Απόστολος Αποστολόπουλος

Θα είχαν εντελώς σαπίσει, μετά από  εξήντα γύρους, οι διερευνητικές συνομιλίες με την Τουρκία αν δεν υπήρχε προδιάθεση από διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις να ενδώσουν στις πιέσεις  ξένων και εγχώριων παραγόντων και, επιτέλους, «οι Μήδοι θα διαβούνε», όπως έλεγε ο Καβάφης. Το μόνο που συγκρατεί κάθε φορά τους κυβερνώντες στην Αθήνα είναι ο τρόμος μήπως η «πλέμπα» ξεσηκωθεί και τους πάρει φαλάγγι. Αν και καμιά φορά φτάνει και μονάχα ένας για να κάνει τη δουλειά, όπως είχε γίνει στα τέλη του περασμένου αιώνα. Γι’ αυτό, πριν έρθουν τα πάνω-κάτω, δεν είναι απίθανο να γίνουν εκλογές νωρίς-νωρίς την Άνοιξη και πάντως πριν από οποιαδήποτε, συμφωνία με την Τουρκία. Ώστε, σκέπτονται, με πρόσφατη εντολή, να κλείσουν άφοβα συμφωνία με την Τουρκία. Λάθος. Στοιχειώδες λάθος. Με άλλα κριτήρια ψηφίζει ο κόσμος κυβέρνηση και για άλλους λόγους θα διαδηλώνει εναντίον της, ακόμα και την επομένη των εκλογών, αν κρίνει ότι παραδίδει τα ιερά και τα όσια.

Το Αιγαίο είναι διεθνές, όχι διμερές ζήτημα

Η κοινή λαϊκή αντίληψη ότι δεν θα γίνει τίποτα επειδή (δεν) το θέλουν οι Αμερικάνοι δεν είναι εντελώς αβάσιμη. Ο Ερντογάν και οι προηγούμενοι δεν ανέλαβαν ποτέ δράση χωρίς άδεια των ΗΠΑ, με κορυφαίο παράδειγμα την εισβολή στην Κύπρο. Αυτή η αντίληψη υποκρύπτει την επιθυμία να ξορκίσει ό,τι μπορεί ταράξει την ησυχία μας «κι ας καεί και το παλιάμπελο».

Το κυπριακό είναι διεθνές ζήτημα και οι ΗΠΑ είναι ο υπερκείμενος καθοριστικός παράγων αλλά το πρόβλημα θα λυθεί  μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ωστόσο:

1. Όλος ο πολιτικός κόσμος της Τουρκίας, τουλάχιστον από την εποχή Οζάλ, (δεκαετία του 80) έχει τις ίδιες επεκτατικές βλέψεις. Την εισβολή στην Κύπρο δεν την έκανε ο Ερντογάν. Οι ΗΠΑ, με υποβολέα τον Κίσινγκερ, έστρωσαν το χαλί αλλά την εισβολή την διέπραξαν οι Τούρκοι.
2. Οι ΗΠΑ είχαν άφθονο χρόνο να επέμβουν και να λύσουν και το Κυπριακό και το Αιγαίο. Επέτρεψαν την εισβολή/κατοχή αλλά δεν την νομιμοποιούν. Διαιωνίζεται ένα αμφιλεγόμενο καθεστώς που αποδυναμώνει και τους τρεις συμβαλλόμενους Τουρκία/Ελλάδα/Κύπρος. Και δίνει αφορμή έκρηξης του τριγώνου, όταν κριθεί χρήσιμο. Τα κοιτάσματα είναι σημαντικά αλλά το οικονομικό σκέλος είναι υποδεέστερο. Προέχει η στρατηγική κυριαρχίας στην περιοχή από τη Μ. Ανατολή και τα Βαλκάνια ως τη Ρωσία.
3. Στο Αιγαίο η κυριαρχία της Ελλάδας είναι απόλυτη, βασισμένη σε Διεθνείς Συνθήκες πχ Λωζάννη. Σε καμία Μεγάλη Δύναμη δεν αρέσει μια μικρή και αδύναμη χώρα όπως η Ελλάδα (ένα προτεκτοράτο, για την ακρίβεια)να ελέγχει ένα ευαίσθητο χώρο σε μια τόσο κρίσιμη περιοχή. Για να κρατήσει η Ελλάδα τον έλεγχο στο Αιγαίο/Αν. Μεσόγειο, πρέπει να παλέψει με νύχια και με δόντια με οδηγό στην ύστατη ανάγκη το «υπόδειγμα Σαμψών». Έτσι ώστε να προκληθεί ασύμφορη αναταραχή στην περιοχή με αποτέλεσμα: Α) Η Δύση να σκεφτεί ότι μπορεί να χάσει τον απόλυτο και σταθερό έλεγχο που ασκεί μεταπολεμικά στην περιοχή. Β) Να

καταρρεύσει ο μύθος περί φοβερών και τρομερών τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Οπότε όλη η πτέρυγα του ΝΑΤΟ θα ήταν για τα μπάζα. Διότι το μόνο αβέβαιο σε μια ελληνοτουρκική σύγκρουση είναι ότι η Τουρκία θα βγει νικήτρια. Γ) Τέλος θα «τέλειωνε» και η στρατηγική των ΗΠΑ (Ομπάμα) να μετατραπούν τα κράτη της περιοχής σε «σκόνη», σε χώρους ανίκανους να αυτοκυβερνηθούν πχ η Λιβύη. Ο Τραμπ αντιστρατεύθηκε και έχασε. Η Ελλάδα είναι υποψήφια για μια τέτοια τύχη, μια κονιορτοποιημένη οντότητα, χειρότερα από προτεκτοράτο.

Ψευδαισθήσεις των ελίτ

 Οι ελίτ νομίζουν ότι θα κρατήσουν τα κεκτημένα ξεπουλώντας τη χώρα. Είναι μακριά νυχτωμένοι. Επειδή μετά από ριζική ανατροπή, από μια πανωλεθρία, έρχονται νέοι που αντικαθιστούν τους παλιούς για να χειριστούν, ως «σωτήρες» τα πράγματα. Να αλλάξουν όλα ώστε να μείνουν όπως ήταν.

 Η ελληνική ελίτ δεν κατάλαβε ότι μόνο αν διατηρούσε τη σχετική ισχύ που είχε θα συνέχιζε να έχει την ανάλογη υποστήριξη του συμμαχικού (αμερικανικού) παράγοντα ακόμα και μετά την εισβολή/κατοχή της Κύπρου. Ήταν χρήσιμη στις ΗΠΑ ως φόβητρο στις τουρκικές φιλοδοξίες.

4. Στις Πρέσπες δεν παραχωρήσαμε κάτι «απτό» δικό μας και άμεσα επικίνδυνο για την υπόστασή μας. Ακόμα και έτσι η γοητεία του ΣΥΡΙΖΑ και της ηγεσίας του εξανεμίστηκε, κράτησε όσο «το τέταρτο δημοσιότητας» που μπορεί να έχει ο κάθε τυχεράκιας.
5. Κάποιος είπε ότι τα μέτρα για τον κορονοϊό, (καραντίνα κλπ) και η προσπάθεια επιβολής υποχρεωτικού εμβολιασμού(παρά τις παρενέργειες) θα κρατήσουν ώσπου οι Παγκοσμιοποιητές να πετύχουν τους σκοπούς τους. Και η «υπόθεση Αιγαίο/Ανατολική Μεσόγειος» τόσο θα κρατήσει.
6. Τέλος, οι Ρώσοι με χαρά τους θα έβλεπαν μια ελληνοτουρκική σύγκρουση που θα ήταν έπληττε βαριά το ΝΑΤΟ χωρίς οι ίδιοι να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους. Η νέα Αμερικανική Διοίκηση φροντίζει, τουλάχιστον στα πρώτα λόγια της, να κρατάει ισορροπία με την Ελλάδα έναντι της Τουρκίας του Ερντογάν. Ας κρατούσαν και οι Ρώσοι, έμπρακτα, μια τέτοια ισορροπία αντί να προσπαθούν να ρίξουν στην αρένα ζιζάνια. Αναγνωρίζοντας πχ το δικαίωμά μας στα 12μίλια αλλά σιωπώντας για την αντίδρασή τους αν η Τουρκία μας επιτεθεί.

 Η ώρα των αποφάσεων

Στην πολιτική κάθε πράγμα πρέπει να λέγεται και να γίνεται στην ώρα του. Αυτές οι ώρες είναι πραγματικά κρίσιμες. Οι ισχυροί της περιοχής, μεταξύ τους και η Τουρκία ως αδύναμος αλλά κρίσιμος κρίκος, είναι ώριμες να πάρουν  αποφάσεις για τα πολλά επόμενα χρόνια. Η Ελλάδα γλείφοντας και έρποντας δεν έχει τίποτα να κερδίσει.