Παρά την πρόσφατη απόφαση δικαστηρίου στο Βερολίνο, που έκρινε παράνομες τις συνοριακές απορρίψεις αιτούντων άσυλο, ο Καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς και ο Υπουργός Εσωτερικών Αλεξάντερ Ντόμπριντ δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν την ίδια τακτική. Πρόκειται για μια απόφαση επικίνδυνη πολιτικά, δημοκρατικά, ευρωπαϊκά και οικονομικά.

Η ανάγκη για πιο αποτελεσματική διαχείριση της μετανάστευσης είναι κατανοητή. Όμως, ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείται μέσω εθνικής μονομέρειας και ενάντια στο ευρωπαϊκό και συνταγματικό πλαίσιο, υπονομεύει τα θεμέλια της δημοκρατίας, εντείνει τις κοινωνικές διαιρέσεις και ενισχύει την Ακροδεξιά. Την ίδια ώρα, αποδυναμώνει την Ευρώπη σε μια ιστορική συγκυρία που η ενότητά της είναι πιο κρίσιμη από ποτέ, και επιφέρει σοβαρές συνέπειες στην ίδια τη γερμανική οικονομία.

Η Γερμανία στον δρόμο του Τραμπ;

Όλο και περισσότερο, η μεταναστευτική ρητορική του Μερτς και του Ντόμπριντ μοιάζει με εκείνη του Ντόναλντ Τραμπ. Για χρόνια, οι δύο πολιτικοί καλλιέργησαν την ιδέα ότι οι πρόσφυγες εκμεταλλεύονται το κοινωνικό κράτος και έχουν πλεονεκτήματα έναντι των Γερμανών. Ο ίδιος ο Μερτς δήλωσε πως «οι μετανάστες πηγαίνουν στον οδοντίατρο ενώ οι Γερμανοί δεν βρίσκουν ραντεβού».

Τώρα που βρίσκονται στην εξουσία, επιχειρούν να παρακάμψουν ακόμη και δικαιώματα κατοχυρωμένα από τον ίδιο τον Βασικό Νόμο. Πού σταματά αυτός ο κατήφορος; Και πόσο πιο κοντά στην ακροδεξιά ατζέντα είναι διατεθειμένοι να φτάσουν;

Η δημοκρατία, ο πρώτος χαμένος

Η νέα πολιτική γραμμή προκαλεί τριπλή ζημιά. Πρώτα απ’ όλα, πλήττει τα ίδια τα θεμέλια της δημοκρατίας. Ακόμη κι αν η απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου αφορά μεμονωμένο περιστατικό, η πρόθεση να συνεχιστούν μαζικές απορρίψεις παρά την απόφαση, διαβρώνει την έννοια της διάκρισης των εξουσιών και αγνοεί βασικά δικαιώματα. Το δικαίωμα στο άσυλο είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο και δεν μπορεί να υπόκειται σε πολιτικές σκοπιμότητες.

Αντί να αναζητούν συναινέσεις, οι κυβερνητικοί εταίροι τροφοδοτούν τον πολιτικό διχασμό και ενισχύουν το AfD το οποίο, δυστυχώς, αποδεικνύεται και ο μόνος κερδισμένος από αυτή την ατζέντα. Οι χαμένοι είναι η δημοκρατία, η κοινωνική συνοχή και η ίδια η σταθερότητα του μέλλοντος μας.

Μια αποδυναμωμένη Ευρώπη είναι μια αδύναμη Γερμανία

Η δεύτερη σοβαρή συνέπεια αυτής της πολιτικής είναι η ζημιά στην ευρωπαϊκή συνοχή. Το γερμανικό δικαστήριο ήταν σαφές: μονομερείς εθνικές ενέργειες αντιβαίνουν στο ευρωπαϊκό δίκαιο. Η Γερμανία, με τέτοιες πρακτικές, όχι μόνο φθείρει το κύρος της, αλλά ενισχύει και ακροδεξιές φωνές σε γειτονικά κράτη. Η Πολωνία είναι ήδη χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς μπορεί να διολισθήσει ένα κράτος υπό τέτοιες επιρροές.

Επιπλέον, σε έναν κόσμο αυξανόμενης γεωπολιτικής πίεσης με τις ΗΠΑ και την Κίνα να ανταγωνίζονται ανοιχτά η Γερμανία, ως ανοιχτή και εξαρτημένη οικονομία, χρειάζεται μια ισχυρή, ενωμένη Ευρώπη περισσότερο από ποτέ. Όταν υπονομεύουμε την ευρωπαϊκή ενότητα, ουσιαστικά πλήττουμε το ίδιο μας το μέλλον.

Οικονομικές απώλειες με ορίζοντα δεκαετίας

Τρίτο και εξίσου κρίσιμο: η νέα γραμμή μετανάστευσης θα έχει σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία. Ειδικοί από την Ινδία, τη Βραζιλία ή τις Φιλιππίνες, που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την αγορά εργασίας, αποφεύγουν πλέον συνειδητά τη Γερμανία, όχι για λόγους μισθών ή συνθηκών, αλλά εξαιτίας του κλίματος απόρριψης και καχυποψίας.

Ταυτόχρονα, η ανεξέλεγκτη μετανάστευση λόγω πολέμων και διώξεων συνεχίζεται, γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν άλλη επιλογή. Όμως η ελεγχόμενη, παραγωγική μετανάστευση, αυτή που χρειάζεται η χώρα, στερεύει. Και αυτό θα έχει συνέπειες για την υγεία, την περίθαλψη, την τεχνολογία, τις επιχειρήσεις και τις θέσεις εργασίας των ίδιων των Γερμανών πολιτών.

Τρεις άμεσες διορθωτικές κινήσεις

Για να αποφύγουμε τα χειρότερα, απαιτείται άμεση αλλαγή πορείας, βασισμένη σε τρεις άξονες:

1. Σεβασμός στον νόμο και στους ευρωπαϊκούς θεσμούς
   Ο Καγκελάριος και η κυβέρνησή του πρέπει να δεσμευτούν δημόσια ότι θα τηρούν το συνταγματικό και ευρωπαϊκό δίκαιο. Η εθνική μονομέρεια δεν είναι λύση· η στήριξη μιας κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής μετανάστευσης είναι μονόδρομος.

2. Δημοκρατική, ειλικρινής συζήτηση
   Οι πολιτικοί που υπερασπίζονται τη δημοκρατία οφείλουν να απορρίψουν τον λαϊκισμό και να πουν την αλήθεια: η μετανάστευση είναι μια πρόκληση, αλλά και μια αναντικατάστατη ευκαιρία. Χωρίς αυτήν, δεν υπάρχει βιώσιμο μέλλον για την οικονομία μας.

3. Πραγματική ένταξη, όχι αποκλεισμός
   Περισσότεροι από 3,2 εκατομμύρια αιτούντες άσυλο ζουν ήδη στη Γερμανία. Το ερώτημα δεν είναι πώς θα τους κρατήσουμε έξω, αλλά πώς θα τους εντάξουμε. Πρέπει να αφαιρέσουμε γραφειοκρατικά εμπόδια, να επιταχύνουμε διαδικασίες και να επενδύσουμε στην εκπαίδευση, την εργασία και την κοινωνική ένταξη.

Η παρούσα μεταναστευτική πολιτική οδηγεί σε ένα αδιέξοδο που μόνο το AfD επωφελείται. Αν θέλουμε μια δημοκρατική, ισχυρή και βιώσιμη Γερμανία, η απάντηση είναι μία: σεβασμός στους θεσμούς, στροφή προς την Ευρώπη και στήριξη στην ένταξη.

Μάρτσελ Φράτσερ – Πρόεδρος του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, δήλωσε ότι η απόφαση για το ποιος θα ηγηθεί της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Fed) θα ανακοινωθεί πολύ σύντομα.

Μιλώντας σε δημοσιογράφους στο προεδρικό αεροσκάφος Air Force One, ο Τραμπ επανέλαβε τη θέση του πως ένας «ικανός πρόεδρος της Fed» θα πρέπει να μειώσει τα επιτόκια, υπονοώντας ότι αυτή είναι βασική του προτεραιότητα για την επιλογή του προσώπου.

Ερωτηθείς για τον Κέβιν Γουόρς – πρώην μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Fed (2006-2011) και ένα από τα ονόματα που ακούγονται έντονα για τη θέση – ο Τραμπ σημείωσε πως «χαίρει μεγάλης εκτίμησης».

Ο πρόεδρος δεν παρέλειψε να επιτεθεί εκ νέου στον σημερινό επικεφαλής, Τζερόμ Πάουελ, κατηγορώντας τον για καθυστερημένη αντίδραση και επιμένοντας ότι τα επιτόκια θα έπρεπε να είχαν ήδη μειωθεί κατά μία ποσοστιαία μονάδα.

Μάλιστα, κατά την πρόσφατη συνάντησή τους, ο Τραμπ φέρεται να είπε στον Πάουελ πως η επιλογή του να μην προχωρήσει σε επιθετική μείωση επιτοκίων ήταν «λάθος».