Ιστορία - Πολιτισμός

Ξεκινά το συνέδριο της ντροπής για τον Αλή Πασά – Οργισμένοι οι Σουλιώτες για την παραχάραξη της ιστορίας

Δημοσιεύτηκε στις

24 Οκτωβρίου 2021 στις 11:45

από τον

ΧΑΚ

Επιστολές-κόλαφος για την εθνική ντροπή από τον τρισέγγονο του Σουλιώτη αγωνιστή του 1821 Λάμπρου Κουτσονίκα και τον σύλλογο των απανταχού Σουλιωτών

Ακόμα μία οργισμένη επιστολή έλαβε η εφημερίδα «δημοκρατία» για το συνέδριο της ντροπής με θέμα τον Αλή Πασά που αρχίζει σήμερα (στις 18:00 στον Πολιτιστικό Πολυχώρο «Δημήτρης Χατζής») στα Ιωάννινα. Τη νέα επιστολή υπογράφει ο Δημήτριος Μπότσαρης, προεδρεύων του Συλλόγου των Απανταχού Σουλιωτών.

Μια ακόμα επιστολή, αυτή τη φορά προς τους διοργανωτές του συνεδρίου έστειλε ο Νικόλαος Λάμπρου Κουτσονίκας, πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Το Σούλι», τρισέγγονος του Σουλιώτη αγωνιστή του 1821 και ιστοριογράφου Λάμπρου Κουτσονίκα.

Στην επιστολή του ο Δημήτριος Μπότσαρης αναφέρει:

«Ουαί υμίν, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές… Με αυτή τη χαρακτηριστική φράση κατέκρινε δριμύτατα και κατήγγειλε δημόσια τους Εβραίους γραμματείς και Φαρισαίους, στην Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς Χριστός, χαρακτηρίζοντάς τους υποκριτές, λόγω ασυνέπειας λόγων και έργων.

Το ίδιο ακριβώς μπορεί να πει κάποιος σήμερα και να καταγγείλει δημόσια και πρώτο τον δήμαρχο Ιωαννιτών Μωυσή Ελισάφ, διότι, ενώ προανήγγειλε ως αιτία αυτού του απαράδεκτου και απρεπούς τριήμερου συνεδρίου τη συμμετοχή του Δήμου Ιωαννιτών στις επετειακές γιορτές των 200 χρόνων από την έναρξη της Επανάστασης του 1821, κατέληξε ουσιαστικά να ατιμάσει αυτές τις γιορτές, τιμώντας, σχεδόν, τον Αλή Πασά, για τον οποίο ο κ. Ελισάφ και όλοι οι συμμετέχοντες στο συνέδριό του θα ομιλούν επί τριήμερο ευνοϊκά, προσπαθώντας να αναδείξουν τη προσωπικότητά του και να βρουν κάποια σημαντικά, κατ’ αυτούς, έργα του, όπως δείχνει και το αναρτημένο πρόγραμμα αυτού του συνεδρίου.

Ταυτόχρονα, είναι βέβαιο ότι ουδείς εξ αυτών θα αναφερθεί στον πρότερο βίο του και στο ξεκίνημα της αισχρής καριέρας του Αλή ως αρχηγού μιας ληστοσυμμορίας, όπως και ο πατέρας του, και κατόπιν ως ο μεγαλύτερος σφαγέας των Ελλήνων, όλων των περιοχών της δικαιοδοσίας του, όπως αυτές της Πρέβεζας το 1798, όπου εκτός των κατοίκων της σφαγίασε και Γάλλους αιχμαλώτους πολέμου, εκθέτοντας την Ηπειρο διεθνώς, του Ζαλόγγου και του Σέλτσου το 1803 και το 1804, του Γαρδικίου το 1812, του Χορμόβου το 1813, της Χειμάρρας το 1815, και σωρεία άλλων μεμονωμένων σφαγιασμών και μαρτυρικών θανατώσεων, που διέταξε για πάμπολλα ένδοξα άτομα των αγώνων, που “έπεσαν” για την Επανάσταση, τη θρησκεία και την Ελευθερία της Πατρίδας μας.

Επίσης, από τους ομιλητές, ο περιφερειάρχης Ηπείρου Αλέξανδρος Καχριμάνης, ο εκ Μετσόβου ορμώμενος και έχοντας συνεισφέρει πολλά για το Σούλι, τα οποία και τον τιμούν, τι ευνοϊκό θα πει κατά την ομιλία του για τον Αλή, που ταλαιπώρησε και τους δικούς του προγόνους, αυξάνοντας δραματικά τη φορολογία για τους Μετσοβίτες, οδηγώντας τους στην πείνα και την εξαθλίωση, αφού κάθε κατηγορία του θα αμαυρώσει τον στόχο του συνεδρίου, που θέλει να παρουσιάσει και να προβάλει τον μέγιστο, ίσως, εχθρό των Ελλήνων επαναστατών ως έναν “εκσυγχρονιστή ηγέτη” της εποχής του, που έκανε “έργα” και είχε οργανώσει μια “πολυπολιτισμική κοινωνία”, που λειτουργούσε εύρυθμα, καθιστώντας τα Ιωάννινα μια νέα Αθήνα, κατά την άστοχη παρομοίωση της κυρίας Γιακωβάκη, αλλά και των τεσσάρων Αλβανών ομιλητών που θα υμνήσουν τον Αλή;

Οσο για τον πρύτανη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Τριαντάφυλλο Αλμπάνη, μόνο θλίψη και προβληματισμό μπορούμε να εκφράσουμε δημόσια για τη συνδιοργάνωση με τον Δήμο Ιωαννιτών αυτού του ανθελληνικού, θα πουν χιλιάδες, συνεδρίου, με τη σκέψη ότι οι νέοι επιστήμονες που θα αποφοιτήσουν από το πανεπιστήμιο αυτό θα διδάξουν στη μαθητιώσα ελληνική νεολαία ότι κάθε τύραννος και σφαγέας του Ελληνισμού μπορεί να είναι σημαντικότερος από τους Ελληνες ήρωες της Επανάστασης του 1821 που δόξασαν τον Αγώνα για την Ελευθερία, προφέροντας θυσία την ίδια τη ζωή τους, που την αφαίρεσε ο χειρότερος των τυράννων, ο Αλή Πασάς, το “τιμώμενο” πρόσωπο του απαράδεκτου και απρεπέστατου, για την Ελλάδα, αυτού συνεδρίου…

Τέλος, για την κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη, δεν περιμέναμε και κάτι καλύτερο από αυτήν, αφού τα δείγματα γραφής που έχουν δώσει κάποια επιστημονικά μέλη της επιτροπής όπου ηγείται έχουν εκφραστεί απαξιωτικά τόσο για τον Γέρο του Μοριά Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, της Ρούμελης Γεώργιο Καραϊσκάκη και τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια, χαρακτηρίζοντας τον τελευταίο δικτάτορα… Αιδώς, Αργείοι… Με αυτά και με αυτά, η κυρία Αγγελοπούλου απέδειξε ότι ούτε να ενώσει τους Ελληνες μπορεί ούτε να τους κάνει να νιώσουν “περήφανοι”, για να αναφερθώ στους δύο στόχους που έθεσε ο πρωθυπουργός όταν ανακοίνωνε την επιλογή της.

Επομένως, αφού κάποιοι αποφάσισαν ότι θα πρέπει σε μεγάλες εθνικές επετείους αντί για τους ήρωές μας να τιμούμε τους τυράννους και τους σφαγείς μας, δεν θα ακουστεί παράξενα αν κάποιοι προτείνουν κατά τις γιορτές τον Χριστουγέννων να γιορτάσουμε ως τιμώμενο πρόσωπο τον Ηρώδη…»

nb afisa synedrio ali pasa

Με δύο εκδηλώσεις απαντούν οι Σουλιώτες στην παραχάραξη της Ιστορίας

Με διπλή δράση απαντούν οι Σουλιώτες στο συνέδριο που διοργανώνεται στα Ιωάννινα για την εποχή του… Αλή Πασά με τη στήριξη της Γιάννας Αγγελοπούλου. Το Σάββατο διοργανώνεται στην Παραμυθιά ημερίδα για τον ιστορικό χώρο του Σουλίου, ενώ την Κυριακή εγκαινιάζεται από τον έβδομο απόγονο του Λάμπρου Τζαβέλα το Τζαβελέικο, το σπίτι του αθάνατου οπλαρχηγού!

Την πρώτη δράση συνδιοργανώνουν η Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσπρωτίας και ο Δήμος Σουλίου. Είναι μία εκδήλωση που εντάσσεται στο πλαίσιο των επετειακών δράσεων για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821.

«Μέσα από δέκα ανακοινώσεις διακεκριμένων επιστημόνων, που άπτονται της αρχαιολογικής και ιστορικής έρευνας, της αρχιτεκτονικής και της λαογραφίας, η ημερίδα αποσκοπεί στην ανασύνθεση των παλαιότερων ερευνών και την παρουσίαση των νεότερων δεδομένων της επιστημονικής έρευνας για το Σούλι τόσο στην επιστημονική κοινότητα όσο και το ευρύ κοινό» αναφέρει στο δελτίο Τύπου ο δήμαρχος Σουλίου Ιωάννης Καραγιάννης.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα «Καρκαμίσι» της Παραμυθιάς. Θα αρχίσει στις 9.30 το πρωί και ο κόσμος μπορεί να την παρακολουθήσει ζωντανά μέσω της επίσημης ιστοσελίδας του δήμου.

Όσο για το Τζαβελέικο, ο δήμαρχος του Σουλίου όχι μόνο εξέφρασε την περηφάνια του, αλλά ευχήθηκε να βρεθούν και άλλοι ιδιώτες για να αναστηλώσουν τα σπίτια των ηρωικών μορφών που έγιναν παράδειγμα προς μίμηση για τους Ελληνες. «Μόνο εθνική υπερηφάνεια μπορούμε να αισθανόμαστε. Είναι μία εξαιρετική πρωτοβουλία από τον Λάμπρο Τζαβέλα και μακάρι να βρει μιμητές» μας είπε ο Ιωάννης Καραγιάννης.

nb keimeno programma souli

Τιμούν τον μεγαλύτερο σφαγέα των Χριστιανών!

Με μια σκληρή επιστολή προς τους διοργανωτές του συνεδρίου της ντροπής για τον Αλή Πασά απαντά ο Νικόλαος Λάμπρου Κουτσονίκας, πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Το Σούλι», τρισέγγονος του Σουλιώτη αγωνιστή του 1821 και ιστοριογράφου Λάμπρου Κουτσονίκα.

Ο κ. Κουτσονίκας τοποθετεί ορθά όλα τα ιστορικά γεγονότα για τον Πασά δυνάστη της Ηπείρου και διαμαρτύρεται έντονα για την προσπάθεια αλλοίωσης των πραγματικών γεγονότων.

Αναλυτικά αναφέρει:

«Μαθαίνοντας προ ολίγων ημερών ότι στις 22-24/10/2021 θα πραγματοποιηθεί στα Ιωάννινα το διεθνές συνέδριο με θέμα “Ο Αλή Πασάς και η εποχή του”, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, συνεκλονίσθην και έμεινα ενεός. Κατ’ αρχήν, ως Ελληνας πολίτης και ύστερα ως πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου “Το Σούλι” κι ως τρισέγγονος του Σουλιώτη ιστοριογράφου Λάμπρου Κουτσονίκα, επιτελούς του Καραϊσκάκη και των Μποτσαραίων κατά τον Αγώνα, νιώθω το χρέος προς τους προγόνους μας που έπεσαν για τη Λευτεριά ιδιαίτερα ισχυρό. Ως εκ τούτου, επεξηγώ πιο αναλυτικά παρακάτω τους λόγους για τους οποίους εμείς οι Σουλιώτες είμαστε αντίθετοι με την πρωτοβουλία του δημάρχου Ιωαννίνων.

Οι κτίσεις εκκλησιών

Κατ’ αρχήν, τα Ιωάννινα αποτελούσαν πάντα ένα σταυροδρόμι πολιτισμών και στρατηγικό κόμβο στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, με αποτέλεσμα να μη χάνουν ποτέ τη σημασία τους. Επομένως, ο Αλή Πασάς βρήκε τα προϋπάρχοντα θεμέλια και δεν δημιούργησε κάτι εξαρχής. Στη συνέχεια, οι κτίσεις εκκλησιών και συναγωγών επί Αλή Πασά δεν απετέλεσαν κάτι το ιδιαίτερο, καθότι ενετάσσοντο στην ευρύτερη πολιτική της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας προς εξευμενισμό των υποδούλων λαών της, ούτως ώστε να μην επαναστατήσουν.

Επίσης, ο Αλή Πασάς δεν αποτελεί έναν φωτισμένο ηγέτη, αλλά έναν τύραννο, ο οποίος καταδυνάστευσε άμεσα τις περιοχές από τη Χειμάρρα και τη Δυτική Μακεδονία, ως τη Θεσσαλία, την Αιτωλοακαρνανία και τη Φθιωτοφωκίδα, είτε δολοφονώντας όσους ανθίσταντο μαζί με τις οικογένειές τους είτε δημεύοντας τη γη προς προσωπικό του πλουτισμό.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα αυτής της τακτικής. Πέρα από εμάς τους Σουλιώτες, τους οποίους κατέστρεψε στο Κούγκι, στο Ζάλογγο και το Σέλτσο την περίοδο 1803-1804, μπορούμε να αναφέρουμε την καταστροφή του Βουθρωτού στη Βόρειο Ηπειρο το 1798 (η οποία είχε ως αποτέλεσμα να μην ξανακατοικηθεί, ενώ ήταν συνεχώς κατοικούμενος από την αρχαιότητα), τη σφαγή της Πρέβεζας την ίδια περίοδο, κατά την οποία σφαγιάστηκαν και Γάλλοι αιχμάλωτοι πολέμου, εκθέτοντας έτσι και την Ηπειρο διεθνώς, την καταστροφή του Χορμόβου (χωριό της Βορείου Ηπείρου, το οποίο ανέδειξε ήρωες, όπως ο Κώστας Λαγουμιτζής) το 1813, τη δήμευση της περιουσίας του κλεφταρματολού και προκρίτου Ασπροποτάμου Τρικάλων Γεωργίου Χατζηπέτρου, ο οποίος ήταν προστάτης των αγωνιστών για την ελευθερία, την ύπουλη σφαγή της οικογενείας των αγωνιστών της Πιερίας (και εξαδέλφων του συνεργάτη του Υψηλάντη Γεωργάκη Ολυμπίου) Λαζαίων τον Απρίλιο του 1813, μέσω του συνεργάτη του Αλή Πασά Βλαχοθόδωρου, τη φυγή των Παργίων στα Επτάνησα το 1819, καθώς και σωρεία άλλων περιστατικών, τα οποία ο χώρος δεν ευνοεί να αναφερθούν εδώ.

Έφυγαν να σωθούν

Απλά μόνο να πούμε ότι οι σπουδαίοι εθνικοί ευεργέτες εξ Ιωαννίνων, όπως ο Ζώης Καπλάνης, οι Αδελφοί Ζωσιμά, ο Γεώργιος Χατζηκώστας και ο Γεώργιος Ριζάρης, έφυγαν στη Ρωσία επί Αλή Πασά, ούτως ώστε να νιώσουν ελεύθεροι, ενώ ακόμη και συνεργάτες του Αλή Πασά, όπως ο διδάσκαλος του Γένους Αθανάσιος Ψαλίδας, οι θησαυροφύλακες Αθανάσιος Λιδωρίκης και Αθανάσιος Βάγιας (γαμπρός του Σουλιώτη ηγήτορα Νικολάου Κουτσονίκα ή γερο-Κουτσονίκα, προ-προ-προ-προπάππου τού γράφοντος και ηρωικού πεσόντος στο Σέλτσο τον Απρίλιο του 1804) κ.ά., με την έκρηξη της Ελληνικής Επαναστάσεως, είτε κατόρθωσαν να διαφύγουν στα Επτάνησα είτε να δραπετεύσουν προς τη Ρούμελη (όπως ο Οδυσσέας Ανδρούτσος) και να διαδραματίσουν πολιτικοστρατιωτικό ρόλο στο πλευρό των ομοφύλων τους Ελλήνων, ακριβώς εξαιτίας της αυταρχικότητας και της βίας του αληπασαλικού περιβάλλοντος.

Μαρασμός των Ιωαννίνων

Τέλος, η πολιτική του Αλή Πασά οδήγησε μακροπρόθεσμα στον μαρασμό των Ιωαννίνων. Και τούτο διότι, όταν το 1788 ανέλαβε ο Αλή Πασάς, τα Ιωάννινα ήταν ακμάζουσα πόλη. Ομως, όταν κηρύχθηκε το 1820 φιρμανλής (προδότης) και εν συνδυασμώ με την πολιτική του και την εισβολή του Χουρσίτ Πασά στην Ηπειρο προς καθαίρεσιν και εκτέλεσή του, τα Ιωάννινα είχαν μαραζώσει πληθυσμιακά και στη συνέχεια βομβαρδίστηκαν άγρια από τα οθωμανικά στρατεύματα, με αποτέλεσμα ο κεντρικός πυρήνας της πόλης να έχει καταστραφεί σε σημαντικό βαθμό και το 1867, 46 έτη από τον Αγώνα, να υπάρχει στην πόλη μόνο το 1/3 του πληθυσμού τής προ Αλή Πασά περιόδου.

Χώρια πως ο τίτλος του συνεδρίου είναι απατηλός και χειραγωγεί το κοινό, ιδιαίτερα τους νέους, καθότι δείχνει ως μοναδικό πρωταγωνιστή τον Αλή Πασά με θετική δράση, κάτι που δεν ισχύει.

Είναι σαν να λέμε πως γίνεται συνέδριο στο Τελ Αβίβ με τίτλο «Ο Χίτλερ και ο καιρός του», με θετική παρουσίαση του Χίτλερ ως δημιουργού του Ισραηλινού κράτους, ο οποίος προκάλεσε το Ολοκαύτωμα, πέραν των λοιπών εγκλημάτων στην πατρίδα μας.

nb keimeno elisaf — Ο Δήμαρχος Ιωαννίνων

«Ακυρώστε το συνέδριο, διαβάστε Ιστορία»

Καλούμε τον δήμαρχο των Ιωαννίνων να μελετήσει ενδελεχώς τόσο τα απομνημονεύματα των αγωνιστών του 1821 που έζησαν τον Αλή Πασά, όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (σ.σ.: ο Κολοκοτρώνης αναφέρεται, διότι μέσω του Βελή Πασά, ο Αλή Πασάς ήλεγχε κι ένα σημαντικό τμήμα της Πελοποννήσου), ο Νικόλαος Κασομούλης, ο Λάμπρος Κουτσονίκας, ο Χριστόφορος Περραιβός κι ο Ιωάννης Μακρυγιάννης (ο πατέρας του δολοφονήθηκε από άνδρες του Αλή Πασά το 1798 στο χωριό του το Κροκύλειο Φωκίδας), όσο και ξένες πηγές, όπως τα βιβλία των Βρετανών περιηγητών William Martin Leake, John Cam Hobhouse, τις αναφορές του Βρετανού προξένου στην Πρέβεζα το 1821 William Meyer, το έργο του Γάλλου φιλέλληνα προξένου στα Ιωάννινα Francois Pouqueville, τις αναφορές του Πρώσου προξένου στα Ιωάννινα κατά το 1803-1804 Jacob Bartholdy, το βιβλίο του Γάλλου εξωμότη, επιτελούς του Αλή Πασά και αυτόπτη μάρτυρα στο Ζάλογγο Ιμπραήμ Μανζούρ Εφέντη, “Mémoires sur la Grece et l’ Albanie, pendant le gouvernement d’Ali-Pascha”, το οποίο εκδόθηκε στη Γαλλία το 1827 και περιγράφει καταλεπτώς πολλά από τα παρασκήνια στην αυλή του Αλή Πασά κ.λπ., ούτως ώστε μήπως αναθεωρήσει και ακυρώσει το συνέδριο αυτό, το οποίο δεν περιποιεί τιμές, ούτε στην Ελλάδα ούτε στην πόλη των Ιωαννίνων, για την οποία υποτίθεται ότι εργάζεται».

ΠΗΓΗ: newsbreak.gr

Σχετικά θέματα

ΧΑΚ

Είναι ο άγνωστος Χ, αλλά φυσικό πρόσωπο που βοηθάει στην παραγωγή ειδήσεων στο Geopolitico.gr, αλλά και τη δημιουργία βίντεο στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως ανθρώπινο αλγόριθμο λόγω του όγκου των δεδομένων και πληροφοριών που αφομοιώνει καθημερινώς. Είναι καταδρομέας με ειδικότητα Χειριστή Ασυρμάτων Μέσων.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιστορία - Πολιτισμός

Σαν παραμύθι Αλεξανδρινό βγαλμένο απ’ την Κρήνη της Στυγός

Ψιθύρισμα ακατάληπτων λόγων που έρχονταν από μακριά. Γράφει η εκπαιδευτικός και συγγραφέας Κρινιώ Καλογερίδου

Δημοσιεύτηκε

6 ώρες πριν

στις

16 Ιανουαρίου 2025

από τον

Κρινιώ Καλογερίδου

Γράφει η εκπαιδευτικός και συγγραφέας Κρινιώ Καλογερίδου

Το τελευταίο πολεμικό συμβούλιο (στην Πέλλα) το οποίο συγκάλεσε ο βασιλιάς της Μακεδονίας Αλέξανδρος πριν την μετάβαση της ελληνικής δύναμης στην Ασία με επικεφαλής τον ίδιο (εκλεγμένο από το Συνέδριο των Ελλήνων – ”πλην Λακεδαιμονίων” – στον Ισθμό της Κορίνθου το 337 π Χ) έβαινε προς το τέλος του.

Έβαινε προς το τέλος του με παρόντες τους στρατηγούς Περδίκκα, Αντίπατρο, Παρμενίωνα, Ηφαιστίωνα και Κλείτο, οι οποίοι παρακολουθούσαν σκεπτικοί και σιωπηλοί την ομιλία του αρχηγού τους για την κατάσταση του στρατεύματος.

Είχε ολοκληρωθεί ήδη η ενημέρωση και ο Αλέξανδρος άφησε για το τέλος τις εξηγήσεις γύρω απ’ το θέμα της οικονομικής κάλυψης της εκστρατείας κατά των Περσών, προσθέτοντας καταληκτικά – για να καθησυχάσει τους ανήσυχους στρατηγούς του – ότι οι πηγές άντλησης εσόδων για το τολμηρό του εγχείρημα δεν βρίσκονταν στην Ελλάδα, αλλά στην Ασία. Στις πόλεις που θα κατακτούσαν.

Επιπρόσθετα, τους αποκάλυψε ότι είχε συμπεριλάβει στο σχέδιό του – πέρα απ’ τις λύσεις χρηματοδότησης ακόμα και για διασφάλιση της σταθερότητας στα μετόπισθεν (βασίλειο της Μακεδονίας) – τον τρόπο συνεχούς τροφοδότησης της πολεμικής μηχανής που κληροδότησε από τον πατέρα του (Φίλιππο Β’), η οποία ήδη είχε ενισχυθεί από 1600 Θεσσαλούς ιππείς, μισθοφόρους από τη Θράκη, 700 Αθηναίους στρατιώτες και άλλους Έλληνες (Αργείους, Ακαρνάνες, Θεσσαλούς κλπ, πλην των Σπαρτιατών που απουσίαζαν για θρησκευτικούς λόγους).

Η μεγάλη αποκάλυψη όμως είχε να κάνει με το μοίρασμα σε εκείνους (τους στρατηγούς, δηλαδή) της πατρικής κληρονομιάς του, γιατί ο ίδιος δε θα τη χρειαζόταν! Ήταν σαν να έπεσε κεραυνός μεταξύ των παρευρισκομένων, που τον κοίταξαν μουδιασμένοι για λίγα λεπτά με άσχημα προαισθήματα.

Ύστερα πήρε τον λόγο ο Αντίπατρος (τον οποίο αποφάσισε τελικά ο Αλέξανδρος να ορίσει αρχηγό των μακεδονικών δυνάμεων που θα παρέμεναν στην Μακεδονία και Επίτροπο του Μακεδονικού Βασιλείου), για να του πει αυτά που ένιωθαν όλοι και δίσταζαν να του το φανερώσουν. Ότι, δηλαδή, – αντί να διαμοιράζει σ’ εκείνους την κληρονομιά που του άφησε ο Φίλιππος, ίσως θα έπρεπε να βρει σύζυγο που θα του χάριζε διάδοχο πριν αναχωρήσουν για την εκστρατεία.

Ο Αλέξανδρος κάρφωσε πάνω του οργίλη ματιά και του απάντησε κοφτά ότι – με την Περσία έτοιμη για νέο πόλεμο κατά της Ελλάδας – δεν είχε τον νου του σε παντρολογήματα και νυφικά κρεβάτια. Όμως ο Περδίκκας τον διέκοψε κυριευμένος από αγωνία και του είπε φανερά ταραγμένος:

– Δεν θέλουμε δώρα εμείς, χωρίς εσένα κοντά μας. Προτιμάμε να έχουμε μερίδιο στις ελπίδες κι όχι στα κτήματά σου, για όσο καιρό τουλάχιστον θα αντέξουμε να πολεμάμε στο πλευρό σου…

Μια παγωμένη σιωπή απλώθηκε ξαφνικά. Ύστερα άρχισε ένα σιγανό κλάμα σαν μοιρολόι για τον αρχηγό που βιαζόταν να τους αποχωριστεί μοιράζοντάς τους την περιουσία του (αγροικίες, δάση χωριά και βασιλικά κτήματα, τα οποία του άφησε ο πατέρας του)…

Ο Αλέξανδρος είχε απομακρυνθεί ήδη από την αίθουσα του πολεμικού συμβουλίου και αποχαιρετούσε την μητέρα του, την Ολυμπιάδα έξω από το παλάτι τους. Οι στρατηγοί επέστρεψαν στις θέσεις τους. Μόνο ο Αντίπατρος έμεινε να παρακολουθεί τον αποχαιρετισμό κάνοντας προσπάθεια για να μην κλάψει.

Με την άκρη του ματιού του τον πήρε είδηση ο Αλέξανδρος. Ασπάστηκε για τελευταία φορά την Ολυμπιάδα ακούγοντας την ευχή της ”Οι θεοί ας είναι μαζί σου!” κι ύστερα στράφηκε στον Αντίπατρο που πλησίαζε.

Τον κοίταξε καρφωτά στα μάτια και του είπε με τραβηγμένα τα όμορφα χαρακτηριστικά του από τη συγκίνηση:

– Αντίπατρε, στα χέρια σου αφήνω τη Μακεδονία και τη μητέρα μου. Κι επειδή σ’ εμπιστεύομαι σαν αδελφό μου, σου ζητάω να την τιμάς και να μην την πικράνεις ποτέ.

– Σου το ορκίζομαι. Το ορκίζομαι και στους δυο σας, είπε με ταραγμένη φωνή εκείνος και, αφού φίλησε σταυρωτά τον Αλέξανδρο και την άκρη του μανδύα της Ολυμπιάδας, απομακρύνθηκε μ’ ένα σφίξιμο στην καρδιά δίνοντας την ευκαιρία στον Αλέξανδρο να ψάξει να βρει την αδελφή του την Κυνάνη. για να την αποχαιρετήσει (σ.σ: Η Κυνάνη ήταν ετεροθαλής αδελφή του Αλέξανδρου, κόρη του Φίλιππου Β’ από την Ιλλύρια πριγκίπισσα Αυδάτη).

Όμως δεν βρήκε την Κύνα, για να του δώσει αυτό που του υποσχέθηκε και να την αποχαιρετήσει. Έτσι ο Αλέξανδρος πήρε το δρόμο για το στρατόπεδο των Ελλήνων απογοητευμένος έχοντας ωστόσο την αίσθηση ότι άκουγε κάπου κοντά το χλιμίντρισμα του αλόγου της και το ψυθίρισμά της…

Ψιθύρισμα ακατάληπτων λόγων που έρχονταν από μακριά. Και έρχονταν από μακριά, γιατί την ίδια στιγμή η Κυνάνη βρισκόταν στην Ελλάδα. Κατευθυνόταν καλπάζοντας προς τα Αοράνια Όρη της οροσειράς του Χελμού, ώσπου κάποια στιγμή έφτασε σε πετρώδες έδαφος.

Σταμάτησε απότομα, ξεκαβάλησε και έδεσε το άλογό της σε ένα δέντρο, για να κάνει πεζή την απόσταση που ήθελε να καλύψει. Πέρασε μέσα από πυκνές χαράδρες και νεροσυρμές οι οποίες κυλούσαν από έναν απόκρημνο, σκιερό βράχο (2.100 μέτρα πάνω απ’ τη θάλασσα της Αχαγιάς στην ορεινή Αιγιάλεια της Αχαΐας της βορειοδυτικής Πελοποννήσου), απ’ όπου ανάβλυζε το ”Ύδωρ Στυγός” – όπου τοποθετεί τις Πύλες του Άδη ο ποιητής της ”Θεογονίας” Ησίοδος: 8ος αι. π Χ) – στη θέση που μέχρι και σήμερα ονομάζεται ” Μαυρονέρι”.

Περιοχή ”σημαδεμένη” από την αρχαία Ελληνική Μυθολογία, η οποία θέλει την υπάρχουσα κρήνη – φυσική πηγή να λέμε καλύτερα -να αναβλύζει ”σκοτεινό” νερό, το οποίο μετατρέπεται στη συνέχεια σε καταρράκτη με κατάληξη ένα φαράγγι των Αορανίων.

Το ”σκοτεινό” νερό της κόρης του Ωκεανού, η οποία (από το σμίξιμό της με τον Τιτάνα Πάλλαντα) γέννησε τον Ζήλο, την Νίκη, το Κράτος και τη Βία. Ο πρώτος – κατά τον μύθο – κρύβει μέσα του τον φθόνο, αλλά και την ευγενή άμιλλα. Η δεύτερη την επιτυχία και τα δυο τελευταία τις εξουσιαστικές δυνάμεις στην ανθρώπινη κοινωνία.

Πέραν των τεσσάρων αυτών παιδιών της, όμως, η Στυξ (απ’ το ζευγάρωμά της με τον Έρεβο-σκότος) έφερε στον κόσμο τον Άδη-Πλούτωνα. Τον απεχθή σε θεούς και ανθρώπους βασιλιά του Κάτω Κόσμου, του θανάτου και των νεκρών, που βγήκε από τα σπλάχνα της πιο ψυχρής, στυγερής και μισητής Ωκεανίδας θεότητας.

Αυτής που οδηγούσε στον θάνατο όποιον θνητό έπινε από την πηγή της, αλλά έδινε την αθανασία στις θεότητες και τους ημίθεους που ζητούσαν τη συνδρομή της. Στα ιερά νερά της πηγής, σημειωτέον, είχε βουτήξει – κατά τον Όμηρο – η νηρηίς Θέτις τον νεογέννητο γιο της Αχιλλέα για να τον κάνει αθάνατο, άτρωτο, αφήνοντας κατά λάθος απ’ έξω τη φτέρνα, που έγινε το τρωτό του σημείο. Και από τα ιερά ”ύδατα της Στυγός”, μετέφερε η γοργοπόδαρη απεσταλμένη του Δία Ίρις νερό σε χρυσό τάσι στον Όλυμπο, για να ορκιστούν σε αυτό οι θεοί, κι όταν ακόμα εξέτιαν ποινή ως τιμωρημένοι.

Νερά ιερά, αλλά ”σκοτεινά”, μαυριδερά (κατά τον Όμηρο πάντα), απ’ τη στιγμή που καθρεφτίστηκε σ’ αυτά η θεά Ήρα μεταμορφωμένη σε φοράδα, θέλοντας να αποφύγει τις παρενοχλήσεις του αδελφού της Ποσειδώνα που την ανάγκασαν να χαθεί μεταμορφωμένη στα κοπάδια του Ογκίου (γιου του Απόλλωνα)… Νερά της Στυγός, που αθανατίζει ο θείος Όμηρος στα Έπη του (βλ. Οδύσσεια Ε 185 και Κ 466-560, Ιλιάδα Β 755, Θ 369 // Δημ. Μαρωνίτης: Νέκυια).

Εκεί που κατέφυγε η Κυνάνη, για να μεταφέρει νερό στον αγαπημένο αδελφό της Αλέξανδρο, πριν ξεκινήσει την εκστρατεία που θα τον έμπλεκε στο δίχτυ του πολέμου και του θανάτου. Μόνο που – όπως λέει η παράδοση – δεν πρόλαβε να τον σώσει από τη βαριά σκιά του πεπρωμένου επιβίωσής του.

Κι αυτό γιατί, κι όταν ακόμα τον βρήκε ετοιμοθάνατο στη Βαβυλώνα και του έδωσε να πιει το αθάνατο φίλτρο μέσα σε κύπελλο με κρασί, εκείνος (σε μια ολιγόλεπτη απουσία της) άλλαξε τα ποτήρια χαρίζοντας την αθανασία στην αδελφή του, πριν πεθάνει.

Ο ανίκητος στρατηλάτης και διαπολιτιστής, ο μοναδικός άνθρωπος που πέτυχε τόσα πολλά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, είχε περάσει ήδη στην Ιστορία σαν ”Μέγας” κλείνοντας με τον θάνατό του σε ηλικία 33 ετών (13 Ιουνίου 323 π Χ) τον κύκλο της εποχής του κλασικού ελληνικού κόσμου μετά από απίστευτα στρατιωτικά και εκπολιτιστικά επιτεύγματα!

Στο πρόσωπό του έκτοτε οι θρύλοι και οι παραδόσεις του ελληνικού λαού βρήκαν το ιδεατό της φαντασίας και των ανεκπλήρωτων οραμάτων. Τον ένα και μοναδικό, που κρατάει ζωντανό το άπιαστο και το ανεξερεύνητο, το μαγικό και το χαρισματικό.

Το σύμβολο ενός κόσμου υπερβατικού που έκλεισε για πάντα στην αγκαλιά του την Κυνάνη. Την ”Κύνα” (όπως την αποκαλούσε χαϊδευτικά ο Αλέξανδρος), η οποία ”πέταξε” με το άτι της στα ”Ύδατα της Στυγός” παρακαλώντας τη θεά να προλάβει να δώσει το αθάνατο νερό στον αδελφό της:

– Στάλα στάλα αναβλύζει μέσα απ’ το γυμνό το βράχο στοιχειωμένο μου νερό, που κρατάς βυθισμένες τις μοχθηρές ψυχές των ανθρώπων. Αχ και να μπορούσα να πάρω μια σταγόνα σου μόνο, για να κάνω αθάνατο τον Αλέξανδρο!

Την Κύνα με την μεγάλη καρδιά, που – μη αντέχοντας τον πόνο από τον χαμό του – μεταμορφώθηκε σε γοργόνα η οποία, μ’ έναν ατέλειωτο και σπαρακτικό θρήνο, διατρέχει έκτοτε τις θάλασσες του Ελλησπόντου και του Αιγαίου και σταματάει το κλάμα της μόνο όταν πάρει θετική απάντηση απ’ τους περαστικούς ναυτικούς για την τύχη του αδελφού της:

Κι αυτήν την ερωταπόκριση με την Κυνάνη την ζουν διαισθητικά ακόμα κάποιες μαγικές νύχτες οι ευαίσθητες, ταξιδιάρικες ψυχές Ελλήνων, σαν εκείνη του ελαφροῒσκιωτου ήρωα του Καρκαβίτσα στο διήγημά του ”Η Γοργόνα”.

Η ”Γοργόνα” που την είδε να ξεπετάγεται μπροστά του (μια νύχτα που ”αρμένιζε μισοκάναλα με το μπρίκι του Καπετάν Φαράση”) ρωτώντας τον με αγωνία:

– Ναύτη-καλεναύτη, ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;

Για να τη δει να μεταμορφώνεται σε ”φοβερό σίχαμα”, ”Κύκλωπα με λεπιοντυμένο το μισό κορμί” και ”ζωντανά φίδια τα μεταξόμαλλά της”, όταν της απάντησε απερίσκεπτα και καγχαστικά:

– Τώρα, Κυρά μου!… Τώρα βασιλιάς Αλέξανδρος! Ούτε το χώμα του δε βρίσκεται στη γη…

Κι ύστερα να την ξαναδεί να γίνεται πάλι χιλιόμορφη κόρη, όταν έμφοβος συνειδητοποίησε ποια είχε απέναντί του και ”τρανοφώναξε με λυμένα γόνατα”:

– Όχι, Κυρά, ψέματα!.. Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει!

Ζει και βασιλεύει στις καρδιές και τα όνειρα αναρίθμητων Ελλήνων και ξένων, τουλάχιστον…

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιστορία - Πολιτισμός

GRİP YÜZÜNDEN LİVERA’DA OKULLAR KAPANDI – Κρούσματα γρίπης στη Ματσούκα

Δημοσιεύτηκε

1 ημέρα πριν

στις

15 Ιανουαρίου 2025

από τον

ΧΑΚ

Böyle bir haber başlığına rastladım Epochi gazetesinin iilk sayısında. Livera, Trabzon’un Maçka ilçesinin bir köyünün adı. (Adı bugün resmi olarak Yazlık köyü olsa da herkes hala Livera adını kullanmaya devam etmektedir) Benim köyüm aynı zamanda.

Epochi Gazetesi 1918-1921 yılları arasında düzenli yayın yapan bir Trabzon gazetesi. Bu gazetenin bütün sayılarına ulaştım ve tercümeleri bitmek üzere. (Toplam 3515 sayfa) 1 ay sonra pontosgercek.com adlı web sitemizden tüm sayılarını tek tek Türkçe yayınlamaya başlayacağız. Dönemin politik, ekonomik ve sosyal koşullarını Trabzon ve Pontos özelinde daha iyi anlamamıza sebep olacak çok önemli belgeler.

Ama ben bu ilk sayısındaki Livera ile ilgili haberden kaynaklı bu bilgiyi paylaşmak istedim şimdiden.

İlk sayıda göze çarpan haberler genellikle 1. Dünya savaşının bitişine dair bilgiler içeriyor. Avusturya’nın tamamen İtilaf devletlerinin eline geçmesinden, Galiçya’da yaşanan iç savaşa, Macaristan’nın bağımsızlığına kadar dış dünya haberlerinin yanı sıra hayat pahalılığına dair özellikle et ve balık fiyatlarından doğum kutlamalarından ölüm ilanlarına kadar değişik konular işlenmiş.

Gazetenin başında gazeteyle ilgili bilgiler ve G. Mihailidis matbaasından basıldığına dair bilgiler var.

EPOCHİ GAZETESİ

YIL 1. SAYI 1

TRABZON: Cumartesi 27 Ekim 1918

GAZETE OFİSİ: MEYTAN CADDESİ BALIKÇILAR YANI

YÖNETMEN VE SAHİBİ NİKOS KAPETANİDİS

Livera ilgili haberin ilginç olan yanı ise Livera’da kapanan OKULLAR’dan söz edilmesi. Birden fazla okul yani, bir okul değil.

İşte 27 Ekim 1918 Cumartesi günü yayınlanan Epochi gazetesindeki GRİP başlıklı Livera haberi:

”Maçka köylerinde her gün birçok grip vakası olduğunu öğreniyoruz. Köylülerin tedavi yöntemlerini bilmemesi nedeniyle, hastalığın yayılması nedeniyle, bu durum üzücüdür. Livera’da, tüm öğrenciler etkilendiği için okulları kapatmak zorunda kaldılar.”

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιστορία - Πολιτισμός

Τί συμβολίζει η σημαία των Κούρδων

Δημοσιεύτηκε

2 ημέρες πριν

στις

14 Ιανουαρίου 2025

από τον

ΧΑΚ

Οι Κούρδοι μπορούν να πούμε ότι έχουν μεγαλύτερη ιστορική παρουσία στην περιοχή, ενώ η παρουσία των Τούρκων έγινε πιο έντονη αργότερα στην ιστορία με τις μεταναστεύσεις και τους κρατικούς σχηματισμούς τους.

Αρχαία Κουρδικά βασίλεια και κοινωνίες είναι γνωστό ότι υπήρχαν στην περιοχή, με ιστορικές αναφορές να χρονολογούνται από τον 9ο-11ο αιώνα π.Χ. Αρχαίοι Κουρδικοί πολιτισμοί είχαν ρίζες στην περιοχή πολύ νωρίτερα.

Οι Τούρκοι έχουν την καταγωγή τους από την Κεντρική Ασία (από τη Μογγολία). Ξεκίνησαν τη μετανάστευσή τους προς τα δυτικά μπαίνοντας στην Ανατολία σε σημαντικούς αριθμούς γύρω στον 11ο αιώνα μ.Χ. με την ίδρυση της Αυτοκρατορίας των Σελτζούκων. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία ήταν κυρίως Τουρκική, εμφανίστηκε αργότερα και διήρκεσε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα με την οποία ξεκίνησε η γενοκτονία των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Κούρδων αργότερα με σκοπό την εθνοτική εκκαθάριση των ανθρώπων από την πατρογονική τους πατρίδα.

Οι Κούρδοι χρησιμοποιούν το σύμβολο του ήλιου εδώ και 12.000 χρόνια. Η κουρδική σημαία έχει έναν ήλιο με 21 γραμμές που είναι το σύμβολο των θρησκειών του Ευζιδίου και του Ζωροαστρισμού.

Hurrians = Ez îd î
Γούτιανοι = Ζωροάστροι

Η κουρδική σημαία θεωρείται αμαρτία στα αραβικά βιβλία επειδή δείχνει σύμβολα των κουρδικών θρησκειών και όχι των αραβικών.

Το έτος 800 ξεκίνησε η αραβική εισβολή στη Μεσοποταμία, μετέτρεψαν με τη βία τους περισσότερους Κούρδους στο Ισλάμ, αλλά κάποιοι Κούρδοι δεν προσηλυτίστηκαν και είναι Ez îd î.