Η κρισιμότερη περίοδος αυτή που διανύουμε για τα εθνικά μας θέματα

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου

Διανύουμε μια απ’ τις κρισιμότερες φάσεις στη σύγχρονη ιστορία μας, αν δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα μπλεγμένοι στα οικονομικά μας προβλήματα, στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς, των μυστηρίων των εμβολίων και του σατανικού covid 19, που συνεχώς μεταλλάσσεται.

Και είναι η κρισιμότερη ίσως περίοδος αυτή που διανύουμε για τα εθνικά μας θέματα, γιατί τρέχουν διεργασίες οι οποίες εκκολάπτουν νέα δεινά για τον τόπο μας, αφού οι ”φορείς του κακού” – όπως παρουσιάζονται, δυστυχώς, σήμερα οι δυο πόλοι της εξουσίας – είναι σε ανοικτή γραμμή μεταξύ τους, για να πετύχουν άλλο έναν ανίερο συμβιβασμό σε βάρος των εθνικών συμφερόντων μας.

Άλλο ένα… κατόρθωμα που υπερβαίνει σε επικινδυνότητα και εκείνο του 2018, το οποίο έχουν αμφότεροι (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) ”ευλογήσει” βαφτίζοντας από κοινού τους ψευτομακεδόνες ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ κι όχι ”Βορειο-Μακεδόνες”, όπως μάς έλεγαν.

Οι διεργασίες αφορούν, αυτή τη φορά, το θέμα της Θράκης, την οποία προτίθενται – κατά πώς φαίνεται – Τσίπρας και Μητσοτάκης να παραδώσουν στον Ερντογανικό Μινώταυρο σε δόσεις. Στον Ερντογανικό Μινώταυρο που θέλει να μας ξεθεμελιώσει ως Έλληνες και ως Ελληνισμό.

Και το λέω αυτό γιατί αμφότεροι άρχισαν να κινούνται ”ύποπτα” προς ικανοποίηση των τουρκικών αιτημάτων, αρχής γενομένης με το αίτημα της Άγκυρας να εκλέγει αυτή κι όχι το ελληνικό κράτος τους Μουφτήδες της Θράκης, κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάνης (την οποία μονίμως επικαλείται η Τουρκία κατά τα συμφέροντά της) και των όσων ισχύουν στο εξωτερικό σε χώρες που έχουν εντάξει μουσουλμανικές μειονότητες στον πληθυσμό τους.

Αν συμβεί αυτό και βάλουμε απ’ την κύρια πόρτα της Θράκης νέα ”φίδια” της Άγκυρας στον κόρφο μας – πέρα από τα υπάρχοντα του Τουρκικού Προξενείου και του αυτοαποκαλούμενου ”τουρκικού” κόμματος DEB (ΚΙΕΦ: Κόμμα Ισότητας,Ειρήνης και Φιλίας), που παίζουν χρόνια τώρα υπονομευτικό ρόλο για τα εθνικά μας συμφέροντα – τότε να ξέρετε ότι θα ακολουθήσει η αναγνώριση ”τουρκικής” μειονότητας στην Ελλάδα.

Κι αυτή η απόφαση θα είναι αυτοκτονική, γιατί θα ανοίξει διάπλατα τον δρόμο για αυτονόμηση και στη συνέχεια ανεξαρτησία της Δυτικής Θράκης, μέχρι να καταλήξει να γίνει τουρκική επαρχία όπως η Ανατολική…

Ωστόσο αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους κοντόφθαλμους και καθόλου διορατικούς πολιτικούς που διαθέτουμε σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Δεν είναι όμως καθόλου ”ψιλά” για τους ενσυνείδητους Έλληνες που παρακολουθούν με αγωνία τις εξελίξεις στα τέσσερα εθνικά μας μέτωπα: Το ”Μακεδονικό”, το ”Θρακικό”, το ”Αιγαιακό” και το ”Κυπριακό”.

Στο πρώτο, (το ”Μακεδονικό”) – πέρα απ’ την επονείδιστη ”συμφωνία” ξεπουλήματος του ονόματος, της γλώσσας και της εθνότητας της Μακεδονίας μας – δώσαμε το δικαίωμα στον κ. Ζάεφ – με το που πάτησε το πόδι του στην Αθήνα – να προκαταλάβει την υπερψήφιση των τριών μνημονίων συνεργασίας Ελλάδας – ”Βόρειας Μακεδονίας” (ουρά της λιμνιαίας ”συμφωνίας”).

Εντύπωση προκαλεί στο θέμα αυτό, επίσης, η διαμήνυση (δια της μεθόδου των non paper μηνυμάτων απ’ το Μαξίμου) στους βουλευτές της ΝΔ ότι θα αποκλειστούν απ’ τα ψηφοδέλτια του κόμματος, αν καταψηφίσουν το όνομα ”Βόρεια Μακεδονία”.

Ως έμμεση μάλιστα προτροπή τους να υπερψηφίσουν τα μνημόνια συνεργασίας με τα Σκόπια εκλαμβάνεται και η φωτογραφία του μεταλλαγμένου πρώην ”Μακεδονομάχου” και νυν ”Πρεσπομάχου” Άδωνι Γεωργιάδη με τον Ζόραν Ζάεφ της ”εθνικά ασύμφορης”, κατά Κυριάκο Μητσοτάκη, ”συμφωνίας των Πρεσπών…

Στο δεύτερο (το Θρακικό) , πέρα απ’ τη συμπαιγνία ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα εκλογής του Μουφτή, αναμένουμε με αγωνία την απόφαση του Αρείου Πάγου για αναγνώριση ή μη της ”Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης”. Ένα αίτημα που – αν και είχε απορριφθεί στο παρελθόν, γιατί παρέβαινε τη Συνθήκη της Λωζάνης και πήγαινε κόντρα στην αιτιολογία της – επανήλθε ως θέμα υπό εξέταση, καθώς απ’ τον Σεπτέμβριο του ’20 το Συμβούλιο της Ευρώπης πιέζει τον Άρειο Πάγο για αναγνώρισή της. Πράγμα που, αν συμβεί, θα σημάνει άμεση αναγνώριση ”τουρκικής” μειονότητας στη Θράκη…

Σημειωτέον ότι για αμφότερα τα εθνικά μας ζητήματα (”Μακεδονικό”-”Θρακικό”) δημοσιοποιήθηκε μια έρευνα γνώμης του περασμένου Φεβρουαρίου της MRB (εν είδει δημοσκόπησης) – κατά τη διάρκεια εξέλιξης του Διεθνούς Φόρουμ των Δελφών (15 Μαΐου 2021) – την οποία είχε σχεδιάσει και στηρίξει από ελληνικής πλευράς η ”διαΝΕΟσις” (ΕΛΙΑΜΕΠ) και από τουρκικής το ”Istanbul Policy Center” με τη συμμετοχή 1.022 Ελλήνων και 1.163 Τούρκων πολιτών.

Σημειωτέον, επίσης, ότι – σύμφωνα με την έρευνα και εντελώς… συμπτωματικά – Έλληνες και Τούρκοι απάντησαν (κατά την ίδια χρονική περίοδο και πάνω στις ίδιες ερωτήσεις), για το πώς βλέπουν οι μεν τους δε, πού συμφωνούν και πού διαφωνούν σε θέματα διμερών σχέσεων και πόσο μοιάζουν ή διαφέρουν μεταξύ τους. Στο καίριο ερώτημα των σχέσεών τους οι Έλληνες κατά 68,1% και οι Τούρκοι κατά 73,5% συνέκλιναν στην επιθυμία να βρεθεί ένας τρόπος ειρηνικής συνύπαρξης των δύο λαών.

Σημειωτέον, τέλος, ότι στην παρούσα έρευνα γνώμης συμπεριλήφθηκαν επιλογικά – ως συνοπτική απόδοση των βασικών διαπιστώσεων – η εκτενής ανάλυση του Διευθύνοντος Συμβούλου της MRB Hellas Δημήτρη A. Μαύρου και αυτά που κατέγραψε ως συμπεράσματα ο Αναπληρωτής Καθηγητής του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Μπίλκεντ και Επικεφαλής του Προγράμματος Τουρκίας, μέλος του ΕΛΙΑΜΕΠ Ιωάννης Γρηγοριάδης.

Ο γνωστός απ’ τις αποκαλύψεις των Wikileaks πανεπιστημιακός που εργάζεται στο εν λόγω πανεπιστήμιο της Άγκυρας και έγινε πρόσωπο της δημοσιότητας μετά της διαρροή έκθεσής του το 2010 (επί προεδρίας του Θάνου Ντόκου, νυν Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη) στην τουρκική πρεσβεία των Βρυξελλών, όπου – ως να ήταν μυστικοσύμβουλος του τότε πρωθυπουργού Ερντογάν – του υποδείκνυε συμβουλευτικά τα ”κρυφά μονοπάτια” τα οποία θα έκαναν τη χώρα του να προσεγγίσει την Ευρώπη!!!

Στο τρίτο (το Κυπριακό) η κατάσταση είναι κάτι παραπάνω από νεφελώδης, αφού απ’ την μια οι φιλότουρκοι Βρετανοί προωθούν ένα νέου τύπου ”Σχέδιο Ανάν” για την Μεγαλόνησο, ενώ το συμφέρον της Κύπρου και της Ελλάδας είναι η εφαρμογή του ψηφίσματος 3212 της 1ης Νοεμβρίου του ’74 (που το είχε ψηφίσει και η Τουρκία), γιατί – όπως είχα αναφέρει σε πρόσφατο άρθρο μου (”Casus belli και απενεργοποιημένο ΔΕΑΧ Α οδηγούν Ελλάδα-Κύπρο σε ιστορική ευθανασία) – η Τουρκία στοχεύει στον απόλυτο έλεγχο των υδρογονανθράκων της Κύπρου και γι’ αυτό τη θέτει προ του διλήμματος:

” Ή θα αποδεχθεί ως βάση διαπραγμάτευσης τη Διζωνική Λύση δύο ίσων οντοτήτων (της Ελληνοκυπριακής και της Τουρκοκυπριακής) με απαραίτητη προϋπόθεση δύο χρόνια Τ/Κ Προεδρία – δύο Ε/Κ και δυνατότητα τουρκοκυπριακού βέτο στις αποφάσεις, ή θα αποδεχθεί τη διχοτόμηση της Κύπρου, δηλ. την ύπαρξη δύο κρατών, με μοιρασιά 50% – 50% των εσόδων των υδρογονανθράκων της κυπριακής ΑΟΖ”…

Στο τέταρτο (το θέμα του Αιγαίου) έχουμε άλλη μια… γενναία υποχώρηση της ελληνικής κυβέρνησης συνοδευόμενη από κυβίστηση υποτέλειας και δειλίας στο γεωπολιτικό κομμάτι της Εξωτερικής μας πολιτικής, αφού δια του υπουργού Εξωτερικών και του πρωθυπουργού διακηρύξαμε ήδη την εγκατάλειψη των ερευνών υδρογονανθράκων στο Αιγαίο για λόγους… περιβαλλοντικούς ή, άλλως πώς, ”πράσινης ανάπτυξης”, όπως θα ‘λεγε ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου .

Στην πραγματικότητα, για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, η ”πράσινη ανάπτυξη” και τα πράσινα άλογα του τρίτου ”φορέα του κακού” ΓΑΠ (που συναινεί σε κάθε μας παραχώρηση κεκτημένων και στα τέσσερα εθνικά θέματα) εγκολπώθηκαν ως επικάλυψη εθνικών υποχωρήσεων στο κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ, με αποτέλεσμα να απεμπολήσει αυτή – μετά την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12νμ – και την εκμετάλλευση του φυσικού, ορυκτού πλούτου μας στο Αιγαίο υπό τον φόβο του casus belli των Τούρκων…

Κρινιώ Καλογερίδου (/Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)