O Λίβανος  έχει πληγεί από μια σειρά μακροχρόνιων, φαινομενικά δύσκολων κρίσεων για δεκαετίες. 

Η χώρα υπέμεινε από έναν καταστροφικό 15χρονο εμφύλιο πόλεμο και συχνά έχει εγκλωβιστεί στις πυρκαγιές των περιφερειακών συγκρούσεων. 

Αλλά η θανατηφόρα έκρηξη που ξέσπασε από το λιμάνι της Βηρυτού την Τρίτη – η οποία έρχεται εν μέσω πανδημίας κοροναϊού και οικονομικής κατάρρευσης – μπορεί να είναι η καταστροφή που φέρνει στα γόνατά του ένα πολιορκούμενο έθνος. 

Το πρώτο «κτύπημα»: Η πανδημία του κορωνοϊού

Ο Λίβανος, από το πρώτο θετικό κρούσμα κορωνοϊού που καταγράφηκε τον περασμένο Μάρτιο στη χώρα έχει φθάσει σήμερα να μετρά συνολικά περισσότερους από 5.000 ασθενείς και 65 νεκρούς.

 Ενώ οι παραπάνω αριθμοί είναι συγκριτικά χαμηλοί σε σχέση με την κατάσταση που επικρατεί όχι στις υπόλοιπες χώρες της Μέσης Ανατολής και συνολικά στον πλανήτη, τις τελευταίες εβδομάδες παρουσιάζουν ανησυχητική αύξηση και διασπορά σε πολλές περιοχές της χώρας των 4,5 εκατομμυρίων κατοίκων.

Αυτό εν μέρει οφείλεται στην άρση των περιοριστικών μέτρων , που ίσχυαν κατά τη διάρκεια της Άνοιξης.

Συνέπειας της αύξησης των κρουσμάτων ήταν να επιβαρυνθεί ακόμα περισσότερο το ήδη εύθραυστο σύστημα υγείας 

 «Οι αίθουσες εντατικής θεραπείας στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Rafik Hariri είναι τώρα γεμάτες και, εάν η κατάσταση παραμείνει Το ίδιο και τις επόμενες μέρες, το νοσοκομείο δεν θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις περιπτώσεις που απαιτούν εντατική θεραπεία », δήλωσε ο Δρ Osman Itani, πνευμονολόγος και ειδικός εντατικής θεραπείας, την Κυριακή στην Arab News

.« Ο αριθμός των περιπτώσεων σήμερα υπερβαίνει τα 100 την ημέρα και αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από το σύστημα υγείας καθώς είναι πέρα ​​από τις δυνατότητές του», επισημαίνει η επιστημονική κοινότητα της χώρας. 

Δεύτερο «κτύπημα»: Η οικονομική ύφεση έφερε ανεργία και φτώχεια.

«Νομίζετε ότι μας ενδιαφέρει οι μάσκες;»:

Αυτή είναι η πιο συνηθισμένη απάντηση των κατοίκων του Λιβάνου στην ερώτηση σχετικά με το  ποιο κατά τη γνώμη τους είναι το σημαντικότερο θέμα που απασχολεί μια οικογένεια σήμερα, στη Βηρυτό.

Η φτώχεια σ΄ ένα μεγάλο τμήμα των κατοίκων της πρωτεύουσας καθώς και οι συχνές διακοπές ρεύματος, εξαιτίας ενός απαρχαιωμένου συστήματος ηλεκτροδότησης, εντείνουν την οργή κα το θυμό.

Τον περασμένο Μάϊο η Βηρυτός κλονίστηκε από μια σειρά βίαιων διαδηλώσεων χιλιάδων πολιτών, που παρέλυσαν τη χώρα και οδήγησαν στην παραίτηση του Σαντ Χαρίρι ως πρωθυπουργού.

Ωστόσο, λίγα έχουν αλλάξει από εκείνη την ημέρα.

Οι εκτεταμένες διακοπές ρεύματος συνεχίστηκαν , η οικονομική κρίση συνέχισε να «βαθαίνει» και οι τιμές των τροφίμων αυξήθηκαν έως και 80%ην οικονομική κρίση βαθαίνει και οι τιμές των τροφίμων αυξάνονται έως και 80 %.

Χιλιάδες νέοι Λιβανέζοι πήραν το δρόμο της μετανάστευσης προς την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον 

Νέες εκτεταμένες διαμαρτυρίες ενάντια σε αυτό που θεωρείται ως ένα διεφθαρμένο και ανίκανο πολιτικό σύστημα.

Σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού της χώρας ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και το 35% είναι εκτός εργασίας, σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία.

Τον Μάρτιο, για πρώτη φορά στην ιστορία του, ο Λίβανος ανακοίνωσε ότι αθετούσε τα χρέη του προς τους δανειστές.

Εχει ένα εθνικό χρέος 92 δισεκατομμυρίων δολαρίων – σχεδόν το 170% του ΑΕΠ του – έναν από τους υψηλότερους δείκτες χρέους στον κόσμο.

Τον Μάιο η χώρα ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με στόχο την εξασφάλιση ζωτικής βοήθειας, στο πλαίσιο ενός σχεδίου για τη διάσωση της οικονομίας εγκρίθηκε από την κυβέρνηση.

Ωστόσο, οι συνομιλίες έχουν σταματήσει από τότε.

Όπως έγραψε ο Martin Chulov στο Guardian τον περασμένο μήνα, πολλοί στο Λίβανο αντιμετωπίζουν ένα ζοφερό μέλλον:

«Από τον Μάρτιο, οι τιμές των περισσότερων αγαθών έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί, ενώ η αξία του εθνικού νομίσματος έχει μειωθεί κατά 80% και μεγάλο μέρος του η χώρα έχει σταματήσει. Εκείνοι που εξακολουθούν να εργάζονται επιβιώνουν από μήνα σε μήνα. Τα εμπορικά κέντρα είναι άδεια. Η φτώχεια αυξάνεται, το έγκλημα αυξάνεται και οι δρόμοι είναι εμπρηστικοί. Η χώρα έχει χρεοκοπήσει μια πληρωμή με ομόλογα και μια δεύτερη πρόκειται σύντομα. Μια πυρκαγιά πώληση κρατικών περιουσιακών στοιχείων θεωρείται ως εναλλακτική λύση. Μετά από αυτό, απομένουν λίγα για το εμπόριο, εκτός από το ανθρώπινο κεφάλαιο, το οποίο αφήνει μαζικά τον Λίβανο.» αναφέρει στο άρθρο του ο έμπειρος ανταποκριτής ειδικός στα  γεωπολιτικά θέματα της Μέσης Ανατολής

Η καταστροφή του λιμανιού της Βηρυτού θα καταστρέψει περαιτέρω τη χώρα.

Ο Λίβανος έχει δύο χερσαία σύνορα: το ένα με τη Συρία που έχει καταστραφεί από τον πόλεμο, το άλλο με το Ισραήλ, με το οποίο ο Λίβανος είναι τεχνικά σε πόλεμο.

Βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις εισαγωγές για την προμήθειά του.

Ο Tobias Schneider, ερευνητής στο Παγκόσμιο Ινστιτούτο Δημόσιας Πολιτικής στο Βερολίνο, λέει ότι ο Λίβανος βασίζεται στις εισαγωγές για το 90% της κατανάλωσης σίτου – το σιτάρι χρησιμοποιείται για να κάνει τα βασικά ψωμιά της χώρας – τα περισσότερα από τα οποία εισέρχονται μέσω ενός μόνο τερματικού σταθμού.

Πρόκειται για τον ίδιο σταθμό,  όπου υπήρχαν οι τεράστιες αποθήκες σιταριού, που καταστράφηκαν ολοσχερώς από την τεράστια έκρηξη που σημειώθηκε την Τρίτη.

Οι εμφύλιοι μεταξύ αντίπαλων Σεχτών  και οι κακές σχέσεις με τους  «γείτονες» στη Μέση Ανατολή.

Από τα μέσα της δεκαετίας του  ‘ 70 και για τα επόμενα 15 χρόνια ο Λίβανος απασχολούσε τη διεθνή κοινότητα εξαιτίας ενός αιματηρού εμφύλιος πόλεμου, με έντονο πολιτικο και σεχταριστικό χαρακτήρα.

Τα θύματα ξεπέρασαν τις 120.000 και οι εξόριστοι το ένα εκατομμύριο πολίτες, ενώ αρκετές παραμεθώριες περιοχές τηες χώρας καταλήφθηκαν από τη Συρία και το Ισραήλ, για τουλάχιστον δύο δεκαετίες.

πριν τμήματα του Λιβάνου κατέλαβαν τόσο η Συρία όσο και το Ισραήλ για σχεδόν δύο δεκαετίες. Τα ξένα στρατεύματα αποσύρθηκαν τελικά το 2005.

Το σιιτικό κίνημα που υποστηρίζεται από το Ιράν, η Χεζμπολάχ, που πολέμησε έναν μήνα κατά του Ισραήλ το 2006, εμφανίστηκε ως κίνημα αντίστασης ενάντια στην ισραηλινή κατοχή του Λιβάνου.

Και το 2013 η Χεζμπολάχ ανακοίνωσε ότι πολεμούσε παράλληλα με το καθεστώς του Προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ της Συρίας, χωρίζοντας περαιτέρω την πολιτική σκηνή του Λιβάνου και οδηγώντας σε κυρώσεις που μείωσαν το ποσό των χρημάτων του Κόλπου, με τη μορφή τουρισμού και εμβασμάτων, που ρέουν στη χώρα.

Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση επηρέασε επίσης τα εμβάσματα, τα οποία αποτελούν σημαντική πηγή εισοδήματος – οι Λιβανέζοι που ζουν στο εξωτερικό ξεπερνούν τους κατοίκους της χώρας – καθώς και το ποσό της διαθέσιμης βοήθειας. Η Συριακή σύγκρουση έχει διασκορπιστεί σποραδικά στον Λίβανο, με αρκετές επιθέσεις να τρέχουν τη Βηρυτό και τις περιοχές. Αλλά ο πιο ορατός αντίκτυπος του Συριακού πολέμου στο Λίβανο, μια χώρα περίπου 4,5 εκατομμυρίων ανθρώπων, ήταν η εισροή περίπου 1,5 εκατομμυρίου προσφύγων. Ο Λίβανος και οι διεθνείς οργανισμοί εκδήλωσαν επανειλημμένα τον συναγερμό για την οικονομική και κοινωνική επιβάρυνση που δημιουργεί αυτή η εισροή σε ένα κράτος που δεν είναι εξοπλισμένο για να τους βοηθήσει.

naftemporiki.gr με πληροφορίες από τον Guardian, το Reuters και το ArabNews