«Δεν μας ζητούν υπευθυνότητα. Μας ζητούν συνενοχή. Δεν θα τους την προσφέρουμε». Με τα λόγια αυτά, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς, ρίχνει οριστικά κάθε γέφυρα είτε συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ είτε συμμετοχής σε ένα ευρύτερο κυβερνητικό σχήμα.
Ο κ. Σαμαράς εκτιμά πως είναι ζήτημα χρόνου το να προηγηθεί δημοσκοπικά η Νέα Δημοκρατία έναντι του κυβερνώντος κόμματος, αν και κατανοεί πως «ο κόσμος που απογοητεύεται από το ΠΑΣΟΚ, κοντοστέκεται πριν κάνει το επόμενο βήμα προς τη Νέα Δημοκρατία».
Ως προς τις κυβερνήσεις του κ. Κώστα Καραμανλή, σημειώνει: «Εμείς τους λογαριασμούς τους κλείσαμε, εκείνος θα επιλέξει πότε θα μιλήσει…».

 Ο Αντωνης Σαμαράς στην «Κ»
«Οχι» σε συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ – Ζήτημα χρόνου η εκλογική ανάκαμψη της Ν.Δ.
Διεθνές παράδειγμα προς αποφυγήν το Μνημόνιο – Προτάσεις για έξοδο από την κρίση
Συνέντευξη στους Ελλη Tριανταφυλλου – Γιωργο Π. Τερζη
«Μας ζητούν συνενοχή. Δεν θα την προσφέρουμε», απαντά ο αρχηγός της Ν. Δ. κ. Αντώνης Σαμαράς, αποκλείοντας οποιαδήποτε συναίνεση με την κυβέρνηση. Στη συνέντευξή του στην «Κ» δηλώνει ότι το πρόβλημα είναι το ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος θέλει να το λύσει και όχι να συνεργαστεί μαζί του, ενώ θεωρεί ζήτημα χρόνου την εκλογική ανάκαμψη της Ν. Δ. και την εξασφάλιση «καθαρής εντολής από ευρύτατη κοινωνική πλειοψηφία». Χαρακτηρίζει την πολιτική του Μνημονίου «διεθνές παράδειγμα προς αποφυγήν», εκτιμά ότι οι θέσεις του έχουν δικαιωθεί, ενώ θεωρεί πρακτικά αδύνατη τη μείωση του δημοσίου χρέους στο 60% του ΑΕΠ σε μία εικοσαετία.
– Κύριε πρόεδρε, προ ημερών αφήσατε σαφώς να εννοηθεί ότι έχει στηθεί μία επιχείρηση από εξωθεσμικούς παράγοντες, με στόχο να σας στερήσουν την αυτοδυναμία και να σας σύρουν σε συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ. Μπορείτε να τους κατονομάσετε;
– Μίλησα για «θεόσταλτες εξωθεσμικές λύσεις». Τις οποίες δεν αποδέχομαι. Δεν έχετε ακούσει να διακινούνται τέτοιες προτάσεις, όπως ότι «ο τόπος έχει ανάγκη από κυβερνήσεις προσωπικοτήτων»; Τι είναι αυτό; Δεν είναι «εξωθεσμικό»; Σε ποια «δεδηλωμένη» θα στηρίζεται; Πώς θα λογοδοτεί στον λαό; Εχουν καταλάβει όσοι διακινούν τέτοιες απόψεις, πόσο λίγο απέχουν από την πλήρη αναίρεση της συνταγματικής μας τάξης;
– Γιατί αρνείστε με τέτοια κατηγορηματικότητα μια συνεργασία με τον Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ; Αποκλείεται οι συνθήκες να το απαιτήσουν;
– Δεν είναι η πρώτη φορά που λέω ότι «συγκυβέρνηση» με ένα ΠΑΣΟΚ, που δεν γνωρίζει η δεξιά του τι ποιεί η αριστερά του, δεν πρόκειται να δεχθώ. Εγκαίρως διαβλέψαμε τα αδιέξοδα του Μνημονίου και εγκαίρως εξηγήσαμε πώς μπορούμε να τα αποφύγουμε και να τα ξεπεράσουμε. Πρόθεσή μας είναι να ανορθώσουμε τη χώρα, όχι να… μοιράζουμε υπουργεία. Για να αποδώσει το πρόγραμμά μας πρέπει να εφαρμοστεί ολόκληρο και άμεσα. Οχι τμηματικά, σταδιακά και αποσπασματικά. Το ΠΑΣΟΚ είναι σήμερα δέσμιο των ψεμάτων που είπε και των αδιεξόδων στα οποία παγίδεψε την οικονομία. Το ΠΑΣΟΚ είναι το πρόβλημα! Κι εγώ θέλω να λύσω το πρόβλημα. Οχι να… συνεργαστώ μαζί του!

– Αναφερθήκατε ακόμη σε «επίδοξους ενοικιαστές ανύπαρκτης πολυκατοικίας», υπονοώντας προφανώς τον Γ. Καρατζαφέρη και την Ντόρα Μπακογιάννη. Τι καθιστά απαγορευτική μια μεταξύ σας συνεννόηση;
– Το είπα καθαρά. Συνεργάστηκαν πλήρως με την πολιτική της κυβέρνησης να περάσει τα αδιέξοδά της. Είναι συνυπεύθυνοι. Συνεργάστηκαν και συνεργάζονται με την κυβερνητική προπαγάνδα να περάσει τα ψέματά της. Διάλεξαν, λοιπόν, τον δρόμο τους. Και επιμένουν σε αυτόν. Ισως από καιροσκοπισμό. Ισως από γινάτι. Ο δικός μας δρόμος είναι πολύ διαφορετικός. Εμείς θέλουμε να βγάλουμε τη χώρα από το τέλμα στο οποίο βυθίζεται. Αυτοί, όπως και η κυβέρνηση, ψάχνουν για συνεργούς. Οσον αφορά την απήχησή τους, μη βιάζεστε. Φθίνουσα είναι. Και θα αποδειχθεί ακόμα πιο φθίνουσα.
– Πώς εξηγείτε ότι, παρά το μπαράζ επώδυνων μέτρων, η Ν. Δ. ναι μεν μειώνει τη διαφορά από το ΠΑΣΟΚ, αλλά παραμένει δεύτερη;
– Οπως σωστά είπατε, η διαφορά μικραίνει με ταχύτατο ρυθμό, είναι πια μέσα στα όρια του στατιστικού λάθους. Αν σας το έλεγα αυτό πριν από ένα χρόνο, δεν θα το πιστεύατε. Δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο. Μέσα σε ενάμιση χρόνο ουσιαστικά εκμηδενίσαμε διαφορά 10,5 μονάδων! Που την επομένη των εκλογών είχε φτάσει στις 18 μονάδες.
– Ομως, η Ν. Δ. δεν κερδίζει από τη φθορά του ΠΑΣΟΚ…
– Κατανοούμε ότι ο κόσμος που απογοητεύεται από το ΠΑΣΟΚ κοντοστέκεται πριν κάνει το επόμενο βήμα. Σέβομαι και τις μνήμες του και τους ενδοιασμούς του. Αλλά κι εμείς δουλεύουμε για να τον πείσουμε ουσιαστικά, όχι για να τον κερδίσουμε ευκαιριακά. Να τον κερδίσουμε επειδή θα του δώσουμε ρεαλιστική ελπίδα, όχι απλώς επειδή το ΠΑΣΟΚ τον σπρώχνει στην απελπισία. Μόνο που αυτό είναι κάτι που «χτίζεται» σταδιακά, δεν προκύπτει αυτόματα. Με ρωτάτε ουσιαστικά, γιατί δεν λειτούργησαν πολιτικοί αυτοματισμοί; Γιατί δεν έφυγαν οι πολίτες από το ΠΑΣΟΚ να έλθουν αμέσως σε μας; Γιατί δεν υπάρχουν τέτοιοι αυτοματισμοί σε εποχές κρίσης. Εμείς δεν λαϊκίσαμε, γιατί δεν με απασχολεί μόνο πώς θα κερδίσω τις εκλογές, αλλά και πώς θα κυβερνήσω μετά. Γι’ αυτό ζητούμε καθαρή εντολή από μια ευρύτατη κοινωνική πλειοψηφία…

– Μήπως η δυσκολία της Ν. Δ. να αυξήσει τα ποσοστά της οφείλεται στη στάση της; Ενώ στηρίζετε επί της αρχής σειρά μεταρρυθμίσεων, μετά μοιάζετε να υποχωρείτε..
– Στηρίξαμε όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που ήταν πάντα στην ατζέντα μας. Το περίεργο θα ήταν να μην τις στηρίζαμε. Από την άλλη πλευρά, όλα όσα προτείνει το ΠΑΣΟΚ σήμερα δεν είναι πλέον τα πιο απαραίτητα και συχνά τα προωθεί ισοπεδωτικά ή με λάθος τρόπο. Δείτε τι έγινε με το καμποτάζ. Που νόμισαν ότι το κατάργησαν. Αλλά δεν το κατάργησαν. Σε ό, τι αφορά τα λεγόμενα «διαρθρωτικά μέτρα», ψηφίσαμε τα περισσότερα σχετικά νομοσχέδια. Οταν το ΠΑΣΟΚ στα πεντέμισι χρόνια του Καραμανλή δεν ψήφισε σχεδόν τίποτε! Ομως, οι πραγματικές διαρθρωτικές αλλαγές είναι άλλες. Πραγματική αλλαγή είναι η απλούστευση της φορολογίας και η δημιουργία μόνιμου φορολογικού συστήματος που θα είναι δίκαιο απέναντι στους αδυνάτους, αλλά θα ενθαρρύνει την επιχειρηματικότητα. Σήμερα έχουμε συνεχείς φορολογικούς πειραματισμούς που αδικούν τους πάντες και τιμωρούν την επιχειρηματικότητα. Πραγματική αλλαγή είναι η μείωση των φόρων. Είχαμε το αντίθετο. Πραγματική αλλαγή είναι η δραστική μείωση της γραφειοκρατίας. Τώρα έχουμε αληθινή παράλυση του Δημοσίου.
Κοιτάξτε… Ο Ελληνας αμύνεται. Υφίσταται επιθέσεις από παντού. Σήμερα δεν ξοδεύει ακόμη κι εκείνος που θα μπορούσε. Οσοι έχουν λεφτά, «κάθονται» πάνω στα λεφτά τους. Η ψυχολογία της αγοράς είναι τόσο αρνητική, που έχουμε μπει κυριολεκτικά σε «παγίδα ρευστότητας». Οι φορολογικοί αιφνιδιασμοί και οι απίστευτες ανακολουθίες συμπληρώνουν το σκηνικό καταστροφής της ψυχολογίας αυτής. Και το χειρότερο: ο Γ. Παπανδρέου, όπως είπα προχθές στη Βουλή, δεν φαίνεται να το καταλαβαίνει. Ασχολείται αποκλειστικά με το χθες…
– Οι ενστάσεις σας επί της ακολουθούμενης πολιτικής αρκούν για να απέχει η Ν.Δ. από διαδικασίες διαλόγου, όπως η διαβούλευση για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα σταθερότητας;
– Διάλογο για ποιο πράγμα; Για τα ήδη αποφασισμένα (από την κυβέρνηση) και υπογεγραμμένα (μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας); Εσείς θα πηγαίνατε σε διάλογο με κάποιον που έχει ήδη αποφασίσει τι θα κάνει κι έχει δεσμευτεί και πώς θα το κάνει; Διάλογο για αλλαγή πολιτικής, ασφαλώς. Δεν μας ζητούν «υπευθυνότητα». Μας ζητούν συνενοχή. Δεν θα τους την προσφέρουμε…

– Σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις όσο και, σπανιότερα είναι η αλήθεια, δημοσίως στελέχη του κόμματός σας εκφράζουν έντονα παράπονα για τον τρόπο λήψης των αποφάσεων. Λαμβάνονται οι αποφάσεις σε κλειστό κύκλο, λένε, με αποτέλεσμα, κάποιες φορές αρμόδια στελέχη να μην πληροφορούνται καν έγκαιρα τις θέσεις του κόμματος.
– Οι κ. Λυκουρέντζος και Τασούλας, που οργανώνουν το Κόμμα και την Κοινοβουλευτική Ομάδα, είναι εκλεγμένοι. Δεν είναι… «κλειστός κύκλος». Αλλωστε, εγώ «ηγετική ομάδα» δεν έχω. Συνεργάτες έχω. Συμμετέχουν στις καθημερινές και εβδομαδιαίες συσκέψεις οι δύο αντιπρόεδροι του κόμματος, ο γενικός γραμματέας του, ο γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ο υπεύθυνος Πολιτικού Σχεδιασμού, ο διευθυντής του Γραφείου μου, ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, ο διευθυντής της Ν.Δ. και δύο σύμβουλοί μου. Ολοι με θεσμικό ρόλο. Και σε καθημερινή συνεργασία με τους τομεάρχες. Ακούγεται η γνώμη όλων, γίνεται συζήτηση και περνάει πάντα η πιο πειστική άποψη… Αυτά που γράφτηκαν προχθές, για κάποια «παράπονα» στελεχών μας, διαψεύστηκαν από τους ίδιους που υποτίθεται ότι τα έκαναν! Προφανώς η άποψη του καθενός δεν μπορεί να συμπίπτει με του άλλου σε όλα τα ζητήματα. Αλλά διαφοροποίηση δεν υπήρξε. Καμία! Κάποιοι δημιούργησαν θόρυβο για ανύπαρκτο ζήτημα!
Αντίθετα, στο ΠΑΣΟΚ οι αποφάσεις παίρνονται με απόλυτα κλειστό, απόλυτα «αεροστεγή» τρόπο και οι ίδιοι οι υπουργοί του «σφάζονται» δημόσια μεταξύ τους. Για να μη σας πω για τις, καθημερινές πια, επιθέσεις κυβερνητικών βουλευτών στην κυβέρνηση! Ομως, για όλα αυτά, που συμβαίνουν μέσα στο ΠΑΣΟΚ, για πραγματικές, δημόσιες και αλλεπάλληλες διαφοροποιήσεις, γράφονται -συγκριτικά- ελάχιστα… Εδώ υπάρχει πρόβλημα: Μεροληπτική ενημέρωση και στρέβλωση της εικόνας…
– Πιστεύετε ότι το κυβερνητικό παρελθόν της Ν.Δ. εξακολουθεί να συνιστά βαρίδι στην πορεία του κόμματος; Ποιες είναι σήμερα οι σχέσεις σας με τον τέως πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή; Σας ενοχλεί ότι έχει επιλέξει τη σιωπή αντί της υπεράσπισης του έργου των κυβερνήσεών του;
– Οι σχέσεις μεταξύ μας είναι πολύ καλές. Εμείς τους λογαριασμούς με το παρελθόν τους τακτοποιήσαμε.
Κι εκείνος θα επιλέξει πότε θα μιλήσει…

– Τον Ιούλιο του 2010 μιλήσατε πρώτος για αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας. Ωστόσο, όταν έφεραν το θέμα οι εκπρόσωποι της τρόικας, η Ν. Δ. φάνηκε σαν να μη θέλει να καρπωθεί την επιτυχία της. Υπήρξαν διαφορετικές προσεγγίσεις στελεχών και, εντέλει, ζητήσατε να μην πωληθεί δημόσια περιουσία. Δεν είναι ανελαστική θέση; Ακούγεται ακατανόητο να συμφωνείτε στην πώληση δημοσίων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, αλλά όχι στην πώληση ενός κτιρίου στο κέντρο της Αθήνας ή ενός ολυμπιακού ακινήτου…
– Σας θυμίζω πως όταν μιλήσαμε για αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας γέλαγαν! Και σήμερα –με καθυστέρηση, όπως σωστά διαπιστώνετε– υποτίθεται ότι το αποδέχθηκαν και το προωθούν. Αλλά πώς; Απ’ όλα όσα τους είπαμε, αποφασίζουν να κάνουν το μόνο που τους προειδοποιήσαμε να μη κάνουν: Εκποίηση! Ή μάλλον, για να είμαι δίκαιος, ωθούνται προς τα εκεί… Αν πουλήσουμε την περιουσία μας τώρα, για παράδειγμα, θα τη δώσουμε σε εξευτελιστικές τιμές. Θα χαρίσουμε σε ιδιώτες υπεραξίες που το ίδιο το κράτος, νομοθετώντας, οφείλει να δημιουργήσει. Δώσαμε από πέρυσι τη λύση στο πρόβλημα αυτό. Το κράτος νομοθετώντας οφείλει να δημιουργήσει υπεραξίες στα ακίνητά του. Και μπορεί να προεισπράξει ένα μέρος των υπεραξιών αυτών από τώρα, χωρίς να πουλήσει. Η πλήρης εκμετάλλευση ακινήτων θα δώσει, σε βάθος χρόνου, πολύ περισσότερα απ’ ό, τι μια βιαστική πώληση σε κακή συγκυρία…
Βέβαια, η πλήρης εκμετάλλευση τέτοιων ακινήτων ασφαλώς θέλει χρόνο. Αλλά η «προείσπραξη» επιτρέπει να πάρουμε το ρευστό που έχουμε ανάγκη σχετικά σύντομα, χωρίς να πιεστούμε να τα δώσουμε «κοψοχρονιά». Η πρότασή μας για την ακίνητη περιουσία πέρυσι συνοψιζόταν σε τέσσερα πράγματα, οκτώ λέξεις. Ξεκαθάρισμα τίτλων – ξεκαθάρισμα χρήσεων – ξεκαθάρισμα συντελεστών δόμησης – προείσπραξη μελλοντικών εσόδων και υπεραξιών. Τι απ’ όλα αυτά έγινε; Τίποτε! Τι απ’ όλα αυτά κάνουν τώρα; Ελάχιστα…
– Στο Ζάππειο είχατε προβλέψει, εφόσον υλοποιείτο η πρότασή σας, μηδενισμό ελλείμματος σε διάστημα 18 μηνών. Ενόψει «Ζαππείου ΙΙ», αυτός ο στόχος παραμένει εφικτός;
– Ακριβέστερα είχαμε πει ότι μπορεί να γίνει σε ενάμιση χρόνο, αλλά ότι εμείς θα το κάνουμε σε δύο χρόνια. Είχαμε πει ακόμα ότι μηδενισμός του ελλείμματος, δηλαδή ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός, μπορεί να γίνει μόνο με πολιτική που καταπολεμά την ύφεση. Με πολιτική, όπως η σημερινή, δεν θα γίνει ποτέ. Προκαλείται πολύ περισσότερη ύφεση παρά μείωση του ελλείμματος. Τους λέγαμε: αν θέλετε να μειωθεί το έλλειμμα, βάλτε την οικονομία να δουλέψει για να βρείτε κάτι να φορολογήσετε. Δεν είναι προφανές αυτό; Τώρα το παραδέχονται όλοι. Και τώρα η κυβέρνηση προσυπογράφει ότι θα μειώσει το χρέος από το 160% στο 60% μέσα σε μια 20ετία! Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Μείωση του συσσωρευμένου χρέους κατά 5% τον χρόνο! Αυτό απαιτεί πολύ υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και διαρκή δημοσιονομικά πλεονάσματα που δεν έχει επιτύχει καμία χώρα την τελευταία 50ετία! Προσέξτε: σύμφωνα με έρευνες διεθνών οργανισμών, χρειαζόμαστε επί μια 20ετία πρωτογενή πλεονάσματα από 8,5% έως 14,5%! Απ’ όλες τις δυτικές χώρες, μόνον η Νορβηγία κατάφερε μακροχρόνια πρωτογενή πλεονάσματα 6,5%, κι αυτό λόγω των πετρελαϊκών της εσόδων. Εμείς πώς θα επιτύχουμε πολύ περισσότερα; Ειρωνεύτηκαν την πρότασή μας πέρυσι και σήμερα υπογράφουν το ανέφικτο: όχι απλώς να μηδενίσουν το έλλειμμα, αλλά να βγάλουν και πλεονάσματα! Κρίνετε μόνοι σας: ποιος είδε εγκαίρως το πρόβλημα και ποιος ακόμα δεν καταλαβαίνει…

– Στην πρόσφατη ομιλία στην Εκτελεστική Γραμματεία σημειώσατε ότι οι θέσεις σας επαληθεύονται πλέον και στην Ευρώπη. Ομως, η στάση της κ. Μέρκελ και του κ. Σαρκοζί παραμένει «σκληρή». Εν τέλει, οι θέσεις σας γίνονται πλειοψηφικό ρεύμα στην Ε.Ε.;
– Διατηρείται, βέβαια, η πολιτική της καγκελαρίου Μέρκελ, αλλά αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και σε εσωτερικές εκλογικές σκοπιμότητες στη χώρα της. Το κλίμα, όμως στην Ευρώπη γενικότερα και στο ΕΛΚ ειδικότερα, έχει αρχίσει να αλλάζει. Σταδιακά υπάρχουν όλο και πιο ανοιχτά αυτιά στις απόψεις μας. Που τις συμμερίζονται όλο και περισσότερο…
– …Ενδεχομένως και λόγω των εξελίξεων σε Ιρλανδία και Πορτογαλία.
– Η Ιρλανδία έχει επιτύχει πολύ παραπάνω από την Ελλάδα: πέτυχε να κρατήσει χαμηλούς συντελεστές φορολογίας, αλλά και μεγαλύτερη ευελιξία πολιτικής στην εφαρμογή των στόχων της δημοσιονομικής προσαρμογής. Γι’ αυτό και ενώ ξεκίνησε με έλλειμμα μεγαλύτερο από το δικό μας, σήμερα δεν τη στοχοποιούν οι αγορές. Εμάς στοχοποιούν… Οσον αφορά τη Πορτογαλία, σας θυμίζω ότι ο Πέδρο Κοέλιο, που το κόμμα του ανήκει στο ΕΛΚ και προεξοφλείται να νικήσει στις προσεχείς εκλογές, καταψήφισε την κυβέρνηση Σόκρατες, για να μην περάσουν μέτρα πολύ-πολύ ηπιότερα απ’ αυτά που προέβλεπε το δικό μας Μνημόνιο! Κι όμως, δεν απομονώθηκε, ούτε τον «επέπληξαν». Γι’ αυτό σας λέω, το κλίμα αλλάζει. Σας θυμίζω, τέλος, ότι όλοι οι πολιτικοί ηγέτες της Πορτογαλίας συμφωνούν μεταξύ τους σε ένα πράγμα: «να μη γίνει η χώρα τους Ελλάδα»! Βλέπετε, για όλους η πολιτική του Μνημονίου είναι πια διεθνές «παράδειγμα προς αποφυγήν»! Ο Γιώργος Παπανδρέου κατέστησε την Ελλάδα «παράδειγμα προς αποφυγήν».
Εμείς, αλλάζοντας πολιτική, θα κάνουμε τη χώρα μας «μοντέλο εξόδου από την κρίση»: Με ανάκαμψη και ανάπτυξη. Πρώτα ανάκαμψη για να εξουδετερωθεί το έλλειμμα. Και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, για να μειωθεί ουσιαστικά το χρέος. Κι ύστερα ανάπτυξη, με έμφαση στα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της χώρας, για να μειωθεί σταθερά το χρέος με ρεαλιστικό τρόπο και για να ανακτήσει η χώρα την αξιοπιστία της στις αγορές. Να μην έχει ανάγκη διαρκείς προσφυγές σε μηχανισμούς, αλλεπάλληλα Μνημόνια και μόνιμη ύφεση.
– Παρά την υλοποίηση του Μνημονίου, και φυσικά τις αστοχίες του, η Ελλάδα δεν έχει πείσει τις αγορές όπως αποτυπώθηκε και από την πρόσφατη υποβάθμιση. Το αίτημα για επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, ειδικά μετά το παράδειγμα του Ιρλανδού πρωθυπουργού που αποχώρησε άπρακτος από τη Σύνοδο, μήπως θα αποτελούσε αφορμή για νέο κύκλο επιθέσεων;
– Οσον αφορά τον Ιρλανδό πρωθυπουργό, θα αστειεύεστε. Η Ιρλανδία, όταν υπέγραφε το δικό της Μνημόνιο, πέτυχε να διασώσει αυτό που πρωτίστως την ενδιέφερε: να μην ανεβάσει τους πολύ χαμηλούς φορολογικούς της συντελεστές. Κι έτσι εξασφαλίζει γρήγορη ανάκαμψη. Εμείς, αντίθετα, βουλιάζουμε σε ύφεση που προκάλεσε μεταξύ άλλων η βαριά φορολογία. Από την άλλη πλευρά, ο νέος πρωθυπουργός της Ιρλανδίας, ενώ πιέστηκε να αυξήσει τους φορολογικούς συντελεστές, το αρνήθηκε. Και πέτυχε να του δοθεί ευελιξία στη χάραξη της οικονομικής πολιτικής του, πέραν αυτών που συμφωνήθηκαν στο δικό του Μνημόνιο. Το επιτόκιο δανεισμού δεν είναι το πρώτο ενδιαφέρον του. Το σημαντικότερο είναι να δουλέψει η οικονομία του. Αν δουλέψει η οικονομία σου, μπορείς να βγεις από την κρίση χρέους. Αν όχι, όσο χαμηλό επιτόκιο κι αν έχεις, δεν γλιτώνεις.