Ακολουθήστε μας

Κύπρος (Εθνική Φρουρά, Κύπρος 1974)

Πατριωτισμός και εθνική στρατηγική επιβίωσης

Δημοσιεύτηκε

στις

Είναι καιρός οι Έλληνες της Κύπρου να αντιληφθούμε ότι τα δεδομένα στο νησί και την περιοχή έχουν αλλάξει πολύ

Δρ Κωνσταντίνος Χριστοφίδης   

Παραμονές Χριστουγέννων του 2016 ήμουνα καλεσμένος στη γιορτή του Γυμνασίου του κατεχόμενου Ριζοκαρπάσου. Έφθασα στο σχολείο νωρίς το απόγευμα, αρκετή ώρα πριν τη γιορτή. Βγαίνοντας από το αυτοκίνητο μου έξω από το γυμνάσιο, με πλησίασε ένας καλοντυμένος κύριος, ο οποίος με ρώτησε, ομολογουμένως με ευγένεια, εάν είμαι ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου. Του απάντησα καταφατικά. «Τι έρχεστε εδώ;» μου είπε, «εδώ είναι Τουρκία». Έκανα πως δεν άκουσα αλλά αυτός συνέχισε: «Σ’ αυτή την περιοχή του κόσμου, από τον Κόλπο, τη Μέση Ανατολή και μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο δεν υπάρχει χώρος ούτε για Χριστιανούς ούτε για Εβραίους. Μια μέρα θα φύγετε όλοι.» Κάποιοι παρευρισκόμενοι, μού είπαν λίγο αργότερα ότι ο κύριος αυτός ήταν καθηγητής θεολογίας, «υπεύθυνος» θρησκευτικών θεμάτων της Καρπασίας.

Τότε τα λόγια του θεολόγου με ενόχλησαν. Σκέφτηκα ότι ίσως να είναι άλλος ένας ακραίος Τούρκος ισλαμιστής που ενδεχομένως να ανήκει στους Γκρίζους Λύκους. Εκείνη την περίοδο, μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο όπου οι συνομιλίες για το Κυπριακό έδειχναν ελπιδοφόρες, τα λόγια του φαινόντουσαν απλά εκτός κλίματος.   

Σήμερα, έξι χρόνια μετά, τα πράγματα έχουν αλλάξει εντελώς και δυστυχώς τα λόγια του Τούρκου θεολόγου δεν αποτελούν πλέον παραφωνία στο ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο. Τέτοια λόγια δεν ακούγονται μόνο από περιθωριακούς και γραφικούς τύπους, ακούγονται από σχεδόν όλο το πολιτικό σύστημα της Τουρκίας. Από τον αντιπρόεδρο της χώρας που τις προάλλες δεν δίστασε να δηλώσει ότι η Κύπρος είναι τουρκική από το 1571, μέχρι τους αρχηγούς μεγάλων κομμάτων, της αντιπολίτευσης και της κυβέρνησης. Τα ίδια ακούγονται από στρατηγούς και ναυάρχους της Τουρκίας. Και δυστυχώς αυτοί δεν μένουν στα λόγια, στρατικοποιούν τα κατεχόμενα, χτίζουν νέες βάσεις, κινητοποιούν τον τουρκικό στόλο γύρω μας. Στην κατεχόμενη Κύπρο η ισλαμοποίηση σήμερα είναι σε πλήρη εξέλιξη, κάτι που δεν επιχειρήθηκε ποτέ στο παρελθόν, ούτε καν κατά την οθωμανική περίοδο.

Μετά την εισβολή του 1974, το πολιτικό σύστημα της χώρας μας, μας μοίρασε σε ενδοτικούς και απορριπτικούς, στο πλαίσιο μιας πελατειακής λογικής που του έδινε λόγο ύπαρξης. Ο διαχωρισμός της κοινωνίας και η δημιουργία ξεχωριστών αφηγημάτων ήταν συνθήκη επιβίωσης για τα κόμματα. Με αυτά τα δεδομένα, φτιαχτήκαν μακρές πολιτικές καριέρες, νέα πολιτικά τζάκια και τεράστιες περιουσίες που σήμερα κληροδοτούνται από γενιά σε γενιά. Οι πρόσφυγες αφέθηκαν στη μοίρα τους, ενώ οι πολιτικοί άφηναν να δίνεται η εντύπωση ότι λάμβαναν γενναιόδωρες επιδοτήσεις, γεγονός που υπονόμευε την αλληλεγγύη από τους υπόλοιπους Κύπριους. 

Μέχρι σήμερα, είχαμε το «δικαίωμα» να τσακωνόμαστε μεταξύ μας για το τι λύση θέλουμε, να τσακωνόμαστε για το σύνταγμα της επόμενης μέρας της λύσης. Είχαμε διαφορετικές απόψεις για πολλά πράγματα, αν θα έχουμε ΔΔΟ ή όχι, τι κράτος θα έχουμε και τι βάρος θα είχε η κάθε πλευρά στη διακυβέρνηση του. Όλα αυτά μας χωρίζουν εδώ και 47 χρόνια. Το αφήγημα των μεν για τους δε και των δε για τους μεν εξακολουθεί να παραμένει βαθιά διχαστικό. 

Είναι καιρός οι Έλληνες της Κύπρου να αντιληφθούμε ότι τα δεδομένα έχουν αλλάξει πολύ. Δεν μπορώ να ξέρω αν θα συνεχίσουν να είναι έτσι τα επόμενα χρόνια, όμως μπορώ να αντιληφθώ τα δεδομένα σήμερα. Σήμερα δεν απειλούνται απλά τα ανθρώπινα μας δικαιώματα. Απειλείται η ίδια η παρουσία μας σε αυτή την γη, απειλείται να σταματήσει μια παρουσία 3.000 χρόνων σε αυτή την γωνιά της Μεσογείου.

Θυμάμαι μια ιστορική ομιλία του Σίμον Πέρες, όταν έλεγε: «Μέχρι σήμερα δεν χάσαμε ούτε μία μάχη. Δεν είχαμε και δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε ούτε μία, γιατί απλά μετά δεν θα υπάρχουμε». Εμείς αντίθετα χάσαμε μια σημαντική μάχη το 1974. Εάν χάσουμε και την επόμενη, δεν θα υπάρχει άλλη να χάσουμε γιατί απλά θα σταματήσουμε να υπάρχουμε. 

Η Τουρκία εισβάλλει όλο και περισσότερο στη γειτονιά μας και θα συνεχίσει να το κάνει ακόμη και στη μετα-Ερντογάν εποχή. Στην Κύπρο εισβάλλει καθημερινά στις θάλασσες μας. Δύο παράγοντες είναι, κατά τη γνώμη μου, αυτοί που την έχουν εμποδίσει μέχρι σήμερα στο να προχωρήσει και επί του εδάφους: το ότι είμαστε χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η ήττα των Αδελφών Μουσουλμάνων στην Αίγυπτο. Θα ήταν πολύ διαφορετικό το παιχνίδι στην Ανατολική Μεσόγειο εάν είχε επικρατήσει ο Μοχάμεντ Μόρσι. Πιθανότατα να είχαμε συνθλιβεί ανάμεσα στις μυλόπετρες – βόρεια από την Τουρκία και νότια από την Αίγυπτο. 

Αυτή τη δυσοίωνη εποχή, είναι ιστορική επιταγή για όλες τις πολιτικές δυνάμεις να βρεθούν γύρω από ένα τραπέζι και να αναζητήσουν μια εθνική στρατηγική επιβίωσης. Οι δύσκολες αυτές συγκυρίες αναζητούν ένα σύγχρονο πατριωτισμό που θα δημιουργήσει εκείνο το τείχος που θα αποτρέψει τον ολικό αφανισμό μας. Μαζί με την Ελλάδα, την Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλες δυνάμεις της περιοχής θα πρέπει να οργανώσουμε την αντίσταση μας για τη φυσική μας επιβίωση. Πρέπει να προετοιμαστούμε για το απροσδόκητο, για όλα τα πιθανά σενάρια, ακόμη και για τα χειρότερα. 

Η οργάνωση της αντίστασης της Κύπρου δεν είναι μόνο αμυντική, είναι ένα κράμα πολλών παραγόντων. Δεν μπορούμε να έχουμε αυταπάτες απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα! Πρέπει να αναζητήσουμε και να εφαρμόσουμε τον σύγχρονο πατριωτισμό σε όλα τα επίπεδα. 

Σύγχρονος πατριωτισμός είναι να δημιουργείς πολίτες περήφανους για τον τόπο τους, που τους δίνονται ευκαιρίες να μείνουν και να διαπρέψουν στην πατρίδα τους. Νέους που θα θέλουν και θα μπορούν να συνεισφέρουν στην ανάπτυξή της αλλά και να πολεμήσουν γι’ αυτήν, αν χρειαστεί. Κανείς δεν θα πολεμήσει για ότι δεν αγαπά, ή για ότι δεν τον αγαπά.  

Πατριωτισμός, στις αρχές του 21ου αιώνα, είναι να κάνεις τομές, να μην ικανοποιείσαι με τη στασιμότητα, να αντιμάχεσαι τα οργανωμένα συμφέροντα που στηρίζουν ένα αναχρονιστικό στάτους κβο σε έναν κόσμο που αλλάζει. Να εμπνέεις τους άλλους με το έργο και τη στάση σου και να τους κινητοποιείς για να δρουν το ίδιο. Να προσπαθείς να θωρακίζεις πολιτικά, θεσμικά, εκπαιδευτικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και οικονομικά τη χώρα σου, επινοώντας νέους θεσμούς και μεταρρυθμίζοντας διαρκώς τους υφιστάμενους, έτσι ώστε να προσαρμόζονται στο συνεχώς μεταβαλλόμενο εσωτερικό και εξωτερικό περιβάλλον. 

Πατριωτισμός μιας ηγεσίας είναι να χρησιμοποιεί ότι καλύτερο έμψυχο υλικό έχει η πατρίδα, τα καλύτερα μυαλά, τους καλύτερους Κύπριους. Επειδή απέναντι από την ποσότητα των αντιπάλων το μόνο που έχουμε να αντιτάξουμε είναι την ποιότητα των δικών μας ανθρώπων. Δεν είναι η ώρα των κομματικών φίλων, είναι η ώρα των καλύτερων, των ανιδιοτελών, αυτών που έχουν παραστάσεις, αυτών που μπορούν να κάνουν τη διαφορά, όλων αυτών που αντιλαμβάνονται πως λειτουργεί ο σύγχρονος κόσμος. 

Χρειαζόμαστε ως κράτος ένα ξεκάθαρο όραμα που θα το υπηρετήσουμε με συνέπεια, ταλέντο και προσήλωση. Χάσαμε τη μάχη το 1974 και τη χάσαμε γιατί ο τόπος μας προδόθηκε, αφού πρώτα διαβρώθηκε εσωτερικά. Ο δικός μας αγώνας σήμερα δεν είναι απλά αγώνας για κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, όπως για τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς. Ο δικός μας αγώνας είναι και αγώνας φυσικής επιβίωσης, γιατί αν χάσουμε και αυτή τη μάχη, δεν θα υπάρξει άλλη, θα είναι η τελευταία.

Όλα αυτά πρέπει να γίνουν τώρα, χωρίς άλλη καθυστέρηση, γιατί διαφορετικά η ελληνική ιστορία θα μας αποκαλέσει καταραμένη γενιά. Ο ιστορικός του μέλλοντος δεν θα μπορεί να εξηγήσει πως η Τουρκία των 100 εκατομμυρίων ήταν ομόθυμη, με κοινή στρατηγική έναντι της Κύπρου, και η Κύπρος του ενός εκατομμυρίου ήταν διασπασμένη σε 10 κομμάτια έναντι της επιτιθέμενης Τουρκίας. 

*Καθηγητής Φυσικής και τέως Πρύτανης Πανεπιστημίου Κύπρου 

Φιλελεύθερος

Συνέχεια ανάγνωσης

Κύπρος

Χάος και ρεζίλι! Πολιτική κρίση στα Κατεχόμενα

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τα όσα συμβαίνουν δείχνουν ξεκάθαρα ότι η χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί, ανέφερε αρχηγός κόμματος στο ψευδοκράτος

Ως χάος και ρεζίλι περιγράφεται η πολιτική κρίση που ξέσπασε στα κατεχόμενα από προχθές με την αδυναμία των τριών κομμάτων της «συγκυβέρνησης», Κόμμα Εθνικής Ενότητας – Δημοκρατικό Κόμμα – Κόμμα Αναγέννησης, που έχουν 29 «βουλευτές», να “εκλέξουν” «πρόεδρο της βουλής», κάτι για το οποίο χρειάζονται 26 ψήφοι.

Χθες ο Τ/κ ηγέτης Ερσίν Τατάρ αναγκάστηκε να επιστρέψει άρον-άρον από το ταξίδι του στην Τουρκία για να μπορέσει ο Ζορλού Τορέ, νυν «πρόεδρος της βουλής» και «βουλευτής» του ΚΕΕ, να προεδρεύσει του “σώματος” έστω κι αργά το απόγευμα για να μπορέσει να συνεχισθεί η διαδικασία. Όμως ο κ. Τορέ, που δεν μπόρεσε να εκλεγεί έπειτα από τέσσερις ψηφοφορίες στη «βουλή» προχθές, πρώτη μέρα της διαδικασίας, αρνήθηκε να συγκαλέσει τη «βουλή» επειδή το κόμμα του δεν θα τον πρότεινε, αλλά θα πρότεινε ξανά τον Κουτλού Εβρέν, ο οποίος επίσης δεν πέρασε από την ψηφοφορία προχθές.

Ο Πρόεδρος του ΚΕΕ και «πρωθυπουργός», Ουνάλ Ουστέλ, μαζί με τον Τ/κ ηγέτη προσπάθησαν να πείσουν τον κ. Τορέ σε συνάντηση στο «προεδρικό», στην οποία παρευρέθηκε και ο Τούρκος «πρέσβης» στα κατεχόμενα, Εκρέμ Σερίν. Μετά την αντίδραση του Ζορλού Τορέ, ο κ. Σερίν – σύμφωνα τουλάχιστον με την “Αβρούπα” – απείλησε ότι θα ‘κάνει παράπονα γι’ αυτόν στην Άγκυρα’. Τότε ο κ. Τορέ αισθάνθηκε αδιαθεσία και μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο στη κατεχόμενη Λευκωσία.

Ακολούθησαν, όπως αναφέρουν δημοσιεύματα, πιέσεις προς τον γηραιότερο «βουλευτή», επίσης του ΚΕΕ, τον Αλί Πιλλί, για να προεδρεύσει αυτός της “ολομέλειας” και να μπορέσει να συνεχιστεί η διαδικασία. Και ο κ. Πιλλί αισθάνθηκε αδιαθεσία και μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο στην κατεχόμενη Μόρφου, όπου διαμένει.

Στο μεταξύ, το ΡΤΚ, έπειτα από εσωκομματικές διαδικασίες, ανακοίνωσε ότι κατέθεσε πρόταση στη «βουλή» για πρόωρες «βουλευτικές εκλογές» στις 15 Δεκεμβρίου. Ο Πρόεδρος του ΡΤΚ, Τουφάν Ερχιουρμάν, δήλωσε πως δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την προσφυγή στη βούληση του «λαού». «Δεν υπάρχει καμιά προσδοκία από αυτή τη δομή εξουσίας. Τα όσα συμβαίνουν δείχνουν ξεκάθαρα ότι η χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί». Με τις πρόωρες «εκλογές», συνέχισε, «θα βγάλουμε τη χώρα από το χάος».

Τα μεσάνυχτα και έπειτα από όλα όσα είχαν συμβεί, οι 29 «βουλευτές» των τριών κομμάτων της «συγκυβέρνησης» πήραν τις θέσεις του στα έδρανα της “ολομέλειας” και κάλεσαν και τα ΜΜΕ. Προσπάθησαν παράνομα – όπως γράφει η “Γενί Ντουζέ”ν – να εκβιάσουν τη σύγκληση της “ολομέλειας” και ζήτησαν από την «αντιπρόεδρο της βουλής», Φεζιλέτ Όζντενεφε, που ανήκει στο ΡΤΚ, να ασκήσει την “προεδρία”. Πήραν όμως αρνητική απάντηση, ενώ έντονα αντέδρασε ο Τουφάν Ερχιουρμάν για τη μετακίνηση της ευθύνης στην αντιπολίτευση, λόγω ανικανότητας να εκλέξουν «πρόεδρο της βουλής» τα κόμματα της «συγκυβέρνησης».

Ο Ουνάλ Ουστέλ, Πρόεδρος του ΚΕΕ, ανακοίνωσε τότε στα ΜΜΕ ότι θα προτείνουν και πάλι τον Κουτλού Εβρέν για «πρόεδρο της βουλής» και θα τον εκλέξουν. «Δεν είναι ώρα για πρόωρες εκλογές, αλλά εάν αυτό χρειαστεί εμείς είμαστε έτοιμοι», ανέφερε ο κ. Ουστέλ.

Πρόσθεσε ότι σύμφωνα με τον «κανονισμό» της «βουλής» και το «σύνταγμα» υπάρχει περιθώριο 10 ημερών για να εκλεγεί «πρόεδρος της βουλής».

Τ/κ ΜΜΕ αναφέρουν ότι λόγω της ασθένειας του Ζορλού Τορέ, η κ. Όζντενεφε τον αναπληρώνει στην «προεδρία της βουλής».

Η κατάσταση της υγείας των Τορέ και Πιλλί είναι καλή, όπως έγινε γνωστό.

Κύριο θέμα στον Τύπο

Η πολιτική κρίση που προέκυψε με την μη εκλογή «προέδρου της βουλής» στα κατεχόμενα και η άρον-άρον επιστροφή του Τ/κ ηγέτη Ερσίν Τατάρ από την Τουρκία γι’ αυτό το λόγο και οι σχετικές συζητήσεις προβάλλονται σήμερα στις τουρκοκυπριακές εφημερίδες.

Η «Αβρούπα» (Ευρώπη) με τίτλο «Θα κάνω παράπονο για σένα στην Άγκυρα» αναφέρεται στο παρασκήνιο της χθεσινής ημέρας και γράφει ότι ο Τούρκος «πρέσβης» στο ψευδοκράτος, Εκρέμ Σερίν, απείλησε τον νυν “πρόεδρο” της “βουλής” Ζορλού Τορέ να την ανοίξει και να προεδρεύσει, απειλώντας τον ότι θα τον «καρφώσει» στην Τουρκία. Σε άλλο θέμα γράφει ότι ο Πρόεδρος του Κόμματος του Λαού, Κουντρέτ Οζερσάι, διερωτήθηκε εάν μετά από όλα αυτά το ΡΤΚ θα φύγει από τη «βουλή». Αλλού αναφέρεται πως ο «δήμαρχος» Κερύνειας και στέλεχος του ΡΤΚ, Μουράτ Σενκιούλ, χαρακτήρισε ξεδιάντροπη την προσπάθεια Τατάρ να επιρρίψει τις ευθύνες για την πολιτική κρίση στο κόμμα της αντιπολίτευσης.

Η «Χαλκίν Σεσί» (Φωνή του λαού) με τίτλο «Μεγαλώνει το χάος στη βουλή» γράφει ότι λόγω της κρίσης ο Τατάρ επέστρεψε άρον-άρον από την Τουρκία και το ΡΤΚ υπέβαλε πρόταση για «εκλογές» στις 15 Δεκεμβρίου, αλλά πήρε αρνητική απάντηση από το ΚΕΕ.  Σε άλλο θέμα γράφει ότι η πρώην «πρόεδρος της βουλής», Σιμπέλ Σιμπέρ, είπε ότι αυτά που συμβαίνουν είναι ντροπιαστικά. Αλλού γράφει ότι συνελήφθησαν δύο άτομα που εργάζονται στο «τμήμα δασών» και με ψεύτικα χαρτιά διεκδικούσαν επιδόματα βάρδιας.

Η «Κίπρις» (Κύπρος) με τίτλο «Χάος» γράφει ότι αυτή η λέξη μπορεί να περιγράψει τα όσα έγιναν χθες κατά τη διάρκεια της ημέρας και πάλι όμως δεν έγινε κατορθωτό να εκλεγεί «πρόεδρος της βουλής». Σε άλλο θέμα προβάλλει τις δηλώσεις του «υπουργού τουρισμού», Φικρί Ατάογλου, πως θα κάνουν νέα βήματα στο Βαρώσι. Αλλού αναφέρεται στην κίνηση στο παράνομο αεροδρόμιο της Τύμπου και γράφει ότι στους πρώτους 9 μήνες του 2024 πραγματοποιήθηκαν σχεδόν 22.000 πτήσεις.

Η «Γενί Ντουζέν» (Νέα τάξη) με τίτλο «Πρωτοφανές πολιτικό ρεζίλι!» γράφει επίσης ότι οι Τορέ και Αλί Πιλλί του ΚΕΕ αισθάνθηκαν άσχημα έπειτα από πιέσεις ν’ ανοίξει η «βουλή» υπό την “προεδρία” τους και προβάλλει την πρόταση ΡΤΚ για πρόωρες «εκλογές» στις 15 Δεκέμβριου. Αφιερώνει ολόκληρο το πρωτοσέλιδο στα χθεσινά γεγονότα και γράφει ότι παράνομα οι 29 «βουλευτές» της «συγκυβέρνησης» πήραν τις θέσεις τους χθες τα μεσάνυχτα στα έδρανα της “ολομέλειας”, ασκώντας πίεση στο ΡΤΚ να προσέλθει κι εκείνο και στη «βουλευτή» του κόμματος, Φεζιλέτ Όζντενεφε, να προεδρεύσει της συνεδρίας.

Συνέχεια ανάγνωσης

Κύπρος

Χριστοδουλίδης για άτυπη τριμερή: Δεν προσφερόμαστε για βολιδοσκόπηση σε σχέση με «κόκκινες γραμμές»

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Για οποιοδήποτε θέμα τεθεί, η ελληνοκυπριακή πλευρά θα είναι έτοιμη να τοποθετηθεί συγκεκριμένα, δήλωσε την Τετάρτη, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, ενόψει της συνάντησης στη Νέα Υόρκη την επόμενη εβδομάδα, σημειώνοντας ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν προσφέρεται για βολιδοσκόπηση σχετικά με τις κόκκινες γραμμές της.

Εξέφρασε την ελπίδα η συνάντηση να οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα, σημειώνοντας ότι αυτός είναι ο μοναδικός στόχος από ελληνοκυπριακής πλευράς η οποία έχει και δικές της προτάσεις που θα είναι πρωτοβουλίες της.

Απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων κατά την προσέλευσή του στο Digital Agenda Cyprus Summit στη Λευκωσία, και ερωτηθείς κατά πόσο η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει βολιδοσκοπηθεί κατά πόσον μπορεί να «τεντώσει λίγο» τις κόκκινες της γραμμές για να ξεμπλοκάρει η διαδικασία και να έρθει πιο κοντά στα αιτήματα για τα λεγόμενα ‘3Α’ (απευθείας πτήσεις, εμπόριο, επαφές) στα οποία ο Τουρκοκύπριος ηγέτης, Ερσίν Τατάρ, επιμένει, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης απάντησε: «Όχι, δεν έχουμε βολιδοσκοπηθεί και δεν προσφερόμαστε και για βολιδοσκόπηση».

«Ετοιμαζόμαστε για την συνάντηση», είπε, σημειώνοντας ότι ο διαπραγματευτής μετά από συνεννόηση με τον ίδιο, θα καλέσει την Πολιτική Ομάδα Κυπριακού να συναντηθούν την Παρασκευή για μια ανταλλαγή απόψεων, σε συνέχεια των όσων λέχθηκαν στο Υπουργικό Συμβούλιο.

«Να σας θυμίσω ότι πριν τη συνάντηση με τον Γενικό Γραμματέα θα δω τον βρετανό Πρωθυπουργό, αντιλαμβάνεστε τη σημασία της συνάντησης, όχι μόνο για τις διμερείς μας σχέσεις, αλλά και για το Κυπριακό, πριν τη συνάντηση με τον Γενικό Γραμματέα, και πάω στην Νέα Υόρκη με ένα και μοναδικό στόχο», ανέφερε.

«Ελπίζω αυτή η συνάντηση να οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα. Μπορώ να πω από δικής μας πλευράς ότι αυτός είναι ο μοναδικός στόχος. Δεν είναι σύνθημα, μιλάω πολύ συγκεκριμένα, και λαμβάνοντας υπόψη και το πολύ θετικό κλίμα της συζήτησης που είχα με τον Γενικό Γραμματέα όταν βρισκόμουν στη Νέα Υόρκη, ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξει ανταπόκριση», πρόσθεσε.

Ερωτηθείς αν ο ΓΓ των ΗΕ θέσει και θέμα μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης και αν είναι έτοιμη η ελληνοκυπριακή πλευρά για περαιτέρω ανοίγματα από τα μέτρα που ήδη έχει λάβει μονομερώς, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης ανέφερε, «δεν θέλω να προκαταλάβω και δεν είναι σωστό πρώτα προς τον ίδιο το Γενικό Γραμματέα να τοποθετηθώ για συγκεκριμένο θέμα. Εκείνο όμως που μπορώ να σας πω απαντώντας στο ερώτημά σας, για οποιοδήποτε θέμα τεθεί, η ελληνοκυπριακή πλευρά θα είναι έτοιμη να τοποθετηθεί συγκεκριμένα».

Σε ερώτηση αν η επανενεργοποίηση της προσωπικής απεσταλμένης του ΓΓ των ΗΕ είναι ένα από τα σενάρια που η ελληνοκυπριακή πλευρά θα θεωρούσε και εφικτό και θετικό, ο Προέδρος Χριστοδουλίδης είπε ότι είναι συγκεκριμένη η ερώτηση και, «με απόλυτο σεβασμό προς τον Γενικό Γραμματέα, γιατί θέλω πραγματικά να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα αυτή τη συνάντηση να μου επιτρέψετε να μην τοποθετηθώ συγκεκριμένα».

«Έχουμε άποψη, έχουμε συγκεκριμένη θέση και για αυτό που είπατε και για το προηγούμενο, όπως και για πολλά άλλα θέματα που ενδεχομένως να τεθούν είτε από τον Γενικό Γραμματέα, είτε από τον κύριο Τατάρ, αλλά και δικές μας προτάσεις που θα είναι πρωτοβουλίες της δικής μας πλευράς», είπε τέλος.

 

Συνέχεια ανάγνωσης

Κύπρος

Προκόπης Παυλόπουλος: Έχουμε ευθύνη για τα 50 χρόνια κατοχής στην Κύπρο

Ουδεμία αισιοδοξία στο Κυπριακό λόγω των τουρκικών μαξιμαλιστικών θέσεων, λέει σε συνέντευξη στο ΚΥΠΕ ο τέως ΠτΔ της Ελλάδας Π.Παυλόπουλος

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Στην εκτίμηση ότι ουδεμία αισιοδοξία για την επίλυση του κυπριακού ζητήματος δικαιολογείται προέβη ο τέως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και ακαδημαϊκός Προκόπης Παυλόπουλος, o οποίος θα βρίσκεται τις επόμενες μέρες στην Κύπρο σε επετειακή εκδήλωση διοργανώνει το Πετρίδειο Ίδρυμα.

Σε συνέντευξη του στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων ο κ. Παυλόπουλος ανέφερε ακόμα πως προφανές δεν μπορεί -ορθότερα  δεν είναι επιτρεπτό-  ν’ αρχίσει οποιαδήποτε συζήτηση για το Κυπριακό ζήτημα, αν προηγουμένως η Τουρκία δεν αφήσει κατά μέρος τέτοιες παράλογες και προκλητικώς μαξιμαλιστικές θέσεις και προτάσεις, πλήρως αντίθετες προς το Διεθνές Δίκαιο και ιδίως προς το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Ερωτηθείς κατά πόσο εκτιμά ότι με τις θέσεις που προβάλλει η τουρκική πλευρά είναι δικαιολογημένη οποιαδήποτε αισιοδοξία για έξοδο του Κυπριακού Ζητήματος από την αποτελμάτωση ο κ. Παυλόπουλος ανέφερε: «Θα σας πω την γνώμη μου ευθέως και απεριφράστως, με την επισήμανση ότι αυτή πρέπει να εξηγηθεί και να συμπληρωθεί και υπό το φως των απαντήσεών μου στη συνέχεια: Αν λάβουμε υπόψη μας την όλη στάση της Τουρκίας διαχρονικώς -ιδίως δε μετά την βάρβαρη εισβολή στην Κύπρο το 1974- και μάλιστα κατ’ εξοχήν στο πλαίσιο της ιταμής και προκλητικώς αντίθετης προς το Διεθνές Δίκαιο τελευταίας ομιλίας του Ταγίπ Ερντογάν στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στις 24.9.2024, όπου και εμφανίστηκε ανυποχώρητος στην θέση περί «δύο κρατών» στην Κύπρο, ουδεμία αισιοδοξία για την επίλυση του Κυπριακού Ζητήματος δικαιολογείται. Το εντελώς αντίθετο, πράγμα που σημαίνει ότι Ελλάδα και Κύπρος πρέπει να βασίσουν την άμυνά» τους πάνω σε αυτή την σκληρή, δυστυχώς, πραγματικότητα».

Ο κ. Παυλόπουλος σημείωσε πως η κατά τ’ ανωτέρω «άμυνά» μας απέναντι στην Τουρκία, η οποία αφορά πρωτίστως το Κυπριακό Ζήτημα –το οποίο είναι βεβαίως Διεθνές και Ευρωπαϊκό Ζήτημα-  αλλά και όλα τα αμιγώς Ελληνικά Εθνικά Θέματα, μπορεί να συμπυκνωθεί κυρίως στα εξής, όπως είπε, «Ο διάλογος με την Τουρκία είναι πάντα «ευπρόσδεκτος», θα ήταν δε λάθος ν’ αποκλεισθεί εκ προοιμίου και εντελώς. Πλην όμως ιδίως με την Τουρκία  συνέχισε, θα ήταν επίσης λάθος να κάνεις διάλογο χωρίς να έχεις πλήρη επίγνωση με ποιον «συνομιλητή» διαλέγεσαι.  Και η διεθνής εμπειρία, χρόνια τώρα, έχει δείξει ότι ως «συνομιλητής» στο πεδίο των Διεθνών Σχέσεων η Τουρκία έχει και τα εξής χαρακτηριστικά: Πρώτον, είναι παντελώς αναξιόπιστη, κάτι το οποίο ισχύει όχι μόνον έναντι της Ελλάδας αλλά και διεθνώς, πρωτίστως δε εντός του ΝΑΤΟ, όπου συχνά συμπεριφέρεται ως ανερμάτιστο ή και προδήλως «διαλυτικό» στοιχείο. 

Απτό δείγμα γραφής συνέχισε, αποτελεί η στάση της Τουρκίας απέναντι στη βάρβαρη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και ο απροκάλυπτα «διφορούμενος» ρόλος της. Δεύτερον είπε ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, η Τουρκία έχει εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου «μακροχρόνιες βλέψεις», ως προς τις οποίες ακολουθεί την τακτική όχι τόσο των «θερμών επεισοδίων»,  αλλά της «προώθησης» των θέσεών της υποδορίως σ’ επίπεδο «διαπραγματεύσεων». 

Όπως εκτίμησε, αυτές οι βλέψεις της Τουρκίας αφορούν, ευθέως, την Κύπρο, υπό την έννοια του τελικού πλήρους ελέγχου της, το Αιγαίο, υπό την έννοια  της εκεί συγκυριαρχίας και την Θράκη, υπό την έννοια της χρησιμοποίησης της Μουσουλμανικής Μειονότητας προς την κατεύθυνση μελλοντικής αυτονόμησης. 

Και, τρίτον συνέχισε, η Τουρκία μέσω των «διαπραγματεύσεων» θέλει να μας επαναφέρει στην εποχή του 1997-1999, όταν λόγω της υποχωρητικότητας της τότε Κυβέρνησης είχε «καταφέρει» να γίνουν δεκτές εκ μέρους μας οι θέσεις που της επέτρεψαν στην συνέχεια να μιλάει για «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο και ν’ αναπτύσσει την «ρητορική» της «Γαλάζιας Πατρίδας».

Διότι τότε, όπως εξήγησε, αφενός μεν με το κοινό ανακοινωθέν «Σημίτη-Ντεμιρέλ» στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ,  κατά την σύνοδο στην Μαδρίτη, στις 8.7.1997, είχε γίνει, μεταξύ άλλων, δεκτή και η φρασεολογία περί «ζωτικών ενδιαφερόντων και συμφερόντων της Τουρκίας» στο Αιγαίο.  Αφετέρου δε  στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στις 10-11.12.1999, στο Ελσίνκι τα σχετικά συμπεράσματα δέχονταν ότι μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας υπάρχουν «συνοριακές και άλλες διαφορές», παρεκκλίνοντας από την πάγια θέση μας περί μίας και μόνης διαφοράς, εκείνης της οριοθέτησης της Νησιωτικής Υφαλοκρηπίδας και της αντίστοιχης ΑΟΖ στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. 

Ερωτηθείς πως αξιολογεί την τακτική που ακολουθούν Κύπρος και Ελλάδα ιδίως υπό το φως των σύγχρονων δεδομένων και αν θα μπορούσε να ήταν διαφορετική, ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ανέφερε πως τους τελευταίους ιδίως μήνες, και παρά τη συνεχιζόμενη  -ή και εντεινόμενη ενίοτε- προκλητική αδιαλλαξία της Τουρκίας, γίνεται και πάλι λόγος για την ανάγκη της όσο το δυνατό ταχύτερης επίλυσης του Κυπριακού Ζητήματος.  Κάτι το οποίο, όπως προκύπτει και από σχετικές πρόσφατες δηλώσεις, αποδέχονται οι Κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου  -αποφασισμένες μάλιστα να κινηθούν εν προκειμένω με τον απαιτούμενο «ρεαλισμό»μπροστά στον «άτεγκτο» έως απροκαλύπτως κυνικό κόσμο των Διεθνών Σχέσεων- ενώ «ωθούν» προς την ως άνω κατεύθυνση τόσον ο ΟΗΕ όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

“Κατ’ αρχήν ορθή η τακτική Ελλάδας και Κύπρου πλην όμως…”

Η τακτική αυτή των Κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου πρέπει ν’ αξιολογηθεί ως κατ’ αρχήν ορθή, συμπλήρωσε, “αφού η “μη λύση” του Κυπριακού Ζητήματος όχι μόνο δεν συνιστά «λύση» του, αλλά καθιστά ολοένα και πιο επισφαλή  -κατ’ επιεική δε θεώρηση-  την κατάσταση που δημιούργησε η πάνω από πενήντα χρόνια κατοχή του ενός τρίτου της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία, ύστερα από την βάρβαρη εισβολή της στην Μαρτυρική Κύπρο το 1974.

Πλην όμως, και όπως είναι ευνόητο,η επίτευξη λύσης του Κυπριακού Ζητήματος συνέχισε είναι,  νοητή και αποδεκτή μόνον εφόσον είναι δίκαιη και βιώσιμη.  Γεγονός που σημαίνει περαιτέρω, όπως είπε,  ότι η λύση αυτή είναι νοητή και αποδεκτή μόνον εφόσον υπηρετεί, τουλάχιστον ως προς τα σχετικά βασικά ρυθμιστικά της στοιχεία, «αξιοπρεπώς»  -και όχι κατ’ επίφαση, υπό το κράτος απαράδεκτων συμβιβασμών ή και εκβιασμών από συγκεκριμένες πλευρές-  την Διεθνή Νομιμότητα και την Ευρωπαϊκή Νομιμότητα αλλά και την «βιωσιμότητα» της Κυπριακής Δημοκρατίας ως Κράτους-Μέλους της Διεθνούς Κοινότητας, κυρίως δε ως πλήρους Κράτους-Μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του «στενού πυρήνα» της, της Ευρωζώνης. 

Διότι το αντίθετο οδηγεί, όπως είπε,  αναποδράστως, σ’ επικίνδυνες ατραπούς ακόμη πιο επώδυνης θεσμικής και πολιτικής αποδυνάμωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, και στο πλαίσιο της Διεθνούς Κοινότητας αλλά και στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Ο κ. Παυλόπουλος ανέφερε πως το ζήτημα τούτο απαιτεί τόσο «επιμελέστερη» προετοιμασία, με την ανάλογη προσοχή και προνοητικότητα,  όσο η Τουρκία έχει καταστήσει -με περισσό θράσος που, δυστυχώς, το ενισχύει η προεκτεθείσα θλιβερή Διεθνής, ακόμη και Ευρωπαϊκή σε ορισμένες περιπτώσεις, ανοχή προς αυτή-  σαφές πως ως αρχή «λύσης» του Κυπριακού Ζητήματος δεν αποδέχεται, κατ’ ουδένα τρόπο, το στοιχειώδες κατά το Διεθνές Δίκαιο και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, όπως θα επεξηγηθεί στην συνέχεια,  πρότυπο του Ομοσπονδιακού Κράτους.  Και κάνει λόγο, ευθέως σημείωσε, για δύο Κράτη, όπως φάνηκε και κατά την προαναφερόμενη ομιλία του Ταγίπ Ερντογάν στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Υπό το πνεύμα αυτό είναι προφανές πως δεν μπορεί -ορθότερα  δεν είναι επιτρεπτό-  ν’ αρχίσει οιαδήποτε συζήτηση για το Κυπριακό Ζήτημα, αν προηγουμένως η Τουρκία δεν αφήσει κατά μέρος τέτοιες παράλογες και προκλητικώς μαξιμαλιστικές θέσεις και προτάσεις, πλήρως αντίθετες προς το Διεθνές Δίκαιο και ιδίως προς το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Αν γίνει, από Ελληνικής και Κυπριακής πλευράς, το λάθος να υποτιμηθεί ο κίνδυνος της έναρξης διαλόγου για το Κυπριακό Ζήτημα δίχως μιαν ουσιώδη υποχώρηση της Τουρκίας από τις κατά τ’ ανωτέρω ακραίες θέσεις της, τότε ο «διάλογος» με την τουρκική πλευρά μας οδηγεί συνέχισε,  στην διακινδύνευση να υποχωρήσουμε μοιραίως εμείς, έστω και κατά ένα μέρος, στους απαράδεκτους τουρκικούς εκβιασμούς και στο ενδεχόμενο πλήρους ευτελισμού του Διεθνούς Δικαίου και του Ευρωπαϊκού Δικαίου σε ό,τι αφορά το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας. 

Επιπροσθέτως συνέχισε ο κ. Παυλόπουλος, ας μην ξεχνάμε ότι αυτή είναι πάντοτε η «προσφιλής» τακτική της Τουρκίας όταν επιχειρεί να προωθήσει και τις πιο αδιανόητες «διεκδικήσεις» της έναντι του Ελληνισμού εν γένει, στηριζόμενη με πρόδηλο διεθνές θράσος στην παγίωση των «τετελεσμένων» εφόσον διαπιστώσει τάσεις δισταγμών, ανοχής και υποχωρητικότητας από τις Κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου. 

“Αδιανόητη η ατιμωρησία της Τουρκίας”

Σε ερώτηση για το γεγονός ότι εδώ και 50 χρόνια αναμένουμε από την λεγόμενη «Διεθνή Κοινότητα» να στηρίξει πιο δυναμικά τα δίκαια αιτήματά μας αλλά δεν το πράττει και κατά πόσο πιστεύει ότι έχουμε ευθύνη κι εμείς γι αυτό ο κ. Παυλόπουλος σημείωσε πως πέρασαν ήδη 50 χρόνια αφότου η Τουρκία εισέβαλε, με βάρβαρο τρόπο και καταπατώντας κάθε έννοια του Διεθνούς Δικαίου καθώς και όλες τις σχετικές αποφάσεις των  οργάνων του ΟΗΕ, στην Μαρτυρική Κύπρο και η προκλητική κατοχή του ενός τρίτου του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας δυστυχώς συνεχίζεται. 

Αυτή η αδιανόητη ατιμωρησία της Τουρκίας  -όταν μάλιστα συνοδεύεται και από την ιταμή άρνησή της να δεχθεί επίλυση του Κυπριακού Ζητήματος κατά τρόπο σύμφωνο με το Διεθνές Δίκαιο και με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο-  εκ μέρους της Διεθνούς Κοινότητας αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι επιτρεπτό ούτε και ανεκτό να συνεχισθεί, όπως είπε. 

Τούτο  συνέχισε, καθίσταται πλέον κάτι παραπάνω από προφανές και λόγω της τρέχουσας διεθνούς συγκυρίας. Πρωτίστως αναφέρθηκε στην εξίσου βάρβαρη εισβολή της Ρωσίας, στην Ουκρανία, δοθέντος ότι ουδείς πλέον δικαιούται να παραβλέπει πως η τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο και η κατά τ’ ανωτέρω αδιαφορία  -φυσικά κατ’ επιεική έκφραση-  της Διεθνούς Κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπήρξαν το «πρότυπο», το οποίο δεν δίστασε να υιοθετήσει η ηγεσία της Ρωσίας προκειμένου να επιτεθεί στην Ουκρανία και να προκαλέσει τον αιματηρό πόλεμο, όπως είπε . 

Τον πόλεμο ο οποίος συνεχίζεται, με «αόρατη» ακόμη, « την προοπτική λήξης του και με αδύνατη την εκτίμηση του έως πού μπορεί να οδηγήσει η περαιτέρω κλιμάκωση  του για την Ειρήνη και την Ασφάλεια παγκοσμίως».

Πρόσθεσε ακόμη πως «Ελλάδα και Κύπρος–σε πλήρη αντίθεση προς την Τουρκία–συμπαραστάθηκαν, συμπαρίστανται και θα συνεχίσουν να συμπαρίστανται, ειλικρινώς και ποικιλοτρόπως ιδίως στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον δεινώς δοκιμαζόμενο Λαό της Ουκρανίας. 

Από τώρα όμως, και ιδίως αμέσως μόλις τελειώσει ο φρικτός αυτός πόλεμος και ο υπαίτιος εισβολέας πληρώσει το βαρύ τίμημα του εγκλήματός του, πρέπει είπε, « να συναγάγουμε, τόσο σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και σ’ επίπεδο Διεθνούς Κοινότητας, τα αναγκαία διδακτικά συμπεράσματα. Και δη συμπεράσματα τόσο για τα αίτιά του όσο και για τις επιπτώσεις του. Υπ’ αυτό το πνεύμα και ως συνεπείς υπέρμαχοι της Ευρωπαϊκής και της Διεθνούς Νομιμότητας, Ελλάδα και Κύπρος πρέπει  συνέχισε, να καταδείξουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και στην Διεθνή Κοινότητα,  όπως είπε, πρωτίστως δε στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ, πόσο μεγάλες είναι οι ευθύνες τους διότι ανέχθηκαν και ανέχονται, για τόσες δεκαετίες, τις επιπτώσεις και τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής και κατοχής στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας.  

Της πρώτης τέτοιας ωμής καταπάτησης της εδαφικής ακεραιότητας και της κυριαρχίας Κράτους Μέλους της Διεθνούς Κοινότητας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως είπε.

“Δύο μέτρα και δύο σταθμά” 

Ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ερωτηθείς για το γεγονός ότι για την Ουκρανία, η Δύση έχει επιβάλει πλειάδα κυρώσεων σε βάρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η  Τουρκία, η οποία επίσης διέπραξε καταφανέστατα παράνομη εισβολή, παραμένει ατιμώρητη και ποια Διεθνή Τάξη μπορούμε να μιλάμε όταν τα μέτρα και τα σταθμά είναι διαφορετικά  απάντησε πως για την Διεθνή Κοινότητα και τον ΟΗΕ, η κατ’ αποτέλεσμα«ισότιμη» αντιμετώπιση Τουρκίας και Κύπρου  -δηλαδή του «θύτη» με το«θύμα» της τουρκικής εισβολής και κατοχής-  κατά την λογική της ανοχής των ατέρμονων και κενών περιεχομένου συζητήσεων μεταξύ των δύο μερών, δείχνει πόσο στις μέρες μας το Διεθνές Δίκαιο, με αποκλειστική ευθύνη της ίδιας της Διεθνούς Κοινότητας και του ΟΗΕ, συντίθεται όχι τόσο από leges perfectae, αλλά σε πολλές περιπτώσεις από  leges  minus  quam  perfectae και  leges imperfectae.  

Ελλάδα και Κύπρος, λοιπόν, στέλνοντας το μήνυμα ότι δεν είναι διατεθειμένες να δεχθούν αυτή την οιονεί «χειμέρια νάρκη» αφενός της Διεθνούς Νομιμότητας και, αφετέρου, της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και της Πολιτικής Ασφαλείας (ΚΕΠΠΑ) πρέπει να θέσουν, είπε ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, ως Κράτη-Μέλη και της Διεθνούς Κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προ των ευθυνών τους την Διεθνή Κοινότητα και τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς επισημαίνοντας, χωρίς περιστροφές, υποχωρήσεις και υπαναχωρήσεις, και τα εξής: Όπως όλοι στεκόμαστε σήμερα στο πλευρό της Ουκρανίας, καταδικάζοντας απεριφράστως και εμπράκτως το πολεμικό έγκλημα της Ρωσίας, στην ίδια γραμμή υπεράσπισης της Ευρωπαϊκής και της Διεθνούς Νομιμότητας πρέπει σημείωσε «να καταδικασθεί-με χρησιμοποίηση του veto αν χρειασθεί σε μελλοντικές αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.

Κληθείς να σχολιάσει την άποψη που εκφράζεται από μερικούς ότι στο Κυπριακό έχουν χαθεί «ιστορικές ευκαιρίες» για επίλυσή του, ο κ. Παυλόπουλος ανέφερε πως ακόμη και τώρα ακούγονται αρκετές «φωνές» ειδικών, κυρίως στον τομέα των Διεθνών Σχέσεων, οι οποίες υποστηρίζουν ότι η απόρριψη του Σχεδίου Ανάν για το Κυπριακό Ζήτημα ήταν μια «χαμένη ευκαιρία». Οι «φωνές» αυτές συνέχισε, ηχούν ως σύγχρονος «αντίλαλος» των απόψεων εκείνων, οι οποίες υιοθετήθηκαν πριν είκοσι χρόνια στηρίζοντας, σχεδόν «αναφανδόν» και άνευ προϋποθέσεων, το Σχέδιο Ανάν σ’ Ελλάδα και Κύπρο.

“Δεν υπήρξαν ιστορικές ευκαιρίες λύσης του Κυπριακού” 

Όμως το Σχέδιο Ανάν δεν συνιστά, κατ’ ουδένα τρόπο, «χαμένη ευκαιρία». Και τούτο διότι, όπως είπε, η απόρριψή του επιβαλλόταν από την ίδια την φύση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, εν τέλει, από το ίδιο το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Πραγματικά, μία υπό το θεσμικό και πολιτικό status του Σχεδίου Ανάν Κυπριακή Δημοκρατία δεν θ’ αποτελούσε, ούτε καθ’ υποφοράν, Κράτος ομοσπονδιακού τύπου. Θα στηριζόταν πολύ περισσότερο σε μια μορφή Συνομοσπονδιακού Κράτους, εντελώς ασύμβατου με τις στοιχειώδεις απαιτήσεις της δομής και λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της αποτελεσματικής εφαρμογής του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Είναι δε άκρως χαρακτηριστικό και ενδεικτικό της μάλλον «επιφανειακής» προσέγγισης, με βάση την οποία αξιολογήθηκε από τους προμνημονευόμενους υποστηρικτές του το Σχέδιο Ανάν, το ότι αυτοί δεν φαίνεται ν’ ασχολήθηκαν επισταμένως με το αν και κατά πόσο το πολιτειακό «μόρφωμα»που προόριζε για την Κυπριακή Δημοκρατία ανταποκρινόταν στις βασικές απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Έννομης Τάξης και του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου.

Σύμφωνα με τον κ. Παυλόπουλο καθίσταται λοιπόν προφανές ότι η εφαρμογή του Σχεδίου Ανάν στην πράξη θα οδηγούσε, σχεδόν νομοτελειακώς, σε ουσιαστική έξοδο της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση -αφού, όπως επαρκώς τονίσθηκε, θα ήταν αδιανόητο ν’ αναμένει κανείς «προσαρμογή» του Ευρωπαϊκού Δικαίου στα «κανονιστικά κελεύσματα» του Σχεδίου Ανάν- εκτός του ότι είναι σίγουρο πως αργά ή γρήγορα θα οδηγούσε και σε γενικότερη κρατική αποσύνθεσή της.

Επεσήμανε επίσης πως και οι κατά τ’ ανωτέρω διαχρονικώς υπέρμαχοι του Σχεδίου Ανάν δεν πρέπει να υποτιμούν -και πολύ περισσότερο να λησμονούν- ότι μια τέτοια, μοιραία και απευκταία, κατάληξη της Κυπριακής Δημοκρατίας συνιστά «διακαή πόθο» της Τουρκίας. Και μάλιστα ως τελική «δικαίωση» της βαρβαρότητάς της κατά την εισβολή, το 1974, στην Μαρτυρική Κύπρο, συμπλήρωσε.

Επομένως, η σημερινή κρίσιμη συγκυρία επιβάλλει την ειλικρινή και αποφασιστική αποδοχή και πραγμάτωση του ακόλουθου, κατ’ ουσία Εθνικού, «προτάγματος»: Όλος ο Ελληνισμός έχει χρέος ν’ αντισταθεί, υπό όρους αρραγούς ενότητας, απέναντι στη συντέλεση ενός τέτοιου «ειδεχθούς εγκλήματος» εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά και εις βάρος της Διεθνούς και της Ευρωπαϊκής Νομιμότητας. Και το χρέος αυτό βαρύνει, όπως είναι ευνόητο, και την Διεθνή Κοινότητα αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

“Το περιεχόμενο μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης” 

Ερωτηθείς ποιες είναι εν τέλει, ιδίως υπό την ιδιότητά σας και ως Νομικού-Ακαδημαϊκού, οι κατά το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο προϋποθέσεις για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού ο κ. Παυλόπουλος ανέφερε πως είναι ανάγκη να επισημανθεί με έμφαση ότι κατά το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο λύση του Κυπριακού Ζητήματος νοείται μόνον υπό τις ακόλουθες επτά, κατ’ελάχιστο, προϋποθέσεις:

Πρώτον, η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να έχει την πολιτειακή μορφή το πολύ Ομοσπονδιακού Κράτους, κατά τα Διεθνή και κυρίως κατά τα Ευρωπαϊκά αντίστοιχα πρότυπα.

Ουδεμία μορφή Συνομοσπονδίας, ευθεία ή συγκεκαλυμμένη, είναι ανεκτή όπως το διευκρίνισα προηγουμένως για το σχέδιο Ανάν. Και τούτο, πρωτίστως διότι πέραν του ότι μια τέτοια «λύση» είναι, εξορισμού, «θνησιγενής» και εξυπηρετεί μόνο τις βλέψεις και τα συμφέροντα της Τουρκίας με το να οδηγεί σε ουσιαστική πολιτειακή αποσύνθεση την Κυπριακή Δημοκρατία, έρχεται σε πλήρη αντίθεση και με τον«πυρήνα» του πρωτογενούς Ευρωπαϊκού Δικαίου.

Δεύτερον, η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να στηρίζεται, καθ’ολοκληρία, στις θεμελιώδεις αρχές της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, ως θεσμικής εγγύησης της Ελευθερίας in globo. Άρα ως θεσμικής εγγύησης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όχι μόνο κατά το Εθνικό Δίκαιο αλλά και κατά το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Τρίτον, η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να έχει, ως μέλος της Διεθνούς Κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μία Διεθνή Νομική Προσωπικότητα.

Τέταρτον, στην Κυπριακή Δημοκρατία νοείται μία, και μόνον, Ιθαγένεια.

Πέμπτον, η Κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας πρέπει να είναι πλήρης, με εξίσου πλήρη σεβασμό όλων, ανεξαιρέτως, των διατάξεων του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Τούτο σημαίνει πληρότητα και της strictosensu Κυριαρχίας της -π.χ. σε ό,τι αφορά την εδαφική της ακεραιότητα, τα σύνορά της, την αιγιαλίτιδα ζώνη της κ.λπ.- και της latosensu Κυριαρχίας της. Άρα την πλήρη άσκηση όλων, δίχως οιαδήποτε διάκριση, των Κυριαρχικών της Δικαιωμάτων, μ’επίκεντρο τα Δικαιώματά της επί του συνόλου των Θαλάσσιων Ζωνών της κατά το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (Σύμβαση του MontegoBay,του 1982). Ουδεμία δε επιρροή ασκεί επ’ αυτού το ότι η Τουρκία δεν έχει προσχωρήσει στην ως άνω Διεθνή Σύμβαση, αφού αυτή, κατά την νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, παράγει διεθνώς παραδεδεγμένους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, οι οποίοι ισχύουν ergaomnes.Έκτον -και κατά συνέπεια- επί της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν είναι επιτρεπτό να παραμένουν, κατ’ουδένα τρόπο, στρατεύματα κατοχής ούτε να ισχύουν, επίσης κατ’ ουδένα τρόπο, εγγυήσεις οιωνδήποτε τρίτων.

Και, έβδομον, τα προαναφερόμενα συνεπάγονται ότι από την Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να αποχωρήσουν, χωρίς προϋποθέσεις, οι«έποικοι», τους οποίους εγκατέστησε παρανόμως, σύμφωνα μάλιστα με την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η Τουρκία. Και να επανέλθουν οι αναγκαστικώς αποχωρήσαντες από τις εστίες τους, λόγω της τουρκικής εισβολής, πρόσφυγες, ανακτώντας πλήρως όλα τα κατά την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αλλά και κατά τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης δικαιώματά τους.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή