Οι Κούρδοι εμφανίζονται περισσότερο διατεθειμένοι να επαναλάβουν τα λάθη παρά να τα διορθώσουν.

Οι Κούρδοι πρέπει να μετασχηματιστούν, να ξεσηκωθούν ή να αποτύχουν.

Γράφει ο Μάικλ Ρούμπιν, National Security Journal

Οι Κούρδοι συχνά αυτοσαρκάζονται λέγονται, ότι «δεν έχουν φίλους παρά μόνο τα βουνά», μια νύξη για το πώς οι γείτονες και οι μεγάλες δυνάμεις τους θυματοποιούν. Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά θα μπορούσαν επίσης να πουν ότι οι Κούρδοι δεν έχουν χειρότερους εχθρούς από τους εαυτούς τους. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, οι αντίπαλοι προσπάθησαν να τους διαιρέσουν και να κατακτήσουν. Οι Κούρδοι μπορεί να κατηγορούν τους ξένους για την ατυχία τους, αλλά οι ηγέτες τους πρόθυμα επέτρεψαν τη δική τους συνεργασία, θυσιάζοντας συχνά την αρχή για προσωπική δύναμη ή περιουσία.

Σκεφτείτε την περίπτωση του Μασούντ Μπαρζανί. Το 1996, μόλις οκτώ χρόνια αφότου ο Ιρακινός δικτάτορας Σαντάμ Χουσεΐν έσφαξε χιλιάδες από τη φυλή του Μπαρζανί και μόλις πέντε χρόνια αφότου σχηματίστηκε η περιφερειακή κυβέρνηση του Κουρδιστάν υπό την προστασία αμερικανικών, βρετανικών και γαλλικών αεροσκαφών, ο Μπαρζανί κάλεσε τους επίλεκτους Ρεπουμπλικανούς Φρουρούς του Σαντάμ στην κουρδική πρωτεύουσα Ερμπίλ. Ο Μπαρζανί νοιαζόταν ελάχιστα για τους Κούρδους τους οποίους ο Σαντάμ μπορούσε να συλλάβει και να βασανίσει, ή τα κορίτσια των Κούρδων που θα μπορούσε να  απαγάγει  και  να προσφέρει ως δώρα  σε άλλα αραβικά καθεστώτα. Δικαίωση Μπαρζανί; Φοβόταν ότι θα χάσει τη λαβή του από τον αντίπαλο ηγέτη των Κούρδων Τζαλάλ Ταλαμπανί.

Ενώ οι Κούρδοι αξιωματούχοι και οι λομπίστες τους επιθυμούν να περιγράφουν την περιοχή ως δημοκρατική, κάθε όψη δημοκρατίας εξαφανίζεται. Με την αρχική εκλογή της Περιφερειακής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν σχεδόν ισοπαλία, το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν του Μπαρζανί και η Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν των Ταλαμπανί αποφάσισαν να μοιράσουν τα λάφυρα μεταξύ τους. Ο Μπαρζανί και ο Ταλαμπανί, αμφότεροι άφραγκοι, αλλά για την πολυτέλεια των χορηγών τους κατά τη διάρκεια της εξορίας, έγιναν γρήγορα δισεκατομμυριούχοι. Οι κομματικές τους μηχανές έγιναν εργαλεία για την παροχή πατρωνίας: Κάθε κυβερνήτης ή υπουργός του Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν είχε έναν βουλευτή της Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν και το αντίστροφο. Αυτό λειτούργησε καλά έως ότου οι του Μπαρζανί άρχισαν να εξαπατούν και να αφαιρούν έσοδα από το συνοριακό πέρασμα Ibrahim Khalil/Habur, την εποχή εκείνη τον πολυτιμότερο πόρο της περιοχής. Κατά τη διάρκεια του κουρδικού εμφυλίου πολέμου 1994-1997, τα δύο κόμματα χώρισαν ουσιαστικά την περιοχή τους σε δύο οικογενειακά φέουδα. Τα πάντα είναι διπλά: Δύο κυβερνήσεις, δύο πρωθυπουργοί, δύο υπουργικά συμβούλια και δύο πεσμεργκά. Οι προσπάθειες των ΗΠΑ για την επανένωση της κυβέρνησης είναι πλέον σχεδόν ενός τέταρτου αιώνα και οι προσπάθειές τους να ενώσουν τις δύο πολιτοφυλακές σχεδόν εξίσου.

Δεν θα λειτουργήσει ποτέ. Καθώς οι γενιές αλλάζουν από Masoud σε γιο Masrour και ανιψιό Nechirvan, ακόμη και από τον γιο του Masrour Areen από την πλευρά του Barzani και Jalal σε γιους Bafil και Qubad από την πλευρά των Talabani, οι Κούρδοι εμφανίζονται περισσότερο διατεθειμένοι να επαναλάβουν τα λάθη παρά να τα διορθώσουν. Ενώ κάποτε ο Μασούντ συμμάχησε με τον Σαντάμ για να διατηρήσει την εξουσία του, σήμερα ο Μασούρ εκπληρώνει μια διαβολική συμφωνία με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για τους ίδιους σκοπούς. Παρέχει πληροφορίες σε τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη για να βομβαρδίσουν τους αντιπάλους του και επιτρέπει στις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες να διεξάγουν επιτήρηση και να διεξάγουν επιχειρήσεις από το Ερμπίλ.

Οι Ταλαμπανί επαναλαμβάνουν επίσης την ιστορία. Ο Τζαλάλ φλέρταρε για πολύ καιρό με το Ιράν και καθοδήγησε την πολιτική πέρα ​​από την εγκαρδιότητα που θα μπορούσε να χρειαζόταν δεδομένης της εγγύτητας του Ιράν με το έδαφος της Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν. Το ίδιο και ο Μπαφίλ πάει πολύ μακριά όταν επαινεί τον εκλιπόντα Γενικό Γραμματέα της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα. «Με βαθιά λύπη λάβαμε την είδηση ​​του μαρτυρίου του Sayyed Hassan Nasrallah», έγραψε. «Ενώ εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στις οικογένειες των μαρτύρων, τον λιβανέζικο λαό, τους μουσουλμάνους και τους φίλους των μαρτύρων για αυτό το μεγάλο πόνο… καλούμε τη διεθνή κοινότητα να παίξει τον νομικό και ανθρωπιστικό ρόλο της για να σταματήσει αυτή την αιματοχυσία και την επίθεση κατά της Παλαιστίνης, του Λιβάνου και την περιοχή». Αυτό θυμίζει το αυτογκόλ όταν ο εκπρόσωπος της Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν στην Τεχεράνη, λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα,  δήλωσε ότι οι «αμερικανοί κατακτητές» πρέπει να «φύγουν γρήγορα από το Ιράκ». Και στις δύο περιπτώσεις, ίσως μια πιο ουδέτερη επιλογή θα ήταν η σιωπή.

Εν τω μεταξύ, καθώς ο Μασούντ και ο Τζαλάλ περνούσαν τη δάδα, η διαφθορά επιδεινώθηκε και κάθε όψη δημοκρατίας εξατμίστηκε. Ο Masrour δεν επιδιώκει να μετατρέψει το Κουρδιστάν σε βιώσιμο κράτος ή ακόμα και σε έκδοση 2.0 του Ντουμπάι, αλλά μάλλον σε Masrouristan, στο οποίο έχει τον απόλυτο έλεγχο και μια λατρεία προσωπικότητας στο ίδιο επίπεδο με τον Πρόεδρο Isaias Afwerki στην Ερυθραία. Ο χώρος για τις θρησκευτικές και εθνοτικές μειονότητες έχει επίσης μειωθεί, καθώς οι Μπαρζανί αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα τους Γεζίντι και τους Χριστιανούς ως εκθέματα μουσείων και όχι ως ζωντανές κοινότητες.

Η τρέχουσα κοινοβουλευτική εκστρατεία είναι φάρσα. Και τα δύο μέρη ανταγωνίζονται στο κενό και τα πολυμέσα τους αγνοούν τους ανταγωνιστές. Εάν ο Μασρούρ ήταν ένας ώριμος ηγέτης με αυτοπεποίθηση στις ικανότητές του, δεν θα απαγόρευε στα ΜΜΕ του να καλύπτουν τις ομιλίες του Μπαφίλ Ταλαμπανί ή το αντίστροφο. Αλίμονο, η ελευθερία του Τύπου είναι σε χαλασμό. Κατά ειρωνικό τρόπο, η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη στο Ερμπίλ από ό,τι στη Βαγδάτη.

Πράγματι, ο Όργουελ είναι για τα καλά ζωντανός στο Ερμπίλ. Σκεφτείτε την πρόσφατη υπόθεση του Ταμείου Θυμάτων του Κουρδιστάν εναντίον της υπόθεσης του δικαστηρίου της Περιφερειακής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν που βρίσκεται τώρα ενώπιον του Περιφερειακού Δικαστηρίου της Ουάσιγκτον: τα ΜΜΕ του Barzani αναφέρουν ότι ο δικαστής απέρριψε την υπόθεση. Στην πραγματικότητα, συνέβη το αντίθετο. Οι δικηγόροι του Μπαρζανί ζήτησαν να απορρίψει την υπόθεση. Ο δικαστής  αρνήθηκε . Οι ενάγοντες μπορούν να αποσυρθούν και να καταθέσουν νέα στοιχεία για να συμπεριλάβουν νέες τραπεζικές πληροφορίες από μέλη της οικογένειας των αντιφρονούντων Barzani και δικηγόρους εκείνων των κατηγορουμένων που έπληξαν τους Barzanis από τον Ιούνιο.

Η τραγωδία του Ιράκ υπό τον Σαντάμ Χουσεΐν δεν ήταν μόνο ότι η κακοδιαχείρισή του σταμάτησε την ιρακινή πρόοδο, αλλά και ότι ενώ το Ιράκ ήταν παγωμένο στο χρόνο, ο κόσμος επιταχύνθηκε επίσης με τρόπους που οι απλοί Ιρακινοί δεν είχαν συλλάβει μέχρι να δουν πόσο πίσω είχαν μείνει. Ενώ τα Μέσα Ενημέρωσης του Masrour, του Nechirvan, του Bafel και του Qubad δημιουργούν μια φούσκα και ψεύδονται ξεκάθαρα για την οικονομία και τη διπλωματική τους θέση, οι απλοί Κούρδοι γνωρίζουν πόσο κακή έχει γίνει η διακυβέρνησή τους, γι’ αυτό και τόσοι πολλοί τώρα φεύγουν, ρισκάροντας τη ζωή τους για να διασχίσουν τα δάση της Λευκορωσίας και την Αγγλικό κανάλι, αντί να μείνετε στο Ερμπίλ ή στη Σουλεϊμανίγια.

Οι ιρακινοί Κούρδοι ηγέτες μπορεί να πιστεύουν ότι είναι απαραίτητοι για την Ουάσιγκτον, αλλά κάνουν λάθος. Οι Κούρδοι ηγέτες σύντομα θα ανακαλύψουν ότι ούτε η ξένη ούτε η στρατιωτική βοήθεια δικαιούνται. Απλώς ρωτήστε τους Τούρκους: Η πραγματικότητα έχει μεγαλύτερη σημασία από την περιστροφή του λόμπι στην Ουάσιγκτον. Οι Κούρδοι πρέπει να μετασχηματιστούν, να ξεσηκωθούν ή να αποτύχουν.

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή “Skal Wars – powered by XAK” στις 8 Οκτωβρίου 2024

1. Τούρκοι πιέζουν να ανοίξουν τα πρακτικά των Δικαστηρίων Αμάσειας | 02:30
2. Συνέντευξη Γεραπετρίτη στην “Καθημερινή” | 11:57
3. Τεράστιο θέμα ο σφετερισμός περιουσιών στα Κατεχόμενα | 19:21

4. Τουρκία και κουρδικός παράγων εν μέσω σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή | 26:47

5. Εν αναμονή της επίθεσης του Ισραήλ στο Ιράν | 32:42
6. Ισορροπία τρόμου στις ΗΠΑ σε ορισμένες πολιτείες πριν τις εκλογές | 43:03
7. Σχέδιο χάους από Ρωσία; | 49:38

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Για να κατανοήσουμε, όμως, τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει τον Ερντογάν να φοβάται τόσο πολύ, είναι χρήσιμο να διαβάσουμε το άρθρο του παλαίμαχου και έμπειρου δημοσιογράφου Φικρέτ Μπιλά, που έχει πολύ καλές διασυνδέσεις με το στρατιωτικό κατεστημένο και τις υπηρεσίες πληροφοριών.

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Τις τελευταίες ημέρες ο ίδιος ο Ερντογάν άρχισε να μιλά με τον πιο επίσημο τρόπο για τον κίνδυνο που διατρέχει η χώρα του από την επέκταση του πολέμου στη Μέση Ανατολή. Με άλλα λόγια, είπε ότι η χώρα του βρίσκεται στο στόχαστρο του Ισραήλ.

Ενώ το τελευταίο διάστημα έκανε σχετικές αναφορές, μιλώντας στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, κατά τη έναρξη της νέας κοινοβουλετικής περιόδου, που έχει και έναν ιδιαίτερο συμβολισμό, ο Ερντογάν είπε για το θέμα:

«Ενώ παρακολουθούμε από κοντά τις επιθέσεις του Ισραήλ στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο, βλέπουμε επίσης καθαρά πώς το Ισραήλ θέλει να δημιουργήσει μικρούς δορυφόρους στο βόρειο Ιράκ και τη Συρία χρησιμοποιώντας την (κουρδική, PYD και ΡΚΚ) αυτονομιστική οργάνωση ως πιόνι. Για την πατρίδα μας, το έθνος μας και την ανεξαρτησία μας, θα σταθούμε απέναντι σε αυτή την κρατική τρομοκρατία με κάθε μέσο που διαθέτουμε».

Με την αναφορά του αυτήν ο Ερντογάν θέλησε να δηλώσει ότι το Ισραήλ υποστηρίζει την ύπαρξη δύο αυτόνομων κουρδικών κρατών στο Β. Ιράκ, που ήδη υπάρχει και λειτουργεί de jure από το 2005, και στη ΒΑ Συρία, που λειτουργεί de facto από το 2014, με τη βο΄΄ηθεια των ΗΠΑ.

Στη συνέχεια ο Ερντογάν ανέφερε ότι η απόσταση από την Αλεξανδρέττα μέχρι τα σύνορα του Λιβάνου είναι 170 χιλιόμετρα, δηλαδή μόλις 2,5 ώρες με το αυτοκίνητο, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «με άλλα λόγια, η κατοχή, η τρομοκρατία και η επιθετικότητα είναι ακριβώς δίπλα μας» και ότι «η Τουρκία θα συνεχίσει να στέκεται απέναντι στο Ισραήλ, όποιο κι αν είναι το κόστος».

Για να κατανοήσουμε, όμως, τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει τον Ερντογάν να φοβάται τόσο πολύ, είναι χρήσιμο να διαβάσουμε το άρθρο του παλαίμαχου και έμπειρου δημοσιογράφου Φικρέτ Μπιλά, που έχει πολύ καλές διασυνδέσεις με το στρατιωτικό κατεστημένο και τις υπηρεσίες πληροφοριών. Σημειώνεται ότι το άρθρο δημοσιεύθηκε μερικά εικοσιστετράωρα πριν την εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο:

Η Τουρκία βρίσκεται στο στόχαστρο

Το Ισραήλ συνεχίζει τις επιθέσεις του στον Λίβανο. Μετά τον αρχηγό της ΧΑΜΑΣ Χανιγιέ, σκότωσε τον ηγέτη της Χεζμπολάχ Νασράλα. Συνεχίζει να βομβαρδίζει τη Βηρυτό. Στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες προβλέπουν ότι μετά από αυτό το στάδιο, το Ισραήλ θα προχωρήσει προς την κατάληψη του νότου του Λιβάνου.

Στη συνέχεια εκφράζουν την πρόβλεψή τους ότι θα προχωρήσει στα νότια της Συρίας.

Οι προβλέψεις των στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων είναι συμβατές με τους στόχους του Σχεδίου της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής (Greater Middle East Project, ΣΕΜΑ).

Οι ΗΠΑ εφαρμόζουν σταδιακά το ΣΕΜΑ, το οποίο ανακοίνωσαν στον κόσμο (σ.τ.μ. τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21^ου αιώνα), δηλώνοντας ότι θα αλλάξουν τα σύνορα 22 χωρών της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.

Μπορούμε να ορίσουμε ως κύριο στόχο αυτού του εγχειρήματος όχι μόνο τον ιμπεριαλιστικό επεκτατισμό των ΗΠΑ, αλλά και την περαιτέρω ανάπτυξη του Ισραήλ και τη δημιουργία ενός κύκλου ασφαλείας γύρω από αυτό.

Οι ΗΠΑ εισέβαλαν αρχικά στο Αφγανιστάν, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, και αποχώρησαν αφού η Αλ Κάιντα και οι Ταλιμπάν, τους οποίους αρχικά υποστήριζαν εναντίον της Ρωσίας, προκάλεσαν προβλήματα στο Αφγανιστάν και στις χώρες της περιοχής. Τελικά παρέδωσαν το Αφγανιστάν στους Ταλιμπάν.

Στη συνέχεια εισέβαλαν στο Ιράκ με τη δικαιολογία ότι «ο Σαντάμ έχει πυρηνικά όπλα». Στο τέλος ανέτρεψαν τον Σαντάμ. Χώρισαν το Ιράκ στα δύο. Ίδρυσαν ένα de facto ανεξάρτητο κουρδικό κράτος στο Βόρειο Ιράκ υπό την κυριαρχία των Μπαρζανί. Στη συνέχεια έσυραν το Ιράκ σε εμφύλιο πόλεμο βασισμένο σε θρησκευτικές σέκτες.

Το ίδιο σχέδιο εφάρμοσαν και στη Συρία. Κατέλαβαν τη βόρεια Συρία με το πρόσχημα του εμφυλίου πολέμου. Χώρισαν κι αυτή τη χώρα στα δύο. Ίδρυσαν ένα κράτος και στρατό για το PKK στο βορρά. Εδώ και χρόνια υπάρχει ένα κουρδικό κράτος που κυβερνάται από το PKK στην περιοχή που εφάπτεται στα σύνορα της Τουρκίας.

Έτσι, αποδυνάμωσαν το Ιράκ και τη Συρία, που θα μπορούσαν να ήταν απειλή για το Ισραήλ στην περιοχή, και τα έκαναν να μην αποτελούν πλέον απειλή.

Φαίνεται ότι μετά τη Συρία, σειρά έχει το Ιράν. Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ στοχεύουν επίσης να διασπάσουν το Ιράν. Ένας από τους στόχους του ΣΕΜΑ είναι ο διαχωρισμός του Ιρανικού Κουρδιστάν και του Νοτίου Αζερμπαϊτζάν από το Ιράν.

Ενώ οι ΗΠΑ προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα Μεγάλο Ισραήλ, καταβάλλουν επίσης προσπάθειες για τη δημιουργία ενός «Μεγάλου Κουρδιστάν», που είναι και ο στόχος του PKK.

Στόχος του είναι να διασφαλίσουν ότι το κράτος του PKK, το οποίο ίδρυσαν στη βόρεια Συρία, θα ενωθεί πρώτα με το Βόρειο Ιράκ και στη συνέχεια θα επεκταθεί δυτικά προς τη Μεσόγειο.

Υπολογίζουν ότι ένα μη αραβικό κράτος που δημιουργήθηκε με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργούσε ασφάλεια για το Ισραήλ.

Η επέκταση του Ισραήλ προς τα νότια του Λιβάνου και της Συρίας θα του επιτρέψει να πλησιάσει το κράτος του PKK στο βορρά, το οποίο βρίσκεται υπό την προστασία των ΗΠΑ.

Έτσι, μετά το Μεγάλο Ισραήλ, θα μπει στο παιχνίδι το έργο του Μεγάλου Κουρδιστάν.

Το έργο του PKK για το Μεγάλο Κράτος του Κουρδιστάν προβλέπει την ίδρυση αυτού του κράτους σε εδάφη που θα αποσπαστούν από το Ιράκ, τη Συρία, το Ιράν και την Τουρκία.

Αυτός ο πίνακας δείχνει ότι μετά το Ιράν, στόχος θα είναι η Τουρκία.

Ενώ ο στόχος του ΣΕΜΑ είχε δηλωθεί ξεκάθαρα στον κόσμο, το γεγονός ότι η Τουρκία καυχιόταν ότι ήταν για λίγο η συμπρόεδρος του ΣΕΜΑ, σημαίνει ότι δεν είχε αντιληφθεί τι τι θα επακολουθήσει.

Δεν είναι δυνατόν να πούμε ότι η Άγκυρα έβλεπε ξεκάθαρα το γεγονός ότι η Τουρκία θα είναι ο στόχος μετά το Ιράν. Αν ίσχυε αυτό, όταν ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, η Τουρκία δεν θα είχε ακολουθήσει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία είχε στόχο να ανατρέψει τον Άσαντ και να ιδρύσει ένα ισλαμικό κράτος στη θέση του.

Ενώ η κυβέρνηση στην Τουρκία περίμενε τις μέρες που θα ανατρεπόταν ο Άσαντ, οι ΗΠΑ κατέλαβαν το βόρειο τμήμα της Συρίας και δημιούργησαν έναν κράτος του PKK.

Τον αραβικό λαό της περιοχής τους τον έστειλαν στην Τουρκία. Η Τουρκία το δέχτηκε επίσης με χαρά. Η μεταφορά εκατομμυρίων Σύριων στην Τουρκία θα διαταράξει τη δημογραφική δομή της χώρας στο μέλλον. Η εσωτερική σύγκρουση και η διχοτόμηση της Τουρκίας θα εξυπηρετήσει τον στόχο του ΣΕΜΑ.

Η Τουρκία μόλις το τελευταίο διάστημα άρχισε να επικρίνει την υποστήριξη που παρέχουν οι ΗΠΑ στο PKK στη βόρεια Συρία. Ωστόσο, αυτό που έπρεπε να κάνει ήταν να δει έγκαιρα τον κίνδυνο και να αποτρέψει όσο μπορούσε από την αρχή τις ΗΠΑ.

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.