Πολιτική
Απ. Αποστολόπουλος: Ο Τσίπρας είναι το απροστάτευτο ορφανό της Μέρκελ

Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι εκλογές και ο Μητσοτάκης στη Μόσχα
Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει εκλογών, παραμένει ανήμπορος αντίπαλος, χωλός. Με συνέπεια να κουτσαίνει όλο το Σύστημα στη χώρα. Αυτή την αδυναμία ισοφαρίζει η σταθερότητα της κυβέρνησης. Σταθερότητα που δεν οφείλεται στην πεποίθηση του συνόλου των ψηφοφόρων της ότι έχουμε ικανή και αποδοτική κυβέρνηση.
Αλλά το εκλογικό σώμα βλέποντας την ερημία του πολιτικού τοπίου επιλέγει να μην μετακινηθεί από αυτόν που κουτσά- στραβά περπατάει όταν οι άλλοι παραπατάνε, σκουντουφλάνε, πέφτουν. Και όταν διαφαίνονται απειλές να γυρίσουμε πίσω, στην εποχή του «λεφτά υπάρχουν».
Φίλος, Διευθυντής παλαιότερα σε επιστημονικό Ινστιτούτο, με αριστερές, οικογενειακά, καταβολές, δίνει εύλογη ερμηνεία στην παραπάνω εικόνα λέγοντας: «Δεν υποφέρω τον Τσίπρα γιατί με υποχρεώνει να ψηφίσω Μητσοτάκη».
Χάρη σ’ αυτή την ευρεία, αλλά ανομοιογενή, συσπείρωση οι δημοσκοπήσεις βγάζουν σταθερά διψήφια υπεροχή της ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Στον συγκεκριμένο δικομματισμό αλά ελληνικά ένας βγάζει τη δουλειά κουτσά-στραβά, οι πολλοί είναι θεατές και ο αντίπαλος που ξεχωρίζει είναι εντελώς αναξιόπιστος.
Αντίπαλος του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ
Πείσθηκαν και οι πιο δύσπιστοι, από τους εντός και εκτός της χώρας ιθύνοντες, ότι προκοπή με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει και σχεδιάζουν την επαναφορά, από τα αποκαϊδια, των πρωταγωνιστών του «λεφτά υπάρχουν», δήθεν για να αναστηθεί η «προοδευτική»(;) παράταξη.
Πρώτος και κύριος στόχος της επιδιωκόμενης νεκρανάστασης του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ (μετά τον Ανδρέα τέτοια πολιτικά «πακέτα» φυτοζωούν) δεν είναι η συντηρητική παράταξη, η ΝΔ με αρχηγό τον Μητσοτάκη.
Πρώτος στόχος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, μια ασθμαίνουσα δήθεν «αριστερά», ανάξια του ιστορικού της παρελθόντος, σπαρασσόμενη εσωτερικά, αποπροσανατολισμένη. Η «προοδευτική» διακυβέρνηση θα χτιστεί (αν…) στα ερείπια του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα λεηλάτησε την τότε Αριστερά.
Ο κ. Τσίπρας δεν κατάφερε να ηγηθεί της (πάλαι ποτέ) «Δημοκρατικής Παράταξης», δεν είναι καν ομόθυμα αποδεκτός στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπό αμφισβήτηση στο εσωτερικό, στιγματίζεται όχι μόνο για τις Πρέσπες αλλά και για την εναντίωσή του στην συμφωνία με τη Γαλλία, καθ΄ υπαγόρευση Βερολίνου. Λογικά, στον ΣΥΡΙΖΑ θα αναρωτιούνται πόσο απέχουν από το 3%.
Ένα απροστάτευτο ορφανό
Η Αριστερά έχει, διαχρονικά, μια έκδηλη αδυναμία να ασκήσει ρεαλιστική πολιτική και αντίστοιχα έχει εμμονή στην άκριτη προσήλωση σε ιδεολογικές αρχές. Αντίθετα από τον πολιτικό ρεαλισμό του Λένιν και τον αμείλικτο πραγματισμό του Στάλιν που την οδήγησε στη συντριβή με τη συμφωνία της Γιάλτας.
Η ιδεολογία για τον κ. Τσίπρα είναι άγνωστο εξωτικό φρούτο, δεν υπάρχει στο τραπέζι του. Το «έγκλημα» είναι ότι έχει κάνει λάθος και στις πολιτικές επιλογές, συνδέοντας την τύχη του με τη Μέρκελ. Η Γερμανία είναι σταθερός σύμμαχος της Τουρκίας και αντίπαλός μας ενώ το Βερολίνο είναι «ύποπτο» στα μάτια των ΗΠΑ για φιλορωσισμό. Η Μέρκελ φεύγει και αφήνει πίσω της, στην Ελλάδα, ένα απροστάτευτο ορφανό.
Ο Μητσοτάκης σεμνά και ταπεινά
Η συγκυρία φυσάει τώρα ούριο άνεμο στα πανιά του πρωθυπουργού. Έτσι πήρε το «πάσο» για το ταξίδι στη Μόσχα, τον απαγορευμένο τόπο. Και μπορεί να εμφανιστεί, «σεμνά και ταπεινά», ως ο άγγελος της πτώσης του Σουλτάνου. Είναι καταγεγραμμένη παλαιά άποψη, δική μου και άλλων, ότι αν Ρώσοι και Αμερικάνοι δουν με το ίδιο μάτι τον Ερντογάν, αν συμφωνήσουν, αυτό θα είναι το τέλος του. Ο Μητσοτάκης μόνο ως εφιάλτη θα μπορούσε να ονειρευτεί μια επίσκεψη στη Μόσχα, χωρίς άδεια.
Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και όπως οι ΗΠΑ έσπρωξαν στην ελληνογαλλική συμφωνία, έτσι ευνόησαν ή, καλύτερα, προώθησαν την επίσκεψη Μητσοτάκη στο Κρεμλίνο για να πει στον Πούτιν όσα ίσως δεν θα ήθελαν να ακούσει από τους ίδιους αλλά ένας «εγγυημένος» τρίτος θα μπορούσε να μεταφέρει στον άρχοντα του Κρεμλίνου, για την «μετά τον Ερντογάν» εποχή. Μια «μίνι» Γιάλτα, ας πούμε.
Η Τουρκία έχει αποκτήσει εκτεταμένη παρουσία και επιρροή στην περιοχή και η πτώση του Ερντογάν σημαίνει ότι ΗΠΑ και Ρωσία θα πρέπει να έχουν προ-συμφωνήσει για την επόμενη μέρα.
Άραγε θα κάνουν ένα ουσιαστικό βήμα για να επιλύσουν ότι απομένει από το Ανατολικό Ζήτημα (η τύχη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας-Τουρκίας) ή θα περιοριστούν σε πρόχειρα μπαλώματα;
Το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 στόχευε σε αντικατάσταση της σημερινής Τουρκίας με αναδιάρθρωση του χώρου, αυτόνομες περιοχές, των Κούρδων και άλλων πχ των Αλεβιτών. Θα αρχίσει τώρα; Πως θα αγγίξει-αναπόφευκτα- την Ελλάδα; Ο Λαβρώφ τι εννοεί ότι η Ρωσία αποδέχεται τα 12 μίλια; Τι θα πληρώσουμε; Και η κατοχή στην Κύπρο;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδεικνύεται παρασάγγας πιο ευφυής και πιο ρεαλιστής στην επιλογή προστάτη, όσο εξαρτάται από τον ίδιο, παραβιάζοντας την φιλογερμανική οικογενειακή παράδοση. Χωρίς φυσικά αυτό να διασφαλίζει το μέλλον του…
Οι σεμνές παρθένες
Οδεύοντας προς τις εκλογές, λοιπόν, θα ήταν κορυφαία παράλειψη να μην αναφερθεί κανείς διεξοδικά στο ρόλο του «διεθνούς παράγοντα», δηλαδή των ΗΠΑ.
Μπορεί να παριστάνουμε ότι δεν ξέρουμε τίποτα για το φόνο, ότι δήθεν οι εκλογές είναι αυστηρά εσωτερική μας υπόθεση, αλλά καλό είναι να μην ξεχνιόμαστε γιατί τότε πέφτουμε από τα σύννεφα και σπάμε τα κόκκαλά μας.
Άλλωστε όταν οι παντοκράτορες Αμερικάνοι διαλαλούν ότι οι Ρώσοι αλωνίζουν ανεξέλεγκτα στις εκλογές τους, μας περισσεύει να παριστάνουμε τις ανυποψίαστες, ανέγγιχτες παρθένες.

Απόψεις
Δεν υπάρχει οντότητα Ευρώπη
Η “Ευρώπη” καλείται σήμερα να “ανασυνταχθεί” και να αποκτήσει κοινή άμυνα και εξωτερική πολιτική, για να αντιμετωπίσει τη νέα εποχή που διαγράφεται στις διεθνείς σχέσεις.

Γράφει ο Χρήστος Κίσσας
Όσοι μιλάνε για “αναβίωση” της Ευρώπης, “αφύπνιση” της Ευρώπης και τα σχετικά, κάνουν ένα σοβαρό εννοιολογικό λάθος όσον αφορά το υποκείμενο της πρότασης: τη λέξη “Ευρώπη”.
Δεν υπάρχει οντότητα Ευρώπη με την έννοια που της αποδίδουν· δηλαδή αυτήν μιας παραδοσιακής κρατικής δομής, με ιεραρχική διοίκηση και μηχανισμό λήψης αποφάσεων αντίστοιχο ενός ενιαίου κράτους. Η “Ευρώπη” στην οποία συνήθως αναφέρονται αυτοί που αναζητούν την “αναβίωσή” της, (και προφανώς εννοούν την Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς τη Βρετανία, πράγμα εξαρχής προβληματικό), δεν έχει ούτε κυβέρνηση, ούτε πρωθυπουργό, ούτε αρχηγό κράτους, ούτε καν δημόσια διοίκηση.
Έχει υποκατάστατα, τα οποία όμως δεν έχουν καμία λειτουργία ανάλογη με τα αντίστοιχα όργανα ενός κράτους. Με απλά λόγια, δεν μπορεί να βγάλει μια ΚΥΑ ή ένα Προεδρικό Διάταγμα. Δεν έχει υπουργικό συμβούλιο ή κυβερνητική επιτροπή, ούτε υπουργούς με καθορισμένες αρμοδιότητες. Έχει βέβαια Επιτρόπους· που όμως δεν έχουν κανένα δικαίωμα λήψης αποφάσεων, διότι ούτε εκπροσωπούν ο καθένας μια χώρα, (απαγορεύεται δια ροπάλου η εκπροσώπηση της χώρας καταγωγής του Επιτρόπου), ούτε μπορούν να εκδώσουν “Επιτροπική Απόφαση”, άμεσα εκτελεστή, όπως κάνει και ο τελευταίος τη τάξη υπουργός της πιο μικρής χώρας.
Υπάρχει φυσικά το Συμβούλιο Αρχηγών Κρατών, που αποφασίζει για τα σημαντικά θέματα· το οποίο όμως δεν έχει κατανομή αρμοδιοτήτων, ούτε δομή υπουργικού συμβουλίου. Αντίθετα, όλοι έχουν απόφαση (και δικαίωμα βέτο) σε όλα, και πρέπει όλοι να ικανοποιηθούν για να περάσει ένα θέμα. Φανταστείτε ένα εθνικό υπουργικό συμβούλιο, όπου ο κάθε υπουργός θα έπρεπε να πειστεί για κάθε θέμα, στο οποίο θα μπορούσε να προβάλει βέτο, και όπου κάθε απόφαση θα ήταν αντικείμενο διαπραγμάτευσης όλων με όλους. Αυτό είναι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Το χειρότερο, δε, είναι πως δεν θα μπορούσε να ήταν κάτι άλλο. Διότι αν προχωρούσαμε, όπως λένε πολλοί, μάλλον από άγνοια, στην ολοκλήρωση της Ευρώπης που φαντάζονται, θα διενεργείτο μεταφορά αρμοδιοτήτων από εθνική σε υπερεθνική κλίμακα, τέτοιας έκτασης που η Ευρώπη θα διαλυόταν εις τα εξ ων συνετέθη τον πρώτο κιόλας μήνα της λειτουργίας της. Για να πάρω ένα γλαφυρό παράδειγμα, ας φανταστούμε αυτή την “αναγεννημένη” Ευρώπη, με δικό της υπουργικό συμβούλιο, όπου ένας πχ. Εσθονός θα πάγωνε τις προσλήψεις των νοσοκομείων σε όλες τις χώρες για δημοσιονομικούς λόγους – και στη δική μας. Η, πιο παραστατικά, εάν η Ένωση έκρινε σκόπιμο, στα πλαίσια της κοινής εξωτερικής της πολιτικής, να εξομαλύνει περισσότερο τις σχέσεις της με την Τουρκία, να ελάμβανε την απόφαση (χωρίς δικαίωμα βέτο της Ελλάδας) να της παραχωρήσει δικαιώματα εκμετάλλευσης στο Αιγαίο. Πώς θα σας φαινόταν;
Αυτή είναι η “Ευρώπη” που καλείται σήμερα να “ανασυνταχθεί” και να αποκτήσει κοινή άμυνα και εξωτερική πολιτική, για να αντιμετωπίσει τη νέα εποχή που διαγράφεται στις διεθνείς σχέσεις.
Απόψεις
Οι δηλώσεις του Βανς επιβεβαιώνουν, ότι ο Τραμπ είναι ευλογία για την Ευρώπη!
Η Διάσκεψη του Μονάχου έστειλε το μήνυμα του τέλους της Αμερικανικής στρατιωτικής υποστήριξης.

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης
Είχα γράψει ένα άρθρο πριν λίγες ημέρες με τίτλο: ο Τράμπ ως ευλογία για την Ευρώπη.
Η Διάσκεψη του Μονάχου και όσα είπε ο αντιπρόεδρος της Αμερικανικής κυβέρνησης το επιβεβαιώνουν.
Η επιλογή της Ελλάδας για ένταξη στην ΕΟΚ και στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. ήταν περισότερο στρατηγική παρά οικονομική.
Τα τελευταία αρκετά χρόνια μετά τις ηγεσίες Μιτεράν, Κόλ, Ντελόρ η Ευρώπη έπεσε στα χέρια πολιτικών νάνων.
Η Διάσκεψη του Μονάχου έστειλε το μήνυμα του τέλους της Αμερικανικής στρατιωτικής υποστήριξης. Ό,τι και να λένε οι Αμερικανοί για να καθησυχάσουν τους Ευρωπαίους, σε πόλεμο για σύμμαχο με βάση το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ δεν θα εμπλακούν αν δεν διακυβεύονται μείζονα αμερικανικά συμφέροντα.
Η Ευρώπη πρέπει να αποκτήσει σύνορα και στρατό να τα υποστηρίξει.
Αυτή η θέση πρέπει να αποτελέσει τον πυρήνα για έναν νέο εσωτερικό κύκλο μελών της Ε.Ε. ακόμη περισσότερο προς τον πυρήνα απο την ΟΝΕ.
Όσοι πιστοί προσέλθετε..
Μια τέτοια Ευρώπη θα άξιζε τον κόπο να συγκροτηθεί.
Η σημερινή μάλλον σαν ανέκδοτο ακούγεται.
Αλλά την Ευρώπη με σύνορα και στρατό, υπάρχει ηγεσία να την υποστηρίξει;
Εδώ είναι το πρόβλημα.
Με γραμματείς και λογιστές οραματική Ευρώπη δεν συγκροτείται.
Απόψεις
Πανηγυρίζουν οι Τούρκοι με την προσπάθεια της κυβέρνησης να γεφυρώσει το χάσμα με Τραμπ πληρώνοντας λομπίστες! Yeni Şafak: “Σε πανικό η Αθήνα”
Η Ελλάδα ξέθαψε το τσεκούρι του πολέμου, έστειλε όπλα, αποδυναμώνοντας την άμυνά της, εξέφρασε επιθετική ρητορική εις βάρος της Ρωσίας και εξέθεσε τους ομογενείς που ζούνε και στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Τώρα τρέχει σαν τις μωρές παρθένες να προλάβει να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.

Γράφει ο Χρήστος Κωνσταντινίδης
“Σε πανικό βυθίστηκε η Αθήνα“. Αυτός είναι ο τίτλος στο σημερινό πρωτοσέλιδο της φιλοκυβερνητικής “Yeni Şafak”, στο οποίο αναφέρεται συγκεκριμένα, ότι “ο αποκλεισμός της Ευρώπης από τις ΗΠΑ από τις πολεμικές διαπραγματεύσεις της Ουκρανίας με τη Ρωσία προκάλεσε σοκ στην Αθήνα, η οποία έκανε τα σχέδιά της σύμφωνα με την Ευρώπη. Η Ελλάδα έχει αρχίσει να συνεργάζεται με εταιρείες λόμπι των ΗΠΑ για να δημιουργήσει σχέσεις με την κυβέρνηση Τραμπ”.
Οι Τούρκοι σε αυτόν τον πόλεμο το έπαιξαν σε διπλό ταμπλό. Και με τον αστυφύλακα και με τον χωροφύλακα, που λέει ο λαός. Προμήθευαν με drone τους Ουκρανούς και εξυπηρετούσαν τους Ρώσους για να ξεπερνούν τις κυρώσεις, εμπορικά και μεταφορικά, αφού διακόπηκε η αεροπορική διασύνδεση με τη Μόσχα. Είχαν ανοιχτούς διαύλους επκοινωνίας δηλαδής. Συν τοις άλλοις ανέλαβαν και τον ρόλο το διαμεσολαβητή σε συζητήσεις για τα σιτηρά και άλλα κρίσιμα θέματα.
Από την άλλη, η Ελλάδα ξέθαψε το τσεκούρι του πολέμου, έστειλε όπλα, αποδυναμώνοντας την άμυνά της, εξέφρασε επιθετική ρητορική εις βάρος της Ρωσίας και εξέθεσε τους ομογενείς που ζούνε και στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Τώρα τρέχει σαν τις μωρές παρθένες να προλάβει να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Και οι Τούρκοι πανηγυρίζουν…
Το δημοσίευμα της Yeni Safak επικαλείται ελληνικές πηγές και αναφέρει, ότι «η κυβέρνηση των Αθηνών ανησυχεί μήπως χάσει τη γεωπολιτική της σημασία μετά την πολιτική του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να αγνοεί πλήρως τις Βρυξέλλες και τη δήλωσή του ότι η Ρωσία δεν μπορεί να απομακρυνθεί από τα εδάφη που κατέλαβε στην Ουκρανία. Η διοίκηση της Αθήνας, η οποία προβλέπει ότι τα Τουρκικά Στενά θα έχουν αυξανόμενη επιρροή στο παγκόσμιο εμπόριο, ειδικά δεδομένων των ενδείξεων του Τραμπ ότι θα τερματίσει τις στρατιωτικές δεσμεύσεις για την προστασία της Ευρώπης και μια λύση στον πόλεμο της Ουκρανίας, προβλέπει ότι τα δικά της λιμάνια, όπως το Dedeağaç (σ.σ. εννοεί την Αλεξανδρούπολη), θα πέσουν σε δυσμένεια. Είναι επίσης μεταξύ των εκτιμήσεων ότι μια τέτοια εξέλιξη θα έφερνε σοβαρό πλήγμα στην πολιτική και οικονομική σημασία της Αθήνας. Η Ελλάδα άρχισε αμέσως να ασκεί πιέσεις στην Ουάσιγκτον για να μετριάσει τη ζημιά μιας τέτοιας εξέλιξης. Αποκαλύφθηκε ότι το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών έχει υπογράψει ετήσια συμφωνία 600.000 δολαρίων με την εταιρεία λόμπι BGR Group με έδρα την Ουάσιγκτον».
-
Ενδιαφέροντα2 μήνες πριν
Αποκάλυψη του ηθοποιού Κωστή Σαββιδάκη! Κόπηκε ταινία στην Ελλάδα από φεστιβάλ επειδή προέβαλλε την Ορθοδοξία
-
Πολιτική1 εβδομάδα πριν
Έρχεται «τσουνάμι» αποκαλύψεων και στην Ελλάδα για USAID! Οι ΜΚΟ του Soros και οι Πρέσπες του Τσίπρα
-
Πολιτική4 εβδομάδες πριν
Αποκάλυψη Στρος Καν! Με έφαγαν οι ΗΠΑ όπως και τον Καραμανλή!
-
Απόψεις3 εβδομάδες πριν
Διαβεβαιώνω τον κ. Μητσοτάκη ότι η κυβέρνησή του δεν έχει μέλλον
-
Διεθνή3 μήνες πριν
Οι Ουκρανοί ακολουθούν το… δόγμα Μπάιντεν! Χτύπησαν με ATACMS τη Ρωσία – Οδηγούμαστε σε πυρηνικό ολοκαύτωμα;
-
Αναλύσεις2 εβδομάδες πριν
Ο Τραμπ δεν ξεχνά τί έκανε η Ελλάδα!
-
Αναλύσεις1 εβδομάδα πριν
Οδεύει προς αντικατάσταση ο Μητσοτάκης! Σπρώχνει την Ελλάδα περισσότερο προς την καταστροφή
-
Ιστορία - Πολιτισμός3 εβδομάδες πριν
Ένα ταξίδι γεύσεων από τη Μικρά Ασία στη Δράμα