Ακολουθήστε μας

Διεθνή

Η γενοκτονία που έκανε η Τουρκία εναντίον των Ασσυρίων ήταν ένα ισλαμιστικό έγκλημα

Δημοσιεύτηκε στις

Turkey’s Genocide of the Assyrians Was an Islamist Crime
A century after the start of a bloody persecution, will a genocide come to be recognized for what it was?

By Mardean Isaac
Just over a century ago this week, Turkish and Kurdish forces invaded land that the Assyrian people had inhabited since antiquity and began exterminating them. The slaughter that ensued lasted from 1915-1923, leaving 300,000 Assyrians dead and innumerable women abducted.
Joseph Yacoub’s Year of the Sword: the Assyrian Christian Genocide, published in French in 2014 and translated into English in 2016, is the most accessible historical account of the events that composed the genocide, as well as a comprehensive case for those events as genocide. Yacoub, emeritus professor of political science at the Catholic University of Lyon, provides a distillation of sources in the languages used by both the perpetrators of and witnesses to the genocide. Year of the Sword is necessary for the breadth and depth of scholarship that informs that distillation, as well as the careful marshaling of it into analysis.

The Assyrian genocide formed one distinct yet indivisible chapter of a program of eradication that also encompassed the coeval Armenian and Greek genocides. The purpose was to put an end to the presence of all three Christian peoples in the territory that became the Republic of Turkey. The politics of the genocide were not the outgrowth of a robust nationalist ideology or tradition. (Turkish nationalism has always struggled to reconcile the need for an atavistic sense of racial origins, usually placed somewhere within Central Asia, and the need to subjugate and cohere territories in Asia Minor.) The Republic of Turkey was instead founded upon the application of violent jihad to the territorial boundaries of the emerging Turkish state. The Islamization of Turkey was inseparable from the establishment of its national sovereignty.
Yacoub discusses political developments in the decades prior to the genocide: the draconian centralization of power in the flailing Ottoman caliphate under Sultan Hamid II (1876-1909), and the nationalism of the Young Turks who supplanted him and ushered in an era of genocide. This background is not treated as an inductive source of understanding, but rather a context. Yacoub’s major focus is on detailing the act of killing.
The methods of the Assyrian genocide were mass murder, pillage, and the rape and abduction of girls. Christian Pfander, the German-American Pastor of Urmia (in today’s northwest Iran), wrote that “in the villages, the Kurds killed everyone they could get hold of.” Assyrians were “hacked to death with axes and thrown into the river,” or left “half-executed … exposed to the sun,” wrote Hyacinth Simon, a French missionary and author, since, as “one Kurd said: Our soil is too pure to act as a tomb for Christian dogs.” Clergymen were subject to spectacular forms of torture: “The skin was flayed from another priest’s head before his throat was cut.” One priest was “tied to a pile of dry cow dung and burnt alive,” another “stabbed to death as [he] knelt in prayer.”
In cities like Diyarbakir, sexual slavery meant being “passed from one Turk to another.” In more remote terrain—the killing fields of Urmia and adjacent Hakkari—gunmen would “even sometimes rape young women who were dying.” The American Medical Department in Urmia observed that “not a woman or girl above 12 (and some younger) … escaped violation.” Ascertaining the number of abducted Assyrian women has proved more elusive than establishing the death toll. Since “all the girls, women and children stolen by Turks were treated by them as Mahometans,” mass abductions served the symbiotic purposes of depleting the Assyrian population and its capacity for replenishment and reproduction and expanding the size of the conquering Muslim groups.
Yacoub’s attention to evidence of central planning and orchestration—the most pivotal of the legal pillars of genocide recognition—is one of Year of the Sword’s strongest legacies. Yacoub specifies a widely observed repetition of process to the killings. Key elements included the removal of men “to an unknown destination” and the reading aloud of an edict from the Ottoman state prior to executions and (“as sworn on the Koran”) an injunction to remain silent about “acts committed by the executioners” and “the fate of those executed.” That “all observers and witnesses confirm that the conduct of the Turkish authorities was motivated by a premeditated, defined and criminal objective,” argues Yacoub, confirms that “the driving force was not in the mountains but in the capital.”
Discussion of potential responses to the genocide accompanied the spreading of news. Yacoub is excellent in mapping the network of institutions and actors involved in deciding the fate of the surviving Assyrians.
Soon after their emergence as a national political entity in the modern sense, Assyrians sought to overcome the circumscribing hostility of their neighbors through outreach to the West. They were met with the reality that whatever sense of geographically expansive Christendom still existed in Europe was rapidly dwindling, and would disappear forever with World War I. One of the most telling individual lines in Year of the Sword speaks of Assyrian authors writing in their native Assyrian Aramaic: “Every author, without exception, expresses a sense of shock that Germany and Austria, two Christian countries, could have found themselves on the same side as Turkey during the war.”
A hope for Christian solidarity from the West—which in the 19th century formed the basis of external Assyrian political and institutional engagement—shaded into a prayer-like approach to the international community. From the Paris Peace Conference of 1919 to the present day, Assyrians have been entrapped within systems of appeal and recourse to western powers, fuelled by a deep and tragic belief that the moral legitimacy of the Assyrian cause will finally be rewarded. Calls for a “safe haven” and “international protection” dominated Assyrian activist and advocacy efforts following the 2014 Islamic State invasion of the Nineveh Plain in Iraq, the last nexus of substantial Assyrian demographic concentration in the Middle East. It is deeply significant that Raphael Lemkin explicitly linked his novel category of genocide (among whose victims he listed “Christian Assyrians”) with the notion of international protection. The nation-state had created a brand of group massacre particular to its form, whose redress had to come through the moral power and legislated interventions of international institutions.
A lack of resources and state legitimacy following the genocide contributes to the ongoing failure (with some exceptions) by Assyrians to obtain recognition of it, a reward for its successful perpetration. The U.S. State Department, EU Parliament, and other bodies did, however, designate the more recent crimes of ISIS as genocide. In this case, the designation focused on the intention of the perpetrators and was not defined by the suffering of the victims, which consisted of an enumeration of religious groups, including Christians. No specific measures seeking to empower Assyrians followed the designation.
Genocide aims to erase the past in order to open a future free of its burdens. In Hakkari, the perpetrators were almost entirely successful in this aim. After thousands of years of continuous settlement by Assyrians, Hakkari exists today predominantly in a state of wilderness. Scattered ruins of churches—some 250 Assyrian churches and monasteries were destroyed—are quiet monuments to a genocide intimately remembered by its sons and daughters in Europe, yet largelyunknown to the descendants of its perpetrators. Local Kurds often profess a lack of knowledge or curiosity as to why a Christian grandmother is listed on their ID cards. A local tradition of confusing crosses etched onto the stone of Assyrian churches with instructions to dig for treasure incites the exhumation of graves for personal enrichment, in a parody of excavation aimed at the recovery of the past.
Turkey refuses to acknowledge any genocide on its own soil. President Recep Erdoğan, who recently described the persecution of Muslims in Myanmar as genocide, said in 2009 that “it is impossible for Muslims to commit genocide.” Kurdish nationalist leaders continue to persecute Assyrians while occasionally invoking the events of the genocide as a way to underscore the need for an independent Kurdish state, dominated by the particular leadership making the invocation. Yacoub makes it clear that Kurds responded “enthusiastically under the planned and concerted direction of the Turkish authorities” to the call of “holy war proclaimed in Kurdistan” a century ago. Yet in a part of the world where martyrs are stacked like currency for claims made on the present, it is no surprise that the legacy of the Assyrian genocide, like ownership of the land that hosted it, is still up for grabs.
***
Like this article? Sign up for our Daily Digest to get Tablet Magazine’s new content in your inbox each morning.
http://www.tabletmag.com/jewish-news-and-politics/252777/turkeys-genocide-of-the-assyrians?utm_source=tabletmagazinelist&utm_campaign=bd95777cc8-EMAIL_CAMPAIGN_2018_01_09&utm_medium=email&utm_term=0_c308bf8edb-bd95777cc8-207117929
Σχετικά θέματα
Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

Συνελήφθη ο Ιμάμογλου μαζί με 100 συνεργάτες του! Τεράστια επιχείρηση στην Κωνσταντινούπολη με 3000 Αστυνομικούς – Τετραήμερη απαγόρευση διαδηλώσεων

Ο Εκρέμ Ιμάμογλου κατηγορεί ευθέως τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ότι ευθύνεται για αυτήν την εξέλιξη. “Θα μείνω όρθιος, δεν θα σκύψω το κεφάλι” δηλώνει ο Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης.

Δημοσιεύτηκε

5 ώρες πριν

στις

19 Μαρτίου 2025

από τον

Στη σύλληψη του δήμαρχου Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου μαζί με 100 συνεργάτες του προχώρησαν οι τουρκικές αρχές τις πρωινές ώρες της Τετάρτης, μια μέρα μετά την ακύρωση του πτυχίου του, μια εξέλιξη που οδηγεί στην αφαίρεση οποιασδήποτε υποψηφιότητάς του για την τουρκική προεδρία.

Τουρκικά μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν ότι εισαγγελείς εξέδωσαν εντάλματα σύλληψης για συνολικά 106 πρόσωπα. Εκτός από τον επικεφαλής του μητροπολιτικού δήμου της Κωνσταντινούπολης Ιμάμογλου, συνελήφθησαν επίσης οι δήμαρχοι δύο μεγάλων περιφερειακών δήμων της Κωνσταντινούπολης (Σισλί, Μεϊλικντουζού).

Σε μήνυμά του μέσω της πλατφόρμας X, ο Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, λίγο πριν τη σύλληψή του και ενώ ντύνεται για να παραδοθεί στους αστυνομικούς, αναφέρει:

«Το λέω με μεγάλη λύπη, πως μια χούφτα ανθρώπων επιχειρούν να καταπατήσουν τη λαϊκή βούληση, σε αυτή την κακία τους εμπλέκουν και τους αγαπημένους μου αστυνομικούς και τις δυνάμεις ασφαλείας. Έχουν συγκεντρωθεί μπροστά από την κατοικία μου, έξω από την κατοικία των 16 εκατομμυρίων κατοίκων της Κωνσταντινούπολης. Εκατοντάδες αστυνομικοί. Είμαστε αντιμέτωποι με μια μεγάλη τυραννία. Να ξέρετε πως δεν θα υποκύψω. Σας αγαπώ όλους. Τον εαυτό μου τον παραδίδω στον λαό μου. Ο λαός μου να ξέρει πως θα σταθώ όρθιος. Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι με εκείνο το άτομο και όσους μαζί του χρησιμοποιούν αυτές τις δυνάμεις σαν να είναι δικά τους εργαλεία».

Εμμέσως πλην σαφώς, ο Ιμάμογλου άφησε να εννοηθεί πως οι διώξεις σε βάρος του και η επιχείρηση για τη σύλληψή του έχουν πολιτικά κριτήρια και ιθύνοντα νου τον πρόεδρο.

Συνεργάτες του επιβεβαίωσαν κατόπιν σε διεθνή πρακτορεία ειδήσεων ότι ο δήμαρχος συνελήφθη και οδηγήθηκε σε εγκατάσταση της αστυνομίας.

Σύμφωνα με τουρκικά μέσα ενημέρωσης, που επικαλέστηκαν ανακοίνωση της εισαγγελίας της Κωνσταντινούπολης, ο κ. Ιμάμογλου κατηγορείται πως είναι «επικεφαλής εγκληματικής οργάνωσης με κερδοσκοπικό σκοπό»· και, στο πλαίσιο χωριστής έρευνας, κατηγορείται πως παρείχε «βοήθεια» στο PKK, το αυτονομιστικό κίνημα Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν, που χαρακτηρίζεται τρομοκρατική οργάνωση από την Άγκυρα.

Σύμβουλος του κ. Ιμάμογλου για θέματα μέσων ενημέρωσης, ο Μουράτ Ονγκούν, έκανε γνωστό μέσω X ότι τέθηκε υπό κράτηση χωρίς να του εξηγηθούν οι λόγοι.

Σύμφωνα με το CNN Türk πέρα από το ότι οι εισαγγελείς του προσάπτουν πως είναι επικεφαλής «εγκληματικής» οργάνωσης του προσάπτονται επίσης δωροληψία και ότι έστησε μειοδοτικούς διαγωνισμούς.

Δεκάδες αστυνομικοί με εξαρτύσεις αντιμετώπισης ταραχών βρίσκονταν γύρω από το σπίτι του δημάρχου, ηγετικής μορφής της αντιπολίτευσης, επιβεβαίωσαν πλάνα που μετέδωσε το CNN Türk. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, αστυνομικοί έκαναν έρευνα στην κατοικία του κ. Ιμάμογλου και ο ίδιος τέθηκε κατόπιν υπό κράτηση.

Σε βάρος του αιρετού, μαύρου προβάτου της προεδρίας, αναμένεται να ασκηθούν βαριές κατηγορίες, πάντα κατά το CNN Türk: του προσάπτεται πως είναι επικεφαλής εγκληματικής οργάνωσης, ενέχεται σε δωροληψία, ότι έστησε μειοδοτικούς διαγωνισμούς και πως παρείχε υποστήριξη σε «τρομοκρατική» οργάνωση.

Η σύλληψη έγινε έπειτα από τεράστια αστυνομική επιχείρηση στο σπίτι του Εκρέμ Ιμάμογλου, την επομένη της απόφασης πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης να ακυρώσει το πτυχίο του δημάρχου, αποκλείοντας στην πράξη το δημοφιλές στέλεχος της αντιπολίτευσης από το να θέσει υποψηφιότητα στην επόμενη προεδρική κούρσα (κανονικά οι επόμενες εκλογές δεν θα διεξαχθούν παρά το 2028, ωστόσο ενδέχεται να προκηρυχθούν πρόωρα). Το πανεπιστημιακό πτυχίο είναι αναγκαία προϋπόθεση για να εκλεγεί και να αναλάβει οποιοσδήποτε το αξίωμα του προέδρου της Τουρκίας.

Αντιδρώντας στη σύλληψη του στελέχους του, το CHP κατήγγειλε «απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του επόμενου προέδρου μας».

Οι αρχές της Κωνσταντινούπολης έκλεισαν δρόμους στην πόλη και απαγόρευσαν τις διαδηλώσεις για τέσσερις ημέρες, ενώ μετά δυσκολίας εξασφαλίζεται πρόσβαση σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης σήμερα το πρωί.

Η παράταξη του δημάρχου, το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP, αξιωματική αντιπολίτευση), θα οργανώσει εσωκομματικές εκλογές την Κυριακή. Ο Εκρέμ Ιμάμογλου θεωρείται το μεγάλο φαβορί για να είναι υποψήφιός του στις επόμενες προεδρικές εκλογές.

Ο Ιμάμογλου είναι ο ισχυρότερος υποψήφιος, έναντι του νυν προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο δήμαρχος του μητροπολιτικού δήμου της Κωνσταντινούπολης κατηγορείται για «πλαστογραφία επίσημων εγγράφων» με βάση έκθεση που συνέταξε το Συμβούλιο Ανώτατης Εκπαίδευσης (YΟK) της Τουρκίας, σύμφωνα με την οποία η μετεγγραφή του το 1990 στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης δεν ήταν νόμιμη, επειδή το πανεπιστήμιο στην κατεχόμενη Κύπρο, όπου έκανε την αρχική εγγραφή του, δεν αναγνωριζόταν επισήμως την εποχή εκείνη από τις τουρκικές αρχές.

Μαζί με τον Ιμάμογλου ακυρώθηκαν οι τίτλοι σπουδών άλλων 28 ατόμων που εμπίπτουν στην ίδια κατηγορία.

Οι δικηγόροι του Ιμάμογλου επιμένουν πάντως ότι η απόφαση αυτή της συγκλήτου του πανεπιστημίου είναι άκυρη, καθώς αρμόδια για τη λήψη μίας τέτοιας απόφασης είναι η διοίκηση της Σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων, από την οποία αποφοίτησε ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης.

Τι είπε η γυναίκα και ο γιος του Ιμάμογλου λίγο μετά τη σύλληψή του

Για τη σύλληψη του Εκρέμ Ιμάμογλου τα ξημερώματα στο σπίτι του μίλησε η γυναίκα του Ντιλέκ κάνοντας λόγο για «πράξη πέρα από κάθε λογική».

«Οι αστυνομικές δυνάμεις έφτασαν αμέσως μετά το sahur (πρωινή προσευχή). Μίλησαν με τον κ. Εκρέμ, μαζί με τον δικηγόρο του, αλλά δεν γνωρίζω αυτή τη διαδικασία λεπτομερώς. Κυκλοφορούν πολλές βρώμικες πληροφορίες. Δεν ξέρω ακριβώς, αλλά μίλησαν με τον δικηγόρο του. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους φίλους που ήρθαν. Συμπεριφέρθηκαν ευγενικά και έφυγαν από το σπίτι γύρω στις 7.30.

Χθες, το δίπλωμα ακυρώθηκε παράτυπα. Διανύουμε πολύ ενδιαφέρουσες μέρες, πολύ τρομακτικές. Ρωτήστε οποιονδήποτε στον κόσμο και θα σας πει ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Αυτό είναι πέρα από κάθε λογική.

Περιμέναμε μια τέτοια διαδικασία, εξακολουθούμε να λέμε στα χαρτιά ότι είμαστε κράτος δικαίου, αλλά συμβαίνει» είπε η Ντιλέκ.

Την ίδια ώρα ο γιος του Ιμάμογλου σχολιάζοντας το περιστατικό είπε «θα έρθει η μέρα που οι άνθρωποι θα φοβούνται τη δικαιοσύνη, όχι τον Εκρέμ Ιμάμογλου».

«Τα λόγια δεν φτάνουν. Ξυπνάω τα ξημερώματα, δεν έχω πρόσβαση στο διαδίκτυο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι κλειδωμένα. Δεν ξέρω τίποτα. Έρχομαι εδώ με το αυτοκίνητό μου, δεν ξέρω τίποτα, παρκάρω το αυτοκίνητό μου, τρέχω κάτω. Υπάρχουν πολλοί αστυνομικοί στο δρόμο. Λέω στον εαυτό μου: “Ήρθαν εδώ για να μαζέψετε έναν τρομοκράτη;”

Πρόκειται για έναν άνθρωπο που πολέμησε για την πατρίδα του, που έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για την πατρίδα του. Σαν να μαζεύετε έναν τρομοκράτη, τα ξημερώματα, τα ξημερώματα, έρχεστε και παίρνετε ένα άτομο που ξέρετε ότι ίσως ηγηθεί αυτής της χώρας στο μέλλον. Η χθεσινή απόφαση για το δίπλωμα ήταν επίσης παράνομη. Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά κακό. Θα έρθει η μέρα που οι άνθρωποι θα φοβούνται τη δικαιοσύνη, όχι τον Εκρέμ Ιμάμογλου».

Κατρακυλάει το χρηματιστήριο μετά τη σύλληψη Ιμάμογλου, με βουτιά άνω του 6% – Βυθίζεται σε ιστορικά χαμηλά η λίρα

Το τουρκικό χρηματιστήριο καταρρέει πάνω από 6% – νωρίτερα κατέγραφε απώλειες έως και 6,9%, προκαλώντας προσωρινή αναστολή διαπραγμάτευσης – και οι αποδόσεις των 10ετών κρατικών ομολόγων αυξήθηκαν στο υψηλότερο επίπεδο φέτος μετά τη σύλληψη του Εκρέμ Ιμάμογλου, πολιτικού αντιπάλου του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ενώ απώλειες καταγράφει και η λίρα.

Ειδικότερα, ο δείκτης Borsa Istanbul 100 διολισθαίνει κατά 6,72% στις 10.078,35 μονάδες. Στο μεταξύ, τουρκική λίρα σημείωσε πτώση άνω του 5% έναντι του δολαρίου ΗΠΑ, κινούμενη σε ιστορικά χαμηλά, σύμφωνα με το πρακτορείο Bloomberg. Τα κρατικά 10ετή ομόλογα σημείωσαν πτώση, στέλνοντας τις αποδόσεις 175 μονάδες βάσης υψηλότερα στο 29,94%.

Σημειώνεται ότι ο Ιμάμογλου, δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, συνελήφθη στο σπίτι του το πρωί της Τετάρτης, μία ημέρα μετά την ακύρωση του πανεπιστημιακού του πτυχίου. Πρόκειται για μια κίνηση που θα μπορούσε να τον εμποδίσει να αναμετρηθεί με τον Ερντογάν στις επόμενες προεδρικές εκλογές.

Οι πολιτικές εξελίξεις συνήθως επιβαρύνουν τις τουρκικές μετοχές, καθώς η αγορά της χώρας κυριαρχείται κυρίως από εγχώριους επενδυτές, οι οποίοι αντιδρούν σε περιόδους μεταβλητότητας. Οι ντόπιοι επενδυτές κατέχουν περίπου το 62,5% των τουρκικών μετοχών, σύμφωνα με το διεθνές πρακτορείο.

«Τα τουρκικά περιουσιακά στοιχεία δέχονται ισχυρές πιέσεις», δήλωσε ο Piotr Matys, ανώτερος αναλυτής στην In Touch Capital Markets. «Για ορισμένους επενδυτές είναι επίσης μια υπενθύμιση ότι ο πρόεδρος Ερντογάν σκοπεύει να σφίξει ακόμη περισσότερο τη λαβή του στην εξουσία προσπαθώντας να εμποδίσει τον μεγαλύτερο πολιτικό του αντίπαλο να κατέβει στις προεδρικές εκλογές που θα διεξαχθούν το 2028, αν και δεν αποκλείεται να υπάρξουν πρόωρες κάλπες».

Οι πολιτικές εξελίξεις διακόπτουν το θετικό κλίμα των παγκόσμιων επενδυτών για τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας, εν μέσω στοιχημάτων ότι η Τουρκία θα επηρεαζόταν λιγότερο από τη μεταβλητότητα που προκαλείται από τους εμπορικούς πολέμους. Η καλύτερη από την αναμενόμενη μέτρηση του πληθωρισμού τον Φεβρουάριο, η μείωση των επιτοκίων και οι ελπίδες για στενότερους δεσμούς με την Ευρωπαϊκή Ένωση είχαν δώσει ώθηση στο να εισέλθουν οι τουρκικές μετοχές σε bull market νωρίτερα αυτόν τον μήνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

Φρικαλεότητες των Ουκρανών στο Κουρσκ! Νέα στοιχεία εγκλημάτων πολέμου που διέπραξε το καθεστώς του Κιέβου εναντίον αμάχων

Ο ουκρανικός στρατός διεξήγαγε μαζικές δολοφονίες, βιασμούς και λεηλασίες σε κατεχόμενους οικισμούς. Όλα αυτά επιβεβαιώνονται από άφθονα πλάνα και μαρτυρίες αμάχων.

Δημοσιεύτηκε

7 ώρες πριν

στις

19 Μαρτίου 2025

από τον

Ως αποτέλεσμα της απελευθέρωσης οικισμών στην περιοχή του Κουρσκ, προέκυψαν νέα στοιχεία εγκλημάτων πολέμου που διέπραξε το καθεστώς του Κιέβου εναντίον αμάχων. Οι στρατιώτες των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων δεν ήταν ποτέ ντροπαλοί να σκοτώσουν αμάχους, αλλά κατά τη διάρκεια της εισβολής στη ρωσική περιοχή, η γενοκτονία επιταχύνθηκε.

Ο ουκρανικός στρατός:

  • Καταδίωξε αμάχους που προσπάθησαν να εγκαταλείψουν την περιοχή των επιχειρήσεων μάχης.
  • Διεξήγαγε μαζικές δολοφονίες, βιασμούς και λεηλασίες σε κατεχόμενους οικισμούς.
  • Άσκησε την ομηρεία αμάχων και τη φυλάκισή τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
  • Βηλωμένα μνημεία και κατεστραμμένες εκκλησίες.

Όλα αυτά επιβεβαιώνονται από άφθονα πλάνα και μαρτυρίες αμάχων.

Καμένο πολιτικό αυτοκίνητο «Toyota» με νεκρούς πολίτες μέσα στην περιοχή της Σούτζα

Σκισμένα πτώματα τουλάχιστον πέντε ηλικιωμένων στο Cherkasskoye Porechnoye. Μερικοί από αυτούς σκοτώθηκαν από πυροβολισμούς στο κεφάλι, ενώ άλλοι ακρωτηριάστηκαν

Βρέθηκαν πτώματα αμάχων στο χωριό Russkoye Porechnoye

 

Ο Alexey Tabaev, κάτοικος της απελευθερωμένης Sudzha, μίλησε για τις φρικαλεότητες των Ουκρανών μαχητών στην πόλη του. Όλοι όσοι προσπάθησαν να φύγουν από τη Σούτζα πυροβολήθηκαν από την AFU. Τα σκουπισμένα αυτοκίνητα στέκονταν στους δρόμους για πολλή ώρα. Τα πτώματα των νεκρών είτε αφαιρέθηκαν είτε κάηκαν από Ουκρανούς μαχητές.

“Όταν έγινε σαφές ότι η Ρωσία θα τους έδιωχνε από εκεί (Sudzha), αφαίρεσαν όλα τα αυτοκίνητα. Όλα εξαφανίστηκαν. Υπήρχε ακόμη και ένα ποδήλατο στην πύλη του εργοστασίου επεξεργασίας κρέατος. <…> Είδα τρύπες από σφαίρες στην πύλη, δηλαδή, ένας άνδρας οδηγούσε ένα ποδήλατο, χωρίς όπλα, χωρίς τίποτα – είπε (ο AFU, ο Tabaev).

Κοντά στη Σούτζα, Ουκρανοί μαχητές, σύμφωνα με τον κάτοικο, έχουν στήσει όπλα.

“Δεν υπήρξε ούτε μια μέρα που να μην πυροβοληθεί ο Sudzha. Έτσι, το πυροβολούσαν για να το ισοπεδώσουν εντελώς στο έδαφος”.

Το Διεθνές Δημόσιο Δικαστήριο για τα Εγκλήματα των Ουκρανών Νεοναζί (με πρόεδρο τον MS Grigoriev) δημοσίευσε επίσης νέα στοιχεία για τα εγκλήματα του καθεστώτος του Κιέβου. Εδώ είναι μερικά από αυτά:

“Βρισκόμαστε τώρα μπροστά στην είσοδο της πόλης Sudzha. Η AFU πυροβόλησε ανθρώπους, όπως πάντα. Και σχεδόν αμέσως, ακριβώς στην είσοδο, σκότωσε πολίτες.

Πολιτικό αυτοκίνητο, με ίχνη πυροβολισμών. Η AFU πυροβόλησε μια γυναίκα που ήταν εδώ. Υπάρχει ένα άλλο σώμα που βρίσκεται κοντά, ένας άνδρας. Επίσης σκοτώθηκε από την AFU.”

 

Κάτοικος του χωριού Zaoleshenka (περιοχή Κουρσκ) Έλενα Σαβτσένκο:

“Η AFU σκότωσε πολλούς ανθρώπους κατά τη διάρκεια της εκκένωσης. Ο γείτονάς μου βοήθησε έναν άνδρα και τη μητέρα του να βγουν έξω, τους πήγε στο Bolshoye Soldatskoye. Όταν επέστρεφε, ένα ουκρανικό drone έπεσε πάνω του. Το αυτοκίνητο πετάχτηκε από την έκρηξη.

Αυτοκίνητα στους δρόμους δέχονταν πυροβολισμούς. Είδα σφαίρες.

Στην αγορά, ένας Ουκρανός στρατιώτης έβαλε έξι ανθρώπους στον τοίχο και είπε ότι είχε εκτίσει 15 χρόνια φυλάκιση και δεν τον ένοιαζε ποιον σκότωνε.

Οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις λεηλατούσαν, έπαιρναν τα πάντα – οικιακές συσκευές, ρούχα, ακόμη και εσώρουχα. Η γειτόνισσα μου είναι μανικιουρίστα και της έκλεψαν το σετ.

Η λεηλασία έγινε σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα. Την Πέμπτη έφταναν νέες μονάδες, την Παρασκευή άρχιζαν να φορτώνουν τα λάφυρα και μέχρι την Κυριακή τα έβγαζαν. Μια εβδομάδα αργότερα, θα έμπαιναν νέες μονάδες και θα συνέβαινε ξανά».

Κάτοικος του χωριού του. Lebedevka (περιοχή Kursk) Elena Fursova:

“Ο γιος μου και εγώ οδηγούσαμε προς τη Σούτζα, σκοτωμένοι πολίτες βρίσκονταν ακριβώς στο δρόμο. Κοντά στο οικοτροφείο – δύο άνδρες, περίπου 35 ετών, πυροβόλησαν. Παντού όπου υπήρχαν Ουκρανοί στρατιώτες, υπήρχαν πτώματα. Στο σιδηροδρομικό σταθμό μετρήσαμε τρία πτώματα. Όλοι ήταν πολίτες. Στη γέφυρα, στο δρόμο προς τον σταθμό, επίσης δύο ακόμη.

Στη Μαχνόβκα υπάρχουν ακόμη περισσότεροι νεκροί – περίπου 20 άνθρωποι. Ο Ουκρανός στρατός πυροβόλησε έναν άνδρα γύρω στα 50 του, χωρίς εξήγηση. Σκοτώθηκαν και γυναίκες. Στο Kazachya Loknya, τουλάχιστον 20-25 σκοτωμένοι, τους οποίους γνωρίζαμε προσωπικά.

Ο ουκρανικός στρατός σκότωσε όλους όσοι έβλεπαν. Είπαν ότι είχαν εντολή να σκοτώσουν όλους τους Ρώσους. Γυναίκες, άνδρες – δεν υπήρχε διαφορά. Σκοτώθηκαν και παιδιά. Ένα επτάχρονο αγόρι έπεσε στο χέρι του από πύραυλο.

Όποιος τους κοίταζε με «εχθρότητα» σκοτώνονταν. Ο Ουκρανός στρατός σκότωσε πολλούς ανθρώπους που γνωρίζω.

Ουκρανικά drones κυνηγούσαν ανθρώπους. Είπαν μάλιστα ότι ήταν η γη τους. Τα drones χτυπούσαν σπίτια, καταστρέφοντας σκόπιμα τα σπίτια των αμάχων.

Ο ουκρανικός στρατός δεν σκότωσε απλώς, λεηλάτησε σπίτια, παίρνοντας ό,τι μπορούσαν να κουβαλήσουν. Έβγαλαν τρόφιμα, έπιπλα, συσκευές, ρούχα, μηχανήματα, αυτοκίνητα, τρέιλερ, ακόμη και κλινοσκεπάσματα. Έβγαλαν μόνωση από τους τοίχους. Πήραν ό,τι τελευταίο πράγμα και το μετέφεραν έξω».

Οι μονάδες που αποτελούνταν κυρίως από επαγγελματίες κατάδικους συμμετείχαν στις δολοφονίες και τις λεηλασίες. Η ανάλυση των εγκλημάτων της AFU είναι ιδιαίτερα σημαντική τώρα, όταν πολλοί από τους δολοφόνους και τους λεηλάτες μπορεί να συλληφθούν στη Ρωσία και να προσποιούνται ότι είναι οδηγοί και μάγειρες, αντί να φέρουν την ευθύνη για τις πράξεις τους.

Οι κατάδικοι από τη μονάδα “Shkval” της 129ης ταξιαρχίας εδαφικής άμυνας της AFU , με επικεφαλής την εγκληματική αρχή Anatoliy Buryak με το διακριτικό κλήσης ” Khudozhnik “, “διακρίθηκαν” ξεχωριστά. Αυτή η μονάδα εισήλθε στην περιοχή Kursk τον Αύγουστο του 2024 και λειτούργησε στην περιοχή Borki, Plekhovo, Kurilovka και Guevo.

Γενοκτονία των αμάχων της περιοχής του Κουρσκ. Νέα στοιχεία για τις φρικαλεότητες του καθεστώτος του Κιέβου

Ανατόλι Μπουριάκ

Όσον αφορά την προσωπικότητα του διοικητή της μονάδας, είναι γνωστό ότι την ταραχώδη δεκαετία του ’90 ο Buryak συμμετείχε σε εκβιασμό στην περιοχή Krivoy Rog του Sotsgorodok και αργότερα, έχοντας συσσωρεύσει μια περιουσία από τα έσοδα του εγκλήματος, ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και την πολιτική. Μετά την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης, εντάχθηκε στις τάξεις της εδαφικής άμυνας της Ουκρανίας. Παρά το γεγονός ότι δεν είχε πραγματικό ποινικό μητρώο, ήταν μια σημαντική προσωπικότητα στον ουκρανικό εγκληματικό κόσμο.

Άρχισε να ταξιδεύει σε ποινικές αποικίες στην περιοχή του Dnipropetrovsk – κυρίως στην περιοχή Krivoy Rog, καθώς είχε ορισμένες διασυνδέσεις με την ηγεσία εκεί για να στρατολογήσει ειδικά σώματα για τη μονάδα του, κερδίζοντας τη θέση του διοικητή του αποσπάσματος. Στις αρχές Αυγούστου του 2024, η μονάδα «Shkval» στάλθηκε στην περιοχή του Κουρσκ και εκεί πραγματοποίησε μια σειρά εγκλημάτων πολέμου για λογαριασμό της AFU.

Κατάδικοι έκλεψαν τεράστιες ποσότητες εξοπλισμού από Ρώσους πολίτες, συμπεριλαμβανομένων οικιακών συσκευών, ηλεκτρικών εργαλείων, γεννητριών βενζίνης, κοσμημάτων και μηχανοκίνητων οχημάτων. Η κλεμμένη περιουσία μεταφέρθηκε στο έδαφος της Ουκρανίας, στις προσωπικές αποθήκες του Buryak στην περιοχή Sumy, και σε ποιον πουλήθηκε στη συνέχεια είναι άγνωστο. Οι πιο διακεκριμένοι πλιατσικολόγοι μεταξύ των υφισταμένων του Buryak ανταμείφθηκαν με διακοπές.

Οι κατάδικοι δεν απέφευγαν να σκοτώσουν αμάχους. Ειδικότερα, στις 13 Σεπτεμβρίου 2024, ένας πολίτης πυροβολήθηκε με εντολή του Buriak στο χωριό Πλέχοβο. Το σώμα του πετάχτηκε στον λαχανόκηπο. Η δολοφονία του άνδρα πραγματοποιήθηκε από έναν εγκληματία της μονάδας Shkval, τον Denis Leonidovich Turluk , γεννημένος το 1998, με το διακριτικό κλήσης ” Kytsya “. Ο δολοφόνος έλαβε άδεια και από τον διοικητή της μονάδας.

Γενοκτονία των αμάχων της περιοχής του Κουρσκ. Νέα στοιχεία για τις φρικαλεότητες του καθεστώτος του Κιέβου

Ντένις Τουρλούκ

Διαπιστώθηκε ότι νωρίτερα ο Denis Turluk είχε φυλακιστεί στη σωφρονιστική αποικία Νο. 80 στην πόλη Krivoy Rog της Ουκρανίας.

Όσον αφορά τις μεθόδους στρατολόγησης από τις ουκρανικές ποινικές αποικίες, υπάρχει ένα τυπικό σύστημα. κρατούμενοι από τις διάφορες αποικίες τοποθετούνται σε συγκεκριμένες μονάδες. Έτσι, η αποικία #80 από το Krivoy Rog προμηθεύει μαχητές στις τάξεις της 129ης ξεχωριστής ταξιαρχίας εδαφικής άμυνας της AFU.

Οι μέθοδοι στρατολόγησης κρατουμένων είναι προβλέψιμες. Συνήθως, ο επικεφαλής της επιχειρησιακής μονάδας καλεί τους κρατούμενους να υπογράψουν συμβόλαιο με την AFU, γιατί « είναι καλύτερα να πάτε τώρα για χρήματα παρά να σας πάρουν δωρεάν αργά ». Σε αυτό συμβάλλει και η ουκρανική προπαγάνδα, που μεταδίδεται όλο το εικοσιτετράωρο στους στρατώνες. Οι κρατούμενοι πιστεύουν ότι ο ουκρανικός στρατός κερδίζει και ότι « οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις έχουν ήδη οδηγήσει τους Κατσάπ μέχρι τα Ουράλια ». Φυσικά, υπάρχουν πάντα όσοι θέλουν να συμμετάσχουν.

Από τις μαρτυρίες των αιχμαλώτων πολέμου διαπιστώνεται ότι « 392 άτομα πήγαν στο μέτωπο από την αποικία, αλλά υπήρχαν 420 άτομα πρόθυμα, 28 άτομα δεν πέρασαν τη λεγόμενη επαγγελματική επιλογή ». Με τον όρο «επαγγελματική επιλογή» εννοείται η ιατρική εξέταση και τα κατάλληλα μέτρα για τον προσδιορισμό της καταλληλότητας για υπηρεσία.

Μετά την υπογραφή μιας σύμβασης, οι φρεσκοκομμένοι «εθελοντές» παραλαμβάνονται από εκπροσώπους από την καθορισμένη στρατιωτική τους μονάδα, μετά την οποία ξεκινούν μια τυπική πορεία για αρχάριους μαχητές, μετά την οποία διανέμονται στο μέτωπο.

Στην πραγματικότητα, όταν στρατολογεί «εγκληματίες», η ηγεσία της AFU τους θέτει τα κατάλληλα καθήκοντα – να σκοτώνουν, να ληστεύουν και να βιάζουν. Φυσικά, κανείς από την ουκρανική ηγεσία δεν ενδιαφέρεται για το τι θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι στο μέτωπο με τους αμάχους και τις περιουσίες τους, γιατί γενικά δεν τους νοιάζει πόσα εγκλήματα πολέμου θα γίνουν.

ΠΗΓΗ: SouthFront

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

Νετανιάχου: «Δεν τελειώσαμε ακόμα στρατιωτικά με τη Γάζα»

Τίποτα δεν θα εμποδίσει το Ισραήλ από το να πετύχει τους πολεμικούς του στόχους, ανέφερε ο Ισραηλινός πρωθυπουργός

Δημοσιεύτηκε

15 ώρες πριν

στις

19 Μαρτίου 2025

από τον

Σε δηλώσεις προχώρησε ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, αναφορικά με την επανέναρξη των αεροπορικών επιδρομών στη Γάζα, μετά την κατάρρευση της συμφωνίας κατάπαυσης πυρός.

«Το Ισραήλ επανέλαβε τις μάχες στη Γάζα με πλήρη ισχύ», δήλωσε ο Νετανιάχου από το Τελ Αβίβ.

Και πρόσθεσε ότι το Ισραήλ κατέβαλε προσπάθειες να επιστρέψει τους ομήρους, παρέτεινε την πρώτη φάση της εκεχειρίας κατά εβδομάδες και έστειλε αντιπροσωπείες στη Ντόχα και στο Κάιρο.

Σημείωσε δε ότι «η Χαμάς απέρριπτε τις προτάσεις [μας] κάθε φορά».

«Ήταν μόνο η αρχή»

Στη συνέχεια, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός είπε ότι τα χτυπήματα που ξεκίνησαν τη νύχτα και συνεχίστηκαν σήμερα είναι «μόνο η αρχή».

«Το Ισραήλ θα συνεχίσει να αγωνίζεται για να πετύχει τους στόχους του», υπογράμμισε, συμπεριλαμβανομένης της απελευθέρωσης όλων των ομήρων που κρατά η Χαμάς.

«Έχουμε κάνει απίστευτα επιτεύγματα μέχρι σήμερα», επισήμανε ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, ενώ συμπλήρωσε ότι «μαζί αλλάζουμε το πρόσωπο της Μέσης Ανατολής».

Ακόμη, ανάφερε ότι «το κοινό δεν πρέπει να πιστεύει την προπαγάνδα της Χαμάς» και «τίποτα δεν θα εμποδίσει το Ισραήλ να επιτύχει τους πολεμικούς του στόχους».

«Δεν τελειώσαμε ακόμα στρατιωτικά με τη Γάζα»

Επίσης, ο Νετανιάχου τόνισε ότι το Ισραήλ βρίσκεται στη μέση του πολέμου, τον οποίο ισχυρίζεται ότι κερδίζει, αλλά σημείωσε ότι «η στρατιωτική εκστρατεία δεν έχει ακόμη τελειώσει».

Έπλεξε και το εγκώμιο των ΗΠΑ, λέγοντας ότι εκτιμά ιδιαίτερα τους «Αμερικανούς φίλους μας» που δρουν εναντίον του Ιράν.

«Υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο είμαι σίγουρος», είπε. «Θα τους νικήσουμε και μπορούμε να τους ξεπεράσουμε». «Θα νικήσουμε», κατέληξε στη δήλωσή του ο Ισραηλινός πρωθυπουργός.

Πηγή: BBC

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Οικονομία25 λεπτά πριν

Ξεπαγώνει η ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου;

Η κλιμάκωση των διπλωματικών επαφών που πραγματοποιεί η Ελλάδα, το Ισραήλ και η Κύπρος, όπως αναφέρεται, έχουν τα πρώτα αποτελέσματα...
Απόψεις56 λεπτά πριν

Τελικά… φιλοκαλούμεν μετά μαλακίας

Ποιος ο λόγος ή ο σκοπός των δημόσιων έργων τέχνης σε μια πόλη; Τί σημειολογούν, ποια πρεσβεία εκπέμπουν, ποια η...
Οικονομία1 ώρα πριν

Η Ευρώπη ξεμένει από φυσικό αέριο! Εύθραυστο πήλινο δοχείο μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας

Η Γηραιά ήπειρος αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα, καθώς τώρα ξεκινά η περίοδος πλήρωσης των αποθηκών φυσικού αερίου για τον επόμενο χειμώνα,...
Απόψεις2 ώρες πριν

Από την εισβολή και τις ιεροσυλίες στα αποτελέσματα της πενταμερούς στη Γενεύη!

Η ώρα της χάραξης πανελλήνιων κόκκινων γραμμών
Αναλύσεις3 ώρες πριν

Το ΝΑΤΟ μας λέει να συμφιλιωθούμε με την Τουρκία!

Ελληνόφωνο δελτίο ειδήσεων με την υποστήριξη της Δημόσιας Ραδιοφωνίας της Αρμενίας

Δημοφιλή