Τα λάθη της Ρωσίας που επέτρεψε από το 2016 τις τουρκικές επιχειρήσεις στη βόρεια Συρία, τον ρόλο της Τουρκίας η οποία χρησιμοποιεί όχι μόνο τους αντιπολιτευόμενους στον Άσαντ αλλά και τρομοκρατικές ισλαμικές οργανώσεις, τον κουρδικό παράγοντα ο οποίος φαίνεται να βγαίνει κερδισμένος από τις εξελίξεις, αλλά και τις παγίδες που ελλοχεύουν για την ύπουλη Τουρκία αναλύει ο αντιστράτηγος ε.α. Λάζαρος Καμπουρίδης σε άρθρο του στο militaire.gr.

Ξημερώνει μία νέα ημέρα στην ευρύτερη περιοχή η οποία ενδιαφέρει άμεσα τον Ελληνισμό, αναφέρει σε σχετική ανάρτησή του στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ο αναλυτής.

Οι Κούρδοι της Συρίας διαθέτουν πλέον έναν μάχιμο στρατό που αριθμεί περίπου 100 χιλ. και δεν πρόκειται να παραιτηθούν από τον τελικό τους στόχο που είναι η επέκτασή τους μέχρι την Μεσόγειο με τις ευλογίες των ΗΠΑ και του Ισραήλ κάτι το οποίο ανατρέπει μελλοντικά τους τουρκικούς σχεδιασμούς.

Συρία: Τα λάθη της Ρωσίας και οι παγίδες που περιμένουν την Τουρκία

Στις 15 Σεπτεμβρίου 2016, έφτασε στην Άγκυρα θυμωμένος ο αρχηγός του Γενιού Επιτελείου της Ρωσίας Β. Γκερασίμοφ και ζήτησε άμεση ενημέρωση από το τουρκικό Γενικό Επιτελείο για την τουρκική επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» η οποία είχε αρχίσει στις 24 Αυγούστου. Οι Ρώσοι είχαν δώσε έγκριση στους Τούρκους για μία μικρής έκτασης και χρονικής διάρκειας στρατιωτική επιχείρηση στην περιοχή Τζεράμπλους αλλά οι Τούρκοι δεν τήρησαν την υπόσχεσή τους και οι Ρώσοι αντελήφθησαν ότι η Άγκυρα τους εξαπάτησε.

Στη συνέχεια οι Τούρκοι κατέστησαν απαραίτητη την παρουσία τους στα συριακά εδάφη καθώς έπεισαν τους Ρώσους ότι μπορούν να επηρεάζουν την τρομοκρατική οργάνωση Αλ Νούσρα – παρακλάδι της Αλ Κάϊντα στη Συρία, με αποτέλεσμα η Μόσχα να επιτρέψει την παραμονή του τουρκικού στρατού στα συριακά εδάφη για μεγαλύτερο διάστημα.

Ακολούθησε το αίτημα της Μόσχας προς την Άγκυρα να μεσολαβήσει για την έξοδο των τζιχαντιστών της Αλ Νούσρα από το Χαλέπι. Τότε, μετά από συνεννόηση της ΜΙΤ με την Αλ Νούσρα, σχεδόν 20 χιλ. τζιχαντιστές της τρομοκρατικής οργάνωσης εκκένωσαν το Χαλέπι και μετακινήθηκαν δυτικότερα, στο Ιντλίμπ.

Στις συνομιλίες που ακολούθησαν στο πλαίσιο της «Αστάνα» (Ρωσία – Ιράν – Τουρκία) οι οποίες ακολούθησαν τις άλλες δύο τουρκικές επιχειρήσεις στη Συρία (Κλάδος Ελαίας, Πηγή Ειρήνης), αποφασίσθηκε το 2019 ο αφοπλισμός της ισλαμικής τρομοκρατικής οργάνωσης Χαγιάτ Ταχρίρ Αλ Σαμ (HTS) η οποία αποτελούσε την διάδοχη οργάνωση της Αλ Νούσρα, με μέριμνα της Τουρκίας. Φυσικά η Άγκυρα όχι μόνο δεν αφόπλισε την HTS και άλλες μικρότερες ισλαμικές οργανώσεις στην περιοχή του Ιντλίπ, αλλά με το πρόσχημα του ελέγχου και της περιφρούρησης αυτών, είχε πείσει την Ρωσία και το Ιράν για την ανάγκη τουρκικής στρατιωτικής παρουσίας στην περιοχή. Έτσι οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις ίδρυσαν και διατηρούν περίπου 100 μικρές στρατιωτικές μονάδες – παρατηρητήρια στην περιοχή του Ιντλίμπ.

Σε όλο αυτό το διάστημα, η Τουρκία όχι μόνο βοήθησε την HTS να δημιουργήσει μάχιμα τμήματα στην περιοχή του Ιντλίπ, αλλά ταυτόχρονα συγκρότησε, εξόπλισε και εκπαίδευσε το σώμα των αντιπολιτευόμενων Σύριων Αράβων και Τουρκομάνων σουνιτών, γνωστό αρχικά ως Ελεύθερος Συριακός Στρατός ο οποίος πλέον ονομάζεται Εθνικός Συριακός Στρατός (ΕΣΣ). Η οργάνωση αυτών ήταν ένα αμερικανικής εμπνεύσεως σχέδιο το οποίο χρησιμοποίησε η Τουρκία και προετοίμασε έτσι ένα μάχιμο σώμα περίπου 40 χιλ. μαχητών αρχικά σε τουρκικά στρατόπεδα (Κιρσεχίρ, Σανλιούρφα, Γκαζίαντεπ) και στη συνέχεια εντός της συριακής επικράτειας

Γιατί τώρα η επιχείρηση

Με αφορμή την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και την αδυναμία της ρωσικής πολεμικής μηχανής να στηρίξει στρατιωτικά τον Άσαντ, η Τουρκία επιτάχυνε τις διαδικασίες συντονισμού των ακραίων ισλαμικών οργανώσεων που δρουν στη Συρία πετυχαίνοντας έτσι την ετοιμότητά τους για την επιχείρηση που είναι σε εξέλιξη.

Ο Ερντογάν βλέποντας τους ισραηλινούς σχεδιασμούς στην περιοχή και την συνεννόηση του Τελ Αβίβ με τους Κούρδους, έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο ανατροπής του Άσαντ ο οποίος απέφευγε συνομιλίες με την Άγκυρα για την αντιμετώπιση της ισραηλινής απειλής.

Ο Ερντογάν χρησιμοποίησε όλους αυτούς τους ακραίους ισλαμιστές μαχητές (υπό την HTS) αλλά και τους σουνίτες αντιπολιτευόμενους (ΕΣΣ) για να ανατρέψει την διαμορφωθείσα κατάσταση η οποία απειλούσε τους τουρκικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς.

Ένας άλλος σημαντικός λόγος που η Τουρκία έδωσε τώρα το σύνθημα για την επιχείρηση εναντίον του Άσαντ, ήταν και η εκλογή Τράμπ. Η Τουρκία θέλει να δημιουργήσει τετελεσμένα και να προλάβει καταστάσεις όσο η Ρωσία είναι απασχολημένη στο ουκρανικό μέτωπο.

Εντύπωση προκαλεί ο τέλειος συντονισμός, όπου η HTS ως επικεφαλής και άλλων ισλαμικών οργανώσεων οι οποίες περιλαμβάνουν και τζιχανιστές από τον Καύκασο, την κεντρική Ασία, την Κίνα, την Μέση Ανατολή και την Αφρική, επιτίθεται εναντίον των δυνάμεων του Άσαντ με σκοπό την κατάληψη της Δαμασκού, ενώ ο ΕΣΣ πραγματοποιεί επιθέσεις εναντίον κουρδικών θέσεων ανατολικά του Ευφράτη (Τελ Ριφάτ και Μένμπιτς).

Εδώ αρχίζουν τα λάθη της Άγκυρας

Φαίνεται ότι οι Κούρδοι του YPG/SDF οι οποίοι δεν στηρίζουν τις δυνάμεις του Άσαντ, απολαμβάνουν μία κάποια ανοχή ή ακόμη και σκόπιμη ασυλία από την HTS και τον ΕΣΣ ανατολικά του Ευφράτη. Από την πλευρά τους οι Κούρδοι της Συρίας φαίνεται ότι έχουν δεχθεί προσωρινά να περιορισθούν ανατολικά του Ευφράτη, κάτι στο οποίο συμφωνούν Τουρκία και ΗΠΑ.

Η Τουρκία επιδιώκει την ανατροπή του Άσαντ με σκοπό την δημιουργία ενός σουνιτικού κρατιδίου νοτίως Ιντλίμπ το οποίο θα ελέγχεται από την Άγκυρα, με σκοπό την μελλοντική ενσωμάτωση στον τουρκικό κορμό ως προέκταση του Χατάϊ, παρέχοντας επί του παρόντος ως αντάλλαγμα την παρουσία των Κούρδων της Συρίας αλλά μόνο ανατολικά του Ευφράτη.

Αυτό είναι τραγικό λάθος για την Άγκυρα καθώς οι Κούρδοι της Συρίας διαθέτουν πλέον έναν μάχιμο στρατό που αριθμεί περίπου 100 χιλ. και δεν πρόκειται να παραιτηθούν από τον τελικό τους στόχο που είναι η επέκτασή τους μέχρι την Μεσόγειο με τις ευλογίες των ΗΠΑ και του Ισραήλ κάτι το οποίο ανατρέπει μελλοντικά τους τουρκικούς σχεδιασμούς.

Το δεύτερο τραγικό λάθος του Ερντογάν είναι ότι παίζει με τη φωτιά του ακραίου τρομοκρατικού Ισλάμ. Η Άγκυρα στην παρούσα φάση δείχνει ξεκάθαρα ότι στήριξε και συμμάχησε με την τρομοκρατική οργάνωση HTS την οποία μάλιστα χρησιμοποιεί για τους τουρκικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς, όμως πιθανότατα δεν έχει εκτιμήσει σωστά, καθώς θα βρεθεί αντιμέτωπη με όλα αυτά τα ακραία στοιχεία τα οποία εκπροσωπεί η HTS. Αυτό καθώς η HTS φαίνεται ότι αποσκοπεί στην παραμονή της στις περιοχές που επεκτείνεται για να δημιουργήσει ένα ισλαμικό εμιράτο και όχι για να |παραδώσει τα κλειδιά» στον πονηρό Ερντογάν.

γράφει η Φανούλα Αργυρού*

«Ακόμα δεν τον είδαμε και Γιάννη τον εβγάλαμε»…

Η φράση χρεώνεται στον Κολοκοτρώνη και ότι την είπε όταν τον κάλεσαν να βαφτίσει ένα παιδί, πριν ακόμα γεννηθεί!

Ταιριάζει στην υπέρμετρη εξαλλοσύνη σε Αθήνα και Λευκωσία, για την ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ μετά την συνάντηση Χριστοδουλίδη/Μπάιντεν. Μου θύμισε παλαιότερη τέτοια όταν ανέλαβε πρόεδρος των ΗΠΑ ο Τζίμμυ Κάρτερ και έπαιζαν τις καμπάνες στη Κύπρο με τη ψευδαίσθηση ότι θα «έδιωχνε» τους Τούρκους κατακτητές από την Κύπρο…

Το θέμα ξεπέρασε όμως και το «ανέκδοτο» αφού λίγο έλλειψε να μας ανακοινώσουν  από τα ΜΜΕ και …ημερομηνία υπογραφής ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ! Πρόσφατα είχαμε: 

Αφενός το αυθόρμητο άρθρο του Αμερικανού αρθρογράφου, πρώην κρατικού αξιωματούχου Michael Rubin, 8/11/24, όταν έγραψε δίχως να γνωρίζει  σημαντικές λεπτομέρειες περί «βάσεων», «Οι ΗΠΑ πρέπει να διώξουν τη Βρετανία από τη Κύπρο» εννοώντας τις βρετανικές βάσεις και να τις αναλάβουν οι ίδιες,  τόσο απλά!

Αφετέρου, μια παραφιλολογία  για τη συνάντηση Προέδρου Χριστοδουλίδη και Προέδρου Τζό Μπάιντεν, ενώ οι New York Times επέκριναν τον Χριστοδουλίδη για ορισμένες άστοχες αναφορές ως «επιπόλαιες και αμετροεπείς»  σε συνέντευξη στους ανταποκριτές της NYT εντός του  Λευκού Οίκου. https://politis.com.cy/858309/article  2.11.2024. 

Σχόλιο ελλαδικής ιστοσελίδας 29.11.2024  :

 «Στην όλη υπόθεση υπάρχει έντονο παρασκήνιο. Το σίγουρο είναι ότι δεν καλέστηκε εσπευσμένα στο Λ. Οίκο ο Χριστοδουλίδης. Πέραν τούτου, για ποιο λόγο τα Μέσα έπαιξαν το θέμα τόσο πολύ δημιουργώντας κλίμα;… Ένα πιθανό σενάριο είναι ότι οι ΗΠΑ θέλουν να βάλουν την Κύπρο σε “ειδικό καθεστώς” -όχι ως πλήρες μέλος της συμμαχίας- το οποίο θα δίνει ψίχουλα -καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς- στην ΚΔ ενώ το ΝΑΤΟ θα την χρησιμοποιεί ως βατήρα κατά το δοκούν. Έτσι και οι αντιδράσεις της Τουρκίας θα περιοριστούν και τη δουλειά τους θα κάνουν ενώ η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη θα το παρουσιάσει ως μεγάλη επιτυχία και “ανάσα” για την ασφάλεια του νησιού…»

https://i-epikaira.blogspot.com/2024/11/blog-post_312.html

«Μη γίνει ανέκδοτο τελικά αυτή η ιστορία με το ΝΑΤΟ» «Φ» Ά. Μιχαηλίδης 30.11.2024.

«…Πρέπει να κάνουν λίγο κράτει… τις τελευταίες μέρες με τόσους πανηγυρικούς είναι ως να βρίσκονται στην εξώπορτα του ΝΑΤΟ…  να έχουμε και λίγη αυτοσυγκράτηση… Ελλάδα και Τουρκία είναι ιστορικά μέλη του ΝΑΤΟ, αλλά οι διεκδικήσεις της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας δεν σταμάτησαν ποτέ. Θα σταματήσουν στην Κύπρο;»

 «Σημερινή» «Προικοσύμφωνο με το ΝΑΤΟ…» 1.12.2024 με κύρια ερωτήματα (πέραν της παραφιλολογίας):

«…Θα ενταχθούμε στο ΝΑΤΟ με τουρκική διχοτομική λύση σε μια Κύπρο αποστρατιωτικοποιημένη; Και ποιος θα είναι υπεύθυνος για την ασφάλειά μας; Θα είναι ή όχι η Τουρκία; Άρα, με την υφιστάμενη πολιτική του Προέδρου, η ένταξη στο ΝΑΤΟ θα επιλύει το πρόβλημα της ασφάλειας με την πολιτειακή και αμυντική παράδοσή μας στην Άγκυρα. Προτεκτοράτο, δηλαδή. Εάν, κύριε Πρόεδρε, θέλετε όντως το ΝΑΤΟ ως εργαλείο ασφάλειας, τότε εκείνο που πρωτίστως θα πρέπει να αξιώσετε είναι τη δημοκρατική και δίκαιη λύση. Και μια τέτοια διευθέτηση μπορεί να στηρίζεται στις αρχές και αξίες της ΕΕ. Στο πλαίσιο του ενιαίου κράτους, όπως το Πρωτόκολλο 10 καθορίζει… Αλλιώς θα είναι καταλύτες διάλυσης και τουρκοποίησης…»

«Ποιες είναι οι προοπτικές ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ και πιθανοί κίνδυνοι για το Κυπριακό» «Σημερινή» Σ. Ιακωβίδης1.12.24. 

« Με την πρότασή του, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης παίζει ένα επικίνδυνο πόκερ. Ενδέχεται να μετατραπεί σε μπούμερανγκ και να πλήξει ανεπανόρθωτα την Κύπρο…»

Όσον αφορά το άρθρο Ρούπιν, που έχει τη συσχέτισή του με την παραφιλολογία και σύσφιξη σχέσεων με ΗΠΑ,  στις 14.11.24  δημοσίευσα στη ηλεκτρονική «Σημερινή» το πιο κάτω άρθρο. Αφού του το είχα στείλει την προηγούμενη. Πρόσεξα ότι αναρτήθηκε την ίδια μέρα ένα νεότερο στα ελληνικά,  με κάποια διαφοροποίηση…

*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος 

The US cannot nudge Britain from Cyprus unless…

I refer to Michael Rubin’s article in the National Interest of 8 November 2024 titled “The U.S. Should Nudge Britain from Cyprus” in which he writes and I quote: 

“To accompany their withdrawal, the United Kingdom might hand over control of their Cypriot bases to the United States just as it did with Bahrain”.

https://nationalinterest.org/feature/us-should-nudge-britain-cyprus-213644 

https://www.aei.org/op-eds/the-u-s-should-nudge-britain-from-cyprus/ 

This is unrealistic (no handover can take place) and would violate Appendix P of the Cyprus Constitution, titled “FUTURE OF SOVEREIGN BASE AREAS”. No Government of the United Kingdom would dare ignore Appendix P of the Cyprus Constitution.

Appendix P covers the Exchanges of Notes between the Representative of the United Kingdom authorised to sign the Treaty of Establishment and Archbishop Makarios and Dr. F. Kutchuk and which clarifies the obligations of the United Kingdom if and when it will no longer need the Sovereign Base Areas (SBAs).

The Exchanged Notes in paragraph 2) specifically state:

“We wish, on behalf of the Government of the Republic of Cyprus, to assure you that the Republic of Cyprus will not demand that the United Kingdom should relinquish their sovereignty or effective control over the sovereign Base Areas. In the event, however, that the Government of the United Kingdom, in view of changes in their military requirements, should at any time decide to divest themselves of the aforesaid sovereignty or effective control over the Sovereign Base Areas, or any part thereof, it is understood that such sovereignty or control shall be transferred to the republic of Cyprus”.

In the event therefore that the Government of the UK no longer needs the SBAs, it is obliged to return them to the Republic of Cyprus and to no other. Following such a move if the Government of the Republic of Cyprus wishes with the consent of the people to lease them to the USA or another tenant that is another matter…

As far as American presence in the Republic of Cyprus is concerned, Dr. Yiannos Charalambides’ article 10.11.2024 in “Simerini” newspaper in Cyprus “Cyprus an American and NATO base” is explicit. It details that already two areas in the free part of the RoC, at Mari and A. Papandreou base (at Paphos), are being transformed to American/NATO bases by the Americans in cooperation with the Government of Cyprus. 

https://simerini.sigmalive.com/article/2024/11/14/the-us-cannot-nudge-britain-from-cyprus-unless/ 

ΠΗΓΗ:ΣΗΜΕΡΙΝΗ 8/12/2024

Ο Άσσαντ είχε την ευκαιρία όλα αυτά τα χρόνια να δώσει μια λύση στο δράμα της χώρας του. Δεν το έπραξε και σήμερα εγκατέλειψε την εξουσία. Οι επόμενες ημέρες θα είναι ημέρες αντεκδίκησης. Καθώς προήλαυναν οι τζιχαντιστές, βλέπαμε εικόνες εκδίκησης τρομερές. Έστηναν ανθρώπους στον τοίχο και τους εκτελούσαν. Αυτό το φαινόμενο θα το δούμε μαζικά τις επόμενες ημέρες.

Μια νέα περίοδος αρχίζει για τη Συρία. Για μεγάλο διάστημα θα είναι τραγική για τον πληθυσμό.

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης, Ανιχνεύσεις

Η Δαμασκός έπεσε στα χέρια των Τζιχαντιστών της Αλ Κάιντα που δίνουν όρκο ότι άλλαξαν. Και στα χέρια του φιλότουρκου Ελεύθερου Συριακού Στρατού.

Ο Άσαντ, σύμφωνα με τις πληροφορίες, εγκατέλειψε την χώρα.

Μια νέα περίοδος αρχίζει για τη Συρία. Για μεγάλο διάστημα θα είναι τραγική για τον πληθυσμό.

Η πρώτη εκτίμηση είναι ότι οι τρείς της Αστάνα (Ρωσία, Ιράν, Τουρκία) δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν σε μια συντεταγμένη λύση με προσωρινή παραμονή του Άσαντ στην προεδρία μέχρι να αντικατασταθεί με εκλογές.

Μια τέτοια λύση θα διασφάλιζε την ομαλή μετάβαση της εξουσίας χωρίς εκδικήσεις τις οποίες θα δούμε από σήμερα.

Η Tahrir al Sham και οι φιλότουρκοι θα υπάκουαν στην απόφαση των τριών αν είχε ληφθεί. Άρα, η υπόθεση Συρία αφέθηκε στην δυναμική της εξέλιξη. Αυτό που είπε και ο Τράμπ. Δεν μας ενδιαφέρει η Συρία.

Τι αναμένουμε τις επόμενες ημέρες;

Χάος ως προς την άσκηση της εξουσίας. Είναι αδύνατον οι τζιχαντιστές να ήταν έτοιμοι να διοικήσουν. Το Χαλέπι ξεκίνησαν να καταλάβουν και έφθασαν στην Δαμασκό. Ούτε οι ίδιοι θα περίμεναν τέτοια κατάρρευση του μετώπου. Ο Άσσαντ είχε την ευκαιρία όλα αυτά τα χρόνια να δώσει μια λύση στο δράμα της χώρας του. Δεν το έπραξε και σήμερα εγκατέλειψε την εξουσία.

Μια συριακή παράδοση κυριαρχίας της μειοψηφίας των αλαουιτών στα ηγετικά κλιμάκια του στρατού τελειώνει. Τελειώνει και ο μπααθισμός το κοσμικό ιδεολογικό ρεύμα του αραβικού εθνικισμού στο οποίο συνέβαλε ο πατέρας Άσαντ. Η Συρία ήταν το τελευταίο προπύργιό του.

Οι επόμενες ημέρες θα είναι ημέρες αντεκδίκησης. Καθώς προήλαυναν οι τζιχαντιστές, βλέπαμε εικόνες εκδίκησης τρομερές. Έστηναν ανθρώπους στον τοίχο και τους εκτελούσαν. Αυτό το φαινόμενο θα το δούμε μαζικά τις επόμενες ημέρες.

Η σταθεροποίηση στην εξουσία θα είναι ένα δύσκολο εγχείρημα. Οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης, όπως αποκαλούνται οι προελαύνοντες, δεν είναι ενωμένες. Η Tahrir al Sham έχει σχέσεις με την Τουρκία αλλά διατηρεί και τις ιδιαιτερότητές της. Αντιθέτως, ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός υπακούει τυφλά στην Άγκυρα. Οι δύο αυτές δυνάμεις (Tahrir al Sham και Free Syrian Army) αργά ή γρήγορα θα έρθουν σε αντιπαράθεση μεταξύ τους.

Και για δικούς τους λόγους και εξαιτίας των Κούρδων. Ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός που καθοδηγείται από την Τουρκία θα επιδιώξει να περιορίσει τους Κούρδους και στον βαθμό που θα έχει λόγο στις εξελίξεις θα αρνηθεί μια διοικητική δομή στην οποία οι κουρδικές περιοχές θα αποτελούν ομόσπονδη δημοκρατία. Οι Tahrir al Sham (από εδώ και στο εξής HTS) θα μπορούσαν να αποδεχθούν μια τριζωνική ομοσπονδία; Θα δούμε

ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΙ-ΧΑΜΕΝΟΙ

Η διαμάχη στη Συρία ξεκίνησε με την πλειοψηφία των σουνιτών να είναι δυσαρεστημένη από την συμμετοχή της στα κυβερνητικά και κρατικά αξιώματα. Τις κεντρικές θέσεις στην διοίκηση, και κυρίως στον στρατό, κατείχαν οι αλαουίτες από τους οποίους προέρχεται και ο Άσαντ. Αυτή η κατάσταση ανατρέπεται. Οι σουνίτες στη Συρία έχουν, πλέον, τον λόγο.

Επόμενη ωφελημένη είναι η Τουρκία. Ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός είναι μισθοφόροι της Τουρκίας. Ο Ερντογάν ζήτησε από τον Άσαντ συνάντηση για να δώσουν μια πολιτική λύση στη Συρία και ο Άσαντ έβαλε ως προϋπόθεση την αποχώρηση των τουρκικών δυνάμεων από την βόρειο Συρία. Μετά τις εξελίξεις ο Ερντογάν του τα πήρε όλα. Η Συρία βρίσκεται αυτήν την στιγμή στα χέρια του. Η μόνη περίπτωση να μην ελέγξει, απολύτως, την Συρία η Τουρκία είναι η Tahrir al Sham να μην υπακούσει τυφλά στην Άγκυρα και να μην θελήσει να μπει σε πολιτική διαμάχη με τους Κούρδους. Αν συντρέξουν αυτές οι προϋποθέσεις η Συρία, ίσως, δεν παραδοθεί εντελώς στην Άγκυρα. Η Τουρκία τουρκοποιεί περιοχές της βόρειας Συρίας όπως το Αφρίν και έβαλε πόδι στο Χαλέπι, πόλη που περιλαμβάνεται στον περίφημο Εθνικό Όρκο.

Ο απόλυτος χαμένος είναι το καθεστώς Άσαντ και οι αλαουίτες της Συρίας, οι οποίοι ελέγχουν δύο μόνο περιοχές (Λαττάκεια και Ταρσός) όπου βρίσκονται και οι ρωσικές βάσεις. Οι περιοχές αυτές είναι δύσκολο να πέσουν. Και αυτό ενισχύει τον ισχυρισμό περί ομοσπονδιακής Συρίας.

Χαμένο είναι και το Ιράν. Με τους σουνίτες στην κυβέρνηση της Δαμασκού το Ιράν τελείωσε από τη Συρία.

Εκτός και αν δεν εγκαταλείψει την μάχη και τις επόμενες ημέρες συγκροτήσει ομάδες από τον Άξονα της Αντίστασης και συνεχίσει την αντιπαράθεση στο εσωτερικό της Συρίας.
Στην περίπτωση αυτή το ότι έπεσε η Δαμασκός δεν σημαίνει και τίποτε.

Λόγω της έκλειψης του Ιράν, το Ισραήλ είναι από τους κερδισμένους. Πληροφορίες, άλλωστε, έφεραν το Ισραήλ να ενισχύει την Ταχρίρ Αλ Σάμ.

Οι Κούρδοι ελέγχουν περιοχές στο βορρά και ανατολικά. Είναι σημαντικές περιοχές και με τον έλεγχό τους επιδιώκουν να συμμετάσχουν, ως μια από τις τρείς δημοκρατίες, στην νέα ομοσπονδιακή Συρία. Αποτελεί ερώτημα ποια Συρία θα επιδιώξουν οι δυνάμεις που θα επικρατήσουν στη Δαμασκό (αν επικρατήσουν).

Στα χρόνια της κορύφωσης της κρίσης οι Κούρδοι προήλαυναν και θα ήλεγχαν ολόκληρο τον βορρά (τον αποκαλούν Ροζάβα) αλλά παρενέβη η Τουρκία και διέκοψε την κουρδική προέλαση.

Ένα από τα ερωτήματα της επόμενης ημέρας είναι τι θα γίνει με την κατοχή συριακών εδαφών από τουρκικές δυνάμεις. Το πιθανότερο είναι η Άγκυρα να επικαλεστεί ότι καταδιώκει τους τρομοκράτες του PKK και ότι δεν θα αποχωρήσει μέχρι να διασφαλίσει μια ζώνη ασφαλείας 30 χιλιομέτρων στα συροτουρκικά σύνορα και τα δικαιώματα των τουρκομάνων, από τους οποίους αποτελείται, κατά πλειοψηφία ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός.

Η Ρωσία θα διατηρήσει τις βάσεις της στην Λατάκεια και στην Ταρσό (αεροπορική και ναυτική) περιοχές όπου ζουν αλαουίτες. Η Μόσχα θα ήταν ενήμερη των εξελίξεων που παρακολουθούμε όπως, λογικά, προκύπτει από τις αεροναυτικές ασκήσεις που διεξήγαγε στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν 900 στρατιώτες στη Συρία σε μερικές περιοχές της χώρας οι οποίες ελέγχονται, κυρίως, από τους Κούρδους και είναι οι πετρελαιοφόρες περιοχές. Τυπικά οι αμερικανικές δυνάμεις με την παρουσία τους, βοηθούν στον πόλεμο κατά του ISIS. Ο ISIS, μεταλλαγμένος, βρίσκεται στην Δαμασκό με την βοήθεια και των Αμερικανών οπότε, οι Αμερικανικές δυνάμεις δεν έχουν, πλέον, την δικαιολογία της τρομοκρατίας. Την υπέθαλψαν καλά όποτε χρειάστηκε και αυτοί και το Ισραήλ και η Τουρκία. Από κάθε άποψη μια μικρή στρατιωτική αμερικανική παρουσία την περιοχή είναι επιβεβλημένη. Και οι 900 στρατιώτες δεν είναι σημαντική, αριθμητικά δύναμη. Οι ΗΠΑ έχουν και γεωπολιτικά και γεωοικονομικά συμφέροντα στην περιοχή και συγκεκριμένα στη Συρία. Το ερώτημα είναι ποια σχέση θα διατηρήσουν με τους Κούρδους.

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ-ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Τέλος διαπιστώσεις και ερωτήματα:

Το συριακό δράμα μπαίνει σε μια από τις τελευταίες πράξεις του αλλά θα έχει κορυφώσεις. Αναμένονται τραγικές καταστάσεις.

Είναι άδηλη η μορφή εξουσίας που θα αναλάβει την διακυβέρνηση και η δυνατότητά της να επιβάλει την βούλησή της στο σύνολο της χώρας. Οι Κούρδοι διατηρούν τις δικές τους περιοχές και το Ιράν δεν θα εγκαταλείψει. Πυρήνες αντίστασης θα συγκροτηθούν.

ΗΠΑ και Ισραήλ πέτυχαν άλλη μια πίεση στο Ιράν αλλά θα πρέπει να διαμορφώσουν μια νέα πολιτική για τη Συρία και την περιοχή. Η Συρία είναι αρκετά μεγάλη για να συνεχίσει να αποτελεί έναν πυρήνα αστάθειας.

Η παρέμβαση της διεθνούς κοινότητας θα συμβεί κάποια στιγμή. Ποια Συρία θα επιδιωχθεί; Το πιθανότερο είναι μια ομοσπονδιακή εκδοχή. Σε μια τέτοια περίπτωση τι θα κάνει η Τουρκία; Πόσο θα επηρεάσει τις εξελίξεις στη Συρία; Ποιες σχέσεις θα διαμορφωθούν μεταξύ Άγκυρας και Τεχεράνης; Και μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας; Πως εξήλθαν οι υπουργοί εξωτερικών των δυνάμεων της Αστάνα από την συνάντησή τους στην Τεχεράνη;

Και ακόμη: οι Κούρδοι φυλάνε σε φυλακές χιλιάδες μέλη του Ιλαμικού Κράτους που χαρακτηρίσθηκαν επικίνδυνοι τρομοκράτες. Τι θα γίνει με αυτούς; Θα απελευθερωθούν; Και μετά;

Για τους ελληνοορθόδοξους και τους έλληνες της Συρίας είναι περιττό να θέσουμε ερωτήματα. Η Αθήνα δεν είναι σίγουρο ότι γνωρίζει την ύπαρξή τους.