Γενικά θέματα
Στιγμές του αγώνα της ΕΟΚΑ: Η προσφορά των Νικόλα Ιωάννου και Κατίνας Πηλινά – Γιαμάκη

Σελίδες ηρωικής δράσης των αγωνιστών της ΕΟΚΑ
Η επέτειος της επιχείρησης απόδρασης των αγωνιστών της ΕΟΚΑ και του IRA από τις φυλακές Wakefield της Βρετανίας αποτελεί ευκαιρία για ανάδειξη της προσφοράς δύο αφανών ηρώων
Στις 12 Φεβρουαρίου 1959 πραγματοποιήθηκε μια από τις πιο αξιοσημείωτες επιχειρήσεις μελών της ΕΟΚΑ στο πλαίσιο του ένοπλου απελευθερωτικού κινήματος των Ελλήνων της Κύπρου, και μάλιστα στην καρδιά της Μεγάλης Βρετανίας. Επρόκειτο για την κοινή κυπρο-ιρλανδική επιχείρηση απόδρασης από τις φυλακές Wakefield του Yorkshire.
Στη διάρκεια του αγώνα της ΕΟΚΑ, μεταξύ Αυγούστου 1956 και Νοεμβρίου 1958, μεταφέρθηκαν σε βρετανικές φυλακές συνολικά 31 Έλληνες Κύπριοι αγωνιστές. Επρόκειτο (κατά τα φαινόμενα) για μια προσπάθεια της βρετανικής αποικιακής Κυβέρνησης του νησιού να εξομαλύνει την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας. Στον συγκεκριμένο χώρο παρατηρούνταν τακτικά έντονες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, ενώ οι αποδράσεις ήταν ένας επιπλέον παράγοντας που συνέτεινε στην απόφαση των βρετανικών Αρχών για εξορία ορισμένου αριθμού κρατουμένων.
Αρχικά οι πρώτοι είκοσι εξόριστοι αγωνιστές είχαν μεταφερθεί στις φυλακές Wormwood Scrubs του Λονδίνου. Αργότερα, τον Δεκέμβριο του 1957, χωρίστηκαν σε δύο δεκαμελείς ομάδες και μετακινήθηκαν στις φυλακές Maidstone του Kent και στις φυλακές Wakefield. Στον συγκεκριμένο χώρο γνωρίστηκαν με τους κρατουμένους του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού [IRA], Joseph (Joe) Doyle, Cathal Goulding, Séamus McCollum και Séamus Murphy. Από την αρχή της γνωριμίας τους συνδέθηκαν στενά και άρχισαν προσπάθειες για οργάνωση απόδρασης. Σύμφωνα με τον αγωνιστή Βία Λειβαδά (κρατούμενο στο Wakefield), μετά την απόδραση οι Κύπριοι θα μεταφέρονταν στην Ιρλανδία και, μέχρι να καθίστατο δυνατή η επιστροφή τους στην Κύπρο, θα συμμετείχαν στην εκστρατεία του IRA κατά της βρετανικής Διοίκησης της Βόρειας Ιρλανδίας. Το τελικό σχέδιο απόδρασης καταρτίστηκε με τη βοήθεια Ιρλανδών ρεπουμπλικανών, μελών της οργάνωσης που έγινε γνωστή ως «Christle Group». Ως ημέρα υλοποίησής του ορίστηκε η 12η Φεβρουαρίου 1959. Συνολικά πέντε άτομα ήταν υποψήφια για απόδραση· από πλευράς Κυπρίων θα επιχειρούσαν να εξέλθουν των φυλακών οι Νίκος Σαμψών και Γιώργος Σκοτεινός. Παρ’ όλα αυτά, ο μόνος που κατάφερε να αποδράσει ήταν ο Séamus Murphy, καθώς λόγω διαφόρων συγκυριών οι υπόλοιποι υποψήφιοι δραπέτες καθυστέρησαν να φτάσουν στον συμφωνημένο χώρο.
Οι λεπτομέρειες γύρω από το συγκεκριμένο εγχείρημα έχουν εν πολλοίς καταστεί γνωστές τα τελευταία χρόνια μέσω διαφόρων μελετών, καθώς και απομνημονευμάτων των πρωταγωνιστών της ιστορίας. Το παρόν άρθρο γράφεται με την ευκαιρία της επετείου της απόδρασης, ως οφειλόμενη τιμή σε δύο αφανείς ήρωες του Αγώνα (από τις χιλιάδες που προσέφερε η κυπριακή κοινωνία): Στον Νικόλα Ιωάννου και στην Κατίνα Πηλινά – Γιαμάκη.

Ο Νικόλας Ιωάννου και η οργάνωση απόδρασης
Ο Νικόλας Ιωάννου, αδελφός του φυλακισμένου στη Βρετανία αγωνιστή Γιώργου Ιωάννου, γεννήθηκε το 1937 στο Αμμάν της Ιορδανίας. Το 1955 αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο και ακολούθως μετέβη στο Ηνωμένο Βασίλειο για σπουδές σε Πολυτεχνείο του Λονδίνου. Στη διάρκεια του αγώνα της ΕΟΚΑ ανέλαβε καθήκοντα διαφώτισης της βρετανικής κοινής γνώμης για το Κυπριακό, αλλά και συλλογής πληροφοριών για υπόπτους και προδότες που μεταφέρονταν από την Κύπρο στη Βρετανία. Ακολούθως εγκατέλειψε τις σπουδές του για να αφιερωθεί στην οργάνωση απόδρασης Ιρλανδών και Κυπρίων από τις βρετανικές φυλακές. Αρχικά διαβουλευόταν με τον Tony Meade, στέλεχος του IRA, προκειμένου να διευθετηθεί απόδραση από τις φυλακές Wormwood Scrubs. Ωστόσο το σχέδιο αναβλήθηκε όταν (όπως προαναφέρθηκε) η εικοσαμελής ομάδα των κρατουμένων Κυπρίων στις συγκεκριμένες φυλακές χωρίστηκε. Η γνωριμία των δέκα αγωνιστών της ΕΟΚΑ με τους συγκρατούμενούς τους Ιρλανδούς στις φυλακές Wakefield έδωσε νέα πνοή στο εγχείρημα. Άρχισε, λοιπόν, εκ νέου προσπάθεια απελευθέρωσης ομάδας φυλακισμένων, αρχικά σε συνεργασία με τον IRA και στη συνέχεια με τα στελέχη του «Christle Group». Ο Νικόλας Ιωάννου λειτούργησε ξανά ως ο συνδετικός κρίκος, ενώ φαίνεται ότι πρόθεσή του ήταν να εγκαταλείψει τη Βρετανία με τους δραπέτες και να μεταβεί στην Κύπρο για να συμμετάσχει στο αντάρτικο.
Στη διάρκεια καταρτισμού του σχεδίου απόδρασης, στα μέσα Ιουλίου 1958, ο Νικόλας Ιωάννου μετέβη στο Δουβλίνο για συνάντηση με τον Αρχηγό Επιτελείου του IRA, Seán Cronin. Κατά την επιστροφή του στο Λονδίνο με μοτοσικλέτα, φορτηγό τού ανέκοψε τον δρόμο με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του κοντά στο Banbury του Oxfordshire. Έχει υποστηριχθεί πως ο οδηγός του φορτηγού ήταν δεσμοφύλακας σε βρετανικές φυλακές ενώ, βάσει μαρτυρίας της αδελφής του Νικόλα, Ειρήνης Ιωάννου, αξιωματικός της Scotland Yard τής ανέφερε πως πρόθεσή τους ήταν να πάρουν τα σχέδια που μετέφερε και όχι να τον σκοτώσουν. Η συγκεκριμένη μαρτυρία και το γεγονός ότι τα σχέδια απόδρασης δεν εντοπίστηκαν στην κατοχή του, ενέτειναν τις υποψίες για οργάνωση του συμβάντος εκ μέρους των βρετανικών υπηρεσιών πληροφοριών.
Ο Νικόλας Ιωάννου κηδεύτηκε αρχικά στο Λονδίνο με δαπάνες του Γραφείου Εθναρχίας. Στις 8 Μαΐου 1960, κατόπιν ανακομιδής των οστών του (με τη συνδρομή του 71ου Σώματος Ελλήνων Προσκόπων Καϊμακλίου, καθώς ο ίδιος ήταν πρόσκοπος) και μεταφορά τους αρχικά στον ναό του Αγίου Ιωάννη στην Αμμόχωστο, έλαβεν χώραν ο ενταφιασμός των λειψάνων του στο Καϊμακλί της Λευκωσίας, χώρο καταγωγής της οικογένειάς του. Την κηδεία τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος, και Πρόεδρος της νεοσύστατης τότε Κυπριακής Δημοκρατίας, Μακάριος. Οι δρόμοι του Καϊμακλίου είχαν σημαιοστολιστεί και στρωθεί με μυρσίνη. Επικήδειο λόγο εκφώνησε, μεταξύ άλλων, ο Υπουργός Εξωτερικών Σπύρος Κυπριανού. Αναδεικνύοντας τη σημασία της θυσίας του μοναδικού μέλους της ΕΟΚΑ που σκοτώθηκε εκτός Κύπρου στη διάρκεια του Αγώνα, ο «Φιλελεύθερος» έγραφε τη 17η Απριλίου 1959: «Εις το πάνθεον των ηρώων εθνομαρτύρων του αγώνος διά την κυπριακήν ελευθερίαν, αναγράφεται από σήμερον και το τετιμημένον όνομα άλλου εκλεκτού τέκνου της Κύπρου, του Νικολάου Θ. Ιωάννου εκ Καϊμακλίου».

«Το κορίτσι της προίκας»: Η προσφορά της Κατίνας Πηλινά – Γιαμάκη
Παρά το πλήγμα που προξένησε ο θάνατος του Νικόλα Ιωάννου (σε ψυχολογικό αλλά και πρακτικό επίπεδο, καθώς αποκαλύφθηκαν τα σχέδια και χάθηκε ο βασικός σύνδεσμος των Κυπρίων με τους Ιρλανδούς εκτός φυλακών), η επιχείρηση απόδρασης συνεχίστηκε. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η Κατίνα Πηλινά (μετέπειτα Γιαμάκη), γεννημένη στο Λεονάρισσο της Αμμοχώστου το 1936 και εξαδέλφη του κρατουμένου στο Wakefield, Νίκου Σαμψών. Το 1950 η Κατίνα Πηλινά μετέβη στο Λονδίνο, όπου δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά ο πατέρας της ως ιδιοκτήτης εστιατορίου.
Στη διάρκεια του Αγώνα επισκεπτόταν τους Κύπριους αγωνιστές στις βρετανικές φυλακές, αναλαμβάνοντας χρέη μεταφοράς μηνυμάτων. Έλαβε το ψευδώνυμο «Βανέσα» (από το όνομα του εστιατορίου που διατηρούσε ο πατέρας της). Η προσφορά της στην κοινή κυπρο-ιρλανδική απόδραση έγκειται στην εκ μέρους της παραχώρηση του απαιτούμενου χρηματικού ποσού (500 λιρών). Τα χρήματα ήταν απαραίτητα για να μισθωθούν οχήματα μεταφοράς των δραπετών, να εξασφαλιστούν ρούχα και όπλα για τη διαφυγή τους, αλλά και να ενοικιαστούν διαμερίσματα έως ότου επιτυγχανόταν η μεταφορά τους στην Ιρλανδία. Το ποσό που παραχώρησε αποτελούσε, ουσιαστικά, την προίκα της. Με την κίνησή της αυτή υποθήκευσε ουσιαστικά το μέλλον της, χωρίς καμία διασφάλιση, για να εξυπηρετήσει έναν συλλογικό σκοπό.
Φαίνεται ότι η δράση της την έθεσε στο στόχαστρο των βρετανικών υπηρεσιών πληροφοριών, αφού την επομένη της απόδρασης (όταν θα ετελείτο ο γάμος της), την επισκέφθηκαν τρεις αστυνομικοί υπάλληλοι ενημερώνοντάς την πως γνώριζαν ότι παραχώρησε τα απαιτούμενα χρήματα. Η ίδια μάλιστα αναφέρει πως κάποιος ηλικιωμένος γείτονάς της προσπάθησε εμμέσως να της υποδείξει ότι παρακολουθείτο.
Πάντως, ενώ η προσφορά της δεν αναδείχθηκε ιδιαίτερα στην Κύπρο, οι Ιρλανδοί αγωνιστές φρόντισαν το 2008 να τιμήσουν το «κορίτσι της προίκας», εκτιμώντας τη θυσία που είχε υποστεί για χάρη του πανανθρώπινου ιδανικού της ελευθερίας.
Ο Νικόλας Ιωάννου και η Κατίνα Πηλινά – Γιαμάκη συμπυκνώνουν τις αρετές μιας κοινωνίας που κατάφερε να υπερβεί την καθημερινότητα και να παλέψει για τη συλλογικότητα. Στη δράση τους αντανακλάται ο τετραετής αγώνας του κυπριακού Ελληνισμού, που πρέπει να γίνει κατανοητός ως θεμελιωμένος στη μαζικότητα και όχι απλώς στις μεγάλες – ηρωικές στιγμές της αγχόνης και του ολοκαυτώματος. Οι δύο περιπτώσεις που αναδεικνύονται στο παρόν άρθρο είναι ενδεικτικές ως προς τα στοιχεία που διασφάλισαν τη βρετανική αποτυχία στην αντιμετώπιση του ένοπλου κινήματος του 1955-1959: Την ανιδιοτέλεια, το πνεύμα αυτοθυσίας, την αλληλεγγύη και τη φιλοπατρία.
* Πληροφορίες από την υπό έκδοση μελέτη του Λάμπρου Γ. Καούλλα και του γράφοντος, «Εξόριστοι για την ελευθερία: Αγωνιστές της ΕΟΚΑ στις βρετανικές φυλακές & η κυπρο-ιρλανδική συνεργασία».
Σημερινή

Γενικά θέματα
Η τεχνητή νοημοσύνη θα μειώσει και τον αριθμό των πιλότων στα αεροσκάφη;
Ποιοι θέλουν να μειώσουν τους πιλότους στα αεροσκάφη, λόγω ΑΙ

Η τεχνητή νοημοσύνη (ΑΙ) θα μειώσει και τον αριθμό των πιλότων στα αεροσκάφη; Ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης υποστηρίζουν ότι έχουν κατατεθεί εισηγήσεις στον Οργανισμό Ασφάλειας της Αεροπορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EASA) για να μειωθούν από δύο σε έναν οι πιλότοι στο κόκπιτ των αεροσκαφών, αξιοποιώντας τις δυνατότητες της τεχνητής νοημοσύνης.
Το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής αυτού του μέτρου δεν έχει οριστικοποιηθεί, αλλά φαίνεται ότι τα συμπεράσματα θα μπορούσαν να προκύψουν το 2029 και να γίνουν επίσημα το 2030.
Ήδη πάντως, οι σκέψεις αυτές προκαλούν μεγάλες αντιδράσεις από τις ενώσεις των πιλότων σε όλη την Ευρώπη.
«Αυτό που προτείνεται είναι μια παρέκκλιση που παραβιάζει όλες τις αρχές», λέει ο Ανχελ Γκονδάλεθ, αναπληρωτής διευθυντής του τεχνικού τμήματος στη Sepla. «Η φόρμουλα να υπάρχουν δύο πιλότοι στο κόκπιτ ανά πάσα στιγμή είναι απολύτως κρίσιμη , καθώς χωρίς αυτήν, η ασφάλεια είναι σαφώς μειωμένη», λέει ο Γκονδάλεθ. « Σε ένα αεροπλάνο, όλοι οι έλεγχοι και οι διαδικασίες πρέπει να εκτελούνται εις διπλούν για να αποφευχθούν προβλήματα και πρέπει πάντα να υπάρχει ένας πιλότος που παρακολουθεί όλα όσα συμβαίνουν και τη δραστηριότητα του συναδέλφου του», τονίζει και εξηγεί: «Η τεχνητή νοημοσύνη δεν θα μπορούσε ποτέ να αντικαταστήσει τους ανθρώπους σε αυτές τις διαδικασίες, δεδομένου ότι δεν μπορεί να διορθώσει λάθη ή να λάβει αποφάσεις κατά περίπτωση· απαιτείται κριτική, ανθρώπινη κρίση, την οποία η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να προσφέρει».
Σύμφωνα, με τον εκπρόσωπο των Ισπανών πιλότων, δύο εταιρείες κατασκευής αεροσκαφών προωθούν αυτό το μέτρο – η Airbus και η Dassault. «Καμία αεροπορική εταιρεία δεν βρίσκεται πίσω από αυτό· μόνο αυτές οι δύο εταιρείες δοκιμάζουν ήδη πιλοτήρια ενός πιλότου. Δεν θέλουν όλες οι εταιρείες να μειώσουν την ασφάλεια, μόνο αυτές οι δύο», λέει ο Γκονδάλεθ.
Διευκρινίσεις από τον ΕΑSΑ
Ο EASA επιβεβαιώνει ότι είναι οι κατασκευαστές αεροσκαφών που πιέζουν για τη μείωση του αριθμού των πιλότων στο κόκπιτ, αλλά θεωρεί ότι δημιουργείται ένα προπέτασμα καπνού για τις πραγματικές επιπτώσεις της μελέτης.
Αυτό που τίθεται στο τραπέζι είναι ότι σε μεγάλες πτήσεις , που απαιτούν δύο πληρώματα για εναλλαγή και ανάπαυση, θα μπορούσαν να μειωθούν και ότι, για τμήματα της πτήσης, θα μπορούσε ουσιαστικά να υπάρχει μόνο ένας πιλότος.Aλλά θα υπάρχουν πάντα δύο πιλότοι σε βασικές στιγμές της πτήσης, όπως η προσγείωση ή η απογείωση. «Ένας μόνος πιλότος θα μπορεί να είναι στο πιλοτήριο κατά τη διάρκεια ορισμένων φάσεων της πτήσης, αλλά αυτό θα απαιτούσε σημαντικές τεχνολογικές αλλαγές που θα μπορούσαν να εγγυηθούν ότι θα διαπιστώνεται από την ΑΙ αν ο πιλότος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του».
Με αυτή την έννοια, από τον ΕASA μπιστεύουν ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε να περιλαμβάνει « συστήματα ανίχνευσης κόπωσης ή ανικανότητας ». Υπό αυτή την έννοια, «θα μάθουμε από αυτή την εμπειρία να συλλέγουμε δεδομένα που θα μας επιτρέψουν όχι μόνο να αξιολογήσουμε την πιθανότητα αυτής της μείωσης του προσωπικού, αλλά και να βελτιώσουμε τη συνολική ασφάλεια όλων των πτήσεων».
Μακροπρόθεσμα, στόχος είναι «η δημιουργία ενός «έξυπνου» πιλοτήριου με καινοτόμα χαρακτηριστικά μείωσης του φόρτου εργασίας, συμπεριλαμβανομένης της παρακολούθησης της απόδοσης και της εξεύρεσης λύσεων για την πρόληψη απειλών στην ασφάλεια του αεροσκάφους».
Συνεπώς, τονίζουν από τον ΕASA ότι, σε αντίθεση με όσα λέγονται, «δεν υπάρχει καθορισμένο χρονοδιάγραμμα» και ότι «όλα θα εξαρτηθούν από το αν οι νέες τεχνολογίες θα επιδείξουν τα οφέλη τους για την ασφάλεια.
Έλλειψη πιλότων
Σε κάθε περίπτωση, το συνδικάτο Sepla των πιλότων αναγνωρίζει ότι αυτή η απόφαση είναι μέρος μιας σειράς μέτρων που εφαρμόζονται για την αντιμετώπιση μιας από τις μεγαλύτερες απειλές που διατρέχουν τον κλάδο: η έλλειψη πιλότων τα επόμενα χρόνια. «Είναι αλήθεια ότι υπάρχει πραγματικό πρόβλημα με την έλλειψη επαγγελματιών πιλότων, αλλά αυτό δεν μπορεί να λυθεί με την εγκατάλειψη της ασφάλειας», λέει ο Γκονδάλεθ. «Πρέπει να διευκολύνουμε την αύξηση του αριθμού περισσότερων πιλότων, δεν υπάρχει άλλος τρόπος».
Εκτιμάται ότι το 2026, παγκοσμίως θα υπάρχει έλλειψη 24.000 πιλότων σε πραγματικό χρόνο. Μέχρι το 2030 θα υπάρχει έλλειψη σχεδόν 60.000 πιλότων.
Το «εργατικό κόστος» είναι επίσης μεγάλη δαπάνη για τις αεροπορικές εταιρείες. Για τη Lufthansa ή την American Airlines αυτό είναι περίπου 20% έως 30%. Αυτό είναι πρακτικά το ίδιο με το κόστος των καυσίμων.
Σύμφωνα με την World Aviation, ένας κυβερνήτης αεροσκάφους κερδίζει περίπου 80.000 ευρώ και ο συγκυβερνήτης 50.000 ευρώ, ετησίως. Ένας νέος πιλότος κερδίζει ήδη περίπου 22.000 ευρώ ετησίως.
Η Διεθνής Ένωση Αεροπορικών Μεταφορών (IATA) προβλέπει ότι περισσότεροι από 350.000 πιλότοι θα χρειαστούν παγκοσμίως μεταξύ 2024 και 2032. Αντιμέτωπες με αυτήν την πραγματικότητα, οι αεροπορικές εταιρείες «μπορεί τώρα να δουν την ανάπτυξή τους να περιορίζεται σαφώς από την έλλειψη πιλότων και αυτοί μπορεί να γίνουν ένα πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο που τους μετατρέπει στο επίκεντρο ενός πολέμου που αυτές οι εταιρείες δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά».
Κατά συνέπεια, “αναζητούνται λύσεις, από την πρόσληψη ξένων πιλότων, όπως κάνουν οι ΗΠΑ με τους Αυστραλούς επαγγελματίες, έως την αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση πιλότων. Και αυτό είναι το ζητούμενο στην Ευρώπη. Η τεχνητή νοημοσύνη είναι η τελευταία από τις “λύσεις” σε μια από τις μεγαλύτερες υπαρξιακές κρίσεις του κλάδου.
ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
Γενικά θέματα
Το Χάρβαρντ, ο Τραμπ και η υποκρισία
Τουλάχιστον 60 αμερικανικά πανεπιστήμια έχουν προειδοποιηθεί ότι θα μπορούσαν σύντομα να είναι μεταξύ των επόμενων που θα χάσουν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια από ομοσπονδιακή χρηματοδότηση εάν δεν ευθυγραμμιστούν με το όραμα του προέδρου των ΗΠΑ για τα πολιτικά δικαιώματα.

Το Χάρβαρντ-το παλαιότερο και πιο διάσημο πανεπιστήμιο της Αμερικής- μονοπωλεί το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης σε όλο τον κόσμο. Ο λόγος; Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε να περικόψει κατά 2,2 δισ. δολάρια την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση του πανεπιστημίου, επειδή αρνήθηκε να υποκύψει στις απαιτήσεις του Λευκού Οίκου να εξαλείψει τα προγράμματα ένταξης και διαφορετικότητας και να αποθαρρύνει τον ακτιβισμό στην πανεπιστημιούπολη.
Τουλάχιστον 60 αμερικανικά πανεπιστήμια έχουν προειδοποιηθεί ότι θα μπορούσαν σύντομα να είναι μεταξύ των επόμενων που θα χάσουν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια από ομοσπονδιακή χρηματοδότηση εάν δεν ευθυγραμμιστούν με το όραμα του προέδρου των ΗΠΑ για τα πολιτικά δικαιώματα.
Το υπόβαθρο αυτής της άνευ προηγουμένου κυβερνητικής παρέμβασης στις υποθέσεις του πανεπιστημίου είναι η υποτιθέμενη άνοδος του αντισημιτισμού στα πανεπιστήμια, που τροφοδοτείται από την αύξηση των διαδηλώσεων υπέρ της Παλαιστίνης.
«Το Χάρβαρντ δεν θα παραιτηθεί από την ανεξαρτησία του ή τα συνταγματικά του δικαιώματα», ήταν η απάντηση του πανεπιστημίου. Μια δήλωση που θα φαινόταν προφανής πριν από μερικούς μήνες. «Το Χάρβαρντ άνοιξε το δρόμο για άλλα ιδρύματα», σχολίασε ο Μπαράκ Ομπάμα, απορρίπτοντας «την παράνομη προσπάθεια καταστολής της ακαδημαϊκής ελευθερίας».
Άλλα δύο πανεπιστήμια, το Στάνφορντ και το περίφημο MIT φαίνεται να ευθυγραμμίζονται με το Χάρβαρντ.
Όμως, άλλα διάσημα, αμερικανικά πανεπιστήμια, όπως το Κολάμπια, έχουν αποδεχθεί τους όρους που επιβλήθηκαν για την αναμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών που υπαγορεύει ο Λευκός Οίκος.
Για να μην αναφέρουμε την απέλαση εκατοντάδων αλλοδαπών φοιτητών για εγκλήματα γνώμης –συνήθως για την αντίθεσή τους στην πολιτική του Ισραήλ στη Γάζα. Μέχρι σήμερα, περισσότερες από 600 άδειες παραμονής ξένων φοιτητών στις ΗΠΑ έχουν ανακληθεί χωρίς δικαίωμα έφεσης. Απευθείας από τον υπουργό Εξωτερικών, Μάρκο Ρούμπιο. Η κυβέρνηση βασίζεται στον Νόμο του 1952 για τη Μετανάστευση και την Εθνικότητα, ο οποίος επιτρέπει στον Υπουργό Εξωτερικών να απελαύνει μη αμερικανούς πολίτες εάν απειλούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι «ένοχοι» φοιτητές συλλαμβάνονταν στα σπίτια τους ή και στο δρόμο από ομάδες κουκουλοφόρων και «εξαφανίζονταν» σε ομοσπονδιακά σωφρονιστικά καταστήματα ή σε στρατόπεδα συγκέντρωσης υπεράκτιων χωρών.
Η άρνηση του Χάρβαρντ ξεχωρίζει. Όσο και αν πέρυσι, η διοίκηση του πανεπιστημίου είχε απολύσει την πρύτανη Κλοντίν Γκέι, επειδή δεν κατάφερε να καταστείλει επαρκώς το κίνημα των φοιτητών ενάντια στις σφαγές στη Γάζα.
Υποκρισία
Πολλοί από τους καθηγητές και τους φοιτητές που διαμαρτύρονται βέβαια σήμερα κατά του Τραμπ είναι οι ίδιοι που «σφύριζαν αδιάφορα», όταν απομακρύνθηκε η πρύτανης. Όπως και η τότε κυβέρνηση των Δημοκρατικών.
Ποιος μπορεί να καταγγείλει τον Τραμπ για ύποπτη εργαλειακή δράση στην απαίτηση σκληρών προτύπων για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού, όταν δυστυχώς ήταν οι ακαδημαϊκές αρχές που για πρώτη φορά εξαπέλυσαν ένα αντισημιτικό κυνήγι μαγισσών; Ποιος μπορεί να κατηγορήσει σήμερα τον Λευκό Οίκο ότι θέλει να καταπατήσει την πολιτιστική αυτονομία του Χάρβαρντ, όταν πριν από ένα χρόνο ήταν οι μεγάλοι χορηγοί που έδιωξαν την πρύτανη για πολιτικούς λόγους, υπό την πίεση μιας ξένης κυβέρνησης;
Μόλις ενάμισι χρόνο πριν , τον Δεκέμβριο του 2023, οι πρόεδροι μεγάλων αμερικανικών πανεπιστημίων «ανακρίθηκαν» σε ακρόαση στο Κογκρέσο. Εκεί, οι Ρεπουμπλικάνοι τους κατηγόρησαν ότι απέτυχαν να προστατεύσουν τους Εβραίους φοιτητές μετά το ξέσπασμα του πολέμου στη Γάζα.
Κρίσιμο παιγνίδι
Σε κάθε περίπτωση όμως, φαίνεται να παίζεται –με επίκεντρο τα πανεπιστήμια- ένα κρίσιμο παιχνίδι στη συνταγματική κρίση που αρχίζει να μαστίζει τις Ηνωμένες Πολιτείες. Χρησιμοποιείται η δημόσια χρηματοδότηση για να ενσταλάξει στους πρυτάνεις και τις διοικήσεις των πανεπιστημίων τον φόβο. Αν δεν αλλάξουν τη συμπεριφορά τους, δεν θα χρηματοδοτηθούν από τον Ομοσπονδιακό προϋπολογισμό.
Για το Χάρβαρντ ειδικά, δεν φαίνεται βέβαια να υπάρχει πρόβλημα χρηματοδότησης. Είναι το πλουσιότερο πανεπιστήμιο στον πλανήτη. Οι δωρεές στο πανεπιστήμιο ξεπέρασαν πέρυσι τα 53 δισεκατομμύρια δολάρια.
Το πρόβλημα είναι ότι ενώ τα αμερικανικά πανεπιστήμια θεωρούνται ηγετικά σε πολλούς ερευνητικούς τομείς και ελκυστικά για επιστήμονες από όλο τον κόσμο, οι πιέσεις του προέδρου Τραμπ αυξάνουν τους φόβους για «διαρροή εγκεφάλων» από την Αμερική. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature στα τέλη Μαρτίου, πάνω από το 75% των επιστημόνων στις ΗΠΑ σκέφτονται να μετακομίσουν στο εξωτερικό – για παράδειγμα στην Ευρώπη ή τον Καναδά.
Ίσως η απάντηση του Χάρβαρντ στον πρόεδρο Τραμπ να χρησιμεύσει ως παράδειγμα για άλλους. Η μάχη θα μπορούσε να επεκταθεί πολύ περισσότερο από ό,τι είχαν φανταστεί πολλοί Αμερικανοί…
Γενικά θέματα
Αρμενία – Ιράν: Κοινά στρατιωτικά γυμνάσια των δύο χωρών
Το υπουργείο Άμυνας της Αρμενίας ανακοίνωσε χθες ότι τα γυμνάσια, στα οποία συμμετέχουν ειδικές δυνάμεις των δύο πλευρών, θα γίνονταν και στις δύο πλευρές της απομακρυσμένης συνοριακής γραμμής 44 χιλιομέτρων που μοιράζονται οι δύο χώρες.

Το Ιράν και η Αρμενία αναμένεται να ολοκληρώσουν σήμερα διήμερα κοινά στρατιωτικά γυμνάσια κατά μήκος των κοινών τους συνόρων, εν μέσω εντάσεων για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και με την μακροχρόνια αντιπαλότητα Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν να παραμένει.
Το υπουργείο Άμυνας της Αρμενίας ανακοίνωσε χθες ότι τα γυμνάσια, στα οποία συμμετέχουν ειδικές δυνάμεις των δύο πλευρών, θα γίνονταν και στις δύο πλευρές της απομακρυσμένης συνοριακής γραμμής 44 χιλιομέτρων που μοιράζονται οι δύο χώρες.
Το αρμένικο ΥΠΑΜ παράλληλα τόνισε ότι οι δύο πλευρές θα κάνουν ασκήσεις για να απαντούν σε «επιθέσεις από προσομοιωμένες τρομοκρατικές ομάδες» σε συνοριακά σημεία ελέγχου.
«Στόχος αυτών των γυμνασίων είναι η εδραίωση της ασφάλειας των συνόρων στη βάση των κοινών συμφερόντων των δύο χωρών», ανέφερε αξιωματούχος των Φρουρών της Επανάστασης σε ιρανικά κρατικά μέσα ενημέρωσης.
Η Αρμενία έχει εμβαθύνει τους δεσμούς με τη Δύση τα τελευταία χρόνια, καθώς οι σχέσεις με την παραδοσιακή σύμμαχο Ρωσία έχουν επιδεινωθεί, με ορισμένους Αρμένιους να κατηγορούν τη Μόσχα ότι δεν τους προστατεύει από το Αζερμπαϊτζάν.
Στενές σχέσεις Γερεβάν – Τεχεράνης
Παρά την προσέγγιση με τη Δύση, το Γερεβάν διατηρεί θερμές σχέσεις με το Ιράν, το οποίο βρίσκεται σε αντιπαράθεση με δυτικές χώρες για τις πυρηνικές του φιλοδοξίες.
Τα σύνορα της Αρμενίας με το γειτονικό Αζερμπαϊτζάν και την Τουρκία παραμένουν κλειστά για πάνω από τρεις δεκαετίες, προσδίνοντας έτσι στα ορεινά σύνορα της Αρμενίας με το Ιράν μεγάλη οικονομική βαρύτητα.
Η συνοριακή περιοχή του Ιράν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των εντάσεων της ίδιας της Αρμενίας με το Αζερμπαϊτζάν. Οι δύο χώρες του Καυκάσου έχουν εμπλακεί σε πολέμους μετά τα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν το Ναγκόρνο Καραμπάχ, ένας θύλακας στο Αζερμπαϊτζάν, στον οποίο κατοικούσαν κυρίως Αρμένιοι, αποσχίστηκε από το Αζερμπαϊτζάν με την υποστήριξη της Αρμενίας. Τον Σεπτέμβριο του 2023, το Αζερμπαϊτζάν ανακατέλαβε στρατιωτικά το Ναγκόρνο Καραμπάχ, εξωθώντας σχεδόν το σύνολο των 100.000 Αρμενίων της περιοχής να καταφύγουν στην Αρμενία.
Ειρηνευτικές συνομιλίες με Αζερμπαϊτζάν
Το Αζερμπαϊτζάν ζητά από την Αρμενία να του παράσχει έναν διάδρομο μέσω της συνοριακής περιοχής, που συνδέει το Μπακού με τον θύλακα του Ναχιτσεβάν και τη σύμμαχό του, την Τουρκία.
Τόσο η Αρμενία όσο και το Αζερμπαϊτζάν δήλωσαν τον περασμένο μήνα ότι συμφώνησαν σε ένα κείμενο μιας ειρηνευτικής συνθήκης για τον τερματισμό της μεταξύ τους σύγκρουσης, αλλά έκτοτε ανταλλάζουν κατηγορίες για πολλά περιστατικά πυροβολισμών κατά μήκος των βαριά στρατιωτικοποιημένων συνόρων τους.
Πηγή: ΑΜΠΕ
-
Πολιτική2 εβδομάδες πριν
Ομολογία αποτυχίας! Οι Τούρκοι εγκαταλείπουν τη “Γαλάζια Πατρίδα” δια στόματος του εμπνευστή της
-
Αναλύσεις4 εβδομάδες πριν
Μάικλ Ρούμπιν στη Hellas Journal: Η σύλληψη Ιμάμογλου σηματοδοτεί ότι ο Ερντογάν θα απελευθερώσει τον Οτζαλάν μέσα σε νεκροσακούλα!
-
Πολιτική2 μήνες πριν
Έρχεται «τσουνάμι» αποκαλύψεων και στην Ελλάδα για USAID! Οι ΜΚΟ του Soros και οι Πρέσπες του Τσίπρα
-
Άμυνα1 μήνα πριν
Ισραηλινή δημοσιογράφος: “Με τη διάλυση του NATO η Τουρκία θα βρεθεί σε μεγάλο κίνδυνο! Θα χωριστεί στα δύο”
-
Πολιτική2 εβδομάδες πριν
Τούρκοι εισέβαλαν στην Καβάλα για να δείξουν «απειλητική» πινακίδα της ματωμένης Κύπρου! (video)
-
Πολιτική1 μήνα πριν
Έλληνας από τον Δομοκό αιχμάλωτος των Ουκρανών
-
Πολιτική3 μήνες πριν
Αποκάλυψη Στρος Καν! Με έφαγαν οι ΗΠΑ όπως και τον Καραμανλή!
-
Απόψεις3 μήνες πριν
Διαβεβαιώνω τον κ. Μητσοτάκη ότι η κυβέρνησή του δεν έχει μέλλον