Γενικά θέματα
Στρατηγικό βάθος ή στρατηγικό αδιέξοδο;
Το βιβλίο μπορούν να το προμηθευτούν οι φίλοι του ιστολογίου από το βιβλιοπωλείο ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ: Φιλελλήνων 14, Σύνταγμα, τηλ. 210 3316036, bookstore@infognomon.gr
Tα ταχυδρομικά έξοδα για αντικαταβολή στο εσωτερικό βαρύνουν το βιβλιοπωλείο.
Του Σάββα Καλεντερίδη
Στρατηγικό βάθος και νεοοθωμανικό όραμα
Από τη στιγμή που ο καθηγητής Αχμέτ Νταβούτογλου ανέλαβε σύμβουλος της τουρκικής κυβέρνησης και στη συνέχεια υπουργός εξωτερικών, άρχισε να συζητείται έντονα στην Ελλάδα το δόγμα του «στρατηγικού βάθους» και το «νεοοθωμανικό όραμα» της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Οι συζητήσεις και ο θόρυβος γύρω από το θέμα, που από ένα σημείο και μετά πήρε το χαρακτήρα άσκησης ψυχολογικής πίεσης επί της ελληνικής κοινής γνώμης, κορυφώθηκαν το διάστημα αυτό, μετά την έκδοση στα ελληνικά του βιβλίου του Τούρκου υπουργού εξωτερικών «Το Στρατηγικό Βάθος. Η Διεθνής Θέση της Τουρκίας», από τις εκδόσεις ΠΟΙΟΤΗΤΑ.
Ο Αχμέτ Νταβούτογλου, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του, που αξίζει να διαβαστεί, αφού σ’ αυτό παρουσιάζει (εκθέτει) τις βασικές αρχές της νέας τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και προσπαθεί να εξηγήσει στους γραφειοκράτες αλλά και στον τουρκικό λαό τους λόγους για τους οποίους η Τουρκία θα πρέπει να αναδείξει το ιστορικό βάθος της Οθωμανικής παρουσίας στις χώρες που προέκυψαν από τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ανάλογα να διεκδικήσει έναν ιδιαίτερο ρόλο στην ευρύτερη περιοχή, στα πλαίσια αυτού του νεοοθωμανικού οράματος.
Το θέμα είναι μεγάλο και είναι αδύνατο να αναλυθεί στα πλαίσια ενός άρθρου. Εμείς θα προσπαθήσουμε να αναπτύξουμε ορισμένες σκέψεις, να σταχυολογήσουμε ορισμένες απόπειρες εφαρμογής αυτού του δόγματος και να εκθέσουμε τα συμπεράσματά μας.
Τα συστατικά στοιχεία του στρατηγικού βάθους
Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η ιστορική και γεωπολιτική προσέγγιση που επιχειρεί ο Νταβούτογλου σε σχέση με την Οθωμανική παρουσία στην περιοχή είναι ανεστραμμένη, αφού, για παράδειγμα, παραβλέπεται η στρατιωτική κατοχή και η σκλαβιά δεκάδων εθνών και εθνοτήτων επί τέσσερις και πέντε αιώνες, ενώ η στρατιωτική ήττα των Οθωμανών κατά τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες που ξεκίνησαν με την Ελληνική Επανάσταση, το 1821, και οδήγησαν στη διάλυση της Αυτοκρατορίας, ονομάζονται από τον ίδιο «αποχώρηση».
Ένα άλλο σημείο που αξίζει να αναφερθεί είναι η αγωνιώδης προσπάθεια του Νταβούτογλου να παρουσιάσει το ιστορικό και πολιτισμικό μεγαλείο και (τουρκογενές) στρατηγικό βάθος της περιοχής, με επίκεντρο τη σύγχρονη Τουρκία και σημείο αναφοράς την Οθωμανική κατοχή, το Ισλάμ και τον Τουρκισμό. Η παραδοχή αυτή, που αποτελεί το θεμέλιο λίθο του δόγματος του στρατηγικού βάθους, παραβλέπει το γεγονός ότι η ιστορία και ο πολιτισμός προϋπήρχαν και πριν την εμφάνιση των Τούρκων στην περιοχή και σίγουρα δεν έχουν ως αφετηρία το 1071 ή το 1453. Εάν δεχτούμε δε ότι οι Τούρκοι μάλλον κατέστρεψαν παρά δημιούργησαν πολιτισμό, η έννοια του στρατηγικού βάθους αντί για πλεονέκτημα μπορεί να αποδειχτεί στρατηγικό μειονέκτημα του νταβουτόγλειου ιδεολογήματος αλλά και της ίδιας της Τουρκίας. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς τον κ. Νταβούτογλου: Πώς μπορείτε να μιλάτε για (τουρκικό) στρατηγικό βάθος, τη στιγμή που οι κυριότεροι αρχαιολογικοί χώροι της Τουρκίας προϋπήρχαν της εμφάνισης των Τούρκων στην περιοχή, ενώ η ίδια η πρωτεύουσα και οι δεκαπέντε μεγαλύτερες πόλεις της Τουρκίας έχουν μέχρι και σήμερα ελληνικά ονόματα;
Οι τομείς διαφοροποίησης της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής
Όσον αφορά τη διαφοροποίηση της παραδοσιακής τουρκικής εξωτερικής πολιτικής από τότε που άρχισε να εφαρμόζεται το νέο δόγμα, μπορούμε να την εντοπίσουμε σε τρεις τομείς.
Ο πρώτος, και αυτός που κατά την άποψή μας θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα, είναι ο τομέας της οικονομικής διπλωματίας, στον οποίο το τουρκικό κράτος και η τουρκική εξωτερική πολιτική έχει δώσει τεράστια βαρύτητα, με ανοίγματα στη Ρωσία, την Αφρική, τη Νότιο Αμερική, τον Αραβικό Κόσμο, την Ασία, την Άπω Ανατολή, ανοίγματα που εκτόξευσαν τις τουρκικές εξαγωγές στα 150 δισεκατομμύρια δολάρια, με στόχο αυτές να ξεπεράσουν τα 300 δις τα επόμενα δέκα χρόνια, καθιστώντας την Τουρκία μια από τις δέκα μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη.
Ο δεύτερος είναι η (σχετιζόμενη και με την οικονομική διπλωματία) εξωστρέφεια της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και η προσπάθεια χειραφέτησής της από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, εξωστρέφεια που θα πρέπει να μεταφραστεί ως προσπάθεια ανάπτυξης αυτόνομων σχέσεων με μεγάλες ή νέες περιφερειακές δυνάμεις στον κόσμο, όπως η Ρωσία, η Βραζιλία, η Ινδία κλπ, με στόχο να πλασαριστεί και η ίδια στις νέες περιφερειακές δυνάμεις του πλανήτη και να ορίζει αντί να είναι αναγκασμένη να αποδέχεται τις παγκόσμιες πολιτικές.
Και ο τρίτος είναι η στυγνή πολιτική εκμετάλλευση της θρησκευτικής ταυτότητας της Τουρκίας αποκλειστικά για δικούς της γεωστρατηγικούς και γεωπολιτικούς στόχους, είτε μέσα από την καλλιέργεια της λεγόμενης τουρκοϊσλαμικής σύνθεσης και την ανάλογη οργάνωση των μουσουλμανικών πληθυσμών που κατοικούν στην ευρύτατη περιοχή των Βαλκανίων, του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας, είτε μέσα από την ενίσχυση του ρόλου της και τον σταδιακό πολιτικό ‘εκτουρκισμό’ της Ισλαμικής Διάσκεψης.
Δυναμισμός και εξωστρέφεια της τουρκικής οικονομίας
Όσον αφορά τον πρώτο τομέα, θεωρούμε ότι ο δυναμισμός και η εξωστρέφεια της τουρκικής οικονομίας είναι το στοιχείο εκείνο που θα πρέπει να αναλυθεί και να προσεχθεί ιδιαίτερα, αφού αυτό το στοιχείο από μόνο του θα μπορούσε να καταστήσει την Τουρκία περιφερειακή δύναμη και παγκόσμιο παίκτη, άσχετα με τον αν έχει υιοθετήσει ή όχι το δόγμα Νταβούτογλου.
Η εξωστρέφεια της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής
Όσον αφορά τον δεύτερο τομέα, πρέπει να σημειώσουμε ότι η εξωστρέφεια της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής την τελευταία δεκαετία πράγματι είναι κάτι πρωτόγνωρο, αφού η παραδοσιακή τουρκική εξωτερική πολιτική από το 1923 μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα είχε ως απαράλλακτο παρονομαστή την εσωστρέφεια. Ποιο ήταν, όμως, το στοιχείο εκείνο που ώθησε την Τουρκία σε αυτή τη θεαματική αλλαγή; Ήταν όντως η εφαρμογή του δόγματος Νταβούτογλου ή κάτι άλλο;
Κατά την άποψή μας το στοιχείο εκείνο που ώθησε την Τουρκία σε αυτή την απότομη στροφή στην εξωτερική της πολιτική, εκτός από την υποστήριξη της οικονομικής διπλωματίας, ήταν το στρατηγικό αδιέξοδο που αντιμετωπίζει η Τουρκία σε σχέση με την ένταξή της σε έναν παγκόσμιο πολιτικό πόλο ο οποίος θα ήταν αποφασισμένος να ανεχθεί και να στηρίξει την πολιτική που ακολουθεί η Τουρκία στο Κουρδικό.
Τι εννοούμε.
Το στρατηγικό αδιέξοδο της Τουρκίας
Η Τουρκία είναι αποφασισμένη να ακολουθήσει στο Κουρδικό τη γνωστή πολιτική που ακολούθησε μέχρι τώρα απέναντι στις θρησκευτικές και εθνικές μειονότητες. Δηλαδή, θρησκευτική και εθνική αφομοίωση ή γενοκτονία. Η πολιτική αυτή είναι προφανές ότι δεν γίνεται αποδεκτή από το ΝΑΤΟ-ΗΠΑ ούτε από την Ε.Ε., γεγονός που συνιστά για την Τουρκία ένα τεράστιο στρατηγικό αδιέξοδο και την αναγκάζει να στραφεί αλλού για να βρει υποστηρικτές ή συνενόχους στις πολιτικές της.
Για να αντιληφθούμε καλύτερα το στρατηγικό αδιέξοδο της Τουρκίας, θα πρέπει να εξετάσουμε την πολιτική των ΗΠΑ και του Ισραήλ στο Κουρδικό και το Ιράν.
Κουρδικό
Όσον αφορά το Κουρδικό, είναι γνωστό σε όλους ότι οι ΗΠΑ και το Ισραήλ εδώ και δεκαετίες προετοιμάζουν ένα Κουρδικό κράτος στην περιοχή, το οποίο, μάλιστα, είναι αδύνατον να επιβιώσει χωρίς την υποστήριξη της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ και χωρίς διέξοδο στη θάλασσα και μάλιστα μέσω εδαφών της τουρκικής επικράτειας.
Οι ΗΠΑ με τις στρατιωτικές επεμβάσεις τους στο Ιράκ το 1991 και το 2003 έχουν δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες κατ’ αρχάς για τη δημιουργία και εν συνεχεία τη σταδιακή διεθνή νομιμοποίηση του αυτόνομου κουρδικού κράτους του Νοτίου Κουρδιστάν ή Βορείου Ιράκ. Πίεσαν μάλιστα ασφυκτικά την Τουρκία να συμβάλλει και να συνδράμει σ’ αυτό, είτε μέσω της PROVIDE COMFORT, που επιχειρούσε επί εικοσαετία από το τουρκικό έδαφος (Βάση Ιντζιρλίκ), είτε μέσω παροχής διευκολύνσεων, όπως για παράδειγμα η εξαγωγή κουρδικού πετρελαίου από τον αγωγό Κιρκούκ-Τζεϋχάν και η χρήση από τους Κούρδους για εμπορικούς λόγους των λιμανιών της Μερσίνας και της Αλεξανδρέττας. Η επιχειρούμενη περιθωριοποίηση, μάλιστα, του στρατού και της ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ και η υποστήριξη των ΗΠΑ και του εβραϊκού παράγοντα προς τον Ερντογάν, θα πρέπει να θεωρηθούν ως ποινή για τους πρώτους για την άρνηση και ως επιβράβευση του δεύτερου για την, κατ’ αρχάς, αποδοχή του σχεδιασμού αυτού.
Η πολιτική των μηδενικών προβλημάτων και το Κουρδικό
Ενώ προχωρεί ο ανωτέρω σχεδιασμός και εξασφαλίζεται, κατ’ αρχάς, η συναίνεση και συνεργασία του Ερντογάν στην παροχή διευκολύνσεων, στην ενδυνάμωση και εν τέλει αναγνώριση του αυτόνομου κράτους του Νοτίου Κουρδιστάν από την Άγκυρα, το κουρδικό κίνημα στην Τουρκία, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα από τους ‘ελληνικούς’ κύκλους της προδοσίας και της παράδοσης του Αμπντουλλάχ Οτζαλάν στους Τούρκους, γιγαντώνεται και η πολιτική πτέρυγα του ΡΚΚ γίνεται η κυρίαρχη δύναμη στο τουρκικό ή Βόρειο Κουρδιστάν, δημιουργώντας στην Τουρκία του ‘στρατηγικού βάθους’ έναν μεγάλο στρατηγικό εφιάλτη.
Ακριβώς τη στιγμή αυτή, η Τουρκία, πιεζόμενη από μέσα και από έξω από τις εξελίξεις στο κουρδικό, αναγκάζεται να υιοθετήσει την πολιτική των μηδενικών προβλημάτων, κάνοντας ‘ανοίγματα’ χωρίς κανέναν πολιτικό αντίκρισμα προς τις γειτονικές χώρες (Αρμενία, Ιράν, Συρία, Ελλάδα κλπ). Η υιοθέτηση της πολιτικής αυτής δεν αποτελεί συστατικό της νεοοθωμανικής πολιτικής αλλά γίνεται εξ ανάγκης, δηλαδή, για να αποδυναμωθεί πολιτικά το κουρδικό κίνημα και να περιοριστεί ο ρόλος του στρατού, ο οποίος παραμένει ο βασικός πολιτικός αντίπαλος του Ερντογάν και του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Και το λέμε αυτό γιατί οι χώρες που δέχονται το ‘άνοιγμα’ της Τουρκίας δεν μπορούν να συνεχίζουν να στηρίζουν τους Κούρδους της Τουρκίας (όσες το κάνουν), ενώ όταν βρίσκεται σε εξέλιξη η πολιτική των ‘ανοιγμάτων’ και των μηδενικών προβλημάτων, υποχωρούν από την ατζέντα τα θέματα ασφάλειας με τις γειτονικές χώρες και αυτομάτως περιορίζεται ο ρόλος του στρατού στη διαχείρισή τους.
Το ζήτημα του Ιράν
Όσον αφορά το Ιράν, οι ΗΠΑ, που με τις στρατιωτικές επεμβάσεις τους το 1991 και το 2003 έχουν δημιουργήσει ένα περιβάλλον δυναμικής αστάθειας στο Ιράκ, κατάσταση που θεωρείται ως μείζων απειλή από την Άγκυρα, προετοιμάζονται, αυτή τη φορά με τη φανερή εμπλοκή του Ισραήλ, να επέμβουν στο Ιράν. Η επέμβαση αυτή θεωρείται ότι θα δημιουργήσει ένα νέο πεδίο δυναμικής αστάθειας στα ανατολικά της Τουρκίας, εξέλιξη που θα συμπεριλάβει αυτόματα και την Τουρκία, τουλάχιστον το ΝΑ της τμήμα, σε ένα ευρύτερο πεδίο δυναμικής αστάθειας, κατάσταση την οποία η Άγκυρα θα είναι αδύνατον να διαχειριστεί.
Μάλιστα, πίσω από τα ανοίγματα της Τουρκίας και τη συμπόρευσή της με το Ιράν στο θέμα του απεμπλουτισμένου ουρανίου, στη στρατιωτική συνεργασία Άγκυρας-Τεχεράνης για την αντιμετώπιση του ΡΚΚ-PJAK και στη Γάζα (επιχείρηση Μαβί Μαρμαρά), μπορούμε να διακρίνουμε τον γεωπολιτικό τρόμο της Τουρκίας απέναντι στο ενδεχόμενο μιας επιχείρησης εναντίον του Ιράν, αποτέλεσμα του οποίου είναι οι προσπάθειες που καταβάλλει η Άγκυρα για εκτροπή των δρομολογημένων εξελίξεων στο θέμα του Ιράν και στο Κουρδικό.
Δεν θα ήταν δε καθόλου υπερβολικό να αναζητήσουμε πίσω από τα σοβαρά προβλήματα που παρουσιάζονται στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ τον τρόμο της Άγκυρας για τις συνθήκες που θα προκύψουν από μια ενδεχόμενη στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του Ιράν.
Συμπεράσματα
Η αλλαγή στον τρόπο άσκησης της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής με την εμφάνιση στο προσκήνιο του Αχμέτ Νταβούτογλου είναι γεγονός και η αλλαγή αυτή συνίσταται στην επίδειξη μιας έντονης εξωστρέφειας και εναγώνιας αναζήτησης/δημιουργίας νέων γεωπολιτικών συσχετισμών για την Άγκυρα, πολιτική που, σημειωτέον, δεν βρίσκει αντίθετο το στρατιωτικό και διπλωματικό κατεστημένο της Άγκυρας.
Η άσκηση δραστήριας οικονομικής διπλωματίας, ως στοιχείο της εξωστρέφειας της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, και η ενίσχυση της παραγωγικής βάση της Τουρκίας μέσα από το άνοιγμα νέων αγορών και την αύξηση των εξαγωγών, αποτελεί στοιχείο που απαιτεί βαθιά ανάλυση/αξιολόγηση και συνεχή παρακολούθηση από όλους τους ενδιαφερομένους.
Κατά τ’ άλλα, η παρατηρούμενη έντονη εξωστρέφεια στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας μπορεί να θεωρηθεί ότι εκπορεύεται από την υιοθέτηση του δόγματος του στρατηγικού βάθους και του ιδεολογήματος του νεοοθωμανισμού του Αχμέτ Νταβούτογλου. Παράλληλα όμως θα πρέπει να αναζητήσουμε σ’ αυτήν -καθώς και στην πολιτική των μηδενικών προβλημάτων με τις γειτονικές χώρες- το στρατηγικό αδιέξοδο και τον γεωπολιτικό τρόμο της Άγκυρας, μπροστά στις εξελίξεις που σχετίζονται με το Κουρδικό και το ενδεχόμενο στρατιωτικής επιχείρησης εναντίον του Ιράν, ενδεχόμενο που αν γίνει πραγματικότητα θα καταστήσει αυτομάτως την Τουρκία μέρος ενός ευρύτερου πεδίου δυναμικής αστάθειας.
Με άλλα λόγια, σε αυτό το φαινόμενο της παρατηρούμενης υπερδιέγερσης και υπερκινητικότητας της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής θα μπορούσαμε να πούμε ότι θα πρέπει να αποτελεί μόνιμο ζητούμενο η εύρεση της διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στο νεοοθωμανικό όραμα και στην αγωνιώδη προσπάθεια φυγής προς τα εμπρός, για να ξεπεραστούν τα τεράστια προβλήματα που δημιουργούν στην Άγκυρα οι εξελίξεις στο Κουρδικό και το ενδεχόμενο μιας στρατιωτικής επέμβασης στο Ιράν.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Γενικά θέματα
Δυσοίωνα μηνύματα για τη λειψυδρία! Αντιμέτωποι με δυσμενείς καταστάσεις – Συναγερμός για να προστατευθούν ζωές
Η κλιματική αλλαγή καθιστά πιο ακανόνιστο τον κύκλο του νερού, προειδοποίησε ο ΟΗΕ.
Νερό: Έκθεση του ΟΗΕ εκπέμπει SOS για την ξηρασία παγκοσμίως λόγω της κλιματικής αλλαγής αλλά και άλλων σημαντικών παραγόντων.
Αυτή τη στιγμή 3,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν ανεπαρκή πρόσβαση στο νερό τουλάχιστον ένα μήνα το χρόνο και ο αριθμός τους αναμένεται ότι μέχρι το 2050 θα έχει ξεπεράσει τα 5 δισεκατομμύρια
Οι έντονες ξηρασίες και οι ακραίες πλημμύρες, που όσο περνάει ο καιρός γίνονται και περισσότερες, αποτελούν μια «πρόγευση» των επερχόμενων εξελίξεων, καθώς η κλιματική αλλαγή καθιστά πιο ακανόνιστο τον κύκλο του νερού, προειδοποίησε ο ΟΗΕ.
Τα ποτάμια κατέγραψαν πέρυσι ένα επίπεδο ξηρασίας άνευ προηγουμένου εδώ και 33 χρόνια, σύμφωνα με νέα έκθεση του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού (ΠΜΟ, WMO, OMM), μια υπηρεσία του ΟΗΕ.
«Στο πλαίσιο της κλιματικής αλλαγής, το νερό μας δίνει μια πρόγευση των επερχόμενων εξελίξεων», εκφράζει την ανησυχία της σε ανακοίνωση η γενική γραμματέας του ΠΜΟ Σελέστ Σάουλο. «Τα σημάδια συναγερμού πολλαπλασιάζονται: παρακολουθούμε ένα παροξυσμό ακραίων βροχοπτώσεων, πλημμυρών και ξηρασιών, που επιβαρύνουν πολύ τις ζωές, τα οικοσυστήματα και τις οικονομίες», παρατηρεί.
Αντιμέτωποι με δυσμενείς καταστάσεις
Καθώς η χρονιά 2023 ήταν η πιο ζεστή που έχει καταγραφεί ποτέ, οι αυξημένες θερμοκρασίες και η γενικευμένη εξασθένηση των βροχοπτώσεων συνέβαλαν σε παρατεταμένες ξηρασίες.
Οι πλημμύρες ωστόσο πολλαπλασιάστηκαν: τα ακραία υδρολογικά φαινόμενα ευνοήθηκαν όχι μόνο από φυσικούς κλιματικούς παράγοντες, κυρίως τη μετάβαση από τις συνθήκες Λα Νίνια σε ένα επεισόδιο Ελ Νίνιο στα μέσα του 2023, αλλά επίσης από την ανθρώπινης προέλευσης κλιματική αλλαγή, αναφέρει ο ΠΜΟ.
«Η άνοδος της θερμοκρασίας επιτάχυνε τον υδρολογικό κύκλο, ο οποίος έγινε επίσης πιο ακανόνιστος και λιγότερο προβλέψιμος», εξηγεί η Σάουλο.
Οι συνέπειες είναι πολλαπλές: «Μια πιο ζεστή ατμόσφαιρα που μπορεί να περιέχει περισσότερη υγρασία, η άνοδος της θερμοκρασίας του κλίματος αυξάνει τον κίνδυνο ισχυρών βροχοπτώσεων» ενώ «παραλλήλως η επιτάχυνση της εξάτμισης και της ξήρανσης των εδαφών επιδεινώνει τις ξηρασίες».
Κατά συνέπεια, «βρισκόμαστε αντιμέτωποι με όλο και πιο δύσκολες καταστάσεις, όπου το νερό είναι είτε υπερβολικά άφθονο είτε ανεπαρκές».
Αυτή τη στιγμή 3,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν ανεπαρκή πρόσβαση στο νερό τουλάχιστον ένα μήνα το χρόνο και ο αριθμός τους αναμένεται ότι μέχρι το 2050 θα έχει ξεπεράσει τα 5 δισεκατομμύρια, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Η έκθεση δείχνει ότι τα ύδατα περίπου του 50% των ποταμών του πλανήτη ήταν πέρυσι λιγότερα από το κανονικό.
Οι παγετώνες βρίσκονται επίσης στη γραμμή του μετώπου της ανόδου της θερμοκρασίας του κλίματος: σύμφωνα με προκαταρκτικά δεδομένα για την περίοδο από το Σεπτέμβριο 2022 ως τον Αύγουστο 2023, έχασαν πάνω από 600 γιγατόνους νερού, απώλεια που είναι η χειρότερη σε 50 χρόνια παρατηρήσεων.
«Το λιώσιμο των πάγων και των παγετώνων απειλεί τη μακροπρόθεσμη υδροδοτική ασφάλεια εκατομμυρίων ανθρώπων. Εντούτοις δεν λαμβάνουμε τα επείγοντα μέτρα που επιβάλλονται», κρούει τον κώδωνα του κινδύνου η γενική γραμματέας του ΠΜΟ.
Συναγερμός για να προστατευθούν ζωές
Ο οργανισμός ζητάει να κηρυχθεί από νωρίς συναγερμός για όλους ώστε να προστατευθούν οι ζωές και τα μέσα επιβίωσης που συνδέονται με το νερό και καλεί να βελτιωθούν οι γνώσεις και ο διαμοιρασμός των δεδομένων για τις πηγές νερού.
«Δεν μπορούμε να διαχειριστούμε ένα πρόβλημα, αν δεν μετρήσουμε την έκτασή του», υπογραμμίζει η Σάουλο.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Γενικά θέματα
Γιάννος Χαραλαμπίδης στη Σημερινή: Μήλον της Έριδος η Κύπρος για την ασφάλεια Τουρκίας – Ισραήλ
Τα «Ταϊφούν» περιπολούν για την ασφάλεια του Ισραήλ και αναχαιτίζουν πυραύλους του Ιράν από τον τουρκικό εναέριο χώρο στην περιοχή της Αλεξανδρέττας και στη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ
Η Μέση Ανατολή είναι στις φλόγες και, μετά την επίθεση των Ιρανών με βαλλιστικούς πυραύλους σε βάρος του Ισραήλ, ξεκίνησε επίθεση των Ισραηλινών στον Βόρειο Λίβανο, ενώ αναμένονται και τα αντίποινα σε βάρος της Τεχεράνης.
Γράφει ο Γιάννος Χαραλαμπίδης
Τα «Ταϊφούν» περιπολούν για την ασφάλεια του Ισραήλ και αναχαιτίζουν πυραύλους του Ιράν από τον τουρκικό εναέριο χώρο στην περιοχή της Αλεξανδρέττας και στη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ
Τουρκία και Ακρωτήρι
Η Τουρκία επιχαίρει από την κατατριβή του Ισραήλ και του Ιράν. Μπορεί μεν ο Ερντογάν να χαρακτηρίζει τον Νετανιάχου ως εγκληματία πολέμου, αλλά συνεργάζεται με τους Βρετανούς και δη με τα μαχητικά «Ταϊφούν», που επιχειρούν από τις Βάσεις Ακρωτηρίου και:
1) Περιπολούν από τον κόλπο της Αλεξανδρέττας εντός του τουρκικού εναέριου χώρου, με την άδεια της Άγκυρας, προς τη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ, καθώς και προς το Ιράκ. 2) Συμμετέχουν στις αναχαιτίσεις των ιρανικών πυραύλων και drones στις επιθέσεις, που δέχεται το Ισραήλ από το Ιράν και συλλέγουν πληροφορίες. 3) Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει για τη συνεργασία των Βάσεων με τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις όταν ενεργούν τα «Ταϊφούν» είτε για επιτήρηση είτε για να προστατεύσουν με οποιονδήποτε τρόπο το Ισραήλ. Ή για να στραφούν σε βάρος της Χεζμπολάχ.
Τόσο οι Βάσεις Ακρωτηρίου όσο και του Αγίου Νικολάου είναι στρατηγικής σημασίας, διότι από τις μεν πρώτες, εκτός των άλλων, ενεργούν ακόμη τα θρυλικά κατασκοπευτικά U2 ως συμπληρωματικά των δορυφόρων, στις δε δεύτερες υπάρχει το Έχελον ως κέντρο συλλογής και επεξεργασίας πληροφοριών. Εκ των πραγμάτων, η Κύπρος, λόγω Βάσεων, τελεί υπό καθεστώς απειλής. Χωρίς να διαθέτει αξιόπιστη εναέρια αποτροπή, αφού οι ρωσικοί TOR-M1 και BUK μερικώς μπορούν να επιχειρήσουν. Ακόμη και αν στραφούν για ν’ αποκρούσουν την ιρανική απειλή ή αυτήν της Χεσμπολάχ, δεν θα μπορούν να καλύπτουν την όποια τουρκική επί της οποίας είναι προσαρμοσμένα τα συστήματα αυτά. Λόγω του κενού που υπάρχει στην αεράμυνα είχε κλείσει η αγορά του αντιαεροπορικού συστήματος BARAK με πυραύλους 35, 70 και 150 χιλιομέτρων. Η κυπριακή Κυβέρνηση αγόρασε το BARAK με πυραύλους των 70 χιλιομέτρων. Με τον πόλεμο στη Γάζα και στον Λίβανο, η παράδοση του συστήματος δεν είναι βέβαιο εάν θα καθυστερήσει ή όχι. Ούτως ή άλλως, η Κυπριακή Δημοκρατία μετά την άρση του εμπάργκο στο στρατιωτικό υλικό από τις ΗΠΑ θα ήταν δυνατό να ζητήσει ακόμη και «Πάτριοτ» ή άλλα σχετικά οπλικά συστήματα αεράμυνας από ευρωπαϊκά κράτη. Επί του παρόντος, τόσο η αεράμυνα των Βάσεων όσο και της Κύπρου ολόκληρης στηρίζεται στον πολεμικό στόλο των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, που βρίσκονται στ’ ανοιχτά της Κύπρου. Ως εκ τούτου, θα ήταν μέγα πλήγμα εάν επέτρεπαν ή στη Χεζμπολάχ ή στο Ιράν να κτυπήσει τις Βρετανικές Βάσεις. Εκ των πραγμάτων, η Κύπρος λόγω Βάσεων καλύπτεται, όπως είχαμε ήδη γράψει από την αρχή της κρίσης, κάτω από την Ατσάλινη Αεράμυνα των ΗΠΑ.
Το μήλον της Έριδος
Η Τουρκία δεν είναι άμεσα εμπλεκόμενη στις συγκρούσεις στη Γάζα και στον Λίβανο, όμως υπάρχει μια πολεμική ρητορική που εγείρει το εξής ερώτημα: Μπορεί ή όχι η Τουρκία να κτυπήσει το Ισραήλ, όπως αρχικά απειλούσε ο Τούρκος Πρόεδρος, ο οποίος, όμως, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, εμφανίζεται ως να τελεί υπό την απειλή του «σιωνιστικού επεκτατισμού», όπως ισχυρίζεται;
Σε αυτό το παιχνίδι, η Κύπρος καθίσταται γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό μήλον της Έριδος, αφού:
1) Αποτελεί το νότιο τμήμα της νήσου, τη μοναδική έξοδο, που διαθέτει το Ισραήλ, λόγω της έλλειψης στρατηγικού βάθους, που είναι περικυκλωμένο από τους Άραβες και την Τουρκία. Άρα ο άξονας προς τη Σούδα μέσω Κύπρου είναι ζωτικός χώρος όχι μόνο για το Ισραήλ, αλλά και για τις ΗΠΑ και τους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους τους. Απόδειξη τούτου συνιστά η συγκέντρωση του 6ου στόλου ως αποτέλεσμα της κρίσης στη Μέση Ανατολή.
2) Αποτελεί ασπίδα και εμφανίζεται ως το αβύθιστο για την Τουρκία αεροπλανοφόρο, καθώς και αναπόσπαστο τμήμα της «Γαλάζιας Πατρίδας».
3) Αποτελεί ασπίδα για την Τουρκία από επιθέσεις που θα ήταν δυνατό να δεχτεί μέσω Κύπρου, εξ ου και η άρνησή της να δεχθεί την παρουσία ελληνικού στρατού και οι διαμαρτυρίες για την όποια στρατιωτική συνεργασία της Κύπρου με το Ισραήλ. Είναι όμως και για το Ισραήλ ασπίδα.
Γιατί;
Διότι, ουδόλως θα ήθελε το Ισραήλ:
Α) Να πέσει η Κύπρος στον πλήρη έλεγχο της Τουρκίας και δη μέσω μιας ομοσπονδιακής ή συνομοσπονδιακής λύσης, με τον πλήρη γεωπολιτικό έλεγχο του νησιού από την Άγκυρα.
Β) Να εγκατασταθούν στην Κύπρο τουρκικά πυραυλικά συστήματα, που θα στοχεύουν το Ισραήλ.
Τα πλεονεκτήματα του Ισραήλ
Το ερώτημα εάν μπορεί να κτυπήσει και να κάνει πόλεμο η Τουρκία με το Ισραήλ απαντάται ως εξής: Η Άγκυρα έχει τη δυνατότητα: 1) Να διενεργήσει επίθεση με την αεροπορία της ή με τη συσσώρευση στόλου. 2) Να κτυπήσει με πυραύλους και δη «Ταϊφούν» με βεληνεκές της τάξης των 600 χιλιομέτρων, όταν αυτά θα είναι επιχειρησιακά διαθέσιμα (αυτά εισήλθαν ήδη σε γραμμή παραγωγής από τον Μάιο του 2023 ).
Όμως η οποιαδήποτε τουρκική επίθεση: Α) Βρίσκεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, που θέτουν υπό την προστασία τους και τον 6ο Στόλο το Ισραήλ, οπότε δεν θα επιτρέψουν στην Τουρκία μια τέτοια δράση. Β) Οτιδήποτε διενεργηθεί από αέρος, είτε είναι από μαχητικά είτε από πυραυλικά συστήματα, θα ήταν δυνατό να αντιμετωπιστεί επιτυχώς από το Ισραήλ είτε με τους arrow και με το “iron dome” είτε με τα πλοία των συμμαχικών δυνάμεων και δη των ΗΠΑ, καθώς και με την ισραηλινή αεροπορία, η οποία υπερτερεί της τουρκικής.
Πύραυλοι και Τεχνητή Νοημοσύνη
Από την άλλη πλευρά το Ισραήλ υπερέχει στην αεροπορία και στα πυραυλικά συστήματα. Στην αεροπορία, εκτός των F-15 και F-16, διαθέτει και τα F-35, οπότε μπορεί να δράσει αναλόγως και με βάθος πυρός. Συν του ότι: i) Τα ισραηλινά F-35 είναι τα μόνα των οποίων οι υπολογιστές και λοιπά συστήματα δεν βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο των ΗΠΑ. ii) Η Τουρκία έχει πρόβλημα με την αεράμυνά της επί του παρόντος. Εξ ου και η αγορά των S-400, χωρίς όμως να παρέχει πλήρη κάλυψη, καθώς και η απόφαση που λήφθηκε στις 6.8.2024 για την κατασκευή του τουρκικού “iron dome”. iii) Το Ισραήλ διαθέτει αριθμό επιθετικών πυραύλων μέσου και μακρούς βεληνεκούς, από τους LORA με βεληνεκές 280 χιλιόμετρα ώς τους Jericho – 3 (Ιεριχώ) με βεληνεκές μεταξύ των 4,800 χλμ και 6,500 χιλιομέτρων. iv) Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει ότι το Ισραήλ υπερέχει στους τομείς του κυβερνοχώρου και της Τεχνητής Νοημοσύνης (πάσης φύσεως drones).
Ζώνες ασφαλείας και περιφερειακές δυνάμεις
Υπό αυτές τις συνθήκες και λαμβανομένου υπόψη ότι οι δυο χώρες δεν έχουν σύνορα, το πλεονέκτημα ανήκει στο Ισραήλ. Και όχι στην Τουρκία, η οποία στηρίζει τόσο τη Χαμάς όσο και τη Χεζμπολάχ, διότι θέλει την κατατριβή του Ισραήλ. Η Άγκυρα βολεύεται από το οπλοστάσιο και δη τους πυραύλους της Χεζμπολάχ, των οποίων το βεληνεκές καλύπτει και την Κύπρο. Εξ ου και οι απειλές του μ. Χασάν Νασράλα, ότι η Κύπρος ήταν εν δυνάμει στόχος λόγω των στρατιωτικών της σχέσεων με το Ισραήλ. Ήταν μια απειλή «made in Turkey», στη λογική του “proxy war”. Η εξουδετέρωση του οπλοστασίου της Χεσμπολάχ από το Ισραήλ είναι προς όφελος της Κύπρου, αλλά όχι προς όφελος του Ιράν και της Τουρκίας, η οποία δεν θέλει την εδραίωση του Ισραήλ στην περιοχή και την εξάλειψη των τρομοκρατικών απειλών. Δεν θα ήθελε να δει ούτε τον τερματισμό της σύγκρουσης μεταξύ Ιράν και Ισραήλ, διότι η κατατριβή των δυο χωρών, που συνιστούν περιφερειακές δυνάμεις, είναι για ευνόητους λόγους προς όφελος της Άγκυρας, η οποία εδραιώνεται και στην περιοχή της Συρίας, χωρίς ταυτοχρόνως να επιθυμεί τη δημιουργία ζώνης ασφαλείας στον Βόρειο Λίβανο. Πώς όμως θα ασκήσει κριτική στο Ισραήλ, όταν κατέχει την Κύπρο και όταν έχει ήδη υπό κατοχή τμήμα της Συρίας στη λογική της ζώνης ασφαλείας;
Οι θαλάσσιες οδοί…
Η Τουρκία ελέγχει την περιοχή από τη Μαρμαρίδα ώς την Αλεξανδρέττα στην πρακτική της τουρκικής λίμνης ως τμήμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» με μια σειρά από ναυτικές και αεροπορικές Βάσεις στα παράλιά της (Ντάλαμα, Μερσίνα, Άδανα, κ.λπ) και την Κύπρο ως αβύθιστο αεροπλανοφόρο. Η Καρπασία και η Αμμόχωστος έχουν ιδιαίτερη σημασία για τις θαλάσσιες οδούς και δη εκείνες προς την Αλεξανδρέττα, που προτού καταλήξουν εκεί αποκλίνουν προς Ισραήλ, Λίβανο και Συρία. Η Τουρκία θα ήθελε να έχει πρόσβαση στη θάλασσα και μέσω Συρίας, ενώ, ταυτοχρόνως, ουδόλως θα επιθυμούσε τη ζώνη ασφαλείας του Ισραήλ, διότι διευρύνει τον έλεγχο παράλιων περιοχών και ενισχύει τον έλεγχο της θαλάσσιας οδού προς την Αλεξανδρέττα. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο Ερντογάν εμφανίζεται ως να είναι απειλούμενος από το Ισραήλ, λόγω της εισόδου του στον Λίβανο. Η Τουρκία επιδιώκει τον έλεγχο των θαλασσίων οδών από και προς το Σουέζ και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι επεκτείνει τη λεγόμενη ΑΟΖ του ψευδοκράτους προς τις νότιες θάλασσες, καθώς και προς τη γραμμή Κρήτη, Κάρπαθος και Ρόδος, όπου βρίσκονται οι πύλες του Αιγαίου.
Ο χάρτης δείχνει τα θαλάσσια δρομολόγια από το Σουέζ προς διάφορες κατευθύνσεις στην Ανατολική Μεσόγειο είτε προς Κύπρο είτε προς Αιγαίο είτε προς άλλες χώρες της περιοχής και δη προς την Αλεξανδρέττα. Η Τουρκία στοχεύει στον πλήρη έλεγχο των οδών αυτών. Θεωρεί την Κύπρο δεδομένη και σημαντικό τον έλεγχο των πυλών του Αιγαίου, όπως και της Κύπρου καθώς και της Καρπασίας. Πολύ, δε, θα ήθελε η Τουρκία να βγει μέσω Συρίας στη θάλασσα. Καθόλου δεν επιθυμούσε τη δημιουργία κουρδικής περιοχής με πρόσβαση στη θάλασσα. Στην παρούσα φάση η Άγκυρα δεν θα ήθελε να δει την ενίσχυση του Ισραήλ στην περιοχή και δη μέσω της αύξησης ενός παράλιου τμήματος του Λιβάνου, που θα εμπίπτει σε αυτό που ονομάζει ζώνη ασφαλείας με βάθος ώς 50 χιλιόμετρα.
Ο χάρτης αποτυπώνει τη νέα διάταξη των ναυτικών αμερικανικών δυνάμεων και των λοιπών συμμαχικών στην περιοχή του Περσικού Κόλπου, στα στενά του Ορμούζ, στην Ερυθρά θάλασσα και στην Ανατολική Μεσόγειο. Εκ των πραγμάτων, οι Βρετανικές Βάσεις είναι εν δυνάμει στόχος για το Ιράν και τη Χεζμπολάχ. Και, λόγω των κενών της κυπριακής αεράμυνας, ο στόλος των ΗΠΑ είναι αυτός που προσφέρει ατσάλινο θόλο για την αναχαίτιση ενδεχόμενης επίθεσης είτε με πυραύλους είτε με drones.
Ο χάρτης αυτός αποτυπώνει τη ζώνη ασφαλείας που επιδιώκει να δημιουργήσει στον Λίβανο για να περιορίσει την απειλή της Χεζμπολάχ. Πρόκειται για τα όρια που τελούν κάτω από τον έλεγχο της UNIFIL, η οποία, όμως, αδυνατεί να βάλει χαλινάρι στη Χεζμπολάχ. Οι εντολές της UNIFIL από το Συμβούλιο Ασφαλείας έχουν, μεταξύ άλλων, ως στόχο να βοηθήσουν: α) στην κατάπαυση του πυρός, στην επιστροφή των Λιβανέζων στα σπίτια τους που είχαν αναγκαστεί να φύγουν λόγω εχθροπραξιών και β) τον νόμιμο στρατό του Λιβάνου να ανακτήσει τον έλεγχο της κατάστασης μετά την αποχώρηση των Ισραηλινών και όχι να επιτρέπει την κυριαρχία της Χεζμπολάχ.
Οι δυο φωτογραφίες, ημερομηνίας 2/10/2024 από το flightradar24, απεικονίζουν πώς ο Ερντογάν, ενώ από τη μια πυροβολεί φραστικά το Ισραήλ, στην πράξη κάνει πλάτες στις Βρετανικές Βάσεις, που βρίσκονται στην Κύπρο, των οποίων τα αεροσκάφη (Eurofighter Typhoon) αναλαμβάνουν την ασφάλεια της περιοχής, επιχειρώντας από τον τουρκικό εναέριο χώρο για την αναχαίτιση ιρανικών πυραύλων. Μάλιστα, η δεύτερη δείχνει πώς βρετανικό αεροσκάφος ανεφοδιασμού (KC2 Voyager) βρίσκεται εντός του τουρκικού εναέριου χώρου. Για ποιο λόγο άραγε;
*Δρ των Διεθνών Σχέσεων
ΠΗΓΗ: Σημερινή
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Γενικά θέματα
Reuters: Το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για χτυπήμα σε Ευρώπη και ΗΠΑ! Η αποτροπή χτυπήματος στην Ελλάδα
Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters.
Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.
Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο σε ένα αναλυτικό ρεπορτάζ περιγράφει το πώς το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για πλήγματα σε Ευρώπη και ΗΠΑ.
Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.
Υπήρχε μάλιστα η πληροφορία ότι οι δύο άνδρες θα πληρώνονταν με 16.000 ευρώ για κάθε νεκρό, γι’ αυτό και σχεδίαζαν μαζικό χτύπημα.
«Καθώς η σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ εντείνεται, η Τεχεράνη ταράζει τη Δύση με ένα κύμα απόπειρων χτυπημάτων και απαγωγών εναντίον στόχων στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες», αναφέρει το Reuters.
Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της έχουν αναφέρει μια απότομη αύξηση τέτοιων συνωμοσιών που συνδέονται με την Ισλαμική Δημοκρατία. Από το 2020, υπήρξαν τουλάχιστον 33 απόπειρες δολοφονίας ή απαγωγής στη Δύση, στις οποίες οι τοπικές ή ισραηλινές αρχές ισχυρίζονται ότι συνδέεται με το Ιράν, διαπίστωσε το Reuters εξετάζοντας δικαστικά έγγραφα και επίσημες ανακοινώσεις.
Μεταξύ των πρόσφατων φερόμενων στόχων: ένα κτίριο που στεγάζει ένα εβραϊκό κέντρο και ένα εστιατόριο kosher στο κέντρο της Αθήνας. Από το κρησφύγετό του στο Ιράν, ένας Πακιστανός ονόματι Σαγιέντ Φαχάρ Αμπάς στρατολόγησε έναν παλιό γνώριμο που ζούσε στην Ελλάδα και τον οδήγησε να επιτεθεί στον χώρο, ισχυρίζονται οι ερευνητές σε έγγραφα που υποβλήθηκαν στις δικαστικές αρχές της υπόθεσης και τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του Reuters. Ο Αμπάς είπε στην επαφή του ότι εργαζόταν για μια ομάδα που θα πλήρωνε περίπου 15.000 ευρώ ανά φόνο.
Σε μια ανταλλαγή WhatsApp τον Ιανουάριο του 2023 που περιγράφεται λεπτομερώς στα έγγραφα, οι δύο άνδρες συζήτησαν εάν θα χρησιμοποιήσουν εκρηκτικά ή εμπρησμό στην επίθεση. Ο Αμπάς τόνισε την ανάγκη παροχής αποδείξεων για απώλειες μετά το πλήγμα. «Υπάρχουν μυστικές υπηρεσίες», είπε, χωρίς να κατονομάσει. «Κάντε τη δουλειά με τρόπο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο».
Τα έγγραφα που δεν είχαν αναφερθεί προηγουμένως περιλαμβάνουν εκατοντάδες σελίδες αποδεικτικών στοιχείων που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της προανακριτικής έρευνας στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων καταθέσεων μαρτύρων, αστυνομικών καταθέσεων και λεπτομερειών μηνυμάτων WhatsApp.
Οι ελληνικές αρχές συνέλαβαν τον Σιέντ Ιρτάζα Χάιντερ και έναν άλλο Πακιστανό πέρυσι, λέγοντας ότι η αστυνομία βοήθησε στην εξάρθρωση ενός τρομοκρατικού δικτύου που κατευθυνόταν από το εξωτερικό και είχε σκοπό να προκαλέσει «ανθρώπινη απώλεια». Οι δύο άνδρες αντιμετωπίζουν κατηγορίες για τρομοκρατία. Αρνούνται τις κατηγορίες.
Ο Χάιντερ, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος από την προφυλάκιση αυτή την άνοιξη με περιορισμούς, λέει ότι είναι αθώος. Σε συνέντευξή του, ο 28χρονος είπε στο Reuters ότι έστειλε στον Αμπάς εικόνες του κτιρίου αλλά εμπόδισε σκόπιμα να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε επίθεση, ελπίζοντας να πληρωθεί χωρίς να βλάψει κανέναν.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
-
Ιράν6 ώρες πρινΚόκκινος συναγερμός στο κεντρικό Ισραήλ! Εκτοξεύτηκε βαλλιστικός πύραυλος από την Υεμένη – Αναχαιτίστηκε με επιτυχία λέει ο IDF
-
Video10 ώρες πρινΙσραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή
-
Video12 ώρες πρινΑσταμάτητο το Ισραήλ! Βομβάρδισε Ρωσική βάση στην Συρία
-
Εξωτερική Πολιτική2 ημέρες πρινΣτο επίκεντρο η ελληνοαμερικανική συνεργασία σε συνάντηση του Μητσοτάκη με Αμερικανούς γερουσιαστές στα Χανιά
-
Αναλύσεις2 ημέρες πρινQuo vadis κύριε Γεραπετρίτη;
-
Γενικά θέματα2 ημέρες πρινΜία νέα αρχή για το «Γεωπολιτικό»
-
Ιράν2 ημέρες πρινKίνηση υψηλού ρίσκου του Ισραήλ! Δεν αποκλείει χτύπημα στα πυρηνικά του Ιράν ο Νετανιάχου – Πότε θα χτυπήσει;
-
Αστυνομία2 ημέρες πρινΑποκάλυψη! Ειδικό λογικό ισραηλινής κατασκευής για μαζική αναγνώριση προσώπων αποκτά η ΕΛ.ΑΣ.