Αυτό το άρθρο πρέπει να διαβαστεί με προσοχή απ’ όλους

Ο Γιουσούφ Καπλάν είναι ένας από τους αρθρογράφους της εφημερίδας Γενί Σαφάκ, που εκφράζει με τον πιο έγκυρο τρόπο την ιδεολογία αλλά και τις πολιτικές επιλογές του Ερντογάν και του ΑΚΡ.

Στο σημερινό του άρθρο περιγράφει με εξαιρετικό ομολογουμένως τρόπο το πώς βλέπει η Τουρκία τη θέση της στο ΝΑΤΟ.

Γι’ αυτό το επιλέξαμε και αποφασίσαμε να το μοιραστούμε με τους αναγνώστες μας:

Τίτλος: Μπήκαμε στο ΝΑΤΟ για να μην χαθούμε, θα φύγουμε για να μην χαθούμε, όταν έρθει ο τόπος και η ώρα….

του Yusuf Kaplan

Το φαινόμενο που καθορίζει τόσο τις φιλίες όσο και τις εχθρότητες είναι οι μορφές του ανήκειν. Μορφές συμμετοχής που βασίζονται στην εθνική και πολιτιστική ταυτότητα ή ταυτότητα πολιτισμού. Ή ακόμα η γεωγραφία είναι το πεπρωμένο. Αν και ο Lyotard μιλάει για το «τέλος της γεωγραφίας» και η εξαφάνιση των συνόρων γίνεται ορατή, εμείς τα σύνορά μας θα τα προστατεύουμε.

Το βάρος της γεωγραφίας μερικές φορές μετατρέπεται σε πολιτισμική υποχρέωση. Φυσικά, η συνείδηση ​​του πολιτισμού δεν περιορίζεται στη γεωγραφία. Ή επιτρέψτε μου να το θέσω ως εξής: Η επίγνωση του πολιτισμού και το ανήκειν υπερβαίνει τη φυσική γεωγραφία, επεκτείνεται σε νοητικές και πολιτισμικές γεωγραφίες, γίνεται πολύπλοκη έννοια και εμπλουτίζεται.

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΝΑΤΟ: Η ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Πρώτα θα ξέρετε αυτό: το ΝΑΤΟ είναι ένα έργο πολιτισμού. Λένε ότι είναι η «αμυντική ομπρέλα» του δυτικού πολιτισμού. Είναι όμως πραγματικά έτσι;

Τι είναι λοιπόν το ΝΑΤΟ;

Το ΝΑΤΟ είναι η πολεμική μηχανή της στρατιωτικής τυραννίας του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος που εγκαθιδρύθηκε από τον δυτικό πολιτισμό. Είναι η ένοπλη ασπίδα του. Είναι, όπως θα μπορούσε να πει ο Νόαμ Τσόμσκι, «ο μηχανισμός καταστροφής με τον οποίο οι παγκόσμιοι τύραννοι έχουν δημιουργήσει έναν αέρα τρόμου στον κόσμο».

Αν ήταν ο Fernand Braudel, θα έλεγε ότι είναι «η πολεμική και αμυντική μηχανή της ένοπλης ειρηνευτικής τάξης», γιατί είναι η πιο βασική αμυντική οργάνωση της Pax Americana, την οποία θεωρεί τη συνέχεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ιδρυτή του δόγματος Pax Romana.

Οι φιλίες και οι στρατηγικές συμμαχίες μεταξύ των χωρών διαμορφώνονται κατά κύριο λόγο από μορφές πολιτιστικής συμμετοχής. Φυσικά, τα συμφέροντα είναι πιο καθοριστικά με την πρώτη ματιά. Αλλά αυτό που καθορίζει τα «συμφέροντα» είναι στην πραγματικότητα οι μορφές του ανήκειν: μορφές του ανήκειν που σχετίζονται με τον πολιτισμό, τις πεποιθήσεις, τη λαϊκή παράδοση, τη γεωγραφία.

Η ανατριχιαστική διαφορά μεταξύ του τρόπου με τον οποίο οι Ουκρανοί που διέφυγαν από την καταστροφή του πολέμου, μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, γίνονται δεκτοί στη Δύση και του τρόπου με τον οποίο υποδέχονται Σύρους ή άλλους μη δυτικούς μετανάστες, δείχνει ότι είναι οι μορφές της πολιτιστικής ταυτότητας που καθορίζουν τα συμφέροντα.

Βλέπουμε ξεκάθαρα τις μεροληπτικές, περιθωριοποιητικές και υποτιμητικές προσεγγίσεις που αναπτύσσονται μέσω της πολιτιστικής ιδιοκτησίας, όχι μόνο στη στάση απέναντι στους μετανάστες, αλλά και στη στάση απέναντι στα προβλήματα, τους πολέμους και τις σφαγές σε διάφορα μέρη του κόσμου.

Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΑΠΕΙΛΩΝ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ «ΚΑΚΟΥ ΑΛΛΟΥ» ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗΡΗ ΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ «ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ»

Επιπλέον, το ίδιο το ΝΑΤΟ νομιμοποιεί την ύπαρξή του στην κατασκευή μιας ιδέας και αντίληψης ενός άλλου, μιας απειλής, ενός εχθρού. Όπως ακριβώς οι Δυτικοί κατασκευάζουν τις δικές τους ταυτότητες μέσω του άλλου, και επιπλέον, του «κακού άλλου».

Υπάρχει μια αντίληψη περί ύπαρξης ή κατασκευής εχθρού που νομιμοποιεί το ΝΑΤΟ: Αυτό ήταν ο κομμουνισμός κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Αμέσως μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, από τη δεκαετία του 1990, ο εχθρός είναι το Ισλάμ, μόνο που αυτό το πολεμά ύπουλα, υπό την κάλυψη της τρομοκρατίας, δια μέσου πολέμων πληρεξουσίων και με μεταμοντέρνους πολέμους. Τώρα πλέον έχει προστεθεί στους εχθρούς η Ρωσία και η Κίνα θα προστεθεί στο μέλλον.

Την επόμενη περίοδο θα δούμε να λαμβάνεται κάθε μέτρο για να αποτραπεί η εμφάνιση μιας συμμαχίας ή μπλοκ της Κίνας και της Ινδίας και της συμμαχίας του Ισλάμ.

Το ερώτημα γιατί η Κίνα διώκει τους μουσουλμάνους στο Ανατολικό Τουρκεστάν σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι ένα στρατηγικά σημαντικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί.

Τι μπορεί να πει κανείς για τη σφαγή των μουσουλμάνων στην Ινδία, την ατμόσφαιρα τρόμου κατά των μουσουλμάνων σε όλη την Ινδία, που έχει ως στόχο να εκδιώξει μαζικά τους μουσουλμάνους από τη χώρα, με τον κόσμο να παραμένει θεατής;

Στην προσεχή περίοδο, δηλαδή μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα σε διάστημα 50 έως 100 ετών, η Κίνα, η Ινδία, η Ρωσία και ο ισλαμικός κόσμος θα ενώσουν τις στρατηγικές προτεραιότητες και τα συμφέροντά τους ενάντια στον δυτικό κόσμο και θα δράσουν από κοινού. Διαφορετικά, είναι δύσκολο να σπάσει η ηγεμονία του δυτικού κόσμου.

Η Τουρκία θα παίξει βασικό ρόλο εδώ. Η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη το απέδειξε για άλλη μια φορά.

Οι λόρδοι του παγκόσμιου συστήματος, βλέποντας αυτή τη μελλοντική συμμαχία, έβαλαν τον Χάντινγκτον να γράψει τη θεωρία της «σύγκρουσης των πολιτισμών» (πρώτα ως άρθρο και μετά ως βιβλίο).

Τελικά, η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία και το ισλαμικό μπλοκ (στο οποίο θα ηγηθεί η Τουρκία) θα συσπειρωθούν στην Ανατολή ενάντια στο δυτικό μπλοκ.

Οι άρχοντες του παγκόσμιου συστήματος το είδαν αυτό. Και λαμβάνουν μέτρα για να μην συμβεί αυτό, προσπαθώντας πρώτα να γονατίσουν τον ισλαμικό κόσμο στη μεταψυχροπολεμική περίοδο και τώρα προσπαθώντας να γονατίσουν τη Ρωσία.

Εν τω μεταξύ, θέλουν να στραγγαλίσουν αυτή τη συμμαχία πριν καν γεννηθεί, διαταράσσοντας όσο το δυνατόν περισσότερο τις σχέσεις της Ινδίας και της Κίνας με το Ισλάμ. Οι Ινδοί ήδη έχουν πέσει σ’ αυτήν την παγίδα. Το ίδιο κάνουν και οι Κινέζοι με κάποιο τρόπο (σ.τ.μ. στους Ουιγούρους).

Αλλά η φλέγουσα αλήθεια που κανείς δεν βλέπει ή ίσως δεν θέλει να δει είναι η εξής: Οι Βρετανοί είναι αυτοί που υποκινούν, προετοιμάζουν και προκαλούν την εχθρότητα προς το Ισλάμ στην Ινδία και γενικώς τον πόλεμο κατά του Ισλάμ και των Μουσουλμάνων. Υποθέτω ότι μια παρόμοια ιστορία θα μπορούσε να συμβεί στην Κίνα, αλλά χρειαζόμαστε συγκεκριμένα δεδομένα για αυτό το θέμα: Είναι πολύ δύσκολο να λάβουμε συγκεκριμένες και αξιόπιστες πληροφορίες από την Κίνα σε αυτό το πλαίσιο.

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΟ ΝΑΤΟ: Η ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗΣ ΕΧΘΡΟΤΗΤΑΣ

Η Τουρκία είναι στο ΝΑΤΟ, ένα από τα παλαιότερα μέλη του ΝΑΤΟ. Ο κύριος λόγος για την ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ ήταν ότι η Τουρκία ήταν πολύ χρήσιμη στη συμμαχία ως «φυλάκιο».

Διαφορετικά, αν δεν είχαν ανάγκη την έκταση που καταλαμβάνουμε ως χώρα, η Τουρκία δεν θα γινόταν ποτέ μέλος του ΝΑΤΟ. Άλλωστε, αυτός είναι και ο λόγος που η Τουρκία δεν έγινε πλήρως αποδεκτή στο ΝΑΤΟ, ως χώρα μέλος του ΝΑΤΟ.  Οι Δυτικοί δεν μπόρεσαν ποτέ να κάνουν κατ’ ουσίαν αποδεκτό το γεγονός ότι η Τουρκία είναι ένας σύμμαχος στο ΝΑΤΟ.  Υπό αυτήν την έννοια, ήταν μέλος του ΝΑΤΟ για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της συμμαχίας και την ίδια ώρα ήταν ένας κεκαλυμμένος εχθρός τους. Το ΝΑΤΟ ήταν αυτό που σχεδίασε όλα τα πραξικοπήματα στην Τουρκία, το ΝΑΤΟ είναι αυτό που οργανώνει και εξοπλίζει τρομοκρατικές οργανώσεις που θα διαλύσουν την Τουρκία!

Και φυσικά αναρωτιέται κανείς τι είδους συμμαχία είναι αυτή;

Όταν γίνεται ένας θεωρητικός ορισμός και εννοιολόγηση αυτού που ανοίγει το μυαλό, μπορεί να ειπωθεί το εξής: Και οι δύο πλευρές έχουν “ντύσει” τη μεταξύ τους εχθρότητα με το ένδυμα του συμμάχου και όλο αυτό το διάστημα ο ένας προσπαθεί να επιβληθεί του άλλου. Με άλλα λόγια, η συμμαχία μεταξύ ΝΑΤΟ και Τουρκίας δεν είναι μια συμμαχία φιλίας, αλλά μια συμμαχία «ελεγχόμενης εχθρότητας».

Αυτό εξυπηρετεί και τα δύο μέρη, αλλά μόνο προς το παρόν και για λίγο χρονικό διάστημα. Το ΝΑΤΟ, κρατώντας την Τουρκία στη συμμαχία, την εμποδίζει να μετατοπιστεί στο ένα ή το άλλο μέρος και να προσπαθήσει να δημιουργήσει τον δικό της ισλαμικό κόσμο. Από την πλευρά της η Τουρκία, παραμένοντας στο ΝΑΤΟ, αποφεύγει να είναι ξεκάθαρος στόχος της συμμαχίας. Το ανέφερα πιο πάνω: Η Τουρκία γνωρίζει ότι το ΝΑΤΟ διογράνωσε και έκανε όλα τα πραξικοπήματα στην Τουρκία και ότι το ΝΑΤΟ είναι αυτό που υποστηρίζει την τρομοκρατία. Το ΝΑΤΟ γνωρίζει επίσης ότι η Τουρκία τα ξέρει όλα αυτά.

Συνοψίζοντας… Μπήκαμε στο ΝΑΤΟ για να μην εξαφανιστούμε.

Όταν όμως έρθει η ώρα και ο τόπος, θα βγούμε απ’ αυτό για να μην χαθούμε και να ιδρύσουμε έναν νέο κόσμο…

Μέχρι τότε, υπομένουμε τα βάσανά μας, τα βάσανα που σχετίζονται με την ύπαρξή μας…

Πηγή: Γενί Σαφάκ