Από το 1956 που ξεκίνησε, οι τότε χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας δεν γίνονταν δεκτές στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision.

Εν τω μεταξύ, από το 1961, οργανώνονταν στην Πολωνία το Διεθνές Φεστιβάλ Τραγουδιού του Σόποτ, από τον πιανίστα Βλάντισλαβ Σπίλμαν. Το 1977 το φεστιβάλ αυτό αντικαταστάθηκε από το φεστιβάλ τραγουδιού της Intervision, που διήρκεσε μέχρι το 1980. Ήταν μια πολιτική προσπάθεια ενταγμένη στο κλίμα της εποχής, αφού οι χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας, δεν ήθελαν να δείξουν ότι υστερούν σε τίποτα από αυτές της Δύσης.

Είχε προηγηθεί όμως, το φεστιβάλ τραγουδιού Intervision της Τσεχοσλοβακίας, από το 1965 έως το 1968. Σε αντίθεση με την Eurovision που διεξάγονταν κάθε χρόνο σε διαφορετική χώρα, η Intervision διεξάγονταν στην ίδια χώρα. Εκτός από τις Ανατολικές χώρες, σε αυτούς τους διαγωνισμούς εμφανίστηκαν και συμμετοχές από χώρες της Δύσης, ή και ουδέτερες, όπως η Φινλανδία, η Γιουγκοσλαβία, η Αυστρία, η Ελβετία, η Ισπανία, το Βέλγιο και η Δυτική Γερμανία.

Τη μεταψυχροπολεμική περίοδο, έγινε μια προσπάθεια αναβίωσης του φεστιβάλ της Intervision, το 2008 στο Σότσι της Ρωσίας. Δεν υπήρξε όμως συνέχεια. Υπήρξε μια ανακοίνωση ότι το φεστιβάλ θα διεξάγονταν και πάλι από το 2014, αλλά δεν υπήρξε ποτέ συνέχεια.

Στις 3 Φεβρουαρίου, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν υπέγραψε διάταγμα για τη διεξαγωγή του διεθνούς μουσικού διαγωνισμού Intervision στη Μόσχα. Ο διαγωνισμός έχει προγραμματιστεί να γίνει τακτικός και θα διεξαχθεί τόσο στη Ρωσία όσο και σε άλλες χώρες.

Οι διοργανωτές αναμένουν συμμετέχοντες από περισσότερες από 16 χώρες να λάβουν μέρος στον πρώτο διαγωνισμό, καθεμία από τις οποίες θα εκπροσωπηθεί από έναν δημοφιλή καλλιτέχνη με ένα τραγούδι που έχει φτάσει στην κορυφή των εθνικών επιτυχιών. Οι χώρες που επιθυμούν να λάβουν μέρος στον διαγωνισμό περιλαμβάνουν ήδη την Κίνα, τη Βραζιλία, την Κούβα, τη Λευκορωσία, το Αζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν και μια σειρά από άλλες χώρες στη Λατινική Αμερική και την Κεντρική Ασία.

Ο διαγωνισμός Intervision, σύμφωνα με τη Μόσχα, θα πρέπει να γίνει μέρος της διεθνούς πολιτιστικής και ανθρωπιστικής συνεργασίας, προωθώντας την αμοιβαία κατανόηση μεταξύ των πολιτισμών διαφορετικών χωρών. Σύμφωνα με τους κανονισμούς, ο διαγωνισμός θα διεξαχθεί σε διάφορες χώρες. Η χώρα υποδοχής θα καθοριστεί από το εποπτικό συμβούλιο.

Ο πρώτος αναπληρωτής επικεφαλής της προεδρικής διοίκησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Σεργκέι Κιριγιένκο, ορίστηκε πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου του διαγωνισμού, αναφέρει το διάταγμα του Βλαντιμίρ Πούτιν. Επικεφαλής της οργανωτικής επιτροπής θα είναι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας Ντμίτρι Τσερνισένκο. Τα κύρια στάδια του διαγωνισμού, η μορφή τους και οι ημερομηνίες διεξαγωγής των τελικών θα ανακοινωθούν στο άμεσο μέλλον.

Σε κάθε περίπτωση, η αναβίωση του θεσμού της θα πρέπει να αντιμετωπίζεται περισσότερο με πολιτικά κριτήρια και λιγότερο με πολιτισμικά.

ΠΗΓΗ: GeoEurope.org

Στην εκπομπή LEADERS στις 10.2.2025 με τον Ηλία Παπανικολάου, ο δημοσιογράφος και αμυντικός αναλυτής Γιάννης Θεοδωράτος εξηγεί τις αμυντικές διαστάσεις των ελληνοτουρκικών σχέσεων, γιατί αποτελεί στρατηγική απειλή η ίδρυση τουρκικής Ταξιαρχίας Πεζοναυτών στην Ίμβρο και αποκαλύπτει ποιό είναι το όπλο της Ελλάδας για να αποκρούσει πιθανή επίθεση στη Θράκη και στο Καστελλόριζο.

Ο διευθυντής σύνταξης του Geopolitico.gr και δημοσιογράφος του Sportdog.gr Χρήστος Κωνσταντινίδης παρουσιάζει τη μυστική έκθεση της Άγκυρας που αποκαλύπτει, ότι οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούν Έλληνες πολίτες στη χώρα μας.

Στη στήλη της εκπομπής που αφορά στην ομογένεια, ο δημοσιογράφος Μπάμπης Πετράκης περιγράφει τι περιλαμβάνει το νέο Στρατηγικό Σχέδιο Απόδημου Ελληνισμού

Γράφει ο Γιώργος Μενεσιάν

Σύμφωνα με πληροφορίες, η Τουρκία θα αποκτήσει νέα στρατιωτική βάση στο Τσαντ. Προ ολίγων εβδομάδων, οι Γάλλοι απέσυραν τις δυνάμεις τους μετά από αίτημα της κυβέρνησης του Τσαντ.

Τουρκία και Τσαντ δεν είχαν ουσιαστικές σχέσεις πριν το 2010. Στο πλαίσιο της τουρκικής πολιτικής για την αύξηση της παρουσίας στην Αφρική, οι δύο χώρες προχώρησαν στο εκατέρωθεν άνοιγμα πρεσβειών το 2013. Έκτοτε, η Τουρκία έχει επενδύσει στο Τσαντ και οι σχέσεις των δύο κρατών έχουν αναβαθμιστεί σημαντικά.

Το 2020, η κυβέρνηση του Τσαντ υπό τον Idriss Déby κατήγγειλε την εμπλοκή της Τουρκίας στην Λιβύη (με την οποία το Τσαντ συνορεύει). Ο βασικός λόγος ήταν η υποστήριξη του Τσαντ στον Χάφταρ.

Οι διάδοχοι του Déby, ωστόσο, συνέχισαν την στενή συνεργασία με την Τουρκία και το 2022 υπογράφηκε συμφωνία για την αμυντική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών, ενώ το 2024 το Τσαντ προμηθεύτηκε τουρκικά μη επανδωμένα αεροσκάφη τύπου Aksungur.

Η πιθανή απόκτηση στρατιωτικής βάσης στο Τσαντ είναι εξαιρετικά σημαντική για τους εξής λόγους:

1. Μείωση της γαλλικής επιρροής στην Αφρική.
2. Σημαντική αύξηση της τουρκικής παρουσίας στην αφρικανική ήπειρο – η Τουρκία συνεργάζεται στρατιωτικά με σειρά αφρικανικών κρατών.
3. Μεγαλύτερο εύρος κινήσεων της Τουρκίας στην ασταθή Λιβύη και το εμπόλεμο Σουδάν τα οποία συνορεύουν με το Τσαντ.
4. Αύξηση των τουρκικών στρατιωτικών βάσεων (στρατηγικά οφέλη). Υπενθυμίζεται ότι οι Τούρκοι διαθέτουν (είτε νόμιμη είτε παράνομη) στρατιωτική παρουσία στην Αλβανία, την Κύπρο, την Συρία, το Ιράκ, το Αζερμπαϊτζάν, το Κατάρ και την Σομαλία, καθώς και στο Κοσσυφοπέδιο και την Βοσνία-Ερζεγοβίνη στο πλαίσιο ειρηνευτικών αποστολών.