ΣΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ, στον οποίο δεν αρέσουν οι αρθρογράφοι και οι δημοσιογράφοι, άρεσε τελικά ένας δημοσιογράφος. Αυτό αναφέρει η τουρκική Τζουμχουριέτ, η οποία αναφέρει ότι στον Ερντογάν άρεσε πολύ άρθρο, που γράφτηκε από το δημοσιογράφο Χρήστο Χριστοδούλου στην τοπική εφημερίδα Εμπρός της Ξάνθης, η οποία έχει κυκλοφορία περίπου 500 φύλλα.

Επιμέλεια: ΣΠΥΡΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ

Ο Ερντογάν αναζήτησε τηλεφωνικά το δημοσιογράφο, τον οποίο τελικά βρήκε στην Κρήτη, και τον ευχαρίστησε. Ο Χριστοδούλου είπε πως ο Ερντογάν τον κάλεσε και τόνισε ότι θα μεταβεί στην Άγκυρα και θα πιει τον καφέ του με τον Τούρκο πρωθυπουργό.

Όταν έγινε γνωστό το γεγονός, ο Χριστοδούλου έδωσε το πρώτο ρεπορτάζ στην ίδια την εφημερίδα του, όπου παρομοίωσε τον Ερντογάν, που προσπαθεί να σηκώσει τη σημαία του εκσυγχρονισμού, με τον Ατατούρκ. Ο ίδιος είπε: «Στην περίπτωση που ζούσε ο Ατατούρκ, θα επέλεγε στη θέση του τον Ερντογάν».

Στην ανταπόκριση σημειώνεται ότι ο δημοσιογράφος Χριστοδούλου, ο οποίος εργάζεται στην τοπική εφημερίδα της Ξάνθης «με το κομμάτι», άρεσε πολύ στον Ερντογάν λόγω του άρθρου, που είχε γράψει για τον ίδιο. Ακόμη, σημειώνεται ότι ο Ερντογάν, ο οποίος συχνά κατηγορεί τα ΜΜΕ, τους αρθρογράφους και τους ιδιοκτήτες των εφημερίδων για κάθε θέμα, τελικά βρήκε δημοσιογράφο της αρεσκείας του στην Ελλάδα κι αυτό προκάλεσε έκπληξη. Στη συνέχεια, παρατίθενται τα όσα δήλωσε ο Χριστοδούλου, καθώς και απόσπασμα του επαινετικού άρθρου του για τον Ερντογάν.

Ξανθιώτης στην καταγωγή, συνεργάτης του «ΕΜΠΡΟΣ»
Επικοινωνία του Πρωθυπουργού της Τουρκίας κ. Ταγίπ Ερντογάν με τον Δημοσιογράφο Χρίστο Χριστοδούλου
Τι δήλωσε στην εφημερίδα μας ο κ. Χριστοδούλου. Αφορμή στάθηκε άρθρο για τον κ. Ερντογάν

Προσωπική επικοινωνία με τον ξανθιώτη δημοσιογράφο και συγγραφέα κ. Χρίστο Χριστοδούλου, είχε ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας πριν λίγες ημέρες. Ο κ. Ερντογάν τηλεφώνησε από την Αμάσια όπου βρισκόταν για να εκφράσει στον έλληνα δημοσιογράφο τις ευχαριστίες του σχετικά με ένα άρθρο που υπό τον τίτλο «Ο Ταλαντούχος κ.Ταγύπ Ερντογάν» δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» και το «ΕΜΠΡΟΣ». Ο Τούρκος Πρωθυπουργός χαρακτήρισε το σχετικό δημοσιογραφικό κείμενο του οποίου έλαβε άμεσα γνώση, σαν ένα από τα «πιο έντιμα κι αντικειμενικά» πού είδαν το φως της δημοσιότητας και αφορούσαν τον ίδιο και την χώρα του. «Δεν ήθελα να διαρρεύσει η σχετική πληροφορία –είπε μιλώντας στο «Εμπρός» ο συνάδελφος κ. Χριστοδούλου γιατί αποτελούσε πρωτοβουλία του Τούρκου Πρωθυπουργού και θα μπορούσε ίσως, να εκληφθεί διαφορετικά και να παρεξηγηθεί ποικιλοτρόπως. Ωστόσο μια και με ρωτάτε αυτή η χειρονομία του κ. Ερντογάν την οποία θεωρώ άκρως τιμητική για μένα και την δουλειά μας, είναι ασυνήθιστη για πολιτικό και μάλιστα ηγέτη ξένου κράτους. Δείχνει αν μη τι άλλο ευγένεια και μεγαλοθυμία. Σε μένα τουλάχιστον δεν έχει συμβεί κάτι ανάλογο εκτός από μια φορά πού με κάλεσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο θείος, για να με συγχαρεί για μια εκπομπή πού έκανα στην ΕΡΤ και αφορούσε την ιδιαίτερη πατρίδα του τις Σέρρες.

-Πώς έγινε η επικοινωνία, ποιο ήταν το κλίμα; -Βρισκόμουν στην Κρήτη για δουλειά κι εκεί με εντόπισαν στο κινητό μου, οι άνθρωποι της Τουρκικής Πρεσβείας.

Είχαν προηγηθεί αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα και e mails της «Ελευθεροτυπίας» τα οποία ούτε άκουσα, ούτε είδα εγκαίρως. Όταν επιτέλους μίλησα με τον κ. Οζτούρκ Σύμβουλο Τύπου του κ Ερντογάν, μου είπε «Σας ψάχνουμε από το πρωί. Θέλει να σας μιλήσει ο Πρωθυπουργός μας. Μπορείτε να μιλήσετε;» Θυμάμαι ότι η πρώτη μου αντίδραση ήταν αυτό που είπα τότε στους φίλους μου «Παιδιά κάποιος μου κάνει πλάκα». Τελικά δεν επρόκειτο για καλαμπούρι, αλλά κάτι το εξαιρετικό, κάτι το αναπάντεχο».

-Τι ακριβώς παρακίνησε νομίζετε τον κ. Ερντογάν να κάνει κάτι τέτοιο; -Είναι γνωστό ότι πρόκειται για εξαιρετικά ευγενικό αρχοντάνθρωπο. Μπορεί λοιπόν να είναι μέσα στις πρακτικές του και να το συνηθίζει, δεν ξέρω. Το πιθανότερο όμως είναι να τον συγκίνησε η νηφάλια, αντικειμενική και τεκμηριωμένη προσέγγιση που έκανα περιγράφοντας την δύσκολη, περιπετειώδη αλλά εντυπωσιακή πορεία του ως δημάρχου Κωνσταντινούπολης και μετέπειτα, ως Πρωθυπουργού της Τουρκίας.

-Από ελληνικής πλευράς είχατε κάποια αντίδραση στο κομμάτι σας αυτό; -Ξέρω ότι διαβάστηκε πολύ. Κάποιοι το χαρακτήρισαν αγιογραφία. Οι περισσότεροι μου είπαν ότι τώρα ξέρουν καλύτερα τον Τούρκο Πρωθυπουργό. Ένας εκδοτικός οίκος μάλιστα μου πρότεινε την έκδοση σε βιβλίο, όλων των άρθρων μου περί Τουρκίας στην « Ελευθεροτυπία». Αν η έκδοση πραγματοποιηθεί θα περιλάβω και τα κείμενα της «Μακεδονίας» και του «Εμπρός» Φυσικά θα ήθελα τον πρόλογο να τον κάνουν ο κ. Ερντογάν και ο κ. Παπανδρέου. Υψηλή φιλοδοξία, αλλά γιατί όχι.

-Ας επιστρέψουμε στον κ. Ερντογάν. Κατά την επικοινωνία σας, σας είπε τίποτε άλλο; -Με προσκάλεσε να τον επισκεφθώ στο γραφείο του για καφέ… -Θα το κάνετε; -Θα το ήθελα πάρα πολύ. Γράφω εδώ και χρόνια για την Τουρκία όχι μόνο σε μια μεγάλη εφημερίδα όπως η «Ελευθεροτυπία» ή η «Μακεδονία» παλιότερα, αλλά και σε μια τοπική του κύρους του «Εμπρός» . Έχω μελετήσει σε βάθος την ιστορία του Οθωμανικού Κράτους και της Τουρκικής Δημοκρατίας. Έχω ασχοληθεί με την ιδιομορφία των Ελληνο-Τουρκικών σχέσεων. Έχω επίσης τις εμπειρίες και τις ευαισθησίες μου σαν γέννημα θρέμμα αυτής της ακριτικής πόλης. Από την άλλη μελετώ σε καθημερινή βάση και για αρκετές ώρες, τα όσα διαδραματίζονται στην Τουρκία και ξέρω ότι αυτή η χώρα εξελίσσεται σε μια μεγάλη δύναμη και ότι ο αρχιτέκτονας αυτής της προσπάθειας, ο κ. Ερντογάν διεξάγει έναν σκληρό πολιτικό αγώνα ενάντια στα θηρία που η δημοσιογραφική μας ρητορεία αποκαλεί «βαθύ κράτος». Τέλος έχουμε ανοιχτά θέματα οι δύο χώρες τα οποία για διαφορετικούς λόγους και από αντίθετη προοπτική αποτελούν «κόκκινες γραμμές» στην πολιτική της μιας χώρας έναντι της άλλης. Όλα αυτά και άλλα πολλά έχουν πολύ ψωμί και με κάνουν να εύχομαι να πραγματοποιηθεί μια συνάντησή μου και μια συνομιλία σε βάθος με τον κ. Ερντογάν, συνοδεία…καφέ. Κάθε δημοσιογράφος αυτό θα ευχόταν. Πολύ περισσότερο τώρα που επίκειται η επίσκεψή του στην Ελλάδα, η οποία –κι αυτό είναι είδηση- θα γίνει τελικά τον Ιούνιο, όπως μου είπαν συνεργάτες του.

-Πιστεύετε ότι θα καταφέρει τελικά ο κ. Ερντογάν να προχωρήσει προς την ολοκλήρωση των εκσυγχρονιστικών και εκδημοκρατικών στόχων που έθεσε ως Πρωθυπουργός της Τουρκίας και ως αρχηγός του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης; Κι ακόμα κάτι: Θα υπάρξει κάποια ας το πούμε, απαγκίστρωση από τις αγκυλώσεις πού ταλαιπωρούν τις σχέσεις των δύο χωρών εδώ και δεκαετίες; -Πρόκειται για συγκροτημένο, σοβαρό και ταλαντούχο άτομο. Δεν χωρεί αμφιβολία. Η Αμερική, η Ευρώπη, η Μ. Ανατολή και η Ασία αυτόν εμπιστεύονται. Το ίδιο νομίζω θα πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Οι πρωτοβουλίες του δείχνουν σύνεση, μετριοπάθεια, αποφασιστικότητα και μεθοδικότητα. Το έργο όμως που ανέλαβε να επιτελέσει είναι νομίζω πιο δύσκολο στο εσωτερικό της χώρας του, παρά στο εξωτερικό.

Εμάς μας αφορά ακριβώς η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησής του και ειδικά οι σχέσεις της Τουρκίας με τη χώρα μας. Στον τομέα αυτό φαίνεται να υπάρχει η πρόθεση να γίνουν κάποια βήματα. Πολύ περισσότερο γιατί κι από ελληνικής πλευράς υπάρχει χάρη στον κ. Παπανδρέου, μια αντίστοιχη βούληση. Όλα θα επαναπροσδιοριστούν όμως από την έκβαση των συνομιλιών στην Κύπρο. Το Κυπριακό είναι ο ακρογωνιαίος όπως ρητορικά λέμε, λίθος στις σχέσεις των δύο χωρών. Δεν είμαι αισιόδοξος ότι εκεί θα γίνει κάτι διαφορετικό απ’ ότι έχουμε βιώσει τις τελευταίες δεκαετίες.

Επίσης εμένα που προσπαθώ να προσεγγίσω χωρίς προκαταλήψεις την Τουρκία με ξενίζουν οι διεκδικητικές θέσεις της στο Αιγαίο και στο λεγόμενο Μειονοτικό, διότι είναι εκτός διπλωματικής και ιστορικής λογικής. Ζητήματα όπως οι «γκρίζες ζώνες» ή η αμοιβαιότητα στα θέματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι εκ των ουκ άνευ. Δεν έπρεπε να τίθενται, δεν έπρεπε καν να υπάρχουν. Αλλά υπάρχουν δυστυχώς πολύ πριν από τον κ. Ερντογάν. -κ. Χριστοδούλου, έχετε μελετήσει και αποκαλύψει στο βιβλίο σας πολλές άγνωστες πτυχές της ζωής του δημιουργού της σύγχρονης Τουρκίας του Μουσταφά Κεμάλ. Νομίζετε ότι αυτός ο άνθρωπος θα ήθελε ποτέ τον κ. Ερντογάν στο τιμόνι της Τουρκίας; -Κοιτάξτε, η Τουρκία ανέδειξε κατά καιρούς πολλούς ενδιαφέροντες πολιτικούς. Κανείς τους όμως δεν υπήρξε πραγματικός μεταρρυθμιστής διότι κανείς δεν θέλησε, -ή δεν μπόρεσε-, να κάνει το αυτονόητο, να περιορίσει δηλαδή τον ρόλο του στρατού στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική της χώρας. Ο μόνος Τούρκος ηγέτης που υπήρξε πραγματικός εκσυγχρονιστής και ως εκ τούτου είχε τον στρατό υπό τον απόλυτο έλεγχό του, ήταν ο Κεμάλ. Μετά τον Κεμάλ η κληρονομιά του αλλοιώθηκε. Χωρά ολόκληρη συζήτηση εδώ.

Αλλά ας περιοριστούμε να πούμε ότι αυτό συνέβη όταν ο στρατός ήταν κάτω από αδύναμες ή διεφθαρμένες πολιτικές εξουσίες, χρησιμοποιώντας διάφορα εκφοβιστικά προσχήματα έθεσε σιγά -σιγά κάτω υπό τον απόλυτο έλεγχό του την πολιτική και τους πολιτικούς στην Τουρκία. Τώρα ο κ. Ερντογάν, προσπαθεί να υψώσει και πάλι την σημαία του εκσυγχρονισμού και να κάνει τα αυτονόητα στους θεσμούς και την τουρκική κοινωνία, όπως σε κάθε δυτικού τύπου δημοκρατία. Σ’ αυτό ναι μοιάζει τον Κεμάλ.

Και υπό τις παρούσες συνθήκες, δηλαδή τις προοπτικές της Τουρκίας να μπει στην ΕΕ, τον ρόλο της στην περιφερειακή σταθερότητα, την ανάδυση του Ισλάμ, την συμμετοχή της στην παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και τις ενεργειακές ανάγκες της Δύσης, πιστεύω ότι ο Κεμάλ, ως ιδιοφυής και οραματικός πραγματιστής που ήταν, θα υποδείκνυε ως διάδοχό του τον ταλαντούχο κ. Ερντογάν. -.κ. Χριστοδούλου να σας συγχαρούμε συναδελφικά γι αυτή την επιτυχία σας με τον Πρωθυπουργό της Τουρκίας.

-.Ευχαριστώ πολύ. Θέλω να σας πω ότι είναι η πρώτη φορά που αναφέρομαι δημόσια, μέσω του «Εμπρός» για την επικοινωνία μου με τον κ. Ερντογάν. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Θεωρώ την εφημερίδα σας σαν ένα από τα πιο έγκυρα τοπικά μέσα ενημέρωσης που έχει μάλιστα την αποστολή της πληροφόρησης και του διαλόγου, σε μια από τις πιο σημαίνουσες περιοχές της Ελλάδας.
ΕΜΠΡΟΣ ΞΑΝΘΗΣ,ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ