Τα πολλαπλά οφέλη για την οικονομία και την άμυνα από την αναγέννηση της ναυπηγικής βιομηχανίας, περιγράφει ο επικεφαλής της ΟΝΕΧ, Πάνος Ξενοκώστας, σε άρθρο στην Ειδική Εκδοση Turning Points του Euro2day.gr και των New York Times. Όπως τονίζει, «η αναγέννηση της ναυπηγικής βιομηχανίας στη χώρα μας θα αξίζει να μνημονεύεται ως ελληνική εξαίρεση. Ένα παράδειγμα επιτυχίας που έγινε πραγματικότητα χάρη στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Το πείσμα να τα καταφέρουμε και την προσήλωση στον στόχο μας, ώστε να ξεπεράσουμε τις μεγάλες δυσκολίες που κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε».

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο:

Η Ελλάδα είναι ιστορικά συνδεδεμένη με τη ναυτιλία. Τις ανοιχτές θάλασσες. Τους ορίζοντες, που κάθε φορά μας οδηγούσαν σε λιμάνια ανάπτυξης, προόδου και ευημερίας.

Στην οικογένεια της ΟΝΕΧ είμαστε περήφανοι που φέραμε την αναγέννηση της ναυπηγικής βιομηχανίας, η οποία συνέβαλε καθοριστικά στην επανεκκίνηση συνολικά της ελληνικής οικονομίας, ώστε να αφήσουμε οριστικά πίσω μας τις δύσκολες στιγμές της δεκαετίας της εθνικής κρίσης.

Το όραμά μας ξεκάθαρο. Κάθε μέρα να οδηγούμε τα ναυπηγεία ψηλότερα, τον Έλληνα εργαζόμενο μπροστά. Άλλωστε, το μοντέλο ανάπτυξης που υπηρετούμε, έχει ανθρωποκεντρικό αποτύπωμα και αφετηρία. Τα ναυπηγεία μας είναι οι άνθρωποί μας.

Με την υιοθέτηση καινοτόμων τεχνολογιών και πρακτικών, που συμβάλλουν στην προστασία του περιβάλλοντος, δρομολογούμε τη μετάβαση του ναυτιλιακού και ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου, προς ένα μέλλον περισσότερο βιώσιμο και πράσινο, συμβατό με το καινούργιο πλαίσιο περιβαλλοντικών κανόνων που προσδιορίζει ρητά η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Με τη συνεχή ανάπτυξη των ναυπηγείων και την πρόοδο και ευημερία των ανθρώπων μας, ενισχύουμε την επίτευξη του μεγάλου εθνικού στόχου της επαναβιομηχάνισης της πατρίδας μας μέσω της μπλε οικονομίας. Με όρους σύγχρονους και αποδεικνύοντας ότι μπορούμε να σταθούμε με αυτοπεποίθηση στον διεθνή ανταγωνισμό, διεκδικώντας πρωταγωνιστικό ρόλο και προσφέροντας ένα υπόδειγμα λειτουργίας και ανάπτυξης προς μίμηση.

Ο Όμιλος ΟΝΕΧ επέλεξε συνειδητά να υλοποιήσει μια σύγχρονη στρατηγική ανάπτυξης, προσαρμοσμένη στις ανάγκες της πράσινης μετάβασης. Διαμορφώνουμε ένα πρωτοπόρο ναυτιλιακό οικοσύστημα ως μία μονάδα, με την αναγκαία χρηματοδότηση, ανταγωνιστικό κόστος εργασίας και σύγχρονες προτάσεις για τη θεσμική μετεξέλιξη του κλάδου και της νομοθεσίας.

Τα σύγχρονα ναυπηγεία έχουν αναπτύξει τη δυνατότητα να κατασκευάσουν οποιοδήποτε πλοίο. Συγκεκριμένων κατηγοριών, ειδικού σκοπού και, φυσικά, πλοία για το Πολεμικό Ναυτικό. Και αυτή η παράμετρος γίνεται περισσότερο σημαντική στην τρέχουσα συγκυρία, με την Ευρώπη να επανατοποθετείται με όρους αυτονομίας και αυτοτέλειας έναντι του υπόλοιπου κόσμου σε επίπεδο άμυνας και εξοπλισμών.

Κατά τη δεκαετία της εθνικής κρίσης μείναμε πίσω και στον τομέα της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας. Το success story των ναυπηγείων, στην υλοποίηση του οποίου έχουμε πρωταγωνιστήσει, προσφέρει μια αξιόπιστη αφετηρία επανεκκίνησης και στο μέτωπο της κατασκευής πλοίων για το Πολεμικό Ναυτικό. Έχουμε την εμπειρία και τις δυνατότητες να τα καταφέρουμε καλύτερα από τον διεθνή ανταγωνισμό. Έχουμε την εθνική υποχρέωση να ξεκινήσουμε αυτή την προσπάθεια.

Η πυραυλάκατος «Γρηγορόπουλος» στο Καστελόριζο. Τα σύγχρονα ελληνικά ναυπηγεία μπορούν να κατασκευάσουν εξ ολοκλήρου πλοία και για το Π.Ν., παράμετρος που γίνεται περισσότερο σημαντική στην τρέχουσα συγκυρία, με την Ε.Ε. να επανατοποθετείται με όρους αυτονομίας και αυτοτέλειας έναντι του υπόλοιπου κόσμου σε επίπεδο άμυνας και εξοπλισμών, σημειώνει ο Πάνος Ξενοκώστας.

Η πολιτεία οφείλει να διανύσει το διάστημα της διαδρομής που της αναλογεί. Να στηρίξει τα ελληνικά χέρια. Τις ελληνικές εταιρείες. Τους Έλληνες εργαζομένους. Την ελληνική κοινωνία, στην οποία διαχέεται το μέρισμα της συλλογικής ανάπτυξης.

Ένα πρόσθετο στοίχημα αφορά φυσικά την αξιοποίηση της ναυπηγικής βιομηχανίας στον κλάδο της ενέργειας, όπου τα τελευταία χρόνια δίνονται εθνικές μάχες, με τα συμφέροντα να είναι μεγάλα και αλληλοσυγκρουόμενα.

Τα ναυπηγεία μας, με τις πλωτές ανεμογεννήτριες, συμβάλλουν στην ενεργειακή μετάβαση, ενώ ως λιμενικές εγκαταστάσεις υποστηρίζουν δραστηριότητες logistics, λειτουργώντας στο σύνολο ως μία πλατφόρμα.

Ο Όμιλος ΟΝΕΧ κέρδισε και αυτό το στοίχημα. Κοιτάζουμε ήδη την επόμενη μέρα, προσβλέποντας στην ανταποδοτική ευρωπαϊκή ενίσχυση σε έργα ενεργειακής ανεξαρτησίας, ώστε το κόστος της πράσινης μετάβασης να μην επιβαρύνει τους πολίτες.

Η επένδυσή μας, που έχει ξεπεράσει τα 130 εκατ. ευρώ, έχει υλοποιηθεί χωρίς επιδοτήσεις. Δεν πιστεύουμε σε μια επιχειρηματικότητα επιδοτούμενη. Όταν, ωστόσο, πρόκειται για κρίσιμες υποδομές της χώρας με οικονομικό, κοινωνικό και γεωπολιτικό αντίκτυπο, οι οποίες έχουν την παράλληλη χρησιμότητα ενίσχυσης της οικονομικής διπλωματίας, με ισχυρή και μετρήσιμη συνεισφορά στο ΑΕΠ, η προσέγγιση θα πρέπει να αλλάζει. Θα πρέπει να επιβραβεύεται και να ενισχύεται η πρωτοπόρος και καινοτόμος ιδιωτική πρωτοβουλία. Εμείς προχωράμε μια χαρά και μόνοι μας. Οι καιροί είναι εκείνοι που απαιτούν επιτάχυνση και αλλαγή νοοτροπίας.

Η αναγέννηση της ναυπηγικής βιομηχανίας στη χώρα μας θα αξίζει να μνημονεύεται ως ελληνική εξαίρεση. Ένα παράδειγμα επιτυχίας που έγινε πραγματικότητα χάρη στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Το πείσμα να τα καταφέρουμε και την προσήλωση στον στόχο μας, ώστε να ξεπεράσουμε τις μεγάλες δυσκολίες που κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε.

Τα επόμενα βήματα είναι κρίσιμα

Για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε πρωτιές, θα πρέπει να περάσουμε σε υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης αξίας, δηλαδή από τις επισκευές στις μεγάλες κατασκευές, μια επιδίωξη που απαιτεί συντονισμένες μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονισμό του νομοθετικού πλαισίου, διατηρώντας αδιαπραγμάτευτα την άριστη ποιότητα, τόσο στις υπηρεσίες που προσφέρουμε όσο και στους χρόνους υλοποίησης.

Ο ανταγωνισμός είναι διεθνής. Για να καταφέρει μια χώρα όπως η Ελλάδα να κυριαρχήσει, θα πρέπει ο κλάδος να αντιμετωπίζεται από τις εθνικές αρχές ως αναπόσπαστο κομμάτι της ναυτιλίας και να απολαμβάνει αντίστοιχου είδους ευελιξία.

Ως πρωτοπόρος δύναμη στον κλάδο, η ΟΝΕΧ έχει επανειλημμένα επισημάνει την ανάγκη και τη σημασία συνεργατικών πρωτοβουλιών, ειδικά σε ό,τι αφορά τη μετάβαση στην επόμενη μέρα και την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προκλήσεων που τη συνοδεύουν.

Ως Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ONEX Shipyards & Technologies και με τον θεσμικό μου ρόλο ως Πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Ναυπηγείων, έχω προτείνει μια δέσμη σύγχρονων και ρεαλιστικών μεταρρυθμίσεων, προσαρμοσμένων στις σύγχρονες απαιτήσεις και αναγκαιότητες του κλάδου, που διαρκώς επικαιροποιούνται και εμπλουτίζονται.

Από την Ελευσίνα μέχρι τη Σύρο, το αποτύπωμα της προόδου που έχει επιτύχει ο Όμιλος ΟΝΕΧ λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής ισχύος για την ελληνική οικονομία και τη διεθνή θέση της χώρας, ειδικά σε μια εποχή ραγδαίων μεταβολών και ανατροπών.

Μια νέα αμυντική πρωτοβουλία βρίσκεται σε εξέλιξη κατά μήκος των ανατολικών συνόρων του ΝΑΤΟ καθώς η στρατιωτική συμμαχία ενισχύει τις ικανότητες επιτήρησης και αποτροπής ως απάντηση στον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Το project, που φέρει την ονομασία «τείχος από drone», φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως ένα συνεχές στρώμα μη επανδρωμένων εναέριων συστημάτων, από τη Νορβηγία μέχρι την Πολωνία, αξιοποιώντας τεχνολογία αιχμής για την άμυνα έναντι εισβολών και αντισυμβατικών τακτικών πολέμου.

Το τείχος, γνωστό και ως «drone nexus» στους κύκλους της αμυντικής βιομηχανίας, θα αποτελείται από εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, μη επανδρωμένα αεροσκάφη που θα επιτηρούν τα σύνορα και θα λειτουργούν ως ως ένα μόνιμο δίκτυο έγκαιρης ανίχνευσης, προειδοποίησης και αναγνώρισης κατά μήκος της ανατολικής πλευράς του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα σε περιοχές που συνορεύουν με τη Ρωσία.

Τα ανατολικά κράτη μέλη του ΝΑΤΟ – η Φινλανδία, η Εσθονία και η Λετονία – μοιράζονται μακρά σύνορα με τη Ρωσία. Δυτικοί αξιωματούχοι φοβούνται ότι θα μπορούσαν να γίνουν το σημείο ανάφλεξης μιας μεγάλης αντιπαράθεσης με τη Μόσχα στο μέλλον.

Το προτεινόμενο δίκτυο drone δεν συνιστά μεταφορικό τείχος αλλά έναν κυριολεκτικό «τοίχο» από αναγνωριστικά drones που τροφοδοτούνται με AI, που υποστηρίζεται από ένα πλέγμα αισθητήρων, δορυφορικής επιτήρησης και κινητές πλατφόρμες που έχουν σχεδιαστεί για να ανιχνεύουν και να παρεμβαίνουν σε πιθανές απειλές.

Στροφή στην αυτονομία

Το τείχος αποτελεί μια προσπάθεια να ενισχυθεί η άμυνα της Ευρώπης, να επιβληθεί περιφερειακός έλεγχος και να αντιμετωπιστούν οι συγκρούσεις στη γκρίζα ζώνη που βλέπουμε να υιοθετεί η Ρωσία στην Ουκρανία και αλλού. Η πρωτοβουλία αντικατοπτρίζει επίσης μια προσπάθεια της ευρωπαϊκής άμυνας να διεκδικήσει την αυτοδυναμία της. Αυτή η στροφή έρχεται σε μια στιγμή που η δέσμευση των Ηνωμένων Πολιτειών στο ΝΑΤΟ φαίνεται αποδυναμωμένη μετά την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, ο οποίος πιέζει τα ευρωπαϊκά μέλη να αυξήσουν τις αμυντικές τους δαπάνες.

Οι κυβερνήσεις της Φινλανδίας, της Λιθουανίας, της Νορβηγίας και της Πολωνίας έχουν ασκήσει προηγουμένως πιέσεις για την «οικοδόμηση» τους τείχους με χρηματοδότηση της ΕΕ, αλλά αυτή η πρόταση απορρίφθηκε προσφάτως από τις Βρυξέλλες, ανοίγοντας την πόρτα σε μια προσέγγιση υπό της καθοδήγηση της Γερμανίας. Στο φιλόδοξο σχέδιο συμμετέχουν έξι κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ (=).

Οι ηγέτες των χωρών που συμμετέχουν το περιγράφουν τόσο ως στρατηγικό αποτρεπτικό παράγοντα όσο και ως απάντηση στην ταχέως εξελισσόμενη φύση του σύγχρονου πολέμου.

«Η τεχνολογία είναι έτοιμη»

Ο επερχόμενος καγκελάριος της Γερμανίας, Φρίντριχ Μερτς, έχει δώσει προτεραιότητα στον επανεξοπλισμό της χώρας του υπό το φως αυτού που αποκάλεσε «απειλή από τη Ρωσία», φέρνοντας σαρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα ανοίξουν τον δρόμο για σημαντικές αμυντικές δαπάνες. Σύμφωνα με την Telegraph, η κυβέρνηση του Μερτς αναμένεται να στηρίξει γερμανικές βιομηχανίες όπως η Quantum Systems, η οποία ήδη παράγει εκατοντάδες drones μηνιαίως.

«Με τον σωστό πολιτικό συντονισμό, ένα πρώτο επιχειρησιακό επίπεδο- χρησιμοποιώντας υπάρχουσα, αποδεδειγμένη τεχνολογία- θα μπορούσε να αναπτυχθεί εντός ενός έτους», δήλωσε ο Martin Karkour, επικεφαλής πωλήσεων στην Quantum Systems, κορυφαίο γερμανικό κατασκευαστή drone. «Η τεχνολογία είναι έτοιμη. Αυτό που χρειάζεται ακόμα είναι μια στρατηγική σε επίπεδο ΕΕ ή ΝΑΤΟ».

Ο Karkour τόνισε την ανάγκη για συστήματα ευρωπαϊκής παραγωγής τα οποιία μπορούν να διασφαλίσουν στρατηγική αυτονομία, ειδικά εν μέσω ανησυχιών για την αξιοπιστία των εγγυήσεων ασφαλείας των ΗΠΑ. «Τα συστήματα ευρωπαϊκής κατασκευής εξασφαλίζουν στρατηγική αυτονομία και διατηρούν τα ευαίσθητα δεδομένα υπό ευρωπαϊκό έλεγχο», είπε.

Η ιδέα για το project προέκυψε μέσω της Εσθονικής Ένωσης Αμυντικής Βιομηχανίας, η οποία συντονίζει τη συνεισφορά από τις εγχώριες εταιρείες τεχνολογίας. Μεταξύ αυτών είναι η DefSecIntel Solutions, η οποία διαθέτει το πολυεπίπεδο αμυντικό σύστημα drone, Erishield.

Η εσθονική εταιρεία Rantelon, μαζί με τις Marduk Technologies, Hevi Optronics και άλλες εταιρείες, συμβάλλει επίσης στην πρωτοβουλία, με κρατική χρηματοδότηση ύψους 12 εκατομμυρίων ευρώ που διατέθηκαν για τρία χρόνια για το έργο. Ο στόχος είναι να δημιουργηθεί σε πραγματικό χρόνο η επιχειρησιακή επίγνωση των συνόρων, συμπεριλαμβανομένων των δυνατοτήτων εντοπισμού παρεμβολών GPS και drones που χρησιμοποιούνται για λαθρεμπόριο ή υβριδικό πόλεμο.

India has emerged as a significant security actor in the Indo-Pacific region, using military diplomacy as a strategic tool to build partnerships and project power. The flurry of recent joint military exercises across all three services—Army, Navy, and Air Force—demonstrates India’s expanding security role and its commitment to maintaining regional stability in an increasingly complex geopolitical environment.

India’s military exercise calendar has been remarkably busy in recent times. The Indian Army’s bilateral exercise “Yudh Abhyas” with the United States at Mahajan field firing ranges in Rajasthan featured one of the largest U.S. contingents ever, with approximately 600 personnel and sophisticated equipment including Stryker infantry vehicles and HIMARS rocket systems. These exercises provide vital opportunities for both forces to evaluate military hardware and build interoperability, particularly important as India considers procuring Stryker vehicles.

Simultaneously, the Indian Air Force conducted “Tarang Shakti,” its largest multilateral air exercise, at Jodhpur with participation from Australia, Greece, Japan, Singapore, Sri Lanka, UAE, and the United States. The exercise marked a significant milestone with the first deployment of American A-10 Thunderbolt close air support aircraft in Indian airspace, alongside F-16 jets. Phase I of the exercise, held earlier at Sulur, included participation from Germany, France, Spain, and the United Kingdom.

The Indian Navy hasn’t been far behind, engaging in multiple exercises including “Malabar” with Quad partners (Australia, Japan, and the United States), “Varuna” with France in the Mediterranean Sea, “RIMPAC” hosted by the U.S. Navy, and various other bilateral and multilateral naval drills. Notably, the Indian Navy deployed a P-8I long-range maritime patrol aircraft to Europe for exercise Varuna, marking its first such deployment in the region in over six decades.

Looking into the recent exercises include “Dharma Guardian” with Japan that happened in February-March 2025 at the East Fuji Manoeuvre Training area, and “Dustlik” with Uzbekistan in April 2025 at Pune’s Foreign Training Node. These exercises focused on counter-terrorism operations, joint planning, and tactical drills to enhance combined capabilities. In addition, the Indian Army in collaboration with the Maldivian Defence Forces conducted the 13th edition of ‘Ekuverin’ in February of this year.

The strategic significance of these military exercises extends far beyond tactical training. They serve as powerful diplomatic tools that reflect India’s evolving foreign policy priorities and security partnerships. The most sophisticated exercises are conducted with Quad partners—the United States, Japan, and Australia—alongside traditional partners like France, Russia, and the United Kingdom. This pattern reveals India’s reorientation toward a broader security framework in the Indo-Pacific while maintaining its historical relationships.

India’s military exercises can be categorized into several strategic groupings. First, exercises with Quad partners have evolved to include all three services and feature increased sophistication, including deployment of combat capabilities across diverse geographical locations from the Himalayas to Alaska, Guam, and Japan. The Malabar naval exercise between the four countries represents joint efforts in war planning, combined operations, maritime reconnaissance, and anti-submarine warfare.

Second, India maintains important military engagements with traditional partners like Russia, the UK, and France. Russia and the UK are the only two countries—besides the United States—with whom India conducts tri-service exercises. France and India hold joint exercises that sometimes include additional countries like the UAE, Australia, Japan, and the United States.

Third, India places significant emphasis on exercises with immediate neighbors in South Asia, regularly training with Bangladesh, the Maldives, Myanmar, Nepal, and Sri Lanka. These exercises range from coordinated naval patrols along shared maritime boundaries to humanitarian assistance and disaster relief drills, strengthening regional security cooperation.

Finally, India is increasingly convening multinational exercises that extend beyond its immediate neighborhood to include countries from Southeast Asia, East Africa, Central Asia, and the Middle East. The MILAN naval exercise, which began with just four participating nations in 1995, now brings together 50 countries from as far away as Canada, Peru, and South Korea.

This extensive network of military exercises serves multiple strategic objectives. First, it enhances interoperability between Indian forces and partner militaries, essential for potential joint operations in crisis situations. Second, these exercises build diplomatic goodwill and strengthen defense relationships. Third, they facilitate the sharing of best practices and tactical know-how among participating forces. Fourth, they send a strong signal about India’s security commitments and partnerships in the Indo-Pacific region.

India’s military diplomacy through joint exercises also reflects its aspiration to be recognized as a net security provider in the region. By engaging with diverse partners across domains, India is positioning itself as a responsible power capable of contributing to regional stability and security. The geographic spread of these exercises—from the Himalayas to the Mediterranean, from the South China Sea to the Pacific—demonstrates India’s expanding strategic footprint and its willingness to engage beyond its traditional spheres of influence.

The increased complexity and frequency of these exercises indicate that India has moved beyond sporadic military engagements to a more structured approach to defense diplomacy. This transition from infrequent, limited-scope exercises in the past to today’s sophisticated multi-domain operations reveals India’s growing confidence in projecting power and building strategic partnerships.

As geopolitical tensions rise in the Indo-Pacific, particularly with China’s assertive posture, India’s military exercises serve as an important counterbalance. They demonstrate India’s commitment to a free, open, and inclusive Indo-Pacific while strengthening its position as a major regional power capable of working alongside diverse partners to address common security challenges.

India’s military diplomacy through joint exercises is likely to continue expanding in scope and sophistication. As these engagements evolve, they will play an increasingly important role in shaping the security architecture of the Indo-Pacific region, with India positioned as a pivotal player in maintaining regional stability and security. Through this extensive network of military exercises, India is not just enhancing its own defense capabilities but also contributing significantly to the broader security framework of the Indo-Pacific region.