Σας είπα ….να πονηρευτείτε!….Και πιθανότατη προσυνενόηση με Τουρκία και προετοιμασία κοινής γνώμης με επίκληση…Συνυποσχετικού….

Γράφει ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος

1. Ο Σκηνοθέτης και το Μειδίαμα του Υπουργού

Η συνέντευξη ξεκινά με την παρουσία της δημοσιογράφου Σίας Κοσιώνη, η οποία κάνει ερωτήσεις για το επίμαχο θέμα του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού. Ωστόσο, οι σκηνές δεν ήταν τυχαίες. Ο σκηνοθέτης φρόντισε να τοποθετήσει τον Υπουργό με τέτοιον τρόπο ώστε να μην αποκαλυφθεί το μειδίαμά του την ώρα που η δημοσιογράφος τον ρωτούσε: «Το είχατε συζητήσει με τον κ. Φιντάν το θέμα…;».

Από την απάντησή του και την έκφρασή του, φάνηκε ότι η ερώτηση άγγιξε ένα… «ευαίσθητο σημείο», αλλά το επιλεγμένο πλάνο – με τον Υπουργό σε μακρινό πλάνο – κατάφερε να καλύψει την αντίδρασή του, προστατεύοντας την εικόνα του. Με τον τρόπο αυτό προστατεύθηκε ο Υπουργός κάτι που προφανώς δεν είναι η δουλειά ενός δημοσιογραφικού μέσου (μάλλον το αντίθετο θα λέγαμε).

2. Το Συνυποσχετικό και η Παρουσίαση του Σκοπού

Η επόμενη σκηνή εστιάζει στον κ. Γεραπετρίτη, ο οποίος πλασάρει το Συνυποσχετικό, παρουσιάζοντας το ως το «κλειδί» για τη συμφωνία και την επιτυχή ολοκλήρωση των χαρτών. Ο ρόλος του Υπουργού ως συντονιστή των διαπραγματεύσεων φάνηκε να υπογραμμίζεται μέσω αυτής της σκηνής, με τον Γεραπετρίτη να μεταφέρει την ευθύνη για την προετοιμασία των σχετικών συμφωνιών σε έναν όρο – το Συνυποσχετικό. Με αυτόν τον τρόπο, η πολιτική στρατηγική φαίνεται να εξισώνει τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων με μια πράξη “τεχνικής” φύσης, προκειμένου να μειώσει το βάρος των ευθυνών και των πολιτικών επιλογών που εμπλέκονται στην εξεύρεση λύσης. Στην ουσία ο Υπουργός πλασάρει το Συνυποσχετικό ωσάν αυτό να ήταν ο σκοπός του συγχρονισμού των Χαρτών.

3. Η Δημοσιογράφος ως Φορέας Ειδήσεων: Η Στρατηγική των Ερωτήσεων

Η Σία Κοσιώνη επανέρχεται με ερωτήσεις. Ωστόσο, η δημοσιογράφος λειτουργεί όχι μόνο ως ερωτώσα, αλλά και ως φορέας των πληροφοριών που αναμένονται να “εκστομιστούν” από την πλευρά του Υπουργού. Η ίδια παρουσιάζει τις ειδήσεις και τις εξελίξεις, όχι ο Υπουργός. Οι ερωτήσεις της Κοσιώνη φαίνονται να είναι μελετημένες ώστε να ενισχύσουν το προκαθορισμένο αποτέλεσμα, την ανάδειξη της κυβέρνησης σε νικητή έναντι κάποιου… της Τουρκίας μάλλον.

Συμπεράσματα: Διαχείριση Εικόνας και Στρατηγική

Η συνέντευξη αυτή αποδεικνύει ότι η διαχείριση της πολιτικής εικόνας, η σκηνοθεσία και η διαπραγματευτική στρατηγική είναι αλληλένδετες και κρίσιμες για την επικοινωνία ενός πολιτικού προσώπου. Στην περίπτωση του ΣΚΑΙ όμως ξεπεράστηκαν γραμμές δημοσιογραφικής ηθικής κι από τη συμφωνία και σύμπλευση με τις πολιτικές απόψεις οδηγούμαστε στην προπαγάνδα υπέρ της Κυβέρνησης.

Πρόκειται για μία δικαστική απόφαση-σταθμό, η οποία αναμένεται να δώσει νέα ώθηση στις επιστροφές προσφύγων από τη Γερμανία στην Ελλάδα ή τουλάχιστον να επαναφέρει πιο επιτακτικά το σχετικό αίτημα από γερμανικής πλευράς.

Το Ομοσπονδιακό Διοικητικό Δικαστήριο της Γερμανίας με έδρα στη Λειψία (αντίστοιχο με το Συμβούλιο της Επικρατείας στην Ελλάδα) απεφάνθη ότι δύο πρόσφυγες που είχαν έρθει στη Γερμανία μέσω Ελλάδας μπορούν να απελαθούν από τις γερμανικές αρχές με βάση τον Κανονισμό του Δουβλίνου, ενώ δεν υφίσταται νομικό κώλυμα για την επιστροφή τους εξαιτίας των συνθηκών που επικρατούν στην Ελλάδα. Με άλλα λόγια, οι δικαστές απορρίπτουν το επιχείρημα ότι υφίσταται κίνδυνος εξευτελιστικής ή απάνθρωπης μεταχείρισης για τους πρόσφυγες που διαμένουν στην Ελλάδα.

Πιο συγκεκριμένα: Οι δύο άνδρες, ένας 32χρονος από τη Σομαλία και ένας 34χρονος από τη Λωρίδα της Γάζας με αδιευκρίνιστη μέχρι στιγμής υπηκοότητα, είχαν έρθει στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας, το 2018 και το 2017 αντιστοίχως. Και οι δύο αναγνωρίστηκαν ως δικαιούχοι διεθνούς προστασίας, κατά συνέπεια έλαβαν άδεια παραμονής για την Ελλάδα. Στη συνέχεια όμως βρέθηκαν στη Γερμανία και κατέθεσαν εκ νέου αίτηση για χορήγηση ασύλου, την οποία απέρριψε η αρμόδια Αρχή, δηλαδή η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Μετανάστευσης και Προσφύγων (BAMF), αποφασίζοντας παράλληλα ότι οι δύο άνδρες θα πρέπει να απελαθούν στην Ελλάδα.

Το “Δουβλίνο” και οι εξαιρέσεις του

Προφανώς η αρμόδια Αρχή τήρησε κατά γράμμα τον Κανονισμό του Δουβλίνου, ο οποίος μπορεί να προκαλεί έντονες πολιτικές αντιδράσεις τα τελευταία χρόνια αλλά θεωρείται ακόμη εν ισχύ από νομικής άποψης. Το “Δουβλίνο” προβλέπει ότι αποκλειστικά αρμόδια για τη χορήγηση ασύλου ή τουλάχιστον για την επεξεργασία της σχετικής αίτησης είναι η πρώτη χώρα εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην προκειμένη περίπτωση -όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις για εύλογους γεωγραφικούς λόγους- “πρώτη χώρα εισόδου” ήταν η Ελλάδα.

Θέλοντας όμως να αποφύγουν την επικείμενη απέλασή τους, οι δύο άνδρες προσέφυγαν στη γερμανική δικαιοσύνη, υποστηρίζοντας ότι υφίσταται κίνδυνος παραβίασης θεμελιωδών δικαιωμάτων τους εξαιτίας των συνθηκών διαβίωσης στην Ελλάδα. Η αλήθεια είναι ότι στο παρελθόν πολλά γερμανικά δικαστήρια είχαν δικαιώσει πρόσφυγες σε παρόμοιες περιπτώσεις, κάνοντας δεκτό το επιχείρημα ότι στην Ελλάδα επικρατούν απάνθρωπες συνθήκες, εντός ή και εκτός των προσφυγικών καταυλισμών. Ενδεικτικά αναφέρεται η απόφαση του Ανωτέρου Διοικητικού Δικαστηρίου στο ομόσπονδο κρατίδιο του Ζάαρ τον Νοέμβριο του 2022, το οποίο είχε δικαιώσει πέντε πρόσφυγες από τη Συρία, εκτιμώντας ότι στην Ελλάδα “υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να μην μπορούν να ικανοποιήσουν τις πλέον στοιχειώδεις ανάγκες τους”.

Αλλάζει η νομολογία στη Γερμανία;

Φαίνεται όμως ότι τα πράγματα αλλάζουν. Στη σημερινή ετυμηγορία του το Ομοσπονδιακό Διοικητικό Δικαστήριο έκρινε ότι δεν υπάρχει “αξιόλογη πιθανότητα” να βρεθούν οι δύο άνδρες μετά την απέλασή τους σε μία “ακραία κατάσταση έκτακτης ανάγκης”, η οποία δεν θα τους επιτρέπει να ικανοποιήσουν στοιχειώδεις ανάγκες που αφορούν τη διαμονή, τη διατροφή και τις συνθήκες υγιεινής και αυτό ισχύει ακόμη και αν συνυπολογιστούν τα “γραφειοκρατικά εμπόδια” στην Ελλάδα και η ελλιπής πρόσβαση σε κρατικά επιδόματα. Την ίδια άποψη είχε εκφράσει στον προηγούμενο βαθμό δικαιοδοσίας το Ανώτερο Διοικητικό Δικαστήριο της Έσσης.

Ανθρωπιστικές οργανώσεις στη Γερμανία, όπως η Pro Asyl, επισημαίνουν ότι έχουν “εντελώς διαφορετική εικόνα” για τις συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα. Πάντως, η ετυμηγορία του ανωτάτου γερμανικού διοικητικού δικαστηρίου αναμένεται να αναζωπυρώσει τη συζήτηση για την αποκαλούμενη “δευτερογενή μετανάστευση”, η οποία και στο παρελθόν έχει προκαλέσει τριβές μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας.

Πηγή: Deutsche Welle

Λίγες μόλις ώρες μετά την επίσημη ανακοίνωση της Ελλάδας για τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό (ΘΧΣ), η Άγκυρα φρόντισε να δώσει το δικό της στίγμα, δημοσιοποιώντας την πρώτη σχετική μελέτη.

Όπως μεταδίδει το κρατικό πρακτορείο Anadolu, το Εθνικό Ερευνητικό Κέντρο Ναυτικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Άγκυρας (DEHUKAM) έδωσε στη δημοσιότητα την πρώτη ακαδημαϊκή εργασία για τον Θαλάσσιο Χωρικό Σχεδιασμό της Τουρκίας. Η χρονική συγκυρία μόνο τυχαία δεν φαίνεται να είναι, καθώς η μελέτη εστιάζει —όπως σημειώνεται— στη βέλτιστη αξιοποίηση των θαλάσσιων ζωνών που περιβάλλουν τη χώρα, σε μια περίοδο όπου η Άγκυρα επιδιώκει να ενισχύσει την παρουσία και τα συμφέροντά της στις θαλάσσιες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου και πέραν αυτής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ NEWSFIRE.GR