Γενικά θέματα
Eλλάδα, Κύπρος, Ευρώπη: ελληνική αφωνία
Γαλλία, ο Ζεράρ Φιλός, παληός συνδικαλιστής με εξαιρετικά μαχητική παρουσία δεκαετιών
στο εργατικό κίνημα, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Σοσιαλιστικού Κόμματος,
στην αριστερή πτέρυγα του οποίου είναι ενταγμένος.
Τον ρώτησα τι ξέρει ο μέσος
Γάλλος για την Ελλάδα.
Απάντηση: ότι η Ελλάδα είναι ένα μπουρδέλο, για το οποίο
πληρώνει ο ίδιος, ότι οι ‘Ελληνες είναι τεμπέληδες, δεν πληρώνουν τους φόρους
τους, το κράτος είναι διαλυμένο κλπ.
Συνέχισα να επιμένω: «πόσοι Γάλλοι
καταλαβαίνουν τη σημασία αυτού που γίνεται στην Ελλάδα για το μέλλον του
ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους και της ευρωπαϊκής δημοκρατίας;».
Απάντηση:
«Κανείς».
Μα, του λέω, Ζεράρ, είναι σαν να μου λες ότι βρισκόμαστε φερ’ ειπείν
στην εποχή του ισπανικού εμφυλίου (1936-39), έρχεται κάποιος και λέει ότι
πρέπει να προσέξουμε γιατί, αν χάσουν οι Δημοκρατικοί, την έχουμε βάψει από τον
Χίτλερ και τον Μουσολίνι, και να του απαντάνε «μπα, γίνεται πόλεμος στην
Ισπανία;». Αυτό μου λες;».
Ναι, μου απαντάει, αυτό ακριβώς σου λέω.
Τελευταία
ερώτηση προς τον Ζεράρ: «Για την Κύπρο, τι λένε στη Γαλλία;».
Απάντηση:
«απολύτως τίποτα».
απελπισία με κατέκλυσε. Καλά οι μνημονιακοί και οι απερίγραπτοι άνθρωποι «της
τέχνης και των γραμμάτων», ξευτίλα για μια χώρα που, αν μη τι άλλο, παρήγαγε
έναν Καβάφη και έναν Ελύτη, ένα Βάρναλη κι ένα Ρίτσο, ένα Θεοδωράκη κι ένα
Χατζηδάκη, για να καταλήξει σήμερα να αντιπροσωπεύεται από τη … Σώτη
Τριανταφύλλου και τον Νίκο Δήμου, που έφτασαν πέρυσι να καταπλήξουν τον
συντάκτη εντός άρθρου της Μοντ Ντιπλοματίκ με την έμμεση συνηγορία τους στις
γερμανικές επιθέσεις κατά της Ελλάδας. Οι αντιμνημονιακοί όμως; Είναι προφανώς
αδύνατον να επιχειρήσουν να διακόψουν αύριο το Μνημόνιο, χωρίς να ηττηθούν
γρήγορα και να καταστραφούν, αν δεν έχουν δώσει προηγουμένως όχι μάχη, ολόκληρο
πόλεμο για να αποκτήσουν (και η χώρα μαζί τους) συμμάχους στην Ευρώπη και τον
κόσμο, για να διαφωτίσουν την ευρωπαϊκή και παγκόσμια κοινή γνώμη για το τι
συμβαίνει στην Ελλάδα.
στο Υπουργείο Εξωτερικών ο Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλλε και
του υπέβαλα την ακόλουθη ερώτηση: «Κύριε Υπουργέ
καλώς ήρθατε στην Ελλάδα. Κι επειδή αναφερθήκατε στην Κασσάνδρα, να σας θυμίσω
με την ευκαιρία ότι η Κασσάνδρα είχε δίκηο, δεν είχε άδικο. Σε αυτή τη χώρα από
τότε που άρχισε το πρόγραμμα βοήθειας το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν έχει μειωθεί
κατά 23%, ποσοστό που είναι μεγαλύτερο από το μεγάλο κραχ του 1929–1933 στις
ΗΠΑ και από αυτό που πέτυχε ο Καγκελάριος Μπρούνινγκ στη Γερμανία πριν από την
άνοδο του Χίτλερ εφαρμόζοντας ακριβώς την ίδια πολιτική. Η χώρα αυτή έχει
1.500.000 ανέργους και θα χρειαστεί 20 με 30 χρόνια θυελλώδους ανάπτυξης για να
ξαναγυρίσει εκεί που ήταν. Γνωρίζει μια πραγματική οικονομική και κοινωνική
καταστροφή. Τι άλλο θα μπορούσατε να κάνετε αν θέλατε να καταστρέψετε τη χώρα
και όχι να τη βοηθήσετε;»
ερώτησή μου μια έκκληση και εξέφρασε μια γενική όσο και αβάσιμη αισιοδοξία ότι
τα πράγματα θα φτιάξουν αν εφαρμόσουμε το πρόγραμμα. Οι πολιτικοί είναι
μαθημένοι να λένε πάντα κάτι, έως ότου χάσουν ή παραιτηθούν. Αλλά σημασία δεν
είχαν τόσο τα λόγια όσο η αίσθηση του σοκ που δημιουργήθηκε στον χώρο της
συνέντευξης και δύσκολα θα μπορούσα να μεταφέρω σε γραπτό κείμενο. ‘Ηταν σαν να
μπήκε ξαφνικά η ελληνική πραγματικότητα στο χώρο ενός εικονικού, ελληνικού και
ευρωπαϊκού δημόσιου πολιτικού λόγου, που χρησιμοποιεί όρους όπως
«μεταρρυθμίσεις», «διαρθρωτικές αλλαγές», «πρόγραμμα διάσωσης» για να
περιγράψει ένα πρόγραμμα καταστροφής ενός λαού, της οικονομίας και του κράτους
του. Φανταστείτε τώρα αν τέτοια επιχειρήματα, τέτοιες ερωτήσεις, αλλά και
σοβαρές εναλλακτικές, ακουγόντουσαν σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο, όπου
εμφανίζονται εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, των ευρωπαϊκών αρχών, της
ΕΚΤ και του ΔΝΤ.
κινδυνεύουν να πάνε άκλαυτοι στο τέλος, σαν το σκυλί στ’ αμπέλι, γιατί ουδείς
τον υπερασπίζεται διεθνώς και από το τι γίνεται διεθνώς εξαρτάται το 50%
τουλάχιστο, αν όχι πολύ περισσότερο του προβλήματός μας. Το παράδοξο όμως είναι
ότι εξαρτώμεθα από το διεθνές περιβάλλον όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία μας,
ταυτόχρονα όμως είμαστε όσο ποτέ άλλοτε αυστηρά προσηλωμένοι στο εθνικό,
«επαρχιακό» μας πλαίσιο, ανίκανοι να κατανοήσουμε και να επικοινωνήσουμε με το
περιβάλλον, ιδανικά δηλαδή πειραματόζωα, σαν ποντικάκια που όχι μόνο μας έβαλαν
σε κουτάκια, μπήκανε και στο μυαλό μας ακόμα να μας σπρώξουν μόνους μας στην
καταστροφή, με τον συμφερότερο για αυτούς τρόπο.
Ελλάδας και της Κύπρου θα άλλαζε την ευρωπαϊκή πολιτική. Θέλω να πω ότι είναι
μία από τις θεμελιωδέστερες προϋποθέσεις επιτυχίας οποιουδήποτε αγώνα για να
σωθεί αυτή η χώρα και η Κύπρος. Η Γιουγκοσλαβία δεν ηττήθηκε όταν τη βομβάρδισε
το ΝΑΤΟ. Ηττήθηκε γιατί ο Μιλόσεβιτς είπε στον Μλάντιτς να μην μπει στο
Σεράγεβο, αυτός κάθησε στους λόφους γύρω-γύρω και, κάπου-κάπου, έριχνε και
κανένα όλμο. Πήγαιναν εκεί οι δυτικές τηλεοράσεις και κατέστρεφαν καθημερινά
την εικόνα της Γιουγκοσλαβίας, δημιουργώντας την απαραίτητη προϋπόθεση για να
γίνουν οι βομβαρδισμοί. Ο Καντάφι έχασε προτού καν του επιτεθούν, όταν οι
δυτικές τηλεοράσεις άρχισαν να ουρλιάζουν ότι θα σφάξει ένα εκατομμύριο
ανθρώπους στη Βεγγάζη – ουδείς σημείωσε ότι, ως αποτέλεσμα της επέμβασης για τη
«σωτηρία» τους, καταστράφηκε η Λιβύη, όπως προηγουμένως η Γιουγκοσλαβία και το
Ιράκ. Αντιστρόφως, οι πόλεμοι του Βιετνάμ και της Αλγερίας κερδήθηκαν εξίσου
στο πεδίο της μάχης και στους δρόμους της Αμερικής και της Ευρώπης. Και αν οι
ΗΠΑ κατέλαβαν τελικά το Ιράκ, κατέβαλαν όμως ισχυρότατο, και καθαρά στρατιωτικό
τίμημα ακόμα, γιατί ο τότε ηγεσίες της Γερμανίας και της Γαλλίας αντιτάχθηκαν
στον πόλεμο, υποστηριζόμενες από τεράστιο ποσοστό της παγκόσμιας κοινής γνώμης.
βομβαρδισμούς, έχουμε όμως οικονομικό πόλεμο και του οικονομικού προηγήθηκε και
τον συνοδεύει πάντα ο «επικοινωνιακός», «πληροφορικός», ακόμα πιο σημαντικός
και από τον καθεαυτό οικονομικό. Είναι τραγικό και απαράδεκτο να έχουν μείνει
Ελλάδα και Κύπρος χωρίς φωνή διεθνώς, πλην της φωνής της πολιτικής και
επιχειρηματικής ελίτ τους, αποφασισμένης, μεταξύ του έθνους τους και των
Πιστωτών, να διαλέξουν ανεπιφύλακτα τους δεύτερους (και μάλιστα, δίπλα στις
τρόικες των πιστωτών, διακρίνονται όλο και καθαρότερα οι ακόμα πιο απειλητικές
γεωπολιτικές τριάδες, οι Εγγλέζοι, οι Αμερικανοί, η χρηματιστική ολιγαρχία
έτοιμοι να εκμεταλλευθούν την καταστροφή της οικονομίας και της δημοκρατίας,
ανέλπιστη ευκαιρία για την τελική, γεωπολιτική καταστροφή του ελλαδικού και
κυπριακού κράτους). Στην ειδική μάλιστα περίπτωση της Κύπρου, η Γεωπολιτική
Τρόικα (ΗΠΑ, Βρετανία, Χρήμα) ετοιμάζεται να πάρει το νησί, με τις υπογραφές
μάλιστα της ηγεσίας του. Η ίδια Τρόικα εκπροσωπούνταν από τους «τρεις ξένους
δικαστές» στην εξουσία των οποίων το σχέδιο Ανάν απέδιδε την Κυπριακή
Δημοκρατία.
πλέον χρόνια τώρα στις Εκκλησίες της Ευρώπης και του κόσμου, εξηγώντας τους ότι
το πρόγραμμα που επεβλήθη στην Ελλάδα από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τις
κυβερνήσεις της ΕΕ και την ΕΚΤ καταστρέφει τη χώρα και τον ελληνικό λαό, είναι
το πιο αποτυχημένο πρόγραμμα ως πρόγραμμα σωτηρίας, το πιο επιτυχές ως
πρόγραμμα καταστροφής στην ιστορία του σύγχρονου καπιταλισμού. Γιατί οι
κοινωνικές κατηγορίες που πλήττονται δεν απευθύνονται στους συναδέλφους τους
στην Ευρώπη; Διαμαρτύρεται κάθε μία κατηγορία ξεχωριστά, αλλά αυτές οι
διαμαρτυρίες μπορούν να έχουν περιορισμένο αποτέλεσμα αν δεν προκαλέσουν
εξέγερση. Γιατί δεν απευθύνονται στους «ομολόγους» τους εξηγώντας ότι αυτό το
πρόγραμμα που επιβλήθηκε στην Ελλάδα έχει αυτές κι αυτές τις συνέπειες, που
περιγράφουν και το δικό τους μέλλον.
εκστρατεία κατά του Μνημονίου ανάλογη π.χ. με αυτή που οργανώθηκε διεθνώς
εναντίον και απομόνωσε την απριλιανή δικτατορία. Στο κάτω-κάτω της γραφής, το
τι έγινε και θα γίνει στην Ελλάδα και την Κύπρο έχει τεράστια σημασία για το
μέλλον όλης της Ευρώπης, είμαστε το καναρίνι στο ανθρακωρυχείο. Ούτε φτάνουν οι
κριτικές της «λιτότητας», που μπορεί να γίνουν και αντιπαραγωγικές. Εδώ δεν
έχουμε λιτότητα, έχουμε γενοκτονία, κοινωνικό ολοκαύτωμα, καταστροφή της
δημοκρατίας, δύο κρατών και ενός έθνους, εν τέλει και του ίδιου του ευρωπαϊκού
σχεδίου. Πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Ιδίως όσοι επιθυμούν να
διακόψουν το Μνημόνιο, οφείλουν να αποκτήσουν επίγνωση της κατάστασης και
εσωτερικά και διεθνώς και να δράσουν ανάλογα και κατεπειγόντως.
Ιωάννης Μάζης: Σύγκρουση που αλλάζει τη μορφή του πλανήτη. Τα ενεργειακά προκαλούν τεράστιο πλήγμα στην οικονομία, λόγω της εκτόξευσης της τιμής των βαρελιών πετρελαίου. Αυτό θα συνταράξει τη διεθνή οικονομία και θα την πληρώσει όλος ο πλανήτης. Υπάρχουν και εκείνα τα βλήματα που μπορεί να «ξεφύγουν» και να χτυπήσουν πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, γιατί ναι μεν οι ΗΠΑ έχουν ρητώς έχουν διαμηνύσει στην Ιερουσαλήμ, ότι δεν μπορούν να χτυπήσουν πυρηνικές εγκαταστάσεις, αλλά ούτε τα αραβικά κράτη, ούτε οι ΗΠΑ θα στενοχωρηθούν ιδιαίτερα αν η Τεχεράνη χάσει την πυρηνική της δύναμη. Είναι λογική “τραβάτε με και ας κλαίω, εσείς κάντε τη βρώμικη δουλειά”. Το Ιράν είναι ένα καζάνι που βράζει κοινωνικά και πολιτικά. Αυτό θα το εκμεταλλευτούν οι υπηρεσίες των ΗΠΑ. Αυτό θα πρέπει να το βάζουμε στην εξίσωση ενόψει του επόμενου χτυπήματος του Ισραήλ.
Γενικά θέματα
Η Ρωσία ισχυρίζεται ότι η Χεζμπολάχ δεν έχει χάσει την οργάνωσή της
Η Χεζμπολάχ, συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής πτέρυγας, δεν έχει χάσει την αλυσίδα διοίκησης και επιδεικνύει οργάνωση ανέφερε η εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ, Μαρία Ζαχάροβα
Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών λέει ότι η Χεζμπολάχ εξακολουθεί να είναι οργανωμένη και δεν έχει χάσει την αλυσίδα διοίκησης παρά τα ισραηλινά χτυπήματα.
«Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας, η Χεζμπολάχ, συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής πτέρυγας, δεν έχει χάσει την αλυσίδα διοίκησης και επιδεικνύει οργάνωση», δήλωσε στους δημοσιογράφους η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα.
Η Ζαχάροβα κατηγορεί τη Δύση, ιδίως τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία, για την πυροδότηση της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή και την επίδειξη υποκρισίας με την υποστήριξή της στο Ισραήλ.
Η Ρωσία επιπλήττει επίσης το Ισραήλ για ένα χτύπημα στη Συρία που αποδίδεται αλλά δεν διεκδικείται από το εβραϊκό κράτος.
«Για άλλη μια φορά, το Ισραήλ παραβίασε κατάφωρα την κυριαρχία της Συρίας εξαπολύοντας πυραυλική επίθεση σε πολυώροφη πολυκατοικία σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή της Δαμασκού», λέει η Ζαχάροβα.
«Είναι εξωφρενικό το γεγονός ότι τέτοιες ενέργειες έχουν κυριολεκτικά μετατραπεί σε πρακτική ρουτίνας που εφαρμόζεται στη Συρία, τον Λίβανο και τη Λωρίδα της Γάζας», λέει η Ζαχάροβα, προσθέτοντας ότι δείχνει την «επιθυμία του Ισραήλ να επεκτείνει περαιτέρω τη γεωγραφία της ένοπλης κλιμάκωσης στην περιοχή».
Γενικά θέματα
Der Spiegel: H γερμανική κυβέρνηση ενέκρινε την πώληση όπλων στην Τουρκία! Πανηγυρίζουν για Eurofighter τα τουρκικά ΜΜΕ
Τουρκικά ειδησεογραφικά Μέσα αναφέρονται με θετικό πρόσημο στην απόφαση του Βερολίνου και πιθανολογούν ότι το επόμενο «ναι» θα αφορά στην πώληση των 40 μαχητικών αεροσκαφών Eurofighter που θέλει η Τουρκία.
Tην πώληση όπλων στην Τουρκία ενέκρινε η Γερμανία, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Der Spiegel».
Τουρκικά ειδησεογραφικά Μέσα αναφέρονται με θετικό πρόσημο στην απόφαση του Βερολίνου και πιθανολογούν ότι το επόμενο «ναι» θα αφορά στην πώληση των 40 μαχητικών αεροσκαφών Eurofighter που θέλει η Τουρκία.
Τα όπλα που πούλησε η Γερμανία στην Τουρκία
Τα τελευταία χρόνια η Γερμανία έχει μειώσει δραματικά τις εξαγωγές οπλικών συστημάτων προς την Τουρκία. Ωστόσο, σύμφωνα πάντα με το «Der Spiegel» η Γερμανία ενέκρινε την πώληση, στην Τουρκία, 100 αντιαεροπορικών πυραύλων και 28 τορπιλών DM-2A4 SeaHake, αμφότερα για το Τουρκικό Ναυτικό.
Η αξία των πυραύλων, οι οποίοι δεν κατονομάζονται, αλλά μάλλον αφορά σε RAM (Rolling Airframe Missile), ανέρχεται στα € 100 εκατομμύρια, ενώ η αξία των τορπιλών είναι € 156 εκατομμύρια. Επιπλέον, η Γερμανία ενέκρινε την εξαγωγή υλικών για την αναβάθμιση των τουρκικών υποβρυχίων T-209, αξίας € 79 εκατομμυρίων, καθώς και υποσυστημάτων κινητήρων πλοίων, αξίας € 1,9 εκατομμυρίων.
Ως προς τα Eurofighter, υπενθυμίζουμε ότι η πώληση 40 αεροσκαφών στην Τουρκία έχει εγκριθεί από όλες οι χώρες της κοινοπραξίας, εκτός από τη Γερμανία.
Η Γερμανια αλλάζει τη στάση της
Η Άγκυρα προσπαθεί από το 2022 να εξασφαλίσει την αγορά 20 μαχητικών Eurofighters, συνολικής αξίας 5,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όμως η συμφωνία αυτή έχει συναντήσει πολλά εμπόδια. Κυρίως, οι αντιρρήσεις ορισμένων κομμάτων στον γερμανικό κυβερνητικό συνασπισμό, όπως των Πρασίνων, έχουν καθυστερήσει τη διαδικασία.
Παρόλα αυτά, πηγή δήλωσε στο Middle East Eye ότι το Βερολίνο έχει αναθεωρήσει τη στάση του και επανεξετάζει το αίτημα της Τουρκίας “με νέο τρόπο”, συνδέοντας τη «στροφή» τουο Βερολίνου με τις περιφερειακές εντάσεις και τον φόβο σύγκρουσης μεταξύ Ισραήλ και Ιράν.
Με πληροφορίες από Defence Review και SigmaLive
-
Γαλλία2 ημέρες πριν
Έτοιμη η «πρώτη» Belharra
-
Εθνική Άμυνα2 ημέρες πριν
Έτοιμος σε 3 χρόνια ο ελληνικός Σιδερένιος Θόλος! Πόσο θα κοστίσει;
-
Ιράν3 ημέρες πριν
Κόκκινος συναγερμός στο κεντρικό Ισραήλ! Εκτοξεύτηκε βαλλιστικός πύραυλος από την Υεμένη – Αναχαιτίστηκε με επιτυχία λέει ο IDF
-
Video3 ημέρες πριν
Ισραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή
-
Ιστορία1 ημέρα πριν
Πιέσεις στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση να ανοικτούν τα πρακτικά της Δίκης των Ελλήνων που εκτελέστηκαν στην Αμάσεια το 1921
-
Video3 ημέρες πριν
Ασταμάτητο το Ισραήλ! Βομβάρδισε Ρωσική βάση στην Συρία
-
Αναλύσεις5 ημέρες πριν
Quo vadis κύριε Γεραπετρίτη;
-
Γενικά θέματα5 ημέρες πριν
Μία νέα αρχή για το «Γεωπολιτικό»