Αντιδράσεις προκαλεί η απόφαση της Bundestag να αποκλείσει πρέσβεις της Ρωσίας και Λευκορωσίας από ειδική συνεδρίαση του ομοσπονδιακού κοινοβουλίου στις 8 Μαΐου για την 80ή επέτειο από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η απόφαση της Bundestag ακολουθεί σύσταση του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών να μην προσκληθούν εκπρόσωποι των δύο αυτών χωρών εν μέσω διαφωνιών για τη συμμετοχή Ρώσων αξιωματούχων σε κρατικές εκδηλώσεις από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.

Αν και το σύνολο των ξένων διπλωματών έλαβαν επίσημη πρόσκληση, η Bundestag τόνισε ότι ακολούθησε το πρωτόκολλο ακολουθώντας τις οδηγίες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. «Αυτή η γνωμοδότηση οδήγησε, μεταξύ άλλων, στο να μην προσκληθούν οι πρέσβεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Λευκορωσίας», δήλωσε εκπρόσωπος στο γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων (dpa).

Εκπρόσωποι άλλων πρεσβειών θα συμμετάσχουν με τους Γερμανούς βουλευτές για την εκδήλωση στην αίθουσα της ολομέλειας της Bundestag που θα τιμήσει το τέλος του πολέμου και μαζί με αυτό, το τέλος της εκστρατείας βίας και γενοκτονίας της Ναζιστικής Γερμανίας στην Ευρώπη. Καλεσμένοι από το εξωτερικό δεν προσκλήθηκαν.

Εκπρόσωπος της ουκρανικής πρεσβείας στο Βερολίνο τόνισε ότι ο Ουκρανός πρέσβης στη Γερμανία Ολέκσι Μακέγιεφ θα παρευρεθεί «φυσικά» στην εκδήλωση και χαιρέτισε την απόφαση της Bundestag να μην προσκαλέσει τον Ρώσο πρέσβη.

Αντίδραση Ζαχάροβα

Χθες, η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα δήλωσε ότι η γερμανική απόφαση αποκλεισμού Ρώσων και Λευκορώσων διπλωματών από τις επετειακές εκδηλώσεις αποτελεί προσβολή από τους «ιδεολογικούς κληρονόμους και τους άμεσους απογόνους» εκείνων που διέπραξαν τις δολοφονίες του Χίτλερ.

Χθες Τετάρτη, ο Ρώσος πρέσβης στη Γερμανία Σεργκέι Νετσάγιεφ παρευρέθηκε σε τελετή μνήμης έξω από το Βερολίνο. Η σιωπηλή εκδήλωση στο κρατίδιο του Βρανδεμβούργου κοντά στο Βερολίνο έγινε προς μνήμη της Μάχης στα Υψώματα Ζέελοβ. Η Μάχη αυτή ήταν μια από τις τελευταίες μάχες του του Β’ ΠΠ κατά την προέλαση του σοβιετικού στρατού προς το Βερολίνο, λίγο πριν τη συνθηκολόγηση της Ναζιστικής Γερμανίας τον Μάιο του 1945. Τουλάχιστον 30.000 Σοβιετικοί στρατιώτες σκοτώθηκαν σε μια από τις πιο σκληρές μάχες για τον Κόκκινο Στρατό, ο οποίος αποτελούνταν από Ρώσους, Ουκρανούς και Λευκορώσους.

Η εκδήλωση αυτή προκάλεσε πολιτικές τριβές αφού το γερμανικό ΥΠΕΞ δημοσίευσε το ενημερωτικό του έντυπο του με το οποίο συμβούλευε να μην προσκληθούν Ρώσοι αντιπρόσωποι – μια κίνηση που οι βουλευτές της τοπικής βουλής του κρατιδίου στο Βραδεμβούργο είπαν ότι αυτό ατιμά τους πεσόντες Σοβιετικούς στρατιώτες.

Σύμφωνα με την τοπική κυβέρνηση, οι Ρώσοι εκπρόσωποι δεν έλαβαν επίσημη πρόσκληση για την εκδήλωση, αλλά ο Νετσάγιεφ δεν εμποδίστηκε να παρευρεθεί σε αυτή και έγινε ευγενικά δεκτός. Στην εκδήλωση μνήμης συμμετείχε και ο πρέσβης της Λευκορωσίας στη Γερμανία Αντρέι Σούπλιακ.

Ο Νετσάγιεφ εξέφρασε τη λύπη του για τον αποκλεισμό Ρώσων εκπροσώπων από την εκδήλωση της ομοσπονδιακής Βουλής. «Οι σκέψεις για την άμεση πολιτική κατάσταση δεν πρέπει να υπερισχύουν των ζητημάτων ιστορικής μνήμης και της ιστορικής συμφιλίωσης των λαών των χωρών μας», δήλωσε ο Ρώσος πρέσβης στην εφημερίδα Izvestia, που είναι υπέρ του Κρεμλίνου.

Ο Μακέγιεφ είπε ότι η παρουσία του Ρώσου πρέσβη στην εκδήλωση μνήμης για την ιστορική μάχη των σοβιετικών κατά του ναζιστικού στρατού ήταν ένας χλευασμός των θυμάτων τόσο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όσο και του σημερινού πολέμου, μιλώντας για τις πρόσφατους ρωσικούς βομβαρδισμούς στις ουκρανικές πόλεις Κρίβι Ριχ και Σούμι που σκότωσαν 55 αμάχους, μεταξύ των οποίων 11 παιδιά.

Το γερμανικό ΥΠΕΞ δεν θέλει να δώσει την ευκαιρία στη Ρωσία να εργαλειοποιήσει τις εκδηλώσεις μνήμης για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για να δικαιολογήσει τον πόλεμό της εναντίον της Ουκρανίας. «Είναι αναμενόμενο από τη ρωσική πλευρά να εκμεταλλευτεί και να συνδέσει απρεπώς τις εκδηλώσεις με την δικαιολόγηση του επιθετικού της πολέμου κατά της Ουκρανίας», δήλωσε εκπρόσωπος του γερμανικού ΥΠΕΞ.

SPD: Παράλογη η σύσταση

Μέλη της κυβέρνησης του κρατιδίου Βρανδεμβούργου, της οποίας ηγούνται οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) με τη συμμετοχή της αριστερής Συμμαχίας Σάρα Βάγκενκνεχτ (BSW) εξέφρασαν οργή για τη σύσταση αυτή του ομοσπονδιακού υπουργείου Εξωτερικών. «Είναι μια διπλωματική – για να το θέσω κομψά – όχι πολύ φιλική ενέργεια προς τους απογόνους των ανθρώπων που είναιGErM θαμμένοι εδώ», δήλωσε ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της BSW Νίλς-Όλαφ Λίντερς. «Το να θέλεις να τους απαγορεύσεις να πάνε στους τάφους των προγόνων τους είναι απολύτως απαράδεκτο», είπε.

Η βουλευτής του SPD, Σίνα Σένμπρουν χαρακτήρισε τη σύσταση του υπουργείου Εξωτερικών «παράλογη». «Φυσικά τα πάντα μπορούν να γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης, αλλά για εμάς σήμερα αυτό θα πρέπει να αφορά πάνω απ’ όλα τη μνήμη των νεκρών», τόνισε στον γερμανικό ραδιοφωνικό σταθμό rbb inforadio.

ΠΗΓΗ: Ναυτεμπορική

Γράφει ο Νίκος Ταμουρίδης

Παλαιστίνη 33 μ.Χ. Εβδομάδα του Πάθους. Τι κι αν χειμώνας μέσ’ στην καρδιά της Παναγιάς και πόνος και σπαραγμός και δάκρυ; Η άνοιξη έρχεται κι ανθεί με την Ανάσταση του γιου της και Θεού μας!

Ελλάδα 2025 μ.Χ. Εθνικό πάθος. Τι κι αν λάμπει ο ήλιος και φέρν’ η άνοιξη ανθούς και σπέρνει πρασινάδα; Πονά η καρδιά μας από την κατάντια και χειμώνας βαρύς τον ήλιο το λαμπρό σκεπάζει!

Πονά η καρδιά μας γιατί οι ιθύνοντες της πολιτείας έχουν διαμορφώσει μια Ελλάδα παρηκμασμένη και χρεοκοπημένη ηθικά, πνευματικά, εθνικά, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά. Μια Ελλάδα, για την οποία επιβάλλεται να ψάλουμε ένα «εθνικό επιτάφιο θρήνο».

Όμως αυτές τις ημέρες, έχουμε την λαμπρότερη ημέρα του χρόνου, έχουμε την Λαμπρή των Ελλήνων! Για αυτό το λόγο, εμείς οι Έλληνες οφείλουμε να κάνουμε Πάσχα, τηρώντας με ευλάβεια τα ήθη και έθιμά μας και γεμίζοντας τις εκκλησιές μας!

Κάνουμε Πάσχα λοιπόν!

Γιατί το Πάσχα είναι η Λαμπρή της Ορθοδοξίας! Είναι οι θείες ακολουθίες, η εξομολόγηση, η θεία κοινωνία. Είναι η ταπείνωση, η μετάνοια, η συγχώρηση και η ανάσταση των ψυχών μας. Είναι η επίσκεψη των παιδιών στους γονείς, είναι η χαρά των γονέων για την οικογενειακή μάζωξη. Είναι τα έθιμα, τα τσουρέκια, τα κόκκινα αυγά, οι λαμπάδες, το αρνί, τα τραγούδια, οι χοροί. Είναι η περίοδος όπου καλούμαστε να «συγχωρήσωμεν πάντας τη Αναστάσει και είπωμεν και τοις μισούσιν ημάς Χριστός Ανέστη»!

Κάνουμε Πάσχα!

Κρατάμε ψηλά τα λάβαρα του Έθνους και της Ορθοδοξίας, κρατάμε ψηλά τις καρδιές μας!

-Γιατί στα άγια τούτα χώματα που ζούμε μπόρεσε ο άνθρωπος με θεία σάρκα να ντύσει το ομορφότερο από όλα τα όνειρά του!

-Γιατί και φέτος η όμορφη ελληνική φύση μας καλεί να λάβουμε μέρος στην «εορτή των εορτών» και στην «πανήγυρη των πανηγύρεων»!

Καλή Ανάσταση! Χρόνια Πολλά!

Νικόλαος Ταμουρίδης Αντγος (ε.α)-Επίτιμος Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ

Η πολύχρονη διαχρονικά επιρροή της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο και η ιστορικά πλήρης αποδοχή της από τον πληθυσμό, τόσο από θρησκευτικής άποψης όσο και πολιτισμικά και κοινωνικά, ήταν απόλυτα φυσιολογικό να τους επηρεάσει και στις καθημερινές συνήθειές τους και βεβαίως στη διατροφή τους. Παρά το ότι επί αιώνες ζούσαν υπό καθεστώς κατοχής και δουλείας από την εποχή της έλευσης του Χριστιανισμού μέχρι και την Επανάσταση του 1821, οι κάτοικοι στις κοιτίδες του ευρύτερου ελληνισμού διαμόρφωσαν και αποδέχθηκαν τρόπους διατροφής που απαντούσαν ευλαβικά στις απαιτήσεις του ορθόδοξου εορτολογίου και των πατερικών συστάσεων.

Βασικός οδηγός στη διατροφική καθημερινότητα ήταν και είναι ακόμη η τήρηση των νηστειών που ακολουθεί η Εκκλησία. Σύμφωνα με έναν απλό υπολογισμό οι ημέρες νηστείας στη διάρκεια του έτους είναι περί τις 185 (η Σαρακοστή, οι μέρες πριν από τον Δεκαπενταύγουστο, οι μέρες πριν από τα Χριστούγεννα αλλά και όλες οι Τετάρτες και οι Παρασκευές του έτους, πλην κάποιων εξαιρέσεων αν αυτές συμπίπτουν με γιορτές). Ουσιαστικά μιλάμε για το μισό έτος, ενώ εκείνοι που τηρούν αυστηρότερο καθεστώς νηστείας περιορίζουν τη μη νηστεία στις 120 έως 105 περίπου ημέρες.

Oσο και αν η νηστεία περιέχει εξ ορισμού το αίσθημα της στέρησης, αφού εξαιρεί αρκετά είδη διατροφής με κυρίαρχο το κρέας, οι Eλληνες έβρισκαν και βρίσκουν ακόμη τον τρόπο να καθιστούν δελεαστική τη διατροφή τους με νηστίσιμα ευρήματα. Σε σημείο ώστε να κάνουν κοινωνούς των νηστίσιμων γευμάτων τους και αλλόθρησκους, παλαιότερα τους Οθωμανούς, όπως σημειώνει ο περιηγητής André Georges Guillet (1678) που παραθέτει τη συμβουλή πατέρα προς τον γιο του «να προσεύχεται τουρκικά, αλλά να τρώει ρωμέικα». Πρέπει να παραδεχθούμε όμως ότι αν οι πρόγονοί μας ήταν ιδιαίτερα ευλαβικοί στην τήρηση των νηστίσιμων ημερών και περιόδων, σήμερα η χαλάρωση είναι σχεδόν γενικευμένη. Από την άλλη πλευρά, διατηρούμε την αγάπη μας για τα παραδοσιακά φαγητά που προέκυψαν σε περιόδους νηστείας (λαδερά κ.ά.).

Χοιροσφάγια

Το κρέας ήταν το στοιχείο της διατροφής που «παίδεψε» κάπως περισσότερο τους συμπατριώτες μας ανά τους αιώνες. Ήταν το πλέον απαγορευμένο είδος στη νηστεία, αλλά και το πλέον επιθυμητό όταν έληγε η περίοδός της. Ήταν λογικό λοιπόν να επινοηθούν τρόποι παρασκευής και κατανάλωσης που αναδείκνυαν τις αρετές του και αποζημίωναν την αποχή από αυτό. Η παράδοση είχε ακόμη πιο παλιά αφετηρία, τα αρχαιοελληνικά χοιροσφάγια, που πλέον είχαν συνδυαστεί με τη θρησκεία. Παραμονές Χριστουγέννων, ταυτόχρονα με τη νηστεία του Δωδεκαήμερου γινόταν η σφαγή του χοίρου της οικογένειας ο οποίος τρεφόταν επί μήνες με τα αποφάγια της. Το ζώο ήταν πια μεγάλο, βαρύ, με ικανή επιφάνεια δέρματος, μεγάλη ποσότητα λίπους και ακόμη μεγαλύτερη κρέατος. Το δέρμα ξυνόταν και τριβόταν με προσοχή, απλωνόταν να στεγνώσει στον ήλιο και ήταν μετά έτοιμο για να κατασκευαστούν τα τσαρούχια των μελών της οικογένειας. Το λίπος γινόταν λαρδί για μαγειρική και άλλη χρήση ενώ το κρέας γινόταν βασικά παστό για να συντηρηθεί και να χρησιμοποιηθεί σε βάθος χρόνου. Ακόμη και τα κόκαλα ήταν χρήσιμα για σούπες και συνοδευτικά γεύσης. Hταν και «ασφαλής» καταφυγή διατροφής, αφού ήταν κάτι που δεν ταίριαζε με τις διατροφικές συνήθειες μουσουλμάνων και εβραίων. Αλλά η «λιχουδιά» ήταν αλλού, στα λουκάνικα που παρασκευάζονταν με τέχνη και με ποικίλα αρωματικά, πικάντικα ή και απλά, και στις τσιγαρίδες, ενώ θέση στη διατροφή είχαν και τα εντόσθια.

Αρνιά, αγελάδες και κυνήγια

Εκτός από το χοιρινό κρέας και άλλα είδη είχαν αξιοπρόσεκτη θέση στη διατροφή, όπως τα κατσίκια και αρνιά, ψητά και φούρνου, με τα σουβλιστά να τιμώνται από όλους, ειδικά το Πάσχα. Οχι όμως σε μεγάλο βαθμό το βοδινό κρέας, μια και οι αγελάδες έπρεπε να μένουν ζωντανές για αγροτικές εργασίες, για την αναπαραγωγή και βεβαίως την παραγωγή γάλακτος, βούτυρου και τυριών. Γαλακτοκομικά προϊόντα βέβαια παράγονταν κύριως από τα αιγοπρόβατα.

Το κυνήγι ήταν προσφιλής τρόπος εύρεσης τροφής, τόσο γιατί ήταν πρόσφορος όσο και γιατί ήταν μια εναλλακτική μορφή στα συνηθισμένα. Ο λαγός, οι αγριόχοιροι, τα πουλιά –μπεκάτσες και φασιανοί– ήταν μερικά από τα ζώα και τα πετούμενα που γέμιζαν το τραπέζι των κατοίκων, ηπειρωτικών και νησιωτικών τόπων. Και προφανώς και οι κότες, που εκτρέφονταν και για τα αυγά τους.

Ψάρια και «φρούτα θάλασσας»

Η αλιεία ήταν αποκλειστικό προνόμιο των Ελλήνων, μια και οι Οθωμανοί δεν ψάρευαν, απλά φορολογούσαν και έτρωγαν από τα έτοιμα. Το ψάρι ήταν βασικό είδος διατροφής ως εναλλακτική λύση στην απαγόρευση της κρεοφαγίας αλλά και στη διάρκεια των «χαλαρών» περιόδων νηστείας, γιατί υπήρχαν και υπάρχουν και αυτές. Στις πιο αυστηρές ημέρες κυριαρχούσαν τα θαλασσινά γενικώς, όπως οι αστακοί, τα καλαμάρια, τα χταπόδια, οι γαρίδες και καραβίδες, τα όστρακα και άλλα. Ενας γενικός κανόνας ήταν ο τρόπος διατροφής στο Αγιο Ορος, όπου απαγορευόταν μεν απόλυτα η κρεοφαγία, αλλά υπήρχε καθορισμένη η διαβάθμιση κατανάλωσης των αλιευμάτων και θαλασσινών στις συγκεκριμένες ημέρες. Μάλιστα υπάρχει μια εξαιρετική περιγραφή αλιείας στο Άγιο Όρος δια χειρός ιερομονάχου Γεράσιμου Σμυρνάκη αρχές του 1900 η οποία παρατίθεται από τον Ι. Μ. Χατζηφώτη στο εξαιρετικό πόνημά του με τίτλο «Η Καθημερινή Ζωή των Ελλήνων στην Τουρκοκρατία»: «Η Μονή [Σημ. η Εσφιγμένου] διατηρεί γρίπον απαρτιζόμενον εκ δύο παραλλήλων δικτύων (πτερών) ων εις τα πέρατα υπάρχει δίκτυον εν είδει πείρας καλούμενον σάκκος, δι’ ου αλιεύουσιν οι πατέρες ρίπτοντες προ των Τειχών της Μονής και έλκοντες αυτόν εντός μιας ώρας μετ’ ιχθύων 5-150 οκάδων ως το πλείστον περίπου. Διατηρεί δ’ έτι και το καλούμενον θυννί είδος μονίμου γρίπου, ον ρίπτουσιν από της 23ης Απριλίου -15ης Ιουνίου εντός του όρμου των Αγίων Θεοδώρων, διοριζόμενων 8-10 πατέρων ως θυννοσκόπων ή κατασκοπευτών, εξ ων ανέρχονται, ανά εις εκ περιτροπής επί του εγγύς λιθοκτίστου θυννοσκοπείου και ειδοποιεί τους λοιπούς περί της διαβάσεως των καλουμένων θύννων (χιαδίων ήτοι μαγιάτικων) εκ του κάτωθι αυτού αφιεμένου ελευθέρου στενού στομίου μεταξύ ξηράς και γρίπου. Εν τω γρίπω δε ούτω προσκολλάται και μακρόν δίκτυον, όπως μη παρεκκλίνωσιν οι παρελαύνοντες, ιχθύες, όπως καλείται κοινώς άρκος (άρκυς). Δια του αυτού δε γρίπου προσέτι αγρεύονται κατά χιλιάδας εν επιτυχία και οι καλούμενοι ιχθύες όρκυνες ή κοινώς ορκύνια (είδος παλαμίδας)».

Δημητριακά, κρασί, ελιές και λάδι

Από την αρχαιότητα ακόμη οι ελιές, το λάδι, το στάρι για το ψωμί ακόμη και το κρασί θεωρούνταν ότι ήταν τα απόλυτα στοιχεία της βασικής διατροφής των Ελλήνων. Με βάση αυτά ως αφετηρία δημιουργούνταν δεκάδες παραλλαγές και συνδυασμοί που με τη σειρά τους χαρακτήριζαν τις διάφορες περιοχές του ελλαδικού χώρου. Τα λευκά κρασιά στα νησιά, τα κόκκινα στη Μακεδονία και την Πελοπόννησο, τα τσίπουρα και οι ρακές ανά την Ελλάδα και την Κρήτη και όλες οι άλλες ποικιλίες σε όλους τους τόπους δεν περιορίζονταν μόνο στο να επιβεβαιώνουν τον στίχο του Ψαλμού ότι ο «οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου», αλλά τον στήριζε και διατροφικά. Ανάλογη και η αξία του σιταριού για το ψωμί όπως και των πολλών ποικιλιών δημητριακών. Ενώ οι ελιές και το λάδι από μόνα τους εξασφάλιζαν ακόμη και την επιβίωση.

Πηγή: Gastronomos.gr