Η αυξημένη δραστηριότητα των τουρκικών UAVs στο Αιγαίο έχει αρχίσει, με αρκετή καθυστέρηση, να προσελκύει τα φώτα της δημοσιότητας. Ωστόσο, η ελληνική κοινή γνώμη, ακόμα και το κοινό που ενδιαφέρεται για την εθνική άμυνα, απέχει πολύ ακόμα από τη συνειδητοποίηση της νέας κατάστασης που έχει διαμορφωθεί από την ευρεία χρήση των τουρκικών UAV και είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τη χώρα.
Προ ημερών δημοσιεύθηκε μια αναφορά σε περιστατικό παρ’ ολίγον σύγκρουσης τουρκικού UAV με ελληνικό ελικόπτερο, η οποία δεν προσέχθηκε αρκετά, ίσως επειδή ήταν ελλιπής ως προς τις κρίσιμες λεπτομέρειες. Το συγκεκριμένο περιστατικό ήταν εξ αρχής σε γνώση της eA, αλλά προβληματιζόμασταν για τη δημοσιοποίησή του ή μη, δεδομένου ότι η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία είχε επιλέξει να το κρατήσει απόρρητο. Εφ’ όσον όμως το συμβάν έγινε γνωστό, καλό είναι να περιγραφούν οι πραγματικές του διαστάσεις για να βγουν τα κατάλληλα συμπεράσματα.
Το περιστατικό συνέβη κατά τη διάρκεια της ασκήσεως Παρμενίων – 19, στην ευρύτερη περιοχή των Σποράδων. Τουρκική φρεγάτα παρακολουθούσε, κατά τη συνήθη πρακτική που ακολουθούν και οι δύο πλευρές, τις κινήσεις των ασκούμενων πλοίων του ελληνικού Στόλου. Κατά τις νυχτερινές ώρες, δύο ελικόπτερα του ΠΝ, τύπου ΑΒ-212 και S-70 Seahawk, απονηώθηκαν από φρεγάτες του Στόλου για άσκηση αποτύπωσης στόχων επιφανείας. Σε κάποια φάση της αποστολής το ένα εκ των ελληνικών ελικοπτέρων άρχισε να δέχεται κλήσεις ασυρμάτου από την τουρκική φρεγάτα, με τις οποίες η φρεγάτα το προειδοποιούσε ότι εισέρχεται στην περιοχή ασφαλείας της και το καλούσε να αλλάξει πορεία (σημειώνεται ότι η τουρκική φρεγάτα βρισκόταν σε διεθνή ύδατα, σε απόσταση αρκετών μιλίων από το ελληνικό ελικόπτερο). Καθώς το ελληνικό πλήρωμα, κατά πάγια πρακτική, δεν απάντησε στις κλήσεις της φρεγάτας, αυτές έγιναν πιο επίμονες και απειλητικές.
Σε κάποια στιγμή, και ενώ συνεχίζονταν οι κλήσεις της τουρκικής φρεγάτας και η σιγή από πλευράς ελληνικού πληρώματος, εντοπίστηκαν δύο τουρκικά UAVs σε θέση πλευρική ως προς την πορεία του ελικοπτέρου, με πορεία σύγκρουσης προς αυτό. Το πλήρωμα αρχικά εντόπισε τα UAVs από τα φώτα τους (collision lights), που είναι αξιοσημείωτο ότι ήταν ανοιχτά, και στη συνέχεια με το FLIR του ελικοπτέρου. Για να αποφύγει τη σύγκρουση, ο κυβερνήτης προέβη άμεσα σε ελιγμό αποφυγής με ταχεία κάθοδο, και το ελληνικό ελικόπτερο βρέθηκε από το αρχικό ύψος πτήσης (αρκετών εκατοντάδων ποδών) να πετά χαμηλά, λίγες δεκάδες πόδια πάνω από τη θάλασσα (η επιτυχής εκτέλεση του βίαιου αποφευκτικού ελιγμού υπό συνθήκες σκότους είναι ένα ακόμα τεκμήριο των ικανοτήτων των Ελλήνων χειριστών). Όμως τα δύο τουρκικά UAVs προσάρμοσαν και αυτά το ύψος τους και, καθώς το ελληνικό ελικόπτερο πετούσε στο νέο του ύψος (χαμηλά πάνω από τη θάλασσα), πέρασαν «ξυστά» από αυτό, το ένα μπροστά του και το άλλο πάνω από το στροφείο του. Η αποστολή του ελικοπτέρου διακόπηκε, και επέστρεψε στη φρεγάτα.
Πολλά κρίσιμα συμπεράσματα, τεχνικά και πολιτικά, μπορούν να βγουν από το περιστατικό. Από τεχνικής απόψεως π.χ. είναι αξιοσημείωτη η δυνατότητα τόσο ακριβούς ελέγχου τουρκικών UAVs, που προσιδιάζει σε δυνατότητες αερομαχίας, ακόμη και δυτικά του 25ου μεσημβρινού. Επιπλέον, ακόμα κρισιμότερο είναι να ελεγχθεί το ενδεχόμενο τοπικού ελέγχου ή ακόμα και εκτόξευσης των UAVs από την τουρκική φρεγάτα, καθώς υπάρχουν ήδη σαφή στοιχεία ότι το Τουρκικό ΠΝ πειραματίζεται στον τομέα αυτό. Αν οι «φίλοι και γείτονες» έχουν αναπτύξει δυνατότητα μεταφοράς UAVs σε πλοία ή/και τοπικού ελέγχου τους, οποιοσδήποτε ελληνικός στόχος σε ορισμένη ακτίνα από τουρκικό πολεμικό πλοίο κινδυνεύει, διότι τα UAVs ενδέχεται να φέρουν και οπλικό φορτίο. Πρακτικά, μια τουρκική φρεγάτα κινούμενη στην περιοχή που συνέβη το περιστατικό μπορεί να απειλήσει την ΑΒ Ν. Αγχιάλου, το Στεφανοβίκειο, το ραντάρ του Πηλίου, την 32 ΤΑΞΠΖΝ κλπ. Αντιστοίχως μία φρεγάτα σε διεθνή ύδατα ανοικτά της Αττικής ή της Κρήτης μπορεί να απειλήσει πληθώρα στρατηγικών στόχων. Αν μάλιστα σκεφτούμε ότι ένα UAV με δυνατότητα εκτόξευσης και τοπικού ελέγχου από πλοίο δεν είναι απαραίτητο να φέρεται σε πολεμικό πλοίο, αλλά ακόμα και σε εμπορικό, αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος του προβλήματος.
1 of 3
Εκτόξευση στόχου τύπου Simsek-1 από αρματαγωγό στη διάρκεια της άσκησης Mavi Vatan-2019. Η δυνατότητα εκτόξευσης από πλοία θα μπορούσε να προσαρμοσθεί για χρήση UAVs.
Εκτόξευση στόχου τύπου Simsek-1 από αρματαγωγό στη διάρκεια της άσκησης Mavi Vatan-2019. Η δυνατότητα εκτόξευσης από πλοία θα μπορούσε να προσαρμοσθεί για χρήση UAVs.
Εκτόξευση στόχου τύπου Simsek-1 από αρματαγωγό στη διάρκεια της άσκησης Mavi Vatan-2019. Η δυνατότητα εκτόξευσης από πλοία θα μπορούσε να προσαρμοσθεί για χρήση UAVs.
Πολύ κρίσιμα όμως είναι και τα πολιτικά συμπεράσματα που προκύπτουν από το περιστατικό. Η Τουρκία έκανε την τελευταία δεκαετία μια τεράστια επένδυση στον τομέα των UAVs (μια επισκόπηση θα βρείτε εδώ), την οποία φαίνεται τώρα να επιχειρεί να αποσβέσει (και ) στο Αιγαίο. Είναι αξιοσημείωτο ότι στις 6 Αυγούστου 2018 συγκροτήθηκε ειδική μοίρα (η 313 Μοίρα Ναυτικών Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών) του Τουρκικού Ναυτικού, στην οποία διατέθηκαν 10 UAVs τύπου BAYRAKTAR TB2 (s/n TCB 801 έως 810) που επιχειρούν από τις βάσεις Δαρδανελίων και Dalaman. Επίσης, στο TDK έχουν διατεθεί τρία UAVs τύπου ANKA-B, τουλάχιστον το ένα εκ των οποίων έχει εξοπλιστεί και με σύστημα Ραντάρ Συνθετικού Διαφράγματος (SAR) σύμφωνα με τουρκικές πηγές. Εκτός των ανωτέρω, η Τουρκία χρησιμοποιεί και άλλα drones, μέχρι και μικρά εμπορικά διαθέσιμα συστήματα, που «επισκέπτονται» ελληνικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις της ενδοχώρας, προφανώς εκτοξευόμενα από κοντινά σημεία.
Τα τελευταία χρόνια η χρήση των τουρκικών UAVs έχει ενταθεί, ως προς τη συχνότητα και τον τρόπο χρήσης. Από τις αρχικές πτήσεις πλησίον ελληνικών νήσων, περάσαμε στις υπερπτήσεις νήσων. Από την παρακολούθηση ελληνικών ναυτικών μονάδων από «ασφαλή απόσταση», περάσαμε σε υπέρπτηση ελληνικής φρεγάτας κατά τον τελευταίο Παρμενίωνα, εντός βεληνεκούς όπλων της και χωρίς να υπάρξει αντίδραση, παρ’ ότι το τουρκικό UAV είχε στοχοποιηθεί. Νευραλγικές μονάδες της ενδοχώρας δέχονται «επισκέψεις» drones νύχτα και μέρα, χωρίς να παρέχεται στις διοικήσεις τους η δυνατότητα αντίδρασης. Παρ’ ότι έχει ζητηθεί η έγκρισης χρήσης όπλων (και υπάρχουν κατάλληλα για το σκοπό αυτό), η μόνη αντίδραση της ηγεσίας ήταν η σύνταξη τυποποιημένου σήματος με το οποίο αναφέρονται ιεραρχικώς τα περιστατικά! Ιδίως σε αποπροσγειώσεις ελληνικών αεροσκαφών, τουρκικά drones είναι συχνά «παρόντα», συνήθως ως «παρατηρητές» αλλά μερικές φορές και ως «εμπλεκόμενοι» με σαφή διάθεση πρόκλησης δυστυχήματος.
Και κάπου εδώ έρχεται το πολιτικό συμπέρασμα του περιστατικού: με την αλλαγή στον τρόπο χρήσης των UAVs η Τουρκία φαίνεται να επιδιώκει ένα σκοπό ευρύτερο από τη διαμόρφωση στρατηγικής και τακτικής εικόνας μέσω αναγνωριστικών πτήσεων, που ήταν το προηγούμενο στάδιο. Φαίνεται ότι επιχειρεί να «γκριζάρει» όλο το Αιγαίο, καθιστώντας ανασφαλείς για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ακόμα και περιοχές (δυτικά του 25ου μεσημβρινού) που θεωρούνται ασφαλείς και απρόσβλητες. Ας αναλογιστούμε τι θα σήμαινε για τις δυο χώρες η τυχόν σύγκρουση των UAVs με το ελληνικό ελικόπτερο: για την Τουρκία, απώλεια ενός από τα πολλά διαθέσιμα UAVs. Για την Ελλάδα, απώλεια πολύτιμων ζωών, απώλεια ενός δυσαναπλήρωτου πτητικού μέσου μεγάλης αξίας και σημαντικές επιπτώσεις στο ηθικό. Εδώ ας αξιολογηθεί το γεγονός ότι τα τουρκικά UAVs πετούσαν με ανοιχτά collision lights: πρόκειται για δήλωση ότι η πτήση είναι νόμιμη, σε διεθνή εναέριο χώρο και επομένως η Τουρκία δικαιούται να τη διεξάγει και το δηλώνει ανοιχτά.
Το θέμα έχει ήδη επιπτώσεις στο ηθικό του προσωπικού, που διαπιστώνει ότι «έχει χαθεί η μπάλα». Αν παλιότερα η Ελλάδα διατηρούσε την τουρκική αμφισβήτηση του καθεστώτος του Αιγαίου εντός κάποιου πλαισίου, με την εμφάνιση των τουρκικών drones το πλαίσιο έχει αλλάξει. Πρόκειται για κοσμογονική εξέλιξη στα δεδομένα του «ψυχρού πολέμου» των τελευταίων δεκαετιών στο Αιγαίο, για την οποία η ελληνική πλευρά πρέπει να βρει απάντηση. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η αποτροπή και, εν ανάγκη η απαγόρευση με πυρά, της χρήσης τουρκικών drones τουλάχιστον στον ελληνικό εναέριο χώρο δεν είναι μόνο θέμα αξιοπρέπειας, αλλά και θέμα ασφάλειας του προσωπικού και, εν τέλει, εθνικής επιβίωσης.
Και λέμε «θέμα εθνικής επιβίωσης», διότι ο εθισμός στην παρουσία των τουρκικών UAVs φέρνει το μιθριδατισμό, ενώ ο κίνδυνος είναι θανάσιμος: Ας σκεφτούμε τι θα συμβεί, αν τα τουρκικά UAV που πετούν πάνω από τα νησιά μας ή κοντά στην ελληνική ενδοχώρα, έρθουν μια μέρα οπλισμένα και πλήξουν κρίσιμους στόχους, χωρίς άλλη προειδοποίηση. Κάτι τέτοιο βέβαια δεν θα συμβεί αυθημερόν, αλλά αφού πρώτα η ελληνική πλευρά εθιστεί (και) σε αυτή την τουρκική πρακτική και μάθει να την αντιλαμβάνεται ως ρουτίνα. Η ισραηλινή αεροπορία πριν τον «Πόλεμο των 6 ημερών» του 1967, επί πολλούς μήνες απογείωνε καθημερινά μεγάλα «πακέτα» αεροσκαφών για αασκήσεις. Αρχικά οι απογειώσεις προκαλούσαν συναγερμό στην αιγυπτιακή και συριακή αεράμυνα, αλλά σταδιακά έμαθαν να τις αντιμετωπίζουν ως ρουτίνα, καθώς τα αεροσκάφη πάντοτε επέστρεφαν στις βάσεις τους. Ώσπου μια μέρα τα ισραηλινά αεροσκάφη δεν επέστρεψαν στις βάσεις τους, αλλά πήραν πορεία επίθεσης – και η συνέχεια είναι γνωστή.
Το πρόβλημα είναι συνολικά δύσκολο να λυθεί, αλλά η ελληνική πλευρά μπορεί να ξεκινήσει από τα εύκολα:
(α) οι πτήσεις μικρών εμπορικών drones πλησίον στρατιωτικών εγκαταστάσεων της ενδοχώρας μπορούν και πρέπει να απαγορευτούν «δια ροπάλου», είτε το «ρόπαλο» είναι οπλικό σύστημα (κατάρριψη δια πυρών), είτε ηλεκτρονικό μέσο (εδώ βλέπουμε μια καλή πρώτη προσπάθεια), είτε απλώς η κινητοποίηση της αστυνομίας για τη σύλληψη των χειριστών.
(β) οι υπερπτήσεις ελληνικών νήσων από τουρκικά UAVs πρέπει αυτονοήτως να επιφέρουν την κατάρριψή τους από αντιαεροπορικά πυρά, και αυτό να καταστεί σαφές «απέναντι».
Δυσκολότερη είναι η αντιμετώπιση των πτήσεων UAVs στον διεθνή εναέριο χώρο, που δεν είναι παράνομες. Μια λύση που θα παρείχε κάπως ευρύτερη ακτίνα προστασίας θα ήταν η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 10 ή 12 ν. μίλια και η αυστηρότατη εφαρμογή των κανόνων «αβλαβούς διέλευσης» για τα τουρκικά πλοία που κινούνται εντός αυτών, ώστε να αποκλείεται η εκτόξευση ή ο χειρισμός drones από αυτά.
Το σημαντικότερο όμως βήμα για την αντιμετώπιση του προβλήματος είναι η αναγνώρισή του. Η Τουρκία επιδιώκει με σταθερά βήματα την αλλαγή του καθεστώτος του Αιγαίου. Εδώ και 40 χρόνια περίπου, εκμεταλλευόμενη την ελληνική ατολμία, πέτυχε να επιβάλει τις παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου ως καθημερινότητα. Τώρα επιχειρεί να επιβάλει ως καθημερινότητα την παρουσία των UAVs. Η ελληνική ηγεσία, πολιτική και στρατιωτική, οφείλει κατ’ αρχήν να συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος και το διακύβευμα, ώστε να βρει τρόπους αντίδρασης. Όπως διδάσκει το παρελθόν, η ατολμία και η μακαριότητα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην παγίωση νέου καθεστώτος στο Αιγαίο.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Νερό: Έκθεση του ΟΗΕ εκπέμπει SOS για την ξηρασία παγκοσμίως λόγω της κλιματικής αλλαγής αλλά και άλλων σημαντικών παραγόντων.
Αυτή τη στιγμή 3,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν ανεπαρκή πρόσβαση στο νερό τουλάχιστον ένα μήνα το χρόνο και ο αριθμός τους αναμένεται ότι μέχρι το 2050 θα έχει ξεπεράσει τα 5 δισεκατομμύρια
Οι έντονες ξηρασίες και οι ακραίες πλημμύρες, που όσο περνάει ο καιρός γίνονται και περισσότερες, αποτελούν μια «πρόγευση» των επερχόμενων εξελίξεων, καθώς η κλιματική αλλαγή καθιστά πιο ακανόνιστο τον κύκλο του νερού, προειδοποίησε ο ΟΗΕ.
Τα ποτάμια κατέγραψαν πέρυσι ένα επίπεδο ξηρασίας άνευ προηγουμένου εδώ και 33 χρόνια, σύμφωνα με νέα έκθεση του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού (ΠΜΟ, WMO, OMM), μια υπηρεσία του ΟΗΕ.
«Στο πλαίσιο της κλιματικής αλλαγής, το νερό μας δίνει μια πρόγευση των επερχόμενων εξελίξεων», εκφράζει την ανησυχία της σε ανακοίνωση η γενική γραμματέας του ΠΜΟ Σελέστ Σάουλο. «Τα σημάδια συναγερμού πολλαπλασιάζονται: παρακολουθούμε ένα παροξυσμό ακραίων βροχοπτώσεων, πλημμυρών και ξηρασιών, που επιβαρύνουν πολύ τις ζωές, τα οικοσυστήματα και τις οικονομίες», παρατηρεί.
Αντιμέτωποι με δυσμενείς καταστάσεις
Καθώς η χρονιά 2023 ήταν η πιο ζεστή που έχει καταγραφεί ποτέ, οι αυξημένες θερμοκρασίες και η γενικευμένη εξασθένηση των βροχοπτώσεων συνέβαλαν σε παρατεταμένες ξηρασίες.
Οι πλημμύρες ωστόσο πολλαπλασιάστηκαν: τα ακραία υδρολογικά φαινόμενα ευνοήθηκαν όχι μόνο από φυσικούς κλιματικούς παράγοντες, κυρίως τη μετάβαση από τις συνθήκες Λα Νίνια σε ένα επεισόδιο Ελ Νίνιο στα μέσα του 2023, αλλά επίσης από την ανθρώπινης προέλευσης κλιματική αλλαγή, αναφέρει ο ΠΜΟ.
«Η άνοδος της θερμοκρασίας επιτάχυνε τον υδρολογικό κύκλο, ο οποίος έγινε επίσης πιο ακανόνιστος και λιγότερο προβλέψιμος», εξηγεί η Σάουλο.
Οι συνέπειες είναι πολλαπλές: «Μια πιο ζεστή ατμόσφαιρα που μπορεί να περιέχει περισσότερη υγρασία, η άνοδος της θερμοκρασίας του κλίματος αυξάνει τον κίνδυνο ισχυρών βροχοπτώσεων» ενώ «παραλλήλως η επιτάχυνση της εξάτμισης και της ξήρανσης των εδαφών επιδεινώνει τις ξηρασίες».
Κατά συνέπεια, «βρισκόμαστε αντιμέτωποι με όλο και πιο δύσκολες καταστάσεις, όπου το νερό είναι είτε υπερβολικά άφθονο είτε ανεπαρκές».
Αυτή τη στιγμή 3,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν ανεπαρκή πρόσβαση στο νερό τουλάχιστον ένα μήνα το χρόνο και ο αριθμός τους αναμένεται ότι μέχρι το 2050 θα έχει ξεπεράσει τα 5 δισεκατομμύρια, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Η έκθεση δείχνει ότι τα ύδατα περίπου του 50% των ποταμών του πλανήτη ήταν πέρυσι λιγότερα από το κανονικό.
Οι παγετώνες βρίσκονται επίσης στη γραμμή του μετώπου της ανόδου της θερμοκρασίας του κλίματος: σύμφωνα με προκαταρκτικά δεδομένα για την περίοδο από το Σεπτέμβριο 2022 ως τον Αύγουστο 2023, έχασαν πάνω από 600 γιγατόνους νερού, απώλεια που είναι η χειρότερη σε 50 χρόνια παρατηρήσεων.
«Το λιώσιμο των πάγων και των παγετώνων απειλεί τη μακροπρόθεσμη υδροδοτική ασφάλεια εκατομμυρίων ανθρώπων. Εντούτοις δεν λαμβάνουμε τα επείγοντα μέτρα που επιβάλλονται», κρούει τον κώδωνα του κινδύνου η γενική γραμματέας του ΠΜΟ.
Συναγερμός για να προστατευθούν ζωές
Ο οργανισμός ζητάει να κηρυχθεί από νωρίς συναγερμός για όλους ώστε να προστατευθούν οι ζωές και τα μέσα επιβίωσης που συνδέονται με το νερό και καλεί να βελτιωθούν οι γνώσεις και ο διαμοιρασμός των δεδομένων για τις πηγές νερού.
«Δεν μπορούμε να διαχειριστούμε ένα πρόβλημα, αν δεν μετρήσουμε την έκτασή του», υπογραμμίζει η Σάουλο.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Γιάννος Χαραλαμπίδης στη Σημερινή: Μήλον της Έριδος η Κύπρος για την ασφάλεια Τουρκίας – Ισραήλ
Τα «Ταϊφούν» περιπολούν για την ασφάλεια του Ισραήλ και αναχαιτίζουν πυραύλους του Ιράν από τον τουρκικό εναέριο χώρο στην περιοχή της Αλεξανδρέττας και στη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ
Η Μέση Ανατολή είναι στις φλόγες και, μετά την επίθεση των Ιρανών με βαλλιστικούς πυραύλους σε βάρος του Ισραήλ, ξεκίνησε επίθεση των Ισραηλινών στον Βόρειο Λίβανο, ενώ αναμένονται και τα αντίποινα σε βάρος της Τεχεράνης.
Γράφει ο Γιάννος Χαραλαμπίδης
Τα «Ταϊφούν» περιπολούν για την ασφάλεια του Ισραήλ και αναχαιτίζουν πυραύλους του Ιράν από τον τουρκικό εναέριο χώρο στην περιοχή της Αλεξανδρέττας και στη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ
Τουρκία και Ακρωτήρι
Η Τουρκία επιχαίρει από την κατατριβή του Ισραήλ και του Ιράν. Μπορεί μεν ο Ερντογάν να χαρακτηρίζει τον Νετανιάχου ως εγκληματία πολέμου, αλλά συνεργάζεται με τους Βρετανούς και δη με τα μαχητικά «Ταϊφούν», που επιχειρούν από τις Βάσεις Ακρωτηρίου και:
1) Περιπολούν από τον κόλπο της Αλεξανδρέττας εντός του τουρκικού εναέριου χώρου, με την άδεια της Άγκυρας, προς τη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ, καθώς και προς το Ιράκ. 2) Συμμετέχουν στις αναχαιτίσεις των ιρανικών πυραύλων και drones στις επιθέσεις, που δέχεται το Ισραήλ από το Ιράν και συλλέγουν πληροφορίες. 3) Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει για τη συνεργασία των Βάσεων με τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις όταν ενεργούν τα «Ταϊφούν» είτε για επιτήρηση είτε για να προστατεύσουν με οποιονδήποτε τρόπο το Ισραήλ. Ή για να στραφούν σε βάρος της Χεζμπολάχ.
Τόσο οι Βάσεις Ακρωτηρίου όσο και του Αγίου Νικολάου είναι στρατηγικής σημασίας, διότι από τις μεν πρώτες, εκτός των άλλων, ενεργούν ακόμη τα θρυλικά κατασκοπευτικά U2 ως συμπληρωματικά των δορυφόρων, στις δε δεύτερες υπάρχει το Έχελον ως κέντρο συλλογής και επεξεργασίας πληροφοριών. Εκ των πραγμάτων, η Κύπρος, λόγω Βάσεων, τελεί υπό καθεστώς απειλής. Χωρίς να διαθέτει αξιόπιστη εναέρια αποτροπή, αφού οι ρωσικοί TOR-M1 και BUK μερικώς μπορούν να επιχειρήσουν. Ακόμη και αν στραφούν για ν’ αποκρούσουν την ιρανική απειλή ή αυτήν της Χεσμπολάχ, δεν θα μπορούν να καλύπτουν την όποια τουρκική επί της οποίας είναι προσαρμοσμένα τα συστήματα αυτά. Λόγω του κενού που υπάρχει στην αεράμυνα είχε κλείσει η αγορά του αντιαεροπορικού συστήματος BARAK με πυραύλους 35, 70 και 150 χιλιομέτρων. Η κυπριακή Κυβέρνηση αγόρασε το BARAK με πυραύλους των 70 χιλιομέτρων. Με τον πόλεμο στη Γάζα και στον Λίβανο, η παράδοση του συστήματος δεν είναι βέβαιο εάν θα καθυστερήσει ή όχι. Ούτως ή άλλως, η Κυπριακή Δημοκρατία μετά την άρση του εμπάργκο στο στρατιωτικό υλικό από τις ΗΠΑ θα ήταν δυνατό να ζητήσει ακόμη και «Πάτριοτ» ή άλλα σχετικά οπλικά συστήματα αεράμυνας από ευρωπαϊκά κράτη. Επί του παρόντος, τόσο η αεράμυνα των Βάσεων όσο και της Κύπρου ολόκληρης στηρίζεται στον πολεμικό στόλο των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, που βρίσκονται στ’ ανοιχτά της Κύπρου. Ως εκ τούτου, θα ήταν μέγα πλήγμα εάν επέτρεπαν ή στη Χεζμπολάχ ή στο Ιράν να κτυπήσει τις Βρετανικές Βάσεις. Εκ των πραγμάτων, η Κύπρος λόγω Βάσεων καλύπτεται, όπως είχαμε ήδη γράψει από την αρχή της κρίσης, κάτω από την Ατσάλινη Αεράμυνα των ΗΠΑ.
Το μήλον της Έριδος
Η Τουρκία δεν είναι άμεσα εμπλεκόμενη στις συγκρούσεις στη Γάζα και στον Λίβανο, όμως υπάρχει μια πολεμική ρητορική που εγείρει το εξής ερώτημα: Μπορεί ή όχι η Τουρκία να κτυπήσει το Ισραήλ, όπως αρχικά απειλούσε ο Τούρκος Πρόεδρος, ο οποίος, όμως, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, εμφανίζεται ως να τελεί υπό την απειλή του «σιωνιστικού επεκτατισμού», όπως ισχυρίζεται;
Σε αυτό το παιχνίδι, η Κύπρος καθίσταται γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό μήλον της Έριδος, αφού:
1) Αποτελεί το νότιο τμήμα της νήσου, τη μοναδική έξοδο, που διαθέτει το Ισραήλ, λόγω της έλλειψης στρατηγικού βάθους, που είναι περικυκλωμένο από τους Άραβες και την Τουρκία. Άρα ο άξονας προς τη Σούδα μέσω Κύπρου είναι ζωτικός χώρος όχι μόνο για το Ισραήλ, αλλά και για τις ΗΠΑ και τους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους τους. Απόδειξη τούτου συνιστά η συγκέντρωση του 6ου στόλου ως αποτέλεσμα της κρίσης στη Μέση Ανατολή.
2) Αποτελεί ασπίδα και εμφανίζεται ως το αβύθιστο για την Τουρκία αεροπλανοφόρο, καθώς και αναπόσπαστο τμήμα της «Γαλάζιας Πατρίδας».
3) Αποτελεί ασπίδα για την Τουρκία από επιθέσεις που θα ήταν δυνατό να δεχτεί μέσω Κύπρου, εξ ου και η άρνησή της να δεχθεί την παρουσία ελληνικού στρατού και οι διαμαρτυρίες για την όποια στρατιωτική συνεργασία της Κύπρου με το Ισραήλ. Είναι όμως και για το Ισραήλ ασπίδα.
Γιατί;
Διότι, ουδόλως θα ήθελε το Ισραήλ:
Α) Να πέσει η Κύπρος στον πλήρη έλεγχο της Τουρκίας και δη μέσω μιας ομοσπονδιακής ή συνομοσπονδιακής λύσης, με τον πλήρη γεωπολιτικό έλεγχο του νησιού από την Άγκυρα.
Β) Να εγκατασταθούν στην Κύπρο τουρκικά πυραυλικά συστήματα, που θα στοχεύουν το Ισραήλ.
Τα πλεονεκτήματα του Ισραήλ
Το ερώτημα εάν μπορεί να κτυπήσει και να κάνει πόλεμο η Τουρκία με το Ισραήλ απαντάται ως εξής: Η Άγκυρα έχει τη δυνατότητα: 1) Να διενεργήσει επίθεση με την αεροπορία της ή με τη συσσώρευση στόλου. 2) Να κτυπήσει με πυραύλους και δη «Ταϊφούν» με βεληνεκές της τάξης των 600 χιλιομέτρων, όταν αυτά θα είναι επιχειρησιακά διαθέσιμα (αυτά εισήλθαν ήδη σε γραμμή παραγωγής από τον Μάιο του 2023 ).
Όμως η οποιαδήποτε τουρκική επίθεση: Α) Βρίσκεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, που θέτουν υπό την προστασία τους και τον 6ο Στόλο το Ισραήλ, οπότε δεν θα επιτρέψουν στην Τουρκία μια τέτοια δράση. Β) Οτιδήποτε διενεργηθεί από αέρος, είτε είναι από μαχητικά είτε από πυραυλικά συστήματα, θα ήταν δυνατό να αντιμετωπιστεί επιτυχώς από το Ισραήλ είτε με τους arrow και με το “iron dome” είτε με τα πλοία των συμμαχικών δυνάμεων και δη των ΗΠΑ, καθώς και με την ισραηλινή αεροπορία, η οποία υπερτερεί της τουρκικής.
Πύραυλοι και Τεχνητή Νοημοσύνη
Από την άλλη πλευρά το Ισραήλ υπερέχει στην αεροπορία και στα πυραυλικά συστήματα. Στην αεροπορία, εκτός των F-15 και F-16, διαθέτει και τα F-35, οπότε μπορεί να δράσει αναλόγως και με βάθος πυρός. Συν του ότι: i) Τα ισραηλινά F-35 είναι τα μόνα των οποίων οι υπολογιστές και λοιπά συστήματα δεν βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο των ΗΠΑ. ii) Η Τουρκία έχει πρόβλημα με την αεράμυνά της επί του παρόντος. Εξ ου και η αγορά των S-400, χωρίς όμως να παρέχει πλήρη κάλυψη, καθώς και η απόφαση που λήφθηκε στις 6.8.2024 για την κατασκευή του τουρκικού “iron dome”. iii) Το Ισραήλ διαθέτει αριθμό επιθετικών πυραύλων μέσου και μακρούς βεληνεκούς, από τους LORA με βεληνεκές 280 χιλιόμετρα ώς τους Jericho – 3 (Ιεριχώ) με βεληνεκές μεταξύ των 4,800 χλμ και 6,500 χιλιομέτρων. iv) Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει ότι το Ισραήλ υπερέχει στους τομείς του κυβερνοχώρου και της Τεχνητής Νοημοσύνης (πάσης φύσεως drones).
Ζώνες ασφαλείας και περιφερειακές δυνάμεις
Υπό αυτές τις συνθήκες και λαμβανομένου υπόψη ότι οι δυο χώρες δεν έχουν σύνορα, το πλεονέκτημα ανήκει στο Ισραήλ. Και όχι στην Τουρκία, η οποία στηρίζει τόσο τη Χαμάς όσο και τη Χεζμπολάχ, διότι θέλει την κατατριβή του Ισραήλ. Η Άγκυρα βολεύεται από το οπλοστάσιο και δη τους πυραύλους της Χεζμπολάχ, των οποίων το βεληνεκές καλύπτει και την Κύπρο. Εξ ου και οι απειλές του μ. Χασάν Νασράλα, ότι η Κύπρος ήταν εν δυνάμει στόχος λόγω των στρατιωτικών της σχέσεων με το Ισραήλ. Ήταν μια απειλή «made in Turkey», στη λογική του “proxy war”. Η εξουδετέρωση του οπλοστασίου της Χεσμπολάχ από το Ισραήλ είναι προς όφελος της Κύπρου, αλλά όχι προς όφελος του Ιράν και της Τουρκίας, η οποία δεν θέλει την εδραίωση του Ισραήλ στην περιοχή και την εξάλειψη των τρομοκρατικών απειλών. Δεν θα ήθελε να δει ούτε τον τερματισμό της σύγκρουσης μεταξύ Ιράν και Ισραήλ, διότι η κατατριβή των δυο χωρών, που συνιστούν περιφερειακές δυνάμεις, είναι για ευνόητους λόγους προς όφελος της Άγκυρας, η οποία εδραιώνεται και στην περιοχή της Συρίας, χωρίς ταυτοχρόνως να επιθυμεί τη δημιουργία ζώνης ασφαλείας στον Βόρειο Λίβανο. Πώς όμως θα ασκήσει κριτική στο Ισραήλ, όταν κατέχει την Κύπρο και όταν έχει ήδη υπό κατοχή τμήμα της Συρίας στη λογική της ζώνης ασφαλείας;
Οι θαλάσσιες οδοί…
Η Τουρκία ελέγχει την περιοχή από τη Μαρμαρίδα ώς την Αλεξανδρέττα στην πρακτική της τουρκικής λίμνης ως τμήμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» με μια σειρά από ναυτικές και αεροπορικές Βάσεις στα παράλιά της (Ντάλαμα, Μερσίνα, Άδανα, κ.λπ) και την Κύπρο ως αβύθιστο αεροπλανοφόρο. Η Καρπασία και η Αμμόχωστος έχουν ιδιαίτερη σημασία για τις θαλάσσιες οδούς και δη εκείνες προς την Αλεξανδρέττα, που προτού καταλήξουν εκεί αποκλίνουν προς Ισραήλ, Λίβανο και Συρία. Η Τουρκία θα ήθελε να έχει πρόσβαση στη θάλασσα και μέσω Συρίας, ενώ, ταυτοχρόνως, ουδόλως θα επιθυμούσε τη ζώνη ασφαλείας του Ισραήλ, διότι διευρύνει τον έλεγχο παράλιων περιοχών και ενισχύει τον έλεγχο της θαλάσσιας οδού προς την Αλεξανδρέττα. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο Ερντογάν εμφανίζεται ως να είναι απειλούμενος από το Ισραήλ, λόγω της εισόδου του στον Λίβανο. Η Τουρκία επιδιώκει τον έλεγχο των θαλασσίων οδών από και προς το Σουέζ και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι επεκτείνει τη λεγόμενη ΑΟΖ του ψευδοκράτους προς τις νότιες θάλασσες, καθώς και προς τη γραμμή Κρήτη, Κάρπαθος και Ρόδος, όπου βρίσκονται οι πύλες του Αιγαίου.
Ο χάρτης δείχνει τα θαλάσσια δρομολόγια από το Σουέζ προς διάφορες κατευθύνσεις στην Ανατολική Μεσόγειο είτε προς Κύπρο είτε προς Αιγαίο είτε προς άλλες χώρες της περιοχής και δη προς την Αλεξανδρέττα. Η Τουρκία στοχεύει στον πλήρη έλεγχο των οδών αυτών. Θεωρεί την Κύπρο δεδομένη και σημαντικό τον έλεγχο των πυλών του Αιγαίου, όπως και της Κύπρου καθώς και της Καρπασίας. Πολύ, δε, θα ήθελε η Τουρκία να βγει μέσω Συρίας στη θάλασσα. Καθόλου δεν επιθυμούσε τη δημιουργία κουρδικής περιοχής με πρόσβαση στη θάλασσα. Στην παρούσα φάση η Άγκυρα δεν θα ήθελε να δει την ενίσχυση του Ισραήλ στην περιοχή και δη μέσω της αύξησης ενός παράλιου τμήματος του Λιβάνου, που θα εμπίπτει σε αυτό που ονομάζει ζώνη ασφαλείας με βάθος ώς 50 χιλιόμετρα.
Ο χάρτης αποτυπώνει τη νέα διάταξη των ναυτικών αμερικανικών δυνάμεων και των λοιπών συμμαχικών στην περιοχή του Περσικού Κόλπου, στα στενά του Ορμούζ, στην Ερυθρά θάλασσα και στην Ανατολική Μεσόγειο. Εκ των πραγμάτων, οι Βρετανικές Βάσεις είναι εν δυνάμει στόχος για το Ιράν και τη Χεζμπολάχ. Και, λόγω των κενών της κυπριακής αεράμυνας, ο στόλος των ΗΠΑ είναι αυτός που προσφέρει ατσάλινο θόλο για την αναχαίτιση ενδεχόμενης επίθεσης είτε με πυραύλους είτε με drones.
Ο χάρτης αυτός αποτυπώνει τη ζώνη ασφαλείας που επιδιώκει να δημιουργήσει στον Λίβανο για να περιορίσει την απειλή της Χεζμπολάχ. Πρόκειται για τα όρια που τελούν κάτω από τον έλεγχο της UNIFIL, η οποία, όμως, αδυνατεί να βάλει χαλινάρι στη Χεζμπολάχ. Οι εντολές της UNIFIL από το Συμβούλιο Ασφαλείας έχουν, μεταξύ άλλων, ως στόχο να βοηθήσουν: α) στην κατάπαυση του πυρός, στην επιστροφή των Λιβανέζων στα σπίτια τους που είχαν αναγκαστεί να φύγουν λόγω εχθροπραξιών και β) τον νόμιμο στρατό του Λιβάνου να ανακτήσει τον έλεγχο της κατάστασης μετά την αποχώρηση των Ισραηλινών και όχι να επιτρέπει την κυριαρχία της Χεζμπολάχ.
Οι δυο φωτογραφίες, ημερομηνίας 2/10/2024 από το flightradar24, απεικονίζουν πώς ο Ερντογάν, ενώ από τη μια πυροβολεί φραστικά το Ισραήλ, στην πράξη κάνει πλάτες στις Βρετανικές Βάσεις, που βρίσκονται στην Κύπρο, των οποίων τα αεροσκάφη (Eurofighter Typhoon) αναλαμβάνουν την ασφάλεια της περιοχής, επιχειρώντας από τον τουρκικό εναέριο χώρο για την αναχαίτιση ιρανικών πυραύλων. Μάλιστα, η δεύτερη δείχνει πώς βρετανικό αεροσκάφος ανεφοδιασμού (KC2 Voyager) βρίσκεται εντός του τουρκικού εναέριου χώρου. Για ποιο λόγο άραγε;
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.
Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο σε ένα αναλυτικό ρεπορτάζ περιγράφει το πώς το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για πλήγματα σε Ευρώπη και ΗΠΑ.
Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.
Υπήρχε μάλιστα η πληροφορία ότι οι δύο άνδρες θα πληρώνονταν με 16.000 ευρώ για κάθε νεκρό, γι’ αυτό και σχεδίαζαν μαζικό χτύπημα.
«Καθώς η σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ εντείνεται, η Τεχεράνη ταράζει τη Δύση με ένα κύμα απόπειρων χτυπημάτων και απαγωγών εναντίον στόχων στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες», αναφέρει το Reuters.
Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της έχουν αναφέρει μια απότομη αύξηση τέτοιων συνωμοσιών που συνδέονται με την Ισλαμική Δημοκρατία. Από το 2020, υπήρξαν τουλάχιστον 33 απόπειρες δολοφονίας ή απαγωγής στη Δύση, στις οποίες οι τοπικές ή ισραηλινές αρχές ισχυρίζονται ότι συνδέεται με το Ιράν, διαπίστωσε το Reuters εξετάζοντας δικαστικά έγγραφα και επίσημες ανακοινώσεις.
Μεταξύ των πρόσφατων φερόμενων στόχων: ένα κτίριο που στεγάζει ένα εβραϊκό κέντρο και ένα εστιατόριο kosher στο κέντρο της Αθήνας. Από το κρησφύγετό του στο Ιράν, ένας Πακιστανός ονόματι Σαγιέντ Φαχάρ Αμπάς στρατολόγησε έναν παλιό γνώριμο που ζούσε στην Ελλάδα και τον οδήγησε να επιτεθεί στον χώρο, ισχυρίζονται οι ερευνητές σε έγγραφα που υποβλήθηκαν στις δικαστικές αρχές της υπόθεσης και τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του Reuters. Ο Αμπάς είπε στην επαφή του ότι εργαζόταν για μια ομάδα που θα πλήρωνε περίπου 15.000 ευρώ ανά φόνο.
Σε μια ανταλλαγή WhatsApp τον Ιανουάριο του 2023 που περιγράφεται λεπτομερώς στα έγγραφα, οι δύο άνδρες συζήτησαν εάν θα χρησιμοποιήσουν εκρηκτικά ή εμπρησμό στην επίθεση. Ο Αμπάς τόνισε την ανάγκη παροχής αποδείξεων για απώλειες μετά το πλήγμα. «Υπάρχουν μυστικές υπηρεσίες», είπε, χωρίς να κατονομάσει. «Κάντε τη δουλειά με τρόπο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο».
Τα έγγραφα που δεν είχαν αναφερθεί προηγουμένως περιλαμβάνουν εκατοντάδες σελίδες αποδεικτικών στοιχείων που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της προανακριτικής έρευνας στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων καταθέσεων μαρτύρων, αστυνομικών καταθέσεων και λεπτομερειών μηνυμάτων WhatsApp.
Οι ελληνικές αρχές συνέλαβαν τον Σιέντ Ιρτάζα Χάιντερ και έναν άλλο Πακιστανό πέρυσι, λέγοντας ότι η αστυνομία βοήθησε στην εξάρθρωση ενός τρομοκρατικού δικτύου που κατευθυνόταν από το εξωτερικό και είχε σκοπό να προκαλέσει «ανθρώπινη απώλεια». Οι δύο άνδρες αντιμετωπίζουν κατηγορίες για τρομοκρατία. Αρνούνται τις κατηγορίες.
Ο Χάιντερ, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος από την προφυλάκιση αυτή την άνοιξη με περιορισμούς, λέει ότι είναι αθώος. Σε συνέντευξή του, ο 28χρονος είπε στο Reuters ότι έστειλε στον Αμπάς εικόνες του κτιρίου αλλά εμπόδισε σκόπιμα να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε επίθεση, ελπίζοντας να πληρωθεί χωρίς να βλάψει κανέναν.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Για να σας προσφέρουμε την καλύτερη εμπειρία, χρησιμοποιούμε τεχνολογίες όπως τα cookies για να αποθηκεύουμε και/ή να έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες της συσκευής. Η συγκατάθεση για αυτές τις τεχνολογίες θα μας επιτρέψει να επεξεργαστούμε δεδομένα, όπως η συμπεριφορά περιήγησης ή μοναδικά αναγνωριστικά σε αυτόν τον ιστότοπο. Η μη συγκατάθεση ή η ανάκληση της συγκατάθεσης μπορεί να επηρεάσει αρνητικά ορισμένες λειτουργίες και δυνατότητες.
Λειτουργικά
Πάντα ενεργό
Η τεχνική αποθήκευση ή η πρόσβαση είναι απολύτως απαραίτητη για τον νόμιμο σκοπό να καταστεί δυνατή η χρήση μιας συγκεκριμένης υπηρεσίας που ζητείται ρητά από τον συνδρομητή ή χρήστη ή για τον αποκλειστικό σκοπό της μετάδοσης μιας επικοινωνίας μέσω δικτύου ηλεκτρονικών επικοινωνιών.
Προτιμήσεις
Η τεχνική αποθήκευση ή η πρόσβαση είναι απαραίτητη για τον νόμιμο σκοπό αποθήκευσης προτιμήσεων που δεν ζητούνται από τον συνδρομητή ή τον χρήστη.
Στατιστικά
Η τεχνική αποθήκευση ή πρόσβαση που χρησιμοποιείται αποκλειστικά για στατιστικούς σκοπούς.The technical storage or access that is used exclusively for anonymous statistical purposes. Without a subpoena, voluntary compliance on the part of your Internet Service Provider, or additional records from a third party, information stored or retrieved for this purpose alone cannot usually be used to identify you.
Διαφημιστικά
Ο τεχνικός χώρος αποθήκευσης ή η πρόσβαση απαιτείται για τη δημιουργία προφίλ χρήστη για την αποστολή διαφημίσεων ή για την παρακολούθηση του χρήστη σε έναν ιστότοπο ή σε πολλούς ιστότοπους για παρόμοιους σκοπούς μάρκετινγκ.
