Ακολουθήστε μας

Ελλάδα

Ο Αισχίνης,  ο Οραματιστής της Ένωσης των Ελλήνων με Ηγέτες τους Φίλιππο Β΄ και Μέγα Αλέξανδρο

Δημοσιεύτηκε

2 έτη πριν

στις

«Είναι γελοίο να επικρίνεις τα έργα ενός άλλου, όταν εσύ ο ίδιος δεν έχεις προηγουμένως διακριθεί από τα δικά σου έργα».  Αισχίνης

Υποναύαρχος (Ο) Δημήτριος Γεωργαντάς ΠΝ ε.α.

Ιωάννα – Θεοδοσία Γεωργαντά

«Είναι γελοίο να επικρίνεις τα έργα ενός άλλου, όταν εσύ ο ίδιος δεν έχεις προηγουμένως διακριθεί από τα δικά σου έργα».  Αισχίνης

Αντί Εισαγωγής

Τον 4ο αιώνα π.Χ. εμφανίζονται στην Εκκλησία του Δήμου στην Αθήνα, οι ρήτορες. Υπήρξαν πολιτικοί, χωρίς όμως να καταλαμβάνουν πολιτικά αξιώματα, αλλά χάρη στη ρητορική τους δεινότητα κυριαρχούσαν στην Εκκλησία του Δήμου, ποδηγετώντας τη κοινή γνώμη. Ήταν σημαντικότατοι πολιτικοί ηγέτες, όπως ο Αισχίνης, ο οποίος δεν είχε ποτέ δημόσιο αξίωμα, παρά μόνον υπήρξε μέλος της βουλής. Από το 348 π.Χ. μέχρι το θάνατό του, περί το 314 π.Χ., ο Αισχίνης τοποθετήθηκε σε κάθε σημαντικό και κρίσιμο ζήτημα της αθηναϊκής πολιτικής, μέσα στις συνελεύσεις της Εκκλησίας του Δήμου και υπηρέτησε μόνο ως απεσταλμένος της πόλης του σε σημαντικές αποστολές, όπως και σε θέματα που άπτονταν των σχέσεων της Αθήνας με την Μακεδονία του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλέξανδρου.

Ο Βίος και οι Δράσεις του

«Είναι δύσκολη η αρετή και αυτοί που θέλουν να επιτύχουν είναι ανάγκη να περάσουν από δυσκολίες και να ιδρώσουν». Αισχίνης

Ο Αισχίνης (390 – 314 π.Χ.)[1], υπήρξε από τους σημαντικότερους Αθηναίους ρήτορες του 4ου π.Χ. αιώνα. Η οικογένειά του, η οποία ανήκε στο δήμο Κοθωκιδών, έχασε την περιουσία της κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου. Ο πατέρας του, Ατρόμητος, επέστρεψε από την εξορία στην Κόρινθο, μετά την πτώση των Τριάκοντα τυράννων. Η μητέρα του, Γλαυκοθέα, ήταν αδελφή του σημαντικού στρατηγού Κλεόβουλου. Ο πατέρας του έχοντας πτωχεύσει, ερχόμενος από την εξορία από την Κόρινθο, ασχολήθηκε με την διδασκαλία. Η μητέρα του έγινε ιέρεια σε μυστηριακές λατρείες. Οι άλλοι δύο αδελφοί του Αισχίνη διακρίθηκαν σε σημαντικούς τομείς της κοινωνικής και πολιτικής της Αθήνας. Ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο Φιλόχαρις, εκλέχθηκε τρεις συνεχόμενες φορές στρατηγός (345-343 π.Χ.). συμμετέχοντας σε εκστρατεία υπό τον Ιφικράτη. Ο νεότερος αδελφός του, ο Αφόβητος, υπηρέτησε ως πρέσβης το 346 π.Χ., αποσταλείς στον βασιλιά των Περσών  και ήταν ειδικός οικονομικός επίτροπος.

Ο Αισχίνης βοηθούσε στην αρχή τους γονείς του στις επαγγελματικές δραστηριότητές τους. Δεν ήταν από τους τυχερούς της ζωής και κληρονόμος μεγάλης περιουσίας, όπως ο Δημοσθένης. Ο Πλούταρχος, αναφέρει ότι ο Αισχίνης παρακολούθησε τα μαθήματα του Ισοκράτη και του Πλάτωνα. Η φοίτηση, όμως,  στη σχολή του Ισοκράτη ή στην Ακαδημία του Πλάτωνα, απαιτούσε μεγάλες δαπάνες, τις οποίες ο Αισχίνης λόγω της οικονομικής του κατάστασης δεν μπορούσε να αναλάβει. Από την άλλη πλευρά, ο Πλούταρχος, αναφέρει ότι πιθανόν ο Αισχίνης δεν μαθήτευσε σε κανέναν δάσκαλο. Ωστόσο, είναι φανερό ότι η μόρφωση του Αισχίνη ήταν κατώτερη του αντιπάλου του Δημοσθένη. Γεγονός που διαισθανόταν και ο ίδιος ο Αισχίνης και προσπαθούσε να συγκαλύψει την κατωτερότητά του, παραθέτοντας και ερμηνεύοντας χωρία από τον Όμηρο και άλλους σημαντικούς ποιητές.

Παρόλη την έλλειψη ανώτερων σπουδών, ο Αισχίνης τα αναπλήρωνε με τη φύση του. Προικισμένος με φυσική ομορφιά και εξαίσια φωνή, κατάφερε με την μακρά ασχολία του στα δικαστήρια και την πρακτική εξάσκηση να γίνει τουλάχιστον ίσος με τον Δημοσθένη. Υπηρέτησε ως έφηβος για δύο χρόνια ως φρουρός στα σύνορα της Αττικής. Όταν ενηλικιώθηκε έλαβε μέρος σε τρεις μάχες. Αγωνίστηκε ηρωικά στη Φλειούντα το 368 π.Χ., στη Μαντινεία το 362 π.Χ. και στις Ταμύνες της Εύβοιας το 349 π.Χ. Στην τελευταία μάχη στεφανώθηκε για την γενναιότητά του από τον στρατηγό Φωκίων και το δήμο της Αθήνας.

Για να εξασφαλίσει τα απαραίτητα για την επιβίωσή του, ασχολήθηκε με το θέατρο, παίρνοντας μέρος σε τραγωδίες ως τριταγωνιστής. Στην ασχολία του αυτή βοηθήθηκε από την εξαίρετη μεταλλική φωνή του. Δεν είχε όμως επιτυχία στην σταδιοδρομία του ως ηθοποιός και κάποτε παίζοντας το ρόλο του Οινόμαου, αποδοκιμάστηκε έντονα από τους θεατές. Ως εκ τούτου εγκατέλειψε το θέατρο και έγινε γραμματέας του διάσημων πολιτικών Αριστοφώντα και Εύβουλου. Ως γραμματέας συχνάζοντας στα δικαστήρια και εντρυφώντας στις δημόσιες υποθέσεις – έγγραφα, απέκτησε μεγάλη πείρα των νόμων. Αργότερα, διετέλεσε και γραμματέας της συνέλευσης της Εκκλησίας του Δήμου. Αποκτώντας μεγάλη πείρα, ασχολήθηκε με την πολιτική, εντασσόμενος στην παράταξη του πολιτικού Εύβουλου.

Ο κατακερματισμός και η εξασθένιση των πόλεων του νότου, έδωσε την ευκαιρία στο ελληνικό φύλλο της Μακεδονίας να αναλάβει τα ηνία της διακυβέρνησης των Ελλήνων. Ο Φίλιππος, ικανότατος στρατιωτικός και διπλωμάτης, αναδιοργάνωσε το στρατό του και άρχισε να παρεμβαίνει στα πράγματα των Ελλήνων. Πρόσβλεπε στην ενοποίηση των Ελλήνων υπό τα σκήπτρα του και την επέκταση των Ελλήνων στα ανατολικά.

Η συμμετοχή του Αισχίνη στα δημόσια πράγματα χρονολογείται το έτος 348 π.Χ. Οι Αθηναίοι πληροφορούνται ότι η συμμαχική τους πόλη Όλυνθος κατελήφθη από τον Φίλιππο, μετά από πολυετή πολιορκία. Ο Αισχίνης σε ευθεία σύμπλευση με τον πολιτικό Εύβουλο και σε δημόσια αγόρευσή του εναντίον του Φιλίππου, πρότεινε στους Αθηναίους να αποσταλούν πρέσβεις σε όλες τις ελληνικές πόλεις και να τους πείσουν να στείλουν αντιπροσώπους στην Αθήνα, ώστε να αποφασίσουν στην ανάληψη συντονισμένων ενεργειών εναντίον του Φιλίππου. Ο Αισχίνης στάλθηκε στην Πελοπόννησο, μαζί με άλλους, και αγόρευσε στη Μεγαλόπολη της Αρκαδίας, εναντίον του Φιλίππου. Οι απεσταλμένοι γύρισαν, όμως, στην Αθήνα άπρακτοι. Εν τω μεταξύ άρχισε να επικρατεί στην Αθήνα η φιλειρηνική πολιτική του Εύβουλου. Ο Εύβουλος πίστευε ότι με την φιλειρηνική πολιτική θα σωζόταν η πόλη, που την εποχή εκείνη ήταν εξαντλημένη. Η Αθήνα έχασε τον Ωροπό το 366 π.Χ. από τους Θηβαίους, ηττήθηκε από τον τύραννο των Θεσσαλικών Φερών Αλέξανδρο στη ναυμαχία στην Πεπάρηθο το 361 π.Χ. και εξαιτίας της ήττας στον Συμμαχικό Πόλεμο (357-355 π.Χ.), έχασε όλες σχεδόν τις κτήσεις της.

Έχοντας απογοητευτεί οι Αθηναίοι από την συμπεριφορά των άλλων Ελλήνων, μετά την κατάληψη της Ολύνθου το 348 π.Χ., έστειλαν στην Μακεδονία δεκαμελή πρεσβεία, μεταξύ των οποίων τον Αισχίνη και τον Δημοσθένη για να διαπραγματευτούν ειρήνη. Η δεκαμελής πρεσβεία γύρισε στην Αθήνα και ενημέρωσε την Εκκλησία του Δήμου ότι ο Φίλιππος ήταν διατεθειμένος να υπογράψει ειρήνη. Εστάλη άλλη πρεσβεία στην Μακεδονία για νέες διαπραγματεύσεις. Ο Φίλιππος παρέτεινε τις διαπραγματεύσεις με σκοπό να καταλάβει περισσότερα τμήματα της Θρακικής παραλίας. Τέλος, υπογράφηκε η Φιλοκράτειος Ειρήνη το 347 π.Χ.

Λίγο πριν την υπογραφή της Φιλοκράτειας Ειρήνης ο Αισχίνης αλλάζει άρδην τις πολιτικές του θέσεις. Μετά δε την συνομολόγηση της ειρήνης επήλθε σθεναρή σύγκρουση μεταξύ των δύο συμπρέσβεων, Αισχίνη και Δημοσθένη, όσον αφορά την πολιτική που έπρεπε ν’  ακολουθήσει η Αθήνα εναντίον του Φιλίππου. Σε αγόρευσή του ο Δημοσθένης στην Εκκλησία του Δήμου κατηγόρησε τον Αισχίνη και τους υποστηρικτές του ότι διαπραγματεύτηκαν με τον Φίλιππο, με όρους αντίθετους με το ψήφισμα του λαού. Ο Δημοσθένης πρότεινε στην Εκκλησία του Δήμου να αποκλείσουν τις Θερμοπύλες, ώστε ο Φίλιππος να μην εισβάλλει στην κυρίως Ελλάδα και τιμωρήσει τους Φωκείς. Ο Αισχίνης δεν απάντησε στις εικασίες του Δημοσθένη για ύποπτη συμπεριφορά του, αντίθετα έπεισε τους Αθηναίους ότι ο Φίλιππος δεν θα τιμωρούσε του Φωκείς. Το πιθανότερο είναι ότι ο Αισχίνης παρασύρθηκε από την προσποιητή φιλική συμπεριφορά του Φιλίππου και ο Δημοσθένης υποψιάστηκε ότι είχε δωροδοκηθεί.

Έτσι, η Φιλοκράτειος Ειρήνη γρήγορα επλήγη. Λίγους μήνες αργότερα ο Φίλιππος με 30.000 οπλίτες εισέβαλε μέσω των στενών των Θερμοπυλών για να τιμωρήσει τους Φωκείς, οι οποίοι παραδόθηκαν αμαχητί. Ο Φίλιππος σε συνεργασία με τους Θηβαίους κατέστρεψε όλες τις Φωκικές πόλεις, μεταφέροντας τους κατοίκους σε άλλες περιοχές. Κυρίευσε τη Ναύπακτο, εισήλθε στη Φωκίδα και κατέλαβε την Ελάτεια. Οι Αθηναίοι πληγώθηκαν από την συμπεριφορά του Φιλίππου έναντι των Φωκέων. Ο Δημοσθένης θεώρησε ότι ο Αισχίνης εξαγοράστηκε από τον Φίλιππο και πρόδωσε τα συμφέροντα των Αθηναίων. Ο Δημοσθένης μέσω του Τιμάρχου κατήγγειλε τον Αισχίνη για «γραφή Παραπρεσβείας», δηλαδή ως πρεσβευτής για την ειρήνη ενήργησε αντίθετα με το ψήφισμα του δήμου, έχοντας δωροδοκηθεί από τον Φίλιππο. Ο Αισχίνης αντεπιτέθηκε στον Τίμαρχο και τον κατηγόρησε για εκπόρνευση και σπατάλησε της πατρικής περιουσίας του. Ως εκ τούτου δεν δικαιούνταν να αγορεύσει δημόσια. Η δίκη διενεργήθηκε το 345 π.Χ. και ο Τίμαρχος καταδικάστηκε για ατιμία, έχασε τα πολιτικά του δικαιώματα και απογοητευμένος κρεμάστηκε. Ο Αισχίνης απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες του Τιμάρχου και η δίκη εναντίον του Περί της Παραπρεσβείας αναβλήθηκε.

Ο Δημοσθένης επέμεινε και μετέφερε την υπόθεση στα δικαστήρια το 343 π.Χ.. Ο Δημοσθένης ως κατήγορος αγόρευσε τον «Περί της Παραπρεσβείας» λόγο του και ο Αισχίνης ως κατηγορούμενος αγόρευσε με το λόγο του, όμοια «Περί της Παραπρεσβείας». Στους λόγους τους φαίνονται οι δύο μεγάλοι ρήτορες να μονομαχούν με δεξιοτεχνία. Ο Δημοσθένης επιτίθεται στην πολιτική δράση του Αισχίνη, συγκρίνοντας τη δράση του πριν τις δύο πρεσβείες στην Μακεδονία, με την αλλαγή στάσης του μετά από αυτές και την φιλομακεδονική συμπεριφορά του. Προσπάθησε να πείσει το δικαστήριο ότι ο Αισχίνης δωροδοκήθηκε και συνομολόγησε την Ειρήνη σύμφωνα με τα σχέδια του Φιλίππου. Ο Αισχίνης στο δικό του λόγο αποκρούει τις επιθέσεις του αντιπάλου του, συγκαλύπτει τα τρωτά σημεία της δράσης του και εφαρμόζει επίθεση. Κατόρθωσε με την βοήθεια και των συνηγόρων του να απαλλαγεί από την κατηγορία με πλειοψηφία τριάντα ψήφων των δικαστών. Η αξιοπιστία του όμως δέχθηκε σοβαρό πλήγμα.

Η δίκη περί παραπρεσβείας δεν επηρέασε αρκετά τον Αισχίνη, καθόσον η μερίδα των φιλομακεδόνων ήταν πολύ ισχυρή. Το 339 π.Χ. ο Αισχίνης, με άλλους δύο εστάλη ως πυλαγόρας στο Αμφικτυονικό συνέδριο στους Δελφούς. Στο Αμφικτυονικό συνέδριο, με εισήγηση του Αισχίνη, κηρύχτηκε ιερός πόλεμος εναντίον της Άμφισσας, γιατί καλλιέργησαν το Κιρραίο πεδίο, που ήταν αφιερωμένο στους θεούς. Ο Θεσσαλός στρατηγός Κόττυφος δεν κατόρθωσε να επιτύχει τους σκοπούς του πολέμου, το Αμφικτυονικό συνέδριο ανέθεσε τον πόλεμο στον Φίλιππο. Έτσι με τις ενέργειες του Αισχίνη δόθηκε η ευκαιρία στον Φίλιππο να αναμειχθεί στα πράγματα της Ελλάδος. Είναι παράτολμο να πιστέψει κανείς ότι δωροδοκήθηκε ο Αισχίνης και θα ήταν άδικο να κατηγορηθεί για προδοσία. Μπορεί όμως να του καταλογιστεί έλλειψη διορατικότητας και κρίσης για τα πραγματικά σχέδια του Φιλίππου. Δεν μπορούμε να έχουμε αποκρυσταλλωμένη άποψη για την πολιτική του Αισχίνη, καθόσον δεν υπάρχουν οι μη γραπτές αγορεύσεις του στην Εκκλησία του Δήμου. Αντίθετα ο Ισοκράτης πίστευε ότι η ειρήνη και η ευημερία της Ελλάδος θα εξασφαλιστούν με την ένωση των Ελλήνων υπό την ηγεσία ενός. Και στον Φίλιππο έβλεπε τον κατάλληλο ηγέτη για την πανελλήνια εκστρατεία εναντίον των Περσών. Ο Αισχίνης δεν ήταν οραματιστής, και το μόνο που έκανε ήταν να πιστέψει και να παραπλανηθεί από τις υποσχέσεις και την άριστη διπλωματία του Φιλίππου.

Οι Αθηναίοι φοβούμενοι για τυχόν εισβολή του Φιλίππου στην Αθήνα μετέφεραν τα παιδιά και τις γυναίκες από την ύπαιθρο στην πόλη. Ο Φίλιππος τους καθησύχασε και ζήτησε να στείλουν αντιπροσώπους στους Δελφούς, όπου θα γιόρταζε τα επινίκια της νίκης του εναντίον των Φωκέων. Οι Αθηναίοι έστειλαν αντιπροσώπους, μεταξύ των οποίων και τον Αισχίνη. Οι φιλικές σχέσεις του Αισχίνη με τον Φίλιππο, καθώς και η εχθρότητά του με τον Δημοσθένη ήταν παράμετροι που καθιστούσαν την επιλογή του ιδανική. Έτσι ο Αισχίνης, ενώ έδινε υποσχέσεις για την καλή θέληση του Φιλίππου και την μη τιμωρία των Φωκέων, πήγαινε τώρα να συνεορτάσει με τον Φίλιππο τα επινίκια για την εξαφάνιση των πόλεων των Φωκέων. Το γεγονός υποδαύλισε τις υποψίες του Δημοσθένη και δοθείσης της ευκαιρίας, κατηγόρησε ευθέως τον Αισχίνη για προδοσία. Οι Αθηναίοι θορυβήθηκαν και σε συνεννόηση με τους άλλους Έλληνες ετοιμάστηκαν για σύγκρουση. Με τη συνδρομή του Δημοσθένη οι Αθηναίοι συμφιλιώθηκαν με τους Θηβαίους. Η κοινή εξέγερση των Αθηναίων και των συμμάχων τους κατέληξε σε ολοσχερή ήττα στη μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.Χ. Μετά την ήττα, εστάλησαν από την Αθήνα τρεις διαπραγματευτές, μεταξύ των οποίων και ο Αισχίνης, για να διαπραγματευτούν τους όρους της ειρήνης με τους Μακεδόνες του Φιλίππου.

Για λίγο καιρό κόπασε η διαμάχη μεταξύ των δύο σημαντικότερων ρητόρων της αρχαίας Αθήνας. Το 336 π.Χ., λίγο πριν τον θάνατο του Φιλίππου δόθηκε νέα αφορμή. Οι Αθηναίοι μετά την ήττα τους στη Χαιρώνεια ανέμεναν ότι ο Φίλιππος μετά την καταστροφή των Θηβών θα επιτεθεί στην πόλη τους. Ανελήφθησαν εργασίες επιδιόρθωσης των τειχών. Επόπτες των εργασιών ανέλαβαν δέκα άνδρες, ένας από κάθε φυλή. Μεταξύ αυτών εξελέγη και ο Δημοσθένης, ο οποίος έφερε εις πέρας την εργασία και μάλιστα συμπλήρωσε στις δαπάνες και ποσό από την περιουσία του. Ο Κτησιφών, αναγνωρίζοντας την προσφορά του εισηγήθηκε ψήφισμα το 336 π.Χ. για να τιμηθεί ο Δημοσθένης με χρυσό στεφάνι από την πόλη στο θέατρο Διονύσου στο πλαίσιο των Διονυσιακών εορτών. Ο Αισχίνης θεώρησε ότι ήρθε η ευκαιρία να πάρει εκδίκηση από τον Δημοσθένη. Ο Αισχίνης κατήγγειλε τον Κτησιφώντα για παράνομο ψήφισμα (γραφή παρανόμων). Η δίκη αυτή εκδικάστηκε μετά από έξι χρόνια, το 330 π.Χ., με κατήγορο του Κτησιφώντα, τον Αισχίνη και συνήγορό του, τον Δημοσθένη. Ο αγώνας διεξάγονταν για τον Κτησιφώντα, αλλά επρόκειτο για πάλη μεταξύ των πολιτικών ανδρών και των δύο αντιμαχόμενων πολιτικών παρατάξεων. Ο Αισχίνης με σοφιστικά επιχειρήματα προσπάθησε να αποδείξει το παράνομο ψήφισμα και με κατηγορίες εναντίον του Δημοσθένη προσπάθησε να πείσει ότι ο Δημοσθένης δεν ήταν άξιος να στεφανωθεί και μάλιστα στο θέατρο του Διονύσου, ενώπιον όλων των Ελλήνων. Ο Δημοσθένης αντεπιτέθηκε στον Αισχίνη με τον εξαιρετικό λόγο του «Περί του στεφάνου». Ο Αισχίνης δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει ούτε το ένα πέμπτο των ψήφων των δικαστών. Έτσι έληξε άδοξα για τον Αισχίνη ο μακροχρόνιος αγώνας μεταξύ των δύο μεγαλύτερων ρητόρων της Αθήνας.

«Ουκ αισχύνει, ω Αισχίνη, ή της πόλεως αισχύνη, καταισχύνεις αισχύνεις» Δημοσθένης

Ο Αισχίνης έχοντας υποστεί βλάβη στο κύρος του, αναγκάστηκε να φύγει από την Αθήνα. Στην αρχή μετέβη στην Έφεσο της Μικράς Ασίας, κοντά στον Μέγα Αλέξανδρο. Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου έφυγε στη Ρόδο, όπου ίδρυσε ρητορική σχολή, το «Ροδιακόν Διδασκαλείον»[2]. Αργότερα από τη Ρόδο μετακινήθηκε στη Σάμο, όπου σε λίγο χρονικό διάστημα πέθανε, το 314 π.Χ., σε ηλικία εβδομήντα επτά ετών.

Το Ύφος του

Ο Αισχίνης δεν ήταν λογογράφος και οι πληροφορίες ότι σπούδασε ρητορική είναι αμφίβολες. Οι λόγοι του είναι περισσότερο σημαντικοί για τα ζητήματα που διαπραγματεύονται, παρά για την λογοτεχνική τους αξία. Παρόλα αυτά οι λόγοι του είναι ανεπανάληπτου ύφους. Χαρακτηρίζεται για την καθαρή και γλαφυρή αφήγησή του. Ορισμένες προτάσεις του είναι υπερβολικά μεγάλες με αλλεπάλληλες μετοχικές και αναφορικές δευτερεύουσες προτάσεις.

Ο Αισχίνης δείχνει προτίμηση σε σύντομες περιόδους και αποφεύγει τη χασμωδία. Ορισμένες φορές χρησιμοποιεί ασυνήθιστη διάταξη των λέξεων. Δίνει όμως μεγάλη σημασία στη σύνθεση. Χρησιμοποιεί την αττική διάλεκτο με αραιή χρήση ποιητικών και σπάνιων λέξεων. Ιδιαίτερα γνωρίσματά του είναι η υπερβολή με τη χρήση λέξεων που η έννοιά τους είναι ισχυρότερη απ’ ό,τι το περιεχόμενο πραγματικά χρειάζεται (π.χ. η συχνή χρησιμοποίηση των λέξεων δεινός, τρομερός, φοβερός, κλπ) με συνδυασμούς κοινών λέξεων και συγκέντρωση συνωνύμων (π.χ. ύβρεως και πλεονεξίας, ορώντων φρονούντων βλεπόντων)  και με παρακλήσεις στους θεούς. Το ύφος του δίνει στα ελληνικά του μεγαλόπρεπο τόνο. Οι επαναλήψεις συμβάλλουν στο εξαιρετικά σημαντικό αποτέλεσμα. Η χρησιμοποίηση ρητορικών σχημάτων, όπως του ομοιτέλευτου (όμοιες καταλήξεις) ελεφρύνει το ύφος του, όπως π.χ. ου γαρ τον τρόπον, αλλά τον τόπον μόνον μετήλλαξεν).

Επίσης, χαρακτηριστικό του ύφους του είναι η χρησιμοποίηση παραθετικών από την ποίηση. Σε αυτό βοηθήθηκε από την μεγαλεπήβολη εμπειρία ως ηθοποιός. Ορισμένες φορές τα παραθέματά του είναι εκτεταμένα και άσχετα, συχνά όμως είναι σύντομα και εύστοχα. Αναφέρει αποθέματα ολοζώντανων μεταφορών για να διακωμωδήσει τον Δημοσθένη.

Ο Αισχίνης είναι ικανότατος στην κατασκευή χωρίων σοβαρού και συγκινητικού λόγου. Φημίζονται για το χιούμορ του, ιδιαίτερα όταν επιτίθεται εναντίον του Δημοσθένη. Οι επιθέσεις του είναι προσβλητικές και αποτελεσματικότερες όταν χρησιμοποιεί τα ευφυολογήματά και τον σαρκασμό του. Στον λόγο του «Περί της Παραπρεσβείας», αναφέρει σαρκαστικά ότι ο Δημοσθένης όταν βρήκε την ευκαιρία να απευθυνθεί στον Φίλιππο, οι ρητορικές ικανότητές του τελικά στέρεψαν.

Τα Έργα του

«Εκείνος που σπέρνει ατιμίες θερίζει συμφορές» Αισχίνης

Τρεις μόνο από τους λόγους του σώζονται και είναι δικανικοί, αν και προέκυψαν από ευρύτερα δημόσια θέματα. Οι τρεις λόγοι του διακρίνονται για τον πλούτο, τη σαφήνεια, τη δύναμη των επιχειρημάτων και τη χάρη τους. Και εξαιτίας της χάρη τους ονομάστηκαν από τους συγχρόνους του «Τρεις Χάρητες». Ο λόγος του «Κατά Τιμάρχου» μας οδηγεί εξαιρετικά στις μεθόδους του Αισχίνη. Σε αντιδιαστολή με τον Δημοσθένη, παρακάμπτει τα ευρύτερα θέματα και στοχεύει το ενδιαφέρον του στα νομικά δεδομένα της υπόθεσης και του είναι οικεία η παραστατική αφήγηση παρόλο το αυστηρά λογικό επιχείρημα. Στο λόγο του αυτό, δεν κάνει ανάλυση των πολιτικών του θέσεων, αλλά μελετά τους σχετικούς νόμους, πριν αρχίσει την περιγραφή της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής του Τιμάρχου και της επίθεσης στον Δημοσθένη.

Στο δεύτερο και ακόμη καλύτερο λόγο του, «Περί της Παραπρεσβείας», ο Αισχίνης αναπτύσσει με χρονολογική περιγραφή τις τρεις πρεσβείες που οδήγησαν στη Φιλοκράτειο Ειρήνη. Δεν καταβάλλει προσπάθεια να δικαιολογήσει τις πολιτικές του θέσεις και να απαντήσει στις κατηγορίες του Δημοσθένη για προδοσία. Αφηγείται εκφραστικά την αποτυχία του Δημοσθένη στην πρώτη πρεσβεία και αποσπά την προσοχή από το περιστατικό ότι αυτά τα γεγονότα προηγούντο εκείνων για τα οποία τον είχαν υποψιαστεί. Οι εξηγήσεις του είναι αόριστες, αν και οι κατηγορίες του Δημοσθένη ήταν αναπόδεικτες. Στο λόγο του κάνει επιδείξεις ευρυμάθειας και άμετρης καυχησιολογίας, κάτι που δικαιολογείται από το γεγονός ότι ήταν αυτοδίδακτος.

Η προσπάθεια του να πάρει εκδίκηση από τον Δημοσθένη, που ξεκίνησε το 336 π.Χ., επετεύχθη με την εκφώνηση του λόγου του «Κατά Κτησιφώντος». Μπορούσε τώρα να του επιρρίψει την ευθύνη για την ήττα της Αθήνας στη Χαιρώνεια το 338 π.Χ. Παρόλα αυτά όμως ξεπερνάει το μέτρο στις κατηγορίες του. Εμφανίζεται ικανότερος να καταπιάνεται με νομικίστικες λεπτομέρειες των θεμάτων, την μελέτη των οποίων θέτει με έμφαση στην αρχή του λόγου του. Οι αποδείξεις του για το μη νόμιμο της πράξης δεν ήταν ικανοποιητικές και δεν απέφυγε την εξέταση ευρύτερων θεμάτων. Υποστηρίζει ότι σε αυτά θα επικεντρώνει το ενδιαφέρον του, αλλά στη συνέχεια δίνει μεγαλύτερη έμφαση στα επακόλουθα της πολιτικής του Δημοσθένη και όχι στην πολιτική του καθεαυτή. Η προσέγγιση όμως αυτή του Αισχίνη, ο οποίος υποστήριξε τον συμβιβασμό με τον Φίλιππο, δεν μπορούσε να συναγωνιστεί την λαμπρή περιγραφή από τον Δημοσθένη του πατριωτισμού που έδειξε σε όλη του τη ζωή.

Αντί Επιλόγου

Ο Αισχίνης υπήρξε ένας από τους διασημότερους Αθηναίους ρήτορες της αρχαιότητας. Έχει καταξιωθεί ως ο σημαντικότερος ρήτορας της αρχαίας Αθήνας, μετά τον Δημοσθένη. Είναι μεταξύ των τελευταίων ηρώων του ελληνικού πνεύματος και της πολιτικής της κλασικής Αθήνας. Δραστηριοποιήθηκε στο Δήμο της Αθήνας σε χρόνους, όπου οι Αθηναίοι βρίσκονταν στο μεταίχμιο της μετάβασης από τις δόξες του παρελθόντος στην μετριότητα και στην αφάνεια των γεωπολιτικών καταστάσεων. Η κριτική για την πολιτική του Αισχίνη δεν είναι εύκολη, ακόμη περισσότερο που δεν υπήρξε «νικητής» στις διαμάχες του με τον άλλο σημαντικό ρήτορα, τον Δημοσθένη. Διαμάχη που διήρκεσε πάνω από είκοσι έτη. Μπόρεσε να προδεί το κατόρθωμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου προς όφελος των Ελλήνων για την επικράτηση εναντίον των Περσών. Μπροστά στο κοσμοιστορικό γεγονός της επικράτησης του Μεγάλου Αλεξάνδρου επί των Περσών και τη δημιουργία του ελληνιστικού κόσμου, ο Αισχίνης πρέπει να κρίνεται ως ο πρώτος Έλληνας ρήτορας και πολιτικός που φαντάστηκε το μεγαλείο της Ελλάδος, στα μάτια του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Σε αντίθεση με τον Δημοσθένη, μπόρεσε να δει ότι ήταν αδύνατη η αναβίωση του αθηναϊκού μεγαλείου και με τους πύρινους λόγους του προσπάθησε να πείσει τους Αθηναίους να συμπαραταχθούν με τους Μακεδόνες για τη δόξα των Ελλήνων. Υπήρξε πραγματικά μεγαλοφυής, με ωραία μεταλλική  φωνή, ισχυρή λογική και λειτουργούσε πάντοτε στο πλαίσιο της πολιτικής ηθικής.

Βιβλιογραφικές και Διαδικτυακές Αναφορές

  • Αισχίνης: η πολυτάραχη ζωή του και η σύγκρουση με τον Δημοσθένη, διατίθεται στο διαδικτυακό τόπο: https://www.youTube.com/watch?v=i6zrad5Yd2o, 1-3-2022.
  • Αισχίνης: ο προικισμένος ρήτορα με την μεταλλική φωνή, διατίθεται στο διαδικτυακό τόπο: https://www.youTube.com/watch?v=W1bZqGhKmeo, 1-3-2022.
  • Αισχίνης, Άπαντα 1. (1995). Μετάφραση Φιλολογική Ομάδα Κάκτου, Αθήνα: ΚΑΚΤΟΣ.
  • Αισχίνης, Άπαντα 2. (1995). Μετάφραση Φιλολογική Ομάδα Κάκτου, Αθήνα: ΚΑΚΤΟΣ.
  • Παπαναστασοπούλου, Δήμητρα. (2018). Αισχίνης, διατίθεται στο διαδικτυακό τόπο: https://anemosmagazine.gr, 1-3-2022.
  • Πλουτάρχου: Βίοι Παράλληλοι. Δημοσθένης – Κικέρων. (2011). Μετάφραση Σταμάτης Βουλαρινός, Αθήνα: Γεωργιάδη, διατίθεται στο διαδικτυακό τόπο: https://www.heptapolis.com, 12-2-2022.
  • Πλούταρχος: Ηθικά. (1995). Τόμος 22, Βίοι των δέκα ρητόρων, μετάφραση Φιλολογική Ομάδα Κάκτου, Αθήνα: ΚΑΚΤΟΣ.
  • Δημοσθένης. (1994). Περί του στεφάνου, Τόμος 4, μετάφραση Φιλολογική ομάδα Κάκτου, Αθήνα: ΚΑΚΤΟΣ.
  • Edwards, Michael. (2002). Οι Αττικοί Ρήτορες, μετάφραση Δ. Σπαθάρας, Αθήνα: Καρδαμίτσα.
  • Φιλόστρατος: Άπαντα, Βίοι σοφιστών, μετάφραση Φιλολογική Ομάδα Κάκτου, Αθήνα: ΚΑΚΤΟΣ.
  • Χανιώτης, Άγγελος. (2022). Δημοκρατίες στην αρχαία Ελλάδα: Γένεση και εξέλιξη, διατίθεται στο διαδικτυακό τόπο: https://www.mathesis.cup.gr, 11-2-2022.

[1]  Ήταν έξι (6) χρόνια μεγαλύτερος του Δημοσθένη.

[2] Η Σχολή έφθασε στο ζενίθ της στη διάρκεια του 2ου μ.Χ. αιώνα.

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Σχετικά θέματα
Συνέχεια ανάγνωσης

Ελλάδα

H FIBRAN γιορτάζει τα 50 χρόνια της με νέες επενδύσεις 45 εκατ. ευρώ

Δημοσιεύτηκε

1 εβδομάδα πριν

στις

1 Οκτωβρίου 2024

από τον

Αύξηση κύκλου εργασιών και κερδοφορίας το 2023, παρά τις πιέσεις από τις τιμές ενέργειας

Βάσω Βεγίρη • vvegiri@naftemporiki.gr

Nέες επενδύσεις στην Ελλάδα, συνολικού ύψους 45 εκατ. ευρώ, τρέχει από φέτος η ελληνική πολυεθνική βιομηχανία παραγωγής μονωτικών υλικών FIBRAN. Σε συνδυασμό με τις επενδύσεις που έχουν προηγηθεί ή τρέχουν επίσης επί του παρόντος στις μονάδες της στο εξωτερικό ο Όμιλος «τρέχει» και φέτος –χρονιά σημειωτέον κατά την οποία εορτάζει τα 50 χρόνια από την ίδρυσή της –  ανοδικά, έχοντας ξεπεράσει στη χρήση 2023 το «φράγμα» των 200 εκατ. ευρώ τζίρου.

Όπως επισημαίνει σχετικά στη «Ν» η Πρόεδρος και Διευθύνουσα Σύμβουλος της εταιρείας και του Ομίλου, Μαρία Δ. Αναστασιάδου Σαββαΐδου,  το επενδυτικό πρόγραμμα των 45 εκατ. ευρώ αφορά:

  • Νέα γραμμή εξηλασμένης πολυστερίνης στην έδρα της εταιρείας  στην Τερπνή Σερρών. Η νέα γραμμή θα παράγει προϊόντα μεγαλύτερου πάχους (20 cm) με τα καλύτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά και αναμένεται να ολοκληρωθεί τον Ιούλιο του 2025.
  • Επενδύσεις προσθήκης εξοπλισμού βελτίωσης ποιότητας και αυτοματισμού των παραγόμενων προϊόντων πετροβάμβακα τη μονάδα πετροβάμβακα της εταιρείας επίσης στην Τερπνή Σερρών.
  • Επενδύσεις στην ενέργεια για μετάβαση από την Μέση στην Υψηλή Τάση.
  • Νέες εγκαταστάσεις (αποθήκες κ.α.) στην Τερπνή.
  • Επενδύσεις σε ΑΠΕ στην Κεντρική Μακεδονία και
  • Νέα γραφεία Διοίκησης στην περιοχή της Θέρμης, στη Θεσσαλονίκη. Προβλέπεται μεταφορά της Διοίκησης σε αυτά σε ορίζοντα διετίας.

Έντονη εξωστρέφεια

Παράλληλα, ο Όμιλος επεκτείνει τις επενδύσεις του στην Ιταλία για τη βέλτιστη μακρόχρονη βιώσιμη αξιοποίηση των λατομείων στην Τοσκάνη και για βελτιστοποίηση του εξοπλισμού του εργοστασίου γύψου που εξαγόρασε μαζί με τα τρία λατομεία το 2021. Περαιτέρω, μάλιστα, όπως προσθέτει η κα.Αναστασιάδου Σαββαΐδου, ήδη εξετάζεται και μεσοπρόθεσμο επιχειρηματικό πλάνο επενδύσεων στα Βαλκάνια και την αφρικανική ήπειρο.

Συνολικά, επίσης, την προηγούμενη τριετία η FIBRAN ολοκλήρωσε επενδύσεις της τάξης των 100 εκατ. ευρώ που εκτός από τις προαναφερόμενες επενδύσεις στην Ιταλία αφορούσαν την αγορά εργοστασίου πετροβάμβακα στη Βουλγαρία και στην παραγωγή εξηλασμένης πολυστερίνης στη νέα της μονάδα παραγωγής στην Τσεχία, αμφότερα το 2022. Παράλληλα οι θυγατρικές εταιρείες του Ομίλου στη Σλοβενία, την Ιταλία, την Πορτογαλία και τη Βουλγαρία παίζουν ενεργό ρόλο τόσο στην έρευνα και ανάπτυξη για την υιοθέτηση μοντέλων αειφορίας στη διαχείριση υλικών και στην εφαρμογή των συστημάτων μόνωσης και ξηράς δόμησης σε συνεργασία με τα κορυφαία πανεπιστημιακά ιδρύματα της Ευρώπης αλλά και ως ιδρυτικά μέλη ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών για τα δομικά υλικά και την κατασκευή.

Με εμπορική παρουσία σε 46 χώρες, εξαγωγές σε όλες τις ηπείρους και με παρουσία στα σημαντικότερα κατασκευαστικά έργα της Ευρώπης και του κόσμου, όπως προσθέτει η επικεφαλής της, κερδίζει την εμπιστοσύνη των κατασκευαστών, των επενδυτών και του μελετητικού κόσμου.

Εν κατακλείδι, η FIBRAN είναι ίσως ο μοναδικός όμιλος δομικών υλικών στην Ευρώπη που διαθέτει εργοστάσια με όλα τα μονωτικά υλικά (εξηλασμένη πολυστερίνη, πετροβάμβακα, διογκωμένη πολυστερίνη) και προϊόντα ξηράς δόμησης.  «Μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι δεν υπάρχουν κακά και καλά μονωτικά υλικά και το αποδεικνύουμε στην πράξη.  Αυτό που πρεσβεύουμε είναι ότι επιλέγουμε μονωτικά υλικά ανάλογα με τη χρήση της εφαρμογής, την τοποθεσία του κτιρίου, την ηλικία, τις περιβαλλοντικές και κλιματολογικές συνθήκες, τα ρίσκα και τους κινδύνους», σημειώνει η Πρόεδρος και CEO του Ομίλου.

Αξίζει, δε, να σημειωθεί ότι με το εργοστάσιο παραγωγής πετροβάμβακα στην Τερπνή, ένα από τα ελάχιστα που παράγουν με ηλεκτρικούς φούρνους σε όλο τον κόσμο,  και την πρόσφατη επένδυση στη Βουλγαρία η FIBRAN αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς πετροβάμβακα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Πάγιες αρχές του Ομίλου – και η πιο σημαντική παρακαταθήκη από τον ιδρυτή του, Δημήτρη Αναστασιάδη, όπως επισημαίνει η κα. Αναστασιάδου Σαββαΐδου, είναι το τετράπτυχο:

  • Σεμνότητα: Να μιλάνε οι πράξεις σου και όχι τα λόγια σου
  • Νοικοκυροσύνη: Να επενδύεις χωρίς εξαρτήσεις
  • Εξωστρέφεια: Δεν υπάρχουν σύνορα στη δράση αλλά ούτε και στα όνειρα
  • Ανθρωποκεντρικότητα: Ο κάθε άνθρωπος έχει ρίζες και ο σεβασμός στον συνάνθρωπο είναι προϋπόθεση για να επιστρέφει στις ρίζες του.

Στην Ελλάδα, επίσης, η μητρική εταιρεία συμμετέχει διαχρονικά σε ερευνητικά προγράμματα με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Πανεπιστήμιο Πατρών και το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και παράλληλα επενδύει σταθερά στο ανθρώπινο δυναμικό της που πλέον ξεπερνά τα 730 άτομα, όπως και στον κοινωνικό ιστό των περιοχών δραστηριοποίησης.

Σταθερά ανοδική πορεία

Με κύκλο εργασιών που ξεπέρασε το 2023 τα 200 εκατομμύρια ευρώ – συγκεκριμένα ανήλθε σε 200,723 εκατ. ευρώ, έναντι  199,976 εκατ. το 2022 – ο Όμιλος FIBRAN συνεχίζει κάθε χρόνο την ανοδική του πορεία.

Η ελληνική μητρική, με κύκλο εργασιών που ξεπέρασε τα 76 εκατομμύρια ευρώ – συγκεκριμένα ανήλθε σε 76,477 εκατ. ευρώ έναντι 72,786 εκατ. του 2022 – είχε την καλύτερη επίδοση στην ιστορία της. Σημειωτέον, δε, ότι το 2023 η ελληνική μητρική κατέγραψε κέρδη προ φόρων ύψους 9,710 εκατ. έναντι 4,074 εκατ. ευρώ του 2022 και μετά φόρων κέρδη ύψους 7,521 εκατ. ευρώ έναντι 2,526 εκατ. την προηγούμενη χρονιά, με το πολύ μεγάλο κόστος της ενέργειας και τις μειώσεις τιμών στις οποίες προέβη η εταιρεία να συμπιέζουν μάλιστα την κερδοφορία.
Αντίστοιχα, σε επίπεδο Ομίλου τα ενοποιημένα προ φόρων κέρδη ανήλθαν σε 15,736 εκατ. ευρώ έναντι 10,462 εκατ. του 2022 και τα ενοποιημένα μετά φόρων κέρδη σε 12,116 εκατ. έναντι 7,106 εκατ. ευρώ το 2022.

Το «ταξίδι» της FIBRAN ξεκίνησε από το όραμα του ιδρυτή της, αείμνηστου Δημήτρη Αναστασιάδη, για μια πρότυπη παραγωγική μονάδα μονωτικών υλικών σε μια μικρή επαρχιακή κωμόπολη και μια Ελλάδα της παραγωγής και της προκοπής, που παράγει με τις δυνάμεις της προϊόντα καλύτερα από τον διεθνή ανταγωνισμό.

Τα 50 χρόνια διαδρομής της FIBRAN εορτάστηκαν με μια λαμπερή εκδήλωση στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, παρουσία του Υπουργού Ανάπτυξης, Τάκη Θεοδωρικάκου και διακεκριμένων εκπροσώπων του ελληνικού «επιχειρείν».

Ναυτεμπορική

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ελλάδα

FSRU Αλεξανδρούπολης: Σε εμπορική λειτουργία ο Τερματικός Σταθμός LNG

Δημοσιεύτηκε

1 εβδομάδα πριν

στις

1 Οκτωβρίου 2024

από τον

Σε λειτουργία ο πρώτος υπεράκτιος σταθμός φυσικού αερίου στη χώρα

Ξεκινά η Εμπορική Λειτουργία του Τερματικού Σταθμού LNG Αλεξανδρούπολης, με στόχο και την ανάδειξη της πόλης σε μια νέα ενεργειακή πύλη για ολόκληρη την Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Η Gastrade, ανακοινώνει ότι θέτει σε εμπορική λειτουργία τον Τερματικό Σταθμό LNG Αλεξανδρούπολης. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα ενεργειακά έργα σε Ευρωπαϊκό, Περιφερειακό, Εθνικό και τοπικό επίπεδο, που σχεδιάστηκε, κατασκευάστηκε, ανήκει και θα λειτουργείται από την Gastrade. Ένα έργο-ορόσημο που οραματίστηκε πριν από 15 χρόνια ο Δημήτρης Κοπελούζος.

Αποτέλεσμα μεγάλων συνεργασιών, με πρωτοποριακή σύλληψη το έργο συμβάλλει στην ενεργειακή ασφάλεια και στη διαφοροποίηση των πηγών και των οδών προμήθειας ενέργειας της Νοτιοανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, αναβαθμίζοντας καθοριστικά τον ρόλο και τη σημασία της Ελλάδας στον σύγχρονο ενεργειακό χάρτη της Ευρώπης, καθιστώντας την ενεργειακή πύλη  για εννέα και πλέον χώρες.

Από την Τελική Επενδυτική Απόφαση στην Έναρξη της Εμπορικής Λειτουργίας

Η υλοποίηση του έργου άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά με τη λήψη της Τελικής Επενδυτικής Απόφασης (FID) στις 27 Ιανουαρίου 2022 από τη Gastrade, Στη συνέχεια, οι χερσαίες και υπεράκτιες κατασκευαστικές εργασίες στην Αλεξανδρούπολη προχώρησαν ταχύτατα, ενώ τον Φεβρουάριο του 2023 ξεκίνησε η κατασκευή της πλωτής μονάδας αποθήκευσης και επαναεριοποίησης LNG (FSRU) στη Σιγκαπούρη. Το FSRU απέπλευσε από το ναυπηγείο Seatrium στις 26 Νοεμβρίου 2023, φτάνοντας στα νερά του Θρακικού Πελάγους στις 17 Δεκεμβρίου 2023, όπου και αγκυροβόλησε στη μόνιμη θέση του.

Με την επιτυχή ολοκλήρωση όλων των δοκιμών λειτουργίας και την έκδοση από το Υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος της άδειας Λειτουργίας του το περασμένο καλοκαίρι, το έργο τέθηκε σε λειτουργική ετοιμότητα επιτρέποντας επίσημα την έναρξη της εμπορικής λειτουργίας του Έργου.

Ο Τερματικός Σταθμός LNG Αλεξανδρούπολης αποτελείται εκτός από το FSRU, από  ένα υποθαλάσσιο και χερσαίο αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου, ο οποίος συνδέει το FSRU με το Ελληνικό Σύστημα Μεταφοράς («ΕΣΜΦΑ») και μέσω αυτού θα παραδίδει φυσικό αέριο εκτός από την Ελλάδα και στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Βόρεια Μακεδονία, τη Σερβία, τη Μολδαβία και την Ουκρανία στα ανατολικά, καθώς και την Ουγγαρία και Σλοβακία στα δυτικά. Η Πλωτή Μονάδα, που ονομάστηκε «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΙΣ» προς τιμήν της πόλης και των κατοίκων της, που αγκάλιασαν το φιλόδοξο αυτό σχέδιο από την αρχή, διαθέτει τεχνολογία αιχμής, με μέγιστη δυναμικότητα επαναεριοποίησης 5,5 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων ετησίως.

Η επόμενη μέρα

Ήδη 14 ελληνικές και διεθνείς εταιρείες συμμετέχουν εμπορικά στο έργο δεσμεύοντας σχεδόν το σύνολο της δυναμικότητας του με χρονικό ορίζοντα τουλάχιστον μέχρι το 2030. Ταυτόχρονα, η έναρξη της εμπορικής λειτουργίας του έργου, σηματοδοτεί την επέκταση της πρωτοβουλίας του Κάθετου Διαδρόμου, ενισχύοντας σημαντικά τη δυναμική του με στόχο τη δημιουργία ενός κόμβου συναλλαγών φυσικού αερίου στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Η ομάδα της Gastrade, μαζί με τους στρατηγικούς εταίρους και μετόχους της, Ελμίνα Κοπελούζου, Gaslog, ΔΕΠΑ Εμπορίας, Bulgartransgaz και ΔΕΣΦΑ, ευχαριστεί όλους τους φορείς που συνέβαλαν στην επιτυχή ολοκλήρωση αυτού του Εθνικού έργου και παραμένει αφοσιωμένη στη διασφάλιση ενός πιο βιώσιμου και ασφαλούς ενεργειακού μέλλοντος για την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Gastrade Κωστής Σιφναίος ανέφερε χαρακτηριστικά:

«Είμαστε όλες και όλοι, η ομάδα της Gastrade, πραγματικά υπερήφανοι και ενθουσιασμένοι που φθάσαμε στο τέλος της μεγάλης αυτής διαδρομής με επιτυχία και παραδίδουμε στη χώρα μας και σε όλη τη περιοχή γύρω μας ένα τόσο σημαντικό έργο. Το όραμά μας είναι να λειτουργήσει το έργο αυτό στην αγορά με τρόπο φιλικό για τη κοινωνία της Αλεξανδρούπολης, το περιβάλλον και τους πελάτες μας, προσφέροντας μια σταθερή και αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση για όλη την περιφέρειά μας. Θέλουμε να γίνουμε σημείο αναφοράς για τη ποιότητα των υπηρεσιών που θα προσφέρουμε».

«Χρειάστηκαν το όραμα ενός ανθρώπου, δεκαπέντε χρόνια προσπάθειας και δύο σχεδόν χρόνια εντατικής τεχνικής προετοιμασίας, ώστε η Ελλάδα, η Αλεξανδρούπολη, να αποκτήσουν ένα έργο τομή για τα ενεργειακά δεδομένα της ευρύτερης ευρωπαϊκής περιφέρειας. Ο Τερματικός Σταθμός LNG Αλεξανδρούπολης, είναι πολλά περισσότερα από ένα επιχειρηματικό έργο. Είναι μια απτή απόδειξη των δυνατοτήτων που έχουμε στην Ελλάδα να δημιουργούμε ευρωπαϊκές υποδομές που απαντούν σε προβλήματα των καιρών μας, δίνοντας ευκαιρίες και προοπτικές για ένα καλύτερο και βιώσιμο ενεργειακά μέλλον» τονίζει η ιδρύτρια μέτοχος της Εταιρείας κυρία Ελμίνα Κοπελούζου.

«Η GasLog είναι περήφανη για το γεγονός ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του έργου από την αρχή, τη μετατροπή ενός πλοίου μεταφοράς LNG σε FSRU, την παράδοση της πλωτής μονάδας στην Αλεξανδρούπολη και την επιτυχή έναρξη λειτουργίας του Τερματικού Σταθμού Αλεξανδρούπολης, συμβάλλοντας ως μέτοχος αλλά και ως φορέας λειτουργίας του FSRU, τηρώντας παράλληλα τη δέσμευσή μας για την παροχή αξιόπιστων και καινοτόμων υπηρεσιών LNG σε παγκόσμια κλίμακα», δήλωσε ο κος Paolo Enoizi, Διευθύνων Σύμβουλος της GasLog.

«Η σημερινή μέρα σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου κεφαλαίου στο ενεργειακό τοπίο της περιοχής μας. Ο Τερματικός Σταθμός LNG Αλεξανδρούπολης, σχεδιασμένος με όραμα στραμμένο προς το μέλλον, αντιπροσωπεύει μια απτή λύση στις πιεστικές προκλήσεις της ενεργειακής ασφάλειας και της διαφοροποίησης των πηγών εφοδιασμού στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Μέσω αυτού του έργου, διασφαλίζουμε πρόσβαση σε πιο αξιόπιστες και ποικίλες πηγές ενέργειας, δημιουργώντας νέες οικονομικές ευκαιρίες για την τοπική κοινότητα και ενισχύουμε τη γεωπολιτική θέση του έθνους μας. Είμαστε πολύ περήφανοι για την καθοριστική συμβολή της ΔΕΠΑ Εμπορίας στην επιτυχή υλοποίηση αυτής της στρατηγικής υποδομής, η οποία θα αποφέρει σημαντικά πλεονεκτήματα τόσο στην Ελλάδα όσο και στις γειτονικές της χώρες», δήλωσε ο Κωνσταντίνος Ξιφαράς, Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΠΑ Εμπορίας.

«Η έναρξη της εμπορικής λειτουργίας του FSRU Αλεξανδρούπολης αποτελεί σημαντικό ορόσημο για τη διασφάλιση της διαφοροποίησης του χαρτοφυλακίου προμηθειών και για την  εξασφάλιση της ενεργειακής ασφάλειας όχι μόνο για τη Βουλγαρία, αλλά και για την περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Η απόφαση, που ελήφθη το 2020, από τη Βουλγαρία και την Bulgartransgaz να γίνουν μέτοχοι με μερίδιο 20% στην Gastrade A.E. αποδείχθηκε στρατηγική. Σήμερα, το FSRU Αλεξανδρούπολης είναι αναμφίβολα μια κρίσιμη υποδομή που εξασφαλίζει πρόσβαση σε προμήθειες φυσικού αερίου από ασφαλείς και αξιόπιστες πηγές, όπως οι ΗΠΑ, το Κατάρ, η Αίγυπτος κ.λπ. Ο αυξανόμενος ρόλος του LNG για την περιοχή και η παρουσία αυτής της νέας δυνατότητας αποθήκευσης και επαναεριοποίησης LNG είναι υψίστης σημασίας για τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης που στοχεύουν να διαφοροποιήσουν τον εφοδιασμό τους και να ανεξαρτητοποιηθούν από το ρωσικό φυσικό αέριο. Θα βελτιώσει επίσης την ρευστότητα και ολοκλήρωση της ενεργειακής αγοράς στην περιοχή μας,» σχολίασε ο Kiril Ravnachki, Εκτελεστικός Διευθυντής της Bulgartransgaz.

«Η έναρξη της εμπορικής λειτουργίας του Τερματικού Σταθμού LNG της Αλεξανδρούπολης (Alexandroupolis FSRU) αποτελεί ορόσημο, εδραιώνοντας την Ελλάδα ως βασική ενεργειακή πύλη για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη και ευρύτερα. Ο νέος αυτός σταθμός εισαγωγής LNG, σε συνδυασμό με τον σταθμό LNG της Ρεβυθούσας και τις επενδύσεις του ΔΕΣΦΑ για την αύξηση της εξαγωγικής δυναμικότητας του ελληνικού δικτύου, καθώς και με πρωτοβουλίες όπως ο TAP, ο IGB και ο Κάθετος Διάδρομος, ενισχύουν περαιτέρω τις ενεργειακές υποδομές και τη διασυνδεσιμότητα της περιοχής,» πρόσθεσε η κυρία Maria Rita Galli, Διευθύνουσα Σύμβουλος του ΔΕΣΦΑ.

Nαυτεμπορική

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ελλάδα

Το παγκόσμιο συμφέρον, το συμφέρον τον αγορών και το συμφέρον της χώρας

Δημοσιεύτηκε

1 εβδομάδα πριν

στις

1 Οκτωβρίου 2024

από τον

Ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης (Eurokinissi)

Μήπως αυτή η στρατηγική υπηρετεί τα συμφέροντα μιας μικρής ελίτ και τις προσωπικές φιλοδοξίες του Πρωθυπουργού για πλαισίωση του ιερατείου του Νταβός;

Χάρης Τοπαλίδης

Ήταν τελείως φυσικό, σε μια κοινωνία αποπροσανατολισμένη και προς ώρας γονατισμένη από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της φτωχοποίησης, του κορπορατισμού και της συρρίκνωσης της δημόσιας σφαίρας επικοινωνίας και γοητευμένης ταυτόχρονα από τις σειρήνες του life-style, να συμβεί και αυτό: Ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης της να τοποθετηθεί στη Γ.Σ. του ΟΗΕ ότι: «το παγκόσμιο συμφέρον διαπερνά το μεμονωμένο συμφέρον των κρατών» και ταυτόχρονα να βραβευθεί στη ΝΥ από τον Α. Μπουρλά με το βραβείο «Global citizen 2024».

Σε ποίες συνθήκες της χώρας ή έστω της τρέχουσας διεθνούς συγκυρίας ανταποκρίνεται αυτή η στάση και η δραστηριότητα του πρώτου πολίτη της στο ανώτατο forum της διεθνούς σκηνής για την ετήσια παρουσίαση της πολιτικής και των θέσεων των κρατών στο διεθνές στερέωμα και τι υποδηλώνει για την ανταπόκρισή του ως Πρωθυπουργού σε αυτές;

Είναι σαφές ότι ο νεολογισμός του Πρωθυπουργού «παγκόσμιο συμφέρον» χρησιμοποιείται ως πολιτική έννοια και όχι ως κάτι ευρύτερο (π.χ. οικουμενικό συμφέρον που εμπλέκει ηθικές και αξιακές θεωρήσεις οικουμενικού χαρακτήρα). Οι πολιτικές οντότητες όμως που δραστηριοποιούνται στην παγκόσμια σκηνή, είναι τα κράτη τα οποία έχουν διαφορετικά και πολλές φορές αντιτιθέμενα συμφέροντα, όπως δείχνει η αιματοβαμμένη πορεία της Ιστορίας. Πώς είναι λοιπόν δυνατό να συγκεραστούν τα επιμέρους εθνικά συμφέροντα σε ένα παγκόσμιο συμφέρον; Πως, με ποιες διαδικασίες θα γίνει επιτέλους ο συγκερασμός – μετά από τόσους αιώνες Ιστορίας – και με ποιά παγκόσμια ιεραρχική οργάνωση θα ασκηθεί η πολιτική του παγκοσμίου συμφέροντος; Ή μήπως ο νεολογισμός του Πρωθυπουργού διαπνέεται απλά από μια ρομαντική και ιδεαλιστική προσέγγιση άλλων εποχών στο παγκόσμιο γίγνεσθαι που θεωρεί τον κοσμοπολιτισμό ως προϋπόθεση για την παγκόσμια ειρήνη και ευημερία και δεν μπορεί να κατηγορηθεί παρά μόνο για έλλειψη ρεαλισμού; Ή μήπως οι διεθνείς συνθήκες χαρακτηρίζονται σήμερα από μια ισορροπία στις διεθνείς σχέσεις, σταθερότητα στους διεθνείς συσχετισμούς, ευημερία στη διεθνή οικονομία και πνεύμα συνεργασίας στις διακρατικές σχέσεις που επιτρέπουν την πρωτοποριακά ρηξικέλευθη έστω προσέγγιση του παγκοσμίου συμφέροντος; Ή τέλος, μήπως παρά τη διεθνή και μάλιστα πολεμική αναταραχή που εξελίσσεται σήμερα γύρω της, η χώρα την οποία εκπροσωπεί, η Ελλάδα, απολαμβάνει υπό την ηγεσία του μια περίοδο δυναμισμού και σταθερότητας, έχοντας αντιμετωπίσει με επιτυχία τα χρόνια ζητήματα ανάπτυξης και τα προβλήματα εθνικής κυριαρχίας με τους γείτονές της και θέλει να αναβαθμίσει τη διεθνή της θέση εξάγοντας και προωθώντας την διεθνή αυτοπεποίθηση και τον κοσμοπολιτισμό που έχουν κατακτήσει οι πολίτες της;

Η προφανής ασυμβατότητα όλων των προηγούμενων ερωτημάτων, που θα μπορούσε να θέσει ένας καλόπιστος παρατηρητής, με τη ζέουσα πραγματικότητα που ζούμε σήμερα αποκαλύπτει για πρώτη φορά τόσο ξεκάθαρα την πολιτική και ιδεολογική στράτευση και στόχευση της κυβέρνησης της ΝΔ και ταυτόχρονα ξεσκεπάζει τις αιτίες των κύριων παθογενειών της αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ).

Η υπονόμευση της δημοκρατίας και της εθνικής κυριαρχίας

Η παγκόσμια διακυβέρνηση με τη δημιουργία μιας υπερεθνικής δομής διακυβέρνησης συνιστά από τη δεκαετία του 1970 τον απώτατο διακηρυγμένο στόχο των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων της αγοράς. Με βάση το πρόταγμα τους, της μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας και της ανεξαρτησίας από τις πολιτικές αποφάσεις, μια υπερεθνική δομή διακυβέρνησης εξασφαλίζει την αυτορρυθμιζόμενη λειτουργία των αγορών σε παγκόσμια κλίμακα σε ένα τέτοιο πλαίσιο.

Το επίπεδο της ρυθμιστικής εξουσίας που είναι ωστόσο δυνατό να θεσμοθετηθεί σε μια τέτοια κλίμακα, είναι μηδαμινό έως ελάχιστο, γιατί μια τέτοια δομή εξουσίας δεν θα διέθετε δημοκρατική νομιμοποίηση και η αντιπροσωπευτικότητά της θα εξαντλούνταν στον υφιστάμενο ηγεμονικό συσχετισμό μεταξύ αναπτυγμένων – αναπτυσσόμενων χωρών (Βορρά-Νότου).

Όπως έχει τεκμηριώσει εμφατικά ο Γερμανός φιλόσοφος J. Habermas, μια πολιτική ρυθμιστική υπερεθνική δομή δεν είναι εφικτή χωρίς τη διαμεσολάβηση μακροπρόθεσμων κοινωνικών και πολιτιστικών διεργασιών σύγκλισης ανάμεσα στα κράτη, που προϋποθέτουν άλλες πολιτικές από αυτές της πολεμικής σύγκρουσης και της μονοπολικής διάρθρωσης της παγκόσμιας ισχύος, που κυριαρχούν σήμερα.

Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, και καθώς οι πρόνοιες της δημοκρατίας και οι εγγυήσεις του κράτους Δικαίου είναι κατακτήσεις των λαών σε εθνική κλίμακα, η σύσταση μιας πολιτικής ρυθμιστικής υπερεθνικής δομής ομοσπονδιακού τύπου συνιστά κατάφωρη παραβίαση των αρχών της δημοκρατικής λειτουργίας και της εθνικής κυριαρχίας. Προοιωνίζεται περαιτέρω μια κοινωνία τεράστιων κοινωνικών ανισοτήτων, χωρίς συλλογικά δικαιώματα.

Τα συμφέροντα της χώρας

Τι σημαίνει, στο πλαίσιο αυτό, η τοποθέτηση του πρωθυπουργού στον ΟΗΕ και η βράβευσή του από το Atlantic Council ένα think tank των ΗΠΑ στενά συνδεδεμένο με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (Νταβός);

Είναι κατ’ αρχήν σαφές ότι ως παγκόσμιο συμφέρον εννοείται το συμφέρον της Δύσης. Επομένως, συμμερίζεται απολύτως την πολεμική ανάγκη το συμφέρον της Δύσης να καταστεί παγκόσμιο συμφέρον. Κατά δεύτερο λόγο, και καθώς τα εθνικά συμφέροντα δεν μπορούν να συγκεραστούν σε ένα παγκόσμιο, όπως ρητά αναγνωρίζει, το υπερεθνικό συμφέρον που επικαλείται είναι το συμφέρον των αγορών, που «διαπερνά τα εθνικά συμφέροντα», στο οποίο στρατεύεται. Τοποθετείται δηλαδή, ως εάν η στράτευση της χώρας στο Δυτικό στρατόπεδο και στα συμφέροντα των αγορών συνιστά τη θεμελιώδη πολιτική της χώρας για την ανάπτυξη και την ασφάλειά της στο νέο διεθνές περιβάλλον. Επιχειρείται δηλαδή ένα άλμα στη θέση της χώρας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας και στον διεθνή της προσανατολισμό, καθώς ταυτίζει τα συμφέροντά της αποκλειστικά με αυτά των αναπτυγμένων κεφαλαιοκρατικά χωρών του Βορρά. Εδώ εγείρονται τα ερωτήματα: (α) μήπως υπάρχουν εγγυήσεις για υποστήριξη από τις τελευταίες στα πεδία της ανάπτυξης και της ασφάλειας, που, παρά το γεγονός ότι αντιβαίνουν στην πρόσφατη εμπειρία μας, έχουν δοθεί αλλά δεν τις γνωρίζουμε; (β) μήπως έχει μειωθεί, χωρίς να ομολογείται, τόσο η ισχύς της χώρας ώστε να είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει εκούσια ή ακούσια τις προτεραιότητες του Βορρά (καμία άλλη χώρα του Ευρωπαϊκού Νότου δεν έχει υιοθετήσει τόσο εμφατικά την Ατζέντα του) ακόμη και αν αντίκεινται στα σαφώς διαφορετικής φύσης συμφέροντα της χώρας; (γ) καθώς η χώρα κάθε άλλο παρά παρουσιάζει συγκριτικό πλεονέκτημα σε κεφάλαια και χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, (το τραπεζικό της σύστημα δεν έχει καν ακόμη αποκτήσει την αυτονομία του από τα κεφάλαια των φορολογουμένων) πως εξηγείται η ταύτισή της με τα συμφέροντα των αυτορρυθμιζόμενων αγορών; (δ) ή μήπως αυτή η στρατηγική υπηρετεί τα συμφέροντα μιας μικρής ελίτ και τις προσωπικές φιλοδοξίες του Πρωθυπουργού για πλαισίωση του ιερατείου του Νταβός;

Ποια είναι όμως αυτή η Ατζέντα, σε τι αποσκοπεί και πως συνδέεται με τον φορέα της επιβράβευσης του Πρωθυπουργού στη Νέα Υόρκη; Πρόκειται για τη νεοφιλελεύθερη Ατζέντα της ψηφιακής και πράσινης μετάβασης, όπως έχει σχεδιαστεί από το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ, για την παγκόσμια προώθηση της μονοπολικής ηγεμονίας τους στην εποχή που ανοίγεται μπροστά μας και διαδέχεται τον φιλελευθερισμό. Η Ατζέντα αυτή, αναδιαρθρώνοντας ριζικά τις σχέσεις κεφαλαίου εργασίας υπέρ του κεφαλαίου και τις σχέσεις Βορρά Νότου υπέρ του Βορρά, έχει διχάσει τις ΗΠΑ, αλλά είναι κυρίαρχη στα ΜΜΕ και στις τρέχουσες πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης.  Πώς αυτό; κύριος φορέας της προώθησής της στην Ευρώπη, με γόνιμα όπως φαίνεται αποτελέσματα, είναι το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, στενά συνδεδεμένο με το Atlantic Council από το οποίο και εκπορεύθηκε, σε αναγνώριση των υπηρεσιών του Πρωθυπουργού, και η βράβευση του, ως παγκόσμιου Πολίτη το 2024.

Το καταληκτικό ερώτημα που εγείρεται είναι: πως είναι δυνατόν σήμερα, και η κυβέρνηση της ΝΔ και η αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) να αναγνωρίζουν τον ίδιο μέντορα της πολιτικής τους; Η ταύτιση με το  Πρόγραμμα του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ προβάλλεται από μεν τη νεοφιλελεύθερη ΝΔ, ως τεκμήριο της προσχώρησής της στη νέα λεωφόρο της προόδου από δε την Αριστερά/Κεντροαριστερά, ως ανταπόκρισή της στην Ατζέντα της νέας Μέκκας του σοσιαλισμού και της προοδευτικότητας.

Υπηρετεί αυτή η Ατζέντα τα συμφέροντα της χώρας; Την απάντηση πρέπει να την αναζητήσουμε στην εκλογική καταβαράθρωση του πολιτικού συστήματος, στη διαρκώς συρρικνούμενη απήχηση της κυβέρνησης και στην καχεξία της Αντιπολίτευσης αλλά και στην τεράστια άνοδο της Ακροδεξιάς.

Πηγή: Έθνος

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή