Γράφει ο Σταύρος Καλεντερίδης – Διεθνολόγος
stavros.kal@gmail.com

Επ’ ευκαιρία των πρόσφατων τραγικών εξελίξεων στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, στις οποίες δυστυχώς ενεπλάκη και η ελληνική κυβέρνηση, αξίζει να αναρωτηθούμε και να ξεκαθαρίσουμε επιτέλους το τι ακριβώς εστί τρομοκρατία.

Είναι άραγε τρομοκρατία για έναν λαό όπως οι Κούρδοι, ο οποίος αδικήθηκε όσο κανείς στη Συνθήκη της Λωζάνης, να μάχεται διαρκώς για το δίκιο του;

Είναι τρομοκρατία ο Κουρδικός λαός να πολεμά για την ελευθερία και την πατρίδα του;

Είναι μήπως τρομοκρατία να υπερασπίζεσαι τη γλώσσα και τον πολιτισμό σου; Να διεκδικείς την μουσική και τα τραγούδια σου; Και αυτό τρομοκρατία;

Το να συμμετέχεις δημοκρατικά στις εκλογές στην Τουρκία με το HDP, να σε διώκουν και να σε φυλακίζουν για να σε φιμώσουν, είναι και αυτό τρομοκρατία;

Είναι τρομοκρατία εκ μέρους του Κουρδικού λαού το γεγονός ότι καταπιέζεται, λογοκρίνεται και καταδιώκεται ασταμάτητα από τα φασιστικά καθεστώτα της περιοχής μας;

Ή μήπως τελικά τρομοκρατία είναι να υποθάλπεις τζιχαντιστές οι οποίοι αποκεφαλίζουν ανθρώπους, να τους περιθάλπεις, να τους εξοπλίζεις και έπειτα να τους στέλνεις στην Ευρώπη για να μπορούν να διαπράξουν τα βάρβαρα εγκλήματά τους; Αναφέρομαι προφανώς στο ISIS το οποίο υποστήριξε και έθρεψε η Τουρκία, αλλά κατανικήθηκε και εξαρθρώθηκε από τους Κούρδους. Και για το οποίο καθεστώς, το ελλαδικό πολιτικό σύστημα και ο πρωθυπουργός δεν τόλμησαν να κάνουν σχετική αναφορά.

Για να ακριβολογούμε λοιπόν, τρομοκρατία είναι να απαγάγεις με μια διεθνή συνωμοσία τον ηγέτη του Κουρδικού λαού, να τον φυλακίζεις σε ένα νησί – φυλακή, να του απαγορεύεις τις επαφές με την οικογένεια και τους δικηγόρους του, και να του επιβάλεις καθεστώς αυστηρής απομόνωσης επί 23 συναπτά έτη.

Αντίστοιχα, κρατική τρομοκρατία είναι η εν γένει συμπεριφορά του Ερντογάν και του καθεστώτος του κατά των Κούρδων και των λοιπών δημοκρατικών λαών της Τουρκίας και της γύρω περιοχής, συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων.

Δυστυχώς κανείς στην Ελλάδα δεν εξεπλάγη από τις επικίνδυνες και ανιστόρητες δηλώσεις του πρωθυπουργού για τους Κούρδους, οι οποίες είχαν προφανώς πολλούς αποδέκτες. Οι μόνοι οι οποίοι συμφωνούν μαζί του άλλωστε είναι οι κομματικοί οπαδοί του και αυτοί με ερωτηματικό.

Όμοια συμπεριφορά επέδειξε, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, και ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος ο οποίος απέφυγε επιδεικτικά να λάβει θέση για το θέμα. Ιδίως η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία υποτίθεται ότι κόπτεται για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες.

Πρέπει να θεωρείται αδιανόητο και είναι καταδικαστέο να ταυτίζεται με την τρομοκρατία ο Κουρδικός λαός – ένας αδελφικός λαός για τους Έλληνες – ο οποίος μάχεται κατά των ιμπεριαλιστικών και επιθετικών δυνάμεων της κοινής μας περιοχής και ιστορίας. Αυτοί που στοχοποιήθηκαν από το ιταμό και επονείδιστο τριμερές μνημόνιο Τουρκίας-Σουηδίας-Φινλανδίας (το οποίο ατυχώς στήριξε και η Ελληνική κυβέρνηση), ήταν ένα καθ΄ όλα νόμιμο πολιτικό κόμμα της Συρίας (PYD) και οι στρατιώτες που κατανίκησαν τους τζιχαντιστές του ISIS και κρατάνε μέχρι σήμερα ασφαλείς τους κατοίκους της ΒΑ Συρίας (YPG). Ως εκ τούτου, έστω και η παραμικρή υπόνοια σύνδεσης των Κούρδων με την τρομοκρατία, εκθέτει την ελληνική κυβέρνηση και τον δυτικό πολιτισμό εν γένει, ενώ παράλληλα απειλεί να οδηγήσει την χώρα μας στην διπλωματική απομόνωση.

Φτάνει πια με τον τυχοδιωκτισμό και την τυφλή υποταγή σε στρατόπεδα τα οποία μας υπονομεύουν, και μας παρακινούν να βαφτίσουμε τους φίλους μας εχθρούς, και την αλήθεια, ψέμα.