται από τον εκάστοτε οργανισμό σε συγκεκριμένα άτομα ή ομάδες). Επομένως η REF είναι μια φοβερά κρίσιμη και ανταγωνιστική διαδικασία τόσο για την οικονομική βιωσιμότητα και πορεία του κάθε πανεπιστημίου, όσο και για το σκορ στους πίνακες κατάταξης (league tables), τη φήμη τους, αλλά και τις «μετοχές» και τη ζήτηση του κάθε ακαδημαϊκού στην κιμαδομηχανή των μεταγραφών και της αγοράς.

Η αξιολόγηση της REF γίνεται από μεγάλα πάνελ με τους κορυφαίους ακαδημαϊκούς της χώρας ως αξιολογητές, σε 34 Γνωστικά Πεδία (Units of Assessment). Κάθε πανεπιστήμιο επιλέγει σε ποια θα καταθέσει (π.χ. το πανεπιστήμιό μου κατέθεσε σε 13). Το δικό μου Γνωστικό Πεδίο είναι το 34: Έπικοινωνία, Πολιτισμικές Σπουδές και ΜΜΕ.

Η αξιολόγηση χωρίζεται σε τρία κομμάτια:

Δημοσιεύσεις (Outputs, 65% του συνολικού βαθμού), κυρίως σε επιστημονικά περιοδικά και δευτερευόντως σε ακαδημαϊκές μονογραφίες, όπου ο κάθε ακαδημαϊκός καταθέτει μέχρι και 5 από τις καλύτερές του δημοσιεύσεις
Αντίκτυπος της έρευνας στην κοινωνία (Impact, 25% του συνολικού βαθμού), όπου καταθέτουμε case studies (4 σελίδες το κάθε ένα) όπου αποδεικνύουμε πώς κάποια συγκεκριμένα ερευνητικά πρότζεκτ οδήγησαν σε μετρήσιμη βελτίωση ή αλλαγή στην κοινωνία∙ είτε σε κυβερνητική πολιτική, είτε σε επιχειρήσεις, είτε σε τοπικές κοινωνίες, είτε σε κλάδους, οργανισμούς ή ακόμα και στην κοινωνία συνολικά. Ωστόσο, ο κάθε ισχυρισμός πρέπει να αποδεικνύεται με αναλυτικά στοιχεία (evidence) απτής βελτίωσης π.χ. σε κέρδη ή έσοδα, συμπεριφορά πολιτών ή εμπλοκή χρηστών, δημόσια υγεία κλπ.
Ερευνητικό περιβάλλον (10% του συνολικού βαθμού) που καλύπτει τις ερευνητικές δομές του ιδρύματος, τον αριθμό των διδακτορικών φοιτητών, τις πολιτικές συμπερίληψης και όλες τις άλλες ερευνητικές δραστηριότητες και τη συνολική παρουσία μιας ομάδας στον τομέα της στη χώρα ή και διεθνώς

 

για τη συνέχεια AthensVoice

Συνέχεια ανάγνωσης

Αυστραλία

FT : Τα πυρηνικά υποβρύχια της Αυστραλίας και η «περικύκλωση» της Κίνας

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Η απόκτηση οκτώ πυρηνοκίνητων υποβρυχίων από την Αυστραλία αλλάζει τις ισορροπίες για το Πεκίνο στον Ειρηνικό. Το νέο ενιαίο μέτωπο κατά της Κίνας και η συνέχιση της πολιτικής Τραμπ από τον Μπάιντεν.

Οι γεωπολιτικές επιδιώξεις της Κίνας αντιμετωπίζουν μια νέα μεγάλη πρόκληση, καθώς οι ΗΠΑ συμφώνησαν να βοηθήσουν την Αυστραλία να κατασκευάσει οκτώ πυρηνοκίνητα υποβρύχια και να την προμηθεύσουν με πυραύλους Τόμαχοκ, υποστηρίζουν τοπικοί αξιωματούχοι και αναλυτές.

Η συμφωνία, μέρος μιας νέας τριμερούς αμυντικής συνεργασίας η οποία περιλαμβάνει ακόμα το Ηνωμένο Βασίλειο, θα επιτρέψει στην Αυστραλία να προβάλει ισχύ στον Δυτικό Ειρηνικό.

Μέχρι τώρα, ο κινεζικός στρατός υπολόγιζε ότι ήταν πιθανό να αντιμετωπίσει παρεμβάσεις μόνο από το ναυτικό των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας, στην προσπάθειά του να κυριαρχήσει στρατιωτικά στις γειτονικές θάλασσες, ειδικά στη θαλάσσια περιοχή γύρω από την Ταϊβάν. Ο πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ, ο πιο ισχυρός Κινέζος ηγέτης μετά τον Μάο Τσετούνγκ, έχει επανειλημμένα πει ότι η ενοποίηση με την Ταϊβάν ήταν «ιστορική αποστολή και ακλόνητη δέσμευση», η οποία δεν «μπορεί να μετατίθεται από τη μία γενιά στην άλλη». Το Πεκίνο έχει υποσχεθεί να πάρει τον έλεγχο της Ταϊβάν και δια της βίας, αν χρειαστεί.

O στρατηγός Λι Χσι Μινγκ, πρώην επικεφαλής του γενικού επιτελείου στρατού της Ταϊβάν, δήλωσε την Πέμπτη: «Τα πυρηνοκίνητα υποβρύχια δίνουν για πρώτη φορά στην Αυστραλία δυνατότητες στρατηγικής αποτροπής και επίθεσης».

«Θα είναι σε θέση όχι απλώς να προστατεύουν τις δικές τους θαλάσσιες λωρίδες επικοινωνίας, αλλά και να αναπτύξουν δυνάμεις μακριά από τα εδάφη τους. Προσθέστε σε αυτό τους πυραύλους Τόμαχοκ και η γροθιά της Αυστραλίας φτάνει ως την ενδοχώρα της Κίνας».

O Λι πρόσθεσε ότι η «λογική περιοχή ανάπτυξης αυτών των υποβρυχίων θα ήταν τα βαθιά νερά του Δυτικού Ειρηνικού κοντά στην Ταϊβάν». «Δεν υπάρχουν πολλά που μπορεί να κάνει ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός για να αντιμετωπίσει αυτή τη νέα στρατιωτική ικανότητα», σημείωσε. «Οι ανθυποβρυχιακές πολεμικές επιχειρήσεις είναι από τις πιο δύσκολες και επικίνδυνες και ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός θα χρειαστεί περισσότερο καιρό να εκπαιδευτεί σε αυτές από όσο θα χρειαστεί για να κατασκευαστούν και να αναπτυχθούν τα υποβρύχια της Αυστραλίας».

Η κυβέρνηση της Αυστραλίας ανακοίνωσε ότι η συμφωνία με τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, η οποία είναι γνωστή και ως AUKUS, «αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο άλμα όσον αφορά τις στρατιωτικές ικανότητες του βασιλικού ναυτικού της Αυστραλίας».

«Τα πυρηνικά υποβρύχια είναι ανώτερα όσον αφορά την ταχύτητα, την ευελιξία, την επιβιωσιμότητα και την απόκρυψη ίχνους και διαθέτουν σχεδόν απεριόριστη ανθεκτικότητα, σε σχέση με τα παραδοσιακά υποβρύχια», πρόσθεσε. «Οι ικανότητες αυτές επιτρέπουν στα πυρηνοκίνητα υποβρύχια να λειτουργούν σε αμφισβητούμενα ύδατα με μικρότερο κίνδυνο εντοπισμού».

Εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών επέκρινε την Πέμπτη την τριμερή συμφωνία ως «εξαιρετικά ανεύθυνη», λέγοντας ότι θα «υπονόμευε την περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα και θα ενέτεινε την κούρσα εξοπλισμών».

Ο Σι έχει προγραμματίσει να μιλήσει την Παρασκευή διαδικτυακά σε συνάντηση του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης, ο οποίος συνέρχεται στο Τατζικιστάν, με τις συνομιλίες να επικεντρώνονται στην κατάληψη της εξουσίας στο Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν.

Σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, ο Σι δεν απάντησε στην πρόταση της Ουάσιγκτον για συνάντηση των δύο ηγετών πρόσωπο με πρόσωπο, εν μέρει επειδή το Πεκίνο θέλει η Ουάσιγκτον να κάνει βήματα για να βελτιώσει τις τεταμένες διμερείς σχέσεις.

Αξιωματούχοι στο Πεκίνο έχουν ανησυχήσει από την απροθυμία του Μπάιντεν να αποσύρει πολλές από τις σκληροπυρηνικές πολιτικές που εφάρμοσε κατά της Κίνας ο προκάτοχός του Ντόναλντ Τραμπ. Την Τετάρτη, ο Γιανγκ Τζιέκι, ο κορυφαίος Κινέζος αξιωματούχος σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, κάλεσε την κυβέρνηση Μπάιντεν να «επανορθώσει τις εσφαλμένες πολιτικές κατά της Κίνας και να συνεργαστεί με την Κίνα για να επαναφέρει τις διμερείς σχέσεις στη σωστή τροχιά το συντομότερο δυνατόν».

Ο Ζου Φενγκ, ειδικός στις διεθνείς σχέσεις στο Πανεπιστήμιο Τσινγκούα στο Πεκίνο, τόνισε ότι η συμφωνία AUKUS «στοχεύει άμεσα στη συγκράτηση της ανόδου της Κίνας. Η πολιτική της κυβέρνησης Μπάιντεν απέναντι στην Κίνα «είναι τραμπισμός χωρίς τον Τραμπ», το οποίο συνιστά ουσιαστικά μια συνέχιση της στρατηγικής καταπίεσης της Κίνας από τον Τραμπ».

για τη συνέχεια Euro2Day

Συνέχεια ανάγνωσης

Μεγάλη Βρετανία

Η διπλή φύση της εξωτερικής πολιτικής της Μεγάλης Βρετανίας

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Brian Cloughley

Στις 12 Φεβρουαρίου ανακοινώθηκε από τον ΟΗΕ ότι ένας Βρετανός δικηγόρος είχε εκλεγεί ως γενικός εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Ανεξάρτητα από το τι μπορεί να σκεφτεί κανείς για το ICC, λαμβάνει μέτρα για τη διερεύνηση εγκλημάτων πολέμου στο Αφγανιστάν και την Υεμένη, οπότε δεν μπορεί να έχει αρνητκό αντίκτυπο. Αλλά ένα σημαντικό σημείο σε αυτήν τη διεθνή ανάπτυξη είναι ότι το άτομο που εμπλέκεται, ο Karim Khan, ένας λαμπρός υποστηρικτής, αναμενόταν να επιλεγεί με συναίνεση, αλλά όπως σημείωσε η εφημερίδα Guardian του Ηνωμένου Βασιλείου, υπήρξε αντίρρηση της τελευταίας στιγμής από το νησιωτικό κράτος του Ινδικού Ωκεανού του Μαυρίκιου που «εστίασε λιγότερο στον Karim ως άτομο, αλλά ότι ορίστηκε από τη βρετανική κυβέρνηση. Ο Μαυρίκιος εξοργίστηκε ότι οι υπουργοί του Ηνωμένου Βασιλείου δήλωσαν για δεύτερη φορά ότι δεν χρειάζεται να συμμορφωθούν με τις αποφάσεις των διεθνών δικαστηρίων του ΟΗΕ στη διαμάχη σχετικά με την κυριαρχία του στα Νησιά Τσάγκος στον Ινδικό Ωκεανό.

Αυτό είναι ένα παράδειγμα της βρετανικής κυβέρνησης που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, όταν θεωρεί ότι οι κώδικες αυτοί είναι περίεργοι, και μια απεικόνιση της ασυνεπούς και ακόμη και υποκριτικής προσέγγισής της στις παγκόσμιες εξελίξεις.

Το Χονγκ Κονγκ ήταν βρετανική αποικία και επανήλθε στην Κίνα το 1997. Έκτοτε, υπήρξαν διαφωνίες μεταξύ της Βρετανίας και της Κίνας σχετικά με τη διακυβέρνηση της περιοχής. Η Βρετανία ισχυρίζεται ότι έχει «ηθική δέσμευση» σχετικά με ένα νόμο περί ασφάλειας που εφαρμόζεται στο Χονγκ Κονγκ και σε ομιλία του για την περιοχή στις 29 Ιανουαρίου ο Βρετανός πρωθυπουργός, Μπόρις Τζόνσον, δήλωσε ότι αυτός και η κυβέρνησή του «υπερασπίζονται την ελευθερία και αυτονομία.”

Την ίδια ημέρα που ο Τζόνσον κήρυττε την αγάπη του για την ελευθερία, το ναυτικό δικαστήριο του Ηνωμένου Έθνους στο Αμβούργο ανακοίνωσε ότι η Βρετανία δεν έχει κυριαρχία επί των Νήσων Τσάγκος. Όπως ανέφερε η βρετανική Guardian, το Δικαστήριο “επέκρινε το Λονδίνο για την παράλειψή του να παραδώσει την περιοχή στον Μαυρίκιο και μετά την ανακοίνωση του διεθνούς δικαστηρίου πέρυσι ότι η συνεχιζόμενη διοίκηση των νησιών του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν “παράνομη “.”

Η μεταχείριση της Βρετανίας στους πρώην κατοίκους των Νήσων Τσάγκος ήταν επαίσχυντη και σε πλήρη αντίθεση με την αυταρχική κριτική της για άλλες χώρες για την υποτιθέμενη άρνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η αλυσίδα Chagos περίπου εξήντα νησίδων βρίσκεται στη μέση του Ινδικού Ωκεανού και αποτελούσε παράδεισο για τους κατοίκους, αλλά, όπως σημειώνεται από το BBC, «Μεταξύ του 1968 και του 1974, η Βρετανία απομάκρυνε βίαια χιλιάδες κατοίκους από τις πατρίδες τους και τους έστειλε περισσότερα από 1.000 μίλια μακριά από τον Μαυρίκιο και τις Σεϋχέλλες, όπου αντιμετώπισαν ακραία φτώχεια και διακρίσεις. ” Υπάρχουν περίπου 3.000 απρόθυμοι κάτοικοι στη Βρετανία και πολλοί από τους νεότερους, που γεννήθηκαν στην εξορία, στερήθηκαν τη βρετανική υπηκοότητα και ζουν με φόβο ότι θα απελαθούν.

Στις 22 Μαΐου 2019, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ψήφισε 116 προς 6 υπέρ ενός ψηφίσματος που απαιτεί από το Ηνωμένο Βασίλειο να αποσύρει «την αποικιακή του διοίκηση άνευ όρων από το αρχιπέλαγος Τσάγκος» εντός έξι μηνών. Μόνο οι ΗΠΑ, η Ουγγαρία, το Ισραήλ, η Αυστραλία και οι Μαλδίβες υποστήριξαν το Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά παρόλο που το αποτέλεσμα ήταν ενδεικτικό της παγκόσμιας γνώμης και καταδικάζει βαθιά τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, το ψήφισμα είναι μη δεσμευτικό και θα αγνοηθεί από εκείνους που εμπλέκονται άμεσα – και οι νησιώτες θα παραμείνουν φτωχοί στην εξορία. 

Οι άνθρωποι που αρνούνται στους κατοίκους τους τα ανθρώπινα δικαιώματά τους είναι δηλητηριάζουν την διεθνή στάση της Βρετανίας, όπως καθίσταται σαφές σε ένα βρετανικό διπλωματικό δίκτυο του 2009 που αποκαλύφθηκε από τα WikiLeaks (δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το βρετανικό ίδρυμα μισεί τον Julian Assange) που δήλωσε ότι η κυβέρνηση ”θα ήθελε την δημιουργία ενός «θαλάσσιου πάρκου» ή «αποθεματικού» που θα παρέχει ολοκληρωμένη προστασία του περιβάλλοντος στους υφάλους και στα νερά του Βρετανικού Ινδικού Ωκεανού. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι πρώην κάτοικοι θα δυσκολευτούν να διεκδικήσουν το αίτημά τους για επανεγκατάσταση στα νησιά. “

Οι κάτοικοι του Χονγκ Κονγκ, από την άλλη πλευρά, εκτιμούνται περισσότερο από το Λονδίνο και στις 29 Ιανουαρίου η βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ικανοποίηση για την «ιστορική και ηθική δέσμευση του Ηνωμένου Βασιλείου προς τους λαούς του Χονγκ Κονγκ που έχουν περιορίσει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους. ” Εξάλλου, το Ηνωμένο Βασίλειο δήλωσε ότι επιθυμεί να «υπερασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα σε ολόκληρο τον κόσμο».

Τον Νοέμβριο του 2016, οι Financial Times ανέφεραν παράταση της μίσθωσης για τη βάση των ΗΠΑ στον Ντιέγκο Γκαρσία για άλλα είκοσι χρόνια και σημείωσαν ότι «το Γραφείο Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας ανέφερε ότι οι κάτοικοι δεν επιτρέπεται να επιστρέψουν» για λόγους σκοπιμότητας, άμυνας, συμφερόντων ασφαλείας και λόγω του κόστους για τον Βρετανό φορολογούμενο ». Ανακοινώθηκε επίσης ότι οι εκτοπισμένοι Νησιώτες θα λάβουν αποζημίωση 40 εκατομμυρίων λιρών.

Στις 31 Ιανουαρίου αποκαλύφθηκε ότι λιγότερα από 12.000 £ από αυτά τα σαράντα εκατομμύρια έχουν κατευθυνθεί για να βοηθήσουν τους εξόριστους νησιώτες και τις οικογένειές τους. Ο Χένρι Σμιθ, βουλευτής του Ηνωμένου Βασιλείου στην περιοχή του οποίου υπάρχουν πολλοί Τσαγκόσιοι, δήλωσε κατηγορηματικά ότι «είναι εξωφρενικό ότι σχεδόν καμία από αυτές τις χρηματοδοτήσεις δεν έχει χρησιμοποιηθεί πραγματικά. . . [είναι] μια άλλη αποτυχία που υπόσχεται το Υπουργείο Εξωτερικών πάνω από μισό αιώνα στην Τσαγκοσιανή κοινότητα ».

Η «υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» από την κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον είναι χείριστη και η μεταχείριση των Νησιωτών είναι απερίφραστα σκληρή και απεχθής. Αλλά η κυβέρνηση και οι βοηθοί τους στο Λονδίνο πιστεύουν ότι είναι τόσο ασήμαντο θέμα που απλώς θα εξαφανιστεί. Όπως και οι νησιώτες.

Δυστυχώς, μάλλον έχουν δίκιο. Και θα δούμε μια ακόμη νίκη έναντι της ηθικής, που θα δείχνει τα διπλά πρότυπα της Βρετανίας στις διεθνείς υποθέσεις.

Μετάφραση Χωριανόπουλος Άγγελος

πηγή: antiwar

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή